Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 17 Μαΐου 2016.
Αντιγράφω από την ομιλία του προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκη: «Μια παιδεία βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών, με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, σκεπτόμενοι πρώτα απ’ όλα τους μαθητές, τους πραγματικούς ΠΕΛΑΤΕΣ της παιδείας». Τα κεφαλαία γράμματα στη λέξη «πελάτες» αντικατοπτρίζουν την ιδιαιτέρως μεγάλη ένταση της φωνής του σ’ αυτή τη λέξη, δηλαδή τη δική του έμφαση. Αξιοσημείωτο ότι επρόκειτο για γραπτή ομιλία στο πρώτο του συνέδριο, συνεπώς για κείμενο ενδελεχώς ξεσκονισμένο του οποίου η διατύπωση εκφράζει τον τρόπο σκέψης του.
Πόσα ταυτόχρονα φάουλ; Πρώτον, οι μαθητές δεν είναι πελάτες. Δεύτερον, η παιδεία δεν είναι υποσύνολο της οικονομίας, ώστε να έχει χαρακτηριστικά μίας αγοράς, άρα πελάτες. Τρίτον, η παιδεία δεν είναι μία ακόμα (κοινωνική) «υπηρεσία», ώστε απλώς να παρέχεται στους πολίτες. Η παιδεία δομεί και εκφράζει το σύνολο της πολιτιστικής πρότασης κάθε λαού ή έθνους και τη συνέχειά του, ενώ ταυτόχρονα κομίζει τον διεθνή του ρόλο, τουλάχιστον όπως τον βλέπει συλλογικά. Αντιγράφω το άρθρο 16, παρ 2 του Συντάγματος: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό … την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Δεν είναι μία απλή υπηρεσία όπως, πχ η αποκομιδή σκουπιδιών για την οποία επίσης θα μπορούσε να ειπωθεί ότι πρέπει να «είναι βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών, με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, σκεπτόμενοι πρώτα απ’ όλα τους πολίτες, τους πραγματικούς πελάτες της αποκομιδής σκουπιδιών». Τα ίδια εγκεφαλικά κύταρρα ενεργοποιούνται όταν γράφεται μία φράση για την παιδεία και την αποκομιδή σκουπιδιών; Οι ίδιες εκφραστικές δυνατότητες τίθενται σε αξιοποίηση; Αντιλαμβανόμαστε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ απλώς ήθελε να ταχθεί υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την συγκεκριμένη εκφορά λόγου.
Η αποκωδικοποίηση της φράσης δείχνει ότι κατά την οπτική του, όλες οι εκφάνσεις και δραστηριότητες της ζωής έχουν άμεση ή έμμεση προβολή στον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας. Για τη βάση της παράταξης, της οποίας ηγείται, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αν υπήρχε ένα πολιτικά διορατικό μάτι σε όσα επεξεργάστηκαν ή εκφώνησαν το κείμενο, θα αντιλαμβάνονταν ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να συσπειρώσει τη ΝΔ είναι ο φόβος ότι στοχεύει να φτιάξει ένα «μεγάλο Ποτάμι». Αν το νυν Ποτάμι κινείται στο 4%, πού θα κινηθεί ένα μεγάλο αδελφάκι του; Σίγουρα όχι σε επίπεδα απήχησης ικανά να κυβερνήσουν την χώρα με ευρεία κοινωνική αποδοχή. Ας το προσέξει λοιπόν αυτό το σημείο.
Πρωτοσέλιδο της Εστίας 17.5.2016 με το πρώτο μισό του άρθρου.
Οπισθόφυλλο της Εστίας 17.5.2016 με το δεύτερο μισό του άρθρου.
21 comments
Ποιος άραγε γράφει ή μάλλον συνεχίζει ακόμη να γράφει τους λόγους του;
Πολύ σωστή η παρατήρηση του άρθρου. Όλοι οι λόγοι του Μητσοτάκη μέχρι σήμερα υποδηλώνουν μια αφελή οικονομιστικη προσέγγιση στα περισσότερα θέματα.
Οι λόγοι του Μητσοτάκη φαίνονται να έχουν γραφτεί με αποδέκτες όχι τον απλό κόσμο αλλά τα εγχωρια και ξένα κέντρα οικονομικής εξουσίας.
Εαν ο Μητσοτάκης εφαρμόσει έστω και το 10% αυτών που λέει σήμερα, ένα εξάμηνο μετά την εκλογή του θα πέσει σε ποσοστά κάτω του 20% και θα είναι αυτός υπεύθυνος που θα νεκραναστήσει, τότε, την αριστερά.
Η ατζέντα του Μητσοτάκη είναι να ιδιωτικοποιήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίτα από το δημόσιο, όχι προς όφελος του κράτους αλλά προς όφελος των ιδιωτών.
Ο τόπος για να παει μπροστά πρέπει επιτέλους να ξεπεράσει τα διάφορα πολιτικά σόγια που είναι καθ’ολοκληρία υπεύθυνα για τα σημερινά χάλια της χώρας.
Εδώ ξεχαρβαλώνουν την Παιδεία οι ανθέλληνες ΣΥριζαίοι κι εσείς μένετε σε μια φράση του Μητσοτάκη;; Είναι κακό να διϋλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλον.
Ιωάννη, το ότι ο ανεκδιήγητος Φίλης δεν ξεχαρβαλώνει απλώς την παιδεία, αλλά την ξεθεμελιώνει, σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να επισημαίνουμε την «οικονομικίστικη» (όπως αναφέρθηκε) προσέγγιση της παιδείας από τον επίδοξο επόμενο πρωθυπουργό; αυτό που ενδιαφέρει είναι ο τρόπος σκέψης, και δυστυχώς δεν είναι ενθαρρυντικά αυτά τα δείγματα. Εξάλλου, στον περίγυρο του κ. Μητσοτάκη βρίσκονται και άνθρωποι, οι οποίοι αν δεν βρίσκονται εντός, βρίσκονται κοντά ή έστω έχουν στο παρελθόν υποστηρίξει με όλες τους τις δυνάμεις και προσωπικό τους κόστος τις ίδιες ιστορικές προσεγγίσεις μ’ αυτές που έφερε στο προσκήνιο ο νυν υπουργός παιδείας. Θα φέρω ως παράδειγμα την πρώην υπουργό παιδείας της ΝΔ κα. Γιαννάκου-Κουτσίκου, την οποία πρότεινε για προσωρινή πρόεδρο της ΝΔ ο κ. Μητσοτάκης το βράδυ της αποτυχίας της εκλογής των εσωκομματικών εκλογών τέλη Νοεμβρίου 2015. Συνεπώς, το καμπανάκι χτυπάει ακριβώς από τους ανθρώπους που αντιτίθενται, και αντιτάχθηκαν στο παρελθόν, εναντίον αυτών των ιδεοληψιών, να προσέχει αυτό το σημείο. Είναι και αυτό κάμηλος. Δεν είναι κώνωπας.
Θα επαναλάβω μία φράση μου: «για τη βάση της δεξιάς παράταξης είναι σημαντικότερος ο άξονας των κοινωνικών αξιών από τον άξονα της οικονομίας, όσο κι αν έχει σαρώσει τη χώρα η οικονομική κρίση. Η συγκράτηση αυτής της υποσημείωσης είναι το μήνυμά μου προς τον κ. Μητσοτάκη.»
Ανδρέας.
Κυριε Σταλιδη πρεπει να σας πω οτι ο Κουλης προσωπικως μου ειναι ιδιαιτερως απεχθης, οπως και η ΝΔούλα του, και ελπιζω να το καταλαβετε καποτε και εσεις οι καθως πρεπει αστοι συντηρητικοι light δεξιοι.
Επι του προκειμενου ομως εχει θεωρητικα δικιο. Αν πχ οι γονεις ειχαν δικαιωμα να επιλεξουν τους καιθηγητες που θα διδαξουν τα παιδια τους, και το κρατος πληρωνε τον καθε εκπαιδευτικο αναλογα με τον αριθμο των μαθητων που θα ειχε, τοτε οι καλοι εκπαιδευτικοι θα επιβιωναν, ενω οι λιγοτερο καλοι θα αλλαζαν επαγγελμα. Ταυτοχρονως θα εξαφανιζονταν τα φροντιστηρια. Η ιδιωτικη πρωτοβουλια αναγκαζεται να ειναι αποτελεσματικη ακριβως επειδη ο καταναλωτης/πελατης εχει τη δυνατοτητα να απορριπτει τα προϊοντα/υπηρεσιες που θεωρει κατωτερα.
Αυτα βεβαιως ο Κουλης τα λεει με νεφελωδεις εκφρασεις, αφου αν τα πει ευθεως θα χασει ψηφαλακια. Μην ανησυχειτε, αν δεν τολμα να τα πει ευθεως, τοτε δεν θα τολμησει ουτε να τα εφαρμοσει αν και οταν παρει την εξουσια.
Ο Κουλης πηγε και στο συνεδριο του Ποταμιου! Βρηκε ο γυφτος τη γενια του………………..
NF, κατ’ αρχάς να αποκρούσω όλους τους χαρακτηρισμούς κάθε είδους. Για να το πω με τη δική σας έκφραση, προσωπικώς μου είναι ιδιαιτέρως απεχθή τα επίθετα. (και οι ταμπέλες, οι κατηγοριοποιήσεις κλπ). Δεν είναι ειρωνία που χρησιμοποιώ το επίθετο «απεχθής» για να δηλώσω την απέχθειά μου στα επίθετα. Είναι έμφαση.
Κατά τα άλλα, ό,τι είχα να πω το είπα και το έγραψα. Φαίνεται τελικά ότι ίσως έχετε περισσότερα κοινά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη από όσα νομίζετε ότι έχουν άλλοι.
Ανδρέας.
@NF
Δεν εννοει αυτά που λες ο Μητσοτάκης, διάβασε καλύτερα το άρθρο μήπως το δεις που θέλει να το πάει.
Επίσης έχεις λάθος στον συλλογισμό σου. Αυτό που περιγράφεις ως σύστημα ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών δεν έχει σχέση με το σχολείο αλλά έχει περισσότερο σχέση με το σύστημα των “ιδιαιτεράκηδων” φροντιστών και των φροντιστηριων που μάλλον έχεις στο μυαλό σου ως “πρότυπο”. Αλλά το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο και ούτε μπορεί ποτέ να γίνει.
Το σχολείο είναι ένα ΙΔΡΥΜΑ που είναι υπεύθυνο για την ΠΑΡΟΧΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ στους νέους μιας χώρας.
Το φροντιστήριο είναι μια ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ που βοηθάει παιδιά να πάρουν ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ και να ξεπεράσουν τους συνυποψήφιούς τους σε κάποιες ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ (όπως π.χ. είναι οι πανελλαδικές που γίνονται τώρα).
Επίσης στο πίσω μέρος του μυαλού σου να έχεις πάντα το ότι πολλοί γονείς ενδιαφέρονται μεν για την μόρφωση και την εκπαίδευση του παιδιού τους κατά ένα μέρος αλλά κατα το υπόλοιπο ενδιαφέρονται για τους βαθμούς που θα πάρει το τέκνο τους, οπότε το ζήτημα της συναλλαγής με τους εκπαιδευτικούς πάντα θα υπάρχει σε μοντέλα όπως αυτό που περιγράφεις. Εν ολίγοις και οι “κακοί” εκπαιδευτικοί θα επιβιώνουν γιατί θα συναλλάσονται με “κακούς” γονιούς με αντάλλαγμα καλύτερη βαθμολογία για τα “σκράπες” παιδιά τους…
Πολύ μεγαλύτερο φάουλ εἶναι, νομίζω, ἡ σκόπιμη σύγχυση τῆς «παιδείας» μὲ τὴν «ἐκπαίδευση». Εἶναι δέ, μεγάλη αὐταπάτη νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ ἐκπαίδευση μπορεῖ νὰ ὁδηγήσῃ σὲ παιδεία. Αὐτὸ δὲν γίνεται. Ἡ παιδεία προηγεῖται καὶ διαμορφώνει καὶ τὴν ἐκπαίδευση. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως, ποὺ δὲν ἔχουμε, ὡς κοινωνία, παιδεία, ἡ ἐκπαίδευσίς μας θὰ εἶναι ὑποχρεωτικῶς ἐλαττωμματική. Συνεπῶς, ὀρθώτατα ὁ Κυριάκος ἑστιάζει στὸ νὰ μὴν κοστίζῃ τόσο πολὺ ἡ ἐλαττωμματική μας ἐκπαίδευση. Διότι σήμερα πληρώνουμε πολύ περισσοτέρους ἐκπαιδευτικοὺς ἀνὰ μαθητὴ ἀπὸ ὁποιανδήποτε ἄλλη χώρα. Παρκάρουμε ἐκεῖ ὅσους μποροῦμε περισσοτέρους ἁπὸ τοὺς «διπλωματούχους ἀνεπιστήμονας» ποὺ βγάζουν τὰ πανεπιστήμιά μας.
“πληρώνουμε πολύ περισσοτέρους ἐκπαιδευτικοὺς ἀνὰ μαθητὴ ἀπὸ ὁποιανδήποτε ἄλλη χώρα”
Αυτό οφείλεται στον αριστερό επαγγελματικό και φοιτητικό συνδικαλισμό που κυριαρχεί και που έχει διαλύσει την εκπαίδευσή μας από τα νηπιαγωγεία μέχρι και τα πανεπιστήμια.
Το ερώτημα έτσι γίνεται το εξής: έχει ο Κυριάκος την αντοχή και τις δυνάμεις να τα βάλει επί της ουσίας με την αριστερά; Μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει και μεγάλο ζήλο, τουναντίον μάλιστα, πολύ …”καθως πρέπει” φαίνεται.
Ανδρέα, δεν με ενδιαφέρουν ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε οι παρατρεχάμενοί του. Να σου θυμίσω δε ότι η Γιαννάκου ήταν Υπουργός Παιδείας επί Καραμανλή και παραμένει “καραμανλική” όπως συνηθίζουν να λένε. Εμένα με ενδιαφέρει να ξεκουμπιστούν αυτοί που ξεθεμελιώνουν την Παιδεία όπως σωστά λες. Αυτό προέχει τώρα. Κάθε μέρα που διατηρούν την εξουσία είναι μέρα απώλειας για τον Ελληνισμό.
Τι σημαίνει «Καραμανλικός»; τίποτα απολύτως.
Εκτός από ένταξη σε μία άνευρη κομματική φράξια, χωρίς ιδεολογικοπολιτικό στίγμα, χωρίς να προσφέρει καμία γνώση για κάποιο συγκεκριμένο τρόπο σκέψης ή προσέγγισης στη λύση ενός προβλήματος, εκτός από το αν αυτή η λύση εξυπηρετεί τα κοντόφθαλμα συμφέροντα της φράξιας ή των ανθρώπων της. Κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από τις ταμπέλες γενικώς, και από τις πολιτικές ταμπέλες ειδικότερα.
Ανδρέας.
Δὲν ἔχει ὁ Κυριάκος τὰ κότσια νὰ τὰ βάλῃ μὲ τὸ ἐπαγγελματικὸ καὶ φοιτητικὸ συνδικαλισταριό, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι οὔτε δεξιὸ οὔτε ἀριστερὸ ἀλλὰ σκέτο λησταριό. Καί, βεβαίως, κανένας ἄλλος δὲν ἔχει τὰ κότσια. Διότι, μὲ 44% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πιστοποιημένους παρασιτοῦντας, εἶναι αὐταπάτη νὰ ἐλπίζῃ κανεὶς σὲ σημαντικὴ βελτίωση. Σὲ μικρὲς βελτιώσεις μόνον μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε. Ὅποιοι λίγοι θέλουν καλύτερες μέρες, ἂς κάνουν ὅ,τι κάνουν οἱ Ἕλληνες τὰ τελευταῖα 2.800 χρόνια. Ὑπάρχει ἡ ὁδός …
Ανδρέα, ΟΛΟΙ γνωρίζουμε ότι ήταν της επιρροής Καραμανλή και υλοποιούσε την πολιτική του. Αυτό σημαίνει. Τα περί φράξιας δεν ανήκουν στην αστική παράταξη. Ανήκουν σε άλλες. Αυτά για να συνεννοούμαστε τι σημαίνει τι. Κατά τα άλλα, για να μη σχολιάζεις τα αλλα που είπα για την ανάγκη να ξεκουμπιστούν πρωτίστως οι ανθέλληνες, υποθέτω ότι συμφωνείς.
Είναι μάλλον σουρεαλιστικό να βιώνουμε την αντικατάσταση των ελληνων από αλλογενείς και αλλοθρήσκους (κατα προτίμησιν μωαμεθανούς) και άλλοι να συζητούν θέματα τα οποία αφορούν πολιτισμένους και εν ειρήνην μόνον λαούς, όπως παραδείγματος χάριν, θέματα παιδείας.
Εστω. κ. Γεωργανά ποιά είναι η οδός;
“Διότι, μὲ 44% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πιστοποιημένους παρασιτοῦντας, εἶναι αὐταπάτη νὰ ἐλπίζῃ κανεὶς σὲ σημαντικὴ βελτίωση”
Το ποσοστό σου είναι φουσκωμένο αλλά πέρα από αυτό και έτσι να ήταν το “συνδικαλισταριό” είναι ελάχιστα άτομα που δεν τους χωνεύει κανένας στη χώρα. Άνετα ένας πραγματικός κυβερνήστης θα μπορούσε να βάλει τάξη στο τοπίο σε μερικές μέρες αλλά κανείς δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα.
Η ηγεσία της αριστεράς και γενικά η αριστερά και άκρα αριστερά είναι πολύ οργανωμένη και δυναμική και οι περισσότεροι δεξιοί “ηγέτες” με το μόνο που έχουν αντοχή να τα βάλουν είναι με κανένα πιτόγυρο, καμμιά σεφτελιά και τα αντικαταθλιπτικά τους…
Αγαπητέ «Φου–Μπάρ», όχι μόνο δεν είναι σουρρεαλιστικό, αλλά αντιθέτως καθίσταται εξαιρετικά επείγον.
Αν μας ενδιαφέρει ο «τόπος» (να μην αντικατασταθούν οι κάτοικοι από άλλους, είτε είναι αλλογενείς και αλλόθρησκοι, είτε όχι), τότε υποθέτω θα οδηγούνταν κανείς σε δρόμους πλήρους απομονωτισμού, βιαίας εξόδου όλων αυτών και κλεισίματος στο καβούκι μας με κάθε κόστος. Έστω ότι αυτό θα διατηρούσε τον τόπο στους ίδιους και στους απογόνους αυτών που κατοικούν σήμερα. Τι θα κόμιζαν όμως αυτοί; ποιος ο ρόλος τους;
Αν μας ενδιαφέρει ο «τρόπος», διότι υποτίθεται ότι κάθε λαός, κάθε έθνος, κάθε παράδοση, κάθε συλλογική ταυτότητα, αυτό είναι: τρόπος του νου, προσέγγιση του βίου, ιεράρχηση προτεραιοτήτων, αυτό που λέγεται πολιτισμός (όχι οι φευγαλέες θερινές συναυλίες, αλλά η αντίληψη περί ζωής κλπ), τότε είναι ακριβώς η ΠΑΙΔΕΙΑ που μπαίνει στην καρδιά του προβλήματος. Διότι άλλο πράγμα η παιδεία και άλλο πράγμα το πώς να γίνει κανείς υδραυλικός ή δικηγόρος.
Οι Έλληνες, αλλά όχι μόνο οι Έλληνες, τα τελευταία χρόνια, αλλά όχι μόνο τα τελευταία χρόνια (δηλαδή συνολικά όλοι οι λαοί σε όλα τα χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας) και πολύ περισσότερο τα χρόνια και τους αιώνες που έρχονται μπροστά μας, ταξιδεύουν, μετοικούν, συναναστρέφονται με άλλους ανθρώπους, πολύ συχνά μάλιστα «αλλογενείς και αλλοθρήσκους», όπως λέτε κι εσείς.
Ακόμα και αν έχουν λάβει μία εκπαίδευση (πχ υδραυλικού ή δικηγόρου), όταν συναντήσουν έναν αντίστοιχο αλλογενή και αλλόθρησκο στην χώρα τους ή σε άλλη χώρα, θα έχουν ορισμένα κοινά μαζί του. Θα έχουν λάβει παρόμοια εκπαίδευση. Όμως, θα έχουν και ορισμένες διαφορές. Αυτές οι διαφορές είναι παράγωγα της παιδείας, δηλαδή της κουλτούρας, της ταυτότητας, του τρόπου από τον οποίον κατάγονται. Όχι κατ’ ανάγκην του τόπου. Ο τρόπος είναι που ζωντανεύει τον τόπο. Και ο τρόπος είναι κατ’ εξοχήν ζήτημα παιδείας. Τι άλλο;
Το να πάψουμε την «αντικατάσταση από αλλογενείς και αλλοθρήσκους» δεν θα μας βοηθήσει σε τίποτα. Θα συνεχίσουμε να φέρουμε ένα όνομα («Έλληνες»), το οποίο θα είναι σαν ένα ξεθωριασμένο αυτοκόλητο σε ένα παμπάλαιο φθαρμένο αντικείμενο, περισσότερο για να θυμίζει παρά για να ζωοποιεί. Εφόσον δεν ασχοληθούμε με αυτό που σε σας φαίνεται σουρρεαλιστικό.
Το θέμα είναι λοιπόν, να γνωρίζουμε τι κομίζει το όνομα αυτό, εφόσον θέλουμε να το διατηρούμε. Τι κοινό και τι διαφορετικό κομίζει από τους «αλλογενείς και αλλοθρήσκους». Αυτό είναι που θα μας σώσει, θα σώσει τη συλλογική μας ιδιοπροσωπεία (όση, τέλος πάντων, διασώζουμε, έστω και σε επίπεδα «μαγιάς»).
Αυτό δεν θα γίνει ούτε στα φροντιστήρια, ούτε στα εκπαιδευτήρια (υδραυλικών ή δικηγόρων). Δεν θα γίνει, είτε προχωρήσει η «αντικατάσταση», είτε όχι.
Συνεπώς, είναι θεμελιώδες το πρόβλημα.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου με αφορμή το σχόλιό σας.
Ανδρέας.
Πῶς εἶναι «παραφουσκωμένο» τὸ 44% ; Πόσες ποσοστιαῖες μονάδες ἔχασαν τὰ «κόμματα ἐξουσίας» μεταξὺ Ὀκτωβρίου 2009 καὶ Μαΐου 2012 ; Προφανῶς, ἐκεῖνοι ποὺ τὰ ψήφιζαν προηγουμένως τὰ ψήφιζαν μὲ ἀντάλλαγμα πελατειακὲς παροχές. Καὶ ἀφήνω ἔξω τὶς 500.000 ποὺ δὲν πῆγαν νὰ ψηφίσουν τὸν Μάϊο τοῦ 2012, καὶ πάλι διότι ἡ ψῆφός τους δὲν εἶχε ὁρατὸ ἰδιοτελὲς πελατειακὸ ἀντάλλαγμα. Μετὰ τὶς ἐκλογὲς καὶ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 2015, οἱ μὴ ψηφίζοντες ἀπογοητευμένοι ἔχουν φθάσει τὸ 1,5 ἑκατομμύριο, ἀλλὰ οἱ ψηφίζοντες ἐπ’ ἐλπίδι πελατειακῶν παροχῶν ἤ, τούλάχιστον, προστασίας αὐτῶν καὶ ὄχι ἄλλων ἀπὸ τὸν διεθνῆ οἰκονομικὸ ἀνταγωνισμὸ παραμένουν σταθεροὶ στὸ 44% (62% στὸ δημοψήφισμα μεῖον 18% τῶν κομμάτων ὑπὲρ ἑξόδου ἀπὸ ΕΕ, Εὐρωζώνη στὶς ἐκλογὲς τοῦ Σεπτεμβρίου 2015). Γιατί βλέπουμε νὰ ἰδρύονται συνεχῶς νέα κόμματα (Μπαλτάκος-Καρατζαφέρης, Φαῆλος, Ζωή) ; Εὐτυχῶς ποὺ πολυδιασπᾶται ἡ πολιτικὴ ἐκπροσώπησις τοῦ παρασιτισμοῦ. Ἀλλά, βεβαίως, αὐτὸ συνεπάγεται ὅτι κανένας «φωτισμένος» ἡγέτης δὲν ἔχει καὶ δὲν πρόκειται ποτέ, ὅσο ζοῦμε, νὰ λάβῃ ἐντολὴ νὰ διορθώσῃ τὰ μεγάλα στραβὰ τοῦ τόπου. Ἂς ἔχουμε μετρημένες ἐλπίδες καὶ ἂς μὴν βλάπτουμε κιόλας μὲ τὸν μαξιμαλισμό μας. Ὁ Τσίπρας θὰ κάτσῃ μέχρι τὸ 2019, διότι δὲν ἔχει ἐκλογὲς ἡ περίοδος αὐτή. Ἂς τὸν βοηθήσουμε ἐκεῖ πού κάνει τὸ σωστό, ἔστω καί, ὅπως λέει, ἄθελά του. Ἂν θέλουμε νὰ κάνῃ κάτι καὶ ὁ Κυριάκος, ἂς τὸν παρακινήσουμε χωρὶς τὶς παθιασμένες παχειὲς κουβέντες, ἰδίως ὅσοι τὶς γράφουν ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ ἐξωτερικοῦ. Δέν εἶναι καθόλου Ἑλληνικὲς οἱ παχειὲς κουβέντες. Βαρβαρισμὸς τοῦ κερατᾶ εἶναι. Οὔτε οἱ κραυγές νὰ σώσουμε, δῆθεν, τὸν Ἑλληνισμὸ μὲ ἀπεγνωσμένη ἄμυνα τῶν πατροπαραδότων εἶναι Ἑλληνικές. Ποτὲ δὲν ἦταν ὁ Ἐλληνισμὸς μουσεῖον, ὅπως αὐτὰ ποὺ ἔχτισαν οἱ Δυτικοὶ καὶ τὰ γέμισαν μὲ μάρμαρα ὥστε κι αὐτοὶ «σὰν τοὺς Ἕλληνας» νὰ φαίνονται. Ἑλληνισμὸς σημαίνει ἐπίθεση, νὰ δείχνουμε στοὺς ἄλλους ἐμεῖς καὶ μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὸ παράδειγμα ἕναν ἀληθινώτερο τρόπο νὰ ζοῦν.
Χαίρετε κύριε Ανδρέα,
Δεν θα διαφωνούσα μαζί σας εάν δεν προυπηρχε η ιστορική μνήμη μας χιλιων πεντακοσίων και πλέον ετών. Εκείνη υπογραμμιζει ότι η συμβίωση με τα συγκεκριμενα φύλα είναι αδύνατη και οδήγει κατα κανόνα στην εξαφάνισή μας. Ελπίζω να μην γινομαι υπερβολικος εάν υποστηρίζω ότι και στο παρελθόν εξαφανιστήκαμε, εμείς που φέρουμε τα ίδια εθιμα και την ίδια γλώσσα. Αρα η δυνατότητα ζωοποίησης στην οποία αναφέρεστε θα καταστεί αδύνατη (εκτός και εάν ο φορέας της επιζήσει μέσω των Ευρωπαίων, όπως ακριβώς δηλαδή συνέβη στο παρελθόν).
…και δέν χρειάζεται να ανατρέξω κάν στην ιστορική μνήμη. Η παρούσα αντικατάσταση επιτελείται κατα παράβασιν του υφιστάμενου νόμου που διέπει τις σχέσεις αλλοδαπών με το ελληνικό κράτος (Ν.3386/2005 διαθέσιμος από την ιστοσελίδα του εθνικού τυπογραφείου). Δεν ομιλούμε λοιπόν για ένα πρόγραμμα μετανάστευσης όπως αυτό εισάγεται από τον κοινό νομοθέτη προς ψήφισιν στην βουλή ή το κογκρέσο και θέτει όρους και quota. Ομιλούμε για παράνομη μετανάστευση στην οποία συνεργεί και προωθεί η παρούσα κυβέρνηση (η οποία
παρεμπιπτόντως εξελέγη με το 19.2% των ψήφων του εκλογικού σώματος).
Θεωρώ ότι ο κυρίως όγκος είναι το τελευταίο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το αναγάγουμε στο σύνολο της εκλογικής δύναμης. Σίγουρα, θα πρέπει να προσθέσουμε μέρος (μικρό) των προσοπολατρών του κάθε κόμματος.
Και για αυτούς αγωνίζονται οι εκάστοτε κουταλοκράτορες. Το υπόλοιπο όμως (σκεφτείτε τις τελεαυταίες “αποχές”) είναι η πραγματική πλειοψηφία που απλά σιχάθηκε τους πάντες και τα πάντα….ΠΟιος θα βρεθεί γι’αυτούς;;;