Απίθανη, αλλά μόνη ελπίδα

Ευτυχως που υπαρχουν καποιες φωνες εδω και εκει σαν του κου Γιανναρα. Δυστυχως ομως δεν υπαρχουν πλεον αυτια για να ακουσουν. Δυστυχως δεν υπαρχουν πλεον σκεπτομενοι.
Λυπηρο για τους νεοτερους των Ελληνων.

Δεν είναι κακό το να δείχνουμε, εν τοιαύτη περιπτώσει, δεν είναι και κακό να προτείνουμε, όμως και εδώ θα γυρίσω πίσω ,εκεί στα παιδικά μου, που ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, στις παρελάσεις που πηγαίναμε, με ανέβαζε στους ώμους του, προκειμένου να δω, να καταλάβω, γιατί παράλληλα μου ομιλούσε. Κατάντησε πολυτέλεια σήμερα ή και οικονομικά ασύμφορη η παρέλαση, το πάρκιν των παιδιών συμφέρει καλλίτερα, αφήνει και χρόνο ελεύθερο, στα σχολειά οι γιορτές χαλάνε την σούπα της άμβλυνσης της(ισοπέδωσης)ώστε να έχει χώρο η παγκοσμιοποίηση και να φτιάξουμε ξανά το χαμένο και ξεχασμένο όνειρο του μέγα οραματισθεί του καημένου του Μέττερνιχ. υιος+ασωτος-Σωτήριος Λαλιώτης.

με τρομάζει η βαρβαρότητα της σημερινής κυβέρνησης, με τρομάζει η ηγεσία του Υπ. παιδείας που μισεί την εθνική μας ταυτότητα και ο παρδαλός πρωθυπουργός που τσιρίζει να τα αλλάξουμε όλα καταδεικνύοντας ότι δεν έχει διαβρώσει αρκετά η οικογένεια του (3 γενιές βαρβάρων και πολύτεκνων Παπατζήδων) την Ελληνική κοινωνία και απαιτείται κι άλλη παραμόρφωση και αφελληνισμός.
Αυτός ως καλός υπάλληλος της μητρικής του χώρας που φυσικά δεν έχει τα καλύτερα σχέδια για την Ελλάδα θα αποκατασταθεί επαγγελματικά και οικονομικά και μετά την πλήρη διάλυση της χώρας μας, εμείς?

Η ταπεινή μου γνώμη είναι η εξής: Πράγματι θλιβερά τα όσα συνετέλεσαν στο να ζούμε τη σημερινή κατάσταση. Όντως η κατάπτωση αξιών, σε συνδιασμό με τους χιλιάδες πτυχιούχους αγράμματους, που περιφέρονται στους δρόμους και την 25η Μαρτίου σου απαντούν πως γιορτάζουμε το ΟΧΙ, αποδεικνύουν περίτρανα την΄”ά(χ)ριστη λειτουργία του συστήματος παιδείας” αλλά και το τέλμα της ελληνικής κοινωνίας. Όμως όλα αυτά συν την απαξίωση των θεσμών που γεννήθηκαν στη χώρα μας όπως αυτή η δύσμοιρη Δημοκρατία, με κάνουν να γυρίσω λίγο πίσω. Όπως οι αθλητές του στίβου, που πρόκειται να πηδήσουν πάνω απο ένα πανύψηλο εμπόδιο πρώτα κάνουν κάποια βήματα πίσω. Έτσι κι όλοι μας πρέπει να συμπεριφερθούμε. Ας πάψουμε να καρτερούμε τις λύσεις απο τις αοριστείες (πολιτεία- κράτος- αρμόδιους κλπ). Ας αντιληφθούμε τελικά, πως ο κόσμος αλλάζει όταν εμείς διαφοροποιήσουμε τη στάση μας και τον τρόπο αντίδρασής μας. Ορθώς καταγγέλονται και καταγράφονται όλες οι ατασθαλείες που καθιστούν την ιστορία μας ένα παραμυθάκι κακογραμμένο στα σχολικά βιβλία, όμως εκτιμώ, πως ο κάθε γονιός απο εμάς, οφείλει να αποτραβηχτεί ένα βήμα πίσω και να κλείσει τον υπνωτιστή του σπιτιού του (τηλεόραση) και να αρχίσει να συνδιαλλέγεται με το παιδί του με ειλικρίνια. Να αναζητήσει στοιχεία απο σοβαρούς ιστορικούς και να τα προωθήσει στα έκπληκτα μάτια του μικρότερου Έλληνα που σαφώς περνά περίοδο αναζήτησης. Ας εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι πραγματικά συμβαίνει κάπως έτσι: Όλοι αυτοί οι χαμογελαστοί κι εγκάρδιοι πολιτικοί επισκέπτες των ξένων χωρών, ούτε φιλέλληνες είναι, ούτε και μας έχουν καμιά ιδιαίτερη εκτίμηση αλλά μόνο τα συμφέροντά τους προσδοκούν να προασπίσουν, ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΔΙΚΉ ΜΑΣ ΠΑΤΡΊΔΑ! Η ΠΑΤΡΊΔΑ ΜΑΣ ΔΕ ΜΕΤΡΆ ΠΕΝΤΑΚΌΣΙΑ ΧΡΌΝΙΑ ΖΩΉΣ, ΑΛΛΆ ΓΈΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΙΣ ΤΈΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΆΜΜΑΤΑ. ΓΈΝΝΗΣΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΣΟΦΟΎΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΟΠΏΤΗΤΑΣ ΏΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΎΝ ΟΙ ΜΕΤΈΠΕΙΤΑ ΚΟΙΝΩΝΊΕΣ ΝΑ ΣΥΣΤΑΘΟΎΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΗΠΆΡΞΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΆ. Αυτά όμως οι σημερινοί ισχυροί όπως και οι προγενέστεροι αυτών, απλά τα οικειοποιούνται σερβίροντάς σου μόδες απανωτές, ώστε να ξεχάσεις ποιός είσαι και να ασχολείσαι μόνο με το ποιόν θα μιμείσαι για να είσα “in”, αλλά και να προμηθεύεσαι τα απαραίτητα του υποδεικνυόμενου στυλ που είναι “must”! Έτσι παιδί μου, παραμένεις “μέσα” στον έλεγχό τους και υποδουλώνεσαι στα “πρέπει” τους, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τίποτα απο την πραγματικότητα που γύρω σου διαμορφώνεται με δεξιοτεχνία! Για όλους αυτούς τους λόγους παιδί μου, το βιβλίο του σχολείου σου περιέχει τόσα λάθη και τόσες ανακρίβειες, ώστε εσύ ανυποψίαστο να τις δεχτείς, να τις υιοθετήσεις και τελικά να τις πιστέψεις! Έτσι αύριο θα καταλήξεις εύκολα μισθωμένος κι ας δείχνεις μισθωτός! Εγώ δε, (αν εξακολουθώ να σκέφτομαι κατά πως μου παίζουν το ντέφι τα ΜΜΕ) θα καμαρώνω κουρασμένα για τη φροντηστηριακή μόρφωση που σου παρείχα ώστε κάπου να βολευτείς και την ίδια στιγμή θα έχω ποδοπατήσει κάθε έννοια ελευθερίας, σεβασμού των αγώνων των προγενέστερων, και ηθικής αφού τα πάντα θα θυσιαστούν στο βωμό του βολέματός σου. Αν τώρα φτάσεις ψηλά και η γνώμη σου παίζει ρόλο στις εθνικές μας αποφάσεις “άρπαξε αν βρεις και κλέψε να χεις” μην είσαι κορόιδο ΌΛΟΙ ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ θα σου πω και θα συνεχίσω την κατακραυγή των κλεφτών κι απατεώνων που ξεπουλούν τα πάντα! Όχι αγαπητοί φίλοι, η Ελλάδα δεν έχει τελειώσει. Όχι γιατί αυτό θα συμβεί μόνο αν το θελήσει ο Θεός! Απλά βγαίνει απο το λίγο καιρό που ξαποσταίνει… και θα ξαναγεννηθεί απο τις στάχτες της όπως πάντα! Όχι μόνη της αλλά με το δικό μας …χείρα κίνει! Ποιός μας εμποδίζει να στραφούμε στην έμπρακτη στήριξη της πάμπλουτης παράδοσής μας; Στην αναβίωση των πανάρχαιων εθίμων μας; Γιατί ενώ με άνεση δηλώνουμε στον περίγυρό μας πως γράψαμε την κορούλα μας μπαλέτο, δε στέλνουμε τα παιδιά μας να μάθουν παραδοσιακούς χορούς; Α, ξέχασα δεν είναι “in” και θα μας χαλάσει το “image”! Παρεμπιπτόντως οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν σε ποιοτικό τραγούδι ξεκίνησαν με βυζαντινή μουσική. Εμάς τα παιδιά μας ποιός τα εμποδίζει να μάθουν κάτι τόσο μελωδικό και όμορφο; Μήπως το υπουργείο δια βίου μάθησης που έπαψε να λέγεται και θρησκευμάτων; Ίσως εμάς τελικά μας εξυπηρετεί να βλέπουμε την Ελλάδα τελειωμένη, απλά γιατί δε θέλουμε να κλείσουμε το κουτί που αυτό μας πλασσάρει μέρα – νύχτα, ώσπου να το κάνουμε κτήμα μας! Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το σούσι μας κι ας φάμε κι ένα βράδυ ψωμάκι με ελίτσες, φέτα και λίγο κρασάκι ρε αδερφέ!

Όπως θα είδατε ξεκινώ δηλώνοντας την ταπεινή μου γνώμη! Αλλά όπως και να έχει το να δείξει κανείς τι εννοεί χρησιμοποιώντας ίσως και μια υπερβολή εκτιμώ πως πρέπει να γίνεται αντιληπτό απο αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους ανοιχτόμυαλους! Παρεμπιπτόντως μήπως δε γνωρίζεται πως ο Έλληνας επιβιώνει με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο ότι κι αν του υποδεικνύουν ξένοι και υμέτεροι; Άλλωστε το όλο σχόλιό μου, κατατέθηκε με πλήρη σεβασμό στη διαφωνία μου πως η Ελλάδα τελείωσε όπως δηλώνει ο φίλος μας Πατριώτης πιο πάνω. Δε θα τολμούσα όμως να τον προσβάλλω ως ανόητο ή ανθέλληνα και ότι άλλο εύκολο! Δε μου επιτρέπει πρώτα απο όλα η αγωγή μου!

Φίλτατε “Πατριώτη” απλή καταγραφή της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας αποτελεί και σκέψεις, αυτό που εσείς αποκαλείτε λογοδιάρροια. Θέλησα να αναλύσω λίγο το τι μας οδηγεί στο τέλμα μέσα απο τα ίδια μας τα σπίτια με μια πιο παραστατική ματιά αν θέλετε και τίποτα άλλο. Παράλληλα να καταθέσω την αντίρρησή μου με το άρθρο ως προς το τέλος της χώρας μας! Κάτι που εσείς συμφωνείτε, (απόλυτα σεβαστό)! Εγώ πάλι, θεωρώ πως δεν της αξίζει της Ελλάδας κάτι τέτοιο και γι’ αυτό έγραψα αυτά που πιστεύω περί στήριξης των παραδόσεων μας κλπ. Καμμιά απολύτως διάθεση εθνικισμού ή οτι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί δεν εννοώ. Απλά έκτιμώ πως οι ιδιαιτερότητες ενός λαού εξακολουθούν να τον κρατούν ζωντανό με τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα! (Αναφορικά δε με το καλοπροαίρετο σχόλιό σας περί της ορθογραφίας μου ευχαριστώ κι εγώ τα επεσήμανα αφού είχε αναρτηθεί, αλλά ίσως να σας έχει συμβεί να γράψετε κάποια φορά κάτω άπο όχι και τόσο “άνετες” συνθήκες!).

Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια οι πνευματικοί ταγοί αυτής της χώρας όταν άρχισαν κάποιοι να ξεφτίζουν την αξιοπρέπειά της; Μάλλον δεν έβλεπαν αυτό που συνέβαινε από το δυσθεώρατο ύψος των πανεπιστημιακών τους θώκων. Θα περίμενα επίσης από αυτούς τους πνευματικούς ταγούς να έχουν εμπνεύσει στους μαθητές τους αξίες και ιδανικά. Όμως δεν έχω δει κανέναν από τους εκπαιδευτκούς να βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για την επιβολή της αγγλικής ως δεύτερης γλώσσας αυτής της χώρας. Βγαίνουν μόνον για να διεκδικήσουν περισσότερα χρήματα. Σιγά – σιγά βέβαια θα σταματήσουν να βγαίνουν και γι’ αυτό γιατί θα συνηθίσουν στην μιζέρια και στην μετριότητα. Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν άνθρωποι μίζεροι και μέτριοι να εμπνεύσουν τις επόμενες γενεές; Δάσκαλος (σε αυτή τη λέξη περιλαμβάνω από τον δάσκαλο του δημοτικού μέχρι τον καθηγητή του πανεπιστημίου) δεν είναι εκείνος που μπαίνει στην τάξη και απαριθμεί το πόσα βουνά έχει μία χώρα. Δάσκαλος είναι εκείνος που αγωνίζεται να βελτιωθεί η παιδεία και κατεβαίνει στον δρόμο για να αγωνισθεί για την βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και για τις αξίες αυτής της χώρας που έδωσε πολιτισμό. Έχετε δει πολλούς να το έχουν κάνει; Σκέφτομαι μήπως εκτός από το υπάρχον πολιτικό σύστημα θα πρέπει να πάρουν και αυτοί πόδι. Μάλλον δεν θα πρέπει να αναζητήσουμε μόνον καινούριους πολιτικούς ταγούς αλλά και άξιους δασκάλους.

Προσυπογράφω στα λεγόμενα του κυρίου Γιανναρά. Δεν μπορώ να δεχθώ επ’ ουδενί πως έπαψε η Ελλάδα να γεννά ανθρώπους με πνεύμα, ουσιαστική γνώση και διάθεση προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο. Τώρα, το γεγονός ότι προωθούνται κάποιοι, ενώ μένουν στην αφάνεια κάποιοι άλλοι, πιθανότατα πολύ αξιότεροι των πρώτων, μάλλον θα πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας προς την αξιοκρατία που λάμπει δια της απουσίας της στη χώρα μας πολλά- πολλά χρόνια! Θεωρώ δε, πως αν γινόταν μια ανοιχτή πραγματική συζήτηση για την κρίση, (με πολίτες που κατέχουν το αντικείμενο), με σκοπό να προταθούν λύσεις για τα οικονομικά της Ελλάδας, όχι μόνο θα είχαμε βρει τη λύση, αλλά θα κοντεύαμε να ολοκληρώσουμε την εφαρμογή της και χωρίς δεσμεύσεις εξωτερικών παραγόντων ή αιματηρές θυσίες απο τους μη έχοντες!

Τους συγκεκριμένους πνευματικούς ανθρώπους που αναφέρετε, αγαπητέ κύριε ανώνυμε, τους γνωρίζω κι εγώ και τους σέβομαι, πολύ πριν μου το πείτε εσείς και την αξία τους δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει. Όταν όμως μιλάω για ταγούς μιλάω για ανθρώπους που μπαίνουν μπροστάρηδες για να αποφευχθεί ο πνευματικός εξευτελισμός μιας χώρας. Κάτι τέτοιο δεν το είδα από κανέναν (και δεν αναφέρομαι μόνον στους ήδη αναφερθέντες). Αναφέρομαι όπως είπα και στο προηγούμενο σχολιό μου σε όλους τους διδάσκοντες όλων των βαθμίδων. Δεν αρνούμαι την αξία αυτών των ανθρώπων αλλά με γνώμονα την παρούσα κατάσταση δεν θα τους ονόμαζα ταγούς. Θα τους ονόμαζα απλά άξιους καθηγητές. Όπως γράφω και στο προηγούμενο σχόλιό μου σημαντικό για μένα είναι το πόσο ο δάσκαλος εμπνέει τον μαθητή του. Πού είναι οι εμπνευσμένοι μαθητές αυτών των δασκάλων; Το να χαρακτηρίζουμε κάποιον καλό ή μεγάλο καθηγητή και να τον αφήνουμε στο απυρόβλητο απαγορεύοντας την οποιαδήποτε κριτική του ασκείται νομίζω ότι κακό του κάνουμε. Ο κάθε ένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν, λοιπόν, την απαξίωση των αξίων ανθρώπων από το σύστημα εδώ και χρόνια, είναι πράγματα που έχουν γραφεί πάμπολλες φορές σε αυτόν εδώ τον χώρο να μην επαναλαμβανόμαστε, θα περίμενα να δω κάποιους δασκάλους στους δρόμους να αγωνίζονται ενάντια στην πνευματική κατάντια και τον πνευματικό μαρασμό.