Αν όχι τίποτε άλλο, το «σαφάρι» των «διαπραγματευτών» στη Νότια Αφρική, απέδειξε ανέλπιδο να αναμένομε από την πολιτική-μας Ελίτ, να κατανοήσει ο,τιδήποτε απ’ όσα γύρω-της συμβαίνουν. Και αυτή η μασκαράτα δεν ήταν παρά δείγμα μιας ακόμα τοτεμικής ιεροτελεστίας-της, από όσες χρόνια τώρα εθισμένη, μετέρχεται προς «κάμψη» βέβαια «της τουρκικής αδιαλλαξίας»! Αφού στον πλασματικό κόσμο όπου διαβιοί, αδυνατεί να αντιληφθεί το στοιχειώδες: Ότι δεν είναι «αδιαλλαξία» που καθοδηγεί την Τουρκία, αλλά υποδειγματικής συνέπειας, εφαρμογή ενός και αναλλοίωτου σχεδίου «ανάκτησης Κύπρου»: Του Σχεδίου Νιχάτ Ερίμ, (1956) των «Πέντε Σημείων». Ενώπιων δε ανύπαρκτων αντιπάλων, το εφαρμόζει άκρως αποτελεσματικά:1*
Μέχρι το 1959 κατόρθωσε να κάνει διεθνώς αποδεχτό ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει μια τουρκική μειονότητα, αλλά δυο διαφορετικές κοινότητες, (Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ: Σημεία 1ο και 2ο) κερδίζοντας έτσι τη Ζυρίχη! Μετά τη Ζυρίχη, εξοπλίζοντας τους Τουρκοκυπρίους μυστικά, και αρπάζοντας (1963) την προσφερθείσα ευκαιρία των «13 σημείων», (σοφή-μας «πλάνη» πρώτη) πέτυχε (μερικώς αρχικά) το «3ο Σημείο»: Πρώτη δηλ. «μετακίνηση πληθυσμών». (Τουρκοκυπριακοί θύλακοι!). Ετοιμάζοντας συνάμα προϋποθέσεις, που να δικαιολογούν τουρκική εισβολή, για ολοκλήρωση του «3ου Σημείου». Το 1964 όμως ανατράπηκε αίφνης το σχέδιό-της, εξαιτίας της αποτυχίας των Άγγλων να ρυμουλκήσουν την Αμερική στην πολιτική-τους, αφενός,2* της «συμπεφωνημένης» Μεραρχίας Γεωργίου Παπανδρέου αφετέρου, και της οργισμένης επιστολής Τζόνσον, τελικά, προς Ινονού.
Φαινόταν τότε να ναυαγεί το σχέδιο Ερίμ. Γι’ αυτό και απελπισμένη η Τουρκία έστειλε τον ίδιο στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης (Άτσεσον), μπας κι εκείνος ο δαιμόνιος Τούρκος μπορέσει να πετύχει κάτι. Σε ποια απελπισία έφτασε στη Γενεύη ο Ερίμ, ώστε να κραυγάζει τόσο εκείνος, όσο και ο Ινονού, «κάντε επιτέλους την ένωσή-σας πραξικοπηματικά, (faitaccompli ήταν η έκφρασή-τους) αλλά μη μας ζητάτε να συναινέσομε από πριν», θα το δει ο αναγνώστης στα αμερικανικά έγγραφα της εποχής.3* Νέα όμως σοφία-μας («πλάνη» δεύτερη) τον Αύγουστο του 1964, (που έκανε χυδαία έξαλλο τον Τζόνσον, fuckyou κλπ) έδωσε στον Ερίμ περιθώριο αναπνοής. Η εκδίωξη δε της Μεραρχίας το 1967, επανέφερε στη ζωή το σχέδιό-του ολοκληρωτικής «μετακίνησης πληθυσμών», όπως προνοούσε το «3ο Σημείο».
Χρειαζόταν βέβαια εισβολή γι’ αυτό. Η οποία όμως δεν ήταν πια εύκολη πράξη. Διότι έφυγε μεν η Μεραρχία, αλλά παρέμενε Εθνική Φρουρά, με Πυροβολικό και Τεθωρακισμένα! Έστειλε λοιπόν η Τουρκία τον Ντενκτάς, παραπλανητικά να «συνομιλεί» μαζί-μας! Έξι ολόκληρα χρόνια εμπαιγμού, όσα εννοείται χρειάστηκαν να αποκτήσει τα εκατό επιπλέον αποβατικά σκάφη που της έλειπαν. Και όταν τα συμπλήρωσε, εκπλήρωσε και την απόβαση, ολοκληρώνοντας το «3ο Σημείο»! Άρχισε τότε, επόμενη φάση, τη συμπλήρωση του «4ου Σημείου»: Να «διασφαλίσει» δηλ., πρώτο την «περιοχή-της», και δεύτερο να πείσει διεθνώς, ότι για ασφάλειά-της, (από τους Έλληνες «αγριανθρώπους»!), είχε υποχρέωση να «εγγυηθεί» την ασφάλεια και στις δύο περιοχές («ελληνική» και «τουρκική») της Κύπρου.
Τη δουλιά-της αυτή την έκανε πάλι με το κόλπο των «συνομιλιών» (σαραντάχρονος τώρα εμπαιγμός!). Για επιτυχία-της φυσικά συνεισέφερε πλουσιοπάροχα η πολιτική αποχαύνωση, στην οποία οδήγησε την πολιτική-μας διανόηση το «σύνδρομο του ’64». (Εκείνο παρήγαγε και την έννοια των «αγριανθρώπων», του νότου πια4*). Ποιος σήμερα (εξ όσων, Ευρωπαίων η μη, περίκομψα μας δουλεύουνε ψιλό γαζί5*) υπάρχει, που να μην είναι πεπεισμένος για «αποτελεσματικότητα» τουρκικής παρουσίας σ’ ολόκληρη την Κύπρο…
Κόλαση; Όχι ακόμα! Υπάρχει και «5ο Σημείο»: Μόλις η Τουρκία πετύχει ναυάγιο συνομιλιών, (για το οποίο και μόνο, αριστοτεχνικά μάλιστα και ασυγκάλυπτα πια, εργάζεται) και δεδομένου ότι «κυριαρχία» στο συνιστών κράτος είναι ήδη (δια «κοινού ανακοινωθέντος»!) εξασφαλισμένη, θα κάνει ό,τι και στην κυρίαρχη Ανατολική Θράκη: Πληθυσμιακή πυκνότητα 524άτομα/km2! Τούτο σημαίνει ότι, με τέτοια πυκνότητα, το «ομόσπονδο κράτος-τους» θα αποκτήσει 1.800.000 κατοίκους. Και τότε, προβλέπει το «5ο (και καταλυτικό) Σημείο», στο πλαίσιο το «δικαιώματος αυτοδιαθέσεως των λαών», η Τουρκία θα ζητήσει από τον ΟΗΕ δημοψήφισμα για ολόκληρη την Κύπρο…6*
Έσται τότε η εσχάτη «πλάνη» χείρων της πρώτης! Έκτος εάν…
Χάρης Φεραίος «Φ» 10/5/14
1*. Αναστολή-του υπήρξε μόνο το ’64-’67.
2*. Παρότι, με πονηριά φιδιού, εκείνοι τους ανέμιξαν.
3*. Αρ. 104 και 170 στο «Κουράγιο Πηνελόπη», του Άντη Ροδίτη.
4*. «Εκάμαμέν-τους τζαι μεις πολλά»!
5*. «Lapsus linguae» το λένε τώρα!
6*. Θα τη σταματήσουν τάχα, οι σκιές που μας κυβερνούν;
2 comments
Πώς θα ζητησει η Τουρκια δημοψηφισμα για ολοκληρη την Κυπρο, οταν λεει οτι υπαρχουν δυο κρατη; Και πώς θα περασει αυτο στον ΟΗΕ, οταν οι εποικοι ειναι παρανομοι και νομικα ξεκρεμαστοι;
Μεχρι στιγμης στοχος των Τουρκων δια του εποικισμου ειναι να επιστρεψουν οσο γινεται λιγοτερα εδαφη. Επεκταση της κυριαρχιας τους σε ολη την Κυπρο προϋποθετει την εφαρμογη του σχεδιου Α(υ)νάν.
Τι μπορουμε να κανουμε εμεις; Να καταστησουμε δυσκολοτερη την οικονομικη βιωσιμοτητα και αυτοσυντηρηση τοσου πληθυσμου στο Βορρα. Πώς; Με εμμονη στην οικονομικη απομονωση των κατεχομενων περιοχων. Κανενα αεροδρομιο και λιμανι να μην ανοιξει. Να ξανακλεισουν τα οδοφραγματα, να διακοπει καθε δοσοληψια ή επαφη με το Βορρα. Αγωγη στα ξενα δικαστηρια, σε οποιονδηποτε ξενο αγορασει κλεμμενη ελληνικη γη στο Βορρα.
Κύριε ΝF
Τρεις μικρές παρατηρήσεις για το σχόλιό-σας:
1. Και το δημοψήφισμα στην Κριμαία δεν «πέρασε» από τον ΟΗΕ. Η χώρα όμως είναι ήδη τμήμα της Ρωσίας.
2. Κανένα σχέδιο Ανάν δεν περιμένει η Τουρκία! Από το 1956 εφαρμόζει ένα και μοναδικό και κυρίως δικό-της σχέδιο, με επιτυχία σε όλα-του τα στάδια. Τι βεβαιώνει ότι δεν θα έχει ξανά επιτυχία και σ’ αυτό το (τελικό) στάδιο;
3. Την μέθοδο που εισηγείστε, ως το μόνο που «μπορούμε εμείς να κάνουμε», την εφαρμόζομε ανελλιπώς και αναλλοίωτη από το 1968, λέγεται «πολιτική του εφικτού», και είχαμε μόνο αλλεπάλληλες και πανηγυρικές αποτυχίες! Δεν θα πρέπει συνεπώς να διερωτηθείτε περί τούτου;
Χ.Φ.