Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
«Δεν βλέπετε ότι αγρίωσε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμεν ωσάν θηρία;»
άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Παραφράζοντας κάπως την φράση του Πατροκοσμά θα λέγαμε σήμερα «δεν βλέπετε ότι αγρίωσαν τα παιδιά μας και εγίνανε ωσάν θηρία»;
Συνέβη το κακό με τον σπουδαστή από την Κρήτη και, κατά τα ειωθότα, έπεσε η νεοελληνική κοινωνία από τα σύννεφα, σύμφωνα με την κοινότυπη, τηλεοπτική φρασεολογία.
«Μυρίστηκαν αίμα» οι τηλε-ύαινες και συντηρούν το γεγονός, μέχρι να αντιληφθούν οι διαφημιστές ότι ξεθυμαίνει η τηλεθέαση ή να επισκιαστεί από άλλο αιματηρό συμβάν, όπως και συνέβη με το τραγικό αεροπλάνο.
Κανείς, όμως δεν μπαίνει στον κόπο να ερμηνεύσει τα αίτια. Γιατί αγρίεψαν τα παιδιά μας; Τι είναι αυτό που οδηγεί τους νέους να φέρονται βίαια, χωρίς αγκυλώσεις εσωτερικές, ανενδοίαστα πριν, δίχως τύψεις μετά;
Κι ένα ακόμη ερώτημα, επιρρωστικό των προηγουμένων: πού εντοπίζεται το λάθος ή καλύτερα το έγκλημα: στην ανατροφή των παιδιών στην οικογένεια ή στην παρεχόμενη στο σχολείο εκπαίδευση; Για την πολιτεία δεν ομιλώ. Τους πολιτικούς, ως γνωστόν, πλην των τιμητικών εξαιρέσεων, τις τελευταίες δεκαετίες, το ζήτημα που τους απασχολούσε δεν ήταν πλέον αν πρέπει να εξαπατήσει κανείς ή να καταχραστεί –τέτοια διλήμματα τις μπαζωμένες συνειδήσεις δεν τις ενοχλούν- αλλά πώς να το κάνουν επιτυχώς.
«Τις πταίει», λοιπόν, και έγιναν οι πολιτείες μας λημέρι της βίας και καταντήσαμε «των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι» για να θυμηθούμε και τον Παλαμά; (Αμαύρωσαν κυριολεκτικά το πρόσωπο του αγάλματος του εθνικού ποιητή οι… κουκουλοφλώροι. Κάποτε, κάποιοι άλλοι νέοι, έσπευδαν στον ποιητή προς παρηγορίαν και παραμυθίαν και εκείνος τους συμβούλευε «μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα». Και έκρυβαν βαθιά στην ψυχή τους την εθνική προτροπή του πολιού γέροντα και νικούσαν ψηλά στις αετοράχες της Πίνδου). Ξαναγράφω: «τις πταίει;»
Πρώτον: «Πάρε τις λέξεις μου και δώσ’ μου το χέρι σου», γράφει χαριτωμένα ο ποιητικός λόγος. «Οι νέοι κάνουν διάλογο, επικοινωνούν, αλλά με λόγια του αέρα. Τους δώσαμε τον λόγο, χωρίς να τους δώσουμε τις λέξεις», έλεγε σοφός καθηγητής. Όταν δεν συνομιλείς, δεν συν-ζητάς, τότε αναλαμβάνουν τα χέρια ή οι ύβρεις να λύσουν τις διαφορές. Καταφεύγουν οι νέοι- και όχι μόνο- σε πράξεις βίας, οι οποίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν μόνο με τον λόγο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την γλωσσική αποπτώχευση, η οποία επιτείνει τον σχολικό εκφοβισμό. (bulling).
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στα επικίνδυνα βιβλία Γλώσσας, όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, τα οποία συντελούν με το περιεχόμενό τους, στην περιρρέουσα αμάθεια. Υπάρχουν όμως, και κείμενα που απροκάλυπτα «διδάσκουν» την βία. Στο βιβλίο Γλώσσας της Ε’ Δημοτικού, γ’ τεύχος συναντούμε κείμενο με τίτλο «Και τα παιδιά αθλούνται» (σελ. 67) όπου διαβάζουμε:
«…Στην ομάδα του Γκοφρουά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, γιατί ο Εντ μοίρασε ένα σωρό γροθιές στις μύτες και οι παίκτες πήρανε τις θέσεις τους χωρίς πολλές διαμαρτυρίες…. Είναι βλέπετε πολύ δυνατά τα χτυπήματα του Έντ…
Ο Γκοφρουά όμως είπε: “Δεν είστε εντάξει μας έχει στραβώσει ο ήλιος…”. Εγώ του απάντησα πώς αν τον ενοχλούσε ο ήλιος, δεν είχε παρά να κλείσει τα μάτια… Πιαστήκαμε στο ξύλο… Ε, παιδιά! φώναξε ο Αλσέρτ απ’ το τέρμα του. Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία. Εγώ συνέχιζα να παίζω ξύλο με τον Γκοφρουά, του είχα σκίσει το φανελάκι του, που ήταν ολοκαίνουργιο κι είχε κόκκινο χρώμα… αυτός μου έδινε κλοτσιές στο καλάμι… Ο Ρούφους κυνηγούσε τον Ανιάν… Ο Έντ άρχισε να μοιράζει γροθιές στις μύτες που βρίσκονταν πιο κοντά του, δηλαδή στους συμπαίκτες του. Όλοι φωνάζανε, τρέχανε. Διασκεδάζαμε πολύ, ήταν απίθανο!…».
Αυτά σε 10χρονα παιδιά. Οι μπουνιές και οι κλοτσιές είναι απίθανο, πολύ διασκεδαστικό πράγμα! Το μήνυμα σαφές: προχωρήστε έτσι και στην ζωή σας, η βία είναι εκτονωτική διασκέδαση. Homo homini lupus ( Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος). Και βέβαια ο χώρος όπου τα παιδιά πραγματώνουν τις «παιδαγωγικότατες» αυτές συμβουλές είναι το γήπεδο.
Δεύτερον: Η καταστρεπτική επίδραση της εικόνας, της τηλεόρασης, του διαδικτύου, μάστιγες της εποχής μας. Γι’ αυτήν την επιβλαβή έκθεση ευθύνονται κυρίως οι γονείς, που πολλές φορές κληροδοτούν την προσωπική τους εξάρτηση και στα παιδιά. Η τωρινή τηλεόραση-μείγμα λάσπης, σπέρματος και αίματος- κονιορτοποιεί προσωπικότητες και εξαθλιώνει ψυχικά μικρούς και μεγάλους.
Αλλά εδώ απαιτείται μια μικρή αναδρομή και εξήγηση. Είναι γνωστό ότι όταν άνοιξαν οι πρώτοι κινηματογράφοι για το κοινό στις ΗΠΑ, από τις πρώτες σκηνές που προβλήθηκαν ήταν η διαδρομή ενός τραίνου. Η λήψη της σκηνής έγινε από κάμερα που βρισκόταν πάνω στις γραμμές του τραίνου και μπροστά από την αμαξοστοιχία, που εκινείτο προς την κάμερα. Η αντίδραση του κοινού ήταν αναμενόμενη: προσπάθησε να γλιτώσει από το τραίνο τρέχοντας πανικόβλητο προς τις εξόδους. Από τότε πέρασαν 120 χρόνια και σ’ αυτό το διάστημα ο θεατής έμαθε να αποστασιοποιείται από το οπτικό θέαμα, να παρακολουθεί απαθής τις αναθυμιάσεις.
Τι σημαίνει όμως για τον ανθρώπινο ψυχισμό αυτή η αποστασιοποίηση; Θεάματα όλων των ειδών παρελαύνουν μπροστά μας. Φόνοι, εγκλήματα ειδεχθή (περίπου 10.000 φόνους ετησίως παρακολουθεί ένα μέσο αμερικανάκι. «Αν θέλεις να δεις την Ελλάδα του μέλλοντος επισκέψου την σημερινή Αμερική» λέει ένα ευφυές ρητό), αδικίες, μαγείες, πράξεις που η ηθική και η συνείδηση αποστρέφονται. Στην πραγματική όμως, ζωή, ένας ηθικός άνθρωπος, όταν βλέπει το κακό, επιζητεί την θεραπεία του. Με την μεσολάβηση της οθόνης αυτό ακυρώνεται. Ούτε να ταΐσεις ένα παιδί, που πεθαίνει της πείνας, μπορείς ούτε να βοηθήσεις έναν αθώο. Τα μικρά παιδιά, βέβαια, διασκεδάζουν «σκοτώνοντας» αντιπάλους στα ηλεκτρονικά τους παιχνίδια και εισπνέουν αποσβολωμένα παντοειδείς ακαθαρσίες (φόνοι, μαγείες, καρυκευμένες πορνογραφίες και λοιπές διαστροφές). Μοιραία, λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι η σκλήρυνση του ανθρώπου μπροστά στην οθόνη, η αποκοίμιση των ηθικών του ανακλαστικών. Η δε παρακολούθηση του κοπροθεάματος συνυφαίνεται με έναν αναπαυτικό καναπέ και μιαν άνετη καθιστική στάση. Το υπονοούμενο είναι σαφές: το θέμα είναι πλαστό και ψυχαγωγικό και παρακολουθήστε το χωρίς άγχος. Γι’ αυτό ο ωχαδερφισμός, η αδιαφορία για τον πλησίον. Γι’ αυτό και τα αθώα θύματα αυτής της φρίκης, τα παιδιά, εθισμένα στην τηλεοπτική βία, την μιμούνται, διασκεδάζουν με μπουνιές και κλοτσιές. Τα όρια μεταξύ εικόνας και ζωής τούς είναι δυσδιάκριτα.
Τρίτον: Τα παιδιά δεν παίζουν κι αυτό «ανεπαισθήτως» τα εξοργίζει. Παραπέμπω όμως σ’ ένα θαυμάσιο κείμενο του δασκάλου μας Σ. Καργάκου, από άρθρο του στις 24-1-2014 στην «ΕΣΤΙΑ». «Ο φιλόσοφος Αναξαγόρας ο Κλαζομένιος, ο δάσκαλος του Περικλή, ο καλούμενος από τους συγχρόνους του “Νους”, διότι έθετε τον νουν άξονα των πάντων, διωγμένος από την Αθήνα, κατέφυγε στη Λάμψακο, αποικία των Φωκαέων στον Ελλήσποντο. Οι “εν τέλει” της πόλεως, δηλαδή οι άρχοντες της Λαμψάκου το θεώρησαν μεγάλη τιμή που ένας τέτοιος σοφός πήρε την απόφαση να περάσει τα στερνά του βίου του στη δική τους γη. Κι έκαναν το παν για να τον ευχαριστήσουν. Τον ερώτησαν κάποτε ποια θα ήταν η πιο μεγάλη -ίσως η τελευταία του- επιθυμία που θα ήθελε να ικανοποιήσουν. Και ο φιλόσοφος τους αποκρίθηκε: “Τους παίδας εν ω αν αποθάνω μηνί κατ’ έτος παίζειν συγχωρείν” (= Ν’ αφήνετε τα παιδιά να παίζουν κάθε χρόνο το μήνα που θα πεθάνω). Οι Λαμψακινοί τήρησαν την υπόσχεσή τους επί αιώνες. Όπως διαβάζουμε σε κείμενο του 3ου μ.Χ., δηλαδή σε κείμενο που γράφτηκε 600 και πλέον χρόνια μετά το θάνατο του Αναξαγόρα, “εφυλάττετο το έθος και νυν”. Διότι είχαν κατανοήσει πως όταν το παιδί δεν παίξει, δεν “παιδιαρίσει”, θα αρχίσει να παιδιαρίζει, όταν θα πρέπει ν’ αρχίσει το ωρίμασμά του…». Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο…
12 comments
Στην Ελλάδα το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σε σοβαρή υλική στέρηση ανερχόταν το 2012 στο 19,5%, το 2013 στο 20,3% και το 2014 ανέβηκε στο 21,7%. Μιλάμε δηλαδή για πάνω από 2,1 εκατομμύρια Έλληνες σε κατάσταση σοβαρής υλικής στέρησης. Είναι κι αυτή μια από τις πιο κρίσιμες πλευρές του success story των πρωτογενών πλεονασμάτων και της δήθεν ανάκαμψης.
Αξίζει επίσης να δει κανείς ποιός τύπος νοικοκυριών δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα. Το ποσοστό των νοικοκυριών με έναν ενήλικο και εξαρτώμενα παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρή υλική στέρηση ανέρχεται στο 35,7%. Το ποσοστό των νοικοκυριών με δύο ενήλικα μέλη και τρία ή περισσότερα παιδιά ανέρχεται στο 30,8%. Ενώ ο τύπος των νοικοκυριών που εμφανίζει το μικρότερο συγκριτικά ποσοστό σοβαρής υλικής στέρησης είναι με δυο ενήλικες εκ των οποίων τουλάχιστον ο ένας είναι άνω των 65 ετών. Το ποσοστό με σοβαρή υλική στέρηση ανέρχεται στο 13,4%.
Με άλλα λόγια, το νοικοκυριό που έχει παιδιά σήμερα στην Ελλάδα τιμωρείται με σοβαρή υλική στέρηση, ενώ η σύνταξη λειτουργεί ως σωσσίβιο. Προς το παρόν. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι ηλικίες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από τη φτώχεια και την εξαθλίωση στην Ελλάδα είναι οι ανήλικοι. Το ποσοστό των μικρότερων από 18 ετών που αντιμετωπίζει σοβαρή υλική στέρηση ήταν 23,3% το 2013 και 24,2% το 2014.
Στις κατεξοχήν εργάσιμες ηλικίες 18-64 ετών το ποσοστό ανερχόταν σε 21,6% το 2013 και σε 23,1% το 2014. Ενώ στις ηλικίες άνω των 65 ετών το ποσοστό ανερχόταν σε 13,7% το 2013 και 15,4% το 2014.
Δηλαδή, η χειρότερη ηλικία για να ζεις στην Ελλάδα σήμερα είναι να είσαι ανήλικος, κάτω από 18 ετών, ενώ η καλύτερη να είσαι συνταξιούχος, άνω των 65 ετών.
Οι ανήλικοι δεν μπορούν να αντιδράσουν. Οι γονείς τους τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδι με την ελπίδα του επιούσιου κι έτσι κρέμονται από όποιον τους τάζει λαγούς με πετραχείλια. Ενώ οι συνταξιούχοι τρέμουν μήπως και χάσουν τη πενιχρή σύνταξη καθώς διαλύεται ο κοινωνικός ιστός, ΌΠΟΥ Η ΜΟΝΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ τα συσσίτια και κουπόνια σίτισης σ’ όσους έχουν χάσει κάθε ελπίδα και αξιοπρέπεια.
(πρβλ.https://politicsnew.wordpress.com/2015/03/20/%ce%af%ce%b4%cf%81%cf%85%ce%bc%ce%b1-hans-bockler337-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%83%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%86/ )
Ἡ μελέτη τῶν Γιαννίτση καὶ Ζωγραφάκη εἶναι ἀκεραία (στὰ Ἀγγλικά) ἐδῶ :
http://www.boeckler.de/pdf/p_imk_study_38_2015.pdf
Ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον, ἂν καὶ πρόκειται γιὰ τὴν πρώτη χρήση στοιχείων ἀπὸ τὶς φορολογικὲς δηλώσεις ἐπὶ τῇ βάσει (ἀποπροσωποποιημένων, βεβαίως) Ἀριθμῶν Προσδιορισμοῦ Μεμονωμένων Φορολογουμένων (Tax Identification Numbers), ὁπότε καὶ ἡ ἐπεξεργασία εἶναι ἀρκετὰ πρωτόγονη.
Βέβαια, ὁ πρωθυπουργός μας στὸ Βερολῖνο έπέλεξε νὰ ἑστιάσει στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα :
« … τα χαμηλότερα στρώματα αναγκάστηκαν να υποστούν φορολογικές επιβαρύνσεις που αυξήθηκαν έως και 337% σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα, τα ανώτερα οικονομικά στρώματα υπέστησαν περαιτέρω επιβαρύνσεις της τάξεως μόλις του 9%.»
Ἡ πραγματικὴ ἑρμηνεία εἶναι ὅτι «τὰ χαμηλότερα στρώματα», χαμηλότερα βάσει δηλουμένου καὶ ὄχι πραγματικοῦ εἰσοδήματος, εἶχαν περιουσίες καὶ τεκμήρια διαβιώσεως πού μαρτυροῦν πολύ μεγαλύτερο πραγματικὸ άπὸ δηλούμενο εἰσόδημα, γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν νὰ πληρώσουν κάτι, τώρα μὲ τὴν κρίση, άφοῦ μέχρι προχθὲς δὲν πλήρωναν ἀπολύτως τίποτα. Ψήφιζαν, ὅμως, νὰ ἔχουν σχολεῖα, νοσοκομεῖα, προνοιακὲς συντάξεις καὶ ἐπιδόματα, ποδοσφαιρικὲς ὀμάδες ἀπηλλαγμένες χρεῶν πρὸς ἐφορία καὶ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καὶ ἄλλα παρόμοια. Καὶ πάλι, ὅμως, οἱ μισοὶ ψηφοφόροι, αὐτοὶ τῶν, κατὰ δήλωσίν τους, «χαμηλοτέρων στρωμάτων» πληρώνουν τὸ 10% τῶν ἀμέσων φόρων, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι μισοὶ τὸ 90% ! Κατὰ πόσον κάτι τέτοιο εἶναι δίκαιο καί, ἀκόμη χειρότερο, βιώσιμο, μένει νὰ ἀποδειχθεῖ. Πάντως, οἱ Σκανδιναυικὲς χῶρες, οἱ ὁποῖες εἶχαν τέτοιας μορφῆς φορολόγηση τῶν πιὸ τυχερῶν πολιτῶν τους, διεπίστωσαν ὅτι δὲν μποροῦσαν νὰ τὴν διατηρήσουν. Διότι, ὅπως εἶχε ‘πεῖ ἡ βαρώνη Θάτσερ : «Τὸ κακὸ μὲ τοὺς σοσιαλιστὲς εἶναι ὅτι κάποτε τοὺς τελειώνουν τὰ λεφτὰ τῶν ἄλλων».
Τὸ ὅτι ὁ πρωθυπουργός μας ἐπέλεξε νὰ παρερμηνεύσει τὰ εὑρήματα μιᾶς ἐπιστημονικῆς μελέτης, ἐν γνώσει του, δείχνει πόσο ἐμπιστοσύνη ἔχει στὴν ἠλιθιότητα τῶν ψηφοφόρων του. Οἱ διθύραμβοι τῶν μέσων μαζικῆς ἐξηλιθιώσεως γιὰ τὴν «ἄριστη» ἐμφάνισή του στὸ Βερολῖνο δείχνουν πόσο ἐπίσης διεφθαρμένα ἢ ἠλίθια εἶναι τὰ μέσα αὐτά. Καὶ φυσικά, πόσο ἠλίθιοι μπορεῖ νὰ εἶναι ὅσοι τὰ παρακολουθοῦν καὶ τὰ πιστεύουν, τὴν στιγμὴ πού οἱ πραγματικὲς πληροφορίες εἶναι έλευθέρως διαθέσιμες στὸ διαδίκτυο. Διότι θέλουν νὰ βλέπουν ἕναν νέο καὶ κομψὸ ἄνθρωπο, ἄσχετα έὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τοὺς ἐξαπατᾶ ! Ὅπως, στὴν ἀρχὴ τῆς πολιτικῆς σταδιοδρομίας του, τὸν Ἄκη Τσοχατζόπουλο …
Πάντως, τὸ «ἀγρίεμα» τῶν παιδιῶν προηγεῖται, χρονικῶς, κατὰ πολύ τῆς κρίσεως. Μάλιστα, ὅσοι ἐκπαιδευτικοὶ γνωρίζω μοῦ λένε ὅτι τὰ παιδιὰ ἔχουν βελτιωθεῖ σημαντικῶς, ὡς πρὸς τὴν συμπεριφορά τους, στὰ χρόνια τῆς κρίσεως.
Τέλος, ἡ πραγματικὴ βία στὴν Ἀμερικανικὴ κοινωνία βαίνει μειουμένη ἀπὸ δεκαετίες, παρ’ ὅτι ἡ βία στὶς κάθε λογῆς ὀθόνες αὐξάνεται συνέχεια. Μία ἀμφιλεγομένη ἑρμηνεία ἀποδίδει τὴν μείωση τῆς βίας στὴν νομιμοποίηση τῶν τεχνητῶν διακοπῶν τῆς κυήσεως. Γιὰ κάθε ἑκατὸ παιδιά πού δὲν γεννῶνται, διότι δὲν θέλει νὰ γεννηθοῦν ἡ γυναῖκα πού τὰ συνέλαβε, ὑπολογίζουν οἱ μελετητές, ὅτι ἕνα θὰ ἔπαιρνε τὸν «κακὸ τὸν δρόμο». Ἀνατριχιαστικὴ άριθμητική, ἀλλὰ μπορεῖ καὶ νὰ εἶναι σωστή.
Άπαξ και οι προλαλίσαντες απεφάσισαν να εξετάσουν την οικονομικήν πλευράν του θέματος επιτρέψατέ μου τον σχετικόν οβολόν:
Κε. Γεωργάνα, σας ευχαριστώ που φέρατε εις προσοχήν μου την μελέτην Γιαννίτση-Ζωγραφάκη, αλλά, καθ’ α λέγεται, καλόν είναι να αναγιγνώσκονται αι πηγαί.
Εις την εν λόγω μελέτην αναγράφεται:
In the second pattern, the decreases are much larger for the bottoms than that for the tops.
This pattern applies in the cases of income from wages (-34.6% for the bottoms, compared
with -4.8% and -11.1% for the tops) from commercial activities (-48.4% for the bottoms, –
24.3% and -31.1% for the tops), from independent activities (-20.3% for the bottoms, -7.6%
and -8.6% for the tops). In agricultural income, which increased overall, the bottoms did not
share the improvement, and all the gains went to the top.
Εν ανεπεξεργάστω μεταφράσει:
Εις το δεύτερον πρότυπον, αι μειώσεις είναι κατά πολύ μεγαλλίτεραι διά τους κατωτέρους [:κατώτερα εισοδήματα] παρά διά τους κορυφαίους [εισοδήματα και πάλιν]. Αυτό το πρότυπον έχει εφαρμογήν εις τας περιπτώσεις εισοδημάτων εκ μισθών (-34,6% διά τους κατωτέρους, συγκρινόμενον με το -4,8% και -11,1% διά τους κορυφαίους), [εισοδημάτων] εκ ανεξαρτήτων δραστηριοτήτων (-20,3% διά τους κατωτέρους, -7,6% και 8,6% διά τους κορυφαίους). Εις το αγροτικόν εισόδημα, το οποίον ηυξήθη γενικώς, οι κατώτεροι δεν εμοιράσθησαν την βελτίωσιν, όλα τα κέρδη επήγαν εις τους κορυφαίους.
Ίσως έχω πρόβλημα κατανοήσεως, αλλα η “πραγματική ερμηνεία” ην ευαγγελίζεται ο Κ. Γεωργάνας δυσκόλως προκύπτει εκ των ανωτέρω. Όσον αφορά την κατανομήν των φορολογικών βαρών, έχω σοβαράς αμφιβολίας κατά πόσον κλητήρας ή καθαρίστρια έχει γνώσιν της συμμετοχής της/του εις την φορολογίαν, εξ΄ου και η διατύπωσις:
” Καὶ πάλι, ὅμως, οἱ μισοὶ ψηφοφόροι, αὐτοὶ τῶν, κατὰ δήλωσίν τους, «χαμηλοτέρων στρωμάτων» πληρώνουν τὸ 10% τῶν ἀμέσων φόρων, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι μισοὶ τὸ 90% !”
Εις την απαρίθμησιν των δεινών, ως σχολεία, νοσοκομεία κ.λ.π. νομίζω ότι περίοπτον θέσιν θα έχουν και οι καναλάρχαι οι οποίοι δεν καταβάλουν λεπτόν (η δραχμή μετά της δεκάρας παρήλθε) τσακιστόν διά την νομήν των συχνοτήτων ήτις γενναιοφρόνως τους παρήχετο με αντάλλαγμα την λυσσώδη πολεμικήν των διαφόρων Μπάμπηδων, Πρωτο-δενθυμάμαι και των συναφών, κατά της κυβερνήσεως Τσίπρα. Τώρα πού είδε ο Κ. Γεωργάνας την υποστήριξιν των Μέσων Μαζικής Εξηλιθιώσεως προς την κυβέρνησιν και πάλιν μου διαφεύγει.
Όσον αφορά την Σκανδιναυικές χώρες, το μέσον κατά κεφαλήν εισόδημα της Σουηδίας ήτο το 5ον παγκοσμίως το 1990 ενώ υπεβιβάσθη εις το 7ον το 2013 (πηγή Theglobaleconomy.com) παρά την ποσοτικήν αύξησιν. Δεν πρέπει να παροράται το γεγονός ότι η Σουηδία είχε δύο ανθούσας βιομηχανίας οχημάτων (η μία και αεροσκαφών, η Saab), τοπικής ιδιοκτησίας, πριν βαρυνθούν οι πολίται να πληρώνουν, ενώ, ανασκουμποθέντες νεοφιλευθερικώς, τώρα δεν έχουν καμμίαν δεδομένου ότι η VOLVO είναι πλέον κινεζικής ιδιοκτησίας. Όσον αφορά τη βαρώνη Θάτσερ, παρακαλώ αναλογισθείτε την δήλωσίν της εν λόγω της 31ης Οκτωβρίου 1987 “…Και ως γνωρίζετε, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα ως η κοινωνία…”. Πεπονηρά η βαρώνη, με το “ως γνωρίζετε” κολακεύει τους ακροατάς καθιστώντας τους προεξαγγελτικώς γνώστες του ακολουθούντος αποκυήματος το οποίον ακυρώνει άπασαν την αρχαίαν ελληνικήν πολιτικήν σκέψιν.
Άπαξ και οι προλαλίσαντες απεφάσισαν να εξετάσουν την οικονομικήν πλευράν του θέματος επιτρέψατέ μου τον σχετικόν οβολόν:
Κε. Γεωργάνα, σας ευχαριστώ που φέρατε εις προσοχήν μου την μελέτην Γιαννίτση-Ζωγραφάκη, αλλά, καθ’ α λέγεται, καλόν είναι να αναγιγνώσκονται αι πηγαί.
Εις την εν λόγω μελέτην αναγράφεται:
In the second pattern, the decreases are much larger for the bottoms than that for the tops.
This pattern applies in the cases of income from wages (-34.6% for the bottoms, compared
with -4.8% and -11.1% for the tops) from commercial activities (-48.4% for the bottoms, –
24.3% and -31.1% for the tops), from independent activities (-20.3% for the bottoms, -7.6%
and -8.6% for the tops). In agricultural income, which increased overall, the bottoms did not
share the improvement, and all the gains went to the top.
Εν ανεπεξεργάστω μεταφράσει:
Εις το δεύτερον πρότυπον, αι μειώσεις είναι κατά πολύ μεγαλύτεραι διά τους κατωτέρους [:κατώτερα εισοδήματα] παρά διά τους κορυφαίους [εισοδήματα και πάλιν]. Αυτό το πρότυπον έχει εφαρμογήν εις τας περιπτώσεις εισοδημάτων εκ μισθών (-34,6% διά τους κατωτέρους, συγκρινόμενον με το -4,8% και -11,1% διά τους κορυφαίους), [εισοδημάτων] εκ ανεξαρτήτων δραστηριοτήτων (-20,3% διά τους κατωτέρους, -7,6% και 8,6% διά τους κορυφαίους). Εις το αγροτικόν εισόδημα, το οποίον ηυξήθη γενικώς, οι κατώτεροι δεν εμοιράσθησαν την βελτίωσιν, όλα τα κέρδη επήγαν εις τους κορυφαίους.
Ίσως έχω πρόβλημα κατανοήσεως, αλλα η “πραγματική ερμηνεία” ην ευαγγελίζεται ο Κ. Γεωργάνας δυσκόλως προκύπτει εκ των ανωτέρω. Όσον αφορά την κατανομήν των φορολογικών βαρών, έχω σοβαράς αμφιβολίας κατά πόσον κλητήρας ή καθαρίστρια έχει γνώσιν της συμμετοχής της/του εις την φορολογίαν, εξ΄ου και η διατύπωσις:
” Καὶ πάλι, ὅμως, οἱ μισοὶ ψηφοφόροι, αὐτοὶ τῶν, κατὰ δήλωσίν τους, «χαμηλοτέρων στρωμάτων» πληρώνουν τὸ 10% τῶν ἀμέσων φόρων, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι μισοὶ τὸ 90% !”
Εις την απαρίθμησιν των δεινών, ως σχολεία, νοσοκομεία κ.λ.π. νομίζω ότι περίοπτον θέσιν θα έχουν και οι καναλάρχαι οι οποίοι δεν καταβάλουν λεπτόν (η δραχμή μετά της δεκάρας παρήλθε) τσακιστόν διά την νομήν των συχνοτήτων ήτις γενναιοφρόνως τους παρήχετο με αντάλλαγμα την λυσσώδη πολεμικήν των διαφόρων Μπάμπηδων, Πρωτο-δενθυμάμαι και των συναφών, κατά της κυβερνήσεως Τσίπρα. Τώρα πού είδε ο Κ. Γεωργάνας την υποστήριξιν των Μέσων Μαζικής Εξηλιθιώσεως προς την κυβέρνησιν και πάλιν μου διαφεύγει.
Όσον αφορά την Σκανδιναυικές χώρες, το μέσον κατά κεφαλήν εισόδημα της Σουηδίας ήτο το 5ον παγκοσμίως το 1990 ενώ υπεβιβάσθη εις το 7ον το 2013 (πηγή Theglobaleconomy.com) παρά την ποσοτικήν αύξησιν. Δεν πρέπει να παροράται το γεγονός ότι η Σουηδία είχε δύο ανθούσας βιομηχανίας οχημάτων (η μία και αεροσκαφών, η Saab), τοπικής ιδιοκτησίας, πριν βαρυνθούν οι πολίται να πληρώνουν, ενώ, ανασκουμποθέντες νεοφιλευθερικώς, τώρα δεν έχουν καμμίαν δεδομένου ότι η VOLVO είναι πλέον κινεζικής ιδιοκτησίας. Όσον αφορά τη βαρώνη Θάτσερ, παρακαλώ αναλογισθείτε την δήλωσίν της εν λόγω της 31ης Οκτωβρίου 1987 “…Και ως γνωρίζετε, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα ως η κοινωνία…”. Πεπονηρά η βαρώνη, με το “ως γνωρίζετε” κολακεύει τους ακροατάς καθιστώντας τους προεξαγγελτικώς γνώστες του ακολουθούντος αποκυήματος το οποίον ακυρώνει άπασαν την αρχαίαν ελληνικήν πολιτικήν σκέψιν.
@Stathis Katsaros-Liosis
Ἡ μελέτη τῶν Γιαννίτση-Ζωγραφάκη ἐκτείνεται σὲ 138 πυκνοτυπωμένες σελίδες καί, συνεπῶς, χρήζει προσεκτικῆς άναγνώσεως. «Πρόβλημα κατανοήσεως» φαίνεται νὰ ἔχουν οἱ συγγραφεῖς, πῶς λοιπόν δὲν θὰ ἔχουμε οἱ ἀναγνῶστες ; Τὰ στατιστικὰ στοιχεῖα δὲν τἄχει ἐπεξεργασθεῖ κανεὶς ἄλλος μέχρι στιγμῆς, ὁπότε κάθε της κρίσις (καὶ χρῆσις) σήμερα πρέπει νὰ γίνεται μὲ ἐπιφυλάξεις.
Ὅλως ἐφεκτικῶς λοιπόν, φέρω εἰς τὴν προσοχήν σας τὴν ἀμέσως ἑπομένην τῆς παραγράφου τὴν ὁποίαν ἀπεμονώσατε καὶ ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἑξῆς :
In the third pattern, the bottoms record more favourable changes than the tops. This pattern applies in the cases of income from dividends and interest and income from property (see the table). The same happens with total income (all sources included), with the lowest decile incomes falling by 7.7% and both the top and the average incomes showing significantly larger declines.
Μεταφραζομένη ξυλοσχιστικῶς δίδει :
Εἰς τὸ τρίτον πρότυπον, οἱ κατώτεροι (:κατώτερα εἰσοδήματα) καταγράφουν εὐνοϊκωτέρας άλλαγὰς [εἰσοδημάτων] παρὰ οἱ κορυφαῖοι (εἰσοδήματα καὶ πάλιν). Τὸ πρότυπον ἰσχύει εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν εἰσοδημάτων ἀπὸ μερίσματα καὶ τόκους καὶ τῶν εἰσοδημάτων ἀπὸ άκίνητα ( βλέπε τὸν πίνακα [ποιόν, ἀκριβῶς, πίνακα ;]). Τοῦτ’ αὐτὸ συμβαίνει μὲ τὸ συνολικὸ εἰσόδημα (τὸ ἅθροισμα ἐξ ὅλων τῶν πηγῶν εἰσοδήματος), ὅπου τὸ κατώτατον δέκατον τῶν εἰσοδημάτων μειοῦται κατὰ 7,7%, ἐνῶ τόσον τὸ κορυφαῖον ὅσον καὶ τὸ μέσον εἰσόδημα σημειώνουν σημαντικῶς μεγαλύτερες μειώσεις.
Ὁμοίως καὶ ἡ προηγουμένη τῆς παραγράφου τὴν ὁποίαν άπεμονώσατε καὶ ἀφορᾶ τὸ «πρῶτον πρότυπον», συμπεραίνει ὅτι οἱ «κορυφαῖοι» ὑπέστησαν οὐσιωδῶς μεγαλυτέρας μειώσεις δηλουμένου εἰσοδήματος.
Ἀλλοίμονον, μᾶλλον καὶ οἱ δύο μας πιθανώτατα θέτουμε τὸν δάκτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων σφάλματος τῶν μελετητῶν. Διότι, ὁ πῖναξ 4.3 τῆς μελέτης (σελίδες 28-29), θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τριπλασίου μεγέθους ἀπὸ ὅσον εἶναι, καθ’ ὅσον θὰ ἔπρεπε νὰ περιέχει τὰ εὑρήματα καὶ γιὰ τὰ τρία «πρότυπα» πού ἀναφέρουν οἱ μελετητὲς στὶς σελίδες 91-92. Αὐτὰ παθαίνει κανείς ὅταν βιάζεται νὰ δημοσιεύσει, λόγῳ τῆς συναφείας τῶν μελετωμένων μὲ τὴν πολιτικὴ ἐπικαιρότητα. Ἀναγκάζεται σὲ ἅλματα πού ὑπερπηδοῦν 60 ὁλόκληρες σελίδες καὶ ἐπιφέρουν τὶς συνεπαγόμενες άσυνέπειες.
Προτείνω, λοιπόν, νά ἀναμείνουμε τὴν δημοσίευση τοῦ ὀρθοῦ καὶ πλήρους πίνακος 4.3, πρὶν καταλήξουμε σὲ συμπεράσματα πού στηρίζονται ἐπ’ αὐτοῦ. Θὰ ἐπιχειρήσω νὰ ὀχλήσω σχετικῶς τοὺς μελετητὰς καί, ἐὰν ἔχω σχετικὲς πληροφορίες, θὰ σᾶς πληροφορήσω.
Φυσικά, οἱ παρατηρήσεις μου γιὰ τὴν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐπιλογὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ νὰ ἑστιάσει καὶ νὰ παρερμηνεύσει ἄλλο εὕρημα τῆς μελέτης, δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὶς μέχρι τοῦδε ἀντιρρήσεις τῶν συσσχολιαστῶν, ὁπότε καὶ παραμένουν ἰσχύουσες μέχρις ἀντικρούσεώς των.
Ὀμοίως παρεμένει ἰσχύουσα μέχρις ἀντικρούσεώς της καὶ ἡ διαπίστωσις ὅτι οἱ κορυφαῖοι 50% πληρώνουν τὸ 90,6% τοῦ φόρου εἰσοδήματος, ένῶ οἱ «κατώτεροι» 50% τὸ 9,4% (σελὶς 17 τῆς μελέτης). Καὶ δὲν χρειάζεται καθόλου νὰ εἶναι κανεὶς γνώστης τῆς φορολογίας ὅταν παρατηρεῖ καὶ χρησιμοποιεῖ δωρεάν ὅλα αὐτὰ τὰ ὡραῖα (ποῦ ἔγραψα ὅτι δὲν μοῦ ἀρέσουν 😉 πράγματα, ὅπως σχολεῖα, πανεπιστήμια, νοσοκομεῖα, ἀστυνομία, προνοιακὲς συντάξεις καὶ ἐπιδόματα, ἀκόμη καὶ τὰ σκουπιδοκάναλα, τὰ ὁποῖα ἀγοράζουν οἱ φόροι τῶν ἄλλων γιὰ τὸν ἀμέτοχο τῆς φορολογίας εἰσοδήματος «κατώτερο» (καὶ ψηφίζοντα).
Δὲν ἔγραψα ὅτι τὰ σκουπιδοκάναλα «ὑπεστήριξαν τὴν κυβέρνηση Τσίπρα». Ἔγραψα ὅτι ἀπετίμησαν ἐσφαλμένως τὴν ἐμφάνισίν του στὴν Γερμανία. Νομίζω, μάλιστα, ὅτι καὶ οἱ «Μπάμπηδες καὶ Πρῶτο-δὲν θυμᾶσθε» θεώρησαν ἐπιτυχῆ τὴν παρουσία του ἐκεῖ. Ἀλλὰ αὐτὸ δείχνει πόσο προχειρολόγοι εἶναι, ὅπως, μόνον, ἔγραψα κι ἐγώ, καὶ δὲν ἅπτεται ποσῶς τῶν διαθέσεών των πρὸς τὴν κυβέρνηση. Μὲ τὴν προχειρολογία βλάπτουν πάντοτε καὶ τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τὴν κυβέρνηση καὶ τὴν χώρα, ἀνεξαρτήτως τῶν ἀγαθῶν ἢ κακῶν διαθέσεών των.
Στὸν ἱστοτόπο ποὺ ἀναφέρετε, ἡ Σουηδία, σὲ ὅρους πραγματικῆς ὑλικῆς εὐημερίας (κατὰ κεφαλὴν Ακαθάριστο Ἐγχώριο Προϊὸν σὲ πραγματικὲς ἰσοτιμίες ἀγοραστικῆς ἀξίας), φέρεται νὰ μένει σταθερὰ στὴν 18η θέση παγκοσμίως άπὸ τὸ 1990 μέχρι τὸ 2012. Αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔπραξε ἄριστα νὰ σταματήσει νὰ πληρώνει χαραμοφάηδες στὶς βιομηχανίες ὀχημάτων πού εἶχε (καὶ ἔχει, άλλὰ τὶς πληρώνουν οἱ Κινέζοι). Ἡ Γαλλία πάλι, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ νὰ πληρώνει τὶς ἐναπομείνασες βιομηχανίες ὀχημάτων της, κατρακύλησε ἀπὸ τὴν 22α στὴν 27η θέση στὸ αὑτὸ χρονικὸ διάστημα.
Τέλος, ἡ άρχαία Ἐλληνική πολιτικὴ σκέψη οὔτε ἀκροθιγῶς δὲν μποροῦσε νὰ συλλάβει τὸ μέγεθος τῆς λεγομένης «ἀναδιανομῆς τοῦ εἰσοδήματος» πού ἐπιχειροῦν τὰ σύγχρονα κράτη. Μάλιστα, κατακρίνει ὀμοφώνως καὶ δριμύτατα τὶς περιορισμένες ἀπόπειρες «ἀναδιανομῆς» πού εἶχαν γίνει στὴν ἐποχή της καὶ τὶς συνδέει εὐθέως μὲ τὴν παρακμὴ τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων. Διότι, ὀρθώτατα, ὅπως καὶ ἡ βαρώνη Θάτσερ, θεωρεῖ ὅτι ὁ δεσμὸς τῶν πολιτῶν μὲ τὴν πόλη, ὅ,ποτε γίνεται ὑλικός, διαφθείρεται κατά τὸ ἠθικὸν καὶ ψυχικὸν του μέρος. Νά σημειώσουμε δέ, ὅτι οἱ ἀρχαιες Ἑλληνικὲς πόλεις εἶχαν οἰκονομικοὺς θεσμούς, ὅπως τὴν ἀντίδοσιν, μὲ τοὺς ὁποίους διασφαλιζόταν πολύ καλύτερα ἡ φορολογικὴ δικαιοσύνη ἀπ’ ὅσο τὴν κατεξευτελίζουν οἱ σφραγιδοκρατορικὲς καὶ πολυδάπανες γραφειοκρατίες (καὶ ὀκνηροκρατίες) τῶν σημερινῶν κρατῶν.
Ἐπεκοινώνησα μὲ μήνυμα ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου μὲ τὸν ἕνα ἐκ τῶν μελετητῶν καὶ μοῦ διευκρίνισε ὅτι τὰ τρία «πρότυπα» τῶν σελίδων 91-92 δὲν εἶναι τὰ ἴδια μὲ τὰ τρία «πρότυπα» τῆς σελίδος 92. Προσέτι, μοῦ διευκρίνισε ὅτι τὰ τρία «πρότυπα» τῆς σελίδος 92, αὐτὰ πού σχολιάζουμε δηλαδὴ, ἀντιστοιχοῦν στὸ πρῶτο μόνον «πρότυπο» τῶν σελίδων 91-92. Συνεπῶς, τὰ ποσοστὰ μεταβολῆς δὲν ἀποτυπώνουν τὴν μεταβολὴ εἰσοδημάτων τῶν ἰδίων φορολογουμένων ἀπὸ τὴν μία περίοδο στὴν ἄλλη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ συγκρίσεις ἔχουν περιορισμένη ἀξία γιὰ νὰ ἀξιολογήσουμε τὸ ἀποτέλεσμα τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς στὰ χρόνια τῆς κρίσεως, καθότι δὲν συγκρίνουν ἀπολύτως ὅμοιο μὲ ὅμοιο.
Μὲ τὴν ἐπιφύλαξη αὐτή, παρατηροῦμε ότι γιὰ τὶς ἑπτὰ πηγὲς εἰσοδήματος ποὺ περιλαμβάνει ὁ Πίνακας 4.3 (σελίδες 28-29), οἱ εὐπορώτεροι πράγματι πλήρωσαν γιὰ τὴν κρίση. Οἱ ἐξαιρέσεις ἀφοροῦν :
α) τὸ εἰσόδημα ἀπὸ μισθούς, ὅπου, πράγματι, οἱ σχετικῶς καλύτερα ἀμειβόμενοι τοῦ εὐρυτέρου δημοσίου μπόρεσαν νὰ ἀποφύγουν καλύτερα τὴν κρίση ἀπὸ τοὺς πτωχοδιαβόλους τοῦ πρώτου δεκατημορίου, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὰ 2.604 εὐρὼ μέσου εἰσοδήματος ἀπὸ μισθοὺς καὶ ἡμερομίσθια ἔπεσαν στὰ 1703 εὐρώ.
β) τοὺς μικροεπιχειρηματίες καὶ τοὺς μικροεπαγγελματίες, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ πρῶτοι πού ὑφίστανται τὶς συνέπειες τῆς κάθε κρίσεως, καθ’ ὅτι σπανίως οἱ ἑπιχειρήσεις τους εἶναι οἰκονομικῶς βιώσιμες.
γ) τοὺς μὴ κατ’ έπάγγελμα ἀγρότες (μέσο εἰσόδημα ἀπὸ ἀγροτικὲς ἐργασίες καὶ ἐπιδοτήσεις κάτω τῶν 400 εὐρὼ τὸν χρόνο), πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποῖων ἦταν ἀγρότες μόνον γιὰ νὰ εἰσπράττουν ἐπιδοτήσεις, οἱ ἐκταμιεύσεις τῶν ὁποίων, λόγῳ τῆς κρίσεως, ἐλέγχονται αὐστηρότερα.
Παρὰ τὶς ἀνωμαλίες αὐτές, τὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ συνολικὸ δηλούμενο εἰσόδημα ἀπὸ ὅλες τὶς πηγὲς ἀποδεικνύουν ὅτι, πράγματι, τὴν κρίση πλήρωσαν οἱ σχετικῶς εὐπορώτεροι καὶ μόνον οἱ μισθοδοτούμενοι στὸ εὐρύτερο δημόσιο περιεφρούρησαν καλύτερα τὴν προϋπάρχουσα σχετικὴ οἰκονομική τους ὑπεροχή. Τὸ ἀφήγημα ὅτι οἱ «πλούσιοι ἔγιναν πλουσιώτεροι μὲ τὴν κρίση καὶ οἱ φτωχοὶ φτωχότεροι» εἶναι μία ἀκόμη περίπτωση στὴν ὁποία οἱ δημαγωγοὶ ἐκμεταλλεύονται τὴν δινοητικὴ ὀκνηρία καὶ τὴν ἀνοησία τῶν πολιτῶν. Ἀλλά, ἀφοῦ οἱ πολίτες αδιαφοροῦν γιὰ τὰ εὑρήματα τῶν μελετητῶν καὶ ἀγαποῦν νὰ ἐξαπατῶνται, καλὰ τὰ παθαίνουν.
Αξιοτιμε κε Νατσιε,
επικαλεστηκατε στο αρθρο σας τον κο Καργακο και την ΕΣΤΙΑ. Φανταζομαι οτι ο Δασκαλος ειναι πολυγραφωτατος στις εφημεριδες και στα περιοδικα. Επειδη ζω στο εξωτερικο και δεν εχω προσβασι στο ατομο αυτο καθως και στο εργο του, μηπως μπορειτε να του προτεινετε εκ μερους μου να ψηφιοποιησει το δημοσιογραφικο του εργο και να το ανεβασει σε μια ιστοσελιδα, η οποια να κατασκευαστει ειδικα για αυτο το σκοπο, ετσι ωστε και να μην παει χαμενο αλλα και να απολαυσουν οι νεωτεροι το Φως του Δασκαλου αυτου;
Με τιμη απο Ντυσσελντορφ της Γερμανιας
Ιωαννης Σπυροπουλος
Ατυχώς η τρέχουσα συζήτησις εξετράπη από την αρχικήν ανάρτησιν, που αφεώρα την παιδικήν βίαν, εις ακραιφνώς οικονομικήν τοιαύτην. Συνεπώς θα θέσω την απάντησιν μου εν τάχει.
Κε. Γεωργάνα, η παράθεσις του χωρίου εις ην αναφέρεσθε μνημονεύει εισοδήματα εκ μερισμάτων, τόκων και ακινήτων (συνάγω ενοικίων). Συνεπώς μιλάμε διά ήδη πλουσίους, άρα αι ποσοτικαί διαφοραί είναι μεταξύ πλουσίων, ουχί φτωχοδιαβόλων των οποίων η επιβίωσις επικρέμαται επί ενός μισθού και μόνον. Επιτρέψατέ μου να επισημάνω ότι πλείσται επιχειρήσεις, και δη αυταί ξένης ιδιοκτησίας (των διαβοήτων επενδύσεων), δεν πληρώνουν φόρους, ως επί παραδείγματι η Hochtief διά το αεροδρόμιον, η Eldorado Gold δια τις Σκουριές και άλλαι των οποίων το όνομα είναι λεγεών, κατά την διαβολικήν ρήσιν, μέρες που είναι. Το φαινόμενον δεν είναι επιχωριάζον εν Ελλάδι, τα διάφορα κόλπα υπερακτίων εταιρειών κοστίζουν εις την ΕΕ ένα τρις € ετησίως! Επιπροσθέτως το φαινόμενον της διαφθοράς με κρατικήν επίνευσιν, αν όχι ενθάρρυνσιν και αυτόχρημα υποστήριξιν, είναι ευρύτατα διαδεδομένον και δη από διαπρυσίους κήνσορας της ηθικής ως οι Ολλανδοί διά τις Σκουριές και οι Γερμανοί διά την Siemens κατακτησάσης επαξίως το προσωνύμιον Μιζενς.
Όσον αφορά την σύνδεσιν μεταξύ παιδικής βίας και ευρέως διαδεδομένης οικονομικής δυσπραγίας, δεν νομίζω ότι το θέμα δύναται να τεθεί υπό αμφισβήτησιν. Η δε αύξησις της παιδικής βίας προφανώς συνδέεται με την διεύρυνσιν του χάσματος πλουσίων και πτωχών. Ακόμη και εις την Wikipedia αναγράφεται:
A study by the World Institute for Development Economics Research at United Nations University reports that the richest 1% of adults alone owned 40% of global assets in the year 2000. The three richest people in the world possess more financial assets than the lowest 48 nations combined.[15] The combined wealth of the “10 million dollar millionaires” grew to nearly $41 trillion in 2008.[16] A January 2014 report by Oxfam claims that the 85 wealthiest individuals in the world have a combined wealth equal to that of the bottom 50% of the world’s population, or about 3.5 billion people.
Κατά ξυλοσχιστικήν (μου ήρεσκε άκρως ο όρος σας) μετάφρασιν:
Μία μελέτη από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Έρευνα των Οικονομικών Αναπτύξεως εις το Παν/μιον των Ηνωμένων Εθνών ανφέρεται ότι το 1% των πλουσιωτάτων ενηλίκων και μόνον κατέχει το 40% των παγκοσμίων περιουσιακών στοιχείων το έτος 2000. Οι τρείς πλουσιώτεροι άνθρωποι έχουν περιουσιακά στοιχεία περισσότερα από τις 48 πτοχώτερες χώρες μαζί. Μία έρευνα από την Oxfam, του Ιανουαρίου 2014, ισχυρίζεται ότι οι 85 πλουσιώτεροι άνθρωποι στον κόσμο συμποσούν πλούτον ίσον με το 50% του πληθυσμού της γης, ήτοι 3,5 δισεκατομμύριων ανθρώπων.
Το “άνοιγμα της ψαλίδας” εμφανίζεται από του 1970 και εντεύθεν (http://www.cbpp.org/cms/?fa=view&id=3629) και διά την τρέχουσαν κατάστασιν εις ΗΠΑ μνείαν κάνει το περιοδικόν Fortune (http://fortune.com/2014/10/31/inequality-wealth-income-us/). Ιn expressis verbis το θέτει ο Warren Buffet:
“There’s class warfare, all right, but it’s my class, the rich class, that’s making war, and we’re winning.”
Και πάλιν ξυλοσχστικώς:
Εν τάξει υπάρχει ταξικός πόλεμος, αλλά είναι η τάξις μου, η πλουσία τάξις, που κάνει πόλεμον και τον κερδίζουμε.
Όσον αφορά τις αυτικινητοβιομηχανίες, οι Γάλλοι καλώς θα έκαναν να εστιάσουν επί της ποιότητος των προϊόντων τους ως έπραξαν οι Γερμανοί λίαν επιτυχώς. Οι κινέζοι εν Σουηδία απλώς αποκομίζουν τα αυξανόμενα κέρδη της Volvo.
Σχολιασμός της πολιτικής σκέψεως της Θάτσερ και της αρχαίας ελληνικής πολτικής φιλοσοφίας ελάχιστα έχουν να κάνουν με την παιδικήν βίαν συνεπώς είναι άτοπος η συνέχεια
Αγαπητέ κ. Σπυρόπουλε,
μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην εξής σελίδα του κ. Σαράντου Καργάκου
http://www.sarantoskargakos.gr/
Ευχαριστώ.
Ανδρέας Στ.
Ἀγαπητὲ κύριε Κατσαρὲ-Λιώση, λάβετε, ἐὰν θέλετε, τὸν κόπο νὰ δεῖτε στὸν πίνακα 4.3 ποιοὶ ἀκριβῶς εἶναι αὐτοὶ πού θεωρεῖτε ὅτι εἰναι οἱ «πλούσιοι». Τὸ εἰσόδημα τοῦ 70% ἐξ αὐτῶν πού δήλωσαν εἰσόδημα ἀπὸ ἀκίνητα τὸ 2008, ἐδήλωσαν εἰσόδημα ἐξ ἐνοικίων ἀκινήτων κάτω τῶν 5.123 εὑρώ τὸν χρόνο. Ὁ ἀντίστοιχος ἀριθμὸς γιὰ τοὺς δηλώσαντας εἰσοδήματα ἀπὸ μισθοὺς ἦταν 19.588 εὐρώ. Αὐτὴ ἡ παρεξήγησις γιὰ τοὺς καϋμένους τοὺς μισθωτοὺς καὶ τοὺς συνταξιούχους εἶναι πλέον ψόφιο ἄλογο πού ὅσο καὶ νὰ τὸ μαστιγώνουμε δὲν πρόκειται νὰ κουνήσει πλέον. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ μόλις τώρα κατάλαβε ὅτι τὴν φορολογία «τοῦ μεγάλου κεφάλαιου, δὲν τὸν παίρνει νὰ τὴν αὐξήσει οὔτε κατ’ ἐλάχιστον διότι θὰ ἔχει μείωση ἀντὶ αὐξήσεως ἐσόδων.
Γιὰ τὶς μίζες τῆς Ζῆμενς καὶ τὶς διευκολύνσεις στὴν Ἐντοράντο Γκόλντ, διερωτηθήκατε ποτὲ γιατὶ χρειαζόμαστε τέτοιες ἐπιχειρήσεις νὰ ἔλθουν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ δὲν ἔχουμε δικές μας ; Διότι ἀπὸ τὸν φθόνο καὶ τὴν ἀνοησία μας δὲν ἀνεχόμεθα νὰ συγκεντρώσει κανεὶς τόσο κεφάλαιο καὶ οἰκονομικὴ δύναμη. Ἀφοῦ, λοιπὸν, εἴμαστε ἀνίκανοι, ἡ καύχησίς μας περὶ δῆθεν ἠθικότητος (κενὴ σὲ κάθε περίπτωση) δὲν μπαίνει στὸ ζῦγι. Σύγκρισις χωρεῖ μεταξὺ ἴσων. Τό σχολιό σας μοῦ θυμίζει τὰ ξυνὰ σταφύλια τῆς ἀλεποῦς τοῦ Αἰσώπου. Ἦταν ξυνὰ διότι δὲν μποροῦσε νὰ τὰ φθάσει.
Ἀναλόγως κενὴ οὐσίας καὶ πλήρης φθόνου εἶναι ἡ «ἀνάλυσις» τῶν παρασιτούντων τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ τῆς Ὄξφαμ. Ἂν ὑποθέταμε ὅτι τὰ ἀντικείμενα τοῦ φθόνου αὐτοῦ παρέδιδαν αὔριο τὴν διαχείριση τοῦ ἀμυθήτου πλούτου τους στὶς ἀξύριστες ἀνθρωπίστριες δεσποσύνες τῆς Ὄξφαμ ἥ τὶς ξυρισμένες ἀνθρωπολόγους καὶ κοινωνιολόγους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, εἶναι βέβαιον ὅτι σὲ ἕξι μῆνες ὅλος ὁ πλοῦτος αὐτὸς θὰ εἶχε διασπαθισθεῖ καὶ ἑκατομμύρια ἄνθρωποι θὰ εἶχαν χάσει τὴν δουλειά τους καὶ τὰ μέσα συντηρήσεως τῶν οἰκογενειῶν τους. Δυστυχῶς, τὰ «ἀνθρωπιστικὰ» συναισθήματα, συνεπικουρούμενα ἀπὸ τὴν μειονεκτικότητα και τὸν φθόνο, δὲν δημιουργοῦν οὔτε διατηροῦν θέσεις ἐργασίας. Ἀλλιῶς, στὴν Ἐλλάδα δὲν θἄχαμε ποτὲ ἀνέργους.
Τέλος, νομίζετε ὅτι ἡ ποιότητα τῶν αὐτοκινήτων πέφτει κάπως δωρεὰν ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὁπότε ἔβρεξε πεισσότερη «ποιότητα» στὴν Γερμανία, ἀπ’ ὅτι στὴν Γαλλία ; Ἡ ποιότητα κοστίζει λεφτά. Οἱ Γερμανοὶ τἄχαν, διότι τὰ συνδικᾶτα τους συμφώνησαν νὰ παίρνουν οἱ ἐργάτες λιγώτερα γιὰ νὰ ἐπενδύσει ἡ αὐτοκινητοβιομηχανία περισσότερα στὴν ποιότητα. Οἱ Γάλλοι δὲν τἄχαν τὰ χρήματα αὐτά. Τόσο ἁπλό.
Κύριε Γεωργάνα, κατέστησα ήδη σαφές ότι η συζήτησις έχει εκτραπεί της αρχικής αναρτήσεως συνεπώς η συνέχεια συνιστά απρέπειαν εν τω πλαισίω προσωπικών αντεγκλήσεων. Εάν πιστεύτε ότι τα δηλούμενα περί απολαυών από ενοίκια είναι ειλικρινή παρακαλώ δεχθείτε τα θερμά μου συλλυπητήρια. Ομοίως εάν πιστεύτε ότι είναι δυνατή η συσσώρευσις τέτοιου πλούτου “με τον Σταυρό στο χέρι”. Αποδίδετε εξαιρετικώς ταπεινά ελατήρια, ήτοι φθόνος, και προσβάλετε επί ανικανότητι και μειονεκτικότητι όσους βλέπουν το καταφανές, εν ολίγοις ότι η εισοδηματική διαφορά έχει φθάσει εις τα επίπεδα του 1935. Όσον αφορά τις “δεσποσύνες” της Οξφαμ και του ΟΗΕ δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω, ούτε με ενδιαφέρει, κατά πόσον είναι ξυρισμένες ή όχι, καταφανώς έχετε καλλιτέραν πληροφόρησιν, λόγω ενδιαφέροντος υποθέτω. Προσωπικώς δεν ασχολούμαι με τρίχες.
Ειλικρινώς σας εύχομαι Καλό Πάσχα.
Ἡ τελυταία ἀναφορὰ στὸ κυρίως θέμα τῆς συζητήσεως εἶναι, νομίζω, δική μου. Τὸ πέταγμα τῆς μπάλας στὴν ἐξέδρα εἶναι μία συνήθης τακτικὴ τῆς ὁμάδος πού εὑρίσκει ἑαυτὴν ὑποσκελιζομένην ἐντὸς τοῦ γηπέδου. Ὅταν, μάλιστα, ἀκολουθεῖται καὶ ἀπὸ ἄτακτο … συνθηκολόγηση μὲ πνεῦμα ὑψηλόφρονος ὑπεροχῆς καθίσταται καὶ ἀξιοθέατον ἀφ’ ἑαυτῆς.
Εἰδικῶς γιὰ τὰ ἐνοίκια, ἡ φοροδιαφυγὴ δὲν ἦταν τὸ 2012 ἐκείνη πού ἦταν τὸ 2008, δεδομένου ὅτι οἱ πληροφορίες γιὰ τὶς καταβολές των ἀναγράφονται στὴν ἠλεκτρονικὴ δήλωση φορολογίας εἰσοδήματος καὶ διασταυρώνονται. Συνεπῶς, ἡ μείωσή των στὸ διάστημα 2008-2012 ἦταν, μετὰ βεβαιότητος, πολύ μεγαλυτέρα ἀπὸ τὰ εὑρήματα τῆς μελέτης.
Δεύτερον, εἶναι μία πραγματικότης, τὴν ὁποία ἐπιμένουμε νὰ ἀγνοοῦμε, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο κεφάλαιο ἀπολαμβάνει περὶ τὰ τρία τέταρτα τοῦ εἰσοδήματος σὲ μία τυπικὴ κεφαλαιοκρατικὴ οἰκονομία, ἐνῶ τὸ πάσης φύσεως μὴ ἀνθρώπινο, ὑλικό, κεφάλαιο ἀπολαμβάνει τὸ ἓν τέταρτον. Συνεπῶς, μόνον διὰ τῆς φορολογήσεως τοῦ μὴ ἀνθρωπίνου κεφαλαίου ἀποκλείεται νὰ χρηματοδοτηθεῖ ἐπαρκῶς ἕνα σύγχρονο κράτος.
Ἰδίως στὴν Ἐλλάδα, ὅπου κινούμεθα πάντοτε, ὡς γνωστόν, μὲ τὸν Σταυρὸ στὸ χέρι, ἡ διασπορὰ τοῦ μὴ ἀνθρωπίνου κεφαλαίου εἶναι πολύ μεγαλυτέρα, ὀπότε καὶ οἱ ἀπολαβὲς ἀντιστοίχως μικρότερες, ὁπότε μικροτέρα εἶναι καὶ ἡ ἀπόδοσις ἐκ τῆς φορολογήσεώς του. Πάντως, χωρὶς τὴν τερατώδη συγκέντρωση κεφαλαίου, ἔστω ἀπὸ μὴ Ἕλληνες, δέν μποροῦμε νὰ προσδοκοῦμε τὴν ἰλλιγγιώδη βελτίωση στὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων τοῦ κόσμου, ἰδίως στὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ἕνα νέο φάρμακο χρειάζεται, κατ’ ἐκτίμησιν, ἕνα δισεκατομμύριο δολλάρια γιὰ νὰ λάβει ἔγκριση χρήσεως. Ἂν κανεὶς μπορεῖ νὰ μαζέψει τέτοιο ποσὸν μὲ τὸν Σταυρὸ στὸ χέρι, πολὺ θἄθελα νὰ τὸν γνωρίσω.
Τέλος, ναί, γνώρισα πολύ καλὰ τὶς κυρίες τῶν διεθνῶν μὴ κερδοσκοπικῶν ὁργανισμῶν. Εἶναι πανάξιες καὶ καλλιεργημένες γυναῖκες, τέλειες μητέρες καὶ σύζυγοι (καὶ ὑποψήφιες σύζυγοι γιὰ τοὺς ἐλευθέρους, μὲ γερό, κατὰ κανόνα, μισθό). Ἀλλὰ ὅποιος περιμένει άπὸ αὐτὲς νὰ δημιουργήσουν θέσεις ἐργασίας για τοὺς κολασμένους αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ματαίως περιμένει. Ἡ κατ’ ἐπάγγελμα καταγγελία τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, τῆς ἀνισότητος καὶ τῆς διαφθορᾶς δὲν δίνει ψωμὶ σὲ κανέναν πεινασμένο.