ΜΕ ΤΟ ΤΟΥΦΕΚΙ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΡΑ
www.metotoufekikailyra.wordpress.com
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ…
Του Μανώλη Εγγλέζου-Δεληγιαννάκη
Η αίσθηση που έχει κανείς όταν διαβάζει τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν είναι αυτή ενός κειμένου που προέκυψε μετά διαπραγμάτευση δύο αντιτιθέμενων μερών. Δίδει την αίσθηση πως είναι προϊόν συνεννόησης δύο (ή περισσότερων) μερών, δηλαδή των Σκοπίων, της Ελληνικής κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας, που έχουν συμφωνήσει σε βάρος τρίτου μέρους (εδώ του Ελληνικού λαού) και πρέπει να πλασάρουν τη συμφωνία τους σ’ αυτό με τρόπο που να μη φαίνεται τόσο επαχθής όσο είναι.
Στο προοίμιο η Ελληνική Δημοκρατία αναφέρεται με το όνομά της, ενώ τα Σκόπια, όνομα που πια μόνο μερικοί αμετανόητοι θα χρησιμοποιούμε, αναφέρονται απλά ως το Δεύτερο Μέρος που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη με την αρ. 47/225 απόφαση της Γεν. Συνέλευσής τους.
Στο πρώτο άρθρο τονίζεται πως από τη θέση της συμφωνίας σε ισχύ τερματίζεται η Ενδιάμεση Συμφωνία, αυτή που καθιέρωσε το FYROM σαν προσωρινό όνομα.
Άρθρο 1.3: Το πλαίσιο της ταπείνωσης
Το όνομα εμφανίζεται στο άρθρο 1.3, όπου τίθεται όλο το πλαίσιο της ήττας: Βόρεια Μακεδονία, ιθαγένεια Μακεδονική με τον αστερίσκο «Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» που κανείς δε θα αναφέρει και με το οποίο κανείς δε θα ασχοληθεί, κανείς δε θα θυμάται ότι υπάρχει. Εδώ να ξαναπούμε ότι οι όροι της Συμφωνίας γενικά δίνουν την εντύπωση πως έχουν γραφτεί όχι σαν προϊόν διαπραγμάτευσης και απόπειρας εξισορρόπησης των εκατέρωθεν συμφερόντων, αλλά καθ’ υπαγόρευση του ΝΑΤΟ με κάποιο περιτύλιγμα που θα το κάνει εύπεπτο στους ιθαγενείς και θα προσφέρει κάποιο πρόσχημα στην κυβέρνηση να μπορεί να μας δουλεύει μπροστά στα μάτια μας. Αυτό το ρόλο επιτελεί το φαιδρό «Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας», αυτόν επιτελεί και ο όρος για τη γλώσσα αμέσως μετά.
Γλώσσα είναι η «Μακεδονική», δίχως τον αστερίσκο του «Βόρεια Μακεδονία». Και για να δοθεί μια νομιμοποίηση στον εξευτελισμό, επαναλαμβάνεται εδώ σα γεγονός αντικειμενικό, το επιχείρημα όχι της Σκοπιανής, αλλά της …Ελληνικής κυβέρνησης ότι είχε τάχα το ιδίωμά τους αναγνωριστεί σα «Μακεδονική γλώσσα» από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων (στην Αθήνα)! Το επιχείρημα αυτό, άγνωστο στους Σκοπιανούς επί δεκαετίες μέχρι να αναλάβουν τη διαπραγμάτευση ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και ο Καμένος, δημιουργήθηκε εκ του μηδενός και χρησιμοποιήθηκε από τους τελευταίους για να αποσείσουν το άγος της υποταγής φορτώνοντάς το σε προηγούμενες κυβερνήσεις. Εφόσον αυτές το είχαν δεχτεί, αυτές είναι οι κακοί κι εκείνοι οι αναγκαστικώς δεσμευόμενοι! Τι να κάνουμε; Τι κι αν ο Μπαμπινιώτης ξεκαθάρισε ότι σε κείνη τη Συνδιάσκεψη απλά συζητήθηκε το θέμα της μεταγραφής στα Λατινικά των γλωσσών που έχουν άλλο αλφάβητο και δεν αναγνωρίστηκε το παραμικρό;
Στο άρθρο 1.3 πάντα, οι όροι Μακεδονία και Μακεδόνας παραπέμπονται προς διευκρίνιση στο άρθρο 7. Εκεί προβλέπεται ότι για κάθε μέρος οι όροι αυτοί έχουν διαφορετική έννοια, με ένα μεγάλο ερωτηματικό που θα αναλύσομε στο έβδομο άρθρο.
Το άρθρο 1.3 έχει και μιαν ακόμα μεγάλη ήττα: Ενώ θα περίμενε κανείς ότι η «Βόρεια» πλέον Μακεδονία θα είχε και μιαν αντίστοιχη καταγραφή σε επίπεδο διεθνών συντομογραφιών, ήτοι ΝΜΚ (North Macedonia), αυτή ισχύει μόνο για τα αυτοκίνητα που περνούν τα σύνορα, προφανώς για να μας δουλεύουν καθώς από τα σύνορα θα διέρχονται από τη Μακεδονία για διακοπές στη Χαλκιδική. Για όλες τις άλλες χρήσεις το σήμα θα είναι το ΜΚ, δηλαδή Μακεδονία. Σκέτη! Οπότε, στη συνείδηση όλων δε θα υπάρχει Βόρεια Μακεδονία, αλλά Μακεδονία απλά. Ειδικά αυτό το ΜΚ που καθιερώνεται εδώ, θα το βρούμε μπροστά μας και όταν θα μιλήσομε για τα εμπορικά σήματα. Ήδη εδώ γίνεται μνεία ότι το έχει χορηγήσει ο Διεθνής Οργανισμός Πιστοποίησης στους Σκοπιανούς, δηλαδή έχομε κι άλλη δήθεν επισήμως κατοχυρωμένη ονομασία που δίδει κι άλλη επίφαση διεθνούς δέσμευσης και πάντως δε νοιάστηκε κανείς να ζητήσει να αλλάξει με βάση την υποτιθέμενη συμφωνία.
Αλλά η εμπέδωση του ότι τα δώσαμε όλα, έρχεται στο 1.3ζ, στους επιθετικούς προσδιορισμούς. Εκεί προβλέπεται ότι στα επίσημε έγγραφα του κράτους των Σκοπίων, το επίθετο θα ευθυγραμμίζεται με την επίσημη ονομασία, δηλαδή Βορειομακεδονικός-ή-ό. Αλλά για μη κρατικούς φορείς, θεσμοθετείται η δυνατότητα να χρησιμοποιείται η ονομασία του άρθρου 7, που προβλέπει ότι κάθε μέρος χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία ως επιθετικό προσδιορισμό, εννοώντας κάτι διαφορετικό. Δηλαδή μας λέει το 1.3ζ ότι ένας σύλλογος Σκοπιανός μπορεί να ονομάζεται πλέον «Μακεδονικός» και με την υπογραφή μας! Καταλαβαίνομε λοιπόν ότι το μεν Σκοπιανό δημόσιο στα επίσημα έγγραφά του θα αναφέρει το Βόρεια Μακεδονία, αλλά αυτά δε θα φαίνονται πουθενά. Στην καθημερινότητα, θα έχομε καταιγισμό από έγγραφα και ονομασίες «Μακεδονικός», που δε θα μπορούμε ν’ αρνηθούμε, τόσο διεθνώς, όσο και εδώ. Γιατί ένας σύλλογος των απόψεων του Ουράνιου Τόξου μπορεί πια να φέρει κι εδώ το όνομα «Μακεδονικός», αφού πια αναγνωρίζομε σ’ αυτούς το δικαίωμα να το χρησιμοποιούν, οπότε πώς θα το απαγορέψει ξανά ένα δικαστήριο, αφού αναγνωρίζεται από την επίσημη πολιτεία;
Στο 1.3.θ, έχομε τη μνεία στα εμπορικά σήματα, πχ Μακεδονικός Χαλβάς. Κατ’ αρχάς όφειλε η κυβέρνηση να έχει κατοχυρώσει τουλάχιστο τα ήδη κατατεθειμένα ή χρησιμοποιούμενα σήματα, όμως δεν κάνει ούτε καν αυτό. Διαβάζομε ευχολόγια περί ειλικρινούς και καλόπιστου διαλόγου, σε σχέση με τη χρήση των εμπορικών ονομασιών και σημάτων, και προβλέπεται η σύσταση ομάδας ειδικών από τις δυο χώρες και συνεισφορά των Ηνωμένων Εθνών και του ΔΟΤ. Δηλαδή ο βασικός κανόνας ότι ένα σήμα που έχει κατοχυρωθεί προστατεύεται, δεν ισχύει, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της επιτροπής όπου ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών θα βλέπει μπροστά του μια «Βόρεια Μακεδονία» να ζητάει να έχει μόνο αυτή σήματα που αναφέρουν το όνομά της, ενώ ο ΔΟΤ, όταν ερωτάται θα απαντά πως ήδη υπάρχει, όχι η Βόρεια, αλλά η (ΜΚ) Μακεδονία, που είναι εύλογο να δικαιούται να χρησιμοποιεί αυτή το όνομα προς αποφυγή συγχύσεων! Και ναι μεν προβλέπεται ότι μέχρι να βρεθεί λύση δε θα επηρεαστεί η χρήση των σημάτων και επωνυμιών, όμως τίθεται χρονοδιάγραμμα τριών ετών για να βρεθεί λύση. Εννοείται ότι με την εκπνοή της τριετίας θα πρέπει να επιβληθεί πια μια λύση, κι αυτή ξέρουμε ποια θα είναι. Τα Μακεδονικά μας σήματα, με πρώτο το Χαλβά, έχουν τρία χρόνια ζωής…
Άρθρο 1.4: Με τα χέρια δεμένα;
Στο άρθρο αυτό περιγράφεται ο τρόπος θέσης σε ισχύ της συμφωνίας. Προβλέπονται διάφορες φάσεις για τα Σκόπια, όπως:
- Η κατάθεση της συμφωνίας για κύρωση στο Σκοπιανό Κοινοβούλιο και η ενημέρωσή μας μόλις αυτή κυρωθεί. Εδω να προσέξομε τη διατύπωση για το κράτος των Σκοπίων ότι «θα καταθέσει τη Συμφωνία στο Κοινοβούλιό του για κύρωση», για να τη συγκρίνομε με την αντίστοιχη για μας στο τέλος του άρθρου.
- Η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφίσματος από τους Σκοπιανούς (μόνο!) ως προς την αποδοχή της Συμφωνίας. Εδώ όχι μόνο καταστρατηγείται κάθε έννοια αμοιβαιότητας, αλλά είναι σαφές πως η εμπειρία του σχεδίου Ανάν αποτελεί οδηγό για το ΝΑΤΟ και τους πρόθυμους υπηρέτες του: Εφόσον έχομε μια συμφωνία λεόντειο υπέρ της μιας πλευράς (όπως και στη Κύπρο), δεν πρέπει να αφήσομε το περιθώριο στην πλευρά που ηττάται να έχει άποψη. Ο παλλαικός ξεσηκωμός δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, και η Δημοκρατία του Τσίπρα φτάνει μέχρι εκείνο το δημοψήφισμα που είχε το περιθώριο να μη λάβει υπ’ όψη του και το κονιορτοποίησε. Δεν αντεχει δεύτερο που δε θα μπορει να ελέγξει και γνωρίζει το αποτέλεσμά του, κι ας δηλώνει ο Κοτζιάς πως έίναι ελάχιστοι πια αυτοί που αντιδρούν. Επομένως δεν υπάρχει ισότιμη αντιμετώπιση των δύο λαών, αφού ο ένας μπορεί να κάμει δημοψήφισμα, ο άλλος όμως όχι.
- Παραπέρα, προβλέπεται πως μετά την κύρωση από τα Σκόπια και το δημοψήφισμά τους, θα προχωρήσουν και οι Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, που πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του 2018. Αποτελεί βέβαια ερώτημα τί σόι μεταρρυθμίσεις θα είναι αυτές, και τί βαθμό ελέγχου θα έχει η ελληνική πλευρά. Μια σοβαρή κυβέρνηση, θα μπορούσε εδώ να εγείρει συνεχώς θέματα ώστε να κωλυσιεργήσει αλλά και ματαιώσει την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής, αλλά πού θα βρεθεί τέτοια κυβέρνηση; Βέβαια, την απάντηση δίδει η επόμενη παράγραφος, στο 1.4ζ, όπου:
- Το μόνο που προβλέπεται είναι ότι μόλις τα Σκόπια γνωστοποιήσουν την ολοκλήρωση των συνταγματικών τροποποιήσεων και λοιπών μέτρων προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία, εμείς θα την κυρώσομε χωρίς καθυστέρηση. Δηλαδή: Δε θα τεθεί στην κρίση μας αν οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις των Σκοπίων είναι επαρκείς! Αρκεί η γνωστοποίηση από αυτούς πως γίνανε! Αν γίνανε, ποιες γίνανε, σε τι βαθμό γίνανε, δεν ασκεί καμιάν επιρροή. Το κριτήριο είναι η γνωστοποίηση σε μας! Δηλαδή το δούλεμα συνεχίζεται σε βαθμό παροξυστικό! Και δε φτάνει αυτό. Όταν γίνουν αυτά, υποτίθεται πως είναι η σειρά μας να ψηφίσομε για την κύρωση της Συμφωνίας (ή όχι, θα υπέθετε κανείς). Η διατύπωση όμως, δεν αφήνει το περιθώριο ούτε στην καταψήφιση από την όποια Βουλή: «το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία»! Δηλαδή όταν οι Σκοπιανοί τελειώσουν, με όποιο τρόπο κατά την κρίση τους τελειώσουν, εμείς δε θα έχομε το περιθώριο ούτε στη Βουλή να το παλέψομε: Θα κυρώσομε χωρίς καθυστέρηση! Κι αν δεν το κάνομε (λέμε τώρα), δε θα μπορούν τα Σκόπια να μας τρέχουν στα διεθνή δικαστήρια με βάση αυτό τον όρο, και να ζητούν να υποχρεωθεί η Ελλάδα σε υπογραφή; Δε θα μας πιέζουν οι σύμμαχοι και δανειστές μας να τηρήσομε αυτά που έχει υπογράψει ο Τσίπρας με τον Κοτζιά;
Άρθρα 1.5, 1.6
Εδώ προβλέπεται ότι όταν τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία, με μια διαδικασία που όπως είπαμε μας δένει χειροπόδαρα, η ονομασία Βόρεια Μακεδονία, Μακεδόνας και Μακεδονική γλώσσα θα χρησιμοποιούνται παντού. Το erga omnes σημαίνει πως όλοι θα αποκαλούν επισήμως τους Σκοπιανούς «Μακεδόνες»…
Θα περίμενε κανείς να γίνει αυτό με μια κοινή δήλωση των Σκοπίων και της Ελλάδας, αφού είναι τα συμβαλλόμενα μέρη στη Συμφωνία. Όχι! Τα Σκόπια μόνα τους θα πάνε σε κάθε διεθνή οργανισμό και άλλο κράτος, και θα γνωστοποιήσουν εκείνα τη θέση της Συμφωνίας σε ισχύ. Με δήλωσή τους, δίχως τη σύμπραξή μας! Εμείς ολοκληρώσαμε τη συμμετοχή μας με την υπογραφή στις Πρέσπες και το ξεπούλημα εκεί, δεν πρέπει να έχομε το περιθώριο αντίδρασης σε κανένα σημείο από κει και πέρα…
Άρθρο 1.7. 1,.8
Έχοντας πάρει λοιπόν οι Σκοπιανοί αυτά που ήθελαν, έχοντας κερδίσει το «Μακεδόνας» και το «Μακεδονική γλώσσα», θα σταματήσει να χρησιμοποιείται το «Μακεδονία» ή το «ΠΓΔΜ» σε οποιοδήποτε επίσημο πλαίσιο. Όμως, σε επίσημο πλαίσιο δε μπορούσε να χρησιμοποιείται το «Μακεδονία». Χρησιμοποιούνταν μόνο με τα κράτη που τους είχαν αναγνωρίσει έτσι διμερώς, με τα οποία όμως, κάτω από το προ της Συμφωνίας πλαίσιο, θα μπορούσε να γίνει μια επαφή σε διπλωματικό είπεδο και να σταματήσουν τη χρήση, αρκούσε μια πολιτική πατριωτική από μια κυβέρνηση που δε θα ήταν ανδρείκελο. Τώρα αυτό δε θα μπορεί να γίνει. Το βασικό λοιπόν αυτού του άρθρου είναι όχι η διακοπή της χρήσης του «Μακεδονία», αλλά η διακοπή της χρήσης του «ΠΓΔΜ» και του “FYROM”.
Και η χρήση του «Μακεδόνας» και «Μακεδονική γλώσσα», πανηγυρικά πλέον και ρητά, συμφωνείται να χρησιμοποιείται παντού, erga omnes, κατά τη σαφή διατύπωση του 1.8, καλυμμένου πίσω από το «όνομα και ορολογίες του άρθρου 1.3». Τί άλλο θέλουμε δηλαδή; Μπορεί ο πρωθυπουργός μας να περηφανεύεται ότι πέτυχε το erga omnes!
Οι υπόλοιπες παράγραφοι του πρώτου άρθρου αφορούν στο πώς θα εμπεδωθεί μέσα στα Σκόπια η χρήση των ονομάτων που τους χαρίσαμε, δηλαδή η Βόρεια Μακεδονία (που θα τους θυμίζει ότι υπάρχει και Νότια που περιμένει), ο Μακεδόνας και η Μακεδονική γλώσσα (που έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούν και δε θα αλλάξουν κάτι σ’ αυτό)… Προβλέπονται μάλιστα και μέτρα τί θα γίνει με έντυπα που αναγράφουν ΠΓΔΜ και που θα τους μείνουν!
Προβλέπεται ακόμα η τροποποίηση του Συντάγματος σε τρία σημεία μετά το δημοψήφισμα που αυτοί τουλάχιστο μπορούν να κάνουν, και η δυνατότητα να ζητούμε να διορθωθεί η ονομασία τους όταν δε γράφεται ορθά η νέα στα διεθνή φόρα! Δηλαδή άμα κάποιο κράτος ξεχαστεί και τους αναγράψει ΠΓΔΜ, έχομε το δικαίωμα να ζητήσομε να διορθωθεί στην ονομασία που τους χαρίσαμε!
Άρθρο 2
Εδώ ρυθμίζονται τα της εισδοχής των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς. Συμφωνούμε να μην αντιταχθούμε στην είσοδό τους με την ονομασία που τους χαρίσαμε σε όσους οργανισμούς είμαστε ήδη μέλος.
Αλλά ειδικά ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Συμφωνία δεν απαιτεί την κύρωσή της κι από μας! Μόλις κυρώσει τη Συμφωνία η Βουλή των Σκοπίων, εμείς δίχως καθυστέρηση, δηλαδή δίχως να έχει προηγηθεί ούτε η όποια τροποποίηση του Συντάγματός τους, ούτε το Σκοπιανό δημοψήφισμα ούτε πολύ περισσότερο η εκ μέρους μας κύρωση της Συμφωνίας, θα γνωστοποιήσομε στην ΕΕ ότι υποστηρίζομε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, θα άρομε δηλαδή το βέτο δίχως ούτε τη δήθεν εξασφάλιση που προβλέπει η Συμφωνία! Η ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων θα αρχίσει ακόμα κι αν το δημοψήφισμά τους δεν κυρώσει τη Συμφωνία (λέμε τώρα!), ακόμα κι αν η Βουλή η δική μας σταθεί στο ύψος που πρέπει και αρνηθεί να την υπερψηφίσει. Θα έχει ανοίξει όμως η πόρτα της ΕΕ γι’ αυτούς, οπότε τυχόν άρνησή μας να κυρώσομε τη συμφωνία δε θα τους ενδιαφέρει κι ιδιαίτερα. Κι αν τελικά δεν την κυρώσομε, θα έχομε πιέσεις από όλα τα κράτη της ΕΕ που θα μας κουνάνε το κείμενο της Συμφωνίας που εμείς έχομε υπογράψει και θα το θεωρούν νομικό κείμενο από το οποίο υπαναχωρούμε!
Αντίστοιχα, ως προς το ΝΑΤΟ, πάλι θα δηλώσομε ότι στηρίζομε την ένταξή των Σκοπίων δίχως να έχομε κυρώσει τη Συμφωνία, αλλά εκεί μπορούμε όχι να το καθυστερήσομε, αλλά να γίνει αυτό αφού οι Σκοπιανοί κάμουν δημοψήφισμα κι αφού τροποποιήσουν τρία σημεία του Συντάγματός τους! Όταν γίνουν κι αυτά, θα κυρώσομε το Πρωτόκολλο ένταξής τους στο ΝΑΤΟ! Δηλαδή κι εδώ έχει ξεκινήσει μια διαδικασία που δεν έχει επιστροφή, ενώ η κύρωση εκ μέρους μας δεν απαιτείται, αρκεί η υπογραφή του Τσίπρα και του Κοτζιά…
Σημειώνομε ότι για τους άλλους οργανισμούς, προβλέπεται στο 2.3 η προηγούμενη κύρωση και από μας της Συμφωνίας για να ενταχθούν τα Σκόπια σ’ αυτούς. Για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ όμως όχι, όπως σημειώσαμε κι όπως προβλέπει με ειδική παράγραφο το 2.4. Λογικό, εδώ πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας και δε μπορούν ούτε τα προσχήματα να τηρηθούν. Ντροπή…
Άρθρο 3
Το άρθρο αυτό αποτελεί ένα ευχολόγιο άνευ ουσίας όπου τα δυο κράτη υπόσχονται αμοιβαία να σέβονται τα σύνορα και να μην προβαίνουν σε εχθρικές ενέργειες το ένα κατά του άλλου. Ευχολόγιο αντάξιο των ειρηνιστικών ονειρώξεων του ΣΥΡΙΖΑ που δήλωνε ότι θα έπαιρνε το ρίσκο να τείνει χείρα φιλίας στην Τουρκία και κατάντησε να διακονεύεται φρεγάτες από τη Γαλλία για να την αντιμετωπίσει, και να μην τις παίρνει ούτε αυτές! Εννοείται ότι ούτε ο Τσίπρας δε θα τολμούσε (θα μπορούσε πάντως) να υπογράψει Συμφωνία όπου καταγράφουν αναθεωρητικές τάσεις σε βάρος μας τα Σκόπια. Το μυστικό βρίσκεται στο άρθρο 20.9 πιο κάτω. Εκεί προβλέπεται το ατροποποίητο μόνο των διατάξεων του άρθρου 1.3 και 1.4, δηλαδή των διατάξεων για τα ονόματα. Άρα, το άρθρο 3 μπορεί να τροποποιηθεί, κι αυτό σημαίνει ότι σε δεύτερο χρόνο, με κατοχυρωμένο το όνομα, θα υπάρξει επιτρεπτά αναθεωρητική προσέγγιση από τα Σκόπια, κι όταν εμείς επικαλεστούμε το άρθρο 3, αυτοί θα απαντήσουν ότι αυτό μπορεί να τροποποιηθεί. Κι αν εμείς τότε πούμε ότι αυτό καταργεί τη Συμφωνία, θα μας παραπέμψουν στο 20.9 που προβλέπει την κατοχύρωση των ονομάτων που τους χαρίσαμε εις το διηνεκές…
Άρθρα 4-5
Τα ευχολόγια συνεχίζονται κι εδώ, όπου υποτίθεται πως γίνεται πρόβλεψη κατά των αλυτρωτικών προσεγγίσεων και δηλώσεων. Εδώ μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι Ελλάδα και Σκόπια, ενώ είναι γνωστό ότι εμείς δεν έχομε αλυτρωτικές τάσεις. Πέραν όσων σημειώσαμε πιο πάνω περί μελλοντικού παραθύρου στην αναίρεση του άρθρου αυτού, ήδη πριν στεγνώσει το μελάνι της Συμφωνίας εμφανίστηκαν Έλληνες πολίτες που δηλώνουν «Μακεδόνες» και ζητούν τη δημιουργία συλλόγων αυτοκαθοριζομένων ως (Σλαβο)Μακεδονικών. Αυτό δείχνει πώς στην πράξη θα εφαρμοστεί αυτό το άρθρο, πίσω από το προκάλυμμα της πολιτιστικής έκφρασης μιας διακριτής ταυτότητας, δηλαδή της έκφρασης αλυτρωτισμού μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, με τα Σκόπια να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και να λένε πως αυτοί που τον εκφράζουν δεν είναι Σκοπιανοί πολίτες, άρα δεν έχουν αρμοδιότητα σε αυτούς!
Γίνεται και μια πομπώδης αναφορά σε διεθνείς συμβάσεις που καταλήγει στο σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, που έχει ήδη αναλυθεί πόση αξία έχει και πώς μπορεί να τροποποιηθεί στο μέλλον.
Άρθρο 6
Πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο άρθρο, το οποίο ποινικοποιεί κάθε αντίδραση στη Συμφωνία και το ξεπούλημα της Μακεδονίας, επιβάλλοντας στα κράτη να λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα κατά δραστηριοτήτων που προάγουν την εχθρότητα, το σωβινισμό κλπ. Τα μέτρα τα βλέπομε σε κάθε συγκέντρωση κατά της Συμφωνίας, από το Πισοδέρι μέχρι το Σύνταγμα, απλά δε συνειδητοποιούσαμε ότι δεν είναι απλά μέτρα καταστολής, αλλά αποτελούν εφαρμογή της Συμφωνίας. Με βάση το άρθρο αυτό, η Ελλάδα πρέπει να λάβει αμελλητί αποτελεσματικά μέτρα για να αποθαρρύνει πράξεις ιδιωτικών φορέων (πχ συλλόγων, συμπεριλαμβανομένων των παμμακεδονικών οργανώσεων, των φορέων που οργανώνουν συλλαλητήρια απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας κλπ). Μάλιστα αν το Ελληνικό κράτος δεν αντιληφθεί τέτοιες ενέργειες, μπορούν οι Σκοπιανοί να του υποδείξουν πχ ότι λαμβάνει χώρα ένα συλλαλητήριο σε μια πλατεία της χώρας, και η Ελλάδα θα υποχρεούται να αναλάβει κατασταλτική δράση! Απαγορεύονται δηλαδή οι συγκεντρώσεις κι η έκφραση αντίρρησης στη Συμφωνία, γιατί δήθεν υποδαυλίζουν τη βία και το μίσος! Μας θυμίζει τίποτα αυτό;
Άρθρο 7
Εδώ γίνονται οι προβλέψεις για την οριοθέτηση του τι σημαίνει «Μακεδονία» για καθένα από τα μέρη. Είναι το άρθρο όπου υποτίθεται πως οι Σκοπιανοί παραιτούνται από τη διεκδίκηση της ιστορίας μας. Πράγματι, υπάρχουν διατυπώσεις σε σχέση με τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες όπου αναγνωρίζεται ότι αναφέρονται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο για κάθε πλευρά. Για μας, γίνεται σαφής αναφορά στην αρχαία ελληνική ιστορία σαν κομμάτι της νοηματοδότησης των ονομάτων αυτών. Για τους Σκοπιανούς, γίνεται μνεία πως η γλώσσα τους και τα άλλα χαρακτηριστικά τους είναι διαφορετικά από τα δικά μας κι ότι δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και ιστορία.
Αυτού του τύπου οι διατυπώσεις, συσκοτίζουν το ότι οι Σκοπιανοί λειτουργούν πέραν των αυτονοήτων. Η διατύπωση φαινομενικά μας καθησυχάζει, γιατί η ιστορία του Φίλιππου και του Αλέξανδρου είναι κομμάτια της Ελληνικής ιστορίας, οπότε οι Σκοπιανοί παραιτήθηκαν από τη διεκδίκησή τους, θα πει κάποιος που σκέφτεται λογικά. Όμως, εφόσον δεν υπήρξε ρητή μνεία παραίτησης των Σκοπιανών από την παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρούν και εφόσον δεν αναγνωρίζουν πουθενά τους Μακεδόνες στρατηλάτες ως κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας, η διατύπωση του άρθρου δε διασφαλίζει τίποτα και αξίζει λιγότερο από το χαρτί στο οποίο έχει γραφτεί. Πράγματι, τα γραφόμενα στο άρθρο τελούν σε αρμονία με το Σκοπιανό αφήγημα. Οι Σκοπιανοί υποστηρίζουν ότι οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, οπότε αναγνωρίζουν την Ελληνική ιστορία της περιοχής και θα έρθουν να μας πουν μόλις κυρωθεί η Συμφωνία, ότι η αρχαία Μακεδονική ιστορία δεν είναι δική μας, ότι ανήκει σε αυτούς, ότι είναι διακριτή από την Αρχαία Ελληνική κι επομένως τηρούν τους όρους της Συμφωνίας όταν μας αναγνωρίζουν κάποια ιστορία της περιοχής ως δική μας, η οποία δεν περιλαμβάνει τους Μακεδόνες βασιλείς, γιατί αυτοί είναι δικοί τους κι όχι Έλληνες! Ακόμα και για τη γλώσσα τους έχουν θεωρία ότι στο διάβα του χρόνου άρχισαν να μιλούν σλαβικά οι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, ερχόμενοι με επιμειξία με Σλάβους, πράγμα που συνάδει με τη διατύπωση του άρθρου. Κι εκεί, για τα μάτια του κόσμου, ο Τσίπρας θα αρχίσει να λέει ότι αυτό δεν ισχύει, ότι λάθος ερμηνεύουν τη Συμφωνία οι Σκοπιανοί κι άλλα φαιδρά για να αποκοιμήσει τους ιθαγενείς, αντίστοιχα μ’ αυτά που λέει για την προσάρτηση των Ιμίων από τους Τούρκους. Όμως ο διεθνής περίγυρος θα μας απομονώσει, κι οι Σκοπιανοί θα βιάζουν την ιστορία μας επικαλούμενοι τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Και για να υπάρξει κάλυψη και σ’ αυτό το σημείο, η τελευταία παράγραφος του άρθρου 7 είναι σαφής: «Τίποτε δε μπορεί «να επηρεάσει τη χρήση από τους πολίτες εκάστου μέρους». Δηλαδή οι Σκοπιανοί θα συνεχίσουν να σφετερίζονται την ιστορία και το όνομά μας επικαλούμενοι πια την ίδια τη Συμφωνία…
Άρθρο 8
Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται κι εδώ. Αν το ένα μέρος θεωρεί ότι το άλλο χρησιμοποιεί σύμβολα της δικής του πολιτιστικής κληρονομιάς, θα το θέσει υπόψη του άλλου μέρους προς διόρθωση. Δηλαδή θα ζητήσομε να μη χρησιμοποιούν σύμβολα των Μακεδόνων βασιλέων και θα μας λένε «μάλιστα»; Το πιθανότερο είναι πως θα μας πουν, βάσει του άρθρου 7, ότι αυτά είναι δική τους κληρονομιά και να μην επιμείνομε, ενώ αναμένεται να περάσουν και στην αντεπίθεση ζητώντας από μας να μην τα χρησιμοποιούμε!
Η μνεία περί μη χρησιμοποίησης του ήλιου της Βεργίνας γίνεται περιφραστικά, ενώ φαίνεται να λειτουργεί κι αυτό σαν ένα καθρεφτάκι προς ιθαγενείς. Με τόσο ντόρο που είχε γίνει δε θα μπορούσε να το δικαιολογήσει η κυβέρνηση. Όμως αναφέρεται μόνο η παύση της χρήσης του, όχι και η αναγνώριση της Ελληνικότητάς του. Προφανώς γιατί σε δεύτερο χρόνο θα έρθουν οι Σκοπιανοί και θα πούμε πως δέχτηκαν από τα «αρχαία μακεδονικά» τους σύμβολα να μη χρησιμοποιούν αυτό, δίχως να επηρεάζεται η χρήση των υπόλοιπων. Βέβαια, υπάρχει κι εδώ ένα παράθυρο: Ο ήλιος της Βεργίνας θα μπορεί να χρησιμοποιείται όταν απεικονίζεται σε αρχαιολογικά τεχνουργήματα. Δε θα απεικονίζουν λοιπόν τον ήλιο σαν καινούργια σύνθεση, θα παίρνουν ένα αρχαιολογικό εύρημα που τον απεικονίζει και θα το δείχνουν, κι αυτό θα νομιμοποιούνται να το κάνουν! Επιπλέον, αυτό σημαίνει ότι εμμέσως η αρχαία Μακεδονική ιστορία αναγνωρίζεται ως δική τους. Αλλιώς γιατί να χρησιμοποιούν έστω και σε αρχαιολογικά τεχνουργήματα τον Ήλιο;
Προβλέπεται κι η σύσταση επιτροπής επιστημόνων που θα εξετάζει τα ζητήματα αυτά. Και εδώ κοροιδευόμαστε, αφού οι Σκοπιανοί αρχαιολόγοι κι επιστήμονες θα έρχονται να τεκμηριώσουν πως είναι δική τους αρχαιολογία και κληρονομιά τα όποια σύμβολα κι ευρήματα οπότε το αδιέξοδο της Επιτροπής είναι αναμενόμενο.
Τα σχολικά βιβλία θα πρέπει να αλλάξουν ήδη από του χρόνου, κι αυτό με ισχύ από τώρα, όχι από την κύρωση της Συμφωνίας.
Στο ίδιο άρθρο, μας λένε, σε μια περίπλοκη και εν πολλοίς δυσνόητη διατύπωση, πως το Μοναστήρι θα το λέμε πια Μπίτολα, και γενικά πως θα χρησιμοποιούμε τα δικά τους τοπωνύμια για τις πόλεις και τα χωριά που γνωρίζαμε χρόνια με ελληνικά ονόματα. Υποτίθεται πως κι αυτοί δε θα λένε πια Σολούν αλλά Θεσσαλονίκη. Όμως, έχοντας πάρει την αναγνώριση που θέλανε, αν το κάμουν, αυτό θα τελεί υπό προθεσμία προσάρτησης και της Θεσσαλονίκης. Το επόμενο στάδιο θα είναι να λέμε και στην Κωνσταντινούπολη Ιστανμπούλ. Εφόσον το δεχτήκαμε εδώ, μια αναλογική εφαρμογή είναι ζήτημα χρόνου να ζητηθεί.
Άρθρο 9
Μέσα από μια «ουδέτερη» έκφραση συμφωνίας για στρατηγική συνεργασία σε όλους τους τομείς, όχι μόνο αυτούς που προβλέπονται σε αυτή τη συμφωνία αλλά και σε όσους κριθούν επωφελείς για τις δυό χώρες στο μέλλον, η Ελλάδα, ως πιο προηγμένη χώρα, αναλαμβάνει την υποχρέωση να μεταφέρει τεχνογνωσία και να παρέχει εν γένει βοήθεια ώστε να αναπτυχθούν τα Σκόπια. Το αντίθετο δε μπορεί να υπάρξει, καθώς δεν υπάρχει κάποιος τομέας όπου τα Σκόπια να μπορούν να συνεργαστούν σε ισότιμη βάση, πολύ δε περισσότερο να παράσχουν αυτά τεχνογνωσία στην Ελλάδα. Έτσι, προσφέρομε κυριολεκτικά γη και ύδωρ και εισπράττομε τη χλεύη και την επιβεβαίωση ότι είμαστε κράτος-καρπαζοεισπράκτορας, χώρος πια και όχι χώρα.
Άρθρα 10-11
Μετά την άτακτη υποχώρησή μας, που βαφτίστηκε Συμφωνία, θα πρέπει να αναβαθμίσομε εκατέρωθεν τις διπλωματικές μας εκπροσωπήσεις σε πρεσβείες και προξενεία. Και σε διεθνείς οργανισμούς θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαία στήριξη υποψηφιοτήτων. Βέβαια, εμείς είμαστε σε όλους τους οργανισμούς, οπότε δεν έχομε να στηριχτούμε κάπου από τα Σκόπια, δεν υπάρχει οργανισμός που να μη συμμετέχομε εμείς και να συμμετέχουν αυτοί ώστε να θέσομε υποψηφιότητα και να μας στηρίξουν. Άρα, μέσα από μια αμοιβαίου τύπου διατύπωση-στάχτη στα μάτια των αφελών, αναλαμβάνομε μονομερώς τη στήριξη των Σκοπίων σε κάθε αίτηση εισδοχής τους σε διεθνείς οργανισμούς. Δε μας χωρίζει τίποτα πια, αφού τα δώσαμε όλα και πήραμε μια γραβάτα!
Άρθρο 12
Αφού τα λύσαμε όλα, πρέπει να εμπεδωθεί η προδοσία κι ο εξευτελισμός τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και στην κοινωνία. Έτσι, ένα Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με επικεφαλής τους δύο πρωθυπουργούς, θα επιβλέπει την εφαρμογή της Συμφωνίας και θα παρεμβαίνει όπου χρειάζεται. Αλλά πέρα από το κρατικό επίπεδο, και οι πολίτες θα πρέπει να συνηθίσουν τη νέα πραγματικότητα. Προβλέπονται λοιπόν επαφές μεταξύ των πολιτών, όπου οι Σκοπιανοί θα έρχονται ως Μακεδόνες επισήμως κι εμείς θα πρέπει να το συνηθίσομε. Αυτή είναι η λειτουργία της «ανάπτυξης καλύτερης κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των λαών» που προβλέπει το άρθρο τούτο.
Άρθρο 13
Το άρθρο αυτό είναι που έχει συζητηθεί επαρκώς και φωτογραφίζει την ΑΟΖ και τα δικαιώματα των Σκοπίων στα περισσεύματα των πλουτοπαραγωγικών πόρων. Προκαλεί απορία η συμπερίληψή του εδώ, καθώς αφορά διεθνές δίκαιο που ισχύει ανεξαρτήτως και καθώς τα Σκόπια, απ’ όσο γνωρίζομε, δεν έχουν σχετικές συμφωνίες με τις όμορες χώρες της Βουλγαρίας και της Αλβανίας, που βρέχονται από τη θάλασσα. Ο όρος τίθεται για να εγγράψει υποθήκες ειδικά στην Ελληνική Μακεδονία.
Άρθρα 14-15-16-17
Εδώ εμπεδώνεται η πρόβλεψη του άρθρου 9 πιο διεξοδικά. Η «ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας σε όλους τους τομείς» θα ισχύσει μονομερώς, αφού η Ελλάδα έχει τη γνώση και τις υποδομές. Αυτό προβλέπεται και ρητά στην 4η παράγραφο του άρθρου, που μιλεί για «μεταφορά τεχνογνωσίας και εμπειρίας» από την Ελλάδα στα Σκόπια. Στα όρια του χαριτωμένου, αν δεν ήταν τραγικό, είναι η διατύπωση της 5ης παραγράφου που αφορά στη διευκόλυνση διαμετακόμισης προϊόντων μέσω «των λιμένων και αερολιμένων στο έδαφος καθενός εκ των Μερών». Απομένει να μας εξειδικεύσουν τα Σκόπια από ποιο λιμάνι τους θα διακινούνται τα προϊόντα μας! Η πραγματικότητα είναι ότι τα Σκόπια επισήμως αποκτούν πρόσβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Αντίστοιχα, στο άρθρο 15, προβλέπεται η αμοιβαία(!) πρόσβαση στα ερευνητικά ιδρύματα και η ανταλλαγή επιστημονικών και τεχνικών αρχείων και πληροφοριών. Πίσω από αυτές τις γραμμές, κρύβεται ο αναγκαστικός μονόδρομος μεταφοράς γνώσης από μας σε αυτούς, αφού δεν έχουν εκείνοι κάτι να προσφέρουν. Στην πολιτιστική συνεργασία, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι Σκοπιανοί θα έρχονται με σκοπούς και χορούς κοινούς στο χώρο της Μακεδονίας που θα τους πλασάρουν σα δικούς τους κι εμείς θα τους χειροκροτούμε όταν χορεύουν και παίζουν πχ την «Κόρη Ελένη».
Στο άρθρο 16, η τεχνογνωσία της ελληνικής πλευράς στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και της πολιτικής προστασίας θα μεταφέρεται στη Σκοπιανή (μιλάει κι εδώ η διατύπωση για αμοιβαιότητα αλλά αυτό πάλι δεν ισχύει εδώ). Αυτό δεν είναι κάτι που χρειάζεται τη Συμφωνία για να λάβει χώρα. Επειδή όμως η παράνομη διακίνηση τσιγάρων, ναρκωτικών και όπλων έρχεται από εκεί εδώ, αυτό μπορεί να αποτελέσει μοχλό πίεσης στην πλευρά μας για περισσότερες παραχωρήσεις.
Τα ίδια προβλέπονται στο άρθρο 17 όσον αφορά στην άμυνα, με έμφαση στην εκπαίδευση προσωπικού γενικά, που μεταφράζεται σε εκπαίδευση Σκοπιανών από μας.
Άρθρο 18
Εδώ ανασύρονται οι Συνθήκες που είχαν υπογραφεί με τη Γιουγκοσλαβία και τονίζεται ότι θα εφαρμοστούν πια μεταξύ ημών και των Σκοπίων. Όμως οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες είχαν υπογραφεί τότε κάποιες συμφωνίες δεν είναι απαραίτητο ότι υπάρχουν και τώρα. Ειδικά η μνεία συμφωνίας επί ζητημάτων υδρο-οικονομίας, πρέπει να διαβαστεί για να καταλάβομε τί αφορά. Είναι η διαχείριση των υδάτων του Αξιού και των Πρεσπών; Είναι κάτι άλλο; Και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Άρθρο 19
Η επίλυση διαφορών θα γίνεται με διμερείς επαφές κι αν δε συμφωνήσουν θα προσφεύγουν στα Ηνωμένα Έθνη. Η τράπουλα βέβαια είναι σημαδεμένη. Θα κληθούν να αποφασίσουν με βάση τη Συμφωνία που δικαιώνει τα Σκόπια, οπότε οι διαφορές θα επιλύονται σε βάρος μας. Τα Σκόπια θα προσφεύγουν κι εμείς θα χάνομε.
Άρθρο 20
Οι τελικές διατάξεις προβλέπουν πώς θα γίνει η κύρωση. Θυμίζομε ότι οι Σκοπιανοί έχουν δικαίωμα για δημοψήφισμα ενώ εμείς όχι.
Όμως: Το άρθρο 8.5, που προβλέπει την αλλαγή των σχολικών βιβλίων, εφαρμόζεται άμεσα! Δηλαδή μια Συμφωνία που δεν ισχύει ακόμα, εφαρμόζεται ως προς κάποια σημεία της! Πρόκειται για πρωτοτυπία που αντανακλά το επίπεδο υποτέλειας στο οποίο έχομε φτάσει, αναμένομε τώρα να δούμε τί θα ζητήσουν οι Σκοπιανοί να μην αναφέρεται στα σχολικά βιβλία μας. Το πιθανότερο είναι πάντως πως η κυβέρνηση θα έχει προλάβει τις πιο ακραίες επιθυμίες τους, κατά τον ίδιο τρόπο που σκαρφίστηκε το επιχείρημα περί δήθεν αναγνώρισης της γλώσσας τους ως Μακεδονικής, όπως αναφέρομε πιο πάνω. Θα πει κάποιος ότι αυτό ισχύει και για τους Σκοπιανούς. Μπορεί δηλαδή να απαλειφθούν διατυπώσεις στα σχολικά βιβλία που που αναφέρονται σε αλύτρωτη Νότια Μακεδονία κλπ. Όμως δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου, κι επιπλέον οι Σκοπιανοί έχουν κερδίσει στη Συμφωνία το μείζον, την αναγνώρισή τους σα Μακεδόνες. Ο αλυτρωτισμός θα διαχέεται στην κοινωνία και μόνο από αυτό.
Προβλέπουν όμως και κάτι άλλο οι τελικές διατάξεις: Ότι οι διατάξεις της Συμφωνίας θα είναι αμετάκλητες, κι ότι σε κάθε περίπτωση τα άρθρα 1.3 και 1.4 δε μπορούν να αλλάξουν. Άλλοι όροι δηλαδή μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, όχι όμως αυτοί, οι οποίοι, θυμίζομε ότι είναι αυτοί που αφορούν στο όνομα (Βόρεια Μακεδονία), την εθνικότητα (Μακεδονική), την γλώσσα (Μακεδονική), τα σήματα και διεθνείς ονομασίες, και στον τρόπο κύρωσης, ο οποίος αποκλείει το δημοψήφισμα από πλευράς μας.
Συμπεράσματα/επίλογος
Καταλήγοντας, πρόκειται για πραγματικό επίλογο, για τίτλους τέλους όσον αφορά τη Μακεδονία, πρόκειται για παράδοσή μας στις επιθυμίες του ΝΑΤΟ και του Σόρος. Αναζητείται λίγη αξιοπρέπεια και περηφάνια, που λίγο λίγο μας τη στερούν, εξωραΐζοντάς την με επικοινωνιακά σκουπίδια που δεν πείθουν κανένα, ούτε μπορούν να τηρήσουν κανένα πρόσχημα. Στο λαό απόκειται να ανατρέψει την υλοποίηση της Συμφωνίας, στο λαό απόκειται να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του και να σώσει την περηφάνια του. Αν δεν το κάνομε τώρα, θα χαθούμε σα λαός για πάντα. Θα συνεχίσομε να έχομε μιαν άθλια ζωή σα μονάδες, δίχως ταυτότητα, υποτελείς των δυναστών μας, Δυτικών και Ανατολικών. Οι παλιοί μας αυτό δε θα το συζητούσαν καν. Εμείς;