Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Ελληνική πολιτική Ηλίας Σιαμέλας

Κάλπες: όσοι δοσίλογοι προσέλθετε!

«Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν

με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.

Πάσχισε νάναι προεκτάσεις της πραγματικότητας

όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.

Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού

να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν

μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους».

Άρης Αλεξάνδρου

Ας μείνουμε για λίγο μόνοι. Ας απαλλαγούμε για μια στιγμή απ’ τις μπουρμπουλήθρες των πολιτικών. Ας απορρίψουμε τις κίτρινες σελίδες των εφημερίδων και ας προσπαθήσουμε ν’ απεμπλακούμε απ’ τον φιδίσιο κισσό της τηλεόρασης. Λίγο, μόνο για λίγο, ας βγούμε έξω απ’ τις κομματικές συντεταγμένες, έξω απ’ τη χάβρα της εκλογολογίας, έξω απ’ τη εκκωφαντική βουή των κλακαδόρων, μακριά από το κλίμα των ημερών που οι εντεταλμένοι διαμορφώνουν κι ας κάτσουμε να σκεφτούμε.

Μόλις χθες ήταν που συνάντησα έναν «υποψήφιο δήμαρχο» και φίλο, στην πλατεία της πόλης μου. «Έλα, μου είπε, να πούμε δυο κουβέντες με την ησυχία μας» και με οδήγησε σχεδόν αναγκαστικά, σ’ ένα καφενείο που βρισκότανε απέναντί μας.

Ο αέρας φύσαγε δυνατά και τα πεσμένα φύλλα των δέντρων σάλευαν γύρω μας , ωχρά και ελαφριά, κάτι σαν τις φιγούρες των αφυδατωμένων πολιτικών μας. Δυο περιστέρια παρακεί, όταν δεν ψειρίζονταν, μουρμούριζαν την ακατάληπτη γλώσσα των πουλιών.

Ο «υποψήφιος δήμαρχος» και φίλος μου, γνωστός για τις «αριστερές» ιδέες του, μετά τα προκαταρκτικά περί υγείας και λοιπά, γύρισε την κουβέντα στο «μνημόνιο» και στην Κατοχική Κυβέρνηση Παπαντρέου. Οι λέξεις και οι χαρακτηρισμοί έβγαιναν από μέσα του σα μια μακρόσυρτη παραπονεμένη ηχώ, ενώ το στήθος του παλλόταν σαν το αγριεμένο κύμα της θάλασσας, που λες και ζητάει κάπου να βρει αντίσταση για να ξεσπάσει.

«Δε γίνεται, μου είπε στο τέλος, πρέπει ν’ αντισταθούμε. Δεν πάει άλλο!

Στην αρχή τον κοίταξα με το λειψό μάτι του πονεμένου. Γιατί πραγματικά πονάω όταν ακούω ανθρώπους που θέλουν να ηγούνται ενός ψηφοδελτίου, χωρίς να μπορούν να ξεχωρίσουν το άσπρο απ’ το μαύρο.

Για μια στιγμή σκέφτηκα να μην του απαντήσω. Τελευταία έχω χάσει πολλούς φίλους από την ακατάσχετη ελευθεροστομία μου. Ο σημερινός άνθρωπος δεν αντέχει στην κριτική και αντιδρά σαν ανήμερο θεριό. Σου κόβει την καλημέρα κι απ’ εδώ πάνε κι οι άλλοι… Όμως η περίπτωση που είχα μπροστά μου ήταν κάτι που πολύ με εκνεύριζε.

«Αγαπητέ μου, του είπα στο τέλος, βλέπω ότι τρίβεις το μυαλό σου και εξαντλείς την οργή σου στην επιφάνεια των πραγμάτων. Αναλώνεσαι σε κοινά συνθήματα και χαρακτηρισμούς, χωρίς ν’ αγγίζεις την ουσία τους. Ας επιστρέψουμε φίλε μου για λίγο στα περασμένα, τότε που θεωρούσαν δοσίλογους όλους εκείνους που συνεργάζονταν με οποιονδήποτε τρόπο με ένα κατοχικό καθεστώς. Τι έχει αλλάξει από τότε και δε μπορούμε να καταλάβουμε τα πιο απλά πράγματα; Λες ότι η κυβέρνηση είναι κατοχική και σε συγχαίρω για την ανδρεία σου. Όμως ο «Καλλικράτης» είναι προϊόν αυτής της κατοχικής κυβέρνησης και συ αυτή τη στιγμή είσαι υποψήφιος δήμαρχος. Άρα συνεργάζεσαι με αυτούς που αποκαλείς προδότες κι αυτό λέγεται δοσιλογισμός! Με τη στάση σου ουσιαστικά νομιμοποιείς την κατοχική κυβέρνηση του Νέου Τσολάκογλου» και όλους τους διεθνείς απατεώνες που είναι πίσω της.

Ο «υποψήφιος δήμαρχος» και φίλος μου αναταράχτηκε σύγκορμα, σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του, κάτι ψέλλισε, πως είχα εν μέρει δίκιο και αποχώρησε αφήνοντας απλήρωτο ακόμη και τον καφέ που είχε πιει!

Ο ήλιος του απομεσήμερου, βγήκε για λίγο απ’ τον κρυψώνα του και χρύσισε την πλατεία. Η αναμαλλιασμένη ιτιά δίπλα μου πήρε μια άλλη όψη και φάνταξε στα μάτια μου σαν ένα φρικιό, που είδε σε φωτεινό καθρέφτη το πρόσωπό του και τρόμαξε.

Αυτοί λοιπόν είμαστε. Μας έκαναν όλους δοσίλογους! Μας έκαναν όλους φρικιά, που όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, απ’ την τρομάρα μας, το βάζουμε στα πόδια. Γίναμε άμοιρες υλικές μάζες, κινούμενα σχέδια, χωρίς σκέψη, έρμαια των κομματικών αφεντικών και των φιλοδοξιών μας.

Με τις σκέψεις αυτές να μου ροκανίζουν το μυαλό, κοίταξα πάλι γύρω στην πλατεία. Τα εκλογικά κέντρα, κάτι σαν καφενεία, ήταν ακόμη ανοιχτά και οι υποψήφιοι χαιρετούσαν και ξαναχαιρετούσαν τους «φίλους» τους. Άλλοι απ’ αυτούς πίνανε τζάμπα καφέ και πορτοκαλάδα κι άλλοι χασκογελούσαν. Όμως αν τους πλησίαζες θα έβλεπες στα πρόσωπά τους τη σύγχρονη ανθρώπινη κενότητα και μια πηχτή αυλακιά υποταγής. Είναι οι κομματικοί ραγιάδες «ψηφοφόροι», σα λύκοι μονοκόμματοι, ξερόλες, με την κοιλίτσα μπροστά και την ουρά στα σκέλια. Ρουφάνε το κερασμένο ρακί, χωνεύοντας αργά και σταθερά τη «θερμή» χειραψία ή και το γεμάτο υποσχέσεις αγκάλιασμα του υποψήφιου βλαχοδήμαρχου…

Όχι, είπα μέσα μου. Δε μπορεί, κάποιο λάθος θα κάνω! Ας μην αφήσω την απελπισία μου να με κυριέψει. Δεν είναι δυνατόν να είναι έτσι όλοι οι κάτοικοι τούτης της άμοιρης χώρας. Κάποιοι ακόμη θα κοιτάζουν τον ουρανό και θα διακρίνουν το φως μες την ψυχή τους. Κάποιοι θα βλέπουν τι γίνεται στη χώρα μας και προς τα πού πάμε. Υπάρχουν άνθρωποι που φτύνουν, όχι με λόγια, αλλά στην πράξη, του Νέου Τσολάκογλου την κατοχική κυβέρνηση. Κάποιοι άλλοι περιφρονούν τούτους τους βλαχοδήμαρχους , αυτούς που σούρνονται ολημερίς μέσα στους γουρουνότοπους του κατοχικού καθεστώτος. Όπως υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν να πνίγονται όταν βλέπουνε της τηλεόρασης τους προβολείς, την ώρα που φωτίζουν τα έργα του «Στρατού Σωτηρίας» του Giorgaki.

«Τι γνώμη έχεις φίλε μου; Εμείς οι εγκλωβισμένοι σε τούτο το στρατόπεδο / δε θα πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να βάλουμε φουρνέλο σ’ αυτούς τους προβολείς / αν είναι να πετύχει η απόδρασή μας;» *

Ναι! Ακόμη κι εμείς του συστήματος οι έγκλειστοι, με το νεκρωμένο στόμα μας, με τις ουλές στο πρόσωπό μας, μπορούμε ν’ αποδράσουμε, νάρδους στους μαύρους δρόμους να σκορπίσουμε, στόμα με στόμα να φωνάξουμε, με τ’ άρωμα της αλήθειας γύρω μας να βγούμε και να πούμε:

Να πούμε σ’ όλους εκείνους που βλέπουν το κακό, τούτη την ύστατη στιγμή, προς θεού, μην πάνε και ψηφίσουν! Ο «Καλλικράτης» είναι ένα έγκλημα κατά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι προϊόν μιας κατοχικής Κυβέρνησης. Είναι η ίδια η πλάστιγγα που θα μετρήσει το εύρος της φυλακής μας. Όποιος καλοπροαίρετος ψηφοφόρος πάει στις κάλπες για να ψηφίσει, θα πρέπει να το σκεφτεί καλά, γιατί αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα νιώσει μέσα στις φλέβες του την ενοχή, μια και θα έχει μπει κι αυτός στη χορεία των ακούσιων δοσίλογων!

Μόνο η ΑΠΟΧΗ έχει νόημα σε τούτη τη στημένη αναμέτρηση. Μόνο η ΑΠΟΧΗ θα μας απεγκλωβίσει απ’ τη λογική των διεθνών τοκογλύφων κι απ’ του Giorgaki τον ύπουλο «Στρατό Σωτηρίας». Μόνο η ΑΠΟΧΗ μπορεί να εκφράσει το μεγάλο όχι του λαού, απέναντι στην κατοχική κυβέρνηση, στη συνένοχη αντιπολίτευση και στους νεκραναστημένους αγκυλωτούς σταυρούς της Ευρώπης!

* Άρης Αλεξάνδρου

Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2010

Λιμποβίσι Αρκαδίας, (Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, σε μια άναντρα υποδουλωμένη χώρα).

.

55 comments

Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 12 October 2010 at 05:26

Βέβαια, βέβαια !
Ὅσο δανειζόμαστε γιὰ νὰ διορίζουμε ἀργομίσθους, εἴμαστε πατριῶτες καὶ ἐλεύθεροι. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁποχὴ ἀπὸ τὶς ἐκλογές, γιατὶ ὁ ἀρθρογράφος δὲν συνιστᾶ καὸ οἰκειοθελῆ παραίτηση ἀπὸ τὶς ἄπειρες ἀργομισθίες; Κάτι τέτοιο θὰ διέλυε τὴν «κατοχὴ» αὐτοστιγμεί. Τὸ λένε κι οἱ ἴδιοι ποὺ ὑπέγραψαν τὸ μνημόνιο. Χωρὶς τὰ λεφτά του, δὲν μποροῦμε νὰ πληρώσουμε μισθοὺς καὶ συντάξεις.

Reply
Φιλανθρωπηνός 12 October 2010 at 09:34

Συμφωνώ και επαυξάνω κε Γεωργάνα. Ανέξοδα κρίνει ο αρθρογράφος την σημερινή κατοχική κυβέρνηση παραλείποντας να μιλήσει για τις προηγούμενες κατοχικές κυβερνήσεις. Διότι η κατοχή της τρόϊκας ήταν αναπόφευκτο επακόλουθο προηγούμενων δεκαετιών “κομματικής κατοχής και ασυδοσίας”. Δυστυχώς, όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύθηκαν την ελευθερία και την δημοκρατία ως μέσο να λαφυραγωγήσουν το κράτος χάριν της κομματικής πελατείας. Τότε, πού ήμασταν; Μήπως χειροκροτούσαμε κάτω από τα μπαλκόνια τους “μεγάλους ευεργέτες” που έκαναν “μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα”; Όποιος δεν είναι άξιος να διαχειριστεί την ελευθερία του είναι καταδικασμένος να την χάσει.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 12 October 2010 at 17:13

Τὴν χαμένη νὰ χάσει ; Ἡ πικρὴ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι δυσβάστακτο φορτίο γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀνθρώπους. Μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία σπεύδουν νὰ τὴν καταθέσουν στὰ πόδια τοῦ πρώτου τυχόντος. Ἀρκεῖ νὰ φύγει άπὸ πάνω τους.

Reply
Ανώνυμος 12 October 2010 at 18:24

Η αποχή θα είχε κάτι να δείξει στην περίπτωση της απλής αναλογικής.Απο την στιγμή που κι η μειοψηφία μπορεί να καθορίσει την τύχη της πλειοψηφίας, τότε η αποχή είναι ολέθρια.Πρέπει να προσφύγουμε στις κάλπες, ειδικά την στιγμή που τα Εθνικά θέματα διογκώνονται και θα διογκώνονται για το επόμενο διάστημα…Θράκη, Μακεδονία, Κρήτη και δημοψήφισμα το 2012, Κύπρος κτλ. Ταπεινή μου γνώμη, συμμετοχή στις εκλογές, χωρίς κομματικό χαρακτήρα κι όπου δεν γίνεται, ψήφο στον ποιο άσχετο. στον ίσως λιγότερο διαπλεκόμενο.Η αποχή θα είναι μοιραία, δίνει το ελεύθερο στους προδότες.

Reply
Επισκέπτης 13 October 2010 at 09:21

Ξέρουμε τι και με ποιους όρους έχουμε δανειστεί; Ακούστε προσεκτικά αυτό.

ΑΠΟΧΗ = Εκχώρηση του δικαιώματός μου να αποφασίζουν άλλοι για μένα. Πώς θα μας απεγκλωβίσει η ΑΠΟΧΗ;

@ Ανώνυμος 12/10/2010 – 20:24.

Κρήτη και δημοψήφισμα το 2012 Για ποιο “δημοψήφισμα” μιλάς;

Reply
Ιωσήφ 13 October 2010 at 15:31

φίλε μου, απλά θέλο να σε ροτίσο γιατί γράφις με πνέβματα κε περισπομένες;

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 13 October 2010 at 17:42

Η σημερινή κατάντια έχει να κάνει με κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε η πλειοψηφία των σημερινών “σωτήρων” με πρώτο και καλύτερο τον σημερινό πρωθυπουργό. Όσον αφορά την αποχή θα έλεγα ότι δηλώνει αδιαφορία και όχι αντίσταση και κατά την γνώμη μου οι πολίτες που δεν συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία δεν θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα διαμαρτυρίας κατά το χρονικό διάστημα που διαρκεί η θητεία της κυβέρνησης που βγαίνει μετά τις εκλογές στις οποίες δεν συμμετείχαν. Το πρόβλημα έγγειται στο ότι οι άνθρωποι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ να ψηφίζουν. Δεν ξέρουν τί σημαίνει το λευκό, το άκυρο, κλπ.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 13 October 2010 at 21:14

@Ιωσήφ
Διότι προτιμῶ τὴν πλήρη Ἑλληνικὴ ἀλφάβητο ἀπὸ τὴν περικεκομμένη. Ἐπειδὴ δέ, στὴν δουλειά μου οἱ τεχνικοὶ ὅροι σὲ ξένες γλῶσσες ἔχουν σημασία, δὲν θέλω νὰ κοπιάζω γιὰ νὰ θυμᾶμαι ὂτι τὰ halogens εἶναι στ`άλήθεια τὰ αλογόνα. Μὲ τὰ ἁλογόνα, ὅσο καὶ νἆναι εἶναι κανεὶς πιὸ σίγουρος.

Reply
Συγγραφέας 16 October 2010 at 10:36

Εκτιμώ πως ρίχνοντας λευκά ή άκυρα στις κάλπες ή απλά απέχοντας μπορεί και να εξυπηρετούμε τελικά, προσωπικά προτείνω άπαντες να προσέλθουν στις κάλπες ψηφίζοντας κυριολεκτικά την κουτσή Μαρία! Προσωπικά αυτό θα πράξω και με αυτό τον τρόπο θα δηλώσω την έντονη δυσαρέσκειά μου, αφού η ψήφος αυτή δε θα προσαρτηθεί στον πρώτο (όπως συμβαίνει με το λευκό), ούτε απλά θα δώσει χώρο για λιγότερους προς μοιρασιά, όπως γίνεται με το άκυρο.

Reply
Ανώνυμος 16 October 2010 at 15:59

Αναφέρομαι στο δημοψήφισμα του 2012 το οποίο θα γίνει βάσει της συμφωνίας του 1912,με την ένωση της μεγαλονήσου, την οποία είχε υπογράψει ο Βενιζέλος. Δυστυχώς παπαγαλάκια εχουν αρχίσει να μιλάνε ήδη στην Κρήτη για ανεξαρτησία της. Εύχομαι ότι οι Κρητικοί θα δείξουν για χιλιοστή φορά την Ελληνικότητά τους.
Κάτι ακόμη..καιρός θα ήταν να αναλάβουμε λίγο πιο άμεσα την ευθύνη των πραγμάτων.Το παράδειγμα μας το έδωσαν προσφάτως οι Ισλανδοί. Ένα ηλεκτρονικό δημοψήφισμα, για το μνημόνιο, τα Εθνικά κτλ. Κάτι τέτοιο θα παρέλυε χέρια κι ίσως θα “γεννούσε” νέους ηγήτορες.

Reply
imago 16 October 2010 at 19:08

Αυτή την ιστορία με το δήθεν δημοψήφισμα θα ήθελα να την εξηγήσει κάποιος.
Ποιά είναι αυτή η “συμφωνία” την οποία υπέγραψε ο Εθνεγέρτης και με ποιόν;
Γιατί τέτοιου είδους συμφωνίες προϋποθέτουνε δύο συμβαλλόμενα μέρη, στην προκειμένη, δύο κρατικές οντότητες.
Συμφωνίες ανάμεσα σε κράτος και ιδιώτες δεν έχω υπόψην μου σε ανάλογα θέματα.

Reply
Επισκέπτης 17 October 2010 at 10:48

@ Ανώνυμος 16/10/2010 – 17:59

>Αναφέρομαι στο δημοψήφισμα του 2012 το οποίο θα γίνει βάσει της συμφωνίας του 1912,με την ένωση της μεγαλονήσου, την οποία είχε υπογράψει ο Βενιζέλος.< Δεν υπάρχει συμφωνία του 1912, η οποία να αφορά στην Κρήτη. Η Ένωση της Κρήτης (Κρητικής Πολιτείας) με τον Βασίλειον της Ελλάδος συνεφωνήθη με την Συνθήκη του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) και η επίσημη ανακήρυξη της ενώσεως έγινε την 1 Δεκεμβρίου 1913, με την ύψωση της της Ελληνικής Σημαίας στο φρούριο του Φιρκά (Χανιά).
Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες άνευ ενδιαφέροντος.

Reply
Απερίσκεπτος 17 October 2010 at 11:31

Εάν κάποιος γνωρίζει που βρίσκεται γραμμένο, πως η προσάρτηση της Κρήτης με την Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξης, παρακαλώ θερμά να μας το υποδείξει! Το αναζήτησα σε ιστορικές πηγές, το κουβέντιασα με φίλους φιλόλογους, ουδεμία πηγή απο αυτές φαίνεται να αναφέρει κάτι τέτοιο. Επιπλέον, εξ’ όσων γνωρίζω, οι κρητικοί που επιθυμούν ανεξαρτησία κράτους ευτυχώς είναι μικρού αριθμού και μιλούμε για ανθρώπους χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και ιδιαίτερα αναπτυγμένου εγωισμού. Τουτ’ έστιν άτομα που πουλάνε νταηλίκια και μαγκιές, χωρίς να γνωρίζουν ούτε στο ελάχιστο τι πραγματικά συμβαίνει, ή ποιούς θα εξυπηρετούσε μια τέτοια ανοησία!

Reply
Συγγραφέας 17 October 2010 at 14:00

Αναφορικά με τις γελοιότητες περί δημοψηφίσματος για δήθεν επανεξέτασης της ελληνικότητας του φιλέτου που λέγεται Κρήτη, παραθέτω τη συνέντευξη εκείνου που γνωρίζει σαφώς περισσότερα απο όσους απλά εικάζουν: “…..Ποια ήταν η συμβολή του Ελευθερίου Βενιζέλου στην επίτευξη της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα;

Την 1η Δεκεμβρίου 1913, παρόντος του πρωθυπουργού της Ελλαδας Ελευθερίου Βενιζέλου, δύο αγωνιστές των κρητικών επαναστάσεων, ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ο Αναγνώστης Μάντακας, ύψωσαν την ελληνική σημαία στο φρούριο Φιρκά. Ήταν η δικαίωση των πολυετών προσπαθειών του Βενιζέλου στο επαναστατικό πεδίο, καρπός των καίριων στρατηγικών επιλογών του στον τομέα της διπλωματίας. Ταυτόχρονα, ήταν η δικαίωση για πολλές γενιές Κρητικών, που είχαν αγωνιστεί με σθένος, οργανώνοντας επαναστάσεις και εξεγέρσεις, με μοναδικό πόθο την ένωση με την Ελλάδα.
Δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, το 1898, είχε παραχωρηθεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις καθεστώς αυτονομίας στην Κρήτη. Η Κρητική Πολιτεία αντιμετωπίστηκε από τους Κρητικούς ως ένα απαραίτητο μεταβατικό στάδιο στην κατεύθυνση της ένωσης. Οι συγκυρίες δεν ήταν ευνοϊκές και απαιτούνταν διπλωματικοί χειρισμοί χειρουργικής ακρίβειας. Μια άστοχη κίνηση μπορούσε να αποβεί μοιραία. Ευκαιρίες παρουσιάστηκαν το 1905, το 1908, το 1910. Η ένωση πραγματοποιήθηκε τελικά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 13, όταν, χάρη στη διορατικότητα και τη στοχευμένη πολιτική του Βενιζέλου, η Ελλάδα, από τη μεριά των νικητών, αποκόμισε σημαντικά εδαφικά οφέλη (Μακεδονία, Ήπειρο, νησιά βόρειου και ανατολικού Αιγαίου και Κρήτη).

Με βάση ποιες διεθνείς συνθήκες η Κρήτη ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό;

Τρεις ήταν οι διεθνείς συνθήκες με τις οποίες ρυθμίστηκε κατά τρόπο απόλυτο και οριστικό το κρητικό ζήτημα.
Με τη Συνθήκη του Λονδίνου (17/30 Μαΐου 1913) επισφραγίστηκε ο τερματισμός του Αʼ Βαλκανικού Πολέμου (1912 – 13) με τη διανομή των εδαφών που αποσπάστηκαν από την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία στους νικητές (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία και Μαυροβούνιο). Η Συνθήκη υπογράφηκε μετά από κοπιώδεις διαπραγματεύσεις, συνεννοήσεις και διαβήματα. Ο Σουλτάνος παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας, ή οποιοδήποτε άλλο, στην Κρήτη, η οποία παραχωρήθηκε στα τέσσερα βαλκανικά κράτη (άρθρο 4). Επίσης, παραχώρησε στις νικήτριες χώρες όλα τα εδάφη της Αυτοκρατορίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου (πόλη στις εκβολές του ποταμού Έβρου) – Μηδείας (πόλη στη Μαύρη Θάλασσα), εκτός της Αλβανιας, η οποία ανακηρυσσόταν ανεξάρτητη ηγεμονία (αρ. 2). Στις διαπραγματεύσεις κρίσιμο ρόλο διαδραμάτισαν οι κυβερνήσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ρωσία), στα οποία αναγνωρίστηκε το δικαίωμα να αποφασίσουν για τα ζητήματα που αφορούσαν την Αλβανία (αρ. 3) και την τύχη όλων των νησιών του Αιγαίου, εκτός από την Κρήτη (αρ. 5).
Πριν την επικύρωση της Συνθήκης του Λονδίνου ξέσπασε ο Βʼ Βαλκανικός Πόλεμος. Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1913), που υπογράφηκε ανάμεσα στη Βουλγαρία, ηττημένη του Βʼ Βαλκανικού Πολέμου και τις νικήτριες (Ελλάδα, Ρουμανία, Σερβία και Μαυροβούνιο), καθορίστηκαν τα νέα σύνορα της Βουλγαρίας με τις τρεις πρώτες χώρες. Με τη συνθήκη αυτή έγινε ένα σημαντικό βήμα για την εκπλήρωση των ελληνικών διεκδικήσεων. Η έκταση του ελληνικού κράτους διπλασιάστηκε, η Ελλάδα απέκτησε περιοχές με ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, ο πληθυσμός έφτασε τα 4,7 εκατ. Η διεθνής θέση της χώρας βελτιώθηκε σημαντικά.
Η Βουλγαρία παραιτήθηκε ρητώς από κάθε αξίωσή της στην Κρήτη (αρ. 5), ενώ θεωρήθηκε περιττό να ζητηθεί αντίστοιχη παραίτηση από τα άλλα δύο κράτη στα οποία είχε παραχωρηθεί με τη Συνθήκη του Λονδίνου, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις συνέχιζαν να θεωρούν δεσμευτικούς τους όρους της Συνθήκης του Λονδίνου, καθώς αυτοί εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους. Έτσι, η Συνθήκη αυτή αποτέλεσε ένα «προκαταρκτικό» πρωτόκολλο με βάση το οποίο ακολούθησε το πρωτόκολλο της Πρεσβευτικής Διάσκεψης (των Μεγάλων Δυνάμεων). Σύμφωνα με αυτό κάθε σύμμαχος χώρα θα μπορούσε να συνάψει οριστική διμερή συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην οποία να ρυθμίζονται λεπτομερώς τα επιμέρους διμερή θέματα.
Η Συνθήκη των Αθηνών (1/14 Νοεμβρίου 1913) υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και επικύρωσε όσα «προκαταρκτικώς» είχαν συνομολογηθεί με τη Συνθήκη του Λονδίνου. Ήταν, σύμφωνα με τον Βενιζέλο, «η τελευταία λέξη επί του κρητικού ζητήματος», καθώς με την επικύρωση της Συνθήκης του Λονδίνου εξέλιπε κάθε ίχνος τουρκικής επικυριαρχίας στην Κρήτη. Η οριστική προσάρτηση της Κρήτης στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε ένα μήνα μετά, την 1η Δεκεμβρίου 1913.

Τα τελευταία χρόνια διακινείται, σε επίπεδο ψιθύρου και φημολογίας, ένα σενάριο περί ενδεχόμενου δημοψηφίσματος το 2013, στο οποίο οι Κρητικοί θα κληθούν να αποφανθούν για το αν επιθυμούν να παραμείνει το νησί αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής επικράτειας ή όχι. Τελικά, κύριε Παπαδάκη, θα στηθούν κάλπες το 2013;

Πρόκειται για αστειότητες που κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού. Πραγματικά δεν έχω ξεκαθαρίσει αν πρόκειται για ευσεβείς πόθους κάποιων κύκλων που κινούνται στο σκοτάδι ή, απλώς, για μια πλάκα στο διαδίκτυο. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά είναι μυθεύματα και στερούνται κάθε σοβαρότητας.
Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα έχει χαρακτήρα οριστικό και αμετάκλητο, δεν είναι ένωση με… ημερομηνία λήξεως. Σε καμία από τις διεθνείς συνθήκες με τις οποίες ρυθμίζεται οριστικά το κρητικό ζήτημα δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά ότι η ένωση υπόκειται σε οποιονδήποτε χρονικό περιορισμό, ούτε σε ενδεχόμενο επανεξέτασης της ενσωμάτωσης της Κρήτης στον εθνικό κορμό σε 100, 200 ή … χίλια χρόνια. Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει για τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη, που ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό με τις προαναφερόμενες ή μεταγενέστερες συνθήκες.

* Ο Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης είναι Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών & Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”.

Συνέντευξη στην εφημ. Χανιώτικα Νέα
(ημερομηνία δημοσίευσης, 1-12-2009)

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 17 October 2010 at 19:48

Ἔχει ἐγκυκλοπαιδικὸ ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε γιατὶ ἡ Ἔνωση τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα ἄργησε τόσο, παρὰ τὴν ἐκπεφρασμένη, μὲ λόγια καὶ ὅπλα, ἐπιθυμία τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν Κρητικῶν νὰ ἑνωθεῖ ἡ Κρήτη μὲ τὴν Ἑλλάδα (καὶ νὰ ἁρπάξουν τὰ γειτονικὰ κτήματα τῶν ἐξισλαμισμένων συγγενῶν τους) :
Πρῶτον, οἱ Μεγάλες ναυτικὲς Δυνάμεις τῆς Μεσογείου ἤθελαν νὰ ἔχουν ἐπιρροὴ στὸ νησί, λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς του θέσεως. Ὅσο ἡ κυριαρχία του παιζόταν, εἶχαν λόγο νὰ παρεμβαίνουν.
Δεύτερον, ἡ Ἐλλάδα καὶ ἡ Ὀθωμανικὴ Τουρκία ἦταν κράτη-πελάτες τῶν ἐν λόγῳ δυνάμεων καὶ δὲν ἤθελαν, ἐξ αἰτίας τῆς Κρήτης, νὰ χάσουν οὔτε τὴν μία οὔτε τὴν ἄλλη.
Τρίτον, οἱ ὡς ἄνω δυνάμεις εἶχαν διεθνποιήσει τὸ ζήτημα. Ἰσχυρίζονταν, δηλαδή, ὅτι ἡ παραχώρηση τῆς Κρήτης στὴν Ἑλλάδα θὰ διετάρασσε τὴν ἰσορροπία δυνάμεων στὴν περιοχή, ὁπότε θὰ ἤγειραν θέμα παραχωρήσεων πρὸς αὐτὲς ἡ Βουλγαρία, ἡ Σερβία καὶ ἄλλοι.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνέτρεψε ἡ ἐπανάσταση τῶν Νεοτούρκων. Μερικοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι καὶ ὁ πρῶτος παγκόσμιος πόλεμος (καί, συνεπῶς, καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ ὁριστικὸς ὑποβιβασμὸς τῶν Εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων σὲ δυνάμεις δευτέρας κατηγορίας) ἕλκουν τὴν ἀφορμή τους ἀπὸ τὴν διατάραξη τῆς Εὐρωπαικῆς ἰσορροπίας ποὺ προκάλεσε ἡ ἐπανάσταση τῶν Νεοτούρκων. Οἱ περισσότεροι, ὅμως, ἀντιτείνουν ὅτι τὰ Βαλκάνια ἦταν ἡ ἀφορμὴ μόνον. Οἱ αἰτίες ἦταν ἐξωβαλκανικὲς καὶ ἐπρόκειτο νά ὁδηγήσουν σὲ Εὐρωπαϊκὸ πόλεμο μὲ ἄλλη πρόσφορη ἀφορμή.
Εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ συγκρίνει κανεὶς τὴν μοῖρα τῆς Κρήτης μὲ αὐτὴν τῆς Κύπρου.

Reply
Συγγραφέας 18 October 2010 at 07:58

Είναι επίσης ενδιαφέρον να μην παραβλέπουμε σχόλια Τούρκων της εποχής μας που δηλώνουν πως “δε θα χάσουμε την Κρήτη, όπως χάσαμε την Κύπρο”, εννοώντας πως μια διχοτόμηση δεν εξυπηρετεί τα “μεγαλόπνοοα” σχέδιά τους, μόνο η εξ ολοκλήρου κατοχή του νησιού τους ενδιαφέρει. Όμως εκείνο το σημείο, που πρέπει να δώσουμε έμφαση νομίζω, είναι πως η προσάρτηση του 1912-13, ήταν οριστική και αμετάκλητη, χωρίς ημερομηνία λήξεως ή προϋπόθεση δημοψηφίσματος, ούτε και τίθεται θέμα Κρήτης σε δυο χρόνια απο τώρα.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 18 October 2010 at 17:23

Ἐμ ἅμα ‘μποῦν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση οἱ Τοῦρκοι, τὶ ἀνάγκη ἔχουν τὴν Κύπρο ; Ἀπὸ στρατηγικὴ ἄποψη, θὰ εἶναι ἔδαφός τους. Δηλαδή, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ τοὺς ἀποκλείσει κάποιος ἀπὸ ‘κεῖ, πρᾶγμα ποὺ θεωροῦσαν τὸν κύριο λόγο γιὰ νὰ εἶναι παρόντες στὴν Κύπρο. Καὶ ὄχι πλέον, μόνον ἡ Κύπρος, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπόλοιπη Εὐρώπη καὶ ἡ Ἑλλάδα, θὰ εἶναι στρατηγικὸς χώρος τῆς Τουρκίας. Καὶ τὴν ἐξ ἀνατολῶν προῖκα τῶν τουρκοφώνων, θὰ τὴν ἔχει ἡ Τουρκία ἀφάγωτη. Μὲ τέτοιο ὄραμα, φυσικὸ εἶναι οἱ ἀντίπαλοι τοῦ ἰσλαμικοῦ κόμματος νὰ ἔχουν μείνει χωρὶς ἐπιχειρήματα. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιταχθεῖ σὲ τέτοιο πρόγραμμα κάποιος ποὺ θέλει νὰ λέγεται πατριώτης ἢ καὶ ἐθνικιστὴς ἀκόμα ;
Τὸ παιχνίδι ποὺ παίζει τὴν στιγμὴ αὐτὴ ἠ Τουρκία εἶναι παγκόσμιο. Ἂν ἐπιτύχει νὰ στεριώσει ἰσλαμικὴ δημοκρατία μὲ τεράστιο μειονοτικὸ πρόβλημα, αἵρεται ὁ λόγος ὑπάρξεως τῶν αὐταρχικῶν καθεστώτων σὲ ἰσλαμικὲς χῶρες. Γιὰ σκεφθεῖτε, σὲ 10 χρόνια, ἀφοῦ τὸ ἰσλαμικὸ κόμμα ἔχει ἐναλλαχθεῖ στὴν ἐξουσία μὲ τοὺς ἀντιπάλους του, νὰ προτείνει νὰ ἐπανασυστὴσει τὸ χαλιφᾶτο. Τὸ τεχνικὸ μέρος τὸ ἔχει ἤδη ἕτοιμο, τόσα χρόνια ποὺ συνυπάρχει μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Πολιτικῶς, θὰ προβάλει τὸ ἱστορικὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἰσλαμικὴ χώρα ποὺ δὲν ὑπέστη κατάκτηση ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Μὲ δεδομένη τὴν καθυστέρηση τῶν ἄλλων μεγάλων ἰσλαμικῶν χωρῶν, ἡ Τουρκία ἔχει ἰσχυρὲς πιθανότητες νὰ ἀναδειχθεῖ ἡγέτις-χώρα τῶν μουσουλμάνων παγκοσμίως. Μένει νὰ δοῦμε ἂν θὰ ἔχει τὴν πολιτικότητα καὶ τὴν εὐφυΐα νὰ παίξει τὸ μεγάλο αύτὸ παιγνίδι ὡς τὸ τέλος.

Reply
Ανώνυμος 18 October 2010 at 17:30

Καλό πράγμα το να μαθαίνεις! Έψαξα και βρήκα τί γίνεται…δείτε εδώ: http://www.pare-dose.net/?p=48

Reply
nectos 19 October 2010 at 14:54

Αυτό θέλει το σύστημα.Να απογοητευτούμε από το πολιτικό σκηνικό,να απέχουμε μαζικά από τις
εκλογές ώστε να ορίζουν την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου οι φανατικοί υπερκομματικοί
εκσυγχρονιστές και οι προσκολιόμμενοι αλλοδαποί με τη διεθνιστική σκέψη.`Ετσι ο `Ελληνας από
κύριος και νοικοκύρης θα ξεπέσει σε παριάς και δούλος πολυτελείας των 200 ευρώ.
`Οχι πρέπει να βρούμε το κουράγιο να πάμε στις εκλογές και να ψηφίσουμε τα λιγοστά κόμματα
που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ευημερία των πολιτών και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.Ο `Ελληνας από τα αρχαία χρόνια έχει μάθει να αντιμετωπίζει ισχυρότερους αντιπάλους
και να νικά.`Οπως θα πράξει και τώρα δρασκελίζοντας τις συμπληγάδες του οικονομικού πολέμου.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης

Reply
Συγγραφέας 20 October 2010 at 08:29

Σεβαστέ και αξιότιμε κύριε Κατσιλιώτη, επειδή συμφωνώ πλήρως με την άποψή σας πως η αποχή τούτη τη στιγμή απο τις κάλπες περισσότερο εξυπηρετεί, παρά δημιουργεί προβλήματα, εκτιμάτε πως υπάρχει λόγος να στηριχθούν κόμματα, που οι αρχηγοί τους είναι επιλεγμένα τσιράκια της Μπίλντεμπεργκ; Διότι εν αγνοία μας για τη συμμετοχή τους, σε όλα αυτά τους έχουμε στηρίξει επί πολλά χρόνιαως λαός, απλά εναλλάσσοντας πρόσωπα. Τώρα όμως που λίγο – πολύ οι μάσκες πέσαν η γνώμη σας είναι να στηρίξουμε άπλά μικρά κόμματα ή και πάλι τους “επίλεκτους” που τη δεδομένη στιγμή δεν είναι η σειρά τους να κυβερνήσουν;

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 21 October 2010 at 10:46

Εάν υπήρχαν πιο σοβαρές πολιτικές ηγεσίες οι κατά καιρούς υπογραφείσες συνθήκες θα ήταν πιο ξεκάθαρες. Νομίζω ότι στην απέναντι πλευρά τα πράγματα τα βλέπουν πιο ξεκάθαρα. Πριν μερικά χρόνια, θα πρέπει να ήταν την άνοιξη του 2004, έγινε μία επεισοδιακή συνεδρίαση στην τουρκική βουλή. Κάποιοι πολιτικοί ήταν αντίθετοι με τις προτάσεις Ερντογάν εάν θυμάμαι καλά. Κάποιος από τους βουλευτές εξαγριωμένος είπε: “Εάν το ’22 στην θέση του Κεμάλ ήταν ο Ερντογάν όλα αυτά τα εδάφη θα ήταν ελληνικά.” Αυτό το άκουσα σε απόσπασμα που προβλήθηκε στην ελληνική τηλεόραση. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ψάξει να το βρει. Φαντάζομαι ότι κρατάνε αρχείο.
Και κάτι άλλο. Τον τελευταίο καιρό έχει συζητηθεί πολύ ποιος πρωθυπουργός δυσφημεί την Ελλάδα στο εξωτερικό. Και πάλι θα παραπέμψω σε απόσπασμα μιας ομιλίας του σημερινού πρωθυπουργού στο Λονδίνο, θα πρέπει να ήταν την άνοιξη του 2009, όπου είπε: “Ντρέπομαι για την χώρα μου” και άλλα πολλά. Γιατί κανείς δεν ενοχλήθηκε τότε; Δυσφήμιση για την χώρα δεν είναι οι αφίσες που έχουν αναρτήσει στους χώρους του μετρό με την μορφή ενός τύπου, που παραπέμπει μάλλον σε εγκληματία, και με τεράστια γράμματα να λέει “φοβού τους έλληνες οδηγούς γιατί είναι πότες” και διάφορα άλλα, μεταφρασμένο και στα αγγλικά; Δεν έχω δει κάποιον να αντιδρά.
Βλέποντας το ποιον των ανθρώπων που κυβερνούν αναρωτιόμαστε γιατί εγείρονται κάθε τόσο θέματα ανεξαρτησίας της μιας περιοχής ή της άλλης; Μα φυσικά. Αφού πρόκειται να αρχίσει η εκμετάλλευση των πετρελαίων στο Αιγαίο, και τα οποία ανήκουν στην Ελλάδα, θα πρέπει να αρχίσει η μοιρασιά.

Reply
Συγγραφέας 21 October 2010 at 13:55

Το περιβότητο τραγούδι που κυκλοφόρησε περί τα τέλη του’80 αν δε με απατά η μνήμη μου “Γκρέκο μασκαρά”, δε σας λέει κάτι κυρία Καλούδη; Δυστυχώς ίσως να είμαστε ο μοναδικός λαός στον πλανήτη, που αρέσκεται στην αυτούβρη και τον αυτοδιασυρμό, αποκαλώντας τα “σατηρική προσέγγιση”!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 21 October 2010 at 20:41

@Συγγραφέας
Καλὰ δὲν ἔχετε προσέξει πόσο πιὸ γελοῖος γίνεται ὅποιος ἐπιμένει νὰ λέει γιὰ τὴν ἀφεντιά του ὅτι εἶναι σπουδαῖος. Σκεφθεῖτε πόσο χειρότερος φαίνεται ἐκεῖνος πού, μὲ ὅλα του τὰ χάλια, ἐπιμένει νὰ τὸν μεταχειρισθοῦν ἀξιοπρεπῶς μόνον καὶ μόνον διότι γεννήθηκε μέσα σὲ ἕναν σπουδαῖο λαό.

Reply
ΒΑΣΙΛΗΣ.... 22 October 2010 at 18:09

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΑΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΥΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΖΙΜΕΝΣ.ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΣΩΣΤΗ ΚΙΝΗΣΗ.Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΝ ΤΣΟΠΑΝΗ.

Reply
Συγγραφέας 23 October 2010 at 08:20

θα συμφωνήσω αγαπητέ Βασίλη μαζί σου, όμως δε σου κρύβω πως τρέμω για τους επόμενους “Σωτήρες” που θα έρθουν μετά το διωγμένο τσομπάνη. Αυτούς που περιμένουν στη γωνία κι ας μην τους έχουμε δει ακόμη στην όψη!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 23 October 2010 at 09:48

Ἡ ἀποχὴ θὰ εἶχε νόημα ἐφ` ὅσον ὁ ἀριθμὸς τῶν ἑκάστοτε ἐκλεγομένων μειωνόταν σὲ εὐθεῖα ἀναλογία πρὸς τὸ μέγεθος τῆς ἀποχῆς. Γιὰ παράδειγμα, μὲ ἀποχὴ 25%, νὰ ἐκλέγονται 25% λιγώτεροι βουλευτές. Θά ὑπάρχει καὶ κίνητρο νὰ ἐκκαθαρίζουν τοὺς ἐκλογικοὺς καταλόγους. Κάποια πρωτοβουλία γιὰ δημοψήφισμα στὴν κατεύθυνση αὐτή, ἴσως εἶχε τύχη.

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 23 October 2010 at 11:27

Πολύ φοβάμαι κύριε συγγραφέα ότι πια δεν αρκούμαστε μόνον στην αυτοΰβρη και τον αυτοδιασυρμό αλλά έχουμε φθάσει στην απόλυτη ξεφτίλα. Θα ήθελα να διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη την περασμένη Τετάρτη. Σκέφθηκα αρκετά εάν θα έπρεπε να αναρτήσω το συγκεκριμένο σχόλιο, νομίζω όμως ότι θα πρέπει να το κάνω γιατί θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τί ακριβώς συμβαίνει γύρω μας γιατί φοβάμαι ότι συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω όσο πιο αξιοπρεπές λεξιλόγιο γίνεται αλλά κάποια πράγματα θα πρέπει να γίνουν γνωστά. Την περασμένη Τετάρτη, λοιπόν, γύρω στις 16:00, 4 το απόγευμα και το τονίζω, βρισκόμουν σε ένα λεωφορείο που κατευθυνόταν προς το κέντρο της Αθήνας. Την στιγμή που περνούσαμε μπροστά από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, δίπλα από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου βρίσκονταν τρεις αλλοδαποί. Οι δύο συνουσιάζονταν και ο τρίτος περίμενε μάλλον την σειρά του. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να κάνω κανένα άλλο σχόλιο.
Σκέφτομαι όμως το εξής: με ποιό θράσος θα ξαναπεί ο πρωθυπουργός στον κόσμο που κάνει απεργία για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ότι οι απεργίες κάνουν κακό στον τουρισμό.

Reply
Chrysphilip 23 October 2010 at 23:44

Αγαπητέ κύριε Κατσιλιώτη, θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το σύστημα θέλει αυτή τη στιγμή να απογοητευόμαστε από το πολιτικό σκηνικό, και ιδιαίτερα να απογοητεύει τους νεόυς φοιτητές στα πανεπιστήμια και τα τει της χώρας. Η φοιτητική κοινότητα χωρίζεται στις εξής ομάδες: τις γνωστές κομματικές πασπ, δαπ, πσκ και την επικρατούσα κατά την αποψή μου τα τελευταία χρόνια νέα γενιά φοιτητών την αποκαλούμενη “απολιτικ” ας μου επιτραπεί ο όρος αυτός όπως κυκλοφορεί αυτούσιος. Δεν είναι τυχαία η τεράστια αποχή που παρατηρείται από τις φοιτητικές εκλογές τα τελευταία χρόνια.Οπότε αυτή τη στιγμή μια μειοψηφία καθορίζει τα πράγματα μέσα στα πανεπιστήμια είτε αυτή λέγεται πασπ, δαπ, πσκ κλπ. Είναι αυτή η μειοψηφία της οπόιας το κυριάρχο θέμα θα είναι το επόμενο πάρτυ που θα διοργανώσει (πασπ, δαπ) και της άλλης πότε θα καταλύσει τη σχολή καταλήψεις κλπ (πσκ).Η λογική της ήσσονος προσπάθειας είναι στο προσκήνιο. Και το “λίκνο” της δημοκρατίας βρίσκεται στις συνελεύσεις των φοιτητών με διαπληκτισμούς, τσακωμούς, φωνές επάνω σε φωνές, σαν τα παράθυρα της τηλεόρασης στα σημερινά δελτία ειδήσεων. Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι και κάποιος φιλότιμος να θέλει να ασχοληθεί με αυτή τη διαδικάσια είτε σαν απλός ακροατής, είτε να εκφράσει και την άποψη του αυτόματα φιμώνεται. Να ένας λόγος όντως να γίνεις “απολιτικ” και να σκεφτείς καλύτερα να πάω να διαβάσω να τελείωσω, να πάρω το πτύχιο μου. Αυτή η λογική δυστυχώς διαιωνίζεται και στο πολιτικό σκηνικό αυτής της χώρας. Προκαλεί αηδία το πολιτικό σύστημα με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τα κοινά. Λευκό, άκυρο, αποχή δεν ξέρω ποια θα ήταν πλέον η σωστή επιλογή και για αυτές τις εκλογές. Η κομματοκρατία έχει ριζωθεί για τα καλά τα τελευταία 35 χρόνια. Πάω δεν πάω να ψηφίσω το αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο. Ίσως αυτή η ουτοπική, θα την χαρακτήριζα, πρόταση του κ. Γιανναρά περί κυβέρνησης προσωπικοτήτων να ήταν μια λύση. Κλείνοντας αισιόδοξα, είμαι πεπεισμένος ότι ακόμα υπάρχουν μικροί “φάροι” σε αυτή τη χώρα που με το παραδειγμά τους δίνουν τη μάχη έστω και σε τοπικό επίπεδο ο καθένας από το δικό του πόστο.Μένει κάτι άλλο;

Reply
Ανώνυμος 24 October 2010 at 06:36

Συμφωνώ απόλυτα η αποχή ειναι, ίσως το χειρότερο λάθος που μπορούμε
να κάνουμε.

Reply
OWL 24 October 2010 at 20:53

πρωτα-πρωτα δεν καταλαβαίνω γιατί ο Καλλικράτης συνιστα εθνική προδοσία.
Και διαφωνώ , ανεξαρτητα απο την ανεπάρκειά του να χαρακτηρίζεται ο ΓΑΠ Νεος Τσολάκογλου.Κανενας ποτε δεν ψηφισε τον Τσολάκογλου (για διαβαστε λιγακι γιατι και υπό ποιές συνθηκες υπόγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς..
Τέλος, υπό τις παρούσες συνθήκες και με σφιγμενα δόνται το λέω, πρπει σε αυτες τις εκλογές να ψηφισουμε ΟΛΟΙ και να ψηφισουμε Περιφερειάρχες που υπέδειξε το ΠΑΣΟΚ!. Ειμαι φανατικός αντιπασοκικός, όμως αυτη τη στιγμή που εχουμε αναγκη από τα δανεια για να πληρωνουμε μισθούς και πετρελαια δεν μας παίρνει να μειώσουμε τον όποιο ΓΑΠ στα ματια των ξένων. Και να διαλέξουμε τί??Τον Αντωνάκη που θα κλεισει το ελλειμμα το 2011??
Οταν γινουν βουλευτικές εκλογες τα ξαναλέμε ..Μεχρι τότε ισχύει το παράγγελμα “ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ”

Reply
Χρύσανθος 24 October 2010 at 21:44

Από τα λάθη μας πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα και να τα διορθώνουμε.Λοιπόν από την μεταπολίτευση και μετά για να ξεκεινήσουμε από κάπου ακούσαμε από όλους όσους μας κυβέρνησαν σαν σε συνχορδία περί στενοπών περί δυσκολιών περί τούνελ με η χωρίς φώς για προσπάθειες που πρέπει να κάνουμε για καλύτερες μέρες και τόσα άλλα που σκοπό είχαν να μας παραπλανίσουν και να κλέψουν την ψήφο μας. Από την επόμενη κιόλας ημέρα άρχιζε η επωδός της καμένης γης των άδειων ταμίων λόγω κακοδιαχείρησης των προηγούμενων οπότε έπρεπε να αρχίσουμε να σφύγκουμε τα ζωνάρια για να μπορέσουν οι νεοεκλεγέντες να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.Το τελευταίο βέβαια ίσχυε για εμάς αλλά για την παρέα τους (κοματικοί) ήταν ευκαιρία να κονομήσουν και να προσθέτουν ακίνητα στο Ε9 τους. Αυτό συνεχείστηκε έως ότου φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.Ψήφο διαμαρτηρίας δοκιμάσαμε και δώσαμε στον Καρατζαφέρη και τον στείλαμε στην ευρωβουλή στην αρχή και μετά στο Ελληνικό κοινοβούλιο για να έρθει σήμερα και να μας σώσει και αυτός ψηφίζοντας το (μνημόνιο) μνημόσυνο γιατί λέει θα πεθέναμε της πείνας.Ε δεν φθάνει το κουτόχορτο δεν φθάνει το δούλεμα η κοροιδία το τσατσιλικι το βόλεμα της παρέας (κοματικοί)και ο πλουτισμός εις υγείαν των ηληθίων για να μην πω τίποτα άλλο. Ας δοκιμάσουμε να τους στείλουμε όλους στο διάολο με μιά λευκή σελίδα που σημαίνει δεν γουστάρουμε κανέναν σας να το μούμε όμως πολύ δυνατά και μετά συζητάμε για τη συνέχεια.Πρέπει πρώτα να φύγει αυτή η χολέρα. Ας ΔΟΚΙΜΆΣΟΥΜΕ.

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 25 October 2010 at 12:23

Φαίνεται ότι ο κύριος Πρωθυπουργός εκτός από ανθέλληνας και ανίκανος πολιτικός είναι και εκβιαστής. Δεν θα έκανε όμως κάτι τέτοιο εάν ήξερε ότι απέναντί του έχει αντίπαλους με ανάστημα και μαγκιά. Γιατί εάν οι πολιτικοί αντίπαλοι της σημερινής κυβέρνησης είχαν το απαιτούμενο πολιτικό σθένος, μετά τις όποιες εκλογές, θα δήμευαν τις περιουσίες όσων ευθύνονται για το σημερινό χάλι, θα απαγόρευαν την εξοδό τους από την χώρα και θα απαγόρευαν από τούδε και στο εξής την τοποθέτησή τους σε οποιαδήποτε ηγετική θέση είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόδιο τομέα. Θα τους επέτρεπε να είναι απλοί υπάλληλοι για να μπορούν να επιβιώσουν. Τα παραμύθια να τα πει, είτε ο συγκεκριμένος είτε όποιος άλλος από την σημερινή πολιτική σκηνή, σε αυτούς που έχουν την ίδια φαιά ουσία με αυτούς.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τον ένα εκβιασμό επάνω στον άλλο. Δεν μπορούμε να προοδεύσουμε σαν λαός γιατί κάποιος ανθέλληνας σαχλαμάρας θα μας κάνει κάποιον εκβιασμό. Μόνον οι γκάνγκστερς τα κάνουν αυτά. Ντροπή!

Reply
Συγγραφέας 26 October 2010 at 10:37

Πηγαίνοντας σε ένα οποιοδήποτε σχολείο αύριο (νήπιο- δημοτικό- γυμνάσιο- λύκειο), θα ακούσει κανείς ποιήματα, τραγούδια, ή κείμενα που αναφέρονται στη γενναιότητα, των τότε ανθρώπων. Την αγνή αγάπη τους για την πατρίδα, αλλά και το ακμαιότατο ηθικό τους, που παρόλη την ανέχεια τις κακουχίες, τη σωματική εξάντληση, και το σχεδόν ανύπαρκτο ποέμικό υλικό, κατόρθωσαν το ακατόρθωτο! Αυτοί είμαστε! Απο γενναίους καταγόμαστε, αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνούμε με τίποτα! Όσοι τότε έδωσαν τα πάντα κι ακόμη τυχαίνει να ζουν, δεν πιστεύουν στα μάτια τους με πόση ευκολία ο κύριος Σαμαράς άνοιξε τα σύνορά μας για να γεμίσουμε κάθε καρυδιάς καρύδι. Και σήμερα έρζχεται να μας μιλήσει για τα εθνικά μας συμφέροντα, δηλώνοντας υπέρμαχος για το καλό του τόπου! Τόση ειρωνεία!!! Τα σύνορα που φύλλασσαν για 6 μήνες ανα είκοσι μέτρα κι ένας στρατιώτης, με το χιόνι σχεδόν στο στήθος, εκείνος τα άνοιξε με φαρδιά χαμόγελα κι ένα καλό τραπέζι! Ας μη γελιόμαστε, δεδομένο το παιχνιδάκι όλων. Σε όλα τα κράτη σήμερα μιλούν για διαφθορά, για σκάνδαλα, για παρακμή. Σε όλα τα κράτη οι πολίτες δηλώνουν πλήρη απογοήτευση απο τους πολιτικούς τους. Αν δεν καταρριφθεί η αξία της πολιτικής στα μάτια των λαών απανταχού της Γης, πώς θα σπεύσουν να μας παρουσιάσουν τον “ένα και μοναδικό” παγκόσμιο κυβερνήτη, που τώρα του στρώνουν το χαλί; Εκτιμώ πως εκεί πρέπει να εστιάσουμε και να μην αφηνόμαστε στα παιχνιδακια των στημένων δημοσκοπήσεων, ου υποδεικνύουν πότε τον ένα και πότε τον άλλο πινόκιο.

Reply
Συγγραφέας 26 October 2010 at 14:13

Ούγκο Τσάβες: Τους κλέφτες τους στείλαμε στην φυλακή και το ΔΝΤ στον αγύριστο, “ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΤΑΜΕ ΕΛΛΑΔΑ”
Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 26 Οκτωβρίου 2010, 00:55

Ούγκο Τσάβες: Τους κλέφτες τους στείλαμε στην φυλακή και το ΔΝΤ στον αγύριστο, “ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΤΑΜΕ ΕΛΛΑΔΑ”

“Μὲ ρωτᾶτε γιατί στείλαμε φυλακὴ ὅσα στελέχη μᾶς κλέψανε;
Γιατί κλέψανε! Καὶ δὲν τοὺς τιμωρήσαμε ἐμεῖς ἀλλὰ οἱ θεσμοί.
Μοῦ λένε «γιατί ἄφησες νὰ μπεῖ φυλακὴ ὁ ὑπουργὸς ἄμυνας καὶ δὲν τὸν κάλυψες ἐπειδὴ ἦταν προσωπικός σου φίλος;».
Μά… γιατί ἔκλεψε! Πρόδωσε τὴν ἐμπιστοσύνη μας, τὴν πίστη τοῦ λαοῦ στὴ κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τὸν Λαό, τὴ Δημοκρατία, τὸ Στρατό, τὴν Πατρίδα, τὸ Ἔθνος;
Τιμωροῦνται ἀπὸ τὴ Δικαιοσύνη! Ἂν τοὺς ἀφήσεις θὰ διαφθείρουν κι ἄλλους. Γι’ αὐτὸ φυλακίστηκαν.
Τιμωρώντας τὴ διαφθορὰ κρατᾶμε γεμάτα τα ταμεία καὶ τη Παγκόσμια Τράπεζα, τοΔιεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο καὶ τὴ μαφία των τραπεζων μακριὰ ἀπ’ τὰ πόδια μας.

Δὲν καταντᾶμε Ἑλλάδα!”

(Δήλωση τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Βενεζουέλας, τὸν Ἰούλιο τοῦ 2010.)
Πηγή zougla.gr blog

Εύστοχο αναμφίβολα!!!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 26 October 2010 at 18:36

Πολύ εὔστοχο. Ἰδίως ὅταν, ὅπως ὁ Τσάβες, ἔχεις τὴν εὐχέρεια νὰ κλείνεις ὅσους τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς σὲ ἐπικρίνουν. Μὲ δικά σου τὰ μέσα ένημερώσεως, ὁ ὁποιοσδήποτε βαφτίζεται άβασανίστως κλέφτης. Καὶ τυγχάνει νὰ ἔχει ἡ χώρα σου καὶ πετρέλαιο. Τέλος πάντως, ἂν μᾶς κόψει τὴν πίστωση τὸ ΔΝΤ, μήπως θὰ μᾶς στείλει ὁ Τσάβες τζάμπα πετρέλαιο ;

Reply
Χρύσανθος 27 October 2010 at 05:31

Οχι φίλε μου δεν θα σου στείλει κανένας τζάμπα τίποτα μπορείς όμως να σταματήσεις να πληρώνεις τους τόκους για τα λεφτά που άλλοι έφαγαν και με αυτά που εισπράτεις από τους ιθαγενείς να φροντίσεις να σου φθάνουν να αγοράσεις ότι χρειαζεσαι γιατί δεν μπορείς να ζεις με δανεικά τα οποία καταναλώνεις γιατί δανείζεσαι εαν τα λεφτά που θα δανεισθείς θα γεννήσουν αλλοιώς πως θα πληρώσεις τους τόκους; πάλι με δανεικά; όμως κανείς μας δεν μπορεί να ζει με δανεικά επαπειρον. Αυτό πρέπει να κάνουν οι κυβερνώντες για αυτό εκλέγονται για να κάνουν διαχείρηση των πόρων που έχουμε και όχι να αυξήσουν τα ακήνητά τους.

Reply
Συγγραφέας 27 October 2010 at 15:23

Το γελοίον του πράγματος με το “οικονομικό συμμάζεμα” της χώρας μας ελέω ΔΝΤ, δεν είναι πως στο τέλος όλης αυτής της παρωδίας, προχωρούμε σε νέα βάση (έχοντας εκπληρώσει στο έπακρο το πρόγραμμα εξαθλίωσης βέβαια). Αλλά με την υποτιθέμενη ολοκλήρωσή του, βγαίνουμε εκ νέου στις αγορές ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΜΕ!!!! Αυτό ας μην το προσπερνάμε!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 28 October 2010 at 06:33

Λοιπόν, οἱ μόνες χῶρες ποὺ δὲν δανείζονται εἶναι ἡ Βόρειος Κορέα καὶ ἡ Κούβα. Μήπως ζηλώσαμε τὸν δόξα τῆς Ρουμανίας τοῦ Τσαουσέσκου, ὅπου ἄνθρωποι πέθαναν ἀπὸ τὴν πεῖνα γιὰ νὰ μὴν εἶναι ἡ χώρα «ἐξαρτημένη» ἀπὸ τοὺς δανειστές της ; Δὲν εἶναι ἡ ἀπομόνωση λύση. Ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ προσφέρουμε στὴν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα καὶ νὰ πληρωθοῦμε. Ἐκεῖνο πού τελείωσε εἶναι ἡ δυνατότητα νὰ τεμπελιάζουμε καὶ νὰ πληρωνόμαστε.

Reply
Συγγραφέας 28 October 2010 at 07:56

Ειλικρινά κύριε Γεωργάνα δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεστε τη χώρα μας και τους κατοικούντες σε αυτή. Απο τα γενικότερα σχόλιά σας όμως τόσο σε άλλα άρθρα, όσο και σε αυτό, με κάνετε να σκεφτώ πως θέτετε εαυτόν υπεράνω όλων εμάς των κοινών θνητών, οσάν εσείς και μόνο να έχετε κοπιάσει στη ζωή σας εργαζόμενος και συμβάλλοντας για το κοινό καλό, ενώ όλοι οι άλλοι μπροστά σας μοιάζουμε “απλές οδοντόκρεμες” κατά το κοινώς λεγόμενο, σε εργασία ή προσφορά! Παρεμπιπτόντως θα είχε ενδιαφέρον να διευκρινίζατε εάν είστε υπέρμαχος της υποδούλωσης της χώρας μας στην Τρόικα, θεωρώντας τη μόνη σωστή λύση, ή απλά με αυτή τη στάση δηλώνετε την απαξίωσή σας στα παρόντα πολιτικά πρόσωπα, πράγμα που θα βρει σύμφωνο παραπάνω απο το μισό ελληνικό πληθυσμό.

Reply
Συγγραφέας 29 October 2010 at 08:09

Έχει ένα ενδιαφέρον να μου δώσετε τις αιτίες που κατατάσετε όσους αναφέρετε σε αυτούς που κάτι προσπάθησαν να κάνουν! Πείτε μου αλήθεια τι καλό προσπάθησε να κάνει για τη χώρα του ο Ααρών Αβουρή (κατά κόσμον Κ. Σημίτης), διότι η μνήμη μου έχει αποθηκεύσει πολλαπλά και επιζήμια!!!

Reply
Επισκέπτης 31 October 2010 at 14:35

@ Συγγραφέα

1) Ποιος είναι ο “ο Ααρών Αβουρή” και τι θα πει “κατά κόσμον Κ. Σημίτης”; Γίνε πιο σαφής.

2) Καλό θα ήταν να μην ανεβάζεις ολόκληρα “σεντόνια”. Ο χώρος σχολίων δεν προσφέρεται γι αυτό. Ένας απλός σύνδεσμος αρκεί για τον ενδιαφερόμενο. Σε άλλα ιστολόγια τα σβήνουν και σου λένε “δώσε τον σύνδεσμο μόνο”.

___________________________________________________

Το θέμα της αποχής θίγει και ο Χ. Γιανναράς στην σημερινή “επιφυλλίδα” του. Δεν συμφωνώ με το τέλος: Ακομμάτιστους υποψήφιους τους ψηφίζει. Όπου δεν υπάρχουν: λευκό ή αποχή. Λευκό ναι, αποχή όχι. Το έγραψα και παραπάνω: Η αποχή δεν δείχνει αποδοκιμασία, διότι προέρχεται από αδιευκρίνιστους λόγους. Το λευκό είναι η μόνη καθαρή αποδοκιμασία.

_________________________________________________

Κάτι τελευταίο: Ο τίτλος του άρθρου, “όσοι δοσίλογοι προσέλθετε!”, δείχνει αλαζονεία και είναι προσβλητικός. Εγώ, λοιπόν, “κύριε”, θα προσέλθω και δεν είμαι δοσίλογος! Θα μπορούσα να πω “όσοι βλάκες μην προσέλθετε!”. Δεν το λέω, διότι σέβομαι αυτούς που με διαβάζουν.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 31 October 2010 at 21:58

Καλά, ὁ ἀρθρογράφος ποὺ λέει «δοσιλόγους» ὅσους πᾶνε νὰ ψηφίσουν δὲν σᾶς ένόχλησε ἐσᾶς ; Προσπαθῶ νὰ άπαντήσω πιὸ κόσμια, ἀλλὰ εἶναι ἀναπόφευκτο, ὅταν ὁ τόνος στὴν ἀρχὴ εἶναι τόσο ἀπαξιωτικός, νὰ ὀξύνεται ἡ συζήτηση.
Ναί, εἶχα τὴν καλὴ τύχη νὰ μάθω γράμματα καὶ νὰ ‘δῶ κάμποσα μέρη τοῦ κόσμου. Τί θέλετε λοιπόν, νὰ ἀφήνω άναπάντητες τὶς ὅσες ἀνακρίβειες καὶ λογικὲς ἀσυνέπειες βλέπω νὰ γράφονται έδῶ μέσα ; Θὰ μοῦ πεῖτε, δὲν ἀρέσει στὸν ἄλλον νὰ τὸν διορθώνουν, ἰδίως ὅταν ἔχει λάθος. Πράγματι, δίκιο ἔχετε, τὸ δυσκολώτερο εἶναι νὰ πείσεις κάποιον ὅτι ἕνα σὺν ἕνα κάνει δύο. Λέει μέσα του «Πῶς καὶ μοῦ ξέφυγε κάτι τόσο προφανές ;». Καὶ μετὰ λέει «Δέν μοῦ ξέφυγε, τὄχω σκεφθεῖ καὶ κάνει τρία, ἀλλὰ δὲν τὸ θυμᾶμαι πῶς τὄχα βρεῖ». Καὶ μετὰ άπὸ μερικὰ χρόνια : «Αὐτὸς ὁ ἀκατάδεχτος εἶχε δίκιο. Πάντως καλά τοῦ ἔκανα, ἦταν ἀντιπαθής».
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, τὴν ὑποδούλωση τῆς χώρας στὴν τρόϊκα τὴν ἔφερε ἡ συνήθεια τῶν ψηφοφόρων στὴν Ἑλλάδα νὰ πωλοῦν τὴν ψῆφό τους μὲ ἀντάλλαγμα ἀργομισθία. Ἡ ἐθελοδουλεία στὴν ὀκνηρία εἶναι λογικὸ νὰ φέρει κάποτε πραγματικὴ δουλεία. Καὶ πάλι καλὰ ποὺ ἡ δουλεία τῆς τρόϊκας εἶναι τόσο χαλαρή. Κανονικά, μὲ βάση τὰ πεπραγμένα μας, ἀξίζουμε πολύ χειρότερη τιμωρία. Τὴν πλήρωσαν οἱ ἀθῶοι τῶν Βαλτικῶν χωρῶν μέ ἀνεργία 20%. Ἐμεῖς, μόλις φταρνιστήκαμε, τρέξανε νὰ μᾶς συνδράμουν.
Σκεφθεῖτε πῶς μεταχειρισθήκαμε τούς ἀντιπαθεῖς ποὺ κάτι προσπάθησαν νὰ κάνουν, γιὰ παράδειγμα τὸν Καρτάλη, τὸν γέρο Καραμανλῆ, τὸν Σημίτη, τὸν Μάνο, τὸν Ἀλέκο Παπαδόπουλο. Τοὺς μαυρίζουμε ἐκ συστήματος τοὺς καλοὺς καὶ μετὰ παριστάνουμε τοὺς ἐκπλήκτους ποὺ μᾶς μένουν οι σκάρτοι. Ὦ τῆς ὑποκρισίας ! Σὰν καὶ αὐτὸν ποὺ δολοφόνησε τοὺς γονεῖς του καί, μετά, ζητοῦσε τὴν ἐπιείκια τοῦ δικαστηρίου διότι ἦταν ὀρφανός.

Reply
Χρύσανθος 31 October 2010 at 22:04

Το λευκό σημαίνει οτι δεν σας γουστάρω γιατί είστε μέλη της παρέας που μας έφερε εδώ που μας έφερε,γιατί είστε εξηρτημένοι, γιατί λέτε ψέματα, γιατί βαρέθηκα να με σέρνετε από τη μύτη και στο τέλος να σας χειροκροτώ, γιατί με έχετε κοροιδέψει πολλές φορές και πρέπει κάποτε να ξυπνήσω. Nομίζω ηρθε η ώρα ουστ λαμόγια.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 31 October 2010 at 22:16

@Συγγραφέας
Ἡ μνήμη σας χρήζει γενικῆς συντηρήσεως.
Ἀλλὰ καὶ μόνον ἡ εἰσδοχὴ τῆς Κύπρου στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι κατόρθωμα ποὺ ὁποιοσδήποτε λογικὸς ἄνθρωπος θὰ θεωροῦσε ἀκατόρθωτο.
Χωρὶς τὴν εἰσδοχὴ στὴν Οἰκονομικὴ καὶ Νομισματικὴ Ἕνωση, ποὺ πάλι ἡ κυβέρνηση Σημίτη ἐπέτυχε, θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε άνεργία ἂνω τοῦ 25% σήμερα. Καὶ ποιὸς ξέρει τὶ τόκους θὰ εἴχαμε πληρώσει καὶ ἀκόμα θὰ πληρώναμε.
Σᾶς θυμίζω καὶ τὴν Ἀττικὴ Ὁδὸ καὶ τὸ Ἀεροδρόμιο Σπάτων καθὼς καὶ τὴν διάσωση τοῦ ΟΤΕ ἀπὸ τὴν βεβαία χρεωκοπία στὴν ὁποία ὅδευε, μὲ τὶς ὑψηλότατες τιμὲς γιὰ τὶς εὐρυζωνικὲς συνδέσεις ποὺ ἐπέμενε νὰ διατηρήσει καὶ τὶς ὁποῖες ἡ κυβέρνηση Σημίτη ἀξίωσε καὶ ἐπέβαλε νὰ κατεβοῦν κατὰ 50% τό 2003 καί ἄλλο 50% τῆς ἐναπομεινάσης τιμῆς τὸ 2004.

Ἔκανε μιὰ τεράστια ἀνοησία μὲ τὶς ταυτότητες, ἀλλὰ αὐτὸ άποδεικνύει ὂτι ἦταν ἀνίκανος νὰ συνωμοτήσει. Εἶχαν συνεννοηθεῖ ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ νὰ «κοντύνουν» τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο. Ὁ Κωστάκης Καραμανλῆς (τὸ κρέας), ὅμως, πούλησε καὶ τὸν Σημίτη τότε καί, μόλις ἔκανε τὴν δουλειά του, ὅσους εἶχαν ὑπογράψει τὸ αἵτημα γιὰ δημοψήφισμα. Καὶ μόνο γιὰ τὴν παλιανθρωπιὰ τοῦ διαδεχθέντος αὐτὸν στὴν πρωθυπουργία, ὁ Σημίτης ἔπρεπε νὰ μείνει.

Reply
Χρύσανθος 1 November 2010 at 06:11

Δηλαδή εσύ δεν έχεις ακούσει για χρηματηστήριο για χρέος για προμήθιες για λαμογιές για απόκτηση περιουσίας από όλους τους για βατοπέδι για δομημένα ομόλογα για βόλεμα υμετέρων για αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με προσλήψεις αφισοκολητών για το οτι στους υπαλλήλους της βουλής δεν γίνονται περιορισμοί στους μισθούς αλλά στους χαχόλους κόβουν και τον καφέ για τις συμφωνίες και συνομωσίες που γίνονται πίσω από την πλάτη μας για την Κύπρο για το Αιγαίο και τόσα άλλα ων ουκ έστι αριθμός τι άλλο πρέπει να ακούσεις για να θυμώσεις και να πεις αστε στο διάολο δεν σας γουστάρω θα δοκιμάσω κάτι άλλο αυτή τη φορά;

Reply
Πατριώτης 1 November 2010 at 09:56

@ Γεώργιος Ἰακ. Γ… on Mon, 01/11/2010 – 00:16

Η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ με μαγειρεμένα στοιχεία, μόνο καλό που δεν απέφερε. Η χώρα υιοθέτησε (προφανώς κατ’ απαίτηση της Γερμανίας) το €, το οποίο ευνοεί τις εξαγωγικές χώρες, όπως η Γερμανία, αλλά αποβαίνει μοιραίο για τις εισαγωγικές, όπως η Ελλάδα. Δεν ήταν κατόρθωμα του Σημίτη, αλλά βλακεία, για να μη πω προδοσία. Διότι ήταν πειθήνιο όργανο των Γερμανών. Οι λόγοι είναι αρκετοί, αλλά ας σκεφτούμε τον αδελφό του, ο οποίος είχε γίνει ο «εξ απορρήτων» (πώς και γιατί άραγε;) όλων των γερμανικών κυβερνήσεων, υπηρέτησε στην «Επιτροπή Συντάγματος» και μάλιστα σε μία περίοδο που οι σχέσεις Βόννης-Αγκύρας ήταν στην καλύτερή τους φάση. Σε κανένα πολιτισμένο μέρος του κόσμου δεν θα είχε γίνει πρόεδρος ή πρωθυπουργός κάποιος, του οποίου ο αδελφός υπηρετεί σε μυστική υπηρεσία ξένης χώρας και μάλιστα προσκείμενης τόσο φιλικά σε κράτος εχθρικό. Ευνόητο, νομίζω.

Το €, διότι πρέπει να πάψουμε να παραμυθιαζόμαστε, λειτούργησε ανασταλτικά στην (επανα)δημιουργία ελληνικών εξαγωγικών επιχειρήσεων (οι οποίες είχαν καταστραφεί από το 1981 και μετά) και όχι μόνο, αφού στέρησε από την Ελλάδα το πλεονέκτημα της διολισθήσεως της δραχμής, αφ’ ενός και, χωρίς να «λογαριάζει» την οικονομική αδυναμία της Ελλάδας, την άφηνε έκθετη στα γερμανικά και άλλα προϊόντα, τα οποία τώρα ήταν φθηνότερα. Για το πώς δημιουργήθηκε το € και τις επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία (ποιος δεν ξέρει πόσο ακρίβυνε η ζωή μετά την κυκλοφορία του το 2001!), έχουν γραφεί δύο εξαιρετικά βιβλία από τον οικονομολόγο Κων/νο Κόλμερ, αλλά και πληθώρα άρθρων. Συνεπώς, η ανεργία αυξήθηκε με το €, δεν ελαττώθηκε!

Μου κάνει εντύπωση που κάποιος θυμάται την Αττική Οδό και τα Σπάτα, αλλά ξεχνά τα Ίμια, τις Συμφωνίες της Μαδρίτης, την παράδοση του Οτζαλάν, την ληστεία του χρηματιστηρίου, τις «ελληνοποιήσεις» προ των εκλογών του 2000, το Ελσίνκι και το ΝΑΙ στην πλεκτάνη Αννάν, την φίμωση των αντιφρονούντων καναλιών, ακόμη κι εκείνων που έκαναν αθώα σάτιρα. Θυμίζω περίπτωση συχωρεμένης Μαλβίνας Κάραλλη. Ο ανθρωπάκος ήταν ένας κομπλεξικός καιγελοίος “τάπερμαν”.

Σε άλλες εποχές, ένα τέτοιο υποκείμενο θα είχε καταλήξει στου Γουδή (όχι “στο Γουδί”, ως εσφαλμένως είθισται να λέγεται), αντί να περιφέρεται ελεύθερος και ωραίος, χάρη στην ανωριμότητα και αδιαφορία των Ελλήνων ψηφοφόρων. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη, αλλά νομίζω ότι αυτά αρκούν. Όχι και να πλέκουμε εγκώμια στους εθελόδουλους! ΝΤΡΟΠΗ!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 1 November 2010 at 12:09

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἡ Οἰκονομικὴ καὶ Νομισματικὴ Ἕνωση δὲν εἷναι καφενέδες γιὰ νὰ ἀράξουμε, ἀλλὰ στάδια ὅπου θὰ τρέξουμε. Ἐμεῖς ἐπιλέξαμε νὰ τὰ θεωρήσουμε καφενέδες καὶ τεμπελχανεῖα. Ἅμα θεωρεῖτε τὸ ραχάτι φυσικὴ ἀδυναμία τοῦ Ἕλληνα, δὲν νομίζω ὂτι πρέπει νὰ ἀποκαλεῖτε ἑαυτὸν «πατριώτη». Καὶ δὲν μοῦ λέτε, ἡ ὐποτίμηση τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος εἶναι καλὸ πρᾶγμα; Μία μέθοδος νὰ μειώνει τὸ κράτος τὰ εἰσοδήματά μας εἶναι, άλλὰ πιὸ ὕπουλη. Τὴν διαπίστωση αὐτή, ὁ κύριος Κόλμερ, ἀφοῦ τὸν ἐπικαλεῖσθε, παρ`ὅτι ἀπὸ ἔγκριτος οἰκονομικὸς συντάκτης πρὸ 30ετίας ἔχει καταστεῖ περιθωριακός, τὴν ἔχει πολλὲς φορές ἐπιβεβαιώσει. Σὲ κάθε περίπτωση, οἱ Γερμανοὶ μᾶς παρακαλοῦν νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΟΝΕ καί, πιθανώτατα, καὶ άπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Λέτε νὰ μᾶς ἀγαποῦν τόσο ; Προφανῶς θέλετε καὶ ‘σεῖς νὰ φύγουμε. Μήπως αὐτὸ σημαίνει ὂτι εἶσθε πράκτορας τῆς Γερμανίας ; Πάντως, τὴν ἐπαύριο θὰ δεῖτε πόσο θὰ αὐξηθεῖ τὸ κόστος ζωῆς.
Γιὰ τὶς ἀποτυχίες τοῦ Σημίτη, παραθέτετε ὑποθέσεις τὶς ὁποῖες έκλήθη νὰ διαχειρισθεῖ ἐνῶ ἄλλοι τὶς ξεκίνησαν, Κάποιοι «πατριῶτες» αὐτόκλητοι μᾶς ἔφεραν τὰ Ἴμια καὶ τὸν Ὀτσαλάν. Τὴν Μαδρίτη καὶ τὸ Ἑλσίνκι δὲν εἶδα νὰ τὰ άποκηρύττει ἡ Νέα Δημοκρατία. Μᾶλλον κι αὐτοὶ ἐθελόδουλοι εἶναι ! Οἱ «ἑλληνοποιήσεις» εἶναι καθαρή συκοφαντία, ἀφοῦ ἡ διάδοχος Νέα Δημοκρατία τίποτε δὲν ἀπεκάλυψε. Καὶ ἡ πλεκτάνη Ἀνάν, τελικῶς τοὺς Τούρκους ἔμπλεξε καὶ ὄχι ἐμᾶς, ἔτσι δὲν εἶναι ;
Ἡ ἡμιαναλφάβητη θεία τῆς μητέρας μου ἔλεγε ὅτι τὸ χειρότερο ἁμάρτημα εἶναι ἡ ἀχαριστία. Διότι δὲν εἶναι μόνον κακία, ἀλλὰ κάτι χειρότερο, ἀνοησία.

Reply
Συγγραφέας 1 November 2010 at 14:25

Για το φίλο Ανώνυμο, που απορεί με το αληθινό όνομα του κυρίου Σημίτη, θα του προτείνω να γράψει το όνομα στο google και θα δει πολλά κι ενδιαφέροντα. Άλλωστε ο ίδιος μας το γνωστοποίησε, σε παλαιότερη συνέντευξή του. Όμως δεν είναι ο μόνος με “2πλό όνομα) καθώς πολλοί κρύβουν επιμελώς την πραγματική τους ταυτότητα, αφού αλλιώς θα έβρισκαν μόνο την ψήφο τους! Παραθέτω κι άλλα ονόματα και … ο ψάχνον βρίσκει! Εύη κέλερ (ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΎΛΟΥ), Μύριαμ Δαμανάκη! Κύριος Ροζενστάιν (Ροζάκης), Ευάγγελος Τούρκογλου (Βενιζέλος) κλπ κλπ

Reply
Πατριώτης 1 November 2010 at 16:46

Η απάντησή σου έχει τόση σχέση με το σχόλιό μου, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εξήγησα γιατί δεν έπρεπε να είχαμε μπει καθόλου στην ΟΝΕ και αντ’ αυτού εισπράττω ασυναρτησίες. Και το εντελώς γελοίο “Ἅμα θεωρεῖτε τὸ ραχάτι φυσικὴ ἀδυναμία τοῦ Ἕλληνα, δὲν νομίζω ὂτι πρέπει νὰ ἀποκαλεῖτε ἑαυτὸν «πατριώτη».” Αν δεν καταλαβαίνεις τι γράφω και δεν έχεις επιχειρήματα, τουλάχιστον άφησε τους αφορισμούς κατά μέρος και προπαντός τις ειρωνείες.

Οι Γερμανοί, αφού μας έστυψαν με το €, τώρα μας λένε “φύγετε, μην τυχόν παρασύρετε όλη την ΟΝΕ”. Και δεν έστυψαν μόνον εμάς. Το είπα ήδη ότι το € δεν βοηθά στην ανάκαμψη και νομίζω ότι χρειάζεται κοινή λογική για να το καταλάβει κανείς. Ασφαλώς πρέπει να φύγουμε από την ΟΝΕ, διότι δεν βλέπω σε τι εξυπηρετεί η παραμονή μας εκεί. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω τι επιπτώσεις θα έχει αυτό τώρα που μπήκαμε στις διαταγές της “τρόικας” και πώς θα διαμορφωθεί το χρέος.

Η διολίσθησις είναι μέσο άμυνας και όχι αυτοσκοπός. Ο Κ. Κόλμερ είναι κατά την γνώμη σου “περιθωριακός”, όπως ίσως είναι και ο Γιάννης Μαρίνος και άλλοι, όσοι φώναζαν ότι η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να υιοθετήσει το σκληρότερο νόμισμα του κόσμου. Τα οικονομικά της δεν της επέτρεπαν κάτι τέτοιο, εκτός κι αν ανήκεις στους αφελείς που πίστευαν στην “οικονομικά ισχυρή Ελλάδα” του Σημίτη.

Δεν ξέρω ποιοι “πατριώτες” μάς έφεραν (sic) τα Ίμια (εγώ νόμιζα ότι ανήκαν στην Ελλάδα!), αλλά ξέρω ποιος και πώς διαχειρίστηκε την κρίση, ευχαριστώντας του συμμάχους μας Αμερικανούς. Και είχε την μικροψυχία να τα φορτώσει στις ΕΔ, ο αχαρακτήριστος αχυράνθρωπος. Έκτοτε η Τουρκία ζητά κι εμείς δίνομε. Αυτή είναι η ενδοτική πολιτική που εγκαινίασε ο Σημίτης και ακολουθείται έκτοτε πιστά κάθε κυβέρνηση.

>Τὴν Μαδρίτη καὶ τὸ Ἑλσίνκι δὲν εἶδα νὰ τὰ άποκηρύττει ἡ Νέα Δημοκρατία. Μᾶλλον κι αὐτοὶ ἐθελόδουλοι εἶναι !< Απάντησα από πάνω ήδη, αλλά βλέπω ότι έχω να κάνω με κομματάνθρωπο. Ασφαλώς είναι εθελόδουλοι και οι “άλλοι”. Θεωρείς εσύ πρότυπο διαχείρισης των εθνικών μας θεμάτων την ΝΔ; Τα δύο κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και 36 χρόνια, είναι η ίδια όψη του αυτού νομίσματος. >Καὶ ἡ πλεκτάνη Ἀνάν, τελικῶς τοὺς Τούρκους ἔμπλεξε καὶ ὄχι ἐμᾶς, ἔτσι δὲν εἶναι ;< Δηλαδή, ήταν λάθος που απερρίφθη η πλεκτάνη Αννάν. Αυτό λες; Έπρεπε να είχε συναινέσει η Κύπρος στην οριστική διάλυσή της; Εδώ δόθηκε ολόκληρος αγώνας για να μην περάσει και δόξα τω Θεώ δεν πέρασε. Στο Αντίβαρο υπάρχει εκτενέστατο αφιέρωμα στην πλεκτάνη Αννάν [ http://anan.antibaro.gr ] ή [ http://www.OxiStoSxedioAnan.com ].

Η αχαριστία είναι ανοησία, αν είσαι αχάριστος σ’ αυτόν που σε ευεργέτησε. Αυτό που κολλά, στον “ευεργέτη” Σημίτη; Έχει και η γελοιότητα τα όριά της.

Reply
Χρύσανθος 1 November 2010 at 22:11

Όσον αφορά την επισκεύη η συντήρηση της μνήμης αυτό δεν είναι εφικτό στον άνθρωπο φυσικά αναφέρεσθαι στους υπολογηστές που έχουν τσιπάκια τα οποία μπορεί κάποιος να αντικαταστήσει τα χαλασμένα ο άνθρωπος έχει η δεν έχει. Τώρα αν εσείς θεωρείται οτι η είσοδος της χώρας μας στην ΟΝΕ και στο ΕΥΡΟ βοήθησε σε κάτι τους Ελληνες να μας το πείτε γιατί εγώ και πιθανόν και πολλοί άλλοι πιστευουμε οτι τίποτα δεν μας προσέφερε παρά μόνο μας παραμύθιασε οτι είμαστε με τους πλούσιους Ευρωπαίους άρα και εμείς είμαστε πλούσιοι όπως οι πολιτικοί μας παραμυθιάζουν ότι αν τους ψηφήσουμε και κερδίσουν θα είμαστε και εμείς νικητές.Το ΕΥΡΟ μας παρέσυρε στην καταστροφή της βιοτεχνίας της μεταποιησης και σε οτι είχε απομείνει από τη βιομηχανία δηλαδή διέλυσε τη μεσαία τάξη της χώρας μας. Ας μην προχωρήσουμε σε λεπτομέριες όλοι έχουν κρίση και κρίνουν. Αν είναι δυνατόν τα ολυμπιακά έργα να εκτοξεύσουν το χρέος σε αυτά τα δυσθεώρατα ύψη γιατί και η αττική οδός και το αεροδρόμιο έγιναν με αυτοχρηματοδότηση που λοιπόν πήγαν όλα αυτά τα λεφτά στις προμήθιες του ΟΤΕ; από τη siemens; και την intracom; τότε δεν ξέραμε τώρα που μάθαμε ακόμα το συζητάμε αν κλπ ε όχι φθάνει πιά όλοι τους έχουν παρελθόν και μάλιστα βεβαρυμένο δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα απλά ζημιά κάνουν γιατί είναι καμένα χαρτιά. Τέλος όσο παραμένουμε σε αυτό το σάπιο σύστημα αυτοκατασρεφόμεθα κάτι πρέπει να αλλάξει πρέπει να τους προσπεράσουμε γιατί με αυτούς δεν έχουμε καμία τύχη όποιος δεν το βλέπει είναι άξιος της τύχης του.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 2 November 2010 at 05:41

Λοιπόν, ντόμπρα, κύριοι (ἢ κυρίες ποῦ νὰ ξέρω μὲ τὰ ψευδώνυμα ;).
Εἶσθε ὑπὲρ τῆς ἰσοτίμου συμμετοχῆς μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἢ ἐναντίον; Ἡ συμμετοχή εἶναι γιὰ τοὺς συνεπεῖς καὶ ἐργατικούς. Οἱ ὀκνηροὶ τιμωροῦνται παντοιοτρόπως ἐντὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Αὐτὸ εἷναι καὶ τὸ νόημα τοῦ συνεταιρισμοῦ ἰσοτίμων. Οἱ κανόνες νὰ γίνονται σεβαστοὶ ἀπὸ ὅλους. Μόνο νὰ σημειώσετε ὂτι, ἐκτός Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως, τιμωροῦνται ἀκόμη αὐστηρώτερα. Αὐτὸ καὶ μόνο ἐξηγεῖ ἐπαρκῶς γιατὶ πρέπει νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες ποὺ εἴμαστε μέσα.

Reply
Παλιός 2 November 2010 at 09:24

“Ἡ συμμετοχή εἶναι γιὰ τοὺς συνεπεῖς καὶ ἐργατικούς.”

Ε, γι αυτό κοίτα κι εσύ να βρεις καμιά δουλειά να κάνεις, αντί να κάθεσαι να γράφεις ολημέρα στ’ Αντίβαρο (και όχι μόνο) και μάλιστα επί παντός επιστητού! Εκτός κι αν αυτή είναι η δουλειά σου…

Reply
Φειδίας Μπουρλάς 2 November 2010 at 10:04

Ψυχραιμία κύριοι.
Τὴν μὲν πρότασι ἀποχῆς ἢ λευκοῦ τὴν θεωρῶ ἀφελὴ καὶ πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ κατεστημένου καὶ δὲν τὴν σχολιάζω περαιτέρω. Μιὰ παρατήρησις μόνον ἐπὶ μιᾶς λεπτομερείας. Ἐγράφη:

«Είναι επίσης ενδιαφέρον να μην παραβλέπουμε σχόλια Τούρκων της εποχής μας που δηλώνουν πως “δε θα χάσουμε την Κρήτη, όπως χάσαμε την Κύπρο”»

Προφανῶς καὶ τὸ νόημα παρεξηγήσατε καὶ τὴν ἴδια τὴν φράσι ἀντιστρέψατε. Οἱ τοῦρκοι ἔλεγαν τὸ ἀντίθετο: «Δὲν θὰ χάσουμε τὴν Κύπρο ὅπως χάσαμε τὴν Κρήτη.» Καὶ δὲν τὴν ἔχασαν τὴν Κύπρο· μπῆκαν καὶ τὴν πῆραν. Ἡ φράσις ἔχει ἤδη πραγματοποιηθεῖ· δὲν χρειάζεται νὰ ἐφευρίσκουμε θεωρίας συνωμοσίας περὶ Κρήτης. Ὅπως ἤδη χάνεται ἡ Θράκη, καὶ ἤδη χάνεται καὶ ἡ Ἀθήνα (ἀπὸ τὸν τριτοκοσμικὸ ἀφροασιατικὸ ἰσλαμικὸ μαζικὸ ἐποικισμό). Ὅταν ἡ ἴδια ἡ Ἀθήνα γίνεται Χαρτοὺμ καὶ Καλκούτα μπροστὰ στὰ μάτια μας, καὶ ἡ Θράκη Κοσσυφοπέδιο, δὲν χρειάζεται νὰ ἐφευρίσκουμε οὔτε θεωρίες γιὰ τὴν Κρήτη οὔτε νὰ ψάχνουμε ἐὰν ὁ παπποῦς τοῦ Σημίτη λεγόταν Ἀβούρης.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 2 November 2010 at 10:15

@Παλιός
Σάματις ὑπάρχει καὶ καμμιὰ δουλειὰ σήμερα ποὺ νὰ μὴν θέλει πολὺ διάβασμα καὶ γράψιμο ; Μόνο πού στὴν δική μου ζητοῦν πολὺ γράψιμο, σελίδες ἐπὶ σελίδων. Καὶ πολύ σβήσιμο, αὐτῶν ποὺ κουράζουν καὶ καταλήγουν νὰ μὴν βοηθοῦν τὸν ἀναγνώστη νὰ καταλάβει καὶ τὸν συγγραφέα νὰ πείσει. Κι ἔτσι, δὲν ἔχω καιρὸ νὰ γράφω σεντόνια στὸ διαδίκτυο. Οὔτε καὶ νὰ διαβάζω σεντόνια, βεβαίως.
Βλέπω, ὅμως, ὅτι τὰ σεντόνια μὲ παραληρήματα δὲν ἐνοχλοῦν, ἐνῶ ἡ βραχυλογία ἐνοχλεῖ. Ὁποία ἀντίφασις, σχεδὸν ὑποκρισία, θὰ ἔλεγα …

Reply
Συγγραφέας 3 November 2010 at 16:11

Ανεξαρτήτως μεγέθους των γραφομένων κύριε Γεωργάνα, σημασία έχει το περιεχόμενο νομίζω. Βλέπετε η έκφραση:¨Τα ακριβά αρώματα βρίσκονται σε μικρά μπουκάλια” δεν είναι πανάκια!
————————————————————————————–
Αναφορικά με την Κρήτη, ουδείς έχει διάθεση, να ανασύρει θέμα εκ του μη όντως. Ρίξτε όμως μια ματιά σε blog που αναφέρονται στο θέμα, γράφοντας απλά στο Google Κρητη 2012 και ειλικρινά σας λέω θα φρίξετε, όπως έφριξα κι εγώ!
—————————————————————————————
Παρεμπιπτόντως κύριε Phideia, θέλω να σας πω, πως συμφωνώ μαζί σας αναφορικά με την Αθήνα και όχι μόνο. Αλλά η ερώτηση που προσωπικά με “τρώει” καθώς μένει αναπάντητη, ποιός θεωρείτε πως είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του θέματος; Μια ιδέα μας έδωσε η ίδια η κυρία Μέρκελ, που αναγνώρισε το πρόβλημα των ξένων της χώρας της,(η πολυπολιτισμικότητα δε λειτουργεί σωστά) δεσμεύοντάς τους να μαθαίνουν Γερμανικά και να ακολουθούν τα του οίκου τους. Δείξτε μου κάποιον έλληνα πολιτικό με ανάλογο ανάστημα στα εθνικά μας συμφέροντα (εσωτερικά κι εξωτερικά), να τον ψηφίσω αβλεπί! Υπάρχει κανείς;

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.