Ο Μαρμαρωμενος Βασιλιάς μάλλον είναι η ίδια η Αγία Σοφία!

Γράφει η Μαρία-Στέλλα Αλούπη.

Το τι ήταν , ποιοί την έχτισαν, τι DNA είχαν, τι σχέση είχαν με τους Έλληνες κτλ ιστορικά, (και μέχρι ενός σημείου περιεργως και εθνικιστικά), είναι καλό να μαθαίνεται και να υπενθυμίζεται. Η τωρινή όμως αντίληψη για την Αγία Σοφία, είτε το θέλει κανείς είτε όχι, είτε είναι θρήσκος είτε όχι, είναι αληθηνή και ξεκάθαρη στο μυαλό των Ελλήνων, και όχι μόνο:

Είναι σήμερα το Σύμβολο , τα Κεντρικά Γραφεία αν θέλετε της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, το Σύμβολο των Χαμένων Πατρίδων, το Κοιμητήριο του Μικρασιατικού ΠΟΝΟΥ, το καντήλι της Ελπίδας απονομής της Δικαιοσύνης προς έναν πολεμοχαρή οργανισμό (για να μην πω λαό) που βασάνισε και βασανίζει ακόμη απίστευτα την Ελλάδα (ζούμε όλη μας τη ζωή σε διαρκή – τουλάχιστον – απειλή, αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει), το σύμβολο της ελπίδας της επιστροφής χαμένων περιουσιών, της ανασυνθεσης /αποζημίωσης χαμένων ελληνικών και μεικτών ειρηνικών Κοινοτήτων στο σήμερα τουρκικό έδαφος (ήθελε να μπει και στην ΕΕ τρομάρα της), της αποκατάστασης ερημωμένων χωριών, της αναζήτησης πατρογονικών λειψάνων, της ανακούφισης των σημερινών κρυπτοχριστιανών της Τουρκιας, του ανταμώματος απογόνων παλιών φίλων, της απελευθέρωσης της Κυπρου, μέχρι και της αποκαταστασης της επικοινωνίας μας με τους τωρινούς μας φίλους στην Τουρκια, που έχει διακοπεί από τότε (πραξικόπημα Γκιουλεν) που ο Ερντογαν επέβαλλε τέτοια δικτατορία, ώστε να πρέπει να αναγκαζομαστε να μη συζητάμε με αυτούς ευαίσθητα θέματα για να τους προστατεψουμε από αυτόν, έτσι και υποκλέψει τίποτε πολιτικές συνομιλίες.

Η τζαμιοποίηση της Αγίας Σοφίας είναι συμβολική κλωτσιά στα μούτρα μας ΩΣ ΛΑΟΥ, είτε πιστεύουμε στον Θεό είτε όχι, είτε έχουμε κάνει κι “εμείς” ανεπίτρεπτες ψιλοσκανταλιές εναντίον της Τουρκίας είτε όχι, τόσο, που όσοι υποτιμούν τη σημασία της μάλλον προσπαθούν να χρυσώσουν και το πικρό γεωπολιτικό χάπι που δεν καταπίνεται ούτε μασημένο ούτε αμάσητο.

Κάποιοι έχουν ασπαστεί μονομερώς και ξερά τον “διεθνισμό”, και θέλουν να σταθούν στο ύψος που απαιτεί η επιλογή τους, παρ ότι στην πράξη δεν έχει πετύχει σε μεγάλο και γνήσιο ποσοστό πουθενά, και βρήκαν να τον εξασκησουν στο πεδίο των ελληνοτουρκικων θεμάτων. Όσες καντάδες διεθνισμού και να κάνει όμως κανείς στον Ερντογαν, χυλόπιτα θα φάει!

Υπάρχουν τεράστιες αντιφάσεις και μέσα στον “δικό μας” “λαό”, πριν καν κοιτάξουμε “πόσο” “μη ελληνική” “είναι” η Αγία Σοφία.

Είμαστε όλοι έξαλλοι μεταξύ μας και με την Ευρώπη, έξαλλοι με το επίπεδο ο ένας του άλλου, στα κάγκελα (δικαίως συνήθως) με τις κυβερνήσεις που κάποιοι άλλοι ανίκανοι προς ψήφο εκλέγουν πάντα εις βαρος μας, αγαπο-μισιόμαστε, από χαρα μας θλιβόμαστε.

Δε χρειάζεται η Αγία Σοφία για να γίνουμε ακόμα πιο μίζεροι απιγυμνώνοντάς την από τους άπειρους Συμβολισμούς της.
Σκεφτείτε ότι δεν πρόκειται καν για κάποια πραγματική Αγία: Το όνομά της είναι συντομογραφία ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ που αξίζουν και πέρα από το όποιο θρησκευτικό περίβλημα:
Σοφία = Πίστη + Ελπιδα + Αγάπη.

Όσοι λοιπόν τη βλέπουν ως σύμβολο αρχετυπικής αρετής, συνέπειας, δικαιοσύνης, ειρήνης κτλ, πόσο μάλλον με ελληνικό χρώμα, πολύ καλά κάνουν. Καλό θα μας κάνει, κακό όχι.

Άλλωστε αυτό βλέπει και θέλει να ξερριζωσει απο μέσα μας και ο Ερντογαν. Αλλιώς δε θα θυσιαζε τις 20 λίρες το κεφάλι εισιτήριο εισόδου στην Αγία Σοφία, για να κάνει άλλο ένα “τζαμί” δίπλα στο σχεδον copy paste και ελευθέρας εισόδου Μπλε Τζαμί…

Εφ όσον η Αγία Σοφία αποχαρακτηρίστηκε από μνημείο και έγινε – και καλά – “τζαμί”, ανοίγει ο δρόμος να ξαναγίνει κάποτε επισκέψιμη εκκλησία, αυτό δηλαδή που ήταν εξαρχής και αυτό που της πρέπει.
Αυτό πάλι θα σημαίνει πολλά για τη σχέση μας με την Τουρκία.

Ο Μαρμαρωμενος Βασιλιάς μάλλον είναι η ίδια η Αγία Σοφία!