Η αντίθεση Αριστεράς – Δεξιάς έχει εκπνεύσει προ πολλού. Όσοι επιχειρούν να αντιλαμβάνονται και να αποκρυπτογραφούν τις πολιτικές εξελίξεις με όρους Αριστεράς – Δεξιάς στην πραγματικότητα είναι σαν να προσπαθούν να ανοίξουν μία coca – cola με γαλλικό κλειδί! Η διαλεκτική αυτή έχει αντικατασταθεί από ένα νέο δίπολο διαμάχης: η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” ή “Νέα Εποχή” εναντίον όσων αντιστέκονται σε αυτήν. Σε ανθρωπολογικό επίπεδο πρόκειται για την μάχη ανάμεσα στο μηδενιστικό Άτομο της Νέας Εποχής αποκύημα του αγώνα του νεωτερικού Ατόμου για απόλυτη ανεξαρτησία εναντίον όσων αναζητούν μια διέξοδο φυγής από την ηθική του μηδενισμού. Η αντίθεση αυτή δεν έχει ακόμη όνομα, κόμματα που τήν αντικατοπτρίζουν, παγιωμένες ιδεολογίες και λύσεις στα προβλήματα. Δεν έχει βαπτισθεί ακόμη, ωστόσο έχει γεννηθεί, ήδη βλέπουμε τις συνέπειες και σύντομα θα αναδείξει τους επόμενους ήρωες.
Τι σημαίνει, όμως, στην πράξη η προϊούσα επιβολή της “Νέας Τάξης Πραγμάτων” στην ελληνική πραγματικότητα;
– Σημαίνει επίθεση στις ανθρώπινες σχέσεις, επίθεση στους συναισθηματικούς δεσμούς πάσης φύσεως: εθνικούς, κοινωνικούς, φιλικούς, οικογενειακούς, κοινοτικούς, ερωτικούς. Είναι δηλ. πρώτα απ’ όλα επίθεση στον Άνθρωπο, στο μοναδικό του γνώρισμα να δημιουργεί σχέσεις. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, αν δεν απονεκρώνονται, μεταστοιχειώνονται σε συναλλακτικές στην “Νέα Τάξη Πραγμάτων”. Οι άνθρωποι δίνουν μόνον και μόνον για να πάρουν κάτι, με συναλλακτικό μέσο όχι πάντοτε το χρήμα, αλλά και άλλα «αγαθά», όπως το βύσμα, την γνωριμία, την πρόκριση, την υπεροχή, την αναγνώριση, τις σαρκικές απολαύσεις. Η Αγορά, λοιπόν, εισάγει τα ήθη της και μέσα στην Εκκλησία του Δήμου και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Όλα (εκ)τρέπονται σε ήθη της Αγοράς ακολουθώντας την απλή “(εξ)οικονομική” προσταγή: «Γίνε μια τέλεια ‘ανεξάρτητη’ από κάθε δεσμό μονάδα, είτε αυτός ο δεσμός λέγεται πίστη, υπόσχεση, συγγένεια, φιλία, έρωτας, διότι είσαι η μόνη σημαίνουσα Αξία, κορυφή της πυραμίδας του συμπαντος». Στην πραγματικότητα, όμως, για το Σύστημα το «ουδείς αναντικατάστατος» είναι η προμετωπίδα στην πύλη κάθε μοντέρνας συλλογικής του οργάνωσης. Για το αυτονομημένο Σύστημα το άτομο είναι «ένα δισεκατομμύριο διά ενός δισεκατομμυρίου», μια μονάδα – γρανάζι που πρέπει να είναι προσηλωμένο στην εργασία υπέρ του Συστήματος. Το άτομο οφείλει να επιτύχει την ευτυχία του μέσα από τον εξορθολογισμό της δράσης του στην βάση της αποκλειστικά ατομικής του προόδου. Η αχαριστία, η αγνωμοσύνη και η ελευθεριότητα το χαρακτηρίζουν, διότι αποδεικνύονται στην πράξη πιο “χρήσιμα” ήθη στο πολύχρωμο, πολύβουο και υπεραπαιτητικό περιβάλλον του κατακερματισμένου και θρυμματισμένου σε δεκάδες μηχανικά Εγώ Ατόμου. Το μηδενιστικό Άτομο οργανώνεται στην βάση της ιδεολογικής ευκαμψίας, της υπολογιστικής οσφυοκαμψίας και του ηθικού χαμαιλεοντισμού και καλείται διαρκώς να ενσωματώσει στην προσωπικότητά του μηχανικά Εγώ, αυτονομημένα Εγώ, ρόλους με δική τους υπόσταση και ανάγκες, που ενεργοποιούνται για την περίσταση: ένα Εγώ για το επαγγελματικό περιβάλλον, ένα Εγώ για την οικογένεια, ένα Εγώ για το φιλικό περιβάλλον κοκ. Οι αρχές, οι αξίες και τα ιδανικά ενταφιάζονται ως παρωχημένες και επικίνδυνες συνήθειες, γιατί εμποδίζουν, γιατί δεσμεύουν, γιατί προϋποθέτουν ένα erga omnes συνεπές προς τον εαυτό του Εγώ.
– Σημαίνει έναν τρόπο ζωής όχι μόνον ξένο, αλλά και αποξενωτικό. Η εμπιστοσύνη είναι ανύπαρκτη, καθώς η υστεροβουλία είναι ο κανόνας των πραγμάτων στην “Νέα Τάξη Πραγμάτων”, ο γνώμονας κάθε ανθρώπινης ενέργειας. Στο πολυπολιτισμικό πρότυπο της “Nέας Εποχής” η εμπιστοσύνη μεταξύ των γκετοποιημένων εθνών στα σοκάκια των παραμελημένων συνοικιών της μεγαλούπολης είναι όση και η εμπιστοσύνη μεταξύ λύκων. Ο γηγενής πληθυσμός τρέφει την ίδια εκτίμηση και η καχυποψία είναι αμοιβαία. Κάθε εθνοτική ομάδα αδιαφορεί για την τύχη της άλλης, όταν δεν εύχεται την καταστροφή της, προκειμένου να κερδίζει το πλεονέκτημα στην πιάτσα.
– Σημαίνει στην Λεωφόρο Συγγρού να συνωστίζονται τα strip shows δίπλα στα νεόδμητα γραφεία πολυεθνικών. Ο σκληρά εργαζόμενος της Νέας Εποχής το πρώτο που σκέφτεται μόλις θα βγαίνει από την είσοδο της (sic) εκμετάλλευσης είναι μια χαλαρωτική επίσκεψη στους αρωματισμένους γλουτούς μιας μετανάστριας που χορεύει στα λαίμαργα χέρια και πόδια πελατών για την εξασφάλιση των προς το ζην.
– Σημαίνει ενίσχυση των ‘σπουδών’ του υπερφυσικού (paranormal) εις βάρος του μεταφυσικού. Η αύξηση της ενασχόλησης με εξώκοσμα όντα, δαίμονες, μάγια, ταρώ, καμπάλες, μετενσαρκώσεις, σαηντολογίες και πάσης φύσεως ιδεοληψίες του νου κάνουν θραύση, αλλά κανείς, βέβαια, δεν τις αποδοκιμάζει με την ίδια τακτικότητα και μεθοδολογία, με τις οποίες συστηματικότητα επιτίθενται οι “New Age” κουλτουριάρηδες στην ορθόδοξη πίστη. Ο θιασώτης της “Νέας Εποχής” πολεμά στις τηλε-επάλξεις να μάς πείσει να περιφρονήσουμε τον Χριστό ή τον Αλλάχ, αλλά δεν τού καίγεται καρφί αν οι αστρολόγοι επελαύνουν σχεδόν σε κάθε περιοδικό, εφημερίδα και έντυπο που υπάρχει, αν οι πολιτικοί μας συμβουλεύονται χαρτορίχτρες και τσαρλατάνους. Στα ίδια τα έντυπα που συστηματικά επιτίθενται στην Ελλαδική Εκκλησία, υπάρχουν κατά κανόνα αναλύσεις για ζώδια, εξωγήινα φαινόμενα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί! Τα υπερφυσικά στην “Νέα Εποχή” απολαμβάνουν μια ασυλία πρωτόγνωρη για την “Εποχή της Γνώσης”, που αυτή επαγγέλλεται.
– Σημαίνει αυτονόμηση του Συστήματος και των αναγκών του. Το Σύστημα, αντί να υπηρετεί τον Άνθρωπο, καταδυναστεύει αυτόν και τόν καθηλώνει στην υπηρεσία των αναγκών διαιώνισής του, δίχως να συνυπολογίζεται φυσικά το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, αξιοπρέπεια κτλ. Ο Άνθρωπος ως ουσία και ως εκάστη ύπαρξη αναλώνεται χυδαία για την μακροημέρευση ενός Συστήματος που δεν το ελέγχουν πλέον ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές του.
– Σημαίνει επικράτηση σάπιων ατόμων που παραδειγματίζουν την ελληνική κοινωνία μέσα από τηλεπαράθυρα, παράθυρα στον απατηλό κόσμο του star system, όπου άνθρωποι αμιλλώνται και συνωστίζονται για το ποιος θα εξευτελίσει και θα εξευτελιστεί πρώτος και περισσότερο. Ποιος θα κερδίσει το «εύγε» των ηλιθίων. Όλα θυσιάζονται στον οικτρό βωμό της τηλεδημοφιλίας, το νέο χρηματιστήριο απαξιών.
– Σημαίνει να καταναλώνουμε χαμηλής ποιότητας υποπροϊόντα του αμερικανικού fast food super effect κινηματογράφου, όπου η τραγικότητα, η περιπέτεια και η ανθρώπινη υπόσταση είναι κάτι σαν σπάνια και εξωτικά μανιτάρια. Η δε ημεδαπή κινηματογραφική παραγωγή κινείται στα επίπεδα της χαμηλού κόστους φαρσοκωμωδίας με μπόλικα αισχρόλογα για μπόλικο αβίαστο γέλιο.
– Σημαίνει να μην είμαστε ο εαυτός μας, αλλά μια συνισταμένη στερεοτύπων που καλλιεργούν διαφημιστικές εταιρείες και πολυεθνικές, καίτοι όλα τα διαφημιστικά μηνύματα μάς παροτρύνουν να είμαστε ο εαυτός μας αγοράζοντας το τάδε προϊόν για αποκτήσουμε το “υπερβατικά” όμορφο κορίτσι. Τα διαδεδομένα σήμερα “μοντέρνα” κουρέματα και τα “χλιδάτα” βαψίματα όλα πρωτοεμφανίστηκαν στο γυαλί στα πλαίσια διαφημίσεων για φαστφουντάδικα, κινητά και προϊόντα υψηλής διατροφικής ή τεχνολογικής αξίας.
– Σημαίνει εισαγωγή νέων ηθών με άλλοθι τον περιλάλητο εξευρωπαϊσμό και τον φετιχισμό του “εκσυγχρονισμού”, όπως είναι η θέσπιση του “ελεύθερου συμφώνου αμοιβαίας δειλίας”, η προώθηση της “παρδαλήλας”, η επικράτηση της πάσης φύσεως φαιδρότητας, η πολύχρωμη κιτς εμφάνιση, το emo/gay look και attitude. Το “παρδαλό” δεν αφορά μόνον σε σεξουαλικές προτιμήσεις, αλλά στο ντύσιμο, στις αρχές που (δεν) επικρατούν, στην έλλειψη σπονδυλικής στήλης, στον μεταμοντέρνο ηθικό χαμαιλεοντισμό, στο κλίμα που επικρατεί στις τέχνες, τα γράμματα, τον κινηματογράφο, τις τηλεοπτικές σειρές, τις εκπομπές κτλ.
– Σημαίνει την οργιώδη δράση δήθεν μη κυβερνητικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται αναφανδόν από κυβερνήσεις για να προλειαίνουν τα επόμενα βήματα της “Νέας Εποχής”. Μορφωτικές και πολιτισμικές πρωτοβουλίες, τροφοδοτούμενες από εύρωστα κεφάλαια του εξωτερικού ιδρυμάτων και εκατομμυριούχων αυτόκλητων “ευεργετών” επιστρατεύονται μέσα στην αναμπουμπούλα και τον κοινωνικοπολιτικό μαρασμό για να εκτελέσουν την “βρώμικη” δουλειά για λογαριασμό κυβερνήσεων που θέλουν να παρέμβουν σε θέματα εθνικής κυριαρχίας τηρώντας τα προσχήματα.
– Σημαίνει να πριονίζουμε το κλαδί της Φύσης, πάνω στο οποίο καθόμαστε. Η υστερία με την οικολογία στα τρόφιμα, την στιγμή που ρυπαίνουμε μαζικά και, φυσικά, δηλητηριαζόμαστε μαζικά, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της αντιφατικότητας και της “ανθρώπινης περιπέτειας”. Εν Ελλάδι οι ίδιοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι επώνυμοι, που παριστάνουν τους οικολογικά ευαισθητοποιημένους και καλούν τα “ενοχοποιημένα” πλήθη να προσέξουν το περιβάλλον, σαρώνουν τα δάση και τις ακτές για να χτίσουν πολυτελείς βιλίτσες.
– Σημαίνει νεοταξίτικα καρκινογόνα τρόφιμα, άνοστα και μπασταρδεμένα φρούτα, νερωμένους φυσικούς χυμούς και γάλατα, μολυσμένα νερά, έτοιμα “φθηνά” φαγητά, απομιμήσεις παραδοσιακών φαγητών, ανυπαρξία κυριακάτικου τραπεζιού, “νέες” γεύσεις και αναμείξεις χρωστικών και αρωματικών ουσιών, φυσικών συντηρητικών, ψωμάκια από συνθετικό αλεύρι, μεταλλαγμένα και “πλαστικά” λαχανικά που δεν σαπίζουν με ιερουργό αυτής της “μυστικής” συνταγής το ίδιο το ελληνικό κράτος.
– Σημαίνει ανάπτυξη βασισμένη στον συνεχή συμβιβασμό εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Πρόκειται περί μιας διαρκούς επελάσεως/καταστροφής της φύσης, καθ’ όσον τον συμβιβασμό ακολουθεί άλλος συμβιβασμός και άλλος συμβιβασμός ώστε ο «συμβιβασμός» να είναι μια φενάκη, για όσους καταλαβαίνουν τι συμβαίνει ή έχουν χρόνο να σταθούν και να σκεφθούν ότι εκτός από το παρόν υπάρχει το παρελθόν και η προοπτική του μέλλοντος. Δεν υπάρχει προστασία του περιβάλλοντος, όσο οι πόλεις επεκτείνονται ανεξέλεγκτα, τα ποτάμια σκεπάζονται, τα ρέματα μπαζώνονται, ο ουρανός κρύβεται από τις δεκάδες κολώνες μία για το τρόλλεϋ, μία για το τραμ, μία για φωτισμό, μία για την κάμερα, μία για τα φανάρια, μία για τις πινακίδες, τα μνημεία στριμώχνονται και αμαυρίζονται από την μόλυνση και το χέρι των αντιεξουσιαστών, οι χώροι περιπάτου πνίγονται από τα υπεράριθμα οχήματα, τα κλαδιά θερίζονται στο όνομα της θέας μιας “νεκρής” φύσης.
****
Προσωπικά, νοιώθω ότι εδώ στο “Αντίβαρο” πολεμούμε την “Νέα Τάξη Πραγμάτων” επιχειρώντας να επισημάνουμε την ανάγκη για μια “Νέα Γενεά Ανθρώπων”. Πιστεύω ότι το βάρος μας πρέπει να πέσει στο Υποκείμενο της Αλλαγής, όχι στις αποτυχημένες σοσιαλδημοκρατικές – ουτοπικές προσπάθειες και φρούδες ελπίδες για “αλλαγή των συνθηκών που θα αλλάξουν τα υποκείμενα”.
Ο γνωστός συγγραφέας Θεόδωρος Ζιάκας στα βιβλία του οραματίζεται το νέο αυτό ανθρωπολογικό τύπο, το Πρόσωπο, στο οποίο στηρίζω και τις δικές μου ελπίδες για μια γνήσια αλλαγή, μια αλλαγή των ανθρώπων.
.