Για την κατάργηση του επίσημου εορτασμου της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποτολές

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το άρθρο μου που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Μακεδονία” την 1η Ιουνίου του 2007. Το κατέστησε όμως απολύτως επίκαιρο, η επίκληση -τον Φεβρουάριο του 2010- λόγων “οικονομίας” εκ μέρους της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να μην εορταστεί φέτος η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου. Διαβάζοντάς το ο αναγνώστης θα εντοπίσει ποια υπήρξαν τα “προεόρτια” της σημερινής αυτής εξέλιξης, τα οποία στάθηκαν η αφορμή του σχολιασμού μου κατά το 2007. Απλώς τότε οι λόγοι οικονομίας για την κατάργηση εθνικής εορτής ήταν “θεωρητικοί”, και είχαν ως πρόσχημα το θέμα μιας εκθέσεως, που κλήθηκαν να αναπτύξουν μερικά Ελληνόπουλα τα οποία περνούσαν από εξετάσεις στο επίπεδο Λόουερ την χρονιά εκείνη, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Τριάντα δύο μήνες μετά από την αμερικανοκίνητη “πρόβα”, ο Γ. Παπανδρέου την τότε υπόθεση εργασίας μιας “αθώας” εκθέσεως την κατέστησε άμεσης εφαρμογής πρόσχημα στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Έτσι ώστε η θλιβερή δικαιολογία του να μην αδειάσει το ταμείο της πατρίδας, να καταστεί εκείνος ο κριός ο οποίος θα τρώσει την πόρτα της παράδοσης, και θ’ αποτελέσει ένα ακόμη καίριο βήμα στην μεθοδική προσπάθεια αποδυνάμωσης της ελληνικότητας. Ποια επιδίωξη κρύβεται στο βάθος; Προβλέπω ότι  μετά από την παράκαμψη του επίσημου εορτασμού, όλοι όσοι απεργάζονται το ξήλωμα της ιστορικής μνήμης, θα ψάξουν την κατάλληλη στιγμή για να καταργήσουν και την αργία της 25ης Μαρτίου. Χωρίς πρόσθετο μισθό, άλλη μια ημέρα εργασίας των πληβείων θα τεθεί στην υπηρεσία της διεθνούς και της ελληνικής οικονομικής ελίτ, την οποία και μόνον υπηρετεί ο ΓΑΠ και οι συν αυτώ, και θα προσαυξήσει τα κέρδη των άπληστων και αχόρταγων.

Ακολουθεί το άρθρο μου του 2007.

Για λόγους οικονομίας

Γράφει ο Κρίτων Σαλπιγκτής

 
 Πώς θα σας φαινόταν άραγε εάν σας ρωτούσε μια μέρα ένας δημοσκόπος «ποια θρησκευτική εορτή θα καταργούσατε για λόγους οικονομίας;». Με υποψήφιες προς κατάργηση την Ανάσταση, τα Χριστούγεννα και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου; Λέω μετά βεβαιότητος πως εάν μεν ήσαστε άνθρωπος θρησκευόμενος, θα τον στέλνατε από εκεί που ήρθε. Ίσως και με τη συνοδεία κανενός «γαλλικού», μεταξύ των οποίων παραδόξως κατατάσσουμε και το «άι σιχτίρ». Το τι θα λέγατε ως άθρησκος ποικίλει. Αναλόγως του εάν σέβεστε την θρησκευτικότητα των άλλων ή εάν την έχετε γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων σας.

Επειδή όμως η υποβολή ερωτημάτων αμιγώς θρησκευτικής βάσεως προς αθέους ίσως να θεωρηθεί ότι σκαλίζει απρεπώς… ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα τους (λέμε τώρα), ας θέσω ένα γενικότερης φύσεως ερώτημα προς πιστεύοντες και μη αδιακρίτως. Τι θα λέγατε εάν ένας βαθμολογητής μια μέρα σάς ρωτούσε «ποια εθνική εορτή θα καταργούσατε για λόγους οικονομίας;». Θα του λέγατε διά μιας «άι σιχτίρ» ή θα ψάχνατε να ξεκαθαρίσετε μέσα σας ποια εορτή «παίζει» καλύτερα μεταξύ 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου; Βλέπετε, το ερώτημα αυτό όντως τέθηκε σε Ελληνόπουλα πρόσφατα, σε εξετάσεις επιπέδου Λόουερ από την Ελληνοαμερικανική Ένωση. Ως λιγότερο αδιανόητο απ’ ό,τι κάποτε. Διότι οι φωνές «να καταργηθούν οι παρελάσεις» που κατά τη διάρκεια κάθε εθνικής εορτής εσχάτως συστηματικά ακούγονται, προετοίμασαν το έδαφος. Όπως το προλειάνανε και κάτι πανεπιστημιακοί παλαιότερα, με τα νεοτερικά περί Ιστορίας δημοσιεύματά τους για να εμφανιστεί αργότερα ενώπιον προετοιμασμένων -άρα αμβλυμμένων- συνειδήσεων το βιβλίο-παρωδία της Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού της κ. Ρεπούση. Το οποίο βεβαίως αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου, που πουλάει μπίζνες με φιλειρηνικό περιτύλιγμα. Με πωλητές είτε κάτι λύκους με προβιά, είτε κάτι παιδιά καλών προθέσεων αλλά μεγίστης αφέλειας, που μασάνε το κουτόχορτο το οποίο κάποιο επιτήδειοι γλυκομιλητές τούς πουλάνε. Σιγά τα λάχανα δηλαδή. Διότι οι τύποι αυτοί και την μάνα τους θα πουλούσαν.

Το υπερεθνικό κεφάλαιο των ανά την υφήλιο απάτριδων βρίσκεται λοιπόν από πίσω απ’ όλα αυτές τις πρόβες. Αυτό θ’ αυξήσει τα κέρδη του με κάθε εργάσιμη που θα ανακτήσει, όταν επιτύχει την κατάργηση κάθε εθνικής εορτής. Προφασίζεται όμως λόγους οικονομίας της… πατρίδας, διότι τάχατες «κόπτεται» για το ταμείο του κράτους. Κάπως πρέπει να στήσει το γαϊτανάκι του. Μωρέ, σκασίλα μας για την τσέπη τους! Για εμάς το ουσιώδες ερώτημα είναι ένα: θα κερδίσει ή θα χάσει η Ελλάδα εάν για να μην ξοδέψει απ’ τα ταμεία της, επιλέξει ν’ αποδυναμώσει την ελληνικότητά της; Ιδού το ζήτημα.
.