Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
Δημήτρης Ζιαμπάρας Ελληνική πολιτική

Το Ρήγμα

Επιτέλους υπήρξε το ρήγμα που απαιτούνταν για να επέλθει το τέλος του παρόντος πολιτικού σκηνικού. Το κυβερνητικό κόμμα πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και το μείζονος αντιπολίτευσης κόμμα από το κακό στο χειρότερο. Από την μεταπολίτευση και μετά ποτέ η διαφορά στα δύο μεγάλα κόμματα δεν υπήρξε τόσο μεγάλη.


Η κυβέρνηση επέδειξε θάρρος να ανοίξει μια πληθώρα ευαίσθητων θεμάτων, τα οποία απειλούνε επιτέλους να διαρρήξουν τον άρρωστο κοινωνικό ιστό. Οικονομικό, ασφαλιστικό, φορολογικό, μεταναστευτικό, δημοσιοϋπαλληλικό, εκλογικό νόμο, αγροτικό κ.λπ. Έχουν όλα τεθεί στο τραπέζι με ένα τρόπο εξαιρετικά ευφυή και με το μάτι στο μέλλον. Εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν όπως το σχέδιο «Καλλικράτης» για την αυτοδιοίκηση, το οποίο μάλλον δείχνει να στοχεύει σε λάθος κατεύθυνση. Η Παιδεία πάλι δεν έχει ανοίξει ως θέμα (σοφά από μια άποψη λόγω της αποτυχημένης επιλογής των λεγόμενων «αποδομητών της ελληνικότητας» στην ηγεσία του υπουργείου). Μόνο όμως άδικοι και μικρόψυχοι δεν θα παραδεχθούν ότι οι υπουργοί της κυβέρνησης φανερά ενδιαφέρονται και εργάζονται. Αν καταφέρει να κλείσει τα μισά από αυτά που άνοιξε η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός από «Γιωργάκης» ίσως εξελιχθεί σε μείζων «Παπανδρέου», δηλαδή όταν στο μέλλον λέμε Παπανδρέου να εννοούμαι αυτόν και όχι τον πατέρα του ή τον παππού του. Ασχολούμενος με αυτό που απολαμβάνει περισσότερο: τις Διεθνείς Δημόσιες Σχέσεις μας, ο Γ. Α. Παπανδρέου έχει αφήσει το συντονιστικό βάρος των υπουργών στον οιονεί πρωθυπουργό Θ. Πάγκαλο ο οποίος έχει εξαλείψει τους ενδεχόμενους σολίστες υπουργούς, διαμορφώνοντας μια κυβέρνηση με πραγματική συλλογικότητα, το μυστικό της μάλλον. Σε αντίθεση με την προηγούμενη θλιβερή κυβερνητική εμπειρία.


Η μείζων αντιπολίτευση αντιθέτως δείχνει να έχει μια ηγεσία υπό αίρεση. Άβουλη να κάνει εσωκομματικές τομές και να απαλλαχθεί από πολιτικά βαρίδια. Ανίκανη ακόμη και για στοιχειώδη αυτοκριτική, τα στελέχη της γυρνάνε από κανάλι σε κανάλι γελοιοποιούμενοι αντιπολιτευολογούντες. Δεν δείχνουν ικανοί να αρθρώσουν πολιτικό λόγο σε κανένα επίπεδο. Δεν δείχνουν ικανοί να αναζητήσουν νέα πρόσωπα που δεν θα παραπέμπουν στην ανικανότητα της κυβέρνησης «Καραμανλή». Δεν δείχνει ικανή ούτε η εσωκομματική της αντιπολίτευση, η οποία δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ελπίδα εφόσον οι πολιτικές της θέσεις δεν έχουν έρεισμα στην βάση του κόμματος.


Η ελάσσων αντιπολίτευση της αριστεράς είναι χαμένη στην αχλή του χρόνου, αιχμάλωτη της ιστορίας της, δηλαδή του γήρατός της. Το ΚΚΕ εγκλωβισμένο σε μια ανούσια φρασεολογία της δεκαετίας του 1970. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασά ανόητα αρχές του «Ανθρωπισμού» και του «Διαφωτισμού» ως πανάκεια για κάθε πολιτικό πρόβλημα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιστρέφουν τάχιστα εκεί που ανήκουν, στην Πολιτική Ανυπαρξία, στην απολιτίκ πλευρά της ζωής που απάδει του λαϊκού αισθητηρίου.


Εξαίρεση το ΛΑΟΣ το οποίο αρθρώνει πολιτικό λόγο, το άγχος του όμως της πολιτικής επιβίωσης (βλέπε λαϊκισμός) δεν το αφήνει να επηρεάσει ευρύτερα πολιτικά στρώματα της συντηρητικής παράταξης. Το μεγάλο συντηρητικό κόμμα θα προστρέξει σύντομα εκεί για αιμοδοσία για να παρατείνει λίγο ακόμη τον χρόνο ζωής του ανίατα άρρωστου δεινόσαυρου. Αν τότε το ΛΑΟΣ αντισταθεί στον πειρασμό (ιδιαίτερα αμφίβολο), ξεπεράσει τον λαϊκιστικό εαυτό του και αφήσει τον δεινόσαυρο να πεθάνει, θα επιβραβευθεί γενναιόδωρα αργότερα από την βάση της συντηρητικής παράταξης που θα την απαλλάξει από το άγος που την τυραννάει χρόνια.


Το νέο πολιτικό σκηνικό αναπόφευκτα θα οδηγήσει την Ελλάδα να κατανοήσει ότι έχει έρθει το ιστορικό τέλος του βασικού ιδεολoγήματος του διαφωτισμού: του Έθνους-Κράτους. Όχι του Έθνους, αλλά του Έθνους-Κράτους, δηλαδή του Εθνικισμού. Η ιδεολογία που βοήθησε τον 19ο αιώνα να ξεφύγει η Βόρεια Ευρώπη από την μέγκενη της θρησκευτικής και πολιτικής καταπίεσης. Σήμερα όμως αυτή η ιδεολογία αποτελεί τροχοπέδη για την εξέλιξη των λαών (βλέπε FYROM, Τουρκία, αλλά και Ελλάδα με την αντίδραση του κόσμου στην απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες). Το μέλλον της Ελλάδας δεν βρίσκεται στο Ένα Μεγάλο Έθνος, αλλά στις Πολλές Μικρές Κοινότητες. Ευέλικτοι, συνεκτικοί και αυτόνομοι οικισμοί με δορυφορικούς βοηθητικούς πληθυσμούς (μετανάστες), που θα μπορούν να προσαρμόζονται με την ταχύτητα που απαιτείται στην συνεχή και αμείλικτη αλλαγή του σημερινού κόσμου της τεχνολογίας. Όλοι αυτοί οι οικισμοί θα βρίσκονται υπό τον συντονισμό μιας αποψιλωμένης από εξουσίες κεντρικής κυβέρνησης και ενός ευρύτερου διεθνικού σχήματος ανεκτικού της πολιτιστικής ετερότητας, όπως η ΕΕ.


Σε θέματα γεωπολιτικής ο αναπόφευκτος άξονας Ελλάδας-Ισραήλ-Κουρδιστάν θα περιορίσει την Τουρκία αργά ή γρήγορα στα πραγματικά της πολιτιστικά σύνορα. Ο κόσμος διεθνώς δείχνει να βαίνει προς οργανωτικά σχήματα στα οποία οι Έλληνες ιστορικά έχουν αποδείξει ότι ευημερούν και δημιουργούν μεγάλους πολιτισμούς.


Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει, το ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό επήλθε ανεπιστρεπτί, είναι θέμα χρόνου ο μεγάλος σεισμός που θα γκρεμίσει τα πάντα. Το μέλλον προβλέπεται λαμπρό!


Ο Δημήτρης Ζιαμπάρας είναι Δικηγόρος, ΜΒΑ, DiplEng.

.

135 comments

Γεώργιος Ζ.Ζ. 11 February 2010 at 22:42

κ.Ζιαμπάρα.
Ο εθνικισμός δημιουργήθηκε τον 18ο αιώνα κυρίως για οικονομικούς λόγους. Βλέπετε τα μικρά ηγεμονικά κρατίδια ήταν εμπόδιο στην ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων και του χρήματος. Κάποιοι πιο κυνικοί (πχ. D.Held “Η εξέλιξη του σύγχρονου κράτους”) υποστηρίζουν ότι η δημιουργία του έθνους και της εθνικής ταυτότητας προέκυψε έτσι ώστε οι πόλεμοι να πάψουν να διεξάγονται με τους ακριβούς και περιορισμένους μισθοφορικούς στρατούς και να συμμετέχει σε αυτούς, εκούσια, μεγάλος αριθμός ανθρώπων χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.
Οι ίδιοι ακριβώς λόγοι επιβάλλουν σήμερα την αποδόμηση των εθνικών κρατών. Τα οικονομικά συμφέροντα παραμένουν τα ίδια. Η κλίμακα μόνο άλλαξε.
Κατά τα άλλα και επειδή προβλέπω καταιγίδα από σχόλια, θα αναφερθώ μόνο σε αυτό:
“Το μέλλον της Ελλάδας δεν βρίσκεται στο Ένα Μεγάλο Έθνος, αλλά στις Πολλές Μικρές Κοινότητες. Ευέλικτοι, συνεκτικοί και αυτόνομοι οικισμοί με δορυφορικούς βοηθητικούς πληθυσμούς (μετανάστες), που θα μπορούν να προσαρμόζονται με την ταχύτητα που απαιτείται στην συνεχή και αμείλικτη αλλαγή του σημερινού κόσμου της τεχνολογίας”
Στο παραπάνω απόσπασμα του κειμένου σας δίνετε έναν από τους ορισμούς του εθνικισμού. Το χειρότερο.

Reply
Ένας Ανώνυμος 12 February 2010 at 00:53

“Ευέλικτοι, συνεκτικοί και αυτόνομοι οικισμοί με δορυφορικούς βοηθητικούς πληθυσμούς (μετανάστες), που θα μπορούν να προσαρμόζονται… Όλοι αυτοί οι οικισμοί θα βρίσκονται υπό τον συντονισμό μιας αποψιλωμένης από εξουσίες κεντρικής κυβέρνησης… όπως η ΕΕ.”

κ. Ζιαμπάρα, για το διαίρει και βασίλευε δεν έχετε ακούσει; Προφανώς ονειρεύεστε την ανασύσταση ή του Βυζαντίου ή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μάλλον το δεύτερο.

“ο αναπόφευκτος άξονας Ελλάδας-Ισραήλ-Κουρδιστάν θα περιορίσει την Τουρκία”

Ποιάς Ελλάδας; Της Ελλάδας των οικισμών, που λέτε παραπάνω, με τους δορυφορικούς βοηθητικούς πληθυσμούς (μετανάστες);

“Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει, το ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό επήλθε ανεπιστρεπτί, είναι θέμα χρόνου ο μεγάλος σεισμός που θα γκρεμίσει τα πάντα. Το μέλλον προβλέπεται λαμπρό!”

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποδόμηση του έθνους έχει ήδη ξεκινήσει, ο κόσμος δεν φαίνεται να αντιδρά και το μέλλον μάλλον προβλέπεται ζοφερό. Αλήθεια για ποιο σεισμό μιλάτε κ. Ζιαμπάρα;

Απορώ πως πέρασε στο Αντίβαρο αυτό το άρθρο, πιστεύω θα ταίριαζε καλύτερα στην Ελευθεροτυπία.

Reply
Kakarelidis 12 February 2010 at 02:27

Παραβλέπεις, Δημήτρη, το ερώτημα των απλών πολιτών στα πρωϊνά παράθυρα: “Εγώ που έφταιξα για να πληρώνω συνέχεια?” . Αυτό μπορεί να γίνει χιονοστοιβάδα, μόλις συνειδητοποιηθούν τα πρώτα μέτρα, έμπρακτα. Και τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο των κυβερνώντων και εν γένει των πολιτικάντηδων.

Reply
imago 12 February 2010 at 07:52

Αναλογιζόμενος το νομοσχέδιο για τους (λαθρο)μετανάστες και προπαντώς την νοοτροπία προώθησής του δεν αντιλαμβάνομαι την λογική με την οποία φθάνεις στην διαπίστωση ότι η κυβέρνηση πάει από το καλό στο καλύτερο…

Reply
g c 12 February 2010 at 10:04

Κύριε Ζιαμπάρα, θεωρεῖτε ὅτι οἱ “δορυφορικοί βοηθητικοί πληθυσμοί (μετανάστες)” εἶναι ὄντως ἔτσι; Δέν ὑποστηρίζονται ἀπό κανέναν μηχανισμό; Ἔχετε ἀκούσει ποτέ π.χ. γιά τήν “φιλάνθρωπη” στάση τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ “φιλανθώπου” κ. Σόρος; Τῶν κονδυλίων πού διαθέτει στίς “φιλάνθρωπες” ἐπιχειρήσεις ἀποδόμησης τῶν σημερινῶν κοινωνιῶν, εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός Ἑλλάδος; Θεωρεῖτε ὅτι τά κεφάλαια πού στηρίζουν καί προωθοῦν τό μεταναστευτικό ρεῦμα ἀπό τήν Ἀσία-Ἀφρική πρός τήν Εὐρώπη τό κάνουν γιά νά ἐξυπηρετήσουν τίς λεγόμενες “Πολλές Μικρές Κοινότητες” πού ἀναφέρετε; Βεβαίως ἔτσι φαίνεται. Μόνο πού ἀντί νά ἐξυπηρετήσουν τελικά πᾶνε νά καταβροχθίσουν τίς κοινότητες αὐτές. Ἕνας ἀπό τούς τρόπους ἐπιβολῆς τῆς Νέας Τάξης εἶναι καί ἡ δημιουργία κοινωνικῶν ἀναταστατώσεων καί ἀναταραχῶν μέ σκοπό τήν επικράτηση τοῦ τρόμου μέσα στίς κοινωνίες, ἔτσι ὥστε “μέ τή θέλησή μας” μετά να ζητήσουμε περισσότερη ἀστυνόμευση, περισσότερη “ἀσφάλεια”. Οἱ μαζικές αὐτές μετακινήσεις ξυπόλυτων πληθυσμῶν γιά εὔρεση “καλύτερου μέλλοντος” σύμφωνα με τίς διαφημίσεις τῶν προωθητικῶν τους μηχανισμῶν, ἐκεῖ ἀποσκοποῦν, στή δημιουργία πυρήνων κοινωνικῶν ἀναφλέξεων καί ἀναστατώσεων.
Ὅσο γιά τό Ἔθνος καί Ἔθνος-Κράτος, εἰδικά γιά τήν Ἑλλάδα, πιστεύω πώς ἀποτελεῖ ψευδοδίλημμα, δεδομένου ὅτι, ἔθνος ἑλληνικό προϋπῆρχε πολλούς αἰῶνες πρίν τό ἐπιννοήσουν οἱ εὐρωπαῖοι καί μή κεφαλαιοῦχοι ὡς μοχλό δωρεάν στρατευσίμων πληθυσμῶν. Γλῶσσα, πίστη, πολιτισμός εἶναι κεφάλαια γιά τόν Ἕλληνα γιά τά ὁποῖα ἐἀν ἐμεῖς σιγήσωμεν, λῖθοι κεκράξονται.
Μετά τιμῆς
Γεωργία

Reply
Μαίρη 12 February 2010 at 11:28

Με τρομάζει η ιδέα και μόνο ότι τα πιστεύετε όλα αυτά. Ο καθημερινός άνθρωπος δε βλέπει κανένα λαμπρό μέλλον. Τη δυστυχία δεν τη βλέπετε; Τον τρόμο για το αύριο;
Οι μετανάστες είναι βοηθητικοί πληθυσμοί,άρα εμείς -οι μη μετανάστες- είμαστε τα αφεντικά και αυτοί μας βοηθούν; Μην τρελαθώ τώρα. Οι μετανάστες είναι άνθρωποι και ως άνθρωποι διεκδικούν τα όσα διεκδικούν.
Το ξαναλέω: τρομάζω!!!!

Reply
admin 12 February 2010 at 12:05

Αγαπητέ κ. Ζιαμπάρα,

από τη συζήτηση που έγινε με αφορμή το άρθρο σας για το μεταναστευτικό (http://www.antibaro.gr/node/1038), αλλά και τα υπόλοιπα εμπεριστατωμένα κείμενα που ακολούθησαν (http://www.antibaro.gr/subject/99) έλπιζα ότι θα είχατε βάλει λίγο νερό στο κρασί σας στο να εκθειάζετε δηλαδή την πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Πέραν όσων συζητήθηκαν εκεί, τα οποία δεν φαίνεται να λάβατε καθόλου υπόψιν σας, η σκλήρυνση των προϋποθέσεων απόδοσης ιθαγένειας από την πλευρά της κυβέρνησης στο ενδιάμεσο διάστημα, θα έπρεπε και αυτή να σας είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η κινητήριος δύναμη του νομοσχεδίου είναι -ακόμη μία φορά- η μικροπολιτική: η διεύρυνση του εκλογικού σώματος με προσδοκία άλωσης των νέων ψηφοφόρων από το κυβερνών κόμμα.

Η αντίληψή σας για τους μετανάστες είναι κατά κάποιον τόπο αποκιοκρατικής φύσης. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την απογοήτευσή μου από τις απόψεις σας.

Ανδρέας.

Reply
marina p 12 February 2010 at 12:06

Αγαπητέ Δημήτρη,
Δυστυχώς δε συμμερίζομαι την αισιοδοξία σου για το μέλλον. Δε βλέπω το καλύτερο που ισχυρίζεσαι ότι πάει η κυβέρνηση: σημαντικά θέματα θίγονται αλλά απέχουν πολύ από το να λυθούν. Θέματα που αφορούν το μέλλον/τους νέους όπως παιδεία,ανεργία και υγεία δεν έχουν θιγεί καν και η όποια λύση τους πρέπει να είναι προϊόν ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού που θα περιλαμβάνει όλους τους κοινωνικούς εταίρους και όχι μιας 4ετούς κυβερνητικής πολιτικής.
Η αντίστροφη μέτρηση όντως έχει αρχίσει -όχι τόσο για το εθνος-κράτος αλλά για το υπάρχον κοινωνικο-πολιτικό σύστημα.
Μαρίνα Π

Reply
bazioto 12 February 2010 at 14:51

Κύριε Ζιαμπάρα,

το σκεπτικό σας εδώ (ή όπως μεταφέρεται εδώ) είναι παλαιό και αφορά άλλες εποχές…

Σήμερα δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για μικρές βιώσιμες κοινωνίες όταν έχουμε τα τερατουργήματα που συνέβησαν στη γειτονιά μας με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας σε μη βιώσιμα μικροκράτη λόγω παρέμβασης αρχικά των Γερμανών στον βόρειο τομέα και μεταγενέστερα των Αμερικανών στον Νότιο τομέα συμπεριλαμβανόμενου και του FYROM.

Η περιγραφή σας ανήκει στην αρχαία Αθήνα που όμως είναι ανέφικτη σήμερα και επομένως οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής ενός τέτοιου σχεδίου είναι εξ ορισμού προδοτική!!!

Τα περί τεχνολογίας είναι απλά κωμικά…

Όσον αφορά την τάχατες συμμαχία μας με το Ισραήλ για να αντιμετωπίσουμε την επεκτατική Τουρκική απειλή είναι σαν να μας προτείνετε να συνεργαστούμε με τον διάβολο για να αντιμετωπίσουμε τον κακό μας γείτονα.

Όχι κύριε Ζιαμπάρα, το Ισραήλ είναι ένα απεχθές και ρατσιστικό έθνος εμπαίζοντας τον κόσμο με την δημοκρατική του επίφαση.

Το Ισραήλ παραμένει προσβλητικό και χυδαίο σε κάθε διεθνή του παρουσία γελοιοποιώντας ανθρώπινες αξίες και αφαιρώντας τους κάθε αξιοπρέπεια.

Με τον διάβολο δεν θα κάνουμε συνεργασία.

Καλύτερα με τον Τούρκο αν είχαμε να επιλέξουμε μόνο μεταξύ των δυο…

Reply
Ένας Ανώνυμος 12 February 2010 at 15:16

κ. Ζιαμπάρα,
διαβάστε κι αυτό από τις διπλανές ρήσεις, ίσως να μη το προσέξατε:

“Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα -ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε “εμείς”. Είμαστε εις το “εμείς” και όχι εις το “εγώ”. Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: “Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες”, αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας και της κοινωνίας.”

Στρατηγός Μακρυγιάννης

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 12 February 2010 at 15:39

Γιώργο Ζήση, συνήθως δεν μπαίνω σε συζητήσεις περί ιστορίας και θεολογίας διότι στερούμαι βασικών εφοδίων, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια και όποιος ιστορικός μπορεί να βοηθήσει είναι καλοδεχούμενος.

Ο Εθνικισμός είναι μια ιδεολογία (-ισμός), δηλαδή ένα σύνολο απαντήσεων στις βασικές ερωτήσεις που καθορίζουν την πολιτική και οικονομική οργάνωσή μας είτε συλλογική είτε ατομική. Και ως γνωστόν όλες οι ιδεολογίες έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Έχουν μια αρχή και ένα τέλος διότι αλλάζουν οι ανάγκες των ανθρώπων που τις δημιούργησαν.

Οι ανάγκες του 18ο αι. (όπως πολύ σωστά αναφέρεις και όχι τον 19ο αι.):
οι Βορειοευρωπαίοι μετά από αιώνες θρησκευτικής καταπίεσης και διαμάχης αποφάσισαν άξονας συνοχής τους να μην είναι μια θρησκευτική πίστη αλλά μια ορθολογική πραγματικότητα: η κοινή γλώσσα, καταγωγή, ιστορία κ.λπ. Έτσι δημιουργήθηκε το Έθνος-Κράτος (το Έθνος φυσικά προϋπήρχε ως έννοια από τον Πλάτωνα ακόμη), δηλαδή η πολιτική προσδοκία ότι άνθρωποι κοινής εθνικής καταγωγής πρέπει να αυτοδιοικούνται. Ο βάκιλος αυτός διέλυσε δύο αυτοκρατορίες, την Αυστροουγγαρία και την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Οι σημερινές ανάγκες:
– μεγάλη διακρατική ανταγωνιστικότητα που απαιτεί μεγάλες οικονομίες κλίμακος επιπέδου ΕΕ για να αντιμετωπισθούν Κίνα, ΗΠΑ, Ιαπωνία κ.λπ.,
– δυτική ευημερία που οδηγεί σε δημογραφική συρρίκνωση,
– άνοιγμα ψαλίδας μεταξύ ανεπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου που οδηγεί σε αναπόφευκτα μεταναστευτικά κύματα,
– ραγδαία μείωση της ποιότητας ζωής μας, διαζύγια, αυτοκτονίες, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, περιβάλλον κ.λπ.

Το σημερινό έλλειμμα πληρότητας στην κοινωνία απαιτεί την επανεισαγωγή ενός μεταφυσικού άξονα, όχι όμως θρησκευτικού τύπου όπως το Ιερό, αλλά συλλογικού τύπου όπως η Κοινότητα. Η πλειοψηφία των αναπόφευκτων μεταναστών που δεν ενδιαφέρονται να μετέχουν στην Κοινότητα αλλά να απολαμβάνουν την ευημερία της θα αποτελέσουν τους δορυφορικούς βοηθητικούς πληθυσμούς. Φυσικά θα έχουν την ιθαγένειά τους που θα τους προστατεύει από κάθε διαχωρισμό που θα παραβλάπτει τα δικαιώματά τους, εδώ ο Εθνικισμός αποτελεί τροχοπέδη. Με λίγα λόγια πολίτες πολλών ταχυτήτων. Φυσικά και όσοι από τους Έλληνες δεν ενδιαφέρονται να μετέχουν στα κοινά, να υπηρετούν την θητεία τους κ.λπ., είναι ελεύθεροι να το κάνουν αλλά θα χάνουν τα πολιτικά τους δικαιώματα και δεν θα έχουν κανενός είδους πάρε-δώσε με το δημόσιο. Ο Εθνικισμός αποτελεί επίσης τροχοπέδη και στα αναπόφευκτα υπερεθνικά σχήματα μεγέθους ΕΕ.

Εθνικισμός ΤΕΛΟΣ!!!

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 12 February 2010 at 15:42

Οι υπόλοιποι λίγη υπομονή…

Reply
imago 12 February 2010 at 15:46

Σύμφωνα με την δική σας λογική, ιδεολογία είναι και ο πατριωτΙΣΜΟΣ. Μήπως και αυτός έχει μια αρχή και ένα…τέλος?

Reply
Ανώνυμος 12 February 2010 at 16:37

Αντί να γράφει ο κ. Ζιαμπάρας ένα άρθρο κάθε λίγο και λιγάκι, καλό θα ήταν να γράψει τα σχόλιά του εδώ.

Καταλαβαίνω την αγωνία του να εξασφαλίσει μία θέση στο ΠαΣοΚ, αλλά να γράφουμε και πράγματα που να στέκουν στοιχειωδώς και όχι απλώς να χαϊδεύουν τα αυτιά του νεοεκλεγέντος … κληρονομικού άρχοντος.

Ο εθνικισμός … ιδεολογία!! Τι θ’ ακούσουμε ακόμη!!

Reply
Ανώνυμος 12 February 2010 at 16:50

“Εθνικισμός ΤΕΛΟΣ!!!”

Και οι Γάλλοι που έχουν μόλις αρχίσει την αναζήτηση της εθνικής τους ταυτότητας; Πώς την πάτησαν έτσι;

ΣΤΑΥΡΑΕΤΕ,

Προσυπογράφω.

Reply
editor2 12 February 2010 at 16:53

Βλέπεις διεργασίες ποὺ ταράζουν τὸ πολιτικὸ σκηνικὸ καὶ τὸ βγάζουν ἀπὸ τὴν αἰωνία μακαριότητα ἐν παρακμῇ του. Μακάρι νά’ναι ἔτσι, προφανῶς, διότι ἡ ὅποια ἀλλαγὴ θὰ σιμώνει, ὅμως ἐγὼ βλέπω business as usual. Ἀποδόμηση as usual, μηδενικὴ παραγωγικότητα as usual, ὡς ἐκ τούτου στὴν κόψη τῆς χρεωκοπίας as usual, κομματοκρατία as usual. Ποῦ’ναι τό, τὸ ρῆγμα;

Reply
macedon 12 February 2010 at 17:21

Αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στήσει ένα τμήμα προπαγάνδας για το πρώην κίνημά του, ο κ. Ζιαμπάρας θα αποτελούσε την καλύτερη επιλογή! Πραγματικά το μέλλον προβλέπεται λαμπρό για τους υποτελείς της Νέας Τάξης Πραγμάτων και ανύπαρκτο για τους έλληνες του μόχθου, που αγωνιούν για την επιβίωσή τους! Για τους, πάλαι ποτέ, μη προνομιούχους, δεν έχει ακούσει ο κύριος Ζιαμπάρας;

Reply
macedon 12 February 2010 at 17:27

Ο ποιητής Φανφάρας προς τον συνάδελφο Ζιαμπάρα. ( Υπάρχει και η δυνατότητα αλλαγής επιθέτων στο ποίημα που με εκπληκτικό τρόπο απήγγειλε ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο “Ξύπνα Βασίλη”!

Φαρμάκι έχω στην ψυχή,
φέρνει μαυρίλα θολερή, στα στήθια μου.
Νύχτα αξημέρωτη ξανά,
με το πιοτό της με κερνά, εβίβα μου!
Σκοτάδι πίνω για πιοτό,
πω πω πω πω, πω πω πω πω,

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ,
πωπωπωπω, πωπωπωΠωωω…

και το μυαλό μου είναι θολό,
πωπωπωπω, πω πω πω πω…

…και το μυαλό σου είναι θολό,
και το δικό της πιο λειψό.
Σας εθολώσαν τα λεφτά…
Γεια σου Φανφάρα φαφλατά!
Κοκορίκου!
Κοκορίιιιικουουουου!

Reply
Kakarelidis 12 February 2010 at 17:39

Αγαπητέ Δημήτρη,
αδυνατώ να κατανοήσω , πώς ενώ γράφεις ότι δεν μπαίνεις σε συζητήσεις περί ιστορίας και θεολογίας διότι όπως λές, στερείσαι βασικών εφοδίων, εν τούτοις κάνεις ακριβώς αυτό, τόσο στην μικρή πραγματεία σου , όσο και στην απάντησή σου προς τον Γιώργο Ζήση. Για να μην αναφερθώ στην έκφραση “επαναεισαγωγή μεταφυσικού άξονα συλλογικού τύπου κοινότητος (ΣΣ !!)” και στην “Εθνος-κράτος δηλαδή εθνικισμός (ΣΣ!!)”
Και επειδή αυτά, αν δεν υποδηλούν τρικυμία εν κρανίω, σίγουρα υποδηλούν σύγχυση, θα σε παρακαλέσω για την διεξαγωγή οποιασδήποτε συζήτησης να ορίζεις τι εννοείς , ώστε να μην χαλάμε άσκοπα ώρες για το πλαίσιο μιάς συζήτησης κάποιων που χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα.
Ετσι, σε παρακαλώ , όρισε μας επακριβώς τι εννοείς εθνικισμός, και μετά να δούμε αν το άρθρο σου είναι συνεπές με τον ορισμό σου και αν είμαστε εθνικιστές, που φρενάρουμε τους πάντες και που να χρειαζόμαστε επειγόντως όσα προτείνεις που δεν απέχουν πολύ από τσφλικο_ αφεντικο_ δουλικά πρότυπα..δηλαδή μυθολογικές φυλετικές εξουσίες.
Το ίδιο κάνε , ορίζοντας την λέξη μεταφυσική και πώς συνάδει όχι με το ιερό αλλά με εξουσιαστικές δομές,όπως λές , όπως στην πραγματικότητα είναι κάθε συλλογική δομή.
Γιατί αν το καλοσκεφθείς αυτή είναι η διαφορά της αρχαιοελληνικής σκέψης όπως μπολιάστηκε με την ορθοδοξία σε αντίθεση με τον απλοϊκό , απαγορευτικό- κανονιστικό κώδικα του ιουδαϊσμού και ισλαμισμού, και του καλβινισμού μέχρι τον Χέγκελ και τον ΜΑρξ.
Με απλά λόγια η προτεραιότητα του ατομικού όντος (ελέυθερου, δημιουργικού και αυτεξούσιου) της ελληνικής σκέψης, με την μετατροπή του σε πρόσωπο δηλαδή τελειούμενο θεό (θέωση) από την ορθόδοξη χριστιανική οντολογία , υπερτερεί του συλλογικού όντος που θεωρείται αναγκιότητα [Ειδικώτερα βλ. Γιάννη Γεράση -Η νεοελληνική ταυτότητα- εκδόσεις Ροές, 1989 σελ, 105κ.εφ.]
Η νοηματοδότηση εκκινεί από το άτομο προς την κοινωνία και όχι αντίστροφα, όπως συμβαίνει με τους προαναφερθεντες και άλλους – ισμούς. Η συνύπαρξη πολιτών (πολιτεία) για να είναι σεβαστή από τον πολίτη (δημιουργό νόμων, θεσμών, κοινωνίας) προυποθέτει την αναγνώριση του άλλου ως συνδημιουργού. Υπακούει στους νόμους και θεσμούς όσο αισθάνεται ότι αυτός είναι δημιουργος και εγγυητής τους. Η λεγόμενη “ατομοκεντρική” δύση είναι μια έντεχνη συγκάλυψη της αβυσσαλέας εξουσιαστικής επιβολής του συλλογικού όντος (βλ. της εκάστοτε εξουσίας δηλαδή του εκάστοτε κοινωνικού μηχανοδηγού και παραδεισιολόγου) επί των ατόμων – προσώπων, τα οποία βλέπει “διαχειριστικά” . ως πρόβατα επί σφαγή, της ανθρώπινης ζωής ως απαξίας καθοριζομένης. Δήθεν υπέρ των δικαιωμάτων του ατόμου, πάντα. Και ο ερημος ελληνορθόδοξος πολιτισμός βλέπει να γιγαντώνονονται τα συλλογικά όντα με την δημιουργία κρατικο – κομματικών μηχανισμών και την μεταβολή του Κράτους σε κέντρο επιλεκτικής επιβολής “νοηματοδότησης” δηλ. υπουδούλωσης του κόσμου. Δηλαδή σε εξουσιαστικές συγγενικές δομές, που ακριβώς ο ελληνισμός από του Ομήρου αποξύλωνε σταδιακά.

Reply
ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ 12 February 2010 at 18:10

Αγαπητέ Δημήτρη,

Αυτό που μόλις τώρα ξεκίνησε είναι το ρήγμα μεταξύ των αχρήστων πολιτικάντηδων και του συνόλου της κοινωνίας. Τώρα που πλέον οι πελατειακές σχέσεις αρχίζουν να τελειώνουν. Τώρα που η πόρτα του δημοσίου κλείνει ερμητικά δίνοντας ένα τέλος στο απόλυτο φετίχ του νεοέλληνος. Έτσι η σχέση “στοργής” κόβεται και ο ρόλος της πολιτικής ψωροελίτ περιορίζεται. Αυτά ισχύουν για αμφότερα τα δύο κόμματα εξουσίας και όχι μόνον για τη νδ. Το αντίθετο μάλιστα, θα έλεγα ότι το πασοκ είναι το κατ’εξοχήν ρουσφετολογικό και συνάμα σπάταλο κόμμα. Πρόκειται για το απόλυτο πολιτικό εξάμβλωμα της μεταπολιτεύσεως που όμοιό του δεν έχει γνωρίσει ο τόπος.

Αλλά δεν θα παρελθοντολογήσω, άλλωστε αυτή τη στιγμή εκείνο που προέχει είναι το γκρέμισμα του έκφυλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος και ο σχηματισμός κυβερνήσεως, σε πρώτη φάση, προσωπικοτήτων. Μονάχα ένα νέο Γουδί μας ξεπλένει. Ένα Γουδί όπου θα θανατωθούν όλοι οι πολιτικοί δεινόσαυροι (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της πουλημένης και προδοτικής μπολσεβικικής και ροζουλί αριστεράς). Θα συμφωνήσω λοιπόν με την προλαλήσασα ότι η αντίστροφη μέτρηση αφορά το υπάρχον κοινωνικο-πολιτικό σάπιο κατεστημένο.

Τέλος, αναφορικά με τους λαθρεποίκους εισβολείς, εάν παγιωθεί η παραμονή τους στον ελλαδικό χώρο, τότε ναι θα επιφέρουν ρήγμα στην Εθνική Συνοχή. Ένα ρήγμα όπου δεν δύναται να επουλωθεί, ακόμη και εάν αφεθούμε να πιστέψουμε τις ψευδεπίγραφες αναφορές των ψευδοπροοδευτικών καθοδηγητών της συμφοράς περί της δυνατότητος αφομοιώσεως, για τον απλούστατο λόγο της αριθμητικής λαθρομεταναστευτικής πλημμύρας καθώς και του τυφλού υπαναπτύκτου φανατισμού αυτής.

Ο Έλλην καλείται να σηκώσει το κεφάλι και να αποτινάξει τον άθλιο μεταμαρξιστικό νοητικό ζυγό των πρακτόρων του σόρος, του CDRSSEE, των τροφίμων του παρατηρητηρίου του Ελσίνκι και των άλλων κρατικοδίαιτων ΜΚΟ, των δεξαμενών σκέψης του Tavistok Institute, της εφιαλτικής πολυπολιτισμικής ανοιχτής κοινωνίας του ξεπερασμένου Carl Popper, και του ψευδεπιγράφου συνταγματικού πατριωτισμού (νέος πατριωτισμός) του επίσης ξεπερασμένου Habermas.

Τα τσιτάτα που πλασάρουν στον ανίκανο ακόμη και για τη θέση του κλητήρος geoffrey για να εκστομίσει, δεν καταπίνονται πλέον αμάσητα.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ

Reply
Ανώνυμος 12 February 2010 at 19:54

Αυτό που μας λέει ο κ. Ζιαμπάρας έχει βάσει και μάλιστα το βγάζει απο την απειλούμενη εμπέδωση της νέας διοικητικής μεταρύθμισης σχέδιο< Καλλικράτης>. Οταν θα εφαρμοσθεί ο Καλλικράτης τότε θα έχουμε επτά 7 νέες διοικητικές κεντρικές διοικήσεις σ όλη την Ελλάδα, δηλαδή επτά καντόνια αυτόνομα και κατ επίφαση Ελληνικά. αδέλφια ήρθε το τέλος. Μόνο ο Θεός μας σώνει κάντε προσευχή να φωτίσει τους άχρηστους και τους ανίκανους γιατί γεμισε δυστυχώς η πατρίδα απο δαύτους.Οσο για το κείμενο που είναι φτιαχτό θα το κρίνουμε εμείς.

Reply
Γεώργιος Ζ.Ζ. 12 February 2010 at 20:11

Για πιο σωστή επικοινωνία θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποιους όρους:
Εθνικισμός είναι μια ιδεολογική διαδικασία, σύμφωνα με την οποία τα άτομα ορίζουν τους εαυτούς τους με βάση την εθνική ταυτότητα αντί κάποιας άλλης (φύλο, επάγγελμα κα.) μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο. Η εθνική ταυτότητα είναι ένας τρόπος να αναφερόμαστε στον κοινωνικό μας κόσμο, προσδιορίζοντας την συλλογική πολιτική ιστορία, την κοινή κουλτούρα και το κοινό παρόν και μέλλον.
Ως ιδεολογία οδηγεί στον πατριωτισμό που είναι μια λειτουργικά θετική δύναμη που παρέχει σταθερότητα στην κοινωνική ομάδα, μια αίσθηση του ανήκειν στα μέλη της και σύνδεση με τη χώρα που ζουν. Η αύξηση της θετικής εικόνας για την εθνική ενδοομάδα, που χαρακτηρίζει τον πατριωτισμό, στηρίζεται σε συγκρίσεις με το παρελθόν του έθνους και με τα πολιτιστικά και πολιτικά πρότυπα της ιδανικής κοινωνίας.
Ως ιδεοληψία, όμως, όταν δηλαδή γίνεται κυρίαρχος τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς, οδηγεί σε μια εξύψωση της εθνικής ενδοομάδας που στηρίζεται στη σύγκριση και την υποβάθμιση των άλλων ανταγωνιστικών εθνικών ομάδων, όπου η σύγκριση είναι ευνοϊκή, ή στο μίσος προς αυτές όταν η σύγκριση είναι δυσμενής.
Δεν είναι λοιπόν όλοι οι “-ισμοι” ίδιοι, ούτε και όλες οι ιδεολογίες κακές. Βέβαια για να έχουν νόημα όλα αυτά θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε την έννοια του έθνους…

Reply
imago 12 February 2010 at 21:14

“Ως ιδεολογία οδηγεί στον πατριωτισμό που είναι μια λειτουργικά θετική δύναμη που παρέχει σταθερότητα στην κοινωνική ομάδα, μια αίσθηση του ανήκειν στα μέλη της και σύνδεση με τη χώρα που ζουν.”

Τώρα αν μας εξηγήσετε πώς είναι δυνατόν μια ιδεολογία να οδηγεί σε μια αίσθηση θα είμαι ίσως σε θέση να παρακολουθήσω και τα υπόλοιπα τα οποία υποστηρίζετε.
Όσο για το τί θα πρέπει να ορίσουμε, θα πρέπει πριν ασχοληθούμε με την φύση του εθνικισμού και πατριωτισμού, να διευκρινίσουμε τί ακριβώς είναι μια ιδεολογία.
Γιατί εγώ δεν πιστεύω ότι ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός είναι ιδεολογίες, αλλιώς θα υπήρχανε και βιβλία στα οποία θα περιγράφονταν η δομή των (όπως συμβαίνει για παράδειγμα με ιδεολογίες όπως ο καπιταλισμός, ο φασισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός κ.ο.κ.), όπως και επίσης θα ήτανε δυνατόν να αποσυνδεθούνε από τον εθνικό χρωματισμό, όπως ακριβώς γίνεται και με τις πραγματικές ιδεολογίες.
Αυτό το οποίο γίνεται σε σχέση με τον εθνικισμό και πατριωτισμό, στην προσπάθεια ενασσχόλησης μαζί των, είναι στην καλύτερη περίπτωση μια φαινομενολογική προσέγγιση για αυτό και εσείς μιλάτε για τρόπο σκέψης και “συμπεριφοράς”.
Ο Εθνικισμός όμως είναι ένα αίσθημα, τόσο φυσικό όπως και η αγάπη και το μίσος και φυσικά όπως κάθε αίσθημα έχει το αντίθετό του, έτσι και το αντίθετο του εθνικισμού είναι εθνομηδενισμός.
Ο δε πατριωτισμός είναι μια στάση ζωής, μια αρετή, μια συνειδητή πολιτική επιλογή και προπαντώς θέμα χαρακτήρος.

Reply
ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ 12 February 2010 at 23:40

Ο Εθνικισμός είναι ιδεολογία. Ο πατριωτισμός είναι συναίσθημα.

Έναν πολύ καλό ορισμό του Εθνικισμού δίδει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου μέσα από το ομώνυμο σύγγραμά του, όπου διακρίνει τις διάφορες μορφές του.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 06:37

Ανώνυμε στο 2ο σχόλιο,
α) μην κρίνεται το Βυζάντιο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία με κριτήρια του σήμερα αλλά του τότε. Οι θρησκευτικές υπερβολές τους υπήρχαν σε όλες τις χώρες της τότε Ευρώπης και σε πολύ πιο ακραίες μορφές: ιερά εξέταση, σφαγές προτεσταντών κ.λπ.
β) όσον αφορά την απορία σας το πως πέρασε το άρθρο μου στο Αντίβαρο συνάγω ότι δεν θέλετε να διαβάζετε αντίθετες απόψεις από τις δικές σας μιας και είστε σίγουρος γι’ αυτές. Εκτός βέβαια και θεωρείτε ότι τα κίνητρά μου δεν είναι αγαθά.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 06:44

Kakarelidis, φυσικά και φταίξαμε όλοι μας για τα όποια κακώς κείμενα στην Ελλάδα, είτε με την άμεση εμπλοκή μας στα ρουσφέτια, είτε σε θέσεις δημοσίου που πληρώνεσαι χωρίς να δουλεύεις, είτε με την φοροδιαφυγή, είτε με την αδιαφορία μας του τι ψηφίζουμε κ.λπ. Νομίζω ο κόσμος είναι ώριμος να δεχθεί αλλαγές.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 06:48

Imago, κρίνω μια κυβέρνηση 4 μηνών και φυσικά όχι την αποτελεσματικότητά της αλλά τις προθέσεις της και το θάρρος που επιδεικνύει να αγγίζει τα “κεκτημένα”. Αν δεν κλείσει κανένα θέμα από αυτά που άνοιξε τότε για άλλη μια φορά θα απογοητευτούμε όλοι μας.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 07:04

Γεωργία, τα μεταναστευτικά κύματα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ιστορία, να σου θυμίσω από την κάθοδο των Ηρακλειδών (ή Δωριέων) μέχρι τους Ούνους, Γότθους, Τούρκους κ.λπ. Είναι ασταμάτητα είτε επιβοηθούνται από κάποιους (που είναι και το πιθανότερο) είτε όχι. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθούν είναι ένας ενεργός πληθυσμός (να γεμίσει η Ελλάδα), νεανικός και ακμάζων που θα αποτελέσει ασπίδα. Εμείς δεν τον έχουμε και αν δεν λύσουμε εμείς το δημογραφικό μας και γρήγορα θα το λύσουν άλλοι για μας.

Συμφωνώ απόλυτα για την προστασία γλώσσας, πίστης, έθνους κ.λπ. που αναφέρεις, αυτά ανήκουν στον πολιτιστικό μας πυρήνα που οφείλουμε να προστατεύσουμε και να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές. Πως οι ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού ακμάζανε σε όλο τον κόσμο και δεν κινδύνευαν από τους ξένους γύρω τους; στηρίζανε βαθιά αυτά που ανέφερες και αναγνωρίζανε ότι δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς τους ξένους γύρω τους. Αισθανόντουσαν πολιτιστικά ανώτεροι γι’ αυτό δεν τους πείραζαν οι ξένοι. Ήξεραν την θέση τους. Εμένα το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως κατά βάθος δεν πιστεύουμε πια στην πολιτιστική μας ανωτερότητα.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 07:18

Μαίρη, το ότι τρομάζεις αυτό σημαίνει ότι κάτι διαβάζεις που σε αγγίζει, δεν σου λέω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά ότι σίγουρα σε αγγίζει. Ναι φυσικά βλέπω απίστευτη δυστυχία γύρω μου και ανασφάλεια. Τα εξηγώ όμως νομοτελειακά, αυτά συμβαίνουν πάντοτε όταν μια κοινωνία αυξάνει απίστευτα τον πλούτο της χωρίς να αυξάνει σε ανάλογο βαθμό την συνοχή της. Αυτό το τελευταίο πιστεύω ότι πρέπει να διορθώσουμε και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε μεγαλουπόλεις εκατομμυρίων.

Αν όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει από μια κοινωνία τότε η συνοχή πάει περίπατο, μην παλεύουμε άδικα. Το θέμα είναι να σεβαστείς τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων, να υιοθετήσεις αυτούς που χρειάζεσαι να λύσεις το δημογραφικό σου εξασφαλίζοντας την εθνική σου επιβίωση και τέλος να χτίσεις μια κοινότητα που οι άνθρωποι να μπορούν να βρίσκουν την πληρότητα που λείπει από την ζωή τους. Αλίμονο αν δεν είμαστε εμείς τα αφεντικά στον κακομοίρη μετανάστη που έρχεται χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα. Αν γίνεται αυτός αφεντικό όταν έρχεται τότε καλύτερα να το κλείσουμε το μαγαζί.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 07:38

Ανδρέα, στα άρθρα μου δεν ασχολήθηκα με τις προϋποθέσεις απόδοσης ιθαγένειας αλλά με την επί της αρχής συζήτηση επί του νομοσχεδίου. Αυτή η συζήτηση κατά την γνώμη μου έλειψε από τον δημόσιο διάλογο. Πρώτα αποδέχεσαι το γεγονός μετανάστες να έχουν την ελληνική ιθαγένεια και μετά όταν πειστείς για το εθνικό συμφέρον συζητάς και τις προϋποθέσεις.

Όσον αφορά τα πραγματικά κίνητρα της κυβέρνησης είναι συζήτηση ψυχαναλυτικής φύσεως και δεν μπορώ να πω κάτι. Με ενδιαφέρει αν το νομοσχέδιο στοχεύει προς την κατεύθυνση του δημοσίου συμφέροντος ή όχι. Όταν διαπιστώσω ότι συμβαίνει κάτι σωστό, θεωρώ μικροψυχία από μέρους μου να μην το εκθειάσω μόνο και μόνο επειδή ανήκω σε ένα άλλο μικρό πολιτικό κόμμα.

Όσο για την αποικιοκρατική αντίληψή μου για τους μετανάστες που ανέφερες θα παρατηρούσα ότι αποικιοκρατία είναι όταν πηγαίνεις εσύ εκεί να τους εκμεταλλευτείς με τα όπλα σου περιφρονώντας τον τρόπο ζωής τους. Δεν επιθυμώ να πάμε σε καμιά χώρα του 3ου κόσμου να την εκμεταλλευθούμε, αλλά θα παραδεχθώ ότι αισθάνομαι μια πολιτιστική ανωτερότητα απέναντί τους. Για να είμαι ειλικρινής την ίδια πολιτιστική ανωτερότητα αισθάνομαι και απέναντι στους περισσότερους ευρωπαίους. Άρα αποδέχομαι την κατηγορία σου στο μεγαλύτερο μέρος της.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 07:41

Μαρίνα Π., χαίρομαι που συμμερίζεσαι την άποψή μου ότι η αντίστροφη μέτρηση για μεγάλες αλλαγές έχει αρχίσει. Τώρα αν εσύ το βλέπεις πιο απαισιόδοξα και γω πιο αισιόδοξα, δεν ξέρω, μπορεί να έχεις και συ δίκιο, θα δείξει.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 07:58

Παναγιώτη Μπαζιωτόπουλε, οι Ισραηλίτες δίνουν έναν αγώνα επιβίωσης ανάμεσα σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον που τους αρνείται το δικαίωμα να υπάρχουν. Το ότι έχουν διαπράξει βαναυσότητες αυτό είναι σίγουρο, αλλά αυτό είναι και αναμενόμενο σε ένα πόλεμο. Όταν σου βάζουν βόμβα σε σχολικό λεωφορείο προφανώς η απάντηση θα είναι ανάλογης σκληρότητας. Δεν μπαίνω σε μια ανούσια ηθικολογία υπέρ καμιάς πλευράς, δεν έχει θέση σε ένα πόλεμο όπου κρίνεται η ζωή όσων εμπλέκονται. Η προσωπική μου θέση είναι με το Ισραήλ, διότι το Ισραήλ αναγνωρίζει την ύπαρξη της Παλαιστίνης αλλά δεν συμβαίνει το αντίθετο. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι Άραβες δεν δείχνουν την ανάλογη υποστήριξη στους Παλαιστινίους.

Και για να μην παρεξηγηθώ (ως όργανο του διεθνούς σιωνισμού!) να σου πω και την άλλη θέση μου ότι θεωρώ πως οι Ισραηλίτες το παράκαναν με την ιστορία του Ολοκαυτώματος διεθνώς και έχει αρχίσει να τους γυρίζει μπούμεραγκ. Φυσικά και δολοφονήθηκαν άνθρωποι για την φυλή τους ή την θρησκεία τους αλλά δεν ήταν μόνο Εβραίοι και ούτε σε αυτούς τους αριθμούς. Αυτή η μονοπώληση μιας ιστορικής τραγωδίας και η ποινικοποίηση της άλλης άποψης σε πολλές χώρες, έχει αρχίσει να βλάπτει τον απόλυτα αποδεκτό αγώνα τους να υπάρξουν. ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΟΛΟΨΥΧΑ.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 08:06

Ένας Ανώνυμος, ευχαριστώ που μου θύμισες την ρήση του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Δείγμα ότι στον τόπο μας την αλήθεια δεν την κατέχουν οι σπουδαγμένοι αλλά οι απλοί, γνήσιοι και αμόλυντοι άνθρωποι. Αυτό είναι και το μυστικό των τόσων αιώνων που υπάρχουμε.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 08:21

ΣΤΑΥΡΑΕΤΕ, (φοβερό όνομα! μου θυμίζει Κούρκουλο) χαίρομαι που και συ αναγνωρίζεις ότι έχει αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση. Μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής δεν υπάρχει ρήγμα αλλά απόλυτη διάσταση, εξ ου και το έλλειμμα δημοκρατικότητας στην λειτουργία του πολιτεύματός μας.

Θα συμφωνήσω επίσης μαζί σου ότι αν παραμείνουν ως γκέτο μέσα στην ελληνική κοινωνία οι μετανάστες θα αποτελέσουν πηγή μεγάλων προβλημάτων. Θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας για την Ελλάδα.

Παρεμπιπτόντως, ποιος είναι ο Geoffrey?

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 08:40

Imago, ο πατριωτισμός ετυμολογείται από την πατρίδα (αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις). Άρα πρέπει να βρούμε τι σημαίνει πατρίδα. Κάποτε σήμαινε το σπίτι που μένεις και μένανε οι γονείς σου και οι παππούδες σου για άπειρα χρόνια, η δουλειά σου που ήταν δίπλα σου, το νεκροταφείο δίπλα που είχες θάψει τους προγόνους σου, η εκκλησία παραδίπλα όπου εκδήλωνες την πίστη σου, η τέχνη που την έβλεπες στην αγιογραφία και στην αρχιτεκτονική των σπιτιών, οι συγγενείς, φίλοι, γείτονες όπου ήταν μέρος της ψυχής σου κ.λπ. Για μένα αυτά εννοούσε ο Έκτωρας με το “εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρις”.

Σήμερα αν ζούμε σε ένα τυχαίο διαμέρισμα στην μεγαλούπολη, αλλάζουμε δουλειά ανά πενταετία, οι δικοί μας στην τριετία ξεθάβονται, την εκκλησία την περιφρονούμε και όχι άδικα, την τέχνη για να την δούμε πρέπει να επισκεφθούμε τα μουσεία, δεν μιλιόμαστε με τους γείτονες, τσακωνόμαστε με τους συγγενείς και δεν βρίσκουμε φίλους, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 08:48

Ανώνυμε του 15ου σχολίου, η αγωνία μου είναι να γράφω πρωταρχικά ενδιαφέροντα άρθρα. Αποδέχομαι ότι κάποιες φορές θα αποτυγχάνω, γι’ αυτές τις φορές ζητάω συγγνώμη από όποιον αισθάνεται ότι έχασε τον χρόνο του.

Ανήκω σε ένα πολύ μικρό κόμμα το οποίο στις περασμένες εκλογές πήρε 7.500 ψήφους, δεν αναφέρω το όνομά του από σεβασμό στους αναγνώστες του Αντίβαρου για να μην θεωρηθεί φθηνή προπαγάνδα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν έχω να ελπίζω κάτι από το κυβερνών κόμμα μιας και δεν είμαι καν μέλος του.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 08:56

Ανώνυμε του 16ου σχολίου, (βρε παιδιά βρείτε κάποιο ψευδώνυμο όπως ο Σταυραετός να σας ξεχωρίζω) οι Γάλλοι ως εθνική ταυτότητα εννοούν την αναζήτησή τους για τις προϋποθέσεις του ανήκειν στο Έθνος. Άλλο το Έθνος-Κράτος και ο Εθνικισμός και άλλο το Έθνος. Δεν αμφισβήτησα ποτέ την έννοια του Έθνους, αλλά το έθνος ως υποχρεωτική κρατική οντότητα.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 09:00

Σωτ. Μητρ. όντως έχεις δίκιο όλα είναι as usual προς το παρόν. Μόνο μια κυβέρνηση που δείχνει κάποιο θάρρος, τίποτε περισσότερο. Εικάζω όμως ότι η κυβέρνηση θα πάει καλά και θα έχουμε σεισμούς. Μπορώ να πέφτω και έξω, θα δείξει.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 09:04

Ανώνυμε του 18ου σχολίου, επαναλαμβάνω ότι ανήκω σε ένα νέο, μικρό κόμμα που πήρε 7.500 ψήφους στις εθνικές εκλογές, οπότε δεν κατάφερα να βοηθήσω το κόμμα μου, πόσο μάλλον το κυβερνών κόμμα.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 09:08

Ανώνυμε του 19ου σχολίου, σε ευχαριστώ με έκανες και γέλασα με τον ποιητή Φαμφάρα. Να σου θυμίσω μόνο ότι τον ποιητή Φαμφάρα τον κάνει ο Μιχαλόπουλος και όχι ο Κωνσταντίνου.

Η παρέμβασή σου όμως έχει μια σοφία, όντως μας “εθολώσαν τα λεφτά”. Το 1974 το κατακεφαλήν ΑΕΠ μας ήταν 3.000$ και το 2009 ήταν 34.000$.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 09:11

Οι υπόλοιποι αργότερα…

Reply
imago 13 February 2010 at 09:19

“Άρα πρέπει να βρούμε τι σημαίνει πατρίδα.”

Διαφωνώ φίλτατε. Δεν πρέπει να βρούμε τί σημαίνει πατρίδα, απλά πρέπει να συγκρίνουμε πράξεις.
Καθότι ο πατριωτισμός για τους Έλληνες και σε αντίθεση για παράδειγμα με τον κομμουνισμό, δεν ήτανε ποτέ στοιχείο εισαγώμενο. Οι πράξεις πατριωτισμού σε αυτή την χώρα έχουνε μια πολύ παλιά ιστορία και χαρακτηρίζονται κυρίως από την συνήθεια να αναγνωρίζεται στο συμφέρον της πατρίδας το ατομικό καλό. Το αντίστροφο του τελευταίου οδηγεί στην σημερινή λουμπενοκρατία.

Reply
Γεώργιος Ζ.Ζ. 13 February 2010 at 11:32

“Τώρα αν μας εξηγήσετε πώς είναι δυνατόν μια ιδεολογία να οδηγεί σε μια αίσθηση θα είμαι ίσως σε θέση να παρακολουθήσω και τα υπόλοιπα τα οποία υποστηρίζετε”.

Πολύ απλά φίλε imago, αυτό που αντιλαμβάνεστε (αισθάνεστε δηλαδή) δεν είναι η πιστή απεικόνηση αυτού που “υπάρχει εκεί έξω” αλλά μια γνωστική κατασκευή φιλτραρισμένη από τις ήδη σχηματισμένες γνωστικές σας δομές, στις οποίες ανήκουν και οι ιδεολογίες τις οποίες ασπάζεστε. Πιστεύω τώρα να καταλαβαίνετε και αυτό που αναφέρω παρακάτω για την ιδεοληψία. Όλα αυτά βέβαια έιναι προς συζήτηση.

Reply
macedon 13 February 2010 at 12:03

Σύντροφε … Ζιαμπάρα, Προφανώς λησμονείς ότι την τελευταίο απόστροφο του ποιήματος απήγγειλε ο Κωνσταντίνου, όντας τρελαμένος από τους διάφορους “ποιητές” που κατά καιρούς καταντούν παπαγαλάκια ενός συστήματος διαπλοκής, ως “διαφωτιστές” της απανθρωπιάς και της αδιαφορίας στα προβλήματα των απλών πολιτών. Τα λεφτά όντως σαν θολώσαν ….σύντροφε. Βλέπε καλή ή κακή ώρα Τσουκάτος, Μαντέλης και τα ρέστα.

Reply
Γιάννης3 13 February 2010 at 12:07

Εγώ είμαι σχετικά ευχαριστημένος από τον Σαμαρά στη ΝΔ

Ιδού ένα δείγμα. Απόσπασμα από την ομιλία του στον προυπολογισμό

-> Πρώτον, στην Κύπρο, υποστηρίζουμε μια λύση σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο. Σας θυμίζω ότι το, αλήστου μνήμης, Σχέδιο Ανάν δεν είχε καμία σχέση με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κι αν τέτοιο ή ανάλογο μας φέρουν πάλι, να το ξέρουν από τώρα, ότι και το καινούργιο θα πάει να συναντήσει το παλιό: Στο καλάθι των αχρήστων!
Και δεν θα το απορρίψουμε εμείς. Θα το απορρίψει ο ίδιος ο Κυπριακός Ελληνισμός, όπως και το προηγούμενο.

http://www.nd.gr/ndvouli/index.php?option=com_content&task=view&id=47670&Itemid=1

Ποια η αντίστοιχη θέση του πρωθυπουργού;

Για το μεταναστευτικό με καλύπτει η τοποθέτησή του ότι θα αποσύρει το εν λόγω νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ.

Τι άλλο θέλετε κύριε Ζιαμπάρα μου;

Γίνατε ΠΑΣΟΚ τώρα που διαλύεται το μικρό κόμμα στο οποίο συμμετείχατε;

Reply
IoannaS 13 February 2010 at 12:26

Καλημέρα Δημήτρη
έχω και γω τα θέματα μου κα γράφω ελεύθερα αυτό που σκέφτομαι
τα μηχανοκίνητα από τις παρελάσεις γιατί τα κόψαμε;
μας πήρε ο πόνος για την οικολογία και την οικονομία;
και αφού κοβόμαστε για την οικονομία
γιατί αγοράζουμε πολεμικό γαλλικό εξοπλισμό, που δε θα τον δούμε και ποτέ…
Γιωργάκης Αντωνάκης ένα κόμμα
για να μη το πω λαϊκά όπως το σκέφτομαι.
Όσο για το μεγαλό σεισμό και το λαμπρό μέλλον…
Πφφφφ, δάφνες μασούσες όταν τα έγραφες;
Η ιστορία δαγκώνει την ουρά της.
Take Care

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 13:13

Γιάννη3, το μικρό κόμμα που συμμετέχω πάει καλύτερα από ποτέ και δεν σκέφτομαι να το εγκαταλείψω. Τώρα αν εσύ είσαι ευχαριστημένος από τις επιλογές προσώπων του Σαμαρά, δεν έχω κάτι περισσότερο να πω…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 13:16

ΙωάνναS, σωστά το αντιλήφθηκες ότι κάνω κάποιες προβλέψεις, educated guess, που λέμε. Τώρα αν κάτι από όλα αυτά βγει αληθινό θα δούμε…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 13:23

Ανώνυμε με τον Ποιητή Φανφάρα, ποτέ δεν υπήρξα σύντροφος και ούτε θα υπάρξω. Σε διαβεβαιώ ότι ζω μόνο από την δουλειά μου και δεν έχω άλλα εισοδήματα. Αν πάθω κάτι και δεν μπορώ να δουλέψω μαύρο φίδι που με έφαγε.

Reply
imago 13 February 2010 at 13:48

Φίλτατε κε. Ζήση,

αν και δεν με γνωρίζετε προσωπικά έχετε την πεποίθηση ότι διατηρώ ψευδαισθήσεις σε ό,τι αφορά την εθνική μου συνείδηση και προσήλωση στην πατρίδα. Δεν “αντιλαμβάνομαι” την επιστημονική (προτεσταντική) μέθοδο η οποία σας επιτρέπει να εκφράζεσται με τόση σιγουριά σε σχέση με τα αισθήματά μου και τις “γνωστικές μου δομές”, πιστεύω όμως ότι και εσείς, όπως και οι υπόλοιποι προτεστάντες – ιδεολόγοι – ντετερμινιστές παραβλέπεται ένα βασικώτατο στοιχείο κατά την αποτύπωση της πραγματικότητας:

Η ανάλυση των πραγμάτων εξαρτάται κατά απόλυτο τρόπο από την νοημοσύνη αυτού ο οποίος την κάμει και φυσικά έχει τον χαρακτήρα του ντετερμινισμού, δηλαδή της ασυμβατότητας με μια συλλογική διαδικασία. Η συνδρομή της συλλογικότητας οδηγεί στην ιδεολογικοποίηση.
Η δε σύνθεση εξαρτάται κατά απόλυτο τρόπο από την (επι)κοινωνία και έχει τον χαρακτήρα της επίγνωσης, δηλαδή της ασυμβατότητας με μια καθαρά νοητική διεργασία. Η συνδρομή της νοητικής διεργασίας οδηγεί στην αίρεση.

Εάν λοιπόν εγώ αναλύω ιδεολογικά, εσείς γενικεύεται αυθαίρετα (δηλαδή αιρετικά)!

Υ.Γ. φυσικά εκτιμώ την διάθεσή σας για συζήτηση και δεν χρησιμοποιώ τον όρο “προτεσταντισμός” με την θρησκευτική έννοια.

Reply
Γιάννης3 13 February 2010 at 14:15

Δηλαδή κ. Ζιαμπάρα ποιους θέλατε και με ποιους είστε δυσαρεστημένους; ο καθένας με αυτούς που έχει πρέπει να δουλέψει. Τα πρόσωπα λοιπόν είναι περιορισμένα εξ ανάγκης. Η ουσία είναι οι απόψεις, ο δημόσιος λόγος και τα λοιπά.

1. Στο Κυπριακό τέτοια ξεκάθαρη θέση δεν είχε Έλληνας πολιτικός ΠΟΤΕ του

2. Στο Μεταναστευτικό είπε ότι θα αποσύρει το νομοσχέδιο. Το αν τον πιστεύετε ή όχι είναι άλλο θέμα.

3. Στα κοινωνικά ήτανε η ΠΡΩΤΗ φορά στα χρονικά του κράτους μας που αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης διαφώνησε με τα μπλόκα των αγροτών και το κλείσιμο των δρόμων. Θυμάστε πριν από ακριβώς 12 μήνες τον νυν πρωθυπουργό να υποδέχεται μετά βαίων και κλάδων τους Κρήτες αγρότες στον Πειραιά; Αυτό (του Σαμαρά φέτος) δεν είναι ρήγμα; Η στήριξη και η συναίνεση στα οικονομικά δεν είναι ρήγμα; Μας δουλεύετε;

Ναι, εγώ είμαι ευχαριστημένος από τον Σαμαρά. Και απογοητευμένος 100% από τον ΓΑΠ.

Πάει η “εθνική” παιδεία. Πάει η “εθνική” οικονομία. Πάει το Υπουργείο Αιγαίου, πάει το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, πάει το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Η παιδεία έγινε “δια βίου κατάρτιση”. Η παιδεία της Δραγώνα χωρίς πτυχίο. Η ασφάλεια έγινε “ΠΡΟΠΟ”. Άκου “του πολίτη”! Η πολιτική ορθότητα επίσημη ιδεολογία έγινε. Οι μετανάστες έρχονται να μείνουν για πάντα και να αλλοιώσουν τον (όποιον) πολιτισμό μας. Ο ίδιος ο ΓΑΠ είπε στη Βουλή(!) “η τηλεόραση αλλοιώνει περισσότερο τον πολιτισμό μας από τους μετανάστες”! Σας διέφυγε; Ο ΓΑΠ έγινε περίγελος των FT που τον κυνηγούσαν στους διαδρόμους κι αυτός απαντούσε. Που είναι οι ρήξεις; Που είναι η αξιοπρέπεια; Μήπως όταν προπαγάνδιζε το Σχέδιο Ανάν;

Άκου ΠΑΣΟΚ και ρήγμα. Κολοκύθια τούμπανα λέω γω.

Reply
Ανώνυμος 13 February 2010 at 15:01

Έχει δίκιο, τελικά, ο Ανδρέας. Δεν διαβάζεις τι σου γράφουν και αν το διαβάσεις, το προσπερνάς και επαναλαμβάνεις ξανά τα ίδια. Με τέτοιους όρους δεν γίνεται συζήτηση:

>Η παρέμβασή σου όμως έχει μια σοφία, όντως μας “εθολώσαν τα λεφτά”. Το 1974 το κατακεφαλήν ΑΕΠ μας ήταν 3.000$ και το 2009 ήταν 34.000$.< α) Ποιος είναι ο δείκτης κατανομής του εισοδήματος;
β) Πόσο ακρίβυνε η ζωή από το 1974 μέχρι σήμερα;

Δεν θα επανερχόμουν, αν δεν θεωρούσα ότι προκαλούν την νοημοσύνη μου και όχι μόνο την δική μου.

Αν το ΑΕΠ δύο ανθρώπων είναι 1000, μπορεί ο ένας να έχει 200 και ο άλλος 800, ή από 500 ο καθένας. Άρα το ΑΕΠ δεν λέει από μόνο του τίποτε απολύτως. Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μία στενή κάστα νεόπλουτων, με εισόδημα που άλλες τάξεις δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν. Υπάρχει και μία κάστα νεόπτωχων, οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (υπολογίζεται στο 20-25% του πληθυσμού).

Η ζωή από το 1974 μέχρι σήμερα στα βασικά αγαθά, είναι ακριβότερη πολλαπλασίως του 10. Άρα το εισόδημα έχει μικρότερη αγοραστική δύναμη, άρα οι Έλληνες είναι πτωχότεροι. Ζουν με δανεικά και αυτό είναι και γνωστό και φανερό. Το ίδιο κάνει και το κράτος των Ελλήνων και ιδού τα χάλια μας.

Θα παρακαλούσα όποιον έχει την ίδια γνώμη με τον αρθρογράφο, δηλ. ότι σήμερα οι Έλληνες ευημερούν, να την καταθέσει. Να δούμε πόσοι συμφωνούν με μία τέτοια εντελώς εξωπραγματική αντίληψη.

Θεωρώ άσκοπη την συζήτηση και δεν θα σχολιάσω άλλο άρθρο πια, όταν άλλων αξιολογότατα άρθρα μένουν ασχολίαστα. Το κόμμα των “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ”, το οποίο το ξέρουν μόνον αυτοί που το έκαναν, δεν ξέρω αν πηγαίνει καλά (πόσο … καλά, δηλαδή), αλλά βλέπω ολοφάνερη την πρόθεση να χαϊδέψεις αυτιά, άλλου, μεγαλύτερου κόμματος.

Διαφωνώ κάθετα με τις ετσιθελικές ερμηνείες των όρων, όπως τις επέβαλε η ροζ αριστερά μετά την μεταπολίτευση, διαστρεβλώνοντας όρους και γλώσσα.

Σήμερα, στον καιρό της παγκοσμιοποιητικής ισοπέδωσης της ΝΤΠ, ο εθνικισμός, ήτοι η αγάπη και αφοσίωση προς το έθνος, στο οποίο έκαστος ανήκει, αν ανήκει, και η ενεργός δράση προς το συμφέρον και την προάσπιση της ιδιαιτερότητάς (ταυτότητάς) του, είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας. Ακριβώς γι αυτό, ο εθνικισμός είναι ο χειρότερος εχθρός της παγκοσμιοποίησης και πατάσσεται πολλαπλώς, είτε με διαστρέβλωση των όρων και δαιμονοποίηση (καλή ώρα), είτε δια της βίας (βλέπε βομβαρδισμοί Σερβίας, βιαία απόσχιση Κοσσυφοπεδίου κλπ).

Reply
Ανώνυμος 13 February 2010 at 15:21

Κι εγώ εκπλήσσομαι από την παρουσία μιας τέτοιας ανάρτησης στο Αντίβαρο. Καλώς ή κακώς, αυτός ο χώρος μας έχει συνηθίσει σε απόψεις όχι μόνον διαφορετικού χαρακτήρα (πιο ελληνοκεντρικές, να το πούμε έτσι), αλλά και σε πολύ υψηλότερου επιπέδου. Η αυτάρεσκη, όσο και ημιμαθής οίηση με την οποία ο κ. Ζιαμπάρας απαντά έναν προς έναν στους “επικριτές του”, φανερώνει ψυχικές διεργασίες ενός ατόμου με προβλήματα αποδοχής στον κοινωνικό του περίγυρο, τα οποία απολήγουν σε αυτό που εύστοχα έχει αποκληθεί “Ηροστρατισμός”. Όπως δηλαδή ο Ηρόστρατος έβαλε πυρκαγιά στο ναό της Αρτέμιδας για να γίνει γνωστός, έτσι και οι διάφοροι Ζιαμπάρες αμφισβητούν σε χώρους με συνολικά διαφορετική άποψη, όπως ας πούμε το Αντίβαρο, την “κατεστημένη” άποψη των χώρων, προκειμένου να ξεχωρίσουν από τη μάζα και να τους δώσουν προσοχή.

Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει λόγος να δίνεται δημόσιο βήμα σε άτομα τέτοιου προβληματικού ψυχισμού. Οι απόψεις τους διακρίνονται από δογματισμό και δεν συμβάλλουν στην αντιπαράθεση ιδεών. Ναι στην αντίθετη άποψη, όμως εδώ δεν πρόκειται για αντίθετη άποψη, αλλά εξωτερίκευση ενός προβληματικού εγώ. Προσωπικά, ως αναγνώστη, τέτοιες απόψεις δεν μου χρειάζονται. Δεν έχω καν να σχολιάσω κάτι. Προτιμώ σαφέστατα το Αντίβαρο χωρίς αυτές.

Reply
Γεώργιος Ζ.Ζ. 13 February 2010 at 15:48

“Η ανάλυση των πραγμάτων εξαρτάται κατά απόλυτο τρόπο από την νοημοσύνη αυτού ο οποίος την κάμει και φυσικά έχει τον χαρακτήρα του ντετερμινισμού, δηλαδή της ασυμβατότητας με μια συλλογική διαδικασία. Η συνδρομή της συλλογικότητας οδηγεί στην ιδεολογικοποίηση”

Φίλε imago, έχετε ακούσει κάτι για τον κοινωνικό κονστρουξιονισμό; Εν πάσει περιπτώσει όταν έγραφα στο δεύτερο πλήθυντικό δεν εννοούσα εσάς προσωπικά αλλά το κάθε άτομο. Περισσότερη ανάλυση επάνω στο θέμα ξεφεύγει απο το πνεύμα αυτής της συζήτησης, στήν οποία μάλλον έχει ήδη “χαθεί η μπάλλα”.

Reply
imago 13 February 2010 at 15:52

@Ανώνυμος 17.21

Εγώ τουναντίον τον πάω τον κ. Ζιαμπάρα, όχι τόσο γιατί συμφωνώ με όλα όσα λέει, αλλά γιατί ανήκει στους ανθρώπους, οι οποίοι παραδέχονται ότι δεν τα ξέρουνε όλα, δέχονται υπομονετικά την κριτική και προκαλούνε με τα άρθρα και τις απόψεις των συζήτηση και όχι αποχή από εκλογές (με έτοιμες λύσεις όπως οι πολιτικάντηδες οι οποίοι μιλάνε την ξύλινη γλώσσα της ψηφοθηρίας και ενδιαφέρονται άλλο τόσο για τις απόψεις των πολιτών, όσο και οι ασφαλιστές για τις συγκεκριμένες απαιτήσεις των πελατών των).

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 15:56

Ανώνυμε, δυστυχώς η τηλεόραση έχει δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα που δύσκολα ξεφεύγει κανείς. Είναι η εικονική πραγματικότητα της αριστεράς (και της νεοφιλεύθερης απληστίας) που μιλάει όλο για τα οικονομικά προσπαθώντας μπας και ερεθίζοντας κάποια συνδικαλιστικά αντανακλαστικά κερδίσει καμιά ψήφο ή εκβιάσει καμιά αύξηση. Ας μην μπούμε σε συζήτηση για μακροοικονομικούς δείκτες του Υπ. Οικονομικών η οποία δεν έχει τέλος και δεν λαμβάνει και υπόψιν ένα 40%-70% που υπολογίζεται η μαύρη οικονομία. Ας επικαλεστούμε την εμπειρία μας από την ζωή στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια η οποία άλλαξε απίστευτα.

Σε ατομικό επίπεδο είμαστε από τους πρώτους στον κόσμο σε ιδιόκτητα τετραγωνικά κατοικίας, όλοι πλέον έχουν αυτοκίνητο, οι περισσότεροι κάτι έχουν χτίσει στο χωριό τους και σπουδάζουμε πλέον όλοι τα παιδιά μας. Οι προηγούμενες γενιές από εμάς (είμαι 43 ετών και από χωριό) παλεύανε να φάνε και να ντυθούνε. Όλη αυτή η αλλαγή μέσα σε μια δύο γενιές δύσκολα χωνεύεται από ένα λαό. Γι’ αυτό και εμφανίζουμε έντονα νεοπλουτίστικες καταναλωτικές συμπεριφορές. Δανεικά ναι πήραμε, όπως όλος ο δυτικός κόσμος.

Σε επίπεδο υποδομών η Ελλάδα άλλαξε πρόσωπο, ενδεικτικά θυμίζω: Μετρό, Αττική οδό, Εγνατία οδό, Εθνικές οδοί Τρίπολης-Θεσσαλονίκης κ.λπ., Τηλεπικοινωνίες απίστευτες, Σιδηρόδρομο απίστευτο, Τηλεόραση ανώτερη από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αμέτρητα νέα Πανεπιστήμια και δεν έχει τελειωμό. Και όλα αυτά ενώ είμαστε δεύτεροι στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ σε κατακεφαλήν δαπάνες στην άμυνα. Δανεικά ναι πήραμε, όπως όλες οι δυτικές χώρες. Αυτές τις διαφορές πολλές φορές όταν τις ζεις από μέσα δεν τις αντιλαμβάνεσαι.

Βέβαια όσο θαυμαστή ήταν η εξέλιξη του βιοτικού επιπέδου μας τόσο πτώση σημειώσαμε στην ποιότητα ζωής μας. Θεωρώ ότι πρέπει να κρατηθούν ίσες αποστάσεις από Εθνικισμό και Μηδενισμό αν θέλουμε να βγούμε από αυτή την χοάνη. Τέλος να ζητήσω συγγνώμη αν κάποια από τα γραφόμενά μου σε έκαναν να αισθανθείς ότι σπαταλάς τον χρόνο σου.

Reply
Επισκέπτης 13 February 2010 at 15:58

Θεωρώ πως ο κύριος Ζιαμπάρας έχει λάθος σε ότι λέει. Αλλά βλέποντας τους ιεροεξεταστές και τα ταλιμπανοειδή που βγήκαν και αμφισβητούν το δικαιωμά του να ομιλεί, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ το δικαιώμα του στην άποψη του.

Reply
Γεώργιος Ζ.Ζ. 13 February 2010 at 16:17

κ. Ζιαμπάρα, σε αντίθεση με άλλους συνομιλητές θεωρώ το άρθρο σας ενδιαφέρον και χρήσιμο γιατί, τουλάχιστον, βάζει σε δοκιμασία τις θέσεις ημών των υπολοίπων.

Reply
Ανώνυμος 13 February 2010 at 17:05

Δημογραφικό και Λαθρομετανάστευση

Συστήνω το βιβλίο αυτό σε όσους θέλουν να έχουν άποψη για το θέμα.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 13 February 2010 at 18:13

Ανώνυμε, ευχαριστώ για την σύσταση του βιβλίου. Το θέμα της ιθαγένειας στους μετανάστες είναι υπαρξιακού χαρακτήρα για την ελληνική κοινωνία και όσοι εκφέρουμε την όποια άποψη δημοσίως πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και για υπερβολές στην αντιπαράθεση. Προσωπικά αναγνωρίζω την καλοπιστία όλων των συμμετεχόντων και πάντα θυμάμαι παρόμοιες ουκ ολίγες δικές μου υπερβολές.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 14 February 2010 at 08:38

Kakarelidis ζήτησες να σου ορίσω τον Εθνικισμό και την Μεταφυσική. Επαναλαμβάνω ότι στερούμαι βασικών εφοδίων για μια τέτοια προσπάθεια αλλά από την στιγμή που χρησιμοποιώ αυτές τις λέξεις οφείλω και να ρισκάρω να πω κάτι χωρίς να αντιγράψω λεξικά και να κάνω την συζήτηση ανιαρή. Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι:

– Εθνικισμός είναι η ιδεολογία της οποίας στον πυρήνα της επικρατεί η αντίληψη ότι κάθε Έθνος θα πρέπει να αποτελεί απαραίτητα και Κρατική οντότητα, το λεγόμενο Έθνος-Κράτος. Αυτή η αντίληψη δημιουργεί άλυτα προβλήματα με τις μειονότητες και τους ξένους, ωθεί προς εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες (Τουρκία), αποκλείει την αλληλοσυμπλήρωση των εθνών δια μέσου της συνεργασίας τους υπό μια κοινή εξουσία που σέβεται την ετερότητα του κάθε έθνους και κατορθώνει οικονομίες κλίμακος προς όφελος όλων.

– Μεταφυσική είναι οντολογία, δηλαδή η αναζήτηση του “όντως όντος”, του αιώνια αναλλοίωτου στην ζωή μας. Πρώτοι έθεσαν το ερώτημα αυτό οι προσωκρατικοί και το απάντησε μοναδικά για την Ελληνική οπτική ο Ηράκλειτος με τον “Λόγο”. Ο άνθρωπος στην ενστικτώδη προσπάθεια για αθανασία αναζητά συνεχώς να ανακαλύψει το “‘όντως ον” και να μετέχει σε αυτό, δηλαδή να μετέχει σε κάτι που τον ξεπερνάει και θα υπάρχει και μετά τον βιολογικό του θάνατο.
Η πιο προφανής παρατήρηση αιώνιου και αναλλοίωτου είναι η ίδια η “Ζωή”, έτσι προσπαθούμε να μετέχουμε της αθανασίας μέσω των παιδιών μας και της διαιώνισης του DNA μας.
Η δεύτερη παρατήρηση αιώνιου και αναλλοίωτου είναι η “Κοινότητα” ως δίκτυο ισότιμων ανθρώπινων σχέσεων, έτσι προσπαθούμε να μετέχουμε της αθανασίας μετέχοντας σε ένα είδος συλλογικής ευφυΐας.
Η τρίτη παρατήρηση αιώνιου και αναλλοίωτου είναι το “Ιερό” ως παγκόσμια αρμονία και τάξη, έτσι προσπαθούμε να μετέχουμε της αθανασίας μετέχοντας σε ένα είδος εξωανθρώπινης ευφυΐας.

Τα περί Προσώπου κ.λπ. που αναφέρεις, λυπάμαι αλλά δεν έχω ασχοληθεί καθόλου, οπότε δεν μπορώ καθόλου να επεκταθώ. Ίσως ένας θεολόγος να μπορούσε να βοηθήσει.

Reply
imago 14 February 2010 at 11:05

“Αυτή η αντίληψη δημιουργεί άλυτα προβλήματα με τις μειονότητες και τους ξένους, ωθεί προς εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες (Τουρκία), αποκλείει την αλληλοσυμπλήρωση των εθνών δια μέσου της συνεργασίας τους υπό μια κοινή εξουσία που σέβεται την ετερότητα του κάθε έθνους και κατορθώνει οικονομίες κλίμακος προς όφελος όλων.”

φίλτατε Ζιαμπάρα,

έχεις υπόψην σου κάποια μορφή κρατικής οργάνωσης από το παρελθόν ή και το παρόν η οποία δεν έχει να επιδείξει κατορθώματα όπως γενοκτονίες σε βάρος μειονοτήτων και ξένων, και η οποία προώθησε την “αλληλοσυμπλήρωση των εθνών δια μέσου της συνεργασίας τους υπό μια κοινή εξουσία”?

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 14 February 2010 at 11:18

Imago, παράδεισοι δεν υπάρχουν, υπάρχουν μορφές οργάνωσης που προάγουν περισσότερο ή λιγότερο την συνύπαρξη ετερόκλητων ανθρώπων.

Reply
imago 14 February 2010 at 11:45

Εντάξει, σε αυτό συμφωνούμε, ότι δηλαδή δεν υπάρχουνε παράδεισοι. Συνεπώς είναι άστοχο, κατά την άποψή μου, να (κατα)κρίνουμε το Έθνος – Κράτος ως μορφή οργάνωσης με κριτήρια, τα οποία για οποιαδήποτε άλλη έως τώρα γνωστή μορφή πολιτικής οργάνωσης μας οδηγούνε στο συμπέρασμα ότι “παράδεισοι δεν υπάρχουν”.

Βέβαια για το πόσο εφηκτή και επιθυμητή είναι η συνύπαρξη “ετερόκλητων ανθρώπων”, με την λογική και νοοτροπία του “έτσι θέλω”, υπάρχουνε πάμπολλα παραδείγματα πιστεύω, τα οποία μας οδηγούνε στην επίγνωση, ότι αυτή η παρωχημένη, δηλαδή δομημένη σε κάποια, προπολιτικά από κάποιους λίγους κουλτουριάρηδες καθορισμένα, αόριστα και απρόσωπα ανθρώπινα δικαιώματα, μορφή πολιτικά οργανωμένης συνύπαρξης, δεν ικανοποιεί ούτε τους ιθαγενείς, ούτε τους ετερόκλητους αλλά ούτε και στην δημοκρατία μπορεί να οδηγήσει.

Reply
Π.Τσίρος 14 February 2010 at 12:36

Κι όμως, η τελευταία φράση του άρθρου είναι σωστή.

(εκτός από ‘κείνο το “επήλθε ανεπιστρεπτί”).

Πως και πως τον περιμένω αυτόν τον σεισμό.

Αργεί ακόμα αυτή η ρημάδα η κρίση;

Τι κάνουν οι κερδοσκόποι; Κοιμούνται;

Reply
bazioto 14 February 2010 at 17:09

Κύριε Ζιαμπάρα,

Να προσθέσω το εξής…

Δεν είμαι Εθνολάτρης ούτε Θρησκειολάτρης αν και σέβομαι τις παραδόσεις του λαού μας που εκφράζουν τον πολιτισμό μας.

Δεν αγαπώ ούτε τις κόκκινες, ούτε τις ροζ ούτε τις πράσινες μηλιές…

Αντιπαθώ όμως τους εμπόρους συνειδήσεων και σε αυτούς κατατάσσω το CDRSEE και τις κυρίες Ρεπούση, Δραγώνα και Κουλούρη που το συνδράμουν ή οργανώνουν εκπαιδεύσεις εκπαιδευτικών για την διδασκαλία του Ολοκαυτώματος στα Νηπιαγωγεία!!!

Τα σύγχρονα έθνη δεν είναι ρατσιστικά και συνήθως είναι σταθεροποιημένα…

Οι πολυεθνότητες αν και λειτουργούν άψογα όταν αφήνονται από τους διεθνείς ανταγωνισμούς γίνονται θρύψαλα όταν αυτό θέλουν τα συμφέροντα των μεγάλων…

Αν είχαμε την ατυχία να είμαστε πολυπολιτισμική κοινωνία όπως πριν το 1912, θα περνούσαμε υπέροχα μέχρι που τα Αμερικανάκια ή τα Γερμανάκια θα μας έκαναν κομμάτια όπως την Γιουγκοσλαβία.

Τότε όμως θα σας είχα απέναντι κύριε Ζιαμπάρα και το μυδράλιό μου θα ξερνούσε μολύβι αντί του πολιτισμένου λόγου όπως εδώ…

Σας διαβεβαιώ γιαυτό και το υπόσχομαι, αν “ω μη γένοιτο” έλθει η τραγική στιγμή…

Προφανώς δεν είναι προσωπικό το σχόλιο μου.

Reply
Ανώνυμος 14 February 2010 at 17:34

“Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι:
– Εθνικισμός είναι η ιδεολογία της οποίας στον πυρήνα της επικρατεί η αντίληψη ότι κάθε Έθνος θα πρέπει να αποτελεί απαραίτητα και Κρατική οντότητα, το λεγόμενο Έθνος-Κράτος.”

Απαραίτητη προϋπόθεση του διαλόγου είναι οι κοινή γλώσσα. Όταν ο καθένας μεταφράζει τις έννοιες κατά το δοκούν, ο διάλογος είναι αδύνατος.

Reply
Ανώνυμος 14 February 2010 at 17:45

“έχεις υπόψην σου κάποια μορφή κρατικής οργάνωσης από το παρελθόν ή και το παρόν η οποία δεν έχει να επιδείξει κατορθώματα όπως γενοκτονίες σε βάρος μειονοτήτων και ξένων, και η οποία προώθησε την “αλληλοσυμπλήρωση των εθνών δια μέσου της συνεργασίας τους υπό μια κοινή εξουσία”?

Στην Ελβετία και στην Σιγκαπούρη, δύο κράτη όπου τρεις κύριες εθνότητες στο καθένα συμβιούν αρμονικά, τι γενοκτονίες έγιναν;
Και όταν λέμε “γενοκτονία”, πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό.
Υπάρχει ο ορισμός του από τον ΟΗΕ.

Reply
Πέτρος Βασιλείου 14 February 2010 at 18:57

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι έχει έρθει το τέλος του έθνους-κράτους δεν βλέπω γιατί αυτό είναι μια θετική εξέλιξη. Δεν εξηγείται το γιατί “αυτή η ιδεολογία αποτελεί τροχοπέδη για την εξέλιξη των λαών”. Τι σχέση έχουν μεταξύ τους τα παραδείγματα FYROM, Tουρκία, ελληνική αντίδραση στο μουσουλμανικό εποικισμό, ώστε να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι;

Η τάση προς μια Ευρώπη των περιφερειών είναι δεδομένη, αλλά πώς συμβιβάζεται η “συνεκτικότητα” και “αυτονομία” μιας κοινότητας με την επιβολή προκαθορισμένων ιδεολογημάτων σε όλες αυτές τις αυτονομες κοινότητες; Πόσο αλήθεια “αποψιλωμένη από εξουσίες” θα είναι δηλαδή η κεντρική κυβέρνηση αυτού του διεθνικού σχήματος;
Χονδρικά, πού θα είναι η πηγή της πολιτικής εξουσίας αλλά και επιβολής σε αυτό το σχήμα; Στρατός θα υπάρχει ή καταργηθεί; Ποιοι θα τον αποτελούν και ποιος θα τον ελέγχει;
Αν ο εθνικισμός είναι ιδεολόγημα, άλλο τόσο ιδεολόγημα είναι η επιστροφή σε μια δήθεν ιδεατή ημι-φεουδαλική κατάσταση πολλών μικρών (και συνεπώς αδύναμων) κοινοτήτων.

Παραδείγματα ομοσπονδιοποίησης που πέτυχαν είναι εκείνα όπου υπήρχε ήδη μεγάλος βαθμός εθνικής ομοιογένειας, βλ.Γερμανία αλλά και ΗΠΑ τη στιγμή της δημιουργίας του κράτους τους όπου το 90% ήταν απόγονοι Βρετανών αποίκων. Και αντίθετα, υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα παταγώδους αποτυχίας όταν επιχειρήθηκε να επιβληθεί συνένωση ανομοιογενών πληθυσμών βλ. Γιουγκοσλαβία και ΕΣΣΔ ή ακόμα και την περίπτωση του Βελγίου, η οποία είναι χαρακτηριστική: όταν Φλαμανδοί και Βουλώνοι (δηλ. ουσιαστικά Ολλανδοί και Γάλλοι) δυσκολεύονται να συνυπάρξουν στο ίδιο κράτος μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τις πιθανότητες αρμονικής συνύπαρξης πολλαπλών ετερογενών πληθυσμών (βοηθητικών ή μη) από Ασία,Αφρική κλπ.

Ο άξονας Ελλάδας-Ισραήλ-Κουρδιστάν δε μου φαίνεται καθόλου αναπόφευκτος, το αντίθετο μάλλον ισχύει. Και η Τουρκία βέβαια, δυστυχώς για εμάς, εξελίσσεται σε μείζονα περιφερειακό παίκτη που όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά επεκτείνει σταθερά την επιρροή της σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, και στα Βαλκάνια.
Επίσης ποια είναι τα “οργανωτικά σχήματα στα οποία οι Έλληνες ιστορικά έχουν αποδείξει ότι ευημερούν”; Η Οθωμανική αυτοκρατορία; Κάποιος μπορεί να το ισχυριστεί κι αυτό, αλλά πρέπει να το υποστηρίξει κιόλας.

Reply
Kakarelidis 14 February 2010 at 19:17

Αλήθεια Δημήτρη,
-από πού κι’ ως πού η έννοια Μεταφυσική (Μετα-τα φυσικά) συνδέεται “δικτυωτά” με “ΠΡΟ”-φυσικούς εφήμερους τρίτους. Γιατί σ’αυτ’ην την περίπτωση η λύση θάταν κρυογεντική εκατομμυρίων κομμένων κεφαλιών. Πιάνουν και λιγώτερο χώρο. Αλλη μια εγωτική Αθανασία.

-Εθνικισμός . χμ, εδώ είναι λίγο χειρότερα τα πράγματα, με τον ορισμό σου. Ωθείς προς μια νέα εξουσιαστική τάξη για ..οικονομίες κλίμακος . Οτι λένε οι παγκοσμιοποιητές, λιγο ρετουσαρισμένο.

-Τα περί προσώπου δεν τα ανέφερα για να μην ασχοληθείς. Τα παρέθεσα σαν διαπίστωση του χάσματος του λόγου των Ελλήνων με του Δυτικού και της ασυνέπειας που προκύπτει από τους μεταλλαγμένους ορισμούς.

Καλή Σαρακοστή.
ΓΚ

Reply
imago 14 February 2010 at 21:43

@Ανώνυμος

καταρχήν πριν ασχοληθούμε με τους ορισμούς τους οποίους δίνει ο ΟΗΕ, δηλαδή οι Αμερικανοί, θα ήτανε καλό να αποσαφηνίσω, ότι δεν ρώτησα να μάθω πού στον πλανήτη δεν έχει διαπραχθεί ακόμη γενοκτονία, αλλά ποιά μορφή κρατικής οργάνωσης δεν έχει τα αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία προσάπτονται στο Έθνος – Κράτος.
Δηλαδή το θέμα ήτανε εάν γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις αποτελούνε αποκλειστικά χαρακτηριστικά του Έθνους – Κράτους.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 15 February 2010 at 13:58

Π. Τσίρο, η χιούμορ σου για τους κερδοσκόπους που δεν γρηγορούνε να τελειώνουμε μου θυμίζει το ποίημα του Καβάφη “Περιμένοντας τους Βαρβάρους”…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 15 February 2010 at 14:08

Παναγιώτη Μπαζιωτόπουλε, είμαι και γω κατάφορα κατά κάθε προσπάθειας αποδόμησης της πολιτιστικής μου ιδιαιτερότητας για την οποία είμαι και ιδιαίτερα υπερήφανος. Εκτός όμως από την υπερηφάνεια συμβαίνει να αντιλαμβάνομαι και το με ποιο τρόπο θα διατηρήσω αυτή την πολιτιστική ιδιαιτερότητα, δηλαδή που βρίσκεται το εθνικό συμφέρον μας. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πάραυτα ότι άλλο το Έθνος και άλλο το Έθνος-Κράτος.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 15 February 2010 at 14:13

Ανώνυμε 19:34, δίκιο έχεις ότι πολλές φορές η γλώσσα δεν βοηθάει σε ένα διάλογο διότι αντιλαμβανόμαστε τις έννοιες διαφορετικά. Δώσε μας εσύ ένα δικό σου ορισμό για τον Εθνικισμό, να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιο κοινό έδαφος…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 15 February 2010 at 16:32

Πέτρο Βασιλείου, θέτεις καίρια θέματα.

Λες: “Τι σχέση έχουν μεταξύ τους τα παραδείγματα FYROM, Tουρκία, ελληνική αντίδραση στο μουσουλμανικό εποικισμό, ώστε να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι;”

Ακόμα και αν δεχθούμε την θέση της FYROM ότι υπάρχει ένα μακεδονικό έθνος ξεχωριστό από το ελληνικό γιατί δεν μπορεί αυτό το έθνος να βρίσκεται σε δύο κρατικές οντότητες οπότε να αποδεχθούν τον όρο Βόρεια Μακεδονία; Γιατί ο κεμαλικός Τουρκισμός δεν μπορεί να αποδεχθεί εκδημοκρατισμό της Τουρκίας επιμένοντας στανικά ότι όλοι είναι Τούρκοι; Γιατί οι Έλληνες δεν δέχονται να μεταγγίσουν ξένο αίμα (ελεγχόμενα σίγουρα και όχι μουσουλμάνους που δεν αφομοιώνονται) όπως έκαναν για αιώνες και να λύσουν το δημογραφικό που τους σκοτώνει; Η απάντηση κατά την γνώμη μου και στις τρεις περιπτώσεις είναι ο Εθνικισμός. Ο Εθνικισμός δεν είναι ιδεολόγημα (δηλ ψυχολογικό υποκατάστατο) αλλά ιδεολογία που έκλεισε όμως τον κύκλο της.

Η επιστροφή σε κάποια μορφή κοινοτικής οργάνωσης είναι κατά την γνώμη μου επιβεβλημένη λόγω των προβλημάτων έλλειψης πληρότητας και νοήματος που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Θα έχουμε πολλές ταραχές από ανθρώπους που δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν αυτούς τους ρυθμούς της ζωής αλά Δεκεμβριανά 2008 που θα μας κάνουν να αναζητήσουμε παρόμοιες λύσεις. Το ευρύτερο κρατικό πλαίσιο σαφώς θα έχει κυρίως αρμοδιότητες Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας. Μόνο στον παράδεισο δεν υπάρχουν στρατοί.

Τώρα στην ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβία έχω την εντύπωση πως το πρόβλημά τους δεν ήταν η ανομοιογένεια αλλά το πολιτικό τους σύστημα και η έλλειψη παραγωγικότητας που σε συνδυασμό με το ράλυ των εξοπλισμών τους οδήγησε σε χρεοκοπία και διάλυση χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα.

Όσον αφορά το Ισραήλ πρέπει να επιβιώσει και για να γίνει αυτό απαιτείται η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και ισχυρού Κουρδιστάν. Αυτό όμως δεν θα γίνει δεκτό από την Τουρκία. Η Ελλάδα πάλι δεν μπορεί να ακολουθήσει τους δημογραφικούς ρυθμούς και τους εξοπλισμούς της Τουρκίας, οπότε ή θα μοιράσει το Αιγαίο με τους Τούρκους και θα γίνει δορυφόρος της ή θα πολεμήσει. Ελπίζω να γίνει το δεύτερο. Εκτός και αλλάξει η Τουρκία, δύσκολο το βλέπω.

Νομίζω οι ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού για πολλούς αιώνες σε όλη την Μεσόγειο έχουν γράψει την ιστορία τους οικονομικά και πολιτιστικά. Όταν βρεθήκαμε σε ένα ενιαίο κρατικό πλαίσιο (όπως και οι Εβραίοι) άρχισε η αντίστροφη μέτρησή μας.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 15 February 2010 at 16:38

Kakarelidis, δώσε μας εσύ τον δικό σου ορισμό για τον Εθνικισμό και την Μεταφυσική, να δούμε και την θέση σου εκτός από την κατανοητή αντίθεσή σου.

Reply
admin 15 February 2010 at 17:27

Ορισμένες παρατηρήσεις

1. Στο Αντίβαρο δεν μας αρέσουν τα δόγματα. Για παράδειγμα ο εθνομηδενισμός είναι δόγμα. Όταν έρχεται η γνωστή χορεία και δίνει συναυλία στον ρυθμό «ήρθε επιτέλους η ώρα να αποδομήσουμε τους πλασματικούς εθνικούς μύθους και να αντιμετωπίσουμε την ιστορία ψύχραιμα, χωρίς υπερβολές, χωρίς μίση και πάθη», αυτό καταντά ένα πολύ σκληρό και δύσκαμπτο δόγμα. Διότι αυτοί μας λένε “η ιστορία δεν είναι έτσι” (πχ άσπρο), αλλά εννοούν ότι είναι αλλιώς (πχ, μαύρο). Από αυτό το αντίθετο δεν παρεκκλίνουν. Με μεγαλύτερη αυστηρότητα από όση αυτή που καταγγέλουν. Τα κείμενα του κ. Ζιαμπάρα _σαφώς δεν_ ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία. Επίσης, θα επαναλάβω ότι το πρώτο του άρθρο εδώ το δημοσίευσε κατόπιν δικής μου πρόσκλησης, μετατρέποντας ηλεκτρονικό μήνυμα.

2. κ. Ζιαμπάρα, επί της αρχής η συζήτηση εξαντλήθηκε με τρία γράμματα: “ναι”. Αυτό το είπαμε ήδη. Από κει και πέρα ακολούθησε και ένας πλούσιος διάλογος, αλλά και διάφορα άλλα κείμενα που πλαισίωσαν το εν λόγω ζήτημα. Και όλα αυτά που ειπώθηκαν σχετίζονταν ακριβώς με τις προϋποθέσεις: πόσοι, ποιοι, πότε, γιατί, με ποια κριτήρια, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και με ποια διαδικασία. Και με τη λύση στο Κυπριακό συμφωνούν όλες οι πλευρές “επί της αρχής”. Ναι, να λυθεί, αλλά πώς ακριβώς; Εκεί γίνεται η συζήτηση. Ορισμένοι ισχυρίζονται «καλύτερα μία κακή λύση παρά μη λύση». Ας μη γίνει το ίδιο και στο μεταναστευτικό.

3. Υπάρχουν δύο (γενικές) ερμηνείες του όρου “εθνικισμός”. Τη μία την ονομάζω “ακαδημαϊκή” και την άλλη “δημοσιογραφική”. Η πρώτη είναι δόκιμη. Δεν αφορά όμως ιδεολογία. Αφορά μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, συνυφασμένη με αυτό που γράφτηκε ως “δημιουργία έθνους-κράτους”, δηλαδή μίας πολιτικής οντότητας η οποία θα περιλαμβάνει όλους τους πληθυσμούς με κοινή εθνική συνείδηση. Οι ρίζες του φαινομένου ξεκινούν από την «κυριαρχία» της πολιτικής οντότητας, γι’ αυτό εφάπτονται της Συνθήκης της Βεστφαλίας του 1648. Από και και πέρα, το φαινόμενο «άκμασε» κατά τη Γαλλική Επανάσταση ενάμιση αιώνα μετά και έφτασε στον 19ο αιώνα. Για τα δικά μας, ναι, περάσαμε μία περίοδο επίσημου ελληνικού εθνικισμού. Αυτή η περίοδος έληξε άδοξα το 1922. Τότε κυριολεκτικά θάφτηκε ο ελληνικός εθνικισμός. Πέθανε. Οριστικά και αμετάκλητα. Οι πληθυσμοί που έμειναν εκτός, ήταν μοιραίο να μείνουν για πάντα από κει και μετά. Όταν -για παράδειγμα- απελευθερώσαμε τη Βόρειο Ήπειρο (για τρίτη φορά!) το 1940-41, το ζήτημα δεν ετέθη (κατ’ ουσίαν παραμένει εκκρεμές!) μετά τον πόλεμο. Μας εδόθη η υπόσχεση, αλλά έμειναν όλοι εκεί. Η συγκεκριμένη εκδοχή του εθνικισμού είναι σχετικά καλώς ορισμένη διεθνώς στη βιβλιογραφία των πολιτικών επιστημών.

Η άλλη εκδοχή, η «δημοσιογραφική» κατήντησε καραμέλα. Με την πρώτη ευκαιρία ρίπτεται αδιακρίτως δεξιά κι αριστερά με σκοπό την απαξίωση του συνομιλητή. Η ελαστικότητά της, την έκανε ασαφή έννοια. Εδώ κυριολεκτικά ο καθένας εννοεί ό,τι του καπνίσει. Στην Ελλάδα του «είσαι ό,τι δηλώσεις», όποιος έχει μεγάλο μερίδιο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης μπορεί να χρησιμοποιήσει και το «είσαι ό,τι δηλώσω για σένα». Έτσι χρησιμοποιείται ο συγκεχυμένος αυτός όρος ως όχημα απαξίωσης. Σοβαρός διάλογος με ταμπέλες όμως δεν μπορεί να γίνει. Πρώτον επειδή υπάρχει σίγουρα διάσταση ερμηνείας και δεύτερον (για όσους τυχόν αποδέχονται τον όρο με σκοπό να τον «απομυθοποιήσουν») επειδή πάντοτε το παιχνίδι θα γίνεται στο γήπεδο των «επικοινωνιακά ισχυρών», άρα θα είναι χαμένο.

4. Όσο για τη Μεταφυσική και την κοινωνία, θα τα πούμε άλλη φορά [Αν και υπάρχουν κείμενα στο Αντίβαρο με ακριβώς αυτή τη θεματολογία. Ψάξτε στην Ταυτότητα, στη Θεωρία, στα κείμενα των δύο αφιερωμάτων του Monthly Review κλπ]

Ανδρέας.

Reply
Πέτρος Βασιλείου 16 February 2010 at 01:30

κ.Ζιαμπάρα,

Περί FYROM, αυτό που λέτε, αυτό υποστηρίζουν κι εκείνοι όταν μιλάνε για “μακεδονική” μειονότητα στη …Μακεδονία. Άρα η μια παραδοχή δεν αποκλείει γι’αυτούς την άλλη.
Το πρόβλημα με το δικό τους εθνικισμό είναι η αβασιμότητά των συστατικών του προϋποθέσεων, που τον φέρνει σε θεμελιακή σύγκρουση -εκτός από την πραγματικότητα- και με άλλους γειτονικούς εθνικισμούς. Θα μπορούσαν, αφότου ξέκοψαν από τη Βουλγαρική οικογένεια, να έχουν οικοδομήσει μια εθνικιστική ιδεολογία χωρίς αυτές τις βασικές στρεβλώσεις -αλλά δεν το έκαναν, κι εκεί είναι το αγκάθι ως προς την Ελλάδα.
Περί Τουρκίας, ο εθνικισμός τους μπορεί να είναι σκληρός και επιθετικός πολλές φορές, αλλά αυτούς τους βολεύει γι’αυτό και τον ακουλουθούν. Τα προβλήματα αφορούν άλλους όχι τους ίδιους. Εμένα ως ρεαλιστή με ενδιαφέρουν καταρχήν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα κι όχι κάποια αφηρημένη γενική αρχή, χάριν της οποίας γίνονται όλες οι κρίσεις και συγκρίσεις.

Επίσης το γιατί οι Έλληνες είναι δύσπιστοι απέναντι στη μαζική λαθραία μετανάστευση είναι προφανές νομίζω. Γιατί η πλειοψηφία βιώνει πολλές από τις αρνητικές πλευρές του φαινομένου χωρίς να επωφελείται στον ίδιο βαθμό από τις όποιες θετικές. Αυτό δεν έχει να κάνει με “εθνικισμό”, είναι μια αναμενόμενη ανθρώπινη αντίδραση. Ποιος σας είπε άλλωστε ότι οι επί αιώνες μεταναστεύσεις που λέτε γίνονταν χωρίς βίαιες ανακατατάξεις, συγκρούσεις κι αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες -χωρίς τότε να υπάρχει “εθνικισμός” με τη σύγχρονη έννοια;
Έπειτα, εσείς στο άρθρο υποστηρίζετε αντί Ενός Μεγάλου ΈΘνους, τις Πολλές Μικρές Κοινότητες. Οι πληθυσμοί λοιπόν αυτών των κοινοτήτων δεν θα έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν τα του οίκου τους, όπως το ποιοι εισέρχονται και διαμένουν εντός της Κοινότητας τους; Αν δεν μπορούν τότε δεν θα είναι αυτόνομες, όπως υποστηρίζετε. Αν μπορούν τότε δε γίνεται να προεξοφλείται ή πολύ περισσότερο να επιβάλλεται σε αυτές η συνύπαρξή τους με “δορυφορικούς πληθυσμούς”, ανεξαρτήτως της δικής τους βούλησης.
Παρουσιάζετε δλδ κάτι σαν “αναγκαιότητα” ερήμην αυτών που θα την υποστούν -και εντούτοις αυτό το ονομάζετε “αυτονομία”.

Για την κοινοτική οργάνωση, θα ήταν πιο σωστό να μιλάτε για ομοσπονδιοποίηση, από τη στιγμή που όπως λέτε η εξωτερική πολιτική και άμυνα θα ασκείται από μια κεντρική υπερεθνική κυβέρνηση, προφανώς στις Βρυξέλλες. Ουσιαστικά δλδ μιλάτε για μετάβαση σε κλίμακα μεγαλύτερη του Έθνους, όχι μικρότερή του, όπως αρχικά φαίνεται από την αναφορά σε “Κοινότητες”. Το γιατί διαφωνώ με αυτό, πέρα από ενστάσεις δημοκρατικότητας, αντιπροσωπευτικότητας, γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού κλπ., το εξήγησα παραπάνω μιλώντας για τον καταλυτικό ρόλο της ομοιογένειας.
Η ΕΣΣΔ και η Γιουγκοσλαβία φυσικά και είχαν πρόβλημα ανομοιογένειας κι όχι μόνο οικονομικού συστήματος. Αυτό αποδείχθηκε όταν με τη διάλυση τους οι μέχρι τότε αναμεμιγμένοι πληθυσμοί αναζήτησαν να φτιάξει ο καθένας το δικό του εθνικό κράτος και αν γινόταν να εκδιώξει τις μειονότητες από τα σύνορά του. Η συνύπαρξη δηλαδή ήταν επίπλαστη, επιβεβλημένη από ένα σκληρό δικτατορικό καθεστώς. Μόλις το καθεστώς κατέρρευσε και μπορούσαν να αποφασίζουν ελεύθερα, επέλεξαν την εθνική λύση από τη διεθνική συνύπαρξη.

Τέλος για τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού συμφωνώ ότι ήταν επιτυχημένες, αλλά δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί αυτό παρουσιάζεται σαν μια ιδεατή κατάσταση στην οποία οφείλουμε να επανέλθουμε. Οι κοινότητες του εξωτερικού ήταν επίσης πολύ συχνά υπό τη δαμόκλειο σπάθη των κυβερνήσων των χωρών διαμονής και φυσικά γνώρισαν πολλούς διωγμούς.
Κι από την άλλη διαφωνώ με την λογική ότι το ελληνικό εθνικό κράτος ήταν αρνητική εξέλιξη (το ίδιο και για το Ισραήλ). Μάλλον πρόκειται για success story, όχι για αποτυχία. Ξεκινώντας με σύνορα ως το Σπερχειό κατάφερε να τριπλασιάσει την έκτασή του να εκσυχρονίσει τις δομές του και να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών του. Το αν και γιατί παρουσιάζει κρίση σήμερα είναι διαφορετικής φύσεως ζήτημα από το αν πρέπει ή όχι να το καταργήσουμε υπέρ μιας υπερεθνικής πανευρωπαϊκής κυβέρνησης, που θα θυμίζει πολύ περισσότερο ΕΣΣΔ παρά ΗΠΑ.

Reply
Γιάννης Σ. 16 February 2010 at 21:30

κ.Ζιαμπάρα
πράγματι ο ισχυρισμός σας για τις θετικές εντυπώσεις που κερδίζει μέχρι στιγμής το κυβερνών κομμα σε αντίθεση με τις αρνητικές που δημιουργούνται καθημερινά για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζεται και από την πρόσφατη δημοσκόπηση που αναφέρει τα εξής:” Τις 16,5 μονάδες αγγίζει η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, όπως προκύπτει από έρευνα της Public Issue, που δημοσιεύεται στον κυριακάτικο Τύπο.

Στην ερώτηση για την πρόθεση ψήφου, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 48%, η ΝΔ 31,5%, ενώ ακολουθούν το ΚΚΕ με 7,5%, ο ΛΑΟΣ με 6% και ο ΣΥΡΙΖΑ με 4,5%.

Σε δημοσκόπηση της ALCO, το 60,7% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι οι πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ το 65% πιστεύει ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την Κυβέρνηση είναι δίκαια και αναγκαία. Στην ίδια ερώτηση διαφωνεί το 24,9%, ενώ το 63,7% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι φταίνε οι πολιτικοί για τη χρεοκοπία.”
Στα όσα αναφέρετε περί ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ συμφωνώ σε γενικές γραμμές, μάλλον ειστε ήπιος στο σχολιασμό σας.
όμως όσον αφορά το ΛΑΟΣ η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το οξυγόνο του είναι ο λαικισμός, χωρίς αυτόν και τη σοβαροφάνεια που τον συνοδεύει θα πέσουν και οι τίτλοι τέλους.Αν και ορθά αναφέρετε το φλερτ με την νύν αξιωματική αντιπολίτευση ως γενικό σχέδιο – έξοδο κινδύνου εκατέρωθεν.
Ως προς τα υπόλοιπα που αναφέρετε αυτά μάλλον αποτελούν παρόν, παγιωμένο μάλιστα, και όχι μέλλον, τουλάχιστον ως προς την παρουσία μεταναστών και τη δράση τους. όσοι πιστεύουν οτι αυτή η παρουσία με ή χωρίς ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου απειλεί την εθνική μας ταυτότητα δύσκολα θα πεισθούν για το αντίθετο ή για τα όποια πλεονεκτήματα πέρα από τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας προοπτικής.Μάλλον δεν ζουν στις περιοχές όπου κατοικεί πλεόν η γ’ γενιά μεταναστών, πολλοι από αυτούς δυστυχώς με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από αρκετούς συμπατριώτες μας.
Τέλος ο αξονας των χωρών που περιγράφετε, κατά τη γνώμη μου πάντα, δε μοιάζει ούτε εφικτός πολιτιστικά ούτε γεωπολιτικά απαραίτητος. Τα δε πολιτιστικά σύνορα της Τουρκίας είναι σίγουρα ήδη περιορισμένα είτε γιατι δεν έλκει είτε γιατί δεν θέλει πόσο περισσότερο θα περιοσριστούν δηλαδή;

Reply
aurora 16 February 2010 at 21:42

Αγαπητέ Δημήτρη και συνομιλητές: Ρήγμα και όχι στίγμα!!!
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω αυτή τη φορά την πληθώρα απόψεων και απαντήσεων…και πιστεύω ότι αυτό το άρθρο όντως δικαιούται τον τίτλο “ρήγμα”. Ρωγμή στην τέχνη εννοούμε όταν κάτι αλλάζει τα δεδομένα , μας συγκινεί, μας πάει στο α – ρητο…
Κι αυτή τη φορά η αισιοδοξία του άρθρου μου έκανε εντύπωση. Και φίλοι συνομιλητές την έχουμε ανάγκη κι όλας..
Επί των θεμάτων που έβαλε ο Δημήτρης αυτή τη φορά έχω να πω τα εξής:
1. 250.000 παιδιά αναζητούν πατρίδα, γεννημένα στην Ελλάδα. – Απάντηση;
2. Η ελληνική επαρχία ερημώνει.- Απάντηση;
3. Οι γέροντες και οι ανήμποροι χρειάζονται περίθαλψη, βοήθεια και φυσικά ανθρώπινο πρόσωπο να καθρεφτιστούν.- Απάντηση;
4. Μέχρι και τα μικρά παιδιά του δημοτικού κοροϊδεύουν τους πολιτικούς, ενώ μαθαίνουν να θαυμάζουν την κοινοτική ιστορία των Ελλήνων. -Απάντηση;
5. Οι λέξεις φέρουν τη δική τους πολιτισμική ιστορία. Η λέξη πατριωτισμός όμως η οποία δηλώνει συναίσθημα είναι κομβική για την ύστερη νεοκριτική προσέγγιση…Και είναι αυτή που προβάλλει η θεωρία αυτή για το συνανήκειν… Γιατί δηλαδή να αποκλείεται το παιδί και ο νέος που θέλει και έχει ανάγκη μιας πατρίδας και αντί αυτού να δημιουργούμε καινούριους Τσενάι;
Πολλά τέτοια γιατί με οδηγούν να πω ότι συμφωνώ με τις κεντρικές θέσεις του άρθρου και εύχομαι να μπει κάποια τάξη σε όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν και μας στιγματίζουν.
Χαιρετώ σας

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 16 February 2010 at 21:49

Γιάννη Σ., σημαντική η δημοσκόπηση που ανέφερες δεν την πρόσεξα, αν δεις δημοσίευσα το άρθρο την Παρασκευή που μας πέρασε. Περίμενα την διαφορά να μεγαλώνει αλλά όχι και έτσι!?

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 16 February 2010 at 21:52

Aurora, όχι όλα τα παιδιά που αναζητάνε πατρίδα να αποκτήσουν την δικιά μας. Μόνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και σκληρή δουλειά από μέρους τους. Κάποιος πρέπει να δουλεύει σε αυτό τον τόπο…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 16 February 2010 at 21:57

Γιάννη Σ., την Πόλη θέλουμε και την Μικρά Ασία, τίποτε άλλο…

Reply
aurora 16 February 2010 at 22:00

Αγαπητέ Δημήτρη
και βέβαια με προϋποθέσεις και σκληρή δουλειά από όλα τα παιδιά και τους γονείς (γηγενείς και μη)θα πρόσθετα. Νομίζω ότι εξήγησα με παραδείγματα τι γίνεται και αλλού στο προηγούμενο άρθρο. Το θέμα όμως είναι να παρθούν αποφάσεις καινα διατυπωθούν τα κριτήρια επιτέλους. Σε αυτό και σε ένα σωρό άλλα ζητήματα..
Χαιρετώ σας.

Reply
Πέτρος Βασιλείου 17 February 2010 at 00:43

Απαντήσεις στα ερωτήματα του/της aurora:

1. Τα παιδιά που γεννιούνται, όπου κι αν γεννιούνται, έχουν αυτόματα την υπηκοότητα των γονιών τους. Συνεπώς τα ίδια δεν “αναζητούν πατρίδα”, έχουν πατρίδα, την πατρίδα των γονεων τους, άλλο αν εκείνοι επέλεξαν να την αποχωριστούν.
Το αν επιθυμούν ή όχι να κάνουν πατρίδα τη χώρα διαμονής τους παίρνοντας την υπηκοότητα είναι κάτι που πρέπει να αποφασίζουν τα ίδια σε ώριμη ηλικία, δλδ τουλάχιστον στα 18 έτη. Είναι έτσι ή όχι; Γιατί μου φαίνεται ότι έχει χαθεί πλέον και η κοινή λογική.
Τι δουλειά έχει λοιπόν το κράτος να δίνει σχεδόν αυτόματα ιθαγένεια σε όποιο παιδί γεννιέται εδώ, όπως πάει να κάνει το λαθρονομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ; Αυτό δεν είναι παρά ένα κίνητρο προσέλκυσης ακόμα περισσότερων μεταναστών και μάλιστα επιπλέον κίνητρο ώστε να τεκνοποιήσουν.
Η Ελλάδα λόγω γεωγραφίας είναι πύλη εισόδου προς την Ευρώπη για όλη την Ασία και την Αφρική, με πολύ δύσκολα φυλασσόμενα θαλάσσια σύνορα. Αν ήταν μια χώρα με τα αυστηρότερα κριτήρια πολιτογράφησης αυτή θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα. Όχι να έχει τα ευκολότερα, όπως πάει να γίνει τώρα.

2. Η ελληνική επαρχία ερημώνει επειδή τα 7 εκατ. έχουν μαζευτεί στα μεγάλα αστικά κέντρα. Τι μας λέτε δηλαδή; Να φέρουμε “βοηθητικούς πληθυσμούς” έτσι, για να μη μένει άδεια η ύπαιθρος;

3. Υπάρχουν τομείς που μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική θα είχε φροντίσει να καλύπτει με διακρατικές συμφωνίες, και με χώρες που η Ελλάδα θα επέλεγε, ώστε να καλύπτονται οι όποιες οικονομικές ανάγκες. Όπως έκαναν τόσα χρόνια οι χώρες προς τις οποίες μετανάστευαν οι Έλληνες. Αλλά δε γίνεται αυτό, και μάλλον είναι σκόπιμο που δε γίνεται. Το μόνο που γίνεται μονίμως είναι η εκ των υστέρων νομιμοποίηση της παρανομίας.

4. Τα μικρά παιδιά του δημοτικού σε λίγο θα διδάσκονται μια μεταμοντέρνα πολυπολιτισμική εκδοχή της ιστορίας, ας όψεται η καινούρια γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας (όχι “Εθνικής”). Όποιος έχει την εξουσία επιβάλλει τη δική του προπαγάνδα.

5. Κάθε έννοια κάποιους περιλαμβάνει και κάποιους αποκλείει. Δε γίνεται να τους περιλαμβάνει όλους, εκτός δηλαδή από εκείνους που θεωρούν εαυτούς “πολίτες όλου του κόσμου” κι εντούτοις δεν πάνε να μείνουν στην Κένυα ή στη Γκάνα, αλλά σε κάποια πλούσια χώρα, σε πλούσια γειτονια και με τα χρήματα τους σε κάποια ασφαλή τράπεζα.
Για τις προϋποθέσεις που κάποιος μπορεί να ενσωματώνεται έγραψα παραπάνω. Αλλά εδώ αυτό που παει να περάσει είναι η κατάργηση των προϋποθέσεων και η αυτομάτη χορήγηση ιθαγένειας.

Επίσης ως προς τι έρευνες κοινής γνώμης να αναφερθεί ότι όλες δείχνουν πως η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών από όλα τα κόμματα αντιτίθεται στο μεταναστευτικό νομοσχέδιο και υποστηρίζει και την πρόταση για δημοψήφισμα. Να τα λέμε όλα λοιπόν.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 17 February 2010 at 08:11

Φίλε Πέτρο Βασιλείου, δεν αποκρύπτω κάτι, σαφώς και ο ελληνικός λαός είναι κατά του μεταναστευτικού νομοσχεδίου και θέλει δημοψήφισμα για να το αποτρέψει. Έχει όμως λάθος ο λαός σε αυτό, γι’ αυτό ένα απλό “ναι” στην επί της αρχής συζήτηση του νομοσχεδίου δεν αρκεί, θέλει πολύ συζήτηση και αιτιολόγηση, μα πάρα πολύ. Φοβάμαι όμως ότι ούτε όμως οι μεν έχουν διάθεση να αιτιολογήσουν το “ναι”, ούτε οι δε να ακούσουν την αιτιολόγησή του.

Reply
imago 17 February 2010 at 09:07

“Φοβάμαι όμως ότι ούτε όμως οι μεν έχουν διάθεση να αιτιολογήσουν το “ναι”, ούτε οι δε να ακούσουν την αιτιολόγησή του.”

Ναί αλλά το παράδοξο είναι, ότι οι μεν πέρνουνε αποφάσεις οι οποίες μόνο οι δε έχουνε το αποκλειστικό δικαίωμα να τις πάρουνε.
Όσο για αιτιολογήσεις, είναι τουλάχιστο αστείο να επιρρίπτουμε ευθύνες στους δε, αφού τέτοια αιτιολόγηση δεν έχει υπάρξει ποτέ.
Δεν υπάρχει απολύτως κανένα επιχείρημα υπερ της μετανάστευσης, νομιμοποίησης και πολιτογράφησης, το οποίο να αναφέρεται στα συμφέροντα του ελληνικού λαού και να έχει αντέξει σε ελάχιστη κριτική, τα λίγα δε επιχειρήματα τα οποία ακούγονται είναι:

“τα παιδιά αυτά δεν έχουνε γνωρίσει άλλη πατρίδα”

“καλύτερα νόμιμοι για να πληρώνουνε φόρους”

“το δημογραφικό της Ελλάδας”

Δηλαδή γνώμονας είναι το συμφέρον των ξένων και αιτιολόγηση ότι πρέπει περίπου να αποδεχθούμε την λαθρομετανάστευση ως τετελεσμένο γεγονός (ωραία προϋπόθεση για μια δημοκρατική συμβίωση).
Όλα αυτά τα επιχειρήματα, είτε δεν αφορούνε το συμφέρον του ελληνικού λαού υπερ του οποίου, όπως λέει το σύνταγμα, οφείλει να ασκείται η εξουσία (τρομάρα μας), είτε έχουνε ανατραπεί πολλάκις, ακόμη και εδώ σε αυτή την ιστοσελίδα, και η επαναφορά των μαρτυρεί μάλλον την αφέλεια όσων συνεχίζουνε πεισματικά να τα υποστηρίζουν.

Reply
aurora 17 February 2010 at 23:21

Αγαπητέ Δημήτρη και συνομιλητές,
νομίζω ότι κάποια πράγματα μας διαφεύγουν.
Πρώτον ότι η μετανάστευση ήταν και είναι επί αιώνες κοινωνικό φανόμενο. Και όσο οι κοινωνικές συνθήκες χειροτερεύουν κάπου τόσο αυτό το κάπου θα παράγει μετανάστευση. Σωστά;
Όλος ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα κύματα μετανάστευσης από τις φτωχές χώρες. Πριν από αυτό όμως, δεν έκανε και πολλά να σταματήσει η φτώχεια και να υπάρχει ανάπτυξη και δημοκρατία. Το αντίθετο θα έλεγα. Όμως, φυσικός νόμος πάνω από όλα είναι η επιβίωση.
Δεύτερον, τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας και στα οποία αναφέρθηκα δεν έχουν χαρτιά. Τώρα αν κάποιες χώρες μεταναστών λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην τα δέχονται για μακροπρόθεσμους εχθρικούς στόχους, αυτό δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως την πολιτική της Γαλλίας που δεν δέχεται ακριβώς τα παιδιά συτών των χωρών να πάρουν ιθαγένεια. (βλ.προηγούμενο άρθρο Ζιαμπάρα)
Τρίτον, όλες οι χώρες που δίνουν ιθαγένεια, την δίνουν μετά τα δεκαοχτώ ή τα είκοσι τρία με προϋποθέσεις, εξετάσεις, κ.λ.π.και κυρίως επιλογή. Μέχρι τότε όμως, τα παιδιά δεν είναι ανύπαρκτα. Δηλ. δεν στρέφονται εναντίον της καινούριας τους πατρίδας, ούτε μπορούν εύκολα να τα εμπορευτούν …(το έχετε σκεφτεί αυτό;)
Τέταρτον, για ποια επιλογή μεταναστών μιλάμε όταν την τελευταία εικοσαετία που βρέθηκε η Ελλάδα στην κατάσταση αποδοχής μεταναστών είχε χαθεί απεπιστρεπτί η οικονομική και κοινωνική ασφάλεια στις κοντινές χώρες ενώ τα γεωπολιτικά και ενεργειακά παιχνίδια των ΗΠΑ οδήγησαν στρατιές προσφύγων στην Ευρώπη…Δυστυχώς (σε αυτό το θέμα) Καναδάς δεν υπήρξαμε ποτέ.
Όσο για τα υπόλοιπα που ανέπτυξε ο αγαπητός Βασιλείου, θα έλεγα ότι μάλλον τον έπιασε αντίδραση στην πολλή ασισιοδοξία του παρόντος άρθρου..Γιατί όντως νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο αισιόδοξα άρθρα του κου Ζιαμπάρα. Και η ανταλλαγή απόψεων κε Imago είναι δημοκρατία. Όσο για την εξουσία που αναζητείτε… η φράση “εθνική κυριαρχία” που ακούγεται τις τελευταίες μέρες, μαρτυράει που φτάσαμε την ελληνική οπτική… μέσα από έναν ανώφελο καταναλωτισμό, εργαλειακό λόγο, εμπορευσιμότητα των αξιών και κοντοφθαλμία..
Χαιρετώ σας

Reply
imago 18 February 2010 at 07:38

“Και η ανταλλαγή απόψεων κε Imago είναι δημοκρατία.”

Διαφωνώ aurora.
Η λέξη δημοκρατία, ήδη ετυμολογικά, μαρτυρεί, ότι η αναγκαία, όχι όμως και ικανή, συνθήκη λειτουργίας της βρίσκεται στην πράξη (“κρατώ”), όχι στην σκέψη. Ανταλλαγή απόψεων και σκέψη υπήρξε καί στο Βυζάντιο, καί στην Δύση της πεφωτησμένης δεσποτείας καί στην ελληνιστική ανατολή καί στις χώρες του Ισλάμ μέχρι την επικράτηση των τούρκων.
Ωστόσο οι άλλες σκέψεις σας, στο μεταναστευτικό, είναι άκρως ενδιαφέρουσες.

Reply
Γιαννης Σ. 18 February 2010 at 18:50

Αναφερθηκα σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις σχετικά με τις εντυπώσεις που αφήνουν τα δύο μεγάλα κόμματα ΓΕΝΙΚΑ.Αυτό είναι άσχετο κ.Π.Βασιλείου με την πλειοψηφία των Ελλήνων που θεωρούν όχι μόνο το επίμαχο νομοσχέδιο αλλά το σύνολο της μεταναστευτικής πολιτικής (αν υπάρχει τελικά) τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας αποτυχημένο ή μάλλον ελεγχόμενο από τρίτες χώρες.Καλύτερα να μην ασχοληθούμε με τις επιμέρους εντυπώσεις διότι κατά σύμπτωση ο νυν αρχηγός της αξ. αντιπολ. ήταν σε μια κρίσιμη περίοδο για το κυμα της μεταναστευσης υπ.εξωτ.Κατά σύμπτωση πάλι το 2005 και το 2007 έγιναν οι περίφημοι νόμοι για την νομιμοποίηση κάποιων αλλοδαπών με κάποια “κριτήρια”. Αρα μια τέτοια δημοσκόπηση κάποιοι θα πλήρωναν να μη γίνει.ΓΕΝΙΚΑ λοιπόν όλοι διάκεινται ή σχεδόν όλοι αρνητικά για το επερχόμενο νομοσχέδιο.Νομίζω οτι έτσι τα λέμε όλα.
Ως προς το αν υπάρχει ή οχι δημογραφικό τι να πω εγώ, έχουν αποφανθεί ουτε καν προφητικά άλλοι αρμόδιοι εδω και δεκαετίες. Άλλο θέμα οτι δεν λύνεται με τέτοιου είδους νομοσχέδια – μεθοδεύσεις. Ακόμα κι αν κάποιος δε βλέπει δημογραφικό πρόβλημα, τη μηδενική παραγωγικότητα μας δεν τη βλέπει. Αν το λύσουμε αυτό σίγουρα οι αλλοδαποί μας περισσεύουν, μέχρι τότε αφήστε πολλους από αυτούς να δουλεύουν σε τεχνικές δουλειές, να επενδύουν, να κάνουν επιχειρήσεις και εμείς να τους παρατηρούμε πάντα ως αφεντικά, δανειζόμενοι και bon viveur.

Reply
Ελπήνωρ 18 February 2010 at 19:40

Κύριε Ζιαμπάρα,πώς εξηγείτε το γεγονός ότι μοιάζετε να είστε ο μόνος αισιόδοξος άνθρωπος στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή;

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 18 February 2010 at 21:04

Aurora, θα συμφωνήσω με τον Imago, η Δημοκρατία είναι μετοχή και όχι ανταλλαγή απόψεων. Και σήμερα ανταλλάσσουμε απόψεις αλλά υπάρχει απίστευτο έλλειμμα δημοκρατίας. Μακάρι να συζητούσαν και άλλοι όπως εσύ ανοικτά το θέμα της μετανάστευσης, χωρίς ενοχές για τις απόψεις τους.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 18 February 2010 at 21:16

Ελπήνωρ, όντως είμαι αισιόδοξος, για τρεις λόγους:
α) αυτό που αναφέρω στο άρθρο ότι διαβλέπω επιτέλους το τέλος των δύο μεγάλων κομμάτων (όχι του δικομματισμού),
β) μια κοινωνία πάει μπροστά μόνο όταν έχει την πλάτη στον τοίχο. 30 χρόνια τώρα η ΕΕ με την χρηματοδότησή της μετατοπίζει συνέχεια προς τα πίσω τον τοίχο και δεν επιτρέπει τις απαραίτητες αλλαγές και ανακατατάξεις στην ελληνική κοινωνία που συνεπάγονται τα αδιέξοδα. Τώρα η ΕΕ δεν μας καλύπτει πλέον και δεν μας μετατοπίζει τον τοίχο προς τα πίσω. Άρα έχουμε να πάμε μόνο μπροστά.
γ) πιστεύω στους Έλληνες, δεν θεωρώ ότι είμαστε ένας τυχαίος λαός.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 18 February 2010 at 21:20

Γιάννη Σ., εκτός από το δημογραφικό και την έλλειψη παραγωγικότητας που πολύ σωστά αναφέρεις ως βασικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα πρόσθετα και ένα τρίτο πρόβλημα: την έλλειψη οράματος. Ελπίζω να συμφωνείς…

Reply
Γιάννης Σ. 18 February 2010 at 21:40

συμφωνώ οτι υπάρχει έλλειψη οράματος, νομίζω όμως οτι αυτό έρχεται πια ως αποτέλεσμα, πρόβλημα ήταν στο παρελθόν, σήμερα βρισκόμαστε ως κοινωνία σε αδιέξοδο ένεκα αυτού του παρελθόντος.Τα αυτά ισχύουν και για τις άλλες χώρες της Ευρώπης.Ειναι πολλοί οι λόγοι μάλλον το άρθρο κάποιου φίλου θα ήταν η αφετηρία για κουβέντα γύρω από αυτό.

Reply
Π.Τσίρος 19 February 2010 at 05:10

μη το ψάχνετε.

το πρόβλημα είναι έλλειψη ντροπής και μόνον.

Reply
Ελπήνωρ 19 February 2010 at 09:24

Κύριε Ζιαμπάρα πολύ θετικά αντιμετωπίζετε την ελληνική κοινωνία. Δεν βλέπετε γύρω σας την διαφθορά, την αυξανόμενη βία και εγκληματικότητα;
Και το κυριότερο: Ποιες είναι οι προβλέψεις σας για τον υπέρμετρο ατομισμό των νεοελλήνων, οι οποίοι αδιαφορούν για τα πάντα πλήν της πάρτης τους: από την αυθαίρετη δόμηση, το να περνάνε με κόκκινο, να παρκάρουν οπουδήποτε μέχρι του να πετάνε στον δρόμο τσιγάρα, πακέτα τσιπς,κλπ;
Ο Έλληνας έχει ανάγκη από “μπαμπούλα”. Η ραγιαδίστικη αυτή νοοτροπία που μας κατατρέχει είναι κατά την γνώμη μου το βαθύτερο αίτιο της οπισθοδρόμησης της ελληνικής κοινωνίας: ο δημόσιος υπάλληλος δεν αποδίδει διότι αυτό είναι για το “κράτος” (τον “κακό”), οι φοιτητές στα πανεπιστήμια την βγάζουν στα καφενεία και στις συγκεντρώσεις για τα δικαιώματά τους και εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κ.ο.κ. Η νοοτροπία αυτή κύριε Ζιαμπάρα είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Μόνον με βούρδουλα μπορεί να αλλάξει. Και γι’αυτό πράττουν άριστα κατά την άποψή μου οι “Ευρωπαίοι”. Προσωπικά με χαροποιούν οι εξαγγελίες για νέα αυστηρότερα μέτρα που απαιτεί η Ένωση. Διότι μόνον έτσι (με την βία) κάτι μπορεί να γίνει.
Δεν μπορούμε πλέον να επαναπαυόμαστε στην δραστηριοποίηση του περίφημου ελληνικού φιλότιμου, όταν το επιδιωκόμενο είναι το ΣΥΝΟΛΟ. Και ας λένε ατομιστές τους Γερμανούς που με προσωπική εργασία ανέστησαν την Γερμανία μετά το ’45.
Ο ατομισμός έχει αναχθεί εσχάτως στην χώρα μας σε “μαγκιά”, ακόμα και σε ιδιάζον χαρακτηριστικό που οδήγησε του αρχαίους έλληνες στον χρυσό αιώνα.. Το χάλι στο οποίο μας έχει οδηγήσει, γιατι παριστάνουν όσοι υπεαμύνονται ότι οι Έλληνες “δεν είναι τυχαίος λαός” – και μεταξύ αυτών και εσείς κύριε Ζιαμπάρα- ότι δεν το βλέπουν;

Reply
Π.Τσίρος 19 February 2010 at 14:36

και να σκεφθή (με ήτα παρακαλώ) κανείς ότι υπάρχουν Ελληνες που επιβιώνουν, επι αιώνες τώρα, στη φωληά του τέρατος.

Τα Πατριαρχεία.

Αλλά αυτοί είναι ορκισμένοι.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 19 February 2010 at 16:47

Π. Τσίρο, δεν καταλαβαίνω το σχόλιό σου, αν θες γίνε λίγο πιο ξεκάθαρος.

Reply
Μπάμπης Βέντης 19 February 2010 at 18:22

Καλά, σοβαρά μιλάτε κύριε; Καταρχάς, κακώς κρύβεστε πίσω απο την ανωνυμία. Όποιος έχει άποψη και μάλιστα ισχυρή, θα πρέπει να έχει και το θάρρος της δημόσιας κατάθεσης της με το όνομά του/της, ιδίως όταν μέμφεται τους επώνυμους αρθογράφους για … προβληματικό ψυχισμό!! Όσο για το Αντίβαρο, τι το περάσατε; Μια λέσχη ομοφρονούντων οι οποίοι θα βαυκαλίζονται μεταξύ τους ανταλλάσσοντας ανώδυνες κοινοτοπίες για την ελληνοκεντρική μας υπεροχή, σε αντίθεση με τουσ κουτόφραγκους της Δύσης; ¨Έλεος πια με την νεο-ελληνική φαντασιοπληξία

Reply
Π.Τσίρος 19 February 2010 at 18:54

Επειδή διάβασα πολλούς χαρακτηρισμούς για μάς και την κοινωνία μας, που είναι σε γενικές γραμμές αληθείς,
σκέφθηκα ότι μακάρι και οι πολιτικοί νά έδειχναν τόση εμμονή και αφοσίωση για το συμφέρον της Ελλάδας όση και οι μοναχοί για τα μοναστήρια τους.

Ελληνες οι μέν, Ελληνες και οι δέ.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 19 February 2010 at 21:49

Π. Τσίρο τώρα κατάλαβα, η φωλιά του τέρατος είναι η Τουρκία και όχι το Πατριαρχείο. οκ τότε. Ευχαριστώ για την επεξήγηση!

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 19 February 2010 at 21:54

Μπάμπη, αργά ήρθες να με υπερασπίσεις. Τώρα το έφαγα το ξύλο. Τα βρήκαμε στο τέλος με τον Ανώνυμο, μου πρότεινε μέχρι και βιβλίο να διαβάσω. Τέλος καλό, όλα καλά!

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 19 February 2010 at 21:55

Ελπήνωρ, θα σου απαντήσω αύριο…

Reply
Δεληγεώργης Γιάννης 20 February 2010 at 09:01

Δημήτρη οι παρατηρήσεις σου σχετικά με το πολιτικό σκηνικό είναι ευστοχές, πρέπει να παραδεχτώ ότι ο Παπανδρέου είναι καλύτερος των προσδοκιών ακόμα και των υποστηρικτών του. Ώστοσο να μου επιτρέψεις να σου πω ότι είσαι πολύ αυστηρός στην κριτική σου για την Νέα Δημοκρατία. Πρέπει να αναλογιστείς ότι η παραταξη αυτή πέρασε ενα σοκ όσο λόγω της τεράστειας ήττας αλλά και λόγω της αρχικά μη αναμενόμενης εκλογής του Αντ. Σαμαρά. Ωστόσο είναι σίγουρο ότι θα βρει το δρόμο της, σταδιακά θα απογαλακτιστεί από το σάπιο περιβάλλον Καραμανλή και θα ορθοποδήσει. Ο ΛΑΟΣ δεν προσφέρει σοβαρή εναλλακτική πρόταση και σύντομα θα ξεφουσκώσει γιατί ο Καρατζαφέρης πέρα από εξυπνα λογοπαίγνεια δεν χαρακτηρίζεται παρά από ένα λαϊκίστικο και επιφανειακό πολιτικό λόγο (πχ η προσφατη ερώτηση για τα πετρέλαια στο Αιγαίο).

Πάντως αυτή η περιόδο είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, ο Παπανδρέου δίνει μια μάχη και ο Σαμαρας με την υπεύθυνη στάση του κερδίζει πόντους. (Ας αναλογιστούμε πόσο άστοχη ήταν η επιλογή Καραμανλή για πρόωρες εκλογές τον Σεπτεμβριο γιατί με τέτοιο πολιτικό σκηνικό θα προκαλούσε το ΠΑΣΟΚ εκλογές για τον ΠτΔ, δεν νομίζω!!!)

Σε ευχαριστώ πολύ

ΥΓ: Σύγγνωμη για την καθυστέρηση αλλά συμβαίνουν διάφορα σε επαγγελματικό και οικογενειακό επίπεδο

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 10:47

Ελπήνωρ, την θέση ότι “ο ατομισμός οδήγησε τους Έλληνες στον Χρυσό Αιώνα” ομολογώ ότι την ακούω για πρώτη φορά και αισθάνομαι ότι είναι στον αντίποδα της πραγματικότητας. Πολλοί μπερδεύουν τον ατομισμό με την ιδιότητα του Πολίτη αλλά νομίζω ότι η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Ο Πολίτης είναι μέρος της Πόλις όπως μαρτυρά και το όνομά του, το Άτομο είναι κάτι ξεκομμένο και εξεταζόμενο από μόνο του (in vitro), δηλαδή όχι στο πλαίσιο κοινωνίας και ανθρωπίνων σχέσεων (in vivo). Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει το άτομο περισσότερο από ότι υπάρχει η γοργόνα και ο κένταυρος. Και όταν λέμε Πόλις δεν εννοούμε φυσικά τον πολεοδομικό οικισμό αλλά το πλέγμα των ανθρωπίνων σχέσεων με κοινή ιστορία, γλώσσα και όραμα. Ελπίζω να μην διαφωνείς σε αυτά τα πολύ βασικά της δικής μου κοινωνιολογικής και ιστορικής αντίληψης.

Reply
Μπάμπης Βέντης 20 February 2010 at 12:29

Χαίρομαι για τη ευχάριστη εξέλιξη, Δημήτρη και λυπάμαι που τον “έλουσα” τον άνθρωπο. Τελικά χρειάζεται μια κάποια αυτοσυγκράτηση, αφού μόνο πλούτος είναι η νηφάλια ανταλλαγή απόψεων. Μακάρι να συνεχίσουμε όλοι μας έτσι (τώρα το’ ριξα στην ηθικολογία, οπότε βάζω τελεία εδώ).

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 16:34

Γιάννη Δεληγιώργη, η δήλωσή σου “ο Παπανδρέου είναι καλύτερος των προσδοκιών ακόμα και των υποστηρικτών του” δείχνει την έντιμη στάση σου απέναντι στην πραγματικότητα, αλλά και στις πολιτικές ιδέες σου. Δεν έχεις ανάγκη να χτίζεις εικονικές πραγματικότητες που να μην θέτουν σε δοκιμασία τις πολιτικές θέσεις σου. Τώρα για τον Σαμαρά μου είχε δημιουργήσει πολλές ελπίδες η εκλογή του, η μέχρι τώρα πορεία με απογοητεύει, ελπίζω να πέφτω έξω και να δείξει άλλο πρόσωπο.

Reply
imago 20 February 2010 at 17:51

Όταν κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Παπανδρέου έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες των, θα ήτανε καλό να αποσαφηνίσουνε ποιές προσδοκίες είχανε, γιατί ενόψει της ψήφισης του λαθρονομοσχεδίου αλλά και της σύστασης εξεταστικής επιτροπής με φωτογραφικό για την διακυβέρνηση της χώρας από την Ν.Δ. χρονικό διάστημα εξέτασης, δημιουργούνται πιστεύω εύλογα ερωτήματα για αυτές τις προσδοκίες οι οποίες δήθεν ξεπεράστηκαν.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 20:44

Imago, ήμουν από αυτούς που έλεγαν τον Πρωθυπουργό μας “Γιωργάκη”, διότι έβλεπα την έλλειψη ευφράδειας και γοητείας (συγκριτικά με Α. Παπανδρέου ή Κ. Καραμανλή). Επιπλέον ασυζητητί ανήκει στους ανελλήνιστους από πολλές απόψεις.

Όλα όμως αυτά τα αρνητικά και άλλα τόσα είναι απλώς ενδεικτικά του τι μπορεί κάποιος να κάνει. Αποδεικτικά είναι μόνον τα αποτελέσματα στην πολιτική. Και για τον χρόνο που βρίσκεται στην κυβέρνηση το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε κάποιος να αναζητήσει είναι το θάρρος του να ανοίξει κάποια θέματα. Και κατά την γνώμη μου το επέδειξε. Επίσης επέλεξε να βάλει στην θέση του αντιπροέδρου έναν άνθρωπο με τον οποίο είχε μεγάλες συγκρούσεις. Άρα έδειξε να μπορεί να ξεπερνά το εγώ του. Εύχομαι ολόψυχα να τελεσφορήσουν τα θέματα που άνοιξε!

Ο Σαμαράς πήρε κάποια ρίσκα στην επιλογή νέων προσώπων;

Reply
Γιάννης3 20 February 2010 at 20:57

κ. Ζιαμπάρα, ελπίζω ότι δεν αγνοήσατε απλά σας διέφυγε το σχόλιό μου πιο πάνω. Γι’αυτό επανέρχεστε και λέτε τα ίδια και τα ίδια στον imago. Τα ξαναγράφω

1. γώ είμαι σχετικά ευχαριστημένος από τον Σαμαρά στη ΝΔ

Ιδού ένα δείγμα. Απόσπασμα από την ομιλία του στον προυπολογισμό

-> Πρώτον, στην Κύπρο, υποστηρίζουμε μια λύση σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο. Σας θυμίζω ότι το, αλήστου μνήμης, Σχέδιο Ανάν δεν είχε καμία σχέση με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κι αν τέτοιο ή ανάλογο μας φέρουν πάλι, να το ξέρουν από τώρα, ότι και το καινούργιο θα πάει να συναντήσει το παλιό: Στο καλάθι των αχρήστων!
Και δεν θα το απορρίψουμε εμείς. Θα το απορρίψει ο ίδιος ο Κυπριακός Ελληνισμός, όπως και το προηγούμενο.

http://www.nd.gr/ndvouli/index.php?option=com_content&task=view&id=47670

Ποια η αντίστοιχη θέση του πρωθυπουργού;

Για το μεταναστευτικό με καλύπτει η τοποθέτησή του ότι θα αποσύρει το εν λόγω νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ.

2. Δηλαδή κ. Ζιαμπάρα ποιους θέλατε και με ποιους είστε δυσαρεστημένους; ο καθένας με αυτούς που έχει πρέπει να δουλέψει. Τα πρόσωπα λοιπόν είναι περιορισμένα εξ ανάγκης. Η ουσία είναι οι απόψεις, ο δημόσιος λόγος και τα λοιπά.

1. Στο Κυπριακό τέτοια ξεκάθαρη θέση δεν είχε Έλληνας πολιτικός ΠΟΤΕ του

2. Στο Μεταναστευτικό είπε ότι θα αποσύρει το νομοσχέδιο. Το αν τον πιστεύετε ή όχι είναι άλλο θέμα.

3. Στα κοινωνικά ήτανε η ΠΡΩΤΗ φορά στα χρονικά του κράτους μας που αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης διαφώνησε με τα μπλόκα των αγροτών και το κλείσιμο των δρόμων. Θυμάστε πριν από ακριβώς 12 μήνες τον νυν πρωθυπουργό να υποδέχεται μετά βαίων και κλάδων τους Κρήτες αγρότες στον Πειραιά; Αυτό (του Σαμαρά φέτος) δεν είναι ρήγμα; Η στήριξη και η συναίνεση στα οικονομικά δεν είναι ρήγμα; Μας δουλεύετε;

Ναι, εγώ είμαι ευχαριστημένος από τον Σαμαρά. Και απογοητευμένος 100% από τον ΓΑΠ.

Πάει η “εθνική” παιδεία. Πάει η “εθνική” οικονομία. Πάει το Υπουργείο Αιγαίου, πάει το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, πάει το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Η παιδεία έγινε “δια βίου κατάρτιση”. Η παιδεία της Δραγώνα χωρίς πτυχίο. Η ασφάλεια έγινε “ΠΡΟΠΟ”. Άκου “του πολίτη”! Η πολιτική ορθότητα επίσημη ιδεολογία έγινε. Οι μετανάστες έρχονται να μείνουν για πάντα και να αλλοιώσουν τον (όποιον) πολιτισμό μας. Ο ίδιος ο ΓΑΠ είπε στη Βουλή(!) “η τηλεόραση αλλοιώνει περισσότερο τον πολιτισμό μας από τους μετανάστες”! Σας διέφυγε; Ο ΓΑΠ έγινε περίγελος των FT που τον κυνηγούσαν στους διαδρόμους κι αυτός απαντούσε. Που είναι οι ρήξεις; Που είναι η αξιοπρέπεια; Μήπως όταν προπαγάνδιζε το Σχέδιο Ανάν;

Άκου ΠΑΣΟΚ και ρήγμα. Κολοκύθια τούμπανα λέω γω.

Reply
imago 20 February 2010 at 20:59

κε. Ζιαμπάρα,

αστειεύεσται. Νέος άνθρωπος, ο υπουργός των Υμίων και της παράδοσης του Οτσαλάν?
Ώ, έχετε δίκαιο…και αυτό αποδεικτικό του “θάρρους” το οποίο τον χαρακτηρίζει καί αυτόν καί τις επιλογές του…

Υ.Γ. αυτές οι συγκρούσεις τί έγινα τώρα, ξεπεράστηκαν?

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 21:31

Γιάννη3, δεν έχω ιδεολογικές διαφορές με τον Σαμαρά. Ούτε έχω σκοπό να απολογηθώ για τον Παπανδρέου, και τις ατυχείς κατά καιρούς πολιτικές επιλογές του. Πέρα όμως από την ιδεολογία υπάρχει η επιλογή συνεργατών που έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα που οι ιδεολογικές διαφορές έχουν αμβλυνθεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Θα ήθελα ο Σαμαράς να τολμήσει να δοκιμάσει νέα πρόσωπα από τα πολλά που διαθέτει η ιστορική συντηρητική παράταξη. Ο Παπανδρέου το τόλμησε, να δούμε αν θα του βγει.

Όσον αφορά τον Πάγκαλο τον θεωρώ από τους πιο άξιους πολιτικούς μας ανεξαρτήτως παράταξης και δεν είμαι σίγουρος αν στα Ύμια και στον Οτσαλάν θα μπορούσαν να γίνουν πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που έγιναν. Μπορεί να κάνω και λάθος θα δούμε…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 21:36

Imago, το ότι ο Παπανδρέου ξεπέρασε τις προσωπικές του συγκρούσεις με τον Πάγκαλο, το θεωρώ το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ξεπέρασε τον εαυτό του. Έχω βαρεθεί μικροπολιτικές και μικρόψυχες συμπεριφορές από Έλληνες πολιτικούς. Αλίμονο, τα ιδεολογικά γυαλιά δεν μπορεί να μας εμποδίζουν να αναγνωρίζουμε κάτι καλό όταν υπάρχει.

Εσύ βλέπεις κάτι θετικό στον Παπανδρέου ή μόνο αρνητικά;
Στον Σαμαρά βλέπεις κάτι αρνητικό ή μόνο θετικά;

Reply
imago 20 February 2010 at 21:46

“Εσύ βλέπεις κάτι θετικό στον Παπανδρέου ή μόνο αρνητικά;
Στον Σαμαρά βλέπεις κάτι αρνητικό ή μόνο θετικά;”

φίλτατε κε. Ζιαμπάρα,

νομίζω ότι υποτιμάτε την νοημοσύνη μου.
Όταν καταλήγετε στο αδιαφοροποίητο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου έχει “ξεπεράσει τον εαυτό του και δεν είναι μικρόψυχος” και ότι ο κ. Σαμαράς σας έχει απογοητεύσει θα έπρεπε να αποφεύγεται, κατά την άποψή μου πάντα, να ρωτάτε εμάς τους υπόλοιπους εάν αναγνωρίζουμε “θετικά και αρνητικά” στους δύο αυτούς πολιτικούς.
Όσο για τον κ. Πάγκαλο, τον οποίο θεωρείτε ως έναν από τους πιο άξιους πολιτικούς ανεξαρτήτως παράταξης (!), θα ήθελα και μια αιτιολόγηση για αυτή την εκτίμηση, γιατί εγώ προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ άλλη από “τα ιδεολογικά γυαλιά” τα οποία μπορεί να έχετε.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 20 February 2010 at 21:56

Imago, θα σου απαντήσω για τον Πάγκαλο. Τον θεωρώ ιδιαίτερα ευφυή και με εξαιρετική παιδεία άνθρωπο. Επίσης είναι μέγας αγωνιστής για πολλές δεκαετίες. Δεν πρέπει να απαξιώνουμε την συμβολή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξέλιξη της πατρίδας μας στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Ο Πάγκαλος σίγουρα ανήκει στους πρωτεργάτες αυτής της εξέλιξης.

Τώρα θα επαναλάβω την ερώτησή μου:
“Εσύ βλέπεις κάτι θετικό στον Παπανδρέου ή μόνο αρνητικά;
Στον Σαμαρά βλέπεις κάτι αρνητικό ή μόνο θετικά;”
Η ερώτηση πάει και στον Γιάννη3.

Reply
Γιάννης3 20 February 2010 at 23:49

κ. Ζιαμπάρα, είναι εξωφρενικό από μέρους σας να μας ζητάτε επίμονα κάτι που εσείς όχι απλώς δεν κάνετε, αλλά κάνετε ακριβώς το ανάποδο. Απαντώ για μένα.

Σας έδωσα μία λίστα 6-7 λόγων από τη σημερινή δράση του ΓΑΠ με την οποια του ασκώ κριτική. Σημερινά πράγματα. Ναι, έχω και θετικά. Δεν τα λέω προς στιγμήν.

Έδωσα μία λίστα 3-4 θετικών λόγων για την ως τώρα πορεία του Σαμαρά. Ναι έχω και ένα αρνητικό. Δεν το λέω προς το παρόν.

Εσείς το μόνο που λέτε είναι “τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί ο Σαμαράς”. Ποια πρόσωπα; πείτε τα. Και ποια να χρησιμοποιούσε. Πάρτε τη σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και σας προκαλώ: βρείτε εσείς καλύτερα!

Εν ολίγοις: δε με νοιάζουν τα “πρόσωπα” αόριστα. Εμένα με νοιάζει η καθαρή θέση στο Κυπριακό (σας την έδωσα δις και την παραβλέψατε περιέργως), η καθαρή θέση στο μεταναστευτικό (απόσυρση νομοσχεδίου), η σύνεση στα κοινωνικά (πανελλαδική πρώτη μη υποστήριξη διαμαρτυρόμενων αγροτών), η συναίνεση με παρουσίαση πρακτικών προτάσεων στα οικονομικά.

Γίνομαι κουραστικός που τα επαναλαμβάνω, αλλά δεν έχω καμία απάντησή σας ή σχόλιο επ’ αυτών.

Και η απάντηση σε όλα αυτά είναι ποια; “δεν έκανε ρήξη στα πρόσωπα”! Ανέκδοτα μας λέτε;

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 21 February 2010 at 00:21

Βρε καλέ μου Γιαννη3, σου είπα δεν έχω ιδεολογικές διαφορές με τον Σαμαρά. Αυτό σημαίνει ότι συμφωνώ με τις βασικές θέσεις του, γιατί να επεκταθώ στην κάθε μια. Και με τον Παπανδρέου π.χ. θεωρώ ότι έχει λάθος για το Κυπριακό ή τον «Καλλικράτη» γιατί να επεκταθώ;

Μου αρκεί που λες ότι έχεις θετικά και αρνητικά από τον καθένα έστω και αν δεν θες να αναφέρεις κάτι συγκεκριμένα. Στο θέμα των προσώπων όμως νομίζω ότι έχεις λάθος. Δεν θέλω να το ξαναπώ γιατί θα γίνω εγώ κουραστικός αλλά ΝΕΑ πρόσωπα σημαίνει αυτά τα οποία δεν είναι συνδεδεμένα με την πιο αποτυχημένη κυβέρνηση στην νεότερη ελληνική ιστορία, π.χ. Παυλόπουλος, , Χατζηγάκης, Παπαθανασίου, Σπηλιοτόπουλος, Πετραλιά, Στυλιανίδης κ.λπ.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 21 February 2010 at 07:48

Γιάννη3, να προσθέσω στο προηγούμενο, ότι ευτυχώς που οι ανεκδιήγητοι Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος, Αλογοσκούφης και Ζαχόπουλος απομακρύνθηκαν από μόνοι τους γιατί φοβάμαι ότι ακόμη θα υπομέναμε το άγος της θέασής τους. Δεν έχω πρόθεση να σε τσιγκλίσω αλλά δεν μπορώ να μην στα πω…

Reply
imago 21 February 2010 at 12:12

κε. Ζιαμπάρα,

αν κατάλαβα καλά, θεωρείτε τον Πάγκαλο ως τον πλέον αξιόλογο πολιτικό “ανεξαρτήτως παρατάξεως” επειδή,

δεν πρέπει να υποτιμούμε την προσφορά καί των δύο μεγάλων παρατάξεων στην χώρα.

Προφανώς με αντίστοιχα κριτήρια αξιολογήτε και τον Παπανδρέου φθάνοντας έτσι σε ανάλογα συμπεράσματα.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 21 February 2010 at 17:08

Imago, προφανώς αποτυγχάνω να απαντήσω στην ερώτησή σου επιτυχημένα. Δώσμου λοιπόν εσύ ένα επιτυχημένο δείγμα απάντησης στην δική μου ερώτηση.

Την ξαναεπαναλαμβάνω:
“Εσύ βλέπεις κάτι θετικό στον Παπανδρέου ή μόνο αρνητικά;
Στον Σαμαρά βλέπεις κάτι αρνητικό ή μόνο θετικά;”

Reply
Ελπήνωρ 21 February 2010 at 22:41

Δεν απαντήσατε στο θέμα που σας έθεσα κύριε Ζιαμπάρα: 1. εάν βλέπετε θετικές προοπτικές για ορισμένα από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας που σας ανέφερα, και 2. εάν συμφωνείτε ότι ο ατομισμός που επιδεικνύουν οι νεοέλληνες αποτελεί ένα από τα σημαντικά βαρίδια στην δυνατότητα προόδο και -στην περίπτωση που συμφωνείτε- ποια θα μπορούσε να είναι η “θεραπεία”.
Αντ΄αυτών αναπτύξατε την ιδιαιτέρως σας προσφιλή έννοια της Πόλεως, και την διαφορά ατόμου και πολίτη..

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 22 February 2010 at 12:18

Ελπήνωρ,

1. Όπως λέω και στο άρθρο μου ο κόσμος βαδίζει προς μονοπάτια στα οποία ο ελληνισμός έχει αποδείξει ότι μπορεί και γράφει ιστορία. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στην έλλειψη πληρότητας που βιώνει ο άνθρωπος στις σύγχρονες κοινωνίες οπότε υποχρεωτικά θα αρχίσει να αναζητά μορφές κοινοτικής οργάνωσης για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει. Σε αυτή την προοπτική πολλά από τα προβλήματα που ανέφερες θα έχουν μια θετική εξέλιξη σε προοπτική φυσικά κάποιων δεκαετιών και όχι αύριο.

2. Ο Ατομισμός από μόνος του δεν είναι το απόλυτο κακό. Κακό είναι όταν σε φέρνει εξελικτικά προς τα πίσω στα ζωώδη ένστικτα. Καλό είναι όταν σε οδηγεί στην αυτονομία δηλαδή στην απεξάρτηση από κάθε στοιχείο της ζωώδους μας φύσεως αλλά και από κάθε κοινωνικό προκαθορισμό. Είναι η ατομικότητα της Θέωσης σε αντίθεση με την ατομικότητα του θηρίου. Αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης, “άνθρωπος μόνος του είναι η Θεός ή θηρίο”. Στην περίπτωση του θηρίου προφανώς ο άνθρωπος αποτελεί πρόβλημα όχι κοινωνίας αλλά ούτε καν απλής συνεύρεσης.

Ελπίζω να σας περιέγραψα καλύτερα την άποψή μου επί του θέματος.

Reply
Ελπήνωρ 22 February 2010 at 12:33

Νομίζω όμως ότι ο Πλάτων είχε διαφορετική άποψη από τον Αριστοτέλη, έτσι δεν είναι κύριε Ζιαμπάρα;

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 22 February 2010 at 12:43

Ελπήνωρ, έτσι για το ωραίο του λόγου το πρωτότυπο κείμενο του Αριστοτέλη από τα Πολιτικά Α27, “ο δε μη δυνάμενος κοινωνείν ή μηδέν δεόμενος δι’ αυτάρκειαν ουθέν μέρος πόλεως, ώστε ή θηρίον ή θεός”…

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 22 February 2010 at 12:57

Ελπήνωρ, δεν γνωρίζω καλά να σου πω για τον Πλάτωνα αν είχε διαφορετική άποψη από τον Αριστοτέλη στο συγκεκριμένο θέμα. Αν γνωρίζει κάποιος άλλος για να σου απαντήσει, ευπρόσδεκτη κάθε απάντηση…

Reply
ΟΜΙΚΡΟΝ ΓΙΩΤΑ 24 February 2010 at 07:22

1.

Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη,
Μακάρι να επαληθευτεί η εκτίμησή σου ότι “το ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό επήλθε ανεπιστρεπτί”, αλλά φοβούμαι, (μετά και την τελευταία παλινδρόμηση των Ελλήνων ψηφοφόρων, από την αποχή των Ευροεκλογών, στις ουρές ανάδειξης αρχηγού στην εξευτρελιστικά ητημένη παράταξη της ΝΔ), ότι η “κομματοκρατία” καλά κραττεί, ακόμη.

Η άλλη εκτίμησή σου, ότι αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας η ρεαλιστική άποψη (που δεν θα την χαρακτήριζα “ιδεολογία”)που δεν θέλει την απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων (ιθαγένεια,εκλέγειν και εκλέγεσθαι) στους μετανάστες, θα με πείσει για την ορθότητά της όταν μου απαντήσεις στο ερώτημα:
– Όταν οι Τούρκοι, οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί (που δεν αποτελούν πλάσματα της φαντασίας) με τις δεδηλωμένες σε όλους τους τόνους, (αλλά και με σχεδιασμένες ενέργειες) βλέψεις τους (που κι αυτές δεν αποτελούν δημιουργήματα της φαντασίας) επάνω στην εδαφική και πολιτική κυριαρχία μας , έχουν, ως αυριανοί Ευρωπαίοι πολίτες εξασφαλισμένη τη νομιμότητα παραμονής τους (και πολλαπλασιασμού τους)στην Ελλάδα, θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να διοικούν αυτοί, κάποιες περιοχές, ίσως και όλες, της Ελληνικής “επικράτειας”, όταν θα μπορούν να το κάνουν, νομίμως, όταν ήδη το επιχειρούν παρανόμως;

Με αγάπη
Όθων Ιακωβίδης

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 24 February 2010 at 08:28

Όθων, ο κόσμος περίμενε στις ουρές της ΝΔ διότι έψαχνε απελπισμένος για ελπίδα. Μέχρι τώρα όμως έχει απογοητευθεί από την αδράνεια και την διστακτικότητα σε αλλαγές Σαμαρά.

Στο άλλο θέμα που θέτεις των κινδύνων από γείτονες χώρες, σαφώς και υπάρχουν κίνδυνοι εθνικοί, ούτε συζήτηση επί αυτού, πρέπει να επαγρυπνούμε. Η καλύτερη, ίσως και η μόνη, άμυνα είναι να είμαστε εμείς συνειδητοποιημένοι για το ποιοι είμαστε και να εξασφαλίσουμε την de facto (όχι de jure) πολιτιστική ανωτερότητά μας από τους άλλους που θα έρθουν έτσι και αλλιώς ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ.

Reply
Γιάννης3 24 February 2010 at 11:32

Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτόν τον κόσμο.

Ο κ. Ζιαμπάρας έρχεται ενθουσιασμένος για το μεταναστευτικό νομοσχέδιο ενώ αποφεύγει να μιλήσει συγκεκριμένα για αυτό το νομοσχέδιο. Πανηγυρίζει επειδή θα πρέπει κάποτε λέει τα παιδιά των μεταναστών να αποκτήσουν ιθαγένεια αλλά δεν έχει γράψει ούτε ένα φωνήεν για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και τις ρήτρες το παρότι του υποδείχθηκε ήδη πολλάκις. Αγνόησε και τα σχόλια και την κριτική. Μόνο απαντάει αερολογώντας στον καθένα λες και του κάνουμε ομαδική συνέντευξη.

Συνεχίζει ο κ. Ζιαμπάρας και εκθειάζει τον ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ για την ως τώρα πορεία τους. Επίσης αποφεύγει την επί της ουσίας συζήτηση. Μόνο αοριστολογίες.

Συνεχίζει ο κ. Ζιαμπάρας και σε κάθε ευκαιρία χώνει και ένα καρφί στον Σαμαρά. Λες και αυτός είναι ο πόνος του. Απορώ τι τόσο κακό είδε μέχρι τώρα. Αντίθετα, του υπεδείχθησαν ορισμένα όχι απλώς θετικά, αλλά συγκεκριμένες αλλαγές πλεύσεις. Σ’ αυτές απαντάει μονολεκτικά “συμφωνώ ιδεολογικά”. Αλλά συνεχίζει σαν ξεροκέφαλος να ρίχνει αόριστα και πάλι τα καρφιά του.

Ε όχι κύριε Ζιαμπάρα. Δεν είναι έτσι.

Το να έχεις τέτοια ξεκάθαρη θέση για την Κύπρο (την μετέφερα ήδη δύο φορές) δεν είναι ιδεολογικό θέμα. Είδαμε ότι ο Γιωργάκης βρίσκεται στο άλλο άκρο. Και είναι ο ίδιος ο Υπ.Εξ. μην το ξεχνάμε.

Αν στα οικονομικά ο δρόμος είναι ένας και ακόμη κι εγώ ο άσχετος να ήμουν στο τιμόνι, ελάχιστες είναι οι διαφορές στα “μέτρα” που θα έπαιρνα, στα εθνικά οι διαφορές είναι αχανείς.

Ε όχι κύριε Ζιαμπάρα. Ο κόσμος που περίμενε στις ουρές και ψήφισε Σαμαρά δεν είναι καθόλου “απογοητευμένος”, δεν διαπιστώνει καμία αδράνεια και καμία διστακτικότητα. Διαπιστώνει μία τεράστια αλλαγή ύφους, μία σύνεση, εθνικές θέσεις, διαπιστώνει έργο (ήδη βρισκόμαστε σε προ-συνεδριακή περίοδο), διαπιστώνει την καλύτερη χρήση του υλικού που βρήκε μπροστά του. Επειδή το υλικό δεν το επέλεξε ο ίδιος. Το βρήκε μπροστά του. Και το επιχείρημα ότι “ΑΝ οι τάδε παρέμεναν στην πολιτική, θα τους είχαμε και αυτούς”. Μα ΔΕΝ τους έχουμε κύριε! Με τέτοια “ΑΝ” δεν ασκείς κριτική. Κάνεις επίθεση άνευ λόγου.

Προφανώς κάτι κρύβετε. Προφανώς κάτι θέλετε να πείτε και το λέτε εμμέσως πλην σαφώς. Προφανώς στρέφεστε προς το ΠΑΣΟΚ και αδικαιολόγητα το εκθειάζετε.

Σας κατάλαβα.

Reply
Γιάννης3 24 February 2010 at 12:00

Περί Σαμαρά ξέχασα να προσθέσω και το εξής. Εσκεμμένα ανέφερα όσους περίμενα στις ουρές και ψήφισαν Σαμαρά. Διότι υπήρξαν και άλλοι που περίμεναν στις ουρές και ψήφισαν Μπακογιάννη. Οι 8/10 από αυτούς είναι το ίδιο ευχαριστημένοι με τους πρώτους. Όμως οι 2/10 είναι αμετανόητοι. Μισούν τον Σαμαρά για το 1993 και είναι διατεθειμένοι να κάνουν αντάρτικο μέχρι όπου τους παίρνει. Αυτοί στα γκάλοπ δηλώνουν ΠΑΣΟΚ ώστε να μην πλησιάσει η ΝΔ και το ίδιο θα κάνουν και στις εκλογές, τουλάχιστον στις δημοτικές και νομαρχιακές που έρχονται. Σε ορισμένες θα υπάρξουν και Ντορικοί αντάρτες.

Reply
Teukros 24 February 2010 at 21:58

Αγαπητέ Ζιαμπάρα σε καταλάβαμε
Υμνείς δικολαβικά τον ΓΑΠ (σοφιστείες) για να πάρεις κάποια κρατική θέση στο νεοΠασοκ. ΔΕΝ έχεις επιχειρήματα για να στηρίξεις την καλή πορεία του ΓΑΠ και της παρέας του. Άνοιξε 10 σοβαρά θέματα και το έκανε όχι για να δώσει λύση αλλά για να χτυπήσει το εθνος-κράτος που δεν αγαπά. Σε αυτό το σημείο έχετε τους ίδιους σκοπούς διάλυση του κράτους μας που φιλοξενεί το Ελληνικό έθνος επειδή διαπνέεσθε απο το ίδιο ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού.
Η ανόητη πρότασή σας για τις μικρές κοινότητες θα είχε έννοια στα πλαίσια του κράτους μας και όχι χωρίς αυτό, επειδή θα μας οδηγούσε στην Ελλάδα του 13ου αιώνα χωρισμένη σε μικρά υποτελή κράτη με τους φράγκους να ελέγχουν τα πάντα στα 2/3 της χώρας. Την εποχή εκείνη οι ελληνόφωνοι ανθέλληνες γασμούλοι υμνούσαν την δύση και τον ιπποτισμό της (χρονικό του Μορέως).
Όταν οι γασμούλοι μισούσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες όντας μιγάδες οι ίδιοι τι να πούμε για τους αλλογενείς σημερινούς λαθρομετανάστες.
Δεν περιμένω να συμφωνήσεις μαζί μου αν μισείς την πατρίδα σου και επιθυμείς την διάλυση του κράτους μας, τότε είμαστε εχθροί!!!

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 25 February 2010 at 02:25

Γιάννη3, μακάρι να έχω εγώ άδικο και συ δίκιο και ο Σαμαράς να αποκτήσει το απαιτούμενο θάρρος που χρειάζεται για να κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές στο κόμμα της ΝΔ για να παίξει τον ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 25 February 2010 at 02:30

Τεύκτρε, δεν είμαι μέλος του ΠΑΣΟΚ και ούτε ποτέ ήμουν. Απλά χαίρομαι όταν βλέπω μια ελληνική κυβέρνηση να ξεκινάει καλά. Αν μάλιστα φέρει αργότερα και αποτέλεσμα ακόμη καλύτερα. Το εύχομαι ολόψυχα. Φαντάζομαι και εσύ εύχεσαι να τα πάει καλά ασχέτως της εμφανούς κομματικής σου τοποθέτησης.

Ποιοι είναι οι «γασμούλοι»;

Reply
Δημήτρης Ζιαμπάρας 27 February 2010 at 14:52

Γιάννη3, Ανώνυμε και Τεύκτρε, ελπίζω το Συνέδριο της ΝΔ να αποτελέσει σημείο καμπής για τον Σαμαρά και το αρχηγικό του προφίλ. Ελπίζω…

Reply
Blanche29Rodriquez 7 July 2010 at 05:36

It is good that we can take the loans and that opens new chances.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.