Μετά το δημοψήφισμα.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Εχθές ακούσαμε μία συγχρορδία.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να κερδίσει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.

Η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου δύο ώρες αργότερα σε συνέντευξή της στο ΣΚΑΙ δήλωσε ότι δεν είναι ερωτευμένη με την καρέκλα της και την εξουσία. Δεν ρωτήθηκε το ίδιο πράγμα, αλλά δεν ήταν δυνατόν να μη βρει μία ευκαιρία να το πει.

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης μία ώρα αργότερα σε σύνδεση σε τηλεοπτικό πάνελ δήλωσε ότι δεν θέλει ούτε τη θέση του υπουργού, ούτε άλλη θέση στην πολιτική ζωή της χώρας(!) αν εγκριθούν οι μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες όπως προβλέπει η πρόταση των θεσμών.

Σήμερα το πρωί, η συναυλία συνεχίστηκε. Καλεσμένοι στις πρωινές δημοσιογραφικές εκπομπές συνεχίζουν στο ίδιο βιολί.

Το ότι δέχονται και οι ίδιοι πως το δημοψήφισμα κατ’ ουσίαν είναι ερώτημα ως προς το νόμισμα της χώρας είναι σαφές. Δεν το έλεγαν και οι ίδιοι μόνο πριν από 3.5 χρόνια. Το έλεγαν και πριν από μερικές εβδομάδες, πχ ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης. Ας μη γελιόμαστε, έλεγε, ένα δημοψήφισμα ουσιαστικά θα είναι υπέρ ή κατά του ευρώ.

Τι συμβαίνει λοιπόν; συμβαίνει ότι επιθυμούν έναν νέο χαρακτήρα για το δημοψήφισμα: όχι για την πρόταση και τη διαπραγμάτευση, όχι για την παραμονή στο ευρώ, όχι για την παραμονή στην ΕΕ, αλλά για την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Μία από τις πρόνοιες της πρότασης των θεσμών, την οποία προσυπογράφω στο ακέραιο, είναι η κατάργηση όλων των πρόωρων συντάξεων από 1η Ιουλίου 2015. Βέβαια, το δημοψήφισμα θα γίνει στις 5 του μήνα. Έστω. Ας ισχύσει από την 6η Ιουλίου. Πάντως όχι από το 2025 όπως προβλέπει η πρόταση της κυβέρνησης.

Το ΝΑΙ λοιπόν την Κυριακή θα παύσει όλους τους πρόωρους συνταξιούχους. Εκτός από έναν!

Ποιον; τον Αλέξη Τσίπρα! Κρίμα, τόσο νέο παιδί, να βγει στη σύνταξη. Για άλλους, στην ηλικία τω 40 λες «μπράβο που τα κατάφερες». Για τον Αλέξη θα πουν όλοι κρίμα. Και θα το εννοούν.

Εξηγώ: μας έκλεισε το μάτι ότι θα παραιτηθεί από πρωθυπουργός. Το καταλάβαμε. Τι θα γίνει μετά. Είτε θα σχηματιστεί μία κυβέρνηση από περισσότερα κόμματα σε αυτή τη Βουλή, είτε θα γίνουν εκλογές και θα γίνει το ίδιο λίγο αργότερα. Ας μην διαχωρίσουμε τις δύο περιπτώσεις. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Είτε σε ένα μήνα, είτε σε έξι (αν μία κυβέρνηση συνεργασίας θα εφαρμόσει τη συμφωνία που δεν δέχτηκε η κυβέρνηση, αλλά δέχτηκε ο λαός), είτε αργότερα, θα γίνουν εκλογές. Τι ακριβώς θα ισχυριστεί ο Αλέξης Τσίπρας ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ;

Ψηφίστε με να συνεχίσω τη διαπραγμάτευση των πέντε μηνών, την οποία δεν ολοκλήρωσα επειδή έπρεπε να αποτανθώ στον λαό;
Ψηφίστε με να κάνω τη ρήξη, την οποία εσείς (ο λαός) απορρίψατε; αλλά εγώ προσπάθησα να αποφύγω;

Δεν θα έχει να πει απολύτως τίποτα!

Το φυσιολογικό θα είναι να παραιτηθεί και από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα αναλάβει ο επόμενος, πιθανώς ο Λαφαζάνης, με ένα πολύ καθαρότερο στίγμα υπέρ της ρήξης. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι πολυσυλλεκτικός. Λίγο ΠΑΣΟΚ, λίγο Εξάρχεια κι ο Αλέξης μου. Θα αποκτήσει ένα σαφές στίγμα ολικής ρήξης με την Ευρώπη. Αυτό θα είναι θετικό. Διότι έχουμε ανάγκη από καθαρά στίγματα.

Είτε παράλληλα, είτε σε ελαφρώς διαφορετικό χρόνο, θα έχουμε ξεκαθάρισμα στίγματος (ίσως και ηγεσιών) και σε άλλα κόμματα. Υπάρχοντα ή ανάδειξη καινούργιων με μεγάλη ταχύτητα.

Και μία ακόμη πρόβλεψη. Η κυβέρνηση που θα προκύψει από την επόμενη Βουλή δεν θα προέλθει από το επόμενο αντιμνημονιακό κύμα. Το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο θα ταφεί με όλες τις τιμές την Κυριακή. Η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι μία κανονική μεταρρυθμιστική κυβέρνηση.

Αυτές είναι οι εκτιμήσεις μου για το επόμενο διάστημα. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί εκτιμούν διαφορετικά. Καμία αντίρρηση.

Α! Μην το ξεχάσω! Αν περιμένατε να διαβάσετε τις εκτιμήσεις μου για την οικονομία της χώρας, για το πρόγραμμα και την εφαρμογή του, για τους μισθούς και τις συντάξεις, το ύψος του ΦΠΑ, τους φορολογικούς συντελεστές, θα σας πω ότι όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει η πολιτική πλευρά των πραγμάτων. Όχι η τεχνοκρατική. Βλέπετε, είμαι της σχολής Βαρουφάκη.

Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα νιώθετε περίπου όπως όλοι οι πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί οικονομικών, επίτροποι, τεχνοκράτες, δημοσιογράφοι και απλός κόσμος των υπόλοιπων 18 χωρών της ευρωζώνης κλπ, όταν η σημερινή κυβέρνηση αρνείτο να δώσει συγκεκριμένες προτάσεις εντός της προθεσμίας και κατέφευγε στη δημιουργική ασάφεια.

Θα σας πω λοιπόν να μη βιάζεστε. Προτίθεμαι να καταθέσω την εκτίμησή μου δέκα λεπτά πριν. Όχι πριν ανοίξουν οι κάλπες την Κυριακή, αλλά πριν κλείσουν! Δηλαδή πριν την ανακοίνωση των έξιτ-πολλς. Και σχεδιάζω τότε να ζητήσω επιπλέον παράταση. Όχι πέναλτυ. Το πέναλτυ το πληρώνει η χώρα. Κρίμα είναι. Σε περίπτωση λοιπόν που αρνηθούν να μου δώσουν παράταση, θα καταγγείλω τους πάντες ότι δε σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες. Θα το σκεφτώ να προκαλέσω και δημοψήφισμα μέσα στο πεντάλεπτο για να καταδείξω την άτεγκτη στάση της άρνησης να δοθεί παράταση.

Α! για το τι θα συμβεί αν κερδίσει το ΟΧΙ;

Απλούστατο. Υπάρχει και η άλλη Ευρώπη κυρίες και κύριοι. Θα καταφύγουμε εκεί βέβαια! Ποια; μα, ο δορυφόρος του Δία!