Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Ελληνική πολιτική Στέλιος Παπαθεμελής

Συμπροσευχόμαστε με τον Μακρυγιάννη «να μας λευτερώσει … και από την επιβουλίαν των ξένων»

papathemelis (1)Μεγαλoβδομάδα των Παθών. Την σφραγίζει το εκούσιον Πάθος του Κυρίου και το ακούσιον πάθος των Ελλήνων.

Βρυξέλλες – Βερολίνο και οι  «θεσμοί» τους έτοιμοι να επιβάλουν στην ελληνική οικονομία θάνατον δια στραγγαλισμού. Ασφυξία ρευστότητας με προφανή στόχο την άνευ όρων υποταγή, ή τον εξαναγκασμό σε πιστωτικό γεγονός.

Την απάντηση της καμήλας αν προτιμά ανήφορο ή κατήφορο, «ίσιος δρόμος δεν υπάρχει ; » αξιώνει ο κοινός νους. Κι όμως υπάρχει έντιμος συμβιβασμός. Η σατιρική εκπομπή του ZDF, δείχνει το άλλο πρόσωπο της Γερμανίας. Προβάλλει αμφίπλευρες αλήθειες : Οι κανόνες είναι κανόνες – τα χρέη πληρώνονται – τεχνάσματα και κατεργαριές αποκλείονται. Αλλά οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η Γερμανία ανασυγκροτήθηκε χάρις στην άφεση χρέους που οι νικητές υιοθέτησαν το 1953.

Η τετριμμένη απειλή για Grexit επανέρχεται ευκαίρως, ακαίρως. Εμείς  επιμένουμε ότι η αντιστροφή της ως ελληνικού όπλου παρά τα όποια μέτρα αυτοπροστασίας που οι απειλούντες έχουν λάβει εξακολουθεί να τους πανικοβάλλει. Επιβεβαιωτικό το συμπέρασμα του συντάκτη του Spiegel Nikolaus Blome στους F.T (28/3/15 ) : «Αυτό που φοβάται περισσότερο η Καγκελάριος είναι να δοθεί η εντύπωση πως η γερμανική υπερδύναμη είναι υπεύθυνη για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη». Καλά κάνει και φοβάται. Ο φόβος φυλάει τα έρημα…

Εμείς πάντως μάθαμε από τον Θουκυδίδη ότι   «μάλλον πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας, ή τας των εναντίων διανοίας »(I, 144, 1). Περισσότερο φοβόμαστε τα δικά μας λάθη παρά τα σχέδια των εχθρών μας !

Η  προχθεσινή εικόνα του Κοινοβουλίου απείχε παρασάγγες από του να δίνει μηνύματα εθνικής συνεννόησης, θεμελιώδη όρο για αντιμετώπιση της κακότητας των καιρών.

Ο κόσμος προσδοκά μια γρήγορη, έως βίαιη ωρίμανση –ενηλικίωση του πολιτικού προσωπικού. Είναι πρόθυμος να παρακάμψει την προεκλογική ρητορεία των μεν και την μετεκλογική των δε. Ωστόσο δεν ανίχνευσε το ζητούμενο στην συζήτηση της περασμένης Δευτέρας.

Στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και τους πολιτικούς συνδέσμους τους έχουμε μιαν άνιση αναμέτρηση. Για να την υπερνικήσουμε  προϋποτίθεται πραγματική ενότητα. Οι εκατέρωθεν υψωμένοι τόνοι δεν ωφελούν κανένα. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα  «Του πολέμου οι καιροί ου μενετοί », λέει ο Θουκυδίδης (I,142). Αντιμετωπίζουμε πόλεμο, οικονομικό, αλλά πόλεμο.

Έλλειμμα εμπειρίας και ιδεοληπτικές  προσεγγίσεις από κυβερνητικά στελέχη περιπλέκουν αντί να επιλύουν τα ούτως ή άλλως διαρκώς ογκούμενα  προβλήματα.

Η εθνική συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων είναι conditio sine qua non και στην διαχείριση Βρυξελλών –Βερολίνου και στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας, στρατηγικής, παιδείας και ανάπτυξης.

Μια χούφτα νεαρών «αντιεξουσιαστών»  κατέλαβε την πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών με αίτημα την αποφυλάκιση δολοφόνων της 17 Ν. Το Πανεπιστήμιο ακολούθησε τη νόμιμη διαδικασία (Δημόσια Τάξη, Εισαγγελία, Αστυνομία) για την απομάκρυνση των εισβολέων. Παρενέβη όμως, προφανώς υπέρτερη εξουσία, η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, η οποία ματαίωσε την επέμβαση της πολιτείας με την δήλωση : «Οι δυνάμεις καταστολής δεν έχουν καμία θέση στα Πανεπιστήμια»! Σύμφωνοι, αλλά όταν όλα λειτουργούν  «ευσχημόνως και κατά τάξιν». Όταν όμως η τάξη διασαλεύεται –και τώρα καλόπαιδα είστε κυβέρνηση – από ομάδες ατάκτων ποιος θα την αποκαταστήσει, ο … Φούφουτος ;

Παιδικές αρρώστειες της «αριστερωσύνης » μονολογούν κάποιοι. Ίδωμεν !

Στο μεταξύ η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας έχει εγκαταλειφθεί στον αυτόματο πιλότο. Ως τα μισά της δεκαετίας του  ’90 η χώρα είχε αυτάρκεια σε διατροφικά αγαθά. Έκτοτε κατηφορίζουμε. Εισάγουμε βασικά γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα : σιτάρι, καλαμπόκι, όσπρια, αυγά γάλα, κρέας, ψάρια. Βλέπουμε σ’ έναν πίνακα : φακές από Καναδά, φασόλια από Κίνα, ρεβύθια από Μεξικό, λεμόνια από Αργεντινή, 1,5 εκατομ. αυγά ημερησίως, και  το 80% του χοιρινού κρέατος. Η παραδοσιακή αυτάρκεια των νοικοκυριών στην ελληνική ύπαιθρο έχει προ πολλού εκλείψει. Το 60% των προϊόντων στον μανάβη και το 80% στον ανθοπώλη είναι εισαγόμενα. 6 δισ. € πληρώσαμε το 2014 σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία για εισαγόμενα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα. Τα εργοστάσιά μας της Ζάχαρης είναι κλειστά και οι τευτλοπαραγωγοί  άεργοι. Η περιβόητη ΚΑΠ  αντί για αναδιάρθρωση καλλιεργειών μετάλλαξε τους αγρότες από παραγωγούς σε επιδοματούχους.

Επείγει η αξιοποίηση και του τελευταίου τετραγωνικού οικογενειακής περιουσίας. Να αυξήσουμε την κατά κεφαλήν καλλιέργεια ενεργοποιώντας τα σχολάζοντα κεφάλαια (Πολύ ενδιαφέρουσες  ιδέες σε Γ.Σαλεμή, Παραγωγική ανασυγκρότηση : « από τα κάτω » και με όρους λαϊκού κινήματος, Αντίφωνο, 23/3/15 ).

Μεγάλη Πέμπτη : Στην Εκκλησία ψάλλουμε : «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου». Στις Βρυξέλλες μας τα «ψάλλουν» οι τοκογλύφοι…

Συμπροσευχόμαστε  με τον Μακρυγιάννη στον Εσταυρωμένο: «να μας λευτερώσει από την κακίαν μας, από την διοτέλειά μας και από τα πάθη μας και από την επιβουλίαν των ξένων»   (Οράματα και θάματα σ.41).

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.