Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Χρήστος Γιανναράς

Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι

Η παρακμή μιας κοινωνίας συνοδεύεται, σχεδόν πάντοτε, από την
προσπάθεια των παρηκμασμένων να μεταθέσουν σε άλλους τις ευθύνες και
την ενοχή για την παρακμή τους. Είναι φυσικό. «Η υπεράσπιση του εγώ μας
πεθαίνει ένα τέταρτο μετά τον θάνατό μας». Οι άνθρωποι δεν αντέχουμε
την αποτυχία μας, ο ψυχισμός μας ορμέμφυτα την αρνείται. Πρέπει,
οπωσδήποτε, κάποιοι άλλοι να φταίνε για τη δική μας παρακμή – άνθρωποι,
συγκυρίες, διεθνείς παράγοντες. Η αυτεπίγνωση λαθών, αστοχημάτων,
ανικανότητας είναι σπάνιο ατομικό κατόρθωμα και σχεδόν ποτέ συλλογικό.
Η προσπάθεια, ψυχολογικά ανεπίγνωστη και αντανακλαστικά αυτονόητη, να
επιρρίψουμε σε άλλους την ευθύνη της δικής μας παρακμής, γεννάει και το
σύμπτωμα που εύστοχα ονομάστηκε «συνωμοσιολογία»: Κάποιοι σίγουρα
συνωμοτούν εναντίον μας, μεθοδεύουν και επιδιώκουν την ιστορική μας
εξαφάνιση, μας πολεμούν ύπουλα και πονηρά. Μόνον έτσι δικαιολογούμε τον
εκπεσμό μας, την κρατική μας διάλυση, τον εκφαυλισμό μας, την κυρίαρχη
ανικανότητα και αναξιοκρατία, τον διεθνή διασυρμό μας.

Θα άξιζε
μια στατιστική απογραφή του ποσοστού των Ελληνωνύμων σήμερα που είναι
απόλυτα πεπεισμένοι ότι για την οικονομική χρεοκοπία του κράτους μας,
για τη διάλυση και καταρράκωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, τη
θλιβερή αγλωσσία μας, το μπάχαλο της δημόσιας διοίκησης, την ολέθρια
ανικανότητα και ιδιοτέλεια των πολιτικών μας, την ανομία και την
ξέφρενη βία στις μεγαλουπόλεις μας, για όλα, φταίνε άλλοι: Οι
Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, οι Εβραίοι (άγνωστο γιατί), το Βατικανό (επειδή
«μισεί» τους Ορθοδόξους), κάποιες αλλοεθνείς «μυστικές υπηρεσίες» (ΜΙΤ,
Μοσάντ, CIA), οι διεθνείς μαφίες κερδοσκόπων. Οι συνωμοσιολόγοι δεν
μπορούν (δεν έχουν τη νοητική διαύγεια) να δουν τα προφανή και
απλούστατα, επιμένουν να φαντάζονται τα περίπλοκα και αναπόδεικτα.
Προφανές και απλό είναι ότι κάθε οργανωμένη συλλογικότητα θέλει να
προωθήσει, στον στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού, τα δικά της
συμφέροντα. Και φυσικά εκμεταλλεύεται τους αδύναμους ή ανίκανους
ανταγωνιστές της, ίσως και να μεθοδεύει, αν της προσφέρονται ευκαιρίες,
την επιδείνωση της ανικανότητάς τους, το ξεγύμνωμα των αδυναμιών τους.
Αλλά οι όροι αυτοί του ανταγωνισμού είναι κοινοί για όλους στον διεθνή
στίβο, και θα είναι ίδιοι πάντοτε – «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή»
(όσο η φύση των ανθρώπων θα είναι αυτή που είναι). Επομένως οι
συμφεροντολογικές δολιότητες κυβερνήσεων, οικονομικών παραγόντων,
μυστικών υπηρεσιών ή όποιων άλλων είναι φυσικό να εκμεταλλεύονται την
παρακμή μιας οργανωμένης σε κράτος κοινωνίας, αλλά δύσκολο, ίσως και
αδύνατο, να προκαλέσουν την παρακμή.

Εκτός από τους
συνωμοσιολόγους, η παρακμή γεννάει και ένα άλλο, στους αντίποδες,
έκτρωμα: Ανθρώπους έτοιμους να πουλήσουν διευκολύνσεις στον
οποιονδήποτε, ορεγόμενο να εκμεταλλευτεί την παρακμή της χώρας τους,
ισχυρό αλλοδαπό. Η παροχή διευκολύνσεων γίνεται με ωμά, χυδαία
ανταλλάγματα (σπανιότερα με χρήμα, συχνότερα με έξωθεν υποστήριξη για
την κατάκτηση επιφανών εγχώριων «πόστων» εξουσιαστικής ισχύος ή για την
εξασφάλιση προνομιακής δημόσιας προβολής). Γίνεται η παροχή
διευκολύνσεων και χωρίς ανταλλάγματα: από συμπλεγματικούς που
κολακεύονται να εκλαμβάνουν το πρακτοριλίκι σαν «κοσμοπολιτισμό»,
δείγμα «εκσυγχρονισμού», επιδεικτικής απαλλαγής τους από τη μειονεξία
του επαρχιώτη που κουβαλάνε στην ψυχή τους. Ο συνδυασμός των δύο
(φτηνής ιδιοτέλειας και συμπλεγμάτων επαρχιωτικής μειονεξίας)
αναδείχνει κορυφαίους σε επιδόσεις αρνησιπατρίας τους καριερίστες της
«ανανεωτικής» τάχα και Αριστεράς. Με το πρόσχημα της εμμονής στον
μαρξιστικό διεθνισμό πουλάνε ανενδοίαστα εκδουλεύσεις στη διεθνώς
ηγεμονεύουσα σήμερα φιλοδοξία «Νέας Τάξης» πραγμάτων (δηλαδή αγορών).
Προπαγανδίζουν με ζηλωτικό φανατισμό το μοντέλο της «πολυπολιτισμικής»
κοινωνίας, αρνούνται κάθε κριτήριο πολιτισμικής συμβατότητας για την
παροχή ελληνικής ιθαγένειας σε όσους παράνομα και εκβιαστικά
εισέρχονται στη χώρα. Κηρύχνουν παθιασμένα το εθνικό κράτος
«ξεπερασμένο» και ιδεολόγημα τον στόχο της κοινωνικής συνοχής.
Μάχονται, με νύχια και με δόντια, να επιβάλουν στανικά την
κατασυκοφάντηση (ή την αγνόηση) της ιστορίας και του πολιτισμού των
Ελλήνων στο ελληνικό σχολείο, στον πολιτικό λόγο, στην τηλεοπτική
χειραγώγηση του λαού – να καταστήσουν την αρνησιπατρία κυρίαρχη
εξουσιαστική ιδεολογία.

Είτε συμπλεγματικοί είτε
συμφεροντοσκόποι, οι θιασώτες του αφασικού «πλουραλισμού», αν και με
καταγωγική εξάρτηση από τον μαρξιστικό διεθνισμό, συγκροτούν σήμερα την
πιο πειθαρχημένη σε ομογνωμία και ομογλωσσία παράταξη που καλύπτει
ολόκληρο το πολιτικό φάσμα: από την άκρα Δεξιά (τη νεοφιλελεύθερη) ώς
την εκτός Περισσού παρδαλότροπη Αριστερά. Η εξουσιαστική ισχύς αυτής
της (κοινωνικά περιθωριακής) παράταξης είναι προκλητικά δυσανάλογη με
το αριθμητικό μέγεθός της και τα ουσιαστικά προσόντα των ανθρώπων που
τη συγκροτούν. Πώς γίνεται να στελεχώνουν και να ελέγχουν, με κάθε
κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας και τους νευραλγικότερους
εκπαιδευτικούς θεσμούς, τα πιο κρίσιμα πόστα τηλεοπτικής «ενημέρωσης»,
την εμφατικότερη προβολή και αποκλειστική εκπροσώπηση της ελληνικής
«ιντελιγκέντσιας» στον Τύπο; Επιτρέπουν στους «συνωμοσιολόγους» να
υποθέτουν τον «ξένο παράγοντα» δικτυωμένον ώς τις πιο απίθανες πτυχές
των κέντρων εξουσίας στην Ελλάδα.

Σίγουρα οι «συνωμοσιολόγοι»
φαντάζονται και υπερβάλλουν, θέλουν η ευθύνη για την παρακμή μας να
είναι στους ξένους. Αλλά οι λαβές που τους δίνουν οι πανίσχυροι
αρνησιπάτριδες δεν είναι λίγες ούτε ευκαταφρόνητες: Υπερασπίζουν με
πάθος το «δικαίωμα» των Σκοπιανών να «αυτοκαθορίζονται», έστω και
πλαστογραφώντας την Ιστορία, για να προωθήσουν επιθετικό αλυτρωτισμό.
Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι «ο δικός μας
εθνικισμός, η δική μας πατριδοκαπηλία, ο σκοταδισμός μας, όλα αυτά που
εμποδίζουν να κατανοήσουμε την εποχή μας». Να ψηφίσουμε λοιπόν, άνευ
όρων, την είσοδο της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, την είσοδο της Τουρκίας
στην Ε. Ε.

Να καταργήσουμε τη διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας –
είναι περιττή, ξένη γλώσσα. Να πάψουμε να διδάσκουμε στην Ιστορία
γεγονότα που συντηρούν έχθρητα ή αντιπάθεια για τους γείτονές μας, να
ξεχάσουμε ήρωες πολέμων, να προβάλλουμε στα παιδιά ήρωες «κοινωνικών
διεκδικήσεων». Ούτε εικόνες ούτε προσευχές, καμιά μετάγγιση της
μεταφυσικής παράδοσης των Ελλήνων στα παιδιά – η «αποδόμηση»
προκαταλήψεων είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η ελευθερία των
ατομικών επιλογών, ελευθερία της αγοράς. Τελικά η παρακμή είναι
«λουκούμι» και για ξένα συμφέροντα και για το ντουέτο αρνησιπάτριδων
και συνωμοσιολόγων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_21/02/2010_391653
.

8 comments

Ανώνυμος 21 February 2010 at 12:35

Κανένας δεν θέλει κανέναν στην ΕΕ… ! Η αλαζονεία της Γερμανίας βάζει ταφόπλακα στην ΕΕ
21 Φεβρουάριος 2010
Του Γιώργου Δελαστίκ
ΕΘΝΟΣ

Ολέθρια είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα. Άκρως επιζήμιες είναι οι θέσεις και οι δηλώσεις Γερμανών πολιτικών από τότε που ξέσπασε η δημοσιονομική κρίση στη χώρα μας. Καθώς μάλιστα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης έχουν αποχαλινωθεί και προβάλλουν βαθύτατα προσβλητικές απόψεις όχι μόνο για την ελληνική πολιτική, αλλά και για την Ελλάδα και για τους Έλληνες, οι βλάβες που προκαλούνται είναι ανεπανόρθωτες. Δεν περιορίζονται στις ελληνογερμανικές σχέσεις.
Αλλάζουν ριζικά και φυσικά επί τα χείρω η αντίληψη και τα αισθήματα ολόκληρου του ελληνικού λαού απέναντι στη Γερμανία.
Εξοργίζουν τους Έλληνες άρθρα όπως αυτό π.χ. στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Ντι Βελτ» που έδειχνε πολύ περισσότερη εμπάθεια παρά πολιτική άποψη. «Τα μέτρα λιτότητας που θα επιβληθούν στους Έλληνες πρέπει να τους πονέσουν και να τους τρομάξουν. Και πρέπει να συνοδεύονται από δυνατότητες ελέγχου που θα επεμβαίνουν βαθιά στην κρατική κυριαρχία της Αθήνας», έγραψε η γερμανική εφημερίδα. «Να επεμβαίνουν βαθιά στην κρατική κυριαρχία» της χώρας μας! Να μας μετατρέψουν σε υποτελείς τους, δηλαδή.
Βαρύ πολιτικό κόστος έχουν τέτοιες θέσεις. Φέρνουν στη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού τη γερμανική κατοχή που έζησαν οι γονείς μας – και φυσικά γεννούν διαθέσεις αντίστασης στη σημερινή πολιτική της Γερμανίας. «Μόνο όταν η πολιτική ελίτ της Ελλάδας και η κοινωνία χρειαστεί να πληρώσουν υψηλή τιμή για το ότι έχουν επί χρόνια λεηλατήσει από κοινού (!) το κράτος, μπορούν να αποφευχθούν στην ΕΕ νέες (παρόμοιες) περιπτώσεις» υποστηρίζει με πάθος η «Ντι Βελτ». Επιβεβαιώνει αλαζονικά δηλαδή ότι η καγκελαρία έχει στήσει την Ελλάδα στον τοίχο των εκτελέσεων προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ.
Δεν μας έφταναν οι εφημερίδες, έχουμε και «τους Γερμανούς τους προφεσόρους» που έλεγε ο Μπρεχτ. «Η ΕΕ θα καθίστατο Δούρειος… Ονος, αν αναλάμβανε τα χρέη της Ελλάδας» δηλώνει περισπούδαστα π.χ. ο αξιότιμος καθηγητής Οικονομίας Μάνφρεντ Νόιμαν του Πανεπιστημίου της Βόννης, τασσόμενους αναφανδόν εναντίον οποιασδήποτε βοήθειας προς την Ελλάδα. Εκαναν και δημοσκοπήσεις εναντίον μας, βαθαίνοντας το χάσμα Ελλήνων – Γερμανών και επεκτείνοντάς το και στο επίπεδο της κοινής γνώμης: το 53% των Γερμανών θέλει να μας διώξει από το ευρώ, το 67% είναι εναντίον της χορήγησης οποιασδήποτε βοήθειας.
Βαθιά διχαστική είναι αυτή η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης. Στρέφει τον έναν λαό της ΕΕ εναντίον του άλλου. Γενικεύεται ένα κλίμα δυσφορίας και αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων. Εκανε και η ολλανδική εφημερίδα «Ντε Τέλεχρααφ» δημοσκόπηση: το 92% των ερωτηθέντων Ολλανδών θέλει να εκδιωχθεί η Ελλάδα από το ευρώ!
Μόνο που επιπλέον πάνω από το 90% θέλει να αποχωρήσει και η… Ολλανδία, όπως και η Γερμανία, από το ευρώ! Αναπολεί το φράγκο και το 69% των Γάλλων, σύμφωνα με άλλη δημοσκόπηση, για το «Παρί Ματς». Κανένας δεν θέλει κανέναν στην ΕΕ…
«Διώξτε με τις κλωτσιές την Ελλάδα από το ευρώ!» είναι ο τίτλος άρθρου – παρέμβασης και των «Τάιμς» του Λονδίνου, που βρήκαν φυσικά την ευκαιρία να παρέμβουν σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» της ΕΕ που προκάλεσαν οι Γερμανοί. Το ότι η Βρετανία δεν ανήκει η ίδια στην Ευρωζώνη δεν απασχολεί φυσικά καθόλου τους Άγγλους. Τους αρκεί να διώξουν οι Γερμανοί την Ελλάδα κλωτσηδόν από το ευρώ!
Ο αντιγερμανισμός υφέρπει πλέον στην ελληνική κοινωνία. Για πρώτη φορά έπειτα από μισόν αιώνα παρατηρείται σαφής τάση αναζωπύρωσής του. Αυτήν τη φορά όμως όχι ως ιστορική αντιπάθεια για τις θηριωδίες και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί ως κατακτητές της πατρίδας μας, αλλά ως δικαιολογημένη αντίδραση στη γερμανική πολιτική του 2010 απέναντι στην Ελλάδα.
Η αλαζονεία της γερμανικής κυβέρνησης και των γερμανικών ελίτ τις κάνει άραγε να αδιαφορούν κυνικά για τις συνέπειες της πολιτικής τους ή μήπως η αλαζονεία αυτή τις τυφλώνει σε βαθμό που αδυνατούν να αντιληφθούν τις επιπτώσεις της στάσης τους; Η απάντηση δεν έχει φυσικά καμιά σημασία για τους Έλληνες. Ίσως όμως έχει για τους ίδιους τους Γερμανούς”.
********************
[add. The Nazis said:-One Country-One Leader-One people . The EU says:-One Union-One Currency-One President]

Reply
imago 21 February 2010 at 16:15

Στο κείμενο του κ. Γιανναρά δεν έχω να προσθέσω κάτι. Ήταν και παραμένει συγκλονιστικός.
Το άρθρο του κ. Δελαστίκ, στο Έθνος, ακολουθεί σαφώς την πεπατημένη της άμεσης στήριξης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Πριν κατακρίνει τους Γερμανούς εξηγώντας λεπτομερειακά την ψυχολογία η οποία γεννάται στον Έλληνα, λόγω της αντιμετώπισης της Ελλάδας από τους ευρωπαίους εταίρους, ας προσπαθήσει να μεταφερθεί στην θέση των εταίρων, όταν αυτοί ακούνε από υπουργό οικονομικών της Ελλάδας, για δεύτερη φορά (!), ότι τα στοιχεία τα οποία δόθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση είναι λάθος, δηλαδή ότι οι Έλληνες συνηθίζουνε να λένε ψέμματα στους εταίρους.

Reply
Ανώνυμος 21 February 2010 at 17:39

Αρχοντες-Αρχομενοι Δυο αντιμαχομενες ταξεις μεσα στους αιωνες.
Αρχοντες ντοπιοι και ξενοι συγκινονουντα δοχεια σε ολες τις χωρες σε ολα τα μηκη και πλατη του πλανητη. Εχουν βρει τους κωδικες τους και εχουν συμφωνηση πως θα προστατεψουν και πως θα πολλαπλασιασουν αυτα που ηδη κατεχουν.
Αρχομενοι, Η νεκρη δυναμη. Παρολο που διαθετουν την απολυτη δυναμη εντουτοις ειναι αδυνατον να την ενεργοποιησουν, εχουν χασει καθε επαφη με τα τεκτενομενα καθοτι εχει στενεψει η σκεψη τους. Η γλωσσα το κυριοτερο εργαλειο παραγωγης σκεψης ειναι νεκρο.Αυτο το εργαλειο ηταν νεκρο παντου, δυστηχως τα τελευταια 30 χρονια νεκρωσε και εδω στην χωρα μας. Αλοιμονο αυτο που μας συμβαινει…..

Reply
Π.Τσίρος 21 February 2010 at 20:01

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω !

Reply
ΚΕΡΑΥΝΕΙΟΣ 22 February 2010 at 08:42

Ελληνες γρηγορειτε! Οι αρνησιπατριδες πεμπτοφαλαγγιτες ανοιγουν συνεχως νεες Κερκοπορτες.
Αντισταθειτε. Η αντισταση αρχιζει απο ενα εξ ημων προσωπικα. Η Πατριδα κινδυνευει!

Reply
Ανώνυμος 22 February 2010 at 10:50

Παρακολουθούμε εδώ και μήνες , τον πλήρη εξευτελισμό και την ταπείνωση της πατρίδας μας σε διεθνές επίπεδο από τραπεζίτες και αξιωματούχους της ΕΕ. Για τα αποτελέσματα αυτά έχουμε συντελέσει όλοι μας ( ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό βέβαια), με την αδιαφορία μας για τα κοινά & επιλέγοντας πολιτικές ηγεσίες που ΟΛΟΙ γνωρίζαμε ότι είναι ανίκανες και διεφθαρμένες και με την ασυγχώρητη μακαριότητα της λογικής να ζούμε σε ένα παρασιτικό επίπεδο ζωής .
Η φανατική (έως βάναυση) συμπεριφορά της Γερμανικής κοινής γνώμης και της Γερμανικής κυβέρνησης έναντι της Ελλάδας μοιραία όμως επαναφέρει στην επιφάνεια τον πόνο και δυστυχία προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν στην Ελλάδα.

Η καταστροφη της ελληνικής οικονομίας από τους Γερμανούς κατακτητές την τριετία 1941-1944:

Οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές στις 27 Απριλίου του 1941. Λίγες μέρες πριν, είχε συνθηκολογήσει ο στρατηγός Τσολάκογλου, ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση και ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ είχαν μεταφερθεί στην Κρήτη για να συνεχίσουν τον Αγώνα. Ο στρατηγός Τσολάκογλου σχημάτισε μια κυβέρνηση “δοσίλογων”, που αρχικά μέσα από την συνεργασία με τον Κατακτητή προσπάθησε να ομαλοποιήσει την ζωή στην Χώρα εξασφαλίζοντας την ειρηνική επάνοδο όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τα μέτωπα στις εστίες τους. Ο Τσολάκογλου προσπάθησε επίσης να έρθει σε συνεννόηση με τον Κατακτητή για να διασώσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας έναντι της Βουλγαρίας.

Οι Γερμανοί(cf.επιτηρητές της ΕΕ) όμως, είχαν εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες που δεν συμβάδιζαν με τις Ελληνικές επιδιώξεις. Αφού τεμάχισαν την Ελλάδα μοιράζοντας τα εδάφη της σε Βουλγαρία και Ιταλία, αποφάσισαν να μεταβάλλουν την Χώρα σε προκεχωρημένη αποθήκη προμηθειών για την στρατιά του Ρόμελ που αγωνιζόταν στην Μέση Ανατολή.
Για να πετύχουν τον σκοπό αυτό ακολούθησαν μια εξοντωτική “κρυφή” οικονομική πολιτική. Συγκεκριμένα επέβαλλαν(!!!) στην κυβέρνηση δοσίλογων(!!!) να πληρώνει χρήματα με την μορφή δανείων για την συντήρηση των Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (“δαπάνες κατοχής”).
Το Ελληνικό δημόσιο όμως, δεν είχε ταμειακά διαθέσιμα για να ανταπεξέλθει καθώς είχε ήδη ένα τεράστιο έλλειμμα (7,5 δις δρχ)που άφησε η Ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ενώ η Ελληνική κυβέρνηση φεύγοντας απέσυρε και τον χρυσό από την τράπεζα της Ελλάδος για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού.

Έτσι τα δάνεια αυτά για τις “δαπάνες κατοχής” δεν ήταν τίποτε άλλο από τυπωμένα πληθωριστικά χαρτονομίσματα (δραχμές) που οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν τρόφιμα, εμπορεύματα και πρώτες ύλες από την Ελληνική αγορά. Για το 1941 μόνο, οι “δαπάνες Κατοχής” ήταν 25 εκατ. δρχ, δηλαδή το 40% του τότε εθνικού εισοδήματος που ούτως η άλλως είχε μειωθεί αφού η οικονομική δραστηριότητα είχε εκμηδενιστεί και δεν εισπράττονταν φόροι!!
Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν άμεσο: είχαμε τον υψηλότερο πληθωρισμό στην σύγχρονη Ιστορία μας, ενώ η Ελληνική αγορά “στέγνωνε” από τρόφιμα και αγαθά επιδεινώνοντας περαιτέρω την αναντιστοιχία προσφοράς – ζήτησης.
Το κόστος ζωής(cf.Euro) σε σχέση με το προπολεμικό, διπλασιάστηκε μέσα στο πρώτο εξάμηνο της Κατοχής. Ο Συμμαχικός αποκλεισμός, η καταστροφή του δικτύου συγκοινωνιών και η άρνηση της Βουλγαρίας να παρέχει τρόφιμα από την ζώνη κατοχής της στην Μακεδονία, επιδείνωσαν τις δυσκολίες τροφοδοσίας. Η έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης έκανε την εμφάνιση της το Φθινόπωρο του 1942. Ακόμη και η οργάνωση συσσιτίων απέτυχε, αφού δεν βρίσκονταν τρόφιμα. Η δοσιλογική κυβέρνηση όρισε ανώτατες τιμές σε αγαθά ενώ συγκέντρωνε και τρόφιμα από την επαρχία τα οποία μοίραζε με δελτίο, αλλά έτσι δεν καλυπτόταν ούτε το 1/3 των αναγκών. Παράλληλα με αυτά, οι δυνάμεις κατοχής επίταξαν εργοστάσια, πρώτες ύλες και καύσιμα. Οτι δεν αγόραζαν οι πληθωριστικές δραχμές, οι Γερμανοί είτε το αποσπούσαν ως “λεία” πολέμου, η το υπέτασσαν σε ένα καθεστώς υποχρεωτικών επιτάξεων όπου ο δικαιούχος λάμβανε ένα τυπωμένο χαρτί που αντιστοιχούσε σε κάποια “αποζημίωση” που θα λάμβανε μετά το τέλος του πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 1942 με απόφαση του ίδιου του Χίτλερ, ανέλαβε υπεύθυνος για την ελληνική οικονομία στην Αθήνα ο Hermann Neubacher, με αποστολή να συγκρατήσει τον πληθωρισμό(!!!), να πετύχει τον καλύτερο επισιτισμό του αστικού πληθυσμού αλλά και να συνεχίσει την απόσπαση αγαθών από την Ελληνική αγορά με οποιοδήποτε κόστος.
Ο Neubacher είχε οικονομολογικές γνώσεις καθώς είχε διατελέσει ανώτατο στέλεχος στην βιομηχανία Farben. Αρχικά μείωσε την τύπωση χαρτονομίσματος(=cf.αποπληθωρισμός), καθώς οι φήμες ότι η Γερμανία χάνει τον πόλεμο, οδήγησε πολλούς εμπόρους να επανεμφανίσουν εμπορεύματα που έκρυβαν και έτσι να πέσουν οι τιμές και να μην χρειάζονται μεγάλα ποσά για να αγοραστούν. Μια άλλη πρωτότυπη τακτική του Neubacher ήταν η πώληση χρυσού στο Ελληνικό χρηματιστήριο, ώστε να ενισχυθεί η δραχμή απορροφώντας ταυτόχρονα τα υπέρογκα χρηματικά διαθέσιμα των Ελλήνων βιομηχάνων.

Οι ενέργειες αυτές , δεν έγιναν από ανθρωπιστικούς η φιλελληνικούς λόγους όπως έχει γραφτεί. Είχαν ως στόχο την συντήρηση της δραχμής και της Ελληνικής κοινωνίας σε οριακά ανεκτό επίπεδο, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία του Ελληνικού δημοσίου και να έχει την ευκαιρία η Γερμανία να απομυζήσει(cf.spreads) περαιτέρω την ημιθανή κατακτημένη Ελλάδα. Αυτό φάνηκε αμέσως, όταν η ανάπτυξη της Ελληνικής Εθνικής αντίστασης σε μεγάλα τμήματα της Ελληνικής επαρχίας το φθινόπωρο του 1943, μείωσε την εισροή αγαθών στα αστικά κέντρα. Αυτό οδήγησε τον Neubacher (να εντείνει πάλι την τύπωση χαρτονομίσματος καταρρακώνοντας πλήρως την αξία του. Τον Αύγουστο του 1943 οι “δαπάνες Κατοχής” άγγιξαν τα 850 εκατ. δραχμές που αντιστοιχούσε στο 80% του συνολικού εθνικού εισοδήματος. Η μαύρη αγορά εντάθηκε, ενώ η δραχμή είχε χάσει την αξία της και προς το τέλος της Κατοχής δεν την χρησιμοποιούσαν πλέον ως μέσο συναλλαγών.

Το αποτέλεσμα της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα τα χρόνια της Κατοχής ήταν τραγικό. Τα είδη πρώτης ανάγκης είχαν ανέβει 50.000 φορές, ενώ οι μισθοί μόνο 2.000 φορές.
Το μικρότερο χαρτονόμισμα που κυκλοφορούσε ήταν ονομαστικής αξίας 100 δισ. που είχε την αξία μιας προπολεμικής δραχμής και αγοραστική δύναμη για ένα αβγό. Ο παραγωγικός ιστός της Χώρας αποσυντέθηκε(cf.αποβιομηχάνιση), ενώ ο εμπορικός στόλος της Ελλάδος μειώθηκε σε τόνους χωρητικότητας κατά 72%. Οι συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο της Χώρας διαλύθηκαν(cf.πώληση ΟΣΕ), περιουσίες άλλαξαν χέρια σε εξευτελιστικές τιμές(cf.κατασχέσεις, πλειστηριασμοί), λόγω των αναγκών και του ανορθολογισμού της Ελληνικής οικονομίας.
Οι Γερμανοί είχαν επιτάξει ή κατάσχει, όχι μόνο τις σοδειές και τα ζώα των Ελλήνων, αλλά ως και τα πιο ασήμαντα εργαλεία. Η δραχμή είχε χάσει κάθε αξία καθώς λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1944 οι “δαπάνες κατοχής” είχαν σκαρφαλώσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 450.000 δις με το Ελληνικό δημόσιο να “τυπώνει” 500 δις δρχ. την μέρα!

Αλλά η σημαντικότερη επίπτωση της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής ήταν τα θύματα της. Πάνω από 200.000 Έλληνες βρήκαν τραγικό θάνατο από την πείνα και τον υποσιτισμό, την ίδια στιγμή που τα θύματα των μαχών και των εκτελέσεων δεν ήταν περισσότεροι από 70.000 Έλληνες. Η θλίψη, η δυστυχία και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής σημάδεψαν τον Ελληνικό αστικό κυρίως, κόσμο κατά την διάρκεια της Κατοχής.

ΠΗΓΕΣ

-Αλέξης Φραγκιαδής, Ελληνική Οικονομία 19ος – 20ος αιώνας, εκδόσεις Νεφέλη

-Ιστορία της Κατοχής, εκδόσεις Μέτρον

-Χρήστος Χατζηιωσηφ, Η ελληνική οικονομία, πεδίο μάχης και αντίστασης, εκδόσεις Βιβλιόραμα

-Εξαιρετικό άρθρο του κ. Ζαβάκου στο έγκυρο περιοδικό “Ιστορία εικονογραφημένη”
http://www.istoria.gr/oct03/content04.htm

-Ναπολέων Μαραβέγιας, έγκυρες πληροφορίες για την οικονομία της Κατοχής από το εξαιρετικό του άρθρο στο “ΒΗΜΑ”
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=115566&ct=114&dt=24/10/1999

– Πολύ κατατοπιστικό για την οικονομία της Κατοχής, τις δυσκολίες επιβίωσης και τις κοινωνικές προεκτάσεις =
http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=169657&sid=2fd3e968d475be3ea3c6d0f81274d783

-Μαρτυρίες για την πείνα την εξαθλίωση και την απόγνωση στην Κατοχική Αθήνα
http://www.ime.gr/chronos/14/gr/1940_1945/occupation/pigi02.html

Reply
Π.Τσίρος 22 February 2010 at 19:12

Λεπτομερές το παραπάνω σχόλιο.

Επιγραμματικά, η βασική αρχή είναι αυτή που διεμήνυσε ο ρωμαίος αυτοκράτωρ στον (ρωμαίο) έπαρχο της Ελλάδος.

τα πρόβατα τα κουρεύουν , δεν τα σφάζουν.

ωραίος ο τύπος !

Reply
imago 23 February 2010 at 20:35

Ο ίδιος ο Εθνεγέρτης έλεγε το 1932 (δηλαδή σχεδόν δέκα χρόνια πριν την κατοχή) ότι η Ελληνική κοινωνία και ο λαός πρέπει να αντιληφθούνε, ότι η κοινωνική ανάπτυξη και εξέλιξη συνδέεται άμεσα με την παραγωγικότητα (σαν να τον ακούω σήμερα να τα λέει) και μόνο μέσα από την εμπέδωση αυτών των στοιχείων θα επιτύχουμε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.
Ποιά ελληνική οικονομία και ποιά παραγωγή κατέστρεψαν οι Γερμανοί και συνεχίζουμε να πάσχουμε από αυτή των την ενέργεια?

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.