Ζωσμένος από τις Ερινύες ο απερχόμενος επίτροπος Όλι Ρεν δημοσιοποίησε προχθές ( Wall StreetJournal ) την γνωμάτευσή του περί «αθλιότητας της συμφωνίας Μέρκελ-Σαρκοζί» στην Ντοβίλ (Οκτώβριος 2010). Βέβαια αφού η συμφωνία είναι ηλίθια οι συμφωνήσαντες δεν μπορεί να είναι τέρατα ιδιοφυίας. Σχετλιαστικόν επιφώνημα :ουαί, παπαί, βαβαί, ποιοι καθορίζουν τη μοίρα μας!
Εμείς πάντως δεν θα τον ξεχάσουμε όταν με το επίπλαστο χαμόγελό του μετά το καστελορίζιο διάγγελμα του ΓΑΠ μας ειρωνευόταν με την ελληνόφωνη ευχή «καλό κουράγιο», συγκαλύπτοντας όλη την μεταμοντέρνα βαρβαρότητά τους.
Ο Φιλανδός εκών-άκων ξεσκέπασε το διαρκές εις βάρος μας και των ομοιοπαθών μας κακούργημα για το οποίο βέβαια δεν είναι αθώος του αίματος.
Η εγκληματική βλακεία του ευρωδιδύμου της Ντοβίλ απεφάσισε ότι το νεοσύστατο Ταμείο διάσωσης προηγείται έναντι των ιδιωτών επενδυτών εις πάσαν αναδιάρθρωση χρέους. Η απόφαση «τρόμαξε τους αγοραστές ομολόγων βάζοντας το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Ιρλανδίας»(Ρεν).
Την Ελλάδα την είχαν σταυρώσει νωρίτερα, τον Μάιο. Και έκτοτε βάζουν και ξαναβάζουν καρφιά φοβούμενοι αποκαθήλωση και … ανάστασή της.
Σπαρταριστές σκηνές αφηγείται Ρεν για τις επεισοδιακές Κάννες (Νοέμβριος 2011) με τους G20 και τον Ομπάμα σε ρόλο … παιδονόμου.
Τα μνημόνια κατέλυσαν την εθνική μας κυριαρχία. Καμία εξουσία δεν πηγάζει πλέον από τον λαό. Οι ξένοι εγκατέστησαν ένα ληστρικό σύστημα το οποίο επιμένει στα «προαπαιτούμενα». Λωποδύτες με ονοματεπώνυμο επιδίδονται στη λεηλασία του δημοσίου πλούτου. Οι στρατηγικής σημασίας τομείς και υποδομές εκποιούνται αναγκαστικά με εξευτελιστικό τίμημα.
Στις Βρυξέλες εις πείσμα του νωπού εκλογικού αποτελέσματος παραμένει ακλόνητο το δόγμα που εκπορεύεται από το Βερολίνο, της δημοσιονομικής προσαρμογής, ψευδώνυμης δηλαδή, αναπτυξιακής λιτότητας.
Όμως για χώρες που βρίσκονται σε Κρίση με υψηλό χρέος η συνταγή είναι φονική. Διογκώνει το χρέος. Δεν λύνει κανένα δομικό πρόβλημα. Η εσωτερική υποτίμηση συρρικνώνει τη ζήτηση, πολλαπλασιάζει τα λουκέτα και γεννά βίαιη φτωχοποίηση και ανεργία εφιαλτικών διαστάσεων. Για να ανατραπεί η παρούσα στασιμότητα και να υπάρξουν επιταχυνόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης, προϋποτίθεται Ελλάδα και ομόλογες χώρες να μπουν σε ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ ανάλογο εκείνου που έσωσε μεταπολεμικά την καθημαγμένη Γερμανία, που επιμένει να το ξεχνά όπως και τις ανεξόφλητες πολεμικές αποζημιώσεις.
Είναι κατεπείγουσες νέες επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές για αναθέρμανση της εσωτερικής ζήτησης και επανεκκίνηση της αγοράς. Για να ξαναδουλέψουν οι μέσες ηλικίες, να μην εκπατρισθούν και άλλα μυαλά, να επαναπατρισθούν οι ξενιτεμένοι.
Λίγο, αλλά παρήγορο, ο Χανς Ζιν που ωρύονταν υπέρ του Grexit εισηγείται τώρα μία Σύνοδο Χρέους με στόχο ελάφρυνση του Ευρωνότου.
Και ο Κεμάλ Ντερβίς του Brookings βρίσκει την « λιτότητα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα υπερβολική»(Καθημερινή, 29/6/14). Άμετρη και παραφύσιν, κυριολεκτούμε εμείς.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι οι εψηφισμένοι Γιουνγκέρ και Σούλτς θα πάρουν πρωτοβουλίες για να βγει από το τέλμα ο ευρωνότος. Όμως όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι που λέγεται Ευρώπη. Δεν έχει σημασία από ποια μεριά βουλιάζει πρώτα. Σημασία έχει ότι βουλιάζει. Βουλιάζουμε όλοι μαζί…
Στην πατρίδα μας ο δημόσιος λόγος προβάλλει μονοθεματικός και αποκομμένος από την σύνθετη φύση του ελληνικού προβλήματος. Απορροφάται από την οικονομική άλωση της χώρας, αλλά αντιπαρέρχεται το ότι αυτή χρησιμοποιείται ως εργαλείο γεωπολιτικής απαξίωσης, πολιτικού ελέγχου και υφαρπαγής της εθνικής μας κυριαρχίας.
Αριστερά και Δεξιά αποστρέφονται οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για τα εθνικά θέματα, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Τα όσα εξέμεσε προ ημερών η Άγκυρα στο Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας είναι ανατριχιαστικά. Παρότι εξαρτάται από τις ψήφους Ελλάδος-Κύπρου, ο κακοποιός – εισβολέας ονομάζει «νεκρή/εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία, ζητάει τα ρέστα από την Ελλάδα για Θράκη, μουφτήδες, Δωδεκάνησα, παραίτησή μας από τα 12ν.μ και άλλα ακατονόμαστα.
Πως όμως “εξαρτάται” αφού η φιλοτουρκική μας ψήφος είναι δεδομένη; Έμπρακτη δουλική απάντηση έδωσε η ελληνική Κυβέρνηση με τις απίστευτες δηλώσεις του Γ.Γ.ΥΠΕΞ. Ενώ χθες ο κατοχικός εγκάθετος απέρριψε τη συζήτηση για την Αμμόχωστο και την περιόρισε στα ασήμαντα.
Τα κατεστημένα ΜΜΕ δεν ασχολούνται με ό,τι «δεν πουλάει». Η Κυβέρνηση συγκάλυψε το βαρύ ατόπημα του ανωτάτου διπλωματικού της. H Λευκωσία αντί να εξεγερθεί από τις αθλιότητες της Άγκυρας οργίσθηκε κατά της θαρραλέας ευρωβουλευτή της που ξεσκέπασε το αμφίπλευρο έγκλημα. Η Ελένη Θεοχάρους «γυνή ανδρεία»(Αριστοτέλης) αναδείχθηκε γενναία και τίμια με την αλήθεια. Τελικά όπως αναφέρεται σε ανάλογη περίπτωση στην Π. Διαθήκη «δια το μη είναι άνδρας εν Ιερουσαλήμ( και εν Αθήναις και Λευκωσία) εβασίλευσε Δεββώρα η γυνή».
Το συμπέρασμα-προειδοποίηση μας το δίνει ο Ηράκλειτος: και κείνοι που καθεύδουν είναι εργάτες και συνεργοί στα όσα [κακά] συμβαίνουν στον κόσμο. «Τους καθεύδοντας εργάτας είναι και συνεργούς των εν κόσμω γιγνομένων».