Κάθε πολιτισμός διαμορφώνεται από τον χώρο στον οποίο βρίσκεται. Πολύ διαφορετικά εξελίσσεται ο χαρακτήρας λαών που αναπτύσσονται σε βουνά ή πεδιάδες, με ή χωρίς πρόσβαση σε θάλασσα, σε τόπους ξερούς και άγονους ή ευλογημένους με φυσικούς πόρους και άφθονο νερό. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία λοιπόν πρέπει να εξεταστεί πριν απ’ όλα, στη γεωγραφική της τοποθεσία.
Το μεσαιωνικό Ρωμαϊκό κράτος γεννήθηκε και πορεύθηκε μέσα στο χώρο της αλεξανδρινής και ελληνιστικής Ανατολής, την οποία αργότερα κατέκτησε η Ρώμη. Ήταν μία γεωγραφική ενότητα όπου κυριαρχούσε η ελληνική γλώσσα, γεννήθηκε ο χριστιανισμός και αναπτύσσονταν μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Αντιόχεια και η Αλεξάνδρεια.
Ο ιστορικός βυζαντινός χώρος χωρίζεται στα εξής βασικά τμήματα: τη Μικρά Ασία, που όπως θα δούμε αποδείχθηκε η πιο πολύτιμη επαρχία της αυτοκρατορίας, τη χερσόνησο του Αίμου, δηλαδή τα Βαλκάνια, την Ιταλία, την περιοχή του Καυκάσου και τις μεσογειακές περιφέρειες της Μέσης Ανατολής μαζί με την Αίγυπτο.
Από θαλάσσιας πλευράς το Βυζάντιο απλωνόταν στο χώρο του Ευξείνου Πόντου και της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ κατά καιρούς επέκτεινε την επιρροή του και δυτικότερα.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ:
Γεωγραφία και Γεωπολιτική του Βυζαντίου – Εισαγωγή στη Βυζαντινή Ιστορία (Επ. 3)