Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
1821-Επανάσταση Βίντεο

Βίντεο: Βερέμης Γιανναράς – ελληνικές κοινότητες – ελληνικότητα

Επίσης, από την ίδια εκπομπή δείτε ένα άλλο απόσπασμα όπου ο Θάνος Βερέμης δηλώνει πως «σε διάφορες περιόδους (πληθυντικός αριθμός) υπήρξε και λειτούργησε το κρυφό σχολειό, τις περιόδους συγχρονισμένων εξισλαμισλών, όπως για παράδειγμα την περίοδο του Κοσμά του Αιτωλού»

Ο Θάνος Βερέμης αποκαλύπτει τι σημαίνει ελληνικότητα. Εξετάζει τι προβλημάτισε τους Έλληνες και τι βρήκαμε να διασώσουμε

To συμπέρασμά του:

  • δεν βρήκαμε τίποτα άξιο να διασώσουμε

  • όλα είναι στη φαντασία μας

Βρήκαμε μόνο


  • Γενιτσαρισμό

  • Devshirme (παιδομάζωμα)

  • Οθωμανικό Δίκαιο

  • Αρματολίκια

  • Ληστρική λειτουργία των κοινοτήτων

——————–

Θυμίζουμε:

Πρώτη αντίκρουση – 25η Μαρτίου – Αγία Λαύρα

Βίντεο – http://www.antibaro.gr/node/2694
Youtube – http://www.youtube.com/watch?v=ZGqey99OrNQ
Φωτογραφίες στο facebook – http://www.facebook.com/photo.php?fbid=501890293836
pdf – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikroush-1-antibaro-25martiou.pdf
powerpoint – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikrouseis_agia_laura_v0.1.pps

Δεύτερη αντίκρουση για τουρκοκρατία, κρυφό σχολειό με παράθεση πρωτογενών πηγών

Βίντεο – http://www.antibaro.gr/node/2741
Youtube – http://www.youtube.com/watch?v=6mXNzN1upSo
Φωτογραφίες – http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150091917318837
pdf – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikroush-2-antibaro-tourkokratia.pdf
powerpoint – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikrouseis-2-tourkokratia.pps

Τρίτη αντίκρουση για τουρκοκρατία – κινήματα και εξεγέρσεις 1453-1821

Βίντεο – http://www.antibaro.gr/node/2837
Youtube – http://www.youtube.com/watch?v=tStb8IGI-y4
Φωτογραφίες – http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150107532048837
pdf – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikrouseis_3_tourkokratia.pdf
powerpoint – http://library.antibaro.gr/video/1821/antikrouseis%203%20-tourkokratia.pps

.

 

64 comments

Φειδίας Μπουρλάς 22 March 2011 at 20:40

Γιὰ νὰ μπορέσῃς νὰ δῇς τὸ πολύτιμο, ταλαίπωρε Βερέμη, πρέπει πρώτα νὰ καθαρίσῃς τὸ μάτι σου ἀπὸ τὴν φράγκικη τσίμπλα. Οἱ ὑπόλοιποι ἀρχίστε μὲ μιὰ ἐπίσκεψι στὸ Μουσεῖο Μπενάκη· ἢ ἀνοῖξτε σὲ μιὰ τυχαία σελίδα μιὰ συλλογὴ δημοτικῶν τραγουδιῶν· ἢ ἐπισκεφθεῖτε τὸ ξεχασμένο χωριὸ τοῦ παπποῦ σας στὸ βουνό. Κάτι θὰ πιάσῃ τὸ μάτι καὶ ἡ ψυχή σας. Καὶ μετὰ προχωροῦμε παραπέρα.

«Κοντολογίς, νὰ μποροῦσαν καὶ τὴ σημασία τῶν λαῶν νὰ τὴ μετρᾶνε ὄχι ἀπὸ τὸ πόσα κεφάλια διαθέτουνε γιὰ μακέλεμα, ὅπως συμβαίνει στὶς μέρες μας, ἀλλὰ ἀπ᾿ τὸ πόση εὐγένεια παράγουν, ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ δυσμενεῖς καὶ βάναυσες συνθῆκες, ὅπως ὁ δικός μας ὁ λαὸς στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπου τὸ παραμικρὸ κεντητὸ πουκάμισο, τὸ πιὸ φτηνὸ βαρκάκι, τὸ πιὸ ταπεινὸ ἐκκλησάκι, τὸ τέμπλο, τὸ κιούπι, τὸ χράμι, ὅλα τους ἀποπνέανε μιὰν ἀρχοντιά, κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Τὰ δημόσια καὶ τὰ ἰδιωτικά», 1983 καὶ 1989)

«Εἶνε ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ δημιουργία Ἑλληνικῆς ζωῆς ἐνόσῳ ὅλα τὰ πράγματα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ πρῶτον κουρέλι τοῦ λίκνου -καὶ ὅλων τῶν ἰδεῶν- μέχρι τοῦ τελευταίου κουρελίου τοῦ τάφου, εἶναι ξένα. Τὸ κτύπημα τῆς ξενομανίας εἶνε τὸ πρῶτον κίνημα, ὁ πρῶτος ἀγὼν τῶν ποθούντων νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν ἀρχὴν Ἑλλάδος. Ἡ ξενομανία εἶνε χωριατιά. Εἶνε προστυχιά. Εἶνε κουταμάρα. Εἶνε ἀφιλοτιμία. Εἶνε ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶνε ξυππασιά. Καὶ εἶνε ἀμάθεια.» (Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἡ ξενομανία», 1903)

Reply
Kyriakos Papadopoulos 22 March 2011 at 20:47

Συγχαρητήρια, ειλικρινά…

Δεν σχολίασα ποτέ στο Αντίβαρο, παρά σε δυο πρόσφατες δημοσιεύσεις, όπου είχαμε διαφωνίες (άλλωστε για αυτόν τον λόγο σχολίασα, λόγω των διαφωνιών…).

Είναι συγκινητική η προσπάθειά σας. Αισθανθήκαμε
απογοήτευση από τον κ. Γιανναρά, για την (μη) αντίδρασή
του στους τραμπουκισμούς Βερέμη. Ήξερε (ο Βερέμης)
ότι “έπαιζε” στο γήπεδό του. Θα έπρεπε να ντρέπεται,
διότι για να υπερασπίσει ταπεινά συμφέροντα
ρίχνει χαμηλά το επίπεδο… Από την άλλη, κ. Γιανναράς όφειλε να δει (…) τα ντοκυμανταιρ, κι επίσης οφείλει να
σχολιάσει στην επιφυλλίδα του, ιδιαίτερα μετά από
αυτή την αποτυχημένη συζήτηση, ή έστω να καταθέση την άποψή του για το εγχείρημα αυτό. Ή μήπως φοβάται μήπως λογοκριθεί, από τους συντάκτες της “Κ”; …

Αναμένουμε κύριε Γιανναρά.

Reply
Zenon28 22 March 2011 at 21:15

Προφανώς αυτό το τελευταίο συμβαίνει αγαπητέ. Ας ήταν ντοκυμανταίρ του Ριζοσπάστη ή της Αυγής, για παράδειγμα, και θα ΄βλεπες κριτική και μένος τότε!

Reply
δελφινάκι 23 March 2011 at 07:50

Τα κολλητηλίκια Βερέμη και Γιανναρά (Θάνο μου, Χρήστο μου) είναι ενδεικτικότατα σε ποια ομάδα ανήκει ο Γιανναράς…ο καθ΄ένας εκπροσωπεί ένα διαφορετικό ρεύμα υποστήριξης του νεο-οθωμανισμού

Reply
Φιλανθρωπηνός 23 March 2011 at 10:34

Δεν μπορούσα κατ’ αρχήν να διανοηθώ ότι ο κος Γιανναράς δεν στάθηκε δυνατό να αρθρώσει λόγο αντίρρησης στους ισοπεδωτικούς αφορισμούς του κου Βερέμη. Δύο τινά μπορώ να υποθέσω : είτε εξεπλάγη από το ανθελληνικό μένος του συνομιλητή του είτε προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες ώστε να μην απωλέσει το σταθερό βήμα του. Αναμένουμε, πάντως, με ενδιαφέρον να αναιρέσει σύντομα τις ιδεοληπτικές γελοιότητες των συνομιλητών του με τη νηφαλιότητα του γραπτού λόγου του. Λυπούμαι ιδιαιτέρως για το επίπεδο των συντελεστών της διαβόητης εκπομπής, οι οποίοι ανερυθρίαστα περιφέρουν την αφόρητη μιζέρια τους. Εάν δεν “υπήρχε τίποτε άξιο να διασώσουμε” και “όλα ήταν στη φαντασία μας”, όπως καμώνονται, ας μας απαντήσουν από πού αντλούσαν αποθέματα οι Έλληνες του 1821 ώστε να ξεκινήσουν και να συνεχίσουν την επανάσταση παρ’ όλες τις αντιξοότητες, θυσιάζοντας τα πάντα; Μήπως ευθυνόταν η αχαλίνωτη φαντασία τους; Στο δίλημμα που μας βάζετε, κε Βερέμη, η απάντηση είναι εύκολη : προτιμούμε ονειροπαρμένους ήρωες που θυσιάζονται για υποθέσεις “ανάξιες λόγου”, παρά ρεαλιστές ραγιάδες που δεν κρύβουν ότι ντρέπονται για το παρελθόν και την καταγωγή τους.

Reply
Kαινούριος 23 March 2011 at 13:19

Φιλανθρωπηνέ είπε ο Γιανναράς σε άλλο σημείο της εκπομπής ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να δούμε από που αντλούσαν νόημα αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν την επανάσταση. Για ποιον λόγο έδωσαν τη ζωή τους για αυτόν τον λόγο.

Reply
Theoprovlitos 23 March 2011 at 13:37

Δελφινακι αν εχεις τετοια αντυπωση το παρακατω σχόλιο από μεγαλοθαμώνα σε αποδομητικό στρατευμενο blog θα σου αλλαξει τη γνώμη

“Και εδώ ψέγω τον Βερέμη γιατί καθόταν και δεν του απαντούσε στα ίσα.

Ο Γιανναράς πρέπει να χτυπηθεί και να αποδομηθεί, γιατί αποτελεί το “σοβαρότερο” κομμάτι της Ορθόδοξης απολογητικής. Αντίθετα το τι έλεγε ο Χριστόδουλος, ο Άνθιμος κα οι λοιποί πάπαρδοι, αυτό καθόλου δεν αγγίζει την ιντελιγκέντσια.

Ο Γιανναράς πρέπει να χτυπηθεί το επαναλαμβάνω, γιατί αν μια φορά στη ζωή του έκανε τη στοφή και έκλασε την υπερ-φονταμενταλιστική “Ζωή” στην οποία ανήκε, έχουμε μια απειροελάχιστη ελπίδα να κλάσει και σύνολη την “οντολογική” ντόπια ανάγκη, αν του αποδομήσουμε ένα-ένα τα σάπια επιχειρήματά του.”

Reply
Theoprovlitos 23 March 2011 at 14:05

Προσεξτε αντιφαση μεχρι ηλιθιοτητας του Βερεμη.

Α. Γεννιτσαρισμός, Παιδομαζωμα, Οθωμανικό Δικαιο, Αρματολίκια, Ληστρικη λειτουργια κοινοτητων προκειμενου να αιτιολογήσει την παπαγαλία αποδοχή της Βαβαυροκρατίας ως “διαφωτιστικής”

Και την άλλη στιγμή ο Βερεμης λεει προκειμενου να απομυθοποιήσει την υπαρξη ΚΑΙ κρυφων σχολέιων:

B. Λαθος ειναι αυτό, η έννοια μιας διακοπής ρεύματος που βυθίζει τους ανθρωπους σε σκοτάδι τετρακοσίων ετων.

Κε Βεραμή μου η αλήθεια είναι ότι χρειαζεται και κριτικη σκεψη και να αναθεωρησεις ή να προσαρμόσεις ένα… εισαγώμενο προϊον. Μπορει να ισχυει βεβαια και το ότι δεν μπαίνεις σε μια τετοαι διαδικασία αν εσύ ο ίδιος εκπροσωπείς το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ και το διανοητικό ΚΕΝΟ οπότε σε αυτην την περίπτωση απλά ψωνίζεις εισαγώμενα προϊοντα από Γερμανική αλυσίδα σουπερμάρκετ χωρις να κοιτας ούτε χωρα κατασκευής ουτε αν αυτό που σε ταϊζουν έει βλαβερά πρόσθετα.

Αν θεωρείς την Μεσογειακή κουζινα μπασκλας ε τότε θεωρείς μεχρι και τα Hamburger και τα Hot Dog ως υψηλής διατροφικής αξίας.

Αλλα που θα παέι όλο και κάποιος Γερμανός ή Αμερικανος ερευνητης θα ανακαλύψει την αξία της Μεσογειακής διατροφής οπότε θα μαθετε να σας αρέσει κι εσας η Greek Feta και το Greek Yogurt αρκει να ειναι ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΟ.

Reply
editor2 23 March 2011 at 15:48

Ὢχ τὸ μάτι μου

Reply
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ 23 March 2011 at 15:59

Ειλικρινά μου είναι αδύνατον να εννοήσω αυτού του είδους τις συζητήσεις για ένα “δραμματοποιημένο” serial με φόντο την ελληνικη επανάσταση που ομοιάζει με τις αμερικανιές του τύπου “Οι άθλοι του Ηρακλή” ή της φοβερής Ζίνα. Οσοι γνωρίζουν την ελληνική ας ειπούν πως ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ σημαίνει το κινηματογραφημένο και χωρίς σκηνοθεσία ΓΕΓΟΝΟΣ ήτοι το Ντοκουμέντο. Ειδικά για το serial του Sky, διότι περί τηλεοπτικού serial πρόκειται,με την ματιά τίνος αλήθεια σκηνοθέτου, θα μπορούσε να πή κανείς πως αποτελεί ένα παρόμοιο τηλεοπτικό κατασκεύασμα με τους “100 μεγάλους Ελληνςες”. Εκεί όπου εκαλείτο το popolo να διαλέξη μεταξύ Δένδρου και Ψαριού, δηλαδή ανομοίων παγμάτων που κοινό μόνον έχουν την ύπαρξή τους στην φύση και μάλιστα περιγραφόμενα από επίσης ανομοίους περιγραφείς. Οσον φορά τον κ. Βερέμη όταν του λέει κάποιος πως δεν είσαι Ιστορικός αντί απαντήση τουλάχιστον σαν ιστοριογάφος απαντά με εκείνο το παιδικό “Γιαννάκη δεν είσαι καλό παιδί” απαντά “όχι είμαι καλό παιδί”.

Reply
Kαινούριος 23 March 2011 at 16:21

Θεοπρόβλητε, υπάρχει και μία άλλη αντίφαση μέχρι ηλιθιότητας του Βερέμη από την ΙΔΙΑ εκπομπή με τον Γιανναρά που ανέδειξε και πάλι το Αντίβαρο.

Στο ακόλουθο βίντεο

http://www.youtube.com/watch?v=tV05BClVfoY

Ο Βερέμης υποστηρίζει ότι ΥΠΗΡΞΕ το κρυφό σχολειό και δίνει ένα “παράδειγμα” την εποχή του Κοσμά του Αιτωλού. Λέει ότι το κρυφό σχολειό “πράγματι υπήρξε” σε εποχές “συγχρονισμένων εξισλαμισμών”, “όπως για παράδειγμα” στην εποχή του Κοσμά, άρα υποθέτει ο τηλεθεατής και σε άλλες εποχές βέβαια. Λίγο μετά έλεγε ότι “δεν υπήρξε”, όπως έλεγε και ο Τατσόπουλος και η σειρά εν γένει.

Γενικώς τελούν σε σύγχυση.

Reply
Theoprovlitos 23 March 2011 at 17:34

Σε ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ συγχυση τελουν. Ως προς τις προθεσεις τους είναι απολυτως συγκεκριμένοι. Το “ειναι πολλα τα λεφτα Άρη” σε κανει να υποδύεσαι τον Δον Κιχωτη με την στολή του Εφιάλτη σε Χολλυγουντιανη παραγωγή όπως εύστοχα ειπώθηκε πιό πάνω.

Reply
Φιλανθρωπηνός 24 March 2011 at 09:36

Καινούριε, δεν παρακολούθησα όλη την συζήτηση, αλλά μόνο το προβληθέν εδώ απόσπασμα. Μπράβο στον κο Γιανναρά εάν επεσήμανε αυτό το καίριο ζήτημα. Ο συλλογισμός του θα μπορούσε να επεκταθεί ακόμη παραπέρα : αφού “δεν άξιζε τίποτε να διασωθεί”, για ποιόν λόγο οι πρόγονοι των ηρώων του ’21, δεκάδες γενιές ολόκληρες, πεισματικά παρέμεναν Έλληνες και Ορθόδοξοι παρά τις πιέσεις, τις υποσχέσεις και τους μαζικούς εξισλαμισμούς άλλων συμπατριωτών τους; Κάτι, λοιπόν, έβρισκαν οι ίδιοι ότι άξιζε όλη αυτήν την θυσία. Κάτι που αισθάνονταν ξεκάθαρα εκείνοι πετώντας ψηλά με τα φτερά της πίστης και της φιλοπατρίας. Μην έχουμε ελπίδες ότι μπορούν να το δούν οι έρποντες γυμνοσάλιαγκες, που όχι μόνο δεν έχουν φτερά, αλλά τα κοροϊδεύουν κιόλας.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 24 March 2011 at 10:37

@11:36, Φιλανθρωπινέ, θα σε διορθώσω: μπορεί να μην “παρέμειναν” “Έλληνες” (μεγάλη ιστορία: Έλληνες δεν ήξεραν ότι είναι οι περισσότεροι άνθρωποι του 15ου αιώνα), αλλά παρέμειναν ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ, ΛΑΤΙΝΟΦΩΝΟΙ (όπως οι Βλάχοι) και ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, μέσα στην Τουρκοκρατία. Δηλαδή Ρωμαίοι.

Αυτό είναι όντως θαύμα.

Τώρα, για να καταλάβουν ότι είναι “Έλληνες”, έπρεπε να παίξει τον ρόλο του και ο Κοραής και η Ευρώπη του Διαφωτισμού. Εδώ κάποια πράγματα δεν έγιναν σωστά, και αυτό ακριβώς τόνισε ο κ. Γιανναράς: είπε ότι διασώθηκε η (ρωμέικη) κοινότητα, με τα ήθη της, και τον διέκοψε ο Βερέμης φωνασκώντας…

Το πρόβλημα φίλτατε είναι ότι ο απλός κόσμος διέσωσε την Ρωμαιοσύνη, το ρωμαίγικο που ‘γραφε η “αμόρφωτη” πένα του Μακρυγιάννη. Όμως μας ήρθανε κάποια πράγματα απ’ έξω, κάποιοι θεσμοί με τους οποίους ποτέ δεν είχε σχέση το γένος μας, και αυτό που τονίζει ο Γιανναράς. Γι’ αυτό οδύρεται ο Βερέμης, διότι λέει πολύ απλά ότι είμασταν “ένα ματσο άγριοι”…

Reply
admin 24 March 2011 at 12:39

Να κάνω μία επισήμανση σε σχέση με αυτό που αναφέρει ο Γιανναράς για το ότι φορολογικό υποκείμενο δεν ήταν το άτομο, αλλά η κοινότητα, θεσμό που ο Γιανναράς τον χαρακτηρίζει -και ορθά!- « Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο ». Αν δεν έγινε πλήρως αντιληπτό, αυτό αναφέρεται στην εποχή του λεγόμενου «Βυζαντίου» και όχι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Πράγματι, υπόχρεοι φόρου δεν ήταν απ’ ευθείας οι πολίτες της αυτοκρατορίας, αλλά οι κοινότητες, οι οποίες όφειλαν να τους κατανείμουν με βάση την αρχή της αλληλεγγύου αποδόσεως .

Η αναφορά αυτή βρίσκεται στα βιβλία του Γιανναρά με την παραπομπή στον Σβορώνο, όπως είπε και στην εκπομπή. Ο Σβορώνος παραπέμπει στον H.J.Scheltema και στο έργο του: «Το Βυζαντινό Δίκαιο, στην Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»

Περισσότερα για τον Γιανναρά -θα επαναλάβω- μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα

Ανδρέας.

Reply
Ανώνυμος 24 March 2011 at 12:55

“Τα κολλητηλίκια Βερέμη και Γιανναρά (Θάνο μου, Χρήστο μου) είναι ενδεικτικότατα σε ποια ομάδα ανήκει ο Γιανναράς…ο καθ΄ένας εκπροσωπεί ένα διαφορετικό ρεύμα υποστήριξης του νεο-οθωμανισμού”

Έτσι ακριβώς. Σ’αυτό το θέμα ο Βερέμης έχει δίκιο και αφήστε τα σάπια τώρα. Ίσα-ίσα που αυτά που λέει ότι δεν αξίζαν να διασωθούν ήταν τα κατάλοιπα της οθωμανοκρατίας. Και σου λέει ότι αναγκαστικά θα έπρεπε να εισαχθούν κρατικοί θεσμοί από την Ευρώπη. Ποιος θα έφτιαχνε από την αρχή δίκαιο π.χ.; Κοροϊδευόμαστε τώρα;
Ο Γιανναράς επαναλαμβάνει τα γνωστά ανατολίτικα, οι “κοινότητες” και η άλλη προτεραιότητα αναγκών και ιστορίες για αγρίους. Αυτό που εννοεί αλλά δεν τολμά να πει είναι ότι ο θεσμός και το σύστημα που θα ήθελε να έχει διατηρηθεί είναι το οθωμανικό ρουμ μιλλέτ, να έχει δηλαδή και το νεότευκτο κράτος πνευματικό ηγέτη τον Πατριάρχη της Κων/πολης. Αυτό το λέει καθαρά σε πολλά άρθρα του και λόγω αυτών των αντιλήψεων δεν είχε πρόβλημα και πρόσφατα να προτείνει συνεννόηση με τον Νταβούτογλου ώστε να παίζουμε εμείς το ρόλο του μεσολαβητή της Τουρκίας με την Ευρώπη, όπως παλιά οι φαναριώτες! Νεοφαναριώτης είναι ο άνθρωπος, που στο δεδομένο γεωπολιτικό κλίμα συμπίπτει με το νεο-οθωμανός.

Το πρόβλημα με τον Βερέμη δεν είναι αυτή η θέση του αλλά η συνολική ασυνέπειά του που δείχνει και τη στράτευση και αυτού στον νεο-οθωμανισμό αλλά από μια αντίθετη λογική από του Γιανναρά. Διότι μια συνεπής δυτικοφιλία θα αναγνώριζε και το γεγονός ότι οι φιλέλληνες της δύσεως υπήρχαν διότι ακριβώς πίστευαν ότι απελευθερώνουν τους εθνικά Έλληνες, απογόνους των αρχαίων ενδόξων που θαύμαζαν, από τα δεσμά μιας βάρβαρης τυραννίας. Κι επομένως ούτε θα έπρεπε να αμφισβητεί την ελληνικότητά και τη συνέχεια του έθνους, όπως κάνει, ούτε να προσπαθεί να εξωραΐσει την τουρκοκρατία.

Πιστεύω ότι μεταξύ των 2 άκρων υπάρχει και η μέση οδός. Ούτε αυτάρεσκοι ανατολίτες μονίμως υπήκοοι μιας ξένης αυτοκρατόριας, ούτε μονοδιάστατοι ξενομανείς εισάγοντας το ο,τιδήποτε καινούριο απλά επειδή είναι της μόδας.
Υπάρχει ένας λαός που το έχει καταφέρει αυτό και είναι οι Ιάπωνες. Οι οποίοι κατάφεραν να εκδυτικιστούν χωρίς να χάσουν την εθνική τους ιδιοπροσωπία και τον εθνικό τους χαρακτήρα. Διατηρώντας τα έχουν συγχρόνως καταφέρει να προσαρμοστούν και να κυριαρχήσουν στο διεθνές σύστημα εισάγοντας από τη δύση ό,τι τους ήταν χρήσιμο και επωφελές. Αυτούς είναι που πρέπει να έχουμε ως πρότυπο.

Reply
Φιλανθρωπηνός 24 March 2011 at 13:22

Αγαπητέ Κ.Π., στον ίδιο ιστοχώρο έχουν εκτυλιχθεί ομηρικές διαμάχες σχετικά με την διάκριση Ελλήνων και Ρωμηών και δεν θεωρώ σκόπιμο να επανέλθω διότι πλέον είναι φρονιμότερο να τηρούμε ενιαίο μέτωπο ενάντια στους πλέον επικίνδυνους “τιποτολάτρες”. Εν πολλοίς δεν διαφωνούμε, άλλωστε. Ωστόσο, εκ της προτιμήσεως αρκετών προγόνων μας στον αυτοπροσδιορισμό του Ρωμηού μέχρι την κρίση σου πως “δεν ήξεραν ότι είναι Έλληνες”, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πιστεύω ότι γνώριζαν την καταγωγή τους από την Αρχαία Ελλάδα και την ιστορική συνέχεια του γένους, όμως η ένδοξη παράδοση της Ρωμανίας τους ήταν πιο προσφιλής, εγγύτερη χρονικά, διατηρείτο δε ζωντανή μέσω του Πατριαρχείου. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι σημασία δεν έχει τι ακριβώς πίστευαν (ίσως και οι ίδιοι να μην είχαν την δυνατότητα τέτοιων θεωρητικών αναζητήσεων), αλλά τι θυσίαζαν για να μην χάσουν αυτά “που δεν ήταν τίποτα άξιο να διασώσουμε”. Υπήρχαν και εκείνη την εποχή άνθρωποι με τέτοιες αντιλήψεις, αλλά τότε ήταν εύκολη η λύση του εξισλαμισμού. Αυτοί, λοιπόν, που απέμεναν (Έλληνες/Ρωμηοί Ορθόδοξοι, όπως θες χαρακτήρισέ τους) είχαν κάνει τις αξιολογήσεις τους και οπωσδήποτε γνώριζαν τι αγωνίζονταν να διασώσουν και με ποιό τίμημα. Φίλε Κ.Π., ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με τους “απ-αξιολογητές των πάντων”, ας φτάσουμε στο επίπεδο αυταπάρνησης των προγόνων μας και μετά θα έχουμε την πολυτέλεια να ασχοληθούμε με τέτοιου είδους διακρίσεις. Ειδάλλως, σε λίγα χρόνια το πρόβλημα δεν θα είναι “Έλληνας ή Ρωμηός”, αλλά “Έλληνας ή Ελληνόγλωσσος άπατρις ακαθορίστου καταγωγής”.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 March 2011 at 14:03

Ἀσφαλῶς Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο Σ ἦταν ὁ θεσμὸς τοῦ ἀλληλεγγύου. Τὰ καταστροφικά του ἀποτελέσματα περιέγραψε πρῶτος στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ὁ Παῦλος Καλλιγᾶς στὴν μελέτη του «Περὶ Δουλοπαροικίας παρὰ Ρωμαίοις καὶ Βυζαντίοις καὶ περὶ Φορολογικῶν Διατάξεων». Ἅπαξ καὶ μιὰ κοινότητα ἔχανε ἒναν ἀριθμὸ ἀνθρώπων, γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο, ἐπιδημία, πόλεμο, βαρβαρικὴ ἐπιδρομή, αὐτομάτως ἡ φορολογική της ἐπιβάρυνση κατὰ κεφαλὴν αὔξανε. Χειρότερη κι ἀπὸ κεφαλικὸ φόρο, δηλαδή. Μόνος τρόπος νὰ γλυτώσει ὅποιος εἶχε τὴν κακοτυχία νὰ ζεῖ ἐκεῖ ἦταν νὰ φύγει κι αὐτὸς ἐκτὸς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, διότι ὅπου κατέφευγε ἐντὸς τῆς αύτοκρατορίας δὲν μποροῦσε νὰ μείνει. Ἔπρεπε νὰ γυρίσει στὴν πατρογονική του γῆ. Μόνος προφανὴς λόγος γιὰ μιὰ τόσο καταστροφικὴ ρύθμιση ἦταν ἡ διευκόλυνση τῆς συλλογῆς τῶν φόρων. Μὴν καὶ κουρασθοῦν οἱ ἐφοριακοὶ τῆς ἐποχῆς νὰ ψάχνουν ποῦ εἶναι ὁ κάθε φορολογούμενος …
Καὶ μετὰ ἐκπλησσόμεθα ποὺ ὁ στρατὸς τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητοῦ εἶχε περισσοτέρους Χριστιανοὺς παρὰ Μωαμεθανοὺς στρατιῶτες …

Reply
Kαινούριος 24 March 2011 at 14:44

Ανώνυμο δελφινάκι που απαντάς στον εαυτό σου “έτσι ακριβώς”, φαίνεται να μας τρελλάνεις θέλεις.

Λες ότι σ’ αυτό το θέμα ο Βερέμης έχει δίκιο και μετά από λίγες γραμμές αφού τους έχεις βαφτίσει όλους νεο-οθωμανούς, αυτοανακηρύσσεσαι σε μοναδικό νεο-οθωμανοφάγο. Υποτίθεται όμως ότι ο Βερέμης σ’ αυτό εδώ το σημείο που λες ότι έχει δίκιο λέει ότι η μόνη κληρονομιά των Οθωμανών ήτανε τα παιδομαζόματα και ο γενιτσαρισμός, δηλαδή η βαρβαρότητα. Άρα πώς συνιστά ρεύμα νεο-οθωμανισμού με βάση αυτό που έχει και δίκιο λες;

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική βέβαια. Ότι ο Βερέμης πράγματι είναι νεο-οθωμανιστής, αλλά ως προς αυτό ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ. Ο Βερέμης απαντώντας στο ερώτημα του Γιανναρά τι είχαν ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ να διασώσουν, εννοείται από τον πολιτισμό τους, ξεχνάει το “τους Έλληνες” και αραδιάζει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ότι δεν υπήρχε κάτι άξιο να διασωθεί από τους ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ. Η πραγματικότητα είναι δηλαδή ότι ο Βερέμης δεν έχει σε καμία εκτίμηση τους ΕΛΛΗΝΕΣ και τον πολιτισμό τους. Για την ακρίβεια τους Ρωμιούς επειδή όπως γράφτηκε αυτή ήταν η εικόνα που είχαν τότε οι άνθρωποι για τον εαυτό τους. Επειδή δεν έχει σε καμία εκτίμηση τους Έλληνες ΚΡΥΒΕΤΑΙ πίσω από την ωμή βαρβαρότητα των Οθωμανών για να απαντήσει “δεν υπήρχε τίποτα άξιο να διασωθεί”. Έτσι μοιραία υιοθετεί 100% την οπτική της Δύσης. Ας αντιγράψουμε εντελώς τους Γερμανικούς θεσμούς στη χώρα για να πάμε μπροστά και να ΓΕΝΗΣΟΥΜΕ ένα έθνος και να ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ένα κράτος από το μηδέν “εφάμιλλο των Ευρωπαϊκών”. Αυτός είναι ο Βερέμης. Λάθος τον διάβασες.

Ο Γιανναράς τώρα. Ο Γιανναράς σαφώς δεν είναι νεο-οθωμανιστής, επειδή όλες αυτές τις βαρβαρότητες των Οθωμανών (γενιτσαρισμούς, παιδομαζώματα και άλλα) τις ΓΝΩΡΙΖΕΙ, αλλά σαφώς ΔΕΝ ΤΙΣ ΘΕΩΡΕΙ ελληνικές. Αποδεικνύεται από το ότι θεωρεί ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΛΗΠΤΙΚΟ να ακούει από τα στόματα των άλλων δύο τους γενιτσαρισμούς κτλ ως τα στοιχεία που δήθεν αναζητά. Ο Γιανναράς αναζητά τα στοιχεία πάνω στα οποία θα έπρεπε να προβληματιστούν οι Έλληνες τότε για να χτίσουν το κράτος τους στον δικό τους πολιτισμό ο οποίος έτρεχε παράλληλα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά είχε ρίζες στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Γι’ αυτό μιλάει για την ελληνική ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, με ρίζες στο Βυζάντιο. Γι’ αυτό μιλάει για αποκέντρωση, γι’ αυτό μιλάει για μη-εθνική Εκκλησία. Γι’ αυτό μιλάει για άλλο σύστημα παιδείας αντί για ξερή αντιγραφή του Γερμανικού μοντέλου.

Οι Ιάπωνες όταν είδαν την πρόσφατη ταινία του Χόλυγουντ Περλ Χάρμπορ το 95% των Γιαπωνέζων, όταν έβγαιναν από τους κινηματογράφους έλεγαν ότι ευτυχώς που έγινε και αυτή η ταινία για να μάθουν λίγο την ιστορία του τόπου τους! Δεν αντιλέγω ότι έχουν κάνει βήματα, αλλά το να θεωρούμε μοντέλα λαούς που δεν γνωρίζουμε τι πιστεύουν βασιζόμενοι μόνο σε εκ του μακρόθεν πληροφορίες γι’ αυτούς δείχνει επιπολαιότητα. Γνώρισε πρώτα κανέναν Γιαπωνέζο και ρώτα τον.

Reply
admin 24 March 2011 at 15:03

Αγαπητέ κ. Γεωργάνα,

Δεκτό το σχόλιό σας, αλλά μάλλον δεν έχετε κατανοήσει πλήρως το σκεπτικό γύρω από το «συγκλονιστικό» του εν λόγω θεσμού και αν δεν κάνω λάθος, το ειρωνεύεστε. Θα σας ήταν ίσως σαφέστερο αν είχατε μεγαλύτερη επαφή με τα γραπτά του Γιανναρά και δεν εννοώ τις επιφυλλίδες του στον Κυριακάτικο τύπο, αλλά με το πλουσιότατο συγγραφικό του έργο. Επιχειρώ να το εξηγήσω όσο μπορώ καλύτερα.

Το «συγκλονιστικό» λοιπόν της αρχής της αλληλεγγύου αποδόσεως φόρου από την κοινότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι βρίσκεται στον αντίποδα της ατομικότητας (πχ και των λεγόμενων «ατομικών δικαιωμάτων» τα οποία απ-ανθρωποιούν τον άνθρωπο, όρα «Η Απανθρωπία του Δικαιώματος») και ότι βασίζεται γύρω από τον άξονα της αναφορικότητας και των σχέσεων των μελών της κοινότητας, δηλαδή ενεργοποιεί την εμπειρία και την «αλήθεια που κοινωνείται» αντί να ενεργοποιεί απλώς την ατομική διάνοια και την «χρησιμότητα».

Αυτό είναι το συγκλονιστικό. Σε θεωρητικό/φιλοσοφικό επίπεδο. Το αν υπήρχαν πρακτικά ή «τεχνικά» προβλήματα στην εφαρμογή του σε ιδιαίτερες συνθήκες (πχ όπως αναφέρατε τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού μίας κοινότητας για χι, ψι λόγους) και παρέμενε ο φορολογικός της όγκος ο ίδιος, άρα μεγαλύτερος ανά κάτοικο, αυτό είναι οπωσδήποτε δευτερεύον στοιχείο, το οποίο δεν έχει να κάνει τόσο με την ιεράρχηση αναγκών της κοινωνίας (δηλαδή του πολιτισμού που φέρει η κοινωνία, και άρα αυτό που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω), αλλά με μία κακή εφαρμογή του συστήματος αυτού, η οποία μάλιστα θα έλεγα ότι αλλοίωνε ουσιαστικά την ανάγκη που την έφερε στο προσκήνιο εξαρχής.

Ανδρέας.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 24 March 2011 at 16:09

Φίλε Φιλανθρωπινέ, συμφωνώ κι επαυξάνω ότι δεν πρέπει τρωγόμαστε και μεταξύ μας. Και μακάρι να συζητούσαμε από κοντά, για να έβλεπες ότι ό,τι γράφω το γράφω με αγάπη και φροντίδα. Δηλαδή, αγαπητέ, πρέπει να σταματήσουμε να γράφουμε “για χάριν του εθνικού συμφέροντος και της ενότητας”;! Ποιό είναι το “συμφέρον” και τί το καθορίζει; Δική μου άποψη είναι ότι φτάσαμε όπου φτάσαμε, διότι τα τελευταία 190 χρόνια παρακολουθούμε την κηδεία του Γένους μας.

Θα σε ξαναδιορθώσω, ταπεινά και φιλικά, για το “Ρωμηός”, που είναι μεταγενέστερο. Σε όλη την βιβλιογραφία και ιστοριογραφία, μέχρι τον 18ο αιώνα, δεν έχω πέσει ποτέ στην λέξη Ρωμηός, αλλά κυριαρχεί ο προσδιορισμός Ρωμαίος. Ο δε προσδιορισμός “Έλλην” αναφέρεται στην ελληνοφωνία, στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων, ιδιαίτερα όταν οι λατινόφωνες Φράγκοι καταλαμβάνουν όλη σχεδόν την Δύση. Το “Ρωμηός” χρησιμοποιείται σίγουρα σε δημοτικά τραγούδια (“ρωμέικα τραγωδίας” “στον πόλεμο ρωμέικο παληκάρι” “Τούρκοι Ρωμηοί των κλαίγαν στον ρωμηομαχαλά” κλπ.), αλλά δεν υπάρχει πουθενά ως προσδιορισμός στα κείμενα των προγόνων μας.

Σήμερα έχουμε την “πολυτέλεια” να μπορούμε να επιλέξουμε την ταυτότητά μας, όποια να και να ‘ναι, αλλά το ζήτημα επιλογής μιας ταυτότητας που δεν μας ανήκει (αναρωτήσου φίλτατε απλά τί είμαστε και ποιοί υπήρξαν οι πρόγονοί μας από τον 2ο μ.Χ. αιώνα μέχρι τον 16ο αιώνα, τουλάχιστον! Διότι υπάρχουνε γραπτά κείμενα…).

Το δίλημμα λοιπόν φίλε μου είναι τεράστιο: ή θα ξαναθέσουμε στόχους, αυτή την φορά αναζητώντας την ταυτότητα που χάσαμε (εξαιτίας συγκεκριμένων και χειροπιαστών γεγονότων: πρωτόκολλο του Λονδίνου, επικράτηση της Μετακένωσης του Κοραή στις εθνοσυνελεύσεις κλπ.), ή θα πρέπει να συνεχίσουμε να αλληθωρίζουμε (όπως σωστά το ‘λεγε ο Καστοριάδης), όντας Χριστιανοί Ρωμαίοι, απ’ το ‘να μάτι, και πνευματικοί απόγονοι όλης (;;!!!) της ελληνικής και ελληνιστικής αρχαιότητας από την άλλη.

Δεν προσπαθώ ΚΑΝ να κατασκευάσω κάτι, όπως κάνουνε όσοι έχουνε ταυτισθεί με την (εξιδανικευμένη…) αρχαιότητα. Απλά, βλέπω την Αγία Σοφία στην Πόλη, τα οικτρά απομεινάρια του Ιερού Παλατίου, τις κατακόμβες, τα φρεσκο, τις επιγραφές, τους πύργους…και σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα ξεπλύναμε, κι αναζητήσαμε κάτι με το οποίο δεν είχαμε ποτέ επαφή.

Αγγλικά ομιλούν και οι Αμερικανοί. Το πόσο Άγγλοι είναι, αυτό είναι άλλο θέμα…εγώ πιο υπερήφανος αισθάνομαι για το ελληνιστικό και χριστιανικό υπόβαθρο του ρωμαϊκού πολιτισμού, που ήταν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ από την ίδρυσή του, από τον πολιτισμό της πόλης-Κράτους, που βάπτιζε όλους τους άλλους βαρβάρους.

Ο Βερέμης, και οι όμοιοί του, όπως έγραψα παραπάνω, δεν θα ‘χαν πια επιχειρήματα, αν ξέραμε ΕΜΕΙΣ ποιοί ΗΜΑΣΤΕ/ΕΙΜΑΣΤΕ.

Επιτρεψέ μου, φίλε μου, να ξέρω πώς αυτοπροσδιορίζονταν οι προπαπούδες μου, που τους ξεριζώσανε.

Reply
mengeorgiou 24 March 2011 at 16:42

Τό μέγεθος του κ.Γιανναρά δέν νομίζω ότι αμφισβητείται,αυτός άλλωστε είναι καί ο λόγος πού μας ξενίζουν κάποιες θέσεις του σέ επιφυλλίδες.
Τό ερώτημα που έχει ξανατεθεί ,σέ άλλη προσωπικότητα σέ ραδιοφωνική εκπομπή,είναι άν η παρουσία του δίνει κύρος καί βαρύτητα στούς συνομιλητές του καί στούς σκοπούς τους ,όπως στήν ορχήστρα που αντιπάλευε δεξιά κι αριστερά ,απορών, ο συνήθως καταιγιστικός κ.Γιανναράς .
Είναι προτιμότερη ή παρουσία ως ομολογία , ή να αφεθούν εκεί μόνοι τους οι επιστήμονες νά μηρυκάζουν τίς νεο-δομιστικές τους ιδέες (όποιο πρώτο συνθετικό προτιμηθεί ,σέ βιασμό τής Ιστορίας θα οδηγήσει).

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 March 2011 at 18:09

Ἀλλοίμονον οἱ θεωρητικὲς κατασκευὲς δὲν φθάνουν πάντοτε νὰ ἀναιρέσουν τὶς ἀνάγκες τῆς σαρκός. Προκειμένου οἱ ἐφοριακοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας νὰ ἀποφύγουν νὰ δουλέψουν γνησίως, εὔκολα θὰ δημιουργοῦσαν ὄχι μία ἀλλὰ χίλιες φιλοσοφίες ἀπανθρωπίας τοῦ δικαιώματος. Τὴν ἀπανθρωπία τῆς καταρρεύσεως τοῦ κράτους καὶ τῆς ἀναρχίας, συνεπείᾳ τῆς ὀκνηρίας αὐτῆς, δὲν τὴν σκέπτεται κανείς ;
Ἄλλωστε, ἡ ἴδια ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία στὰ πρῶτα ἑπτακόσια χρόνια της κατάφερνε νὰ ἔχει οἰκονομικὴ καὶ δημοσιονομικὴ διαχείριση ποὺ κανένα κράτος δὲν κατάφερε νὰ ξεπεράσει οὔτε σὲ άποτελεσματικότητα οὔτε σὲ διάρκεια. Εἶναι ἄρα γε τυχαῖο ὅτι αὐτὴν τὴν περίοδο ἑπτὰ αἰώνων χρηστῆς διαχειρίσεως ἀναγκάσθηκε νὰ κλείσει ὁ πρῶτος ἐκ γενετῆς ἑλληνόφωνος αὐτοκράτορας ;
Σὲ κανέναν, γνησίως κανέναν, δέν παραχωρῶ τά πρωτεῖα τῆς ἀπεχθείας πρὸς τὸ αὐτοαποκαλούμενο νεωτερικὸ καὶ φωταδιστικὸ (στὴν πραγματικότητα νεοειδωλολατρικὸ) καθεστὼς διανοητικῆς ὁμηρίας στὸ ὁποῖο κινεῖται ὁ ἑλληνόφωνος κόσμος. Ἀλλὰ δὲν ὠφελεῖ νὰ τὸ κατακρίνουμε μὲ ἐπιχειρήματα προφανῶς ἀβάσιμα. Έτσι τὸ ἐνισχύουμε, δὲν τὸ πολεμᾶμε. Μήπως λείπουν τὰ ἔγκυρα έπιχειρήματα ; Καὶ ἔχει μεγάλη εὐθύνη ὁ Γιανναρᾶς ποὺ ἔχει φωνὴ καὶ δὲν φροντίζει νὰ τὰ βρεῖ καὶ νὰ τὰ προβάλει. Ίσως ἡ ἡλικία …

Reply
Ανώνυμος 24 March 2011 at 18:58

Κύριε ΓΙΓ έλεος πια! Τις προάλλες τα βάλατε με τον Μαρκεζίνη. Παρερμηνεύσατε τα λόγια του και του επιτεθήκατε χυδαία νομίζοντας ότι εννοούσε μουσουλμανικές χώρες ως συμμάχους. Μετά μας κάνατε και μάθημα για το πώς πρέπει να σχολιάζουμε.
Τώρα ενώ έχετε πλήρη μεσάνυχτα των γραπτών του Γιανναρά κάνετε το ίδιο.

Επιτέλους δεν καταλαβαίνετε ότι η αξιοπιστία σας έχει πληγεί θανάσιμα;

Είστε ένας ακόμη Έλλην που δεν αντιστέκεται να γράψει την μπούρδα του χωρίς να έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 24 March 2011 at 19:49

@20:09, πώς αποκαλύπτεται αμέσως το ιδεολόγημα…αναφέρεστε σε “Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία”, και συνεχίζετε “στα πρώτα 700 χρόνια της”…τί να πω, πραγματικά, θα συνεχίζω να τονίζω ότι φθάσαμε όπου φθάσαμε χάρις στην μπουρδολογία, αμετροέπεια και αμορφωσιά μας.

Σε ποιά “ανατολική” ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αναφέρεστε; Η Τετραρχία βρισκόταν ΟΛΟΚΛΗΡΗ στα χέρια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Αναφέρεστε σε διοικητικές διαιρέσεις; Μα παντού εφαρμοζόταν το Ρωμαϊκό Δίκαιο, από τους Βασιλείς, Τετράρχες, Έπαρχους κλπ… Μήπως μπερδέψατε την υπό φραγκική κατοχή αυτοκρατορία, στα τέλη του 8ου μ.Χ. αιώνα; Αυτήν αποκαλείτε “δυτική”; Εγώ δεν διαννοούμαι να αποκαλέσω καν ρωμαϊκή, διότι δεν είναι παρά το Βασίλειο τον Φράγκων.

Η ιστορία πρέπει όντως να διδαχθεί σωστά, και να διορθωθεί επιτέλους από τα σχολικά εγχειρήδια, που έχουνε καταμπερδέψει τον κόσμο με τις αντιφάσεις τους…

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 March 2011 at 21:45

@Ἀνώνυμος 21:58
Γιὰ νὰ γράφετε `σεῖς ὅτι δὲν μὲ πιστεύετε, κάτι σωστὸ θὰ γράφω ! Καὶ ὁ ἀπρεπὴς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκφράζεσθε μέ βεβαιώνει ὂτι βρῆκα τὸν στόχο : τὴν αὐταρέσκεια τοῦ καθ`ἑνός μας ποὺ ὁ Γιανναρᾶς ἔχει τεκμηριώσει καὶ καταγγείλει. Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, λοιπόν, γιὰ τὴν πολύτιμη πληροφόρηση ποὺ μοῦ προσφέρετε !

@ Κ.Π.
Μήπως θὰ προτιμούσατε νὰ τὴν γράψω «Κάτω Αὐτοκρατορία» ὅπως οἱ πρώιμοι Γάλλοι Βυζαντινιστές ; Αφοῦ κατανοεῖτε πολύ καλὰ τὶ ἐννοῶ. Καὶ ἡ κατάλυση τοῦ Δυτικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἀπὸ τοὺς Γότθους δὲν νομίζετε ὂτι κατά τι ἄλλαξε τὸ «παντοῦ» τοῦ κράτους τῆς πρώην Τετραρχίας καὶ κατόπιν μοναρχίας ; Ἢ μήπως οἱ διάδοχοι τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου δὲν διήρεσαν πάλι τὸ ἑνιαῖο κράτος του ;
Ἡ οὐσία παραμένει : Χάριν τῆς ραστώνης τῶν ὑπαλλήλων ἕνα ἰσχυρὸ κράτος διελύθη, πρῶτα δημοσιονομικῶς, μετὰ οἰκονομικῶς, μετὰ στρατιωτικῶς καί, τέλος, πολιτικῶς. Μποροῦμε νὰ παρηγορούμεθα ὅτι καὶ σὲ χρόνους παρακμῆς δημοσιονομικῆς, οἰκονομικῆς, στρατιωτικῆς καὶ πολιτικῆς τὸ κράτος αυτὸ εἶχε πνευματικὴ καὶ καλλιτεχνικὴ ἐπίδοση ὑψηλή. Πιθανῶς αὐτὰ εἶναι σημαντικώτερα ἀπὸ τὰ πεζὰ καὶ τὰ ὑλικά. Ὄχι ὅμως καὶ νὰ ἐκθειάζουμε μαζὶ μὲ τὶς ἐπιτυχίες καὶ τὶς ἀποτυχίες, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ συνέπεσαν χρονικῶς.

Reply
Ανώνυμος 25 March 2011 at 21:47

Ποια “αλήθεια κοινωνείται”; Από πού προκύπτει ότι η κοινοτική απόδοση φόρου σήμαινε αλληλεγγύη εντός της κοινότητας; Και γιατί η ατομικότητα και το ατομικό δικαίωμα είναι “απάνθρωπα” και δεν είναι απάνθρωπη η επιβολή μιας “κοινότητας” στο άτομο;
Από πού προκύπτουν όλα αυτά; Είναι μήπως στη θρησκεία μας; Η σωτηρία του ανθρώπου γίνεται ατομικά ή ομαδικά; Σώζονται “κοινότητες” ή άνθρωποι-πρόσωπα, ο καθένας οικεία βουλήσει; Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατ’εικόνα και ομοίωση και του έδωσε το αυτεξούσιο ή έφτιαξε την κοινότητα και έδωσε σε αυτήν όλη την αρμοδιότητα και την ευθύνη;
Τα γραπτά Γιανναρά και παρομοίων στοχαστών βρίθουν από ορθοδοξολογισμούς που είναι δικές τους επινοήσεις με σκοπό να προκύψει πάση θυσία μια πνευματική διαφορετικότητα δική μας από τη Δύση, αναεξαρτήτως αν αυτή υφίσταται όντως και παντού όπως την παρουσιάζουν ή όχι.

Reply
admin 26 March 2011 at 00:00

Αγαπητέ Ανώνυμε, επειδή αναφέρεσαι στα γραφόμενά μου, επίτρεψέ μου μία απόπειρα απάντησης.

1. ρωτάς αν σήμαινε αλληλεγγύη. Για να απαντήσει κανείς πειστικά θα πρέπει να μεταβεί με χρονομηχανή σε εκείνη την περίοδο και να το διαπιστώσει ιδίοις όμασι. Αυτό όμως που είναι βέβαιο, είναι ότι στις μικρές αυτές κοινότητες ήταν γνωστή η ετερότητα του καθενός. Αυτό είναι το κεφαλαιώδες στην περίπτωση αυτή. Τα υπόλοιπα είναι δευτερογενή.

2. ρωτάς γιατί το ατομικό δικαίωμα είναι «απάνθρωπο». Έβαλα τον χαρακτηρισμό σε εισαγωγικά, παραπέμποντας στο βιβλίο του Γιανναρά με αυτόν τον τίτλο ακριβώς: «Η απανθρωπία του δικαιώματος». Για περισσότερες πληροφορίες δες εδώ μία βιβλιοκριτική από τον Θεόδωρο Ζιάκα, αναδημοσιευμένη στο Αντίφωνο:

http://www.antifono.gr/portal/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%96%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CF%82/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/1721-%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%97-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.html

3. Ρωτάς ποια αλήθεια κοινωνείται. Εξαρτάται από τον ορισμό της «αλήθειας» που δίνει κανείς. Αυτή η έκφραση παραπέμπει στον Ηράκλειτο («αν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, αν ιδιάσωμεν ψευδόμεθα») και στον «κοινό λόγο». Η «αλήθεια» είναι η μη λήθη, δηλαδή η φανέρωση. Η φανέρωση του άφθαρτου. Μόνο αν «κοινωνήσωμεν» μπορούμε να μετέχουμε (όλοι μαζί) στον κοινό-ξυνό λόγο, δηλαδή να μετέχουμε στην (άφθαρτη) παγκόσμια τάξη και αρμονία. Αυτή είναι η μεταφυσική των αρχαίων Ελλήνων που αντικατοπτρίζεται σε όλους τους θεσμούς τους (από τη Δημοκρατία των Αθηνών μέχρι τις τέχνες τους, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική στους ναούς κλπ). Αυτή τη μεταφυσική διατηρήσαμε μετά ως Χριστιανοί με την «αλήθεια» να μετασχηματίζεται στην ιστορική παρουσία του Θεού στον κόσμο, την Ενσάρκωση. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία. Προϋποθέτει μετοχή. Κοινή προσευχή. Η Εκκλησία δεν είναι ένα άθροισμα «θρησκειοποιημένων» πιστών, όπως θέλουν να τους βλέπουν οι Προτεσταντικές ομάδες, οι οποίοι (πιστοί) θα σωθούν sola fide.

4. Την τελευταία φράση δεν την πολυκατάλαβα. Λες για ορθοδοξολογισμούς και επινοήσεις με σκοπό μία πάση θυσία πνευματική διαφορετικότητα από τη Δύση, η οποία (διαφορετικότητα) μετά λες ότι υφίσταται! Ποια είναι η αντίρρηση λοιπόν, εφόσον δεν είναι η «πάση θυσία διαφορετικότητα»; αφού αυτή υφίσταται. Μήπως οι «επινοήσεις»; σε ποιες επινοήσεις αναφέρεσαι; Ο Γιανναράς, αφού σ΄ αυτόν αναφέρεσαι, είναι σαφής στις διαφορές από τη Δύση. Θα σε παρέπεμπα στην Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα. Μία πρώτη ματιά εδώ

http://www.antibaro.gr/node/69

Ανδρέας.

Reply
Νικος 26 March 2011 at 08:15

αγαπητοι σχολιαστες διαβαζωντας τα σχολιασας χωρις να ειμαι ειδικος για την ταυτοτητη μας το 1821 εχω να κανω εαν επιτρεπετε μια προταση την εξης.Να ρωτησουμε τους Ελληνες και τις Ελληνιδες υπερηλικες π.χαριν πανω απο 80 ετων να μας πουν για τους παππουδες τους οταν ζουσαν τι συνειδηση ειχαν και ειμαστε στο 1821 τοσο απλα.Υστερογραφο η συγχωρεμενη η μητερα μου(κοιμηθηκε περυση 92 ετων ειχε συνειδηση και ελληνιδας και ρωμιας)καταγωγης μικρο χωριο Β. ευβοιας.
Σας ευχαριστω Νικος

Reply
Kyriakos Papadopoulos 26 March 2011 at 14:02

Aγαπητέ Νίκο (26/03/2011, 10:15 π.μ.),

Ο προπαπούς μου, που ήρθε από την Τραπεζούντα το ’22, υπήρξε δάσκαλος σε αυτή την πόλη, και απόφοιτος της των Ρωμαίων Σχολής. Αν βρεθείτε στην Τραπεζούντα σήμερα, η επιγραφή αυτή υπάρχει ακόμη στο κτίριο. Ο ίδιος, πολυγραφότατος, Ρωμαίος αυτοπροσδιοριζόταν, κάτι που μου ‘κανε μεγάλη εντύπωση. Όπως τεράστια εντύπωση μου ‘κανε το γεγονός, όταν στην εφηβεία μου ξεκίνησα να μελετώ κείμενα από το πρωτότυπο, κι έβλεπα τους προγόνους μας να αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι: πουθενά η λέξη “βυζαντινός”, πουθενά η λέξη “Γραικός”. Η λέξη “Έλλην” εμφανιζόταν αραιά-αραιά, πάντοτε από λογίους αρχαιομαθείς, είτε για να δηλώσει τον παγανιστή, είτε τον ελληνιστή είτε, στην καλύτερη περίπτωση, τον ελληνόφωνα. Η λέξη Έλλην γίνεται ιδεολόγημα, και αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ταυτότητας των πολιτών του νεοσύστατου ελληνικού Κράτους, χάρις στην επικράτηση της Μετακένωσης, ιδεολογίας που θεμελιώθηκε από τον Κοραή.

Βέβαια, η μετακένωση ξεκίνησε πιο πριν: ήδη από τα χρόνια του Μανουηλ ΙΙ του Παλαιολόγου έχουμε ένα ρεύμα ανθρώπων, με πνευματικό καθοδηγητή τον Γ. Γεμιστό (Πλήθωνα), οι οποίοι εκθαμβώνονται από την “ξεπλυμένη από την επίδραση του Χριστιανισμού” μελέτη των αρχαίων κειμένων, και προσπαθούν να δώσουν τονοτική ένεση στο υπό κατάρρευση Βασίλειο, με την παρουσίαση μιας νέας (για την εποχή) ταυτότητας: αυτής του Έλληνα. Ήδη ο λατινικός ρωμαϊκός κόσμος βρισκόταν στην πλειοψηφία του υπό φρακγική κατοχή, και είχε εκφραγκευτεί σχεδόν ολόκληρος, πλην των Βλάχων. Ο Πλήθωνας προσπαθεί να πείσει τον Μανουήλ ΙΙ, βασιλέα ενός μελλοθανάτου Βασιλείου, ότι “εσμεν Έλληνες”, διότι το μαρτυρούσε η γλώσσα η ελληνική (αυτό ήταν το μοναδικό επιχείρημά του).

Είναι η εποχή όπου τα γερμανικά φύλα, σύσσωμη η Φραγκία με έδρα το Βατικανό, από την Δύση, και οι Τούρκοι (το Ισλαμ), από την Ανατολή, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια επιβίωσης της πάλαι κραταιάς Αυτοκρατορίας, και του κυρίαρχου πολιτισμού επί 16 αιώνες. Διότι η ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πέφτει το 1453 μ.Χ.

Μια αυτοκρατορία με ελληνιστικό υπόβαθρο, ελληνοφωνία και λατινοφωνία, υπό το ρωμαϊκό Δίκαιο, με κυρίαρχη την χριστιανική Πίστη.

Οι σημερινοί Μουσουλμάνοι Πόντιοι, στην Μαύρη Θάλασσα, αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι. Τραγουδούνε ρωμέικα τραγωδίας, ομιλούνε τα ρωμαϊκά. Οι Τούρκοι τους αποκαλούνε Ρουμ. Την δε γλώσσα τους ρουμτσα (ρωμαϊκή). Είναι η των Ρωμαίων γλώσσα, όπως την αποκαλούσε ο Κωνσταντίνος Ζ’ ο Πορφυρογέννητος, η ελληνική δηλαδή.

Οι Βλάχοι αυτοπροσδιορίζονται αρμάνι/ρομανι στην γλώσσα τους, την νεο-λατινική. Ρωμαίοι δηλαδή. Εμείς, στο σύγχρονο ελληνικό Κράτος, μην τύχει και ακούσουμε ότι δεν είναι “Έλληνες”…έχουμε κάνει και συγγράμματα για την δήθεν ελληνικότητά τους, όλα δημοσιευμένα σε εντόπιες εκδόσεις φυσικά…ούτε λόγος για επιστημονικά συγγράμματα παγκόσμιου βεληνεκούς. Κι έρχομαι και ρωτάω: γιατί οι Βλάχοι των παραδουνάβιων περιοχών δεν αυτοπροσδιορίζονται Έλληνες; Γιατί το ίδιο συμβαίνει με όλους τους εκτός Ελλάδος Βλάχους, στα Βαλκάνια;

Το ιδεολόγημα του Ελληνισμού, μας έχει συρρικνώσει επικίνδυνα. Μας έχει αποξενώσει από την πραγματική μας ταυτότητα, από το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε και δημιουργούμε. Ως Έλληνες (με την σημασία που έδωσε σε αυτή την λέξη ο Κοραής) θα είμαστε για πάντα απομονωμένοι στα Βαλκάνια, αδύναμοι, και θα μαχόμαστε να επιβιώσουμε. Ως Ρωμαίοι, θα είμαστε ένα και το αυτό με τους αδελφούς μας τους Ρωμαίους (romani) της Romanias (σημερινής Ρουμ-ανίας), και αδελφωμένοι με τους Σλαύους γείτονές μας.

Ο εθνικισμός είναι αρρώστεια που έχει προσβάλλει όλα τα Βαλκάνια: οι (σημερινοί…ρωσική επινόηση γαρ…) Βούλγαροι είναι “αρχαίοι Θράκες”. Οι Αλβανίτες “Ιλλυριοι”. Οι βουλγαρόφωνοι των Σκοπίων “Μακεδόνες”. Οι Ρωμαίοι “αρχαίοι Έλληνες”.

Αν ανατρέξετε στις πηγές, ξεκινώντας ίσως από τον 15ο αιώνα, από το τέλος, θα δείτε ότι άλλη ταυτότητα είχαν οι άνθρωποι που έζησαν τότε, ελληνόφωνες και μη, και άλλη απέκτησαν οι απόγονοί τους, του 18ου και 19ου αιώνα.

“…παιδάρια νέα καί τρυφερύ, καί κόραι υπέρ τόν ήλιον λάμπουσαι, τίνων; Ρωμαίων, Σέρβων, Βλάχων, Αλβανίτων, Ούγγρων, Σάξων, Βουλγάρων καί Λατίνων…”

(Βλέπε Δούκα: περιγραφή του χαρεμιού του Σουλτάνου Μπαγιαζήτου.)

Reply
Ανώνυμος 27 March 2011 at 16:46

Ρωμαίος ήταν το πολιτικό όνομα, όχι το εθνικό. Η αυτοκρατορία ήταν ρωμαϊκή, άρα οι υπήκοοι της ρωμαίοι πολίτες, αλλά εντός της υπήρχαν κατά καιρούς διάφορα έθνη: Γραικοί, Βούλγαροι, Αρμένιοι, Ασσύριοι κλπ. Προς το τέλος που τα σύνορα της περιορίστηκαν στο ελληνικό έθνος και σε αυτούς πέρασε και η διοίκηση, ρωμαίος έγινε συνώνυμο του Έλληνος.
Διατηρήθηκε επί τουρκοκρατίας επειδή εξυπηρετούσε τη διοικητική διαίρεση των Οθωμανών, οι οποίοι όμως στο Ρουμ Μιλλέτ έβαζαν όλους τους ορθοδόξους υπηκόους τους όχι μόνο τους Έλληνες. Μας τελείωσαν Ρωμαϊκή και Οθωμανική αυτοκρατορία, τελείωσε και το όνομα πολύ φυσιολογικά.
Σήμερα οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το Ρουμ για την μειονότητα της Κων/πολης ή ακόμα και για τους Ελληνοκυπρίους, διότι ο στόχος τους είναι ακριβώς να ΑΡΝΗΘΟΥΝ την ελληνική εθνική ταυτότητα αυτών των κοινοτήτων(και άρα τη σχέση τους με την Ελλάδα), υπονοώντας ότι πρόκειται απλώς για εναπομείναντες παλιούς ορθοδόξους υπηκόους τους ακαθορίστου εθνοτικής προέλευσης.

Ο Παπαδόπουλος (Κ.Π.) επαναλαμβάνει το ίδιο τροπάριο που έχει πει κι εδώ: http://www.blogger.com/comment.g?blogID=35391457&postID=5622400976075668519
όπου και πήρε τις κατάλληλες απάντησεις

Aυτών των αντιλήψεων είναι οι φανατικοί υποστηρικτές του Γιανναρά. Προσέξτε πώς μιλάει για το “ιδεολόγημα του Ελληνισμού” και την “αρρώστια του εθνικισμού”. Κατά ποία έννοια είναι όλοι αυτοί “αντίπαλοι” του Βερέμη που λέει ακριβώς τα ίδια; Νεοφαναριώτες είναι και ανθέλληνες, Βερέμηδες από την ανάποδη.

Το Αντίβαρο πρέπει να ξεκαθαρίσει πού στέκεται σε όλη αυτήν την ιστορία. Διότι με αυτήν τη θολούρα και τη σύγχυση που προκαλείται δεν μπορεί να κάνει από τη μία τον αγώνα να απαντήσει στον νεο-οθωμανισμό του Βερέμη και από την άλλη να προβάλλει ως “αντίβαρα” τους Γιανναράδες και τους Ζουράριδες που πλασάρουν νεο-οθωμανισμό από την ανάποδη.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 27 March 2011 at 17:04

Δεν θα μπορούσα να μην απαντήσω στον οικτρό και δυστυχή ανώνυμο, που γράφει (ξανά) με περισσή επιθετικότητα (!) για θέματα που τον καίνε (ε μα πως, αν δεν είναι εξ αίματος απόγονος του Αχιλλέα, τί θα είναι…πρέπει κάτι να ‘ναι, και να ‘ναι και καλό!)…

Επειδή δεν σε πείθουν οι πηγές, ανόητε, αδιάβαστε και υποκριτή ραγιά, θα σου παραθέσω ένα από τα καλύτερα ντοκυμανταιρ:
http://www.youtube.com/watch?v=DS_sQFJJT70&feature=related

Αν παρακολουθήσεις προσεκτικά την κ. Αρβελερ, από το πρώτο μέχρι το έκτο ντοκυμανταιρ, θα δεις ότι από τον 2ο π.Χ. αιώνα, μέχρι τον 15ο αιώνα υπάρχει μία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αν όλους αυτούς τους αιώνες, με τις ατελείωτες μετακινήσεις πληθυσμών (παρακολούθησε την περιγραφή της κ. καθηγήτριας), τις κατακτήσεις κλπ. τους προσπερνάς, και γίνεσαι ξαφνικά “Έλλην”, με την προ-ελληνιστική έννοια της λέξης, τότε αυτό είναι πρόβλημα εντελώς δικό σου.

Εγώ, αλητήριε, θα σου ‘λεγα να εμφανιστείς δημόσια, με ονοματεπώνυμο, και να στηρίξεις με τις ίδιες τις πηγές την μπουρδολογία σου.

Διότι έχεις πρόβλημα: είσαι από την μια φασίστας, αλλά από την άλλη προσπαθείς (εδώ και μήνες…) να “χτυπήσεις” οποτεδήποτε βλέπεις ανοιχτό διάλογο περί ταυτότητας.

Σκέφτομαι ότι η καλύτερη αντιμετώπιση ενός γεννημένου ρουφιάνου είναι να μην σε υπολογίσουμε ξανά, και να αγνοούμε τα παραλληρήματά σου.

Θα δούμε…

Υ.Γ.
Το ότι γράφεις ανώνυμα, δεν σημαίνει ότι κρύβεται και το IP σου. Να ξέρεις ότι υπάρχουν όρια και (αν θυμάσαι όταν ξεπέρασες, και έβρισες και πρόσβαλλες) ότι υπάρχει και άρση του απορρήτου. Μην μας βάλεις τώρα σε τέτοιο κόπο, διότι έχουμε πολλές δουλειές…

Reply
admin 27 March 2011 at 22:01

Απαντώ στο εξής: «Το Αντίβαρο πρέπει να ξεκαθαρίσει πού στέκεται σε όλη αυτήν την ιστορία. Διότι με αυτήν τη θολούρα και τη σύγχυση που προκαλείται δεν μπορεί να κάνει από τη μία τον αγώνα να απαντήσει στον νεο-οθωμανισμό του Βερέμη και από την άλλη να προβάλλει ως “αντίβαρα” τους Γιανναράδες και τους Ζουράριδες που πλασάρουν νεο-οθωμανισμό από την ανάποδη.»

1. σας καλώ να χρησιμοποιείτε ψευδώνυμο αντί του γενικόλογου «Ανώνυμος», ώστε να συνδέουν οι αναγνώστες τα σχόλια του ίδιου σχολιαστή και να αποκτούν ραχοκοκαλιά

2. Το έχουμε πει πολλές φορές. Το Αντίβαρο δεν είναι οργανωμένη συλλογικότητα και δεν έχει θέσεις, ως κόμμα, σύλλογος ή κάτι άλλο. Είναι ηλεκτρονικό περιοδικό. Χωρίς βλέψεις να γίνει κάτι άλλο. Δέκα χρόνια τώρα, αυτό είναι και δεν θα αλλάξει. Ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του. Ομοίως και εγώ, ως δημιουργός και διαχειριστής του όλα αυτά τα χρόνια. Γι’ αυτό και υπογράφω με το όνομά μου. Δεν εκφράζω κανέναν άλλον πέραν εμού.

Ως «μέσος όρος» όμως των τοποθετήσεων, αλλά και ως στίγμα των κατά καιρούς δράσεων του Αντίβαρου, προφανώς και αντιμάχεται τον λεγόμενο «νεο-οθωμανισμό». Αυτό είναι σαφές και δεν χρειάζεται να το επαναλβάνουμε ή να αναρωτιόμαστε.

3. Προσωπικά λοιπόν, δεν συμφωνώ με την άποψη που κυκλοφορεί εδώ και μερικούς μήνες ότι ο Γιανναράς (και, ακούω τώρα, και ο Ζουράρις;!) «πλασάρει νεο-οθωμανισμό» από την ευθεία ή «την ανάποδη». Πιστεύω, και το έχω ήδη γράψει δημοσίως σε σχετικές λίστες, ότι πρόκειται για παρεξήγηση από ανθρώπους που ουσιαστικά _δεν γνωρίζουν_ το έργο του Γιανναρά, και άρα είναι ευάλωτοι στις παρερμηνείες του. Όταν λέω εγώ «έργο του Γιανναρά» εννοώ κατά 99% τα βιβλία του, και όχι τις επιφυλλίδες του, στις οποίες συνήθως αρκούνται αβίαστα οι επικριτές του. Δυστυχώς, δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε τη διάθεση (αλλά ούτε και το «δικαίωμα», αν θέλετε), να προσπαθήσω να ανατρέψω τα εν λόγω επιχειρήματα από την πλευρά του Γιανναρά. Το μόνο που μπορώ να κάνω, με μία φράση, είναι να απευθυνθώ σε όσους πράγματι ενδιαφέρονται ειλικρινά να το εξετάσουν, και να τους παραπέμψω στα βιβλία του. Από κει και πέρα κρίνει ο καθένας μόνος του από τα γραπτά του Γιανναρά, ανεπηρέαστος από τις απόψεις τρίτων. Είμαι σαφής νομίζω.

Ανδρέας Στ.

Reply
Φιλανθρωπηνός 28 March 2011 at 09:50

Φίλε Κ.Π., γράφεις ότι μετά από ανάγνωση αρκετών κειμένων των προγόνων μας στο πρωτότυπο διαπίστωσες πως “Η λέξη “Έλλην” εμφανιζόταν αραιά-αραιά, πάντοτε από λογίους αρχαιομαθείς, είτε για να δηλώσει τον παγανιστή, είτε τον ελληνιστή είτε, στην καλύτερη περίπτωση, τον ελληνόφωνα”. Είμαι βέβαιος, ωστόσο, ότι δεν έχουν διαφύγει της προσοχής σου τα κείμενα του αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη και του διαδόχου του Θεοδώρου Λάσκαρη, όπου αυτοί μετ’ επιτάσεως αναφέρονται στο ημέτερον Ελληνικό γένος, στην σοφία των προγόνων μας Ελλήνων κ.ο.κ., ακριβώς για να διακρίνουν το γένος μας από τους ψευτο-Ρωμαίους Παπικούς. Αν δεν κάνω λάθος, στον παρόντα ιστοχώρο είχε φιλοξενηθεί στο παρελθόν άρθρο για μία επιστολή του Ιωάννη Βατάτζη προς τον Πάπα. Όπως θα γνωρίζεις καλύτερα από εμένα ο εν λόγω αυτοκράτορας δεν είναι κάποιος τυχαίος, ούτε φυσικά μπορεί να χαρακτηρισθεί λόγιος αρχαιομαθής, αλλά αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία του Γένους και των παραδόσεών του πριν και μετά την Άλωση. Άλλωστε, ετιμήθη από σύσσωμο τον λαό ως Άγιος μετά την κοίμησή του, είναι δε το πρόσωπό του που ενέπνευσε τον θρύλο του μαρμαρωμένου Βασιλιά. Φαίνεται από τα κείμενα αυτά ξεκάθαρα ότι οι δημοφιλείς Αυτοκράτορες της δυναστείας των Λασκάρεων ήδη από τα μέσα του 13ου αιώνα είχαν πλήρη επίγνωση της Ελληνικής καταγωγής του γένους, για την οποία και εύλογα καυχώντο, χωρίς να υπάρχει κάποια αντίφαση με τον προσδιορισμό τους ως Ρωμαίων και την ακλόνητη πίστη τους στην Ρωμανία.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 28 March 2011 at 12:35

Φίλε Φιλανθρωπινέ,

Θα σχολιάσω και αργότερα το βράδι ή αύριο, διότι βρίσκομαι σε μέρος όπου δεν έχω πρόσβαση στις πηγές, παρά μόνο σε αργό ιντερνετ. Ειδικά ο Pullan και ο Mansi θα μου ήταν απαραίτητοι για να απαντήσω σε αυτό, στις επιστολές δηλαδή με τους Φράγκους βασιλείς.

Αναφέρεσαι στο βασίλειο της Νικαίας, μέσα στην φραγκοκρατία.

Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι “ελληνικόν γένος” δεν υποδηλώνει τίποτε παραπάνω από την ελληνοφωνία, ειδικά από την στιγμή όπου οι Φράγκοι χρησιμοποιούν του ερρορουμ δίπλα από το γκρεκορουμ. Στα χρόνια που αναφέρεσαι έχει χαθεί ολόκληρη η Ιταλία, και το σημαντικότατο λιμάνι της Ραβένα.

Δεν υπάρχει πια λατινοφωνία, στα εναπομήναντα εδάφη, πλην των διεσπαρμένων Βλάχων, στο γνωστό τόξο όπου βρίσκονται ακόμη λατινόφωνοι πληθυσμοί. Η μεγάλη Βλαχία και αυτή τελεί υπό κατοχή, ελευθερώνεται και ξαναπέφτει.

Το βασίλειο της Νικαίας αποτελαίται σχεδόν αποκλειστικά από ελληνοφώνους πληθυσμούς. Αλλά ο Πατριάρχης Αυτορειανός, τί γράφει στην επιστολή του προς το ποίμνιο “Εσμεν Ρωμαίοι, αυτό γαρ Αρκεί”.

Νομίζω, και στο γράφω με τον πλέον φιλικό τρόπο, ότι η ανάλυσή σου είναι επιφανειακή.

Σήμερα, πολλοί αναφέρουνε, φερ’ ειπείν, τον Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα, ως “Έλληνα Μακεδόνα”. Δεν ξέρουνε όμως ότι ήταν βέρος Αρμένιος, και ότι η Μακεδονία είχε εποικιστεί από Αρμενίους (δεν μπορώ να θυμηθώ τον αυτοκράτορα που διέταξε αυτό τον εποικισμό, όμως αυτό είναι σίγουρο!).

Δεν μπορούμε να μιλάμε για Έλληνες, όπως το εννοείς. Όπως μιλούμε σήμερα για αγγλοσάξωνες, έτσι μιλούσαν τότε (αραιά…αραιά…) για Έλληνες, κυρίως λόγω αρχαιομάθειας.

Η Αυτοκρατορία της Νίκαιας ορίζεται, από μερικούς ιστορικούς, ως η έναρξη του νεο-ελληνισμού.

Ελπίζω να καταλαβαινόμαστε.

Δεν έχω να πείσω κάποιον για τίποτε. Μιλώ με στοιχεία. Βλέπω πάντοτε μια ένταση, όποτε αναφέρομαι στις πηγές, και όταν παραθέτω την άποψή μου.

Οι “Έλληνες” του Κοραή λίγη σχέση είχαν με τους Έλληνες της Νικαίας. Οι δε Έλληνες της Νικαίας, μόνο μέσο της ελληνοφωνίας θα μπορούσαν να συνδεθούνε με τους αρχαίους. Διότι ήταν ελληνόφωνοι Ρωμαίοι. Ούτε το ίδιο αίμα είχανε, ούτε την ίδια θρησκεία. Και αυτό κάνει την διαφορά: ένας εθνικιστής μετασχηματίζει τα πάντα, και τα κάνει να φαίνονται όπως είναι. Ένας επιστήμονας παραδέχεται τα γεγονότα ως έχουν.

O Mελισσουργός (16ος αιώνας, Νεάπολη) αναφέρεται στους υποκόους του βασιλείου της Νικαίας ως Ρωμαίους.

Υ.Γ.
Έχε υπόψιν, και το υπογραμμίζω αυτό, ότι η φυσική μετάφραση της λέξης Γραικός, από τα φραγκικά λατινικά, ήταν Έλλην.

Reply
Chrysphilip 28 March 2011 at 13:34

Αγαπητοί κύριοι
Επιτρέψτε μου να θέσω το εξής απλό ερώτημα:
Ποια είναι η επιθυμία μας, τι θέλουμε, τι αναζητάμε;
Θέλουμε ένα κράτος με σύνταγμα, με θεσμούς να βασίζεται που;
Στις αρχές του διαφωτισμού;Οι δυτικοί δεν είναι “μεταπράτες” της αρχαίας ελληνικής σκέψης προσαρμοσμένη στα δικά τους μέτρα και σταθμά;Εμείς τι ζητάμε; Κακά τα ψέματα είμαστε ένα νεοσύστατο κράτος – έθνος με θεσμούς αντιγραφή από τους Βαυαρούς. Θέλουμε να επανιδρύσουμε το κράτος με νέους θεσμούς;Ας το κάνουμε. Βασισμένοι που;Ας διαβάσουμε τους αρχαίους Έλληνες και τους Πατέρες της εκκλησίας και να ιδρύσουμε από την αρχή κράτος, να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για το ιστορικό παρόν (ίσως αυτό εννοεί ο κ. Γιανναράς;). Ούτε αυτό μας κάνει; Ε, ας διαλέξουμε από που θέλουμε να πάρουμε στοιχεία και ποια ζωή μας αρέσει.Μας κάνει η “νέα τάξη” πραγμάτων(Έτοιμα πράγματα, δάνειες συμπεριφορές – πλαγκ εντ πλέϊ, όπως λέμε στη τεχνολογία);Ας την ακολουθήσουμε (Οι “αγορές” μας περιμένουν).Έχει καλώς.
Από την άλλη η ελληνικότητα και η ορθοδοξία είναι τρόπος του νοείν και του πράτειν, όποιος τις ενστερνίζεται, ο ίδιος αντιλαμβάνεται κατά πόσο τον μεταμορφώνει και τον εξυψώνει σαν άνθρωπο(και όποιος δεν αποδέχεται τις ρίζες του ας παέι να το πει με όλο το θάρρος μπροστά στο πρόσωπο της γιαγιάς του). Δεν μας αρέσει αυτό να μεταφερθεί σε συλλογικό επίπεδο με θεσμούς;Πάλι καλώς. Δεν νομίζω ότι με το να βγαίνει οποιοδήποτε μένος από τον έναν στον άλλο θα βγάλει κάπου.Με εκτίμηση.

Reply
Kαινούριος 28 March 2011 at 14:23

Ο Χ. Φιλιππάκης θέτει τα ζωτικά ερωτήματα των ημερών μας. Τα ερωτήματα και μόνο αναδεικνύουν το πρόβλημα ταυτότητας που έχουμε ως Έλληνες σήμερα και που μας ταλανίζει τουλάχιστον από την Επανάσταση και μετά.

Συμφωνώ στα περισσότερα με τον Κ.Π. Στον φυλετισμό δεν έχουμε κανέναν λόγο να πάμε. Συμφωνούμε ότι αυτά είναι ιδεοληψίες που θολώνουν τα νερά και μας απομακρύνουν από την πραγματικότητα. Βεβαίως και οι Έλληνες του Κοραή δεν έχουν καμία σχέση με τους Έλληνες της Νικαίας. Ποιος είπε το αντίθετο; Όταν μιλάμε για «νέο Ελληνισμό» μιλάμε για αυτήν την κοινή συνείδηση που έχουμε σήμερα και που διαμορφώθηκε σταδιακά από τον 11ο ή 12ο ή 13ο αιώνα και μετά. Το όνομα αυτής της συνείδησης είναι δευτερεύουσα παράμετρος. Ακριβώς επειδή το όνομα πολλές φορές χρησιμοποιείται σε αντιπαραβολή με κάτι διαφορετικό.

Αναφέρετε κύριε ΚΠ το ερρόρουμ γκρεκόρουμ. Αντί να πάρουμε τη λέξη (Γραικοί) λέω να πάρουμε την ουσία. Τα Κόντρα Ερρόρουμ Γκρεκόρουμ εκείνης της εποχής αναδείκνυαν τα σφάλματα της Ανατολικής Χριστιανοσύνης σε σχέση με τη Δυτική. Προσπαθούσαν να διαχωρίσουν τον πληθυσμό της περιοχής μας. Το δίνω αόριστα για να μην πάρω μέρος προς στιγμή στη διαμάχη. Να τον διαχωρίσουν από τον εαυτό τους. Και όριζαν τη ρίζα των διαφορών στη διαφορά της εκδοχής του Χριστιανισμού που υιοθετήθηκε στην Ανατολή και στη Δύση. Συνεπώς ήταν αυτό το στοιχείο που διέκριναν. Αυτό που ιεράρχησαν ως κυρίαρχο. Την εποχή αυτή ακολούθησαν οι διάφορες ανταλλαγές ομολογιών πίστεως μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Είναι λοιπόν προφανές ότι σε αυτή τη βάση διαμορφώθηκε η διαφορετική αυτή συνείδηση που κατέληξε στο 1821 και πιο μετά στο σήμερα. Το ίδιο πράγμα έγινε και επί Τουρκοκρατίας. Τότε σε αντιπαραβολή με τους μουσουλμάνους. Εξ ου και το “εις Χριστόν πιστεύοντες… Εστίν Έλληνες”.

Αυτό είναι η πραγματικότητα. Αν θέλανε στους πρώτους εκείνους αιώνες οι Δυτικοί να το ονομάσουν “Γραικοί” ή αν άλλοι, λόγιοι Επίσκοποι το ονόμαζαν “Έλληνες” με την έννοια της ελληνικής φωνής, ή ο λαός Ρωμηοί ή Ρωμαίοι με την έννοια της πολιτικής οντότητας, το αν πέρασε ως Ρωμηοσύνη στη λαϊκή παράδοση, ως Ρουμ Μιλλέτ στους Οθωμανούς, και πάλι ως Έλληνες από τον Κοραή ή Γραικοί από τους ξένους, αυτά είναι διαφορετικά ονόματα για το ίδιο πάνω-κάτω πράγμα. Η διαφορά στα ονόματα είχε να κάνει με το τι έβλεπε ο καθένας. Πχ ο Κοραής έβλεπε τα πράγματα διαφορετικά από όλους τους άλλους. Διέγραφε ιστορία 2000 ετών και μας έβλεπε απ’ ευθείας απόγονους του Περικλή. Αυτό ήταν διαστροφή. Ήταν λάθος. Και είναι η γενεσιουργός αιτία της χαμένης μας ταυτότητας σήμερα.

Συμπέρασμα. Ας αφήσουμε στην άκρη την ονοματολογία και ας ασχοληθούμε με τα στοιχεία που διαφοροποιούν την κοινή μας συνείδηση. Ας συμφωνήσουμε σ’ αυτό και το όνομα θα έρθει στο τέλος μόνο του. Εξάλλου το να ζητούμε ιστορική ακρίβεια μετά από τόσους αιώνες διαφορετικών χρήσεων των ονομάτων είναι εξ ορισμού άτοπο. Κρατάμε το Έλληνες τελικά αλλά συζητάμε τα στοιχεία που μας διαφοροποιούν.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 28 March 2011 at 15:07

K. Φιλιππάκη,

Δεν έγραφα ποτέ στο Αντίβαρο, αν και το παρακολουθούσα στενά, όπως και το Αντίφωνο, καθώς και το μπλογκ του lomak (μόνο μέσω αυτών ενημερώνομαι πια): μου κίνησε την περιέργεια ένα θέμα πάνω στην εκπομπή του ΣΚΑΙ, και από τότε βρέθηκα να εμπλέκομαι (το γράφω θετικά φυσικά) σε τέτοιες συζητήσεις.

Μιας και ήδη έχουμε πει πολλά, και σαν νέο μέλος αυτής της κοινότητας, θα αποκαλύψω ότι δεν είμαι τόσο μεγάλος στην ηλικία όσο νομίζεται…οπότε η προσφωνηση “Κυριακέ” μου είναι υπεραρκετή.

Δεν έχω να συμπληρώσω απολύτως τίποτα στο κείμενό σας. Είναι καταπληκτικό: διότι προβληματίζει.

Το έχω γράψει και σε ένα άλλο σχόλιο, εδώ: από μένα κανείς δεν έχει να πάρει κάτι. Δεν πρόκειται εγώ να αλλάξω την γνώμη κανενός. Δεν έχω την δυνατότητα να το κάνω αυτό, ούτε την θέληση. To να νευριάζω, με τα επιθετικά μηνύματα κάποιων, είναι δικαίωμά μου.

Εδώ γράφουμε για να προβληματιστούμε. Το λέει και ο δάσκαλος, ο κ. Γιανναράς: πρέπει να προβληματιστούμε, είναι μονόδρομος.

Αν προβληματιστούμε, τότε θα βγούμε από το αδιέξοδο…η ιστορία και ο πολιτισμός της Ρωμηοσύνης σε γλυκαίνει.

Θερμές ευχές

Reply
Kyriakos Papadopoulos 29 March 2011 at 00:36

http://www.youtube.com/watch?v=yYbC6u4bBXQ&feature=channel_video_title

Θα ήθελα να συμπληρώσω τα εξής, παραιτούμενος από την συγκεκριμένη συζήτηση, διότι ό,τι είχα να πω το είπα. Παραθέτω το παραπάνω βιντεο: αν έχετε την υπομονή και ακούσετε την κ. Αρβελερ (κρατάει γύρω στα έντεκα λεπτά), θα δείτε ότι ένας ιστορικός είναι υποχρεωμένος να μην είναι συναισθηματικά φορτισμένος, όταν εκθέτει ιστορικά γεγονότα.

Η κ. Αρβελερ, είμαι σίγουρος, θα νευριάσει αρκετούς εθνικιστές, με τις παραπάνω απόψεις της για τους Τούρκους, και την κουλτούρα τους. Μια ανάλογη απάντηση πήρα, ωστόσο, και από την πρόεδρο του TLG, η οποία είχε την καλοσύνη να απαντήσει σε ερώτησή μου γραπτή, περί της “ανωτερότητας” (!) της ελληνικής γλώσσας, απέναντι σε άλλες ευρωπαϊκές, λατινογενείς γλώσσες. Νόμιζα ότι είχα επιχειρήματα περί αυτού, αριθμητικά κυρίως, αλλά κούνια που με κούναγε…Η απάντησή της ήταν αποστομωτική, και επηρέασε αρκετά τον τρόπο σκέψης μου, από εκεί και μετά. Δεν είχα πατήσει τα 20 όταν έγραψα εκείνη την επιστολή. Μεταξύ άλλων, η αξιότιμη αυτή κ. καθηγήτρια, μου έγραψε ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γλωσσών, ούτε πολιτισμών. Αυτό στηρίζει και παραπάνω η κ. Αρβελέρ. Μάλιστα, στην ίδια συνέντευξη, θεωρεί ότι πολλά εκ των δεινών μας οφείλονται στον εθνικισμό μας, και στην σκέψη ότι “είμαστε πολιτιστικά ανώτεροι”…

Μ’ έχει προβληματίσει η σθεναρή “αντίσταση” και η υπερβολική αντίδραση ορισμένων, όταν εκφράζω τις απόψεις μου, και παραθέτω στοιχεία. Να με συγχωρείτε, αλλά θεωρώ ότι όποιος αντιδρά κατ’ αυτόν τον τρόπο είτε είναι άνθρωπος χαμηλής νοημοσύνης, είτε αποβλακωμένος από την υπερπληροφόρηση και τα σκουπίδια των ΜΜΕ, είτε απλά αγράμματος, αναλφάβητος με την σημερινή σημασία της λέξης.

Προσπαθούν οι ταλαίπωροι να βρούνε αντιπαραδείγματα, έστω και αν είναι μετρημένα στα δάχτυλα, που να δείχνουν την δήθεν ελληνικότητά μας. Ελληνικότητα φυσικά όπως την εννοούν: κοραϊστική, μετακενωτική.

Τί να την κάνω την “ελληνικότητα”, όταν από τον 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τα 1922 υπάρχουνε Ρωμαίοι. Για όσους γνωρίζουνε μερικά πράγματα, κι έννοιες, Ρωμαίοι υπάρχουνε ακόμα και σήμερα, και Ρωμηοσύνη. Υπάρχει μια Ρωμαιοσύνη, που αυτή είναι στην ουσία που διασώζει τους αρχαίους, ως τις μέρες μας. Αλλά δεν μένει μόνο εκεί. Διότι δικιά της είναι και η Ραβένα, δικιά της και η παλαιά Ρώμη, και το Μπαρι, και η Μικρασία, και η Αίγυπτος…ότι δεν κατάφεραν οι Πτολεμαίοι, το κατάφεραν οι Ρωμαίοι: να ενώσουνε τους πλέον εχθρικούς λαούς και πολιτισμούς: οι Θράκες γίνονται ένα με τους Έλληνες: στα πρωτοχριστιανικά χρόνια υπάρχουνε επιγραφές που δείχνουνε ζευγάρια Θρακών και Ελλήνων. Έλληνες παντρεύονται με Θράκες, και γίνονται ένα πράγμα…όπως και στην Μαύρη θάλασσα: βαρβαρικά φύλα εκχριστιανίζονται, και γίνονται Ρωμαίοι. Από που ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει…

Ακούστε την γλυκύτατη:
http://www.youtube.com/watch?v=IGfkBKYy9ng
πως στριμώχνει τους παπαγάλους…με τί άνεση…

Έχει ενδιαφέρον και το παρακάτω, όπου την σκυλοβρίζουνε
στα σχόλια:
http://www.youtube.com/watch?v=-a1lWuegMA0&feature=related

Υποκλίνομαι στην κ. Αρβελερ…διότι γνωρίζει ότι εκτίθεται σε έναν βαρβαρικό και απολίτιστο λαό…χωρίς να φοβάται.

Η κριτική μου είναι σκληρή, αλλά ωστόσο ειλικρινής: μας αρέσει η μυθοπλασία, είμαστε νάρκισσοι, δεν θέλουμε να γνωρίζουμε τα πραγματικά γεγονότα. Θα είμαστε ξένο σώμα στην Ευρώπη, τρωτοί στους εξ Ανατολής γείτονες. Αν τελικα επιβιώσουμε, θα παραμείνουμε ραγιάδες…

Υ.Γ.
Θα ήθελα να κλείσω με το εξής παράδειγμα. Φανταστείτε τις σημερινές Η.Π.Α. να χάνουνε εδάφη, και να συρρικνώνονται σε μια πολιτεία. Έστω ότι ότι συρρικνώνονται στην μιση Καλιφορνια. Φανταστείτε την Κίνα ως υπερδύναμη, και τα κινεζικά να υπερισχύουν της αγγλικής γλώσσας. Φανταστείτε την Κίνα να καταπίνει χώρες, και το τελευταίο προπύργιο αγγλοφωνίας να είναι αυτή η (μισή πια) πολιτεία. Οι “Άγγλοι” (αγγλόφωνοι δηλαδή/αγγλοσάξωνες), οι στριμωγμένοι σ’ αυτό το κομμάτι γης, είναι τόσο “Άγγλοι”, όσο “Έλληνες” ήταν οι ελληνόφωνοι Ρωμαίοι της Νικαίας. Πόσο οικτροί και αξιολύπητοι θα ‘ταν οι εναπομείναντες αμερικανοί, ν’ αυτοαποκαλούνται “Άγγλοι”, “γνήσιοι απόγονοι του Henry VIII”…

Για όσους έχουν διασωθεί ίχνη κριτικής σκέψης, το παραπάνω (φανταστικό…) παράδειγμα έχει ταίρι…

Reply
Γιάννης. 29 March 2011 at 08:52

«Η αυτοκρατορία με την ποικιλία των λαών και των εθνών που περιελάμβανε προηγούμενα το Βυζάντιο, παραχώρησε τη θέση της σε μια ελληνορθόδοξη Αυτοκρατορία, με μια ενιαία παιδεία» (Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, σ. 60).

«…το αδόκιμο όνομα Βυζάντιο για τη μεσαιωνική ελληνική αυτοκρατορία» (Γιατί το Βυζάντιο, σ. 17)

«Βυζάντιο είναι η εκχριστιανισμένη και εξελληνισμένη Ρωμαϊκή ανατολική αυτοκρατορία με την Κωνσταντινούπολη για πρωτεύουσα» (ό.π., σ. 19)

«..το μεγαλείο της μεσαιωνικής ελληνοσύνης της Ρωμανίας, του Βυζαντίου δηλαδή» (ό.π., σ. 69)

Αρβελέρ

Reply
Φιλανθρωπηνός 29 March 2011 at 09:02

Φίλε Κ.Π., ουδείς λόγος εντάσεως υπάρχει και πραγματικά είναι κρίμα να παραιτηθείς από την συγκεκριμένη συζήτηση ακριβώς στο σημείο που δίνεται το έναυσμα για γόνιμη και καλοπροαίρετη ανταλλαγή απόψεων. Επί των απόψεών σου επέτρεψέ μου ορισμένες παρατηρήσεις και αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις απαντήσεις σου :
1) όπως δικαίως αντιδράς όταν οι Δυτικοί παραχαράκτες αναφέρουν την Ρωμανία ως Βυζάντιο, θα ήταν φρόνιμο και το ίδιο κράτος όταν τελούσε εν εξορία να μην αποκαλείται “βασίλειο της Νίκαιας”. Αυτή ήταν η επωνυμία που του επεφύλασαν οι Δυτικοί για να υποδηλώσουν ότι ουδέν νόμιμο δικαίωμα είχε επί της κατακτημένης Κωνσταντινούπολης. Οι ίδιοι οι Λασκάρηδες πάντοτε ως βασιλείς και αυτοκράτορες Ρωμαίων προσαγορεύονταν, δηλώνοντας σαφώς ότι αποτελούσαν αδιάσπαστη συνέχεια της ενιαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
2) τόσο εγώ όσο και ο κος Χολέβας στο από 13-5-2008 κείμενό του, που έχει αναρτηθεί στον παρόντα ιστότοπο, αντιλαμβανόμεθα πλήρως ότι ο Ιωάννης Βατάτζης αναφέροντας επίμονα στην επιστολή του προς τον Πάπα τα “ελληνικά γένη” και “το γένος των Ελλήνων” δεν τονίζει την ελληνοφωνία του λαού του, αλλά την ελληνική του καταγωγή, για την οποία εμφανίζεται μάλιστα ιδιαιτέρως υπερήφανος. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο διάδοχός του Θεόδωρος Λάσκαρης.
3) γράφεις ότι οι Έλληνες της Νίκαιας δεν μπορούσαν να συνδεθούν με τους αρχαίους παρά μόνο μέσω της Ελληνοφωνίας, διότι δεν είχαν το ίδιο αίμα. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι α) όταν εγράφη η συγκεκριμένη επιστολή (περί το 1240) η επικράτεια του Βατάτζη είχε επεκταθεί και στα ευρωπαϊκά εδάφη (Θράκη, Μακεδονία), και β) ο ίδιος παρουσιάζεται ως βασιλέας όλων των Ρωμαίων (όπως ήταν η πάγια αντίληψη των Λασκάρηδων) ασχέτως εάν ζούν στην επικράτειά του ή αλλού. Ακόμη, όμως και εάν γίνει αποδεκτή η άποψή σου ότι αναφέρεται μόνο στον αρχικό πυρήνα του κράτους του (Δυτική Μικρά Ασία με όρια τις κοιλάδες των ποταμών Μαιάνδρου και Άλυος) με ποιά στοιχεία τεκμηριώνεται ο ισχυρισμός σου ότι αυτοί δεν κατάγονταν από τους αρχαίους Έλληνες; Στην περιοχή αυτή περιλαμβάνονται η Ιωνία, η Αιολίδα, οι αποικίες της Προποντίδας και το μετέπειτα βασίλειο της Περγάμου. Εκεί, εξ όσων γνωρίζω, κατοικούσαν Έλληνες στην αρχαιότητα. Με απλά λόγια, εάν οι “ελληνόφωνοι της Νίκαιας” δεν είχαν ελληνική καταγωγή τότε τι καταγωγή είχαν;
Δεν είμαι φυλετιστής ούτε εθνικιστής. Φυσικά υπήρχαν Ρωμαίοι που δεν είχαν ελληνική καταγωγή, αυτό, όμως, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως κανόνας για όλες τις περιοχές. Απλά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνάγεται και σε τι εξυπηρετεί να αποσυνδεθούν πλήρως οι Ρωμαίοι από τους αρχαίους Έλληνες, προβάλλοντας ως μοναδικό τους συνεκτικό στοιχείο την κοινή γλώσσα.

Reply
Γιάννης. 29 March 2011 at 09:18

εἰ μὲν τοὺς Γραικοὺς ἡμᾶς κινδυνεύοντες ἀπολέσθαι…διὸ καὶ ἡμεῖς οἱ Γραικοὶ ἄπληγες…

Πατριάρχης Γερμανός Β’ σε επιστολή προς τον πάπα Γρηγόριο Θ’ στα 1213

Reply
Γιάννης. 29 March 2011 at 09:55

«Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από τους σύγχρονους Έλληνες παντού σε όλη τη χώρα μας, που να μην τιμά την πόλη μας σαν πρόγονο, θεωρώντας την μητέρα της παιδείας…Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας της πόλης μας και με τέτοια ακρίβεια σε κάθε τι που γινόταν διαφύλαξε τους νόμους των αρχαίων Ελλήνων. Η σχέση της μαζί τους δεν περιορίστηκε μονάχα στο όνομα. Γιατί παραλείπω την φιλοσοφία κι όσους ασχολήθηκαν εδώ μ’ αυτήν· είναι τόσοι πολλοί, που ούτε σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσοι»

Νικόλαος Καβάσιλας (†1371) – “φραγκεμένος” οπαδός της “μετακένωσης”, ο οποίος ανήκε σε ένα “ρεύμα ανθρώπων, με πνευματικό καθοδηγητή τον Γ. Γεμιστό (Πλήθωνα), οι οποίοι εκθαμβώνονται από την “ξεπλυμένη από την επίδραση του Χριστιανισμού” μελέτη των αρχαίων κειμένων”

Reply
Kyriakos Papadopoulos 29 March 2011 at 14:05

@Φίλε Γιάννη,

Νομίζω ότι δεν έχεις μπει καν στον κόπο να διαβάσεις την συζήτηση από την αρχή, γι’ αυτό επαναλαμβάνεις (copy & paste) πράγματα που έχουν ειπωθεί και καληφθεί (Καρλομάγνος, Φραγκοκρατία, βασίλειο της Νικαίας, νοθεία κειμένων κλπ.).

Μάλλον επιλεκτικά αναφέρεσαι στην κ. Αρβελερ, διότι στο βιβλίο της “Γιατί το Βυζάντιο”, στην εισαγωγή, κάνει εκτενή αναφορά στην ιστορική παραχάραξη του ονόματος “Ρωμαίος” σε “Γραικός”. Μάλιστα, αναφέρει τους λόγους για τους οποίους έχουμε δεμένα χέρια σήμερα, και δεν μπορούμε καν να αναφερθούμε σε ρωμαϊκή καταγωγή μας, διότι αυτή την καταγωγή την διεκδικούν οι σημερινοί Ιταλοί κλπ. κλπ. Νομίζω ότι όλο σου του πνεύμα δείχνει ρηχότητα, μάταιη επιθετικότητα (διάβασε τί γράφεις για τον Καβασιλα) και γενική αμορφωσιά.

Αν είχες παρακολουθήσει πραγματικά την κ. Αρβελέρ, τότε θα είχες συμπεράνει ότι:
(ι) θεωρεί ότι είμαστε Ρωμαίοι/Ρωμηοί, με ελληνιστικό υπόβαθρο, ελληνόφωνοι, Χριστιανοί (υπάρχει η καταπληκτική σειρα ντοκυμανταιρ, 1994, στο youtube, σε έξι επεισόδια).
(ιι) είναι αστείο να μιλάμε με φυλετικά κριτήρια
(ιιι) το “βυζάντιο” δεν κράτησε την ελληνική μυθολογία, και την ελληνική γραμματεία την αφομοίωσε κρατώντας πολύ συγκεκριμένα στοιχεία. Εν ολίγοις: πολιτιστικά μας ενώνει η γλώσσα με τους αρχαίους, αλλά ούτε το όμαιμον, ούτε το ομόθρησκον. Άλλωστε και στις ομιλίες της (έχεις συζητήσει μαζί της ποτέ από κοντά;) αναφέρει “ξαφνικά γίναμε όλοι Αρχαίοι Έλληνες”…το λέει σθεναρά, χωρίς να φοβάται τις αντιδράσεις, και προσθέτει ότι η Μεγάλη Βλαχία (η σημερινή Θεσσαλία) ήταν λατινόφωνη, ενώ η Μακεδονία είχε επικοιστεί από Αρμενίους.
(ιv) Η προσφορά της κ. Αρβελερ στην επιστήμη της ιστορίας είναι τεράστια, διότι συμβάλλει καθοριστικά και αυτή στ.ην εξοικείωση με την παρεξηγημένη ιστορία μας, των τελευταίων δυο χιλιετιών..

Νομίζω ότι εκθέτεις πολλά με τον τρόπο που γράφεις, γι’ αυτό και την απάντησή μου στου την δίνω έμμεσα, παρακάτω.

@Φίλε Φιλανθρωπινέ, χαίρομαι για την αντίθετη άποψη, όταν αυτή εκτίθεται εμπεριστατωμένα και χωρίς φανατισμό. Ακόμα και στα debate, εδώ στο εξωτερικό, όλα γίνονται πολιτισμένα και νηφάλια. Με τους γραικύλους δυσκολεύουμε να μην παρασυρθώ σε “ομηρικές” διαμάχες, και γι’ αυτό αποφεύγω να συναναστρέφομαι και να μιλώ με άτομα κολλημένα.

Σ’ ευχαριστώ θερμά για την έκθεση απόψεών σου. Δεν εγκαταλείπω την συζήτηση γιατί δεν θα ήθελα να συνεχιστεί, αλλά διότι τρώει πάρα πολύ χρόνο, σε μια δύσκολη περίοδο του εξαμήνου. Το να ανοίξω βιβλία, τον ΤLG, και να γράψω ένα κειμενάκει εδώ, δεν σημαίνει τίποτα. Ούτε θα έχω δώσει το 100% του εαυτού μου, ούτε και θα διαβάσει κανείς προσεκτικά αυτά που γράφω. Μάταιες είναι η εκτεταμένες συζητήσεις σε τέτοια ηλεκτρονικά φορα, διότι δεν συζητάς μόνο με ακαδημαϊκούς ή καλλιεργημένους τελοσπάντων ανθρώπους, αλλά και με αποτυχημένους, καταθλιπτικούς, που εκτονώνονται γράφοντας.

Λυπάμαι που το γράφω. Μερικές φορές νομίζω ότι η Ελλάδα βρίσκεται όπου βρίσκεται διότι το αξίζει. Διότι η ίδια το θέλησε.

Φαίνεται άλλωστε αυτό, από τον φανατισμό, όπου επιστρατεύονται ακόμα και ψευδεπίγραφα κείμενα (αν με νοεί ο παραπάνω φίλτατος), για να στηριχθούν οι απόψεις (τους). Ας είναι και ο Μελισσηνός/Μελισσουργός, ας είναι και η ψευδής Δωρεά του Κωνσταντίνου, ας είναι και τα χρονικά του Λορς: την δουλειά μας να κάνουν, και είναι “καλά”…αλλά πολύ φοβάμαι ότι όλοι αυτοί απλώς γκουγκλαρουνε, και βρίσκουνε τσιτατα από τους γνωστούς Καρα…ς, για να μην αναφέρουμε ονόματα εδώ…ένας τέτοιος ελληνάρας μου ‘δειχνε μεταφορά στην νεο-ελληνική του χρονικού του Μωρέα, χωρίς να καταλαβαίνει την ανοησία του εγχειρήματός του: ο προσδιορισμός Ρωμαίος μετατρέπεται σε Έλλην, όπως στον Περτουζι μετατρέπεται αυτόματα σε Byzantino.

Τέτοιο μίσος για το παρελθόν μας…

Θερμές ευχές

Reply
admin 29 March 2011 at 16:06

Αγαπητέ κ. Κ.Π.

αν θέλετε, στείλτε μου ένα απλό μήνυμα στο

antibaro (papaki) antibaro (teleia) gr

Θα ήθελα να ζητήσω τη βοήθειά σας σε κάτι.

Ευχαριστώ.

Ανδρέας.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 29 March 2011 at 18:26

Αγαπητό Αντίβαρο,

Ευχαρίστως θα σας στείλω μήνυμα.

Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι, στην τελευταία μου απάντηση, προς τον αγαπητό κ. Φιλανθρωπινό.

Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Χολέβας κάνει για ακόμα μια φορά ένα λάθος πάνω στις πηγές (το προηγούμενο το παρατήρησα σε αναφορά του στον πλαστογραφημένο “τελευταίο λόγο” του Κων. ΧΙ Παλαιολόγου, όπου είναι του ψευδο-Σφραντζή, παρμένο από τον Λεοναρδο τον Χίο).

Η επιστολή του Ιωάννη Βατατζη είναι στην ΛΑΤΙΝΙΚΗ κύριοι, και όχι στην ελληνική.

Τα κείμενα που αναφέρονται στον αυτοκράτορα, στην ελληνική είναι:

☩ Πρόσταγμα διορίζον τῷ πιγκέρνῃ Κομνηνῷ (1t)
τῷ Καντακουζηνῷ δεφενδεύειν τὴν μονὴν εἰς τὰ (2t)
προσκυρωθέντα ἐλαϊκὰ δένδρα παρὰ τοῦ ἀοιδίμου (3t)
ἐν βασιλεῦσι καὶ ἁγίου κτήτορος αὐτῆς, κυροῦ Ἰω- (4t)
άννου τοῦ Δούκα, ἐπεὶ διηνωχλοῦντο παρὰ τοῦ (5t)
μητροπολίτου Σμύρνης ☩. (6t)

και

☩ Πρόσταγμα δωρεαστικὸν χάριν τῆς δωρη-
θείσης τῇ μονῇ ἑτέρας γῆς ἀπὸ τῆς κατὰ τὸν Κού-
κουλον δημοσιακῆς γῆς ἑτέρων ζευγαρίων ἕξ ☩

Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Χολέβας, αναφερόμενος στο βιβλίο του κ. Βακαλόπουλου, δεν γνωρίζει ότι η συγκεκριμένη επιστολό του Ιωάννη ΙΙΙ γράφηκε στην (φραγκο-)λατινική.

Επίσης, προς τον @Γιάννη: η κ. Αρβελερ τονίζει ότι “συμβατικά” χρησιμοποιούμε τους όρους “Βυζάντιο” και “Ελληνισμός” “για να συνενοούμαστε” (βλέπε επίσης εισαγωγή της στο προαναφερθεν βιβλίο Γιατί το Βυζάντιο), διότι η προσδιορισμός Ρωμαίος διεκδικείται από τον Παπισμό και τους πνευματικούς απογόνους των Φράγκων.

Επειδή όπως σας έγραψα γράφω βιαστικά, θα σας παραθέσω και την γνήσια επιστολή -στην λατινική- του Ιωάννη ΙΙΙ, προσεχώς.

Ιδεοληψίας και ιδεολογήματος το ανάγνωσμα…συνεχίστε έτσι…

Reply
Kyriakos Papadopoulos 29 March 2011 at 19:34

Έχω αφαιρέσει το όνομα του __κορυφαίου__ ιστορικού, παγκοσμίου φήμης, από την παρακάτω επιστολή του προς την ταπεινότητά μου.

Του έθιξα, αναλυτικά, κάποια προβλήματα που αντιμετώπιζα με τις πηγές.

Διαβάστε ___προσεκτικά___ αυτά που γράφει.

Συστήνω σε όλους σας, αγαπητοί μου, να είστε ΠΟΛΥ προσεκτικοί όταν αναφέρεστε σε παλαιά κείμενα.

Μου δώσατε ακόμα μια αφορμή να “διορθώσω” τον αγαπητό και σεβαστό κ. Χολέβα (για τον οποίο τρέφω σεβασμό, και του οποίου είμαι θαυμαστής).

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ επιτέλους να κάνετε λάθη που εκθέτουνε το Αντίβαρο και όλους εμάς, στους Βερεμο-Δραγωνο-Ρεπουσο-Δημου-Κουλουρηδες!!

Dear Kyriako

It was a pleasure to receive your email. On the first question, you are quite right to point to an increasingly large danger that comes with the expansion of the internet. I think there are two issues. One is the general one that not everything (or perhaps, very little) that one finds on the internet is reliable or up to date. The general reader, or students searching for information, can easily be misled, unless they are able to evaluate what they find. Secondly, and more specific to the question of ancient or medieval Greek literature, there is little awareness on behalf of the general public, or students, about the way in which our texts of Greek authors have been improved over time through study of the manuscripts, a greater understanding of the language of that period, etc. Thus it makes a huge difference whether one uses a text of the early nineteenth century (like the one you found) or, if one is available, a more modern edition. The two problems reinforce each other because of the fact that old, out of date, editions, are being digitised and made freely available.

The scholarly community is of course aware of both of these problems. In fact, there is a reliable digital collection of Greek literature, which aims at complete coverage of everything written in Greek, and now goes up to 1453 (though there are still some gaps). This is called the Thesaurus Linguae Graecae, and is based in the University of California. It uses the most up to date editions (and gives full information on which editions it uses for each author or work). One can read or browse, but can also search for terms or combinations of terms, within particular authors or works, within particular periods, or even across the whole corpus.

The TLG make a few texts available online free, but otherwise access is by subscription. Most universities with a department of Classics, Greek, etc. will have a subscription. This is definitely the most reliable way to find texts online, and has in many ways revolutionised the study of Greek literature. For serious study, however, one still needs to look at actual modern printed editions, as the TLG does not give an apparatus criticus with information on variant readings, and of course only digitises a single edition (in many authors, different editions may print slightly different texts).

It may be that Birmingham has a subscription to the TLG. If you simply go to http://www.tlg.uci.edu from a computer on campus (or a computer with authorisation as though on campus) and try accessing it, you should find out. If you don’t have access through the university, a year’s subscription is $100.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 30 March 2011 at 05:03

Μόλις έλαβα ένα μήνυμα, από γνωστό μου Ιταλό κλασσικιστή, ιστορικό, όπου εργάζεται πάντω στον εμπόριο των Ενετών, πριν και μετά την ιταλική Αναγέννηση (λεπτομέρειες μπορώ να αναφέρω μόνο στο Αντίβαρο, προσωπικά, στο email).

Ψάξαμε μαζί την δήθεν επιστολή του Ιωάννη ΙΙΙ, και βρήκαμε (εύκολα) ότι έχει απορριφθεί από το TLG (την πλέον έγκυρη βάση δεδομένων που υπάρχει αυτή την στιγμή!), ως ψευδεπίγραφη. Μάλιστα, ο τελευταίος (σοβαρός) ιστορικός που την υπερασπίστηκε ήταν ο V. Grumel, στην εργασία του, 80 χρόνια πριν, με τίτλο:
L’authenticit de la lettre de Jean Vatatzes, empereur
de Nice, au Pope Grgoire IX’, _Echos d’Orient_ 29 (1930)

Δυστυχώς, πέρα από τον Βακαλόπουλο, θα επιμείνω ότι εκτιθέμεθα όλοι μας με τέτοια λάθη.

Ο κ. Χολέβας έγραψε το άρθρο του με την καλύτερη διάθεση, αλλά δυστυχώς εξυπηρετεί, έμμεσα, ιστορικούς που αποδομούν, διότι εύκολα ανακαλύπτουν τις “τρύπες” στον γραπτό μας λόγο.

Φίλτατοι, από το να κάνετε κωλοτούμπες και να πανηγυρίζετε κάθε φορά που βρίσκεται την λέξη “Έλλην” ή “Γραικός”, καλύτερα θα ‘τανε να στρωθείτε στην μελέτη, και να ρωτάτε και κανέναν ειδικό. Οι αιώνες 15ο-19ος, όπως γράφει και ο κορυφαίος ιστορικός Μάριος Φιλιππίδης, διέπονται από “χάος” Γίνεται “της νοθείας”, και δυστυχώς πολλά κείμενα που τα θεωρούσαν “παλαιά”, αποδείχθηκαν αρκετά νεότερα, με τις σύγχρονες μεθόδους έρευνας που άρχισαν να χρησιμοποιούνται στην ιστορία και την αρχαιολογία.

Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η (πλαστή) επιστολή αυτή ήταν το 1757 (Doelger).

Υπάρχουν μόνο ΔΥΟ κείμενα, στην ελληνική γλώσσα, που αναφέρονται στον Ιωάννη ΙΙΙ Δούκα Βατάτζη, δυστυχώς, που είναι γνήσια, και αφορούν (όπως θα διαβάσατε παραπάνω), περιουσιακά στοιχεία Μονής.

Παύση…

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 05:31

η κ. Αρβελερ τονίζει ότι “συμβατικά” χρησιμοποιούμε τους όρους “Βυζάντιο” και “Ελληνισμός” “για να συνενοούμαστε”

Συνεπώς η Αρβελέρ συμβατικά αποκαλεί ελληνική, συμβατικά εξελληνισμένη και συμβατικά ελληνορθόδοξη την βυζαντινή αυτοκρατορία. αυτό καταλάβατε δηλαδή εσείς. Πολύ καλά.

Με τον Καβάσιλα, ή τον Πατριάρχη στα 1213 τι έγινε; Οπαδός του Πλήθωνα κι αυτός;

Οπαδός του Πλήθωνα και της αρχαιολατρίας, μάλλον, όπως και ο Θεοφάνης:
Όπως γράφει ο Δ. Κωνσταντέλος (Μαρτυρίες για την Ταυτότητα των Βυζαντινών και των Ρωμιών σε Ελληνικές Πηγές) «Σε γράμμα του στο πνευματικό του παιδί Ναυκράτιο, ο Θεόδωρος Στουδίτης [759-826] εκφράζει τη λύπη του για κάποιο μοναχό ονόματι Ορέστη που λιποτάκτησε στους εικονομάχους και τον ενθαρρύνει να μείνει πιστός στις αρχές του «χάριν της δόξης του Χρίστου υπέρ ου δονείται η ταπεινή Γραικία μάλα». Η Γραικία εδώ, η οποία συνταράσσεται πολύ από την εικονομαχία, είναι ολόκληρη η βυζαντινή αυτοκρατορία. Σε παρηγορητική του επιστολή στην ηγουμένη Ευφροσύνη της Μονής Κλουβίου, ο Θεόδωρος ομιλεί για στρατηγίες και δημαγωγίες «και εν Αρμενία και εν Γραικία». Η δυτικά της «αφ’ ηλίου ανατολών» Αρμενίας Γραικία δεν είναι άλλη ειμή η βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι γηγενείς ή όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ονομάζονται Γραικοί από τον διάσημο ηγούμενο της Μονής Στουδίου. Σε επιστολή του στον ασηκρήτη Στέφανο, ο Θεόδωρος θρηνεί την εικονομαχική πολιτική του αυτοκράτορα Λέοντα του Δ’ [775-780] και ιδιαίτερα τις διώξεις εναντίον των εικονοφίλων πού εξαπέλυσε το 780. Αποκαλεί τον αυτοκράτορα αντίχριστο προ του Αντιχρίστου και εκφωνεί: «Ακούσατε πάντα τα έθνη, ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην τι γέγονεν εν Γραικοίς» (Θεοδώρου Στουδίτου, Επιστολές 145, 458, 419, έκδοσις Georgios Fatouros, Theodori Studitae Epistulae 2, τόμοι (Walter de Gruyter: Berolini 1991) σσ. 261, 652,587)».

Ο Κωνσταντέλος γράφει: «Ο Θεοφάνης, που έγραψε στις αρχές του 9ου αιώνα, διηγείται ότι όταν πρεσβεία από την Κωνσταντινούπολη μετέβη στην Αυλή του Καρλομάγνου για να ζητήσει την κόρη του Ερυθρώ ως σύζυγο του Κωνσταντίνου του 6ου άφησε πίσω τον διδάσκαλο και μοναχό Ελισσαίο για να διδάξει στην Ερυθρώ τη γλώσσα και την παιδεία των Γραικών και τους νόμους της Ρωμαϊκής Πολιτείας. Για τον Θεοφάνη ο λαός, η γλώσσα, η παιδεία είναι Γραικοί και Γραικικοί

Όπως και ο Σχολάριος, που είναι “παιδί των Ελλήνων” όπως και οι άλλοι σύγχρονοί του,που τους αποκαλεί Έλληνες.

O Αθανάσιος Πάριος κάνει λόγο για «Αυτοκρατορία των Γραικών» (Αντιφώνησις, κεφ. Δ’) και «Γραικορωμαϊκή αυτοκρατορία» (Αντιφώνησις, κεφ. Ε’), για το «σημερινό Ελληνικό Έθνος» (ό.π., κεφ. ΣΤ’).

“φραγκεμένος” και αυτός

Πάρτε το απόφαση, εσείς οι ρωμανιδιστές, οι θεωρίες του Ρωμανίδη είναι τόσο έγκυρες όσο ο αντιβυζαντινισμός του Κοραή.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 30 March 2011 at 05:44

Φίλε μου Γιάννη,

Σου εξήγησα και παραπάνω: ηρέμησε, και άσε τις κωλοτούμπες…προσπερνάς όλα τα μηνύματά μου, και γράφεις τα τροπάριά σου…για δες τί έγραψα παραπάνω…

Μόλις έλαβα ένα μήνυμα, από γνωστό μου Ιταλό κλασσικιστή, ιστορικό, όπου εργάζεται πάντω στον εμπόριο των Ενετών, πριν και μετά την ιταλική Αναγέννηση (λεπτομέρειες μπορώ να αναφέρω μόνο στο Αντίβαρο, προσωπικά, στο email).

Ψάξαμε μαζί την δήθεν επιστολή του Ιωάννη ΙΙΙ, και βρήκαμε (εύκολα) ότι έχει απορριφθεί από το TLG (την πλέον έγκυρη βάση δεδομένων που υπάρχει αυτή την στιγμή!), ως ψευδεπίγραφη. Μάλιστα, ο τελευταίος (σοβαρός) ιστορικός που την υπερασπίστηκε ήταν ο V. Grumel, στην εργασία του, 80 χρόνια πριν, με τίτλο:
L’authenticit de la lettre de Jean Vatatzes, empereur
de Nice, au Pope Grgoire IX’, _Echos d’Orient_ 29 (1930)

Δυστυχώς, πέρα από τον Βακαλόπουλο, θα επιμείνω ότι εκτιθέμεθα όλοι μας με τέτοια λάθη.

Ο κ. Χολέβας έγραψε το άρθρο του με την καλύτερη διάθεση, αλλά δυστυχώς εξυπηρετεί, έμμεσα, ιστορικούς που αποδομούν, διότι εύκολα ανακαλύπτουν τις “τρύπες” στον γραπτό μας λόγο.

Φίλτατοι, από το να κάνετε κωλοτούμπες και να πανηγυρίζετε κάθε φορά που βρίσκεται την λέξη “Έλλην” ή “Γραικός”, καλύτερα θα ‘τανε να στρωθείτε στην μελέτη, και να ρωτάτε και κανέναν ειδικό. Οι αιώνες 15ο-19ος, όπως γράφει και ο κορυφαίος ιστορικός Μάριος Φιλιππίδης, διέπονται από “χάος” Γίνεται “της νοθείας”, και δυστυχώς πολλά κείμενα που τα θεωρούσαν “παλαιά”, αποδείχθηκαν αρκετά νεότερα, με τις σύγχρονες μεθόδους έρευνας που άρχισαν να χρησιμοποιούνται στην ιστορία και την αρχαιολογία.

Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η (πλαστή) επιστολή αυτή ήταν το 1757 (Doelger).

Υπάρχουν μόνο ΔΥΟ κείμενα, στην ελληνική γλώσσα, που αναφέρονται στον Ιωάννη ΙΙΙ Δούκα Βατάτζη, δυστυχώς, που είναι γνήσια, και αφορούν (όπως θα διαβάσατε παραπάνω), περιουσιακά στοιχεία Μονής.

Παύση…

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 05:45

1. Aug. Heisenberg, ιστορικός:

«Βυζαντινό είναι το εκχριστιανισθέν ρωμαϊκό κράτος του ελληνικού έθνους» (Staat und Gesellschaft des byzantinischen Reiches, Die Kultur der Gegenwart, s. 364)

2. D. Talbot Rice, ιστορικός:

«Το Βυζάντιο πρέπει πραγματικά να μελετηθεί σαν ένα κεφάλαιο της μακρόχρονης ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού στοχασμού» (Byzantines, 26)

3. Arnold Toynbee, ιστορικός:

«Τον 5ο αιώνα η αυτοκρατορία συνέχισε να είναι κατ’ όνομα ρωμαϊκή, αλλά στην πραγματικότητα είχε καταστεί ελληνική και παρέμεινε ελληνική» (Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους, σ. 187)

4. H.-G. Beck, ιστορικός:

«Η αυτοκρατορία έγινε «βυζαντινή» επειδή η κατακτημένη Ελλάδα είχε για μια ακόμη φορά νικήσει στο πνευματικό πεδίο και μπορούσε πια να θεωρήσει την κρατική εξουσία και την κρατική οργάνωση, που αρχικά της ήταν τόσο ξένες, ως ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούσε κανείς να σταδιοδρομήσει, και να διαπρέψει χωρίς να είναι πια ανάγκη να αφήνει τα κοινά στους Λατίνους» (Η βυζαντινή Χιλιετία, σ. 38).

5. St. Runciman, ιστορικός:

«Δε νομίζω ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι περισσότερο Έλληνες από τους Βυζαντινούς» (Συνέντευξη στην Λ. Θωμά)

6. L. Brehier, ιστορικός:

«Το Βυζαντινό κράτος είναι η οργανική ανάπτυξις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλ’ έγινεν ελληνικόν και χριστιανικόν και ευρίσκομεν εις αυτό ηνωμένα τα τρία θεμελιώδη στοιχεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού: τον Ελληνισμόν, το Ρωμαϊκόν Δίκαιον και τον Χριστιανισμόν» (Le dιvelopement des ιtudes d’ historie Byzantine, Revue d’ Auvergne, τ. 18, σ. 34)

7. Ch. Diehl, ιστορικός:

Θεωρεί τους Βυζαντινούς Έλληνες, αναφέρεται στον εξελληνισμό της Ρωμανίας μετά τον Ηράκλειο (Ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας, σ. 69 κ.ε.) και γράφει ότι το Ρωμαίος σημαίνει τον Έλληνα.

8. Ostrogorsky, ιστορικός:

Γράφει για την εποχή του Ηράκλειου (7ος αι.) «Το Βυζάντιο, αν και παραμένει πάντα σταθερά προσκολλημένο στις ρωμαϊκές πολιτικές ιδέες και παραδόσεις, μεταβάλλεται σε ένα μεσαιωνικό ελληνικό κράτος» (Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, τ. Α’, σ. 217)

9. J. B. Bury, ιστορικός:

«Ο πολιτισμός του Βυζαντινού κράτους έχοντας βαθειές ρίζες στο παρελθόν, ήταν η τελευταία φάση του ελληνικού πολιτισμού» (History of the later roman empire from the death of Theodosius I to the death of Justinian)

10. Αλέξανδρος Καζντάν, ιστορικός:

Σε μια μελέτη του τονίζει ότι η Αυτοκρατορία ήταν ελληνική, αν και περιείχε μερικές μειονότητες, Αρμενίους, Ιταλούς, Σλάβους (Alexander Kazhdan and Antony Cutler, “Continuity and Discontinuity in Byzantine History”, Byzantion τόμ. 32 (1982), σ. 465)

11. Gyula Moravcsik, ελληνιστής-φιλόλογος:

Γράφει ότι είναι προτιμότερο να μιλάμε για Ελληνολογία παρά για Βυζαντινολογία (Byzantion, τομ. 25 (1965), σσ. 291-301).

12. Jacques Le Goff, ιστορικός:

Χαρακτηρίζει το βυζαντινό στόλο ελληνικό και τους Βυζαντινούς Έλληνες (Ο πολιτισμός της Μεσαιωνικής Δύσης, σ. 68-69) και γράφει αλλού: «Στην προοπτική της ενωμένης Ευρώπης, η δυτική ιστοριογραφία και η δυτική κοινή γνώμη οφείλουν 1) να αναγνωρίσουν στην Ελλάδα το βυζαντινό παρελθόν της, 2) να επανεντάξουν το Βυζάντιο στην γενική ιστορία, στο Μεσαίωνα ως σύνολο και στη μακρά διάρκειά του. Τέλος 3) οφείλουμε να παραχωρήσουμε στο Βυζάντιο τη δική του θέση. Βυζάντιο, πρωτότυπος κρίκος δημιουργίας και εκπολιτισμού, του ελληνισμού και της ευρωπαϊκής ιστορίας» (Βυζάντιο και Ευρώπη, Συμπόσιο, Παρίσι, Maison de l’ Europe, σ. 104, 105).

13. H. Hunger, φιλόλογος:

Σε διεθνές συνέδριο Βυζαντινολογίας «επανειλημμένα τονίστηκε από τον καθηγητή Hunger ότι δεν πρέπει να γίνεται πλέον διάκριση μεταξύ Byzantinistik και Neogräzistik, μεταξύ δηλαδή βυζαντινολογίας και νεοελληνικής φιλολογίας, διότι Βυζάντιο και Νέος Ελληνισμός αποτελούν ενότητα» (Θ. Ν. Ζήση, Επόμενοι τοις θείοις πατράσι. Αρχές και κριτήρια της Πατερικής Θεολογίας, σ. 88).

14. F. Gregorovius, ιστορικός:

«Διὰ τῆς κτίσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως διεσώθη ἡ περεταίρω ὕπαρξις τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους και διετηρήθησαν ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπότητος οἱ θησαυροὶ τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ. Πράγματι, δ’ ἄνευ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Πελοπόννησος ἤθελον κατακτηθῆ καὶ οἰκισθῆ ὑπὸ ξένων βαρβάρων ἐθνῶν» (Ιστορία των Αθηνών, τ. 1, σ. 89).

15. Ν. Σβορώνος, ιστορικός:

i) «Δεν μπόρεσα να κάνω ποτέ μου το διαχωρισμό ανάμεσα στο Βυζάντιο και τον νέο ελληνισμό» (Κ.Θ. Δημαρά και Νίκου Σβορώνου, Η μέθοδος της ιστορίας, σ. 104).

ii) Ο ελληνικός λαός στον Μεσαίωνα στην Αν. Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία «γίνεται ο κυρίαρχος λαός ενός νέου πολιτικού σχηματισμού» (Ανάλεκτα Νεοελληνικής ιστορίας και ιστοριογραφίας, σ. 110)· ο ελληνικός χαρακτήρας της Ρωμ. Αυτοκρατορίας «εδραιώνεται όλο και περισσότερο» (ό.π.)· «η διοίκηση [της Ρωμανίας] περνάει στα χέρια των Ελλήνων και των εξελληνισμένων» (ό.π.)· και «ο ρωμαϊκός χαρακτήρας [του Βυζ. Κράτους] μετατρέπεται σε ένα μακρινό και ουσιαστικό ιδεώδες» (ό.π., σ. 111) ιδίως μετά τον Ιουστινιανό.

iii) «Τα στοιχεία της αδιάκοπης πολιτιστικής και ως ένα σημείο της εθνολογικής συνέχειας…εμποδίζουν να δούμε στον μεσαιωνικό Ελληνισμό έναν νέο λαό, μια καινούργια εθνότητα, άσχετη, ή με κάποια μόνο μακρινή σχέση με τον αρχαίο Ελληνισμό, αλλά μας κάνουν να βλέπουμε σε αυτόν μια νέα φάση του ίδιου λαού» (Το ελληνικό έθνος. Γένεση και διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού, σ. 64)

16. Ρ. Αποστολίδης, φιλόλογος:

Κάνει λόγο για «τη λεγόμενη Ανατολική μετά, τη Βυζαντινή μας Αυτοκρατορία τη μεστή ελληνισμού» (πρόλογος στην Ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, του Ντρόυζεν).

17. Bowerstock Glen W., ιστορικός:

«Είναι πράγματι ευχάριστο να παρατηρούμε ότι ο Frank Clover και ο Stephen Humphreys, στις εισαγωγικές παρατηρήσεις του σε μια πρόσφατη συλλογή σημαντικών άρθρων για την ύστερη αρχαιότητα, εμφανίζονται να προϋποθέτουν την άποψη αυτή όταν γράφουν: “Υπό την αιγίδα της Κωνσταντινούπολης, ο αυτοκρατορικός ελληνισμός, σαφώς ελληνικός στη μορφή και την άποψή του, αντικατέστησε τον παλιό ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, που υπήρξε ο κυρίαρχος τρόπος ζωής στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (Tradition and Innovation in Late Antiquity, Madison, Wis. 1989, σ. 10)» (Ο Ελληνισμός στην Ύστερη Αρχαιότητα, σ. 15).

18. P. Lemerle, ιστορικός:

Κάνει λόγο για «ελληνικό Μεσαίωνα» (Ο πρώτος βυζαντινός ουμανισμός, σ. 52), για «εξελληνισμό της Αυτοκρατορίας» (ό.π., σ. 71) κατά την Εικονομαχία, χρησιμοποιεί το Έλληνες αναφερόμενος στους Βυζαντινούς του 9ου και 10ου αι. (ό.π., σ. 156-7 και 251), οι βυζαντινοί στρατηγοί που νίκησαν στα πεδία της μάχης τους Άραβες ή τους Βούλγαρους καλούνται «Έλληνες στρατηγοί» (ό.π., σ. 275), κάνει λόγο για «χριστιανικό ελληνισμό» (ό.π., σ. 279), για «Έλληνες του Βυζαντίου» (ό.π., σ. 284) και για τον «τρίτο ελληνισμό, τον ελληνισμό του Βυζαντίου» (ό.π., σ. 285).

19. Κ. Κρουμμπάχερ, φιλόλογος:

i) «ήτο του ελληνισμού το κράτος εν τη αυτοκρατορία» και «Ρωμαίος εσήμαινε, εν τέλει τον Έλληνα» (Ιστορία της βυζαντηνής Λογοτεχνίας, τ. Α’, σ. 40, 7).

ii) «Την ηγεμονία διετήρησαν τα ελληνικήν έχοντα την γλώσσαν εθνικά στοιχεία, αδιάφορον αν εις τας φλέβας των έρρεε μία σταγών περισσότερο ή ολιγώτερον αίματος αρχαίου ελληνικού» (Ιστορία της Βυζαντηνής Λογοτεχνίας, τ. Α’, σ. 40).

20. Karl Roth, ιστορικός:

«Στο Βυζαντινό Κράτος ο Ελληνισμός… πήρε άλλη μια φορά κρατική μορφή» και «Τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της ελληνικής φυλής γίνονται όλο και περισσότερο εντονώτερα στο βυζαντινό κράτος, κι’ έτσι μ’ όλες τις ανατολικές επιδράσεις έμεινε ένα κράτος ελληνικό» (Ιστορία του Βυζαντινού πολιτισμού, σ. 5, 99).

21. Ε. Αρβελέρ, ιστορικός:

…..

22. Β. Τατάκης, φιλόλογος:

1. «Η βυζαντινή εποχή αποτελεί κατά κύριο λόγο μία περίοδο της ιστορίας του ελληνικού λαού» (Η Βυζαντινή Φιλοσοφία, σ. 22).

2. «Η βυζαντινή φιλοσοφία αποτελεί αδιάσπαστη συνέχεια της περιόδου που προηγείται (…) Η βυζαντινή φιλοσοφία αποτελεί μία μορφή της ελληνικής φιλοσοφίας, του ελληνικού λόγου και της ελληνικής ψυχής» (Η Βυζαντινή Φιλοσοφία, σ. 22).

23. Κ. Μαρξ, φιλόσοφος:

Αναφέρεται στον “ελληνικό πατριωτισμό” του βασιλείου της Νίκαιας και αποκαλεί Έλληνες αυτοκράτορες τους αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης (άρθρο στην New York Daily Tribune 12/8/1853 – Λονδίνο 29/7/1853). Επίσης ο ίδιος γράφει:

«…η ευρωπαϊκή ελληνική αυτοκρατορία» (στο ίδιο άρθρο, της 12-8-1853)

«..τους Έλληνες αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης» (6-5-1854)

«…οι Έλληνες αυτοκράτορες» (3-5-1854)

«…των Ελλήνων ηγεμόνων» (9-1-1857). Επίσης γράφει:

«Οι Έλληνες του λεγόμενου [ελληνικού] βασιλείου, καθώς κι όσοι ζουν στα Ιόνια νησιά υπό βρεταννική κυριαρχία…..Φθάνουν μάλιστα να ονειρεύονται και την παλινόρθωση του Βυζαντίου» (29-3-1854)

24. Sture Linner, ιστορικός:

«Ακόμα και οι ερευνητές που αρνούνται την ιδέα μιας απόλυτης συνέχειας στο Βυζάντιο, θα πρέπει να πιστοποιήσουν ότι στην Ανατολή υπήρχαν περισσότερα στοιχεία της αρχαιότητας απ’ ό,τι στη Δύση» (Ιστορία του Βυζαντινού Πολιτισμού, σ. 124).

«Ανεξάρτητα από το πώς θέλει να δει κανείς τον βυζαντινό πολιτισμό σε σχέση με τον αρχαίο ελληνικό, συνήθως τον βλέπει σαν μια ενότητα» (ό.π., σ. 262)

«Οι Βυζαντινοί…είχαν πάντοτε συνείδηση του ελληνικού τους παρελθόντος» (ό.π., σ. 219)

25. H. Baynes-H.St.L.B. Moss, ιστορικοί:

«Είναι αδύνατον να προβληθή αντίρρηση για τη συνέχεια του βυζαντινού πολιτισμού. Μέσα στην αυτοκρατορία η παιδεία του ελληνιστικού κόσμου που αναπτύχθηκε στα βασίλεια τω διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνεχίζεται και επηρεάζει βαθιά τα επιτεύγματα του Βυζαντίου. Γιατί οι Βυζαντινοί είναι χριστιανοί Αλεξανδρινοί. Στην τέχνη ακολουθούν τα ελληνιστικά πρότυπα˙ κληρονομούν τη ρητορική παράδοση, την φιλομάθεια, το θαυμασμό για το μεγάλο αιώνα της κλασσικής Ελλάδος, χαρακτηριστικά που διέκριναν τους μελετητές της εποχής του βασιλείου των Πτολεμαίων. Εκείνοι που θα ζητούσαν να επιβάλλουν τη γνώμη ότι σε κάποια εποχή στην ιστορία του Βυζαντίου υπάρχει κάποιο ρήγμα στη συνέχεια, ότι κάτι το εντελώς νέο εμφανίστηκε, οφείλουν τουλάχιστο να παραδεχτούν ότι ο πολιτισμός της αυτοκρατορίας δεν εγνώρισε τέτοια διακοπή. Διατηρήθηκε επίμονα ώς το τέλος της αυτοκρατορίας» (Βυζάντιο˙ εισαγωγή στον Βυζαντινό πολιτισμό, σ. 23)

26. Ιω. Καραγιαννόπουλος, ιστορικός:

«Τονίζουν συχνά ότι Αρμένιοι ή άλλων εθνικοτήτων εκπρόσωποι έφθασαν εις τα ύψιστα κρατικά αξιώματα ή ανήλθον και εις αυτόν εισέτι τον αυτοκρατορικόν θρόνον. Και θέλουν με αυτόν τον τρόπον να διατρανώσουν την συμβολήν της μιας ή της άλλης εθνότητος εις την ζωήν και την διαμόρφωσιν του Βυζαντινού κράτους. Ασφαλώς δεν πρέπει να παραβλέπεται ή να υποτιμάται ο ρόλος που άλλαι εθνότητες έπαιξαν εις την ζωήν του κράτους. Επίσης όμως δεν πρέπει να παραβλέπωμεν το γεγονός ότι πρέπει να ιεραρχηθή η προσφορά των. Και κατά την ιεράρχησιν αυτήν προβάλλει επιβλητική η προσφορά του ελληνισμού και της ελληνικής παιδείας: η ελληνική παιδεία εγένετο το άλας του κόσμου, είπεν ο H. Bengtson. Ας προσπαθήσωμεν ν’ αναλογισθώμεν τι θα ήτο το Βυζάντιον, ας διερωτηθώμεν εάν θα ήτο Βυζάντιον άνευ της ελληνικής γλώσσης και παιδείας. Εκτός τούτου όμως πρέπει ν’ αναγνωρισθεί έν αδιαφιλονίκητον γεγονός: εφ’ όσον και καθ’ όσον οι διάφοροι λαοί ελάμβανον συνείδησιν εαυτών, απεχωρίζοντο βαθμηδόν του κράτους.η ενίσχυσις της εθνικής συνειδήσεως, λέγει ο H. Bengtson ομιλών περί των Ν.Α. και των αιγυπτιακών περιοχών του πρωτοβυζαντινού κράτους “συνωδεύετο με οπισθοδρόμησιν του ελληνισμού και κυρίως της ελληνικής παιδείας”» (Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, τ. Α’, σ. 25)

27. Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης & Benjamin Hendrickx, ιστορικοί.

«ο όρος Ρωμαίος… δεν σημαίνει ότι οι Βυζαντινοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως απογόνους των Λατίνων. Αντιθέτως, είχαν απόλυτη συνείδηση της ελληνικής τους καταγωγής. (…)

[το Βυζάντιο είναι μια] …μεσαιωνική πολυεθνική “αυτοκρατορία της Ανατολής”, της οποίας ο πυρήνας ήταν από εθνικής απόψεως “ελληνικός”, τόσο γλωσσικά όσο και πολιτιστικά. Από την άλλη, υπάρχουν επίσης επιστήμονες που συνεχίζουν να υιοθετούν ακραίες απόψεις, υποστηρίζοντας ότι οι Βυζαντινοί ήταν μάλλον “ελληνόφωνοι Ρωμαίοι” και ότι οι πρώιμοι βυζαντινοί αυτοκράτορες (έως την εποχή του Ιουστινιανού ή και έως τον πρώιμο 7ο αιώνα) είχαν πιο πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους ρωμαίους αυτοκράτορες του παρελθόντος παρά με τους βυζαντινούς έλληνες επιγόνους τους. Προφανώς, αυτοί οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο ο όρος “Ρωμαίος” και τα παράγωγά του χρησιμοποιούνταν στη βυζαντινή αυτοκρατορία» (Εισαγωγή στη Βυζαντινή Ιστορία (284-1461), β’ έκδ., εκδ. Ηρόδοτος, σ. 38-9).

28. Jac. Ph. Fallmerayer, ιστορικός.

Γίνεται λόγος για «γένος των Ελλήνων» (Ιστορία της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, εκδ. Κυριακίδη, σ. 53)

Η Κωνσταντινούπολη στα 1204 είναι «η πρωτεύουσα του ελληνικού λαού» (ό.π., σ. 68)

Μετά τα 1204 και την Πρώτη Άλωση της Πόλης «οι Έλληνες είχαν εγκαθιδρύσει ένα νέο κράτος στην Τραπεζούντα» (ό.π., σ. 79)

Η Κωνσταντινούπολη είναι «η πρωτεύουσα του ελληνικού κόσμου» (ό.π., σ. 148)

Γίνεται λόγος περί «γνήσιων Ελλήνων της παλιάς Τραπεζούντας» (ό.π., σ. 167)

Σε όλο το σύγγραμμα γίνεται αναφορά σε Έλληνες και γνωστοί Βυζαντινοί θεωρούνται Έλληνες.

29. Κώστας Παπαϊωάννου (Kostas Papaioannou), φιλόσοφος.

«Το Βυζάντιο αποτελεί μια δεύτερη άνθηση του ελληνισμού» (Βυζαντινή και ρωσική ζωγραφική, σ. 24)

30. Κωνσταντίνος Σάθας, ιστοριοδίφης.

«Την 29 Μαϊου 1453 οι Τούρκοι κατεσκήνωσαν εν μέσω των καθημαγμένων ερειπίων της πρωτευούσης της Ελληνικής Αυτοκρατορίας» (Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, σ. α’)

«Εν μέσω των καθημαγμένων ερειπίων της κλασικής των σχισματικών Ελλήνων πρωτευούσης…» (ό.π., σ. 1)

31. Νίκος Ψυρούκης, ιστορικός.

«Μέχρι σήμερα…υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν το Μεσαίωνα στα Βαλκάνια σαν κάτι άσχετο με την αρχαιότητα, δεν τον θεωρούν παιδί της αρχαιότητας,….Έτσι, μιλάνε για Ρωμηούς, για λαότητα των Ρωμαίων, κ.λ.π., για να δείξουν το άσχετο και όχι το νέο στην εθνολογική εξέλιξη της Ελλάδας. Η αντιμετώπιση αυτή αποτελεί τυπικό παράδειγμα της σχηματοποιημένης σκέψης και οριζόντιας συγκριτικής έρευνας… Ο κάθε λαός είναι διαφορετικός από τον άλλο. Όμως, όλοι είναι άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν κάποια ιστορική συνέχεια. Αυτό ισχύει και για τα έθνη» (Ιστορικός χώρος και Ελλάδα, σ. 51)

«Η γλώσσα το Μεσαίωνα υπήρξε μια από τις ισχυρότερες εθνικές υποσυνειδήσεις. Η ύπαρξη μιας κυρίαρχης γλώσσας, της ελληνικής, δημιουργούσε στους αλλόγλωσσους λαούς το αίσθημα της υποτέλειας σε ξένο» (ό.π., σ. 58)

32. Kurt Weitzmann, ιστορικός της τέχνης

Κάνει λόγο για «Το ελληνικό αίμα στις φλέβες των Βυζαντινών» (Greek Mythology in Byzantine Art, σ. 207)

33. Douglas Dakin, ιστορικός

i «Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει συνέχεια στην ελληνική ιστορία. Αντίθετα, υπάρχει συνέχεια τόσο στο θέμα της φυλετικής καταγωγής, όσο και σε ό,τι αφορά τη γλώσσα και τον πολιτισμό. (…) Παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι έφτασαν στο σημείο να αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι, παρέμειναν αναμφισβήτητα Έλληνες» (Η ενοποίηση της Ελλάδας, σ. 19)

ii «Οπωσδήποτε ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά και επήλθε μεγάλη επιμειξία ανάμεσα στους λαούς. Η θεωρία όμως ότι η ελληνική γλώσσα εξαφανίστηκε και αργότερα επιβλήθηκε ξανά χάρη στην Εκκλησία απαιτεί την αποδοχή ενός παραλογισμού: ότι η ελληνική Εκκλησία διέθετε ένα πολυσύνθετο και τέλεια οργανωμένο κύκλωμα σχολείων, και έναν αληθινό στρατό από δασκάλους που δίδαξαν τα ελληνικά στους σλαβικούς πληθυσμούς» (ό.π., σ. 20)

iii. «Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η παράδοση της ελληνικής γλώσσας πρέπει να υπήρξε αδιάσπαστη…επίσης ότι ο ελληνόφωνος πληθυσμός που είχε επιζήσει πρέπει να ήταν σημαντικός σε αριθμό. Για την ακρίβεια αυτού του τελευταίου ισχυρισμού υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις οι οποίες, αν και δεν είναι αδιάσειστες, πρέπει οπωσδήποτε να βαρύνουν περισσότερο από τις αμφισβητήσιμες υπερβολές των χρονικογράφων που δεν είχαν γνωρίσει οι ίδιοι από κοντά τις περιοχές στις οποίες αναφέρονταν. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τον 8ο αιώνα τριάντα δύο Έλληνες επίσκοποι ασκούσαν επίσημα τα καθήκοντά τους στον Μοριά. Υπάρχουν ακόμα ενδείξεις ότι στην Κόρινθο, περιοχή που υποτίθεται ότι είχε τελείως κατακλυστεί από Σλάβους, η ελληνική μητροπολιτική επισκοπή επέζησε. επίσης ότι στα τέλη του 6ου αιώνα δύο επίσκοποι της μητρόπολης της Κορίνθου είχαν αλληλογραφία με τον πάπα Γρηγόριο τον Μέγα. και τέλος ότι το 680, όπως και το 843, ο Έλληνας επίσκοπος της μητρόπολης της Κορίνθου έλαβε μέρος σε οικουμενικές συνόδους. Η μελέτη της λαογραφίας μάς παρέχει πρόσθετες ενδείξεις ότι ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων επέζησε κατά την περίοδο των σλαβικών επιδρομών. Η ελληνική λαϊκή παράδοση διασώζει διάφορες δοξασίες και έθιμα, που είναι γνωστό ότι χρονολογούνται από την προχριστιανική εποχή… Αν αυτές οι δοξασίες και τα έθιμα είχαν εξαφανιστεί, είναι αδιανόητο με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να μεταδοθούν ύστερα από ένα χρονικό διάλειμμα στους Σλάβους, που είχαν τη δική τους λαϊκή παράδοση, η οποία, μολονότι περιέχει δοξασίες κοινές με την ελληνική και με άλλες παραδόσεις, διακρίνεται ωστόσο καθαρά από τη γνήσια ελληνική παράδοση. Ο ελληνικός λαός με τη γλώσσα του και την παράδοσή του επέζησε όχι μόνο στην Πελοπόννησο και στην κεντρική Ελλάδα, αλλά και σε πολλά νησιά της ανατολικής Μεσογείου, στη νότια Μακεδονία, στις παραθαλάσσιες περιοχές της Θράκης και σε πολλά μέρη της Μικράς Ασίας. Στη Μικρά Ασία μάλιστα (όπως και στα νησιά) η επιμειξία με άλλους λαούς ήταν μικρότερη» (ό.π., σ. 20-21)

iv. «Από την εποχή του Ωριγένη και σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου, ώς τα χρόνια των Κομνηνών και των Παλαιολόγων, αναβίωσαν συχνά οι κλασσικές ιδέες». (ό.π., σ. 22)

v. Οι Έλληνες «ήταν οι κληρονόμοι μιας αναγέννησης που ξύπνησε μέσα τους τη συνείδηση της καταγωγής τους από τους αρχαίους Έλληνες – αναγέννησης που δεν θα ήταν εφικτή αν δεν υπήρχε η συνέχεια της γλώσσας και, ώς έναν ορισμένο βαθμό, η συνέχεια της φυλής. Αλλά είχαν επίσης κληρονομήσει τη βυζαντινή Ελλάδα, που είχε πολύ βαθιές ρίζες στον ελληνιστικό κόσμο – κι αυτός είχε τις καταβολές του στην κλασική Ελλάδα». (ό.π., σ. 24-25)

vi. «Οι οπαδοί του ελληνικού πνεύματος των Αθηνών είχαν εμποτισθεί βαθιά με την πεποίθηση ότι η Εκκλησία είχε διασώσει το Έθνος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ενώ στους κύκλους του Πατριαρχείου…αναπτύχθηκε ένα δυνατό ελληνικό συναίσθημα, ένα συναίσθημα ότι ανάμεσα στους περιούσιους λαούς του Θεού οι “Έλληνες” κατείχαν την τιμητική θέση. Γι’ αυτό, αντί να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στη διαμάχη ανάμεσα στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, πρέπει να δούμε το θέμα ξεκινώντας από τη βάση ότι υπήρχαν δύο μορφές “Ελληνισμού”, ο εθνικός “Ελληνισμός” και ο εκκλησιαστικός “Ελληνισμός”, και οι δύο με κοινές σε μεγάλο βαθμό, αν και κάπως ακαθόριστες επιδιώξεις, που δεν συμφωνούσαν όμως αναγκαστικά σε ό,τι αφορούσε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν εκείνη την ώρα» (ό.π., σ. 26).

1. Το όνομα Έλληνας με τη σημασία της εθνικής καταγωγής μπορεί να εντοπιστεί ήδη στα μέσα του 12ου αιώνα από τον Γεώργιο Τορνίκη, ήδη πρίν την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους στα 1204 (A. Τoynbee, Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους, σ. 213).

2. Επίσης χρησιμοποιείται με την ίδια έννοια, μετά το 1204, από τον θεολόγο Καβάσιλα, από τον Νικηφόρο Βλεμμύδη, από τον Θεόδωρο Μετοχίτη (που έχτισε τη μονή της Χώρας στην Πόλη) και από πολλούς άλλους Χριστιανούς διανοούμενους.

3. «Η μόδα άρχισε στην Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος Καβάσιλας [1290-1371], ο οποίος ήταν Θεσσαλονικιός, έγραψε για “την κοινότητά μας, της Ελλάδας”. Αρκετοί από τους σύγχρονούς του ακολούθησαν το παράδειγμά του» (St. Runciman, The Fall of Constantinople, σ. 15). Ο Καβάσιλας έγραφε για τη Θεσσαλονίκη: «νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από τους σύγχρονους Έλληνες παντού σε όλη τη χώρα μας, που να μην τιμά την πόλη μας σαν πρόγονο, θεωρώντας την μητέρα της παιδείας…Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας της πόλης μας και με τέτοια ακρίβεια σε κάθε τι που γινόταν διαφύλαξε τους νόμους των αρχαίων Ελλήνων. Η σχέση της μαζί τους δεν περιορίστηκε μονάχα στο όνομα. Γιατί παραλείπω την φιλοσοφία κι όσους ασχολήθηκαν εδώ μ’ αυτήν· είναι τόσοι πολλοί, που ούτε σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσοι» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 98).

4. Ο Νικηφόρος Βλεμμύδης «ονομάζει “ελληνίδα επικράτειαν” το έδαφος της αυτοκρατορίας της Νίκαιας» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 77).

5. Ο Θεόδωρος Μετοχίτης γράφει «…σε μας, οι οποίοι έχουμε την ίδια καταγωγή και την ίδια γλώσσα με αυτούς [τους Έλληνες] και είμαστε διάδοχοί τους» (ἡμῖν οἳ καὶ τοῦ γένους ἐσμὲν καὶ τῆς γλώσσης αὐτοῖς [τοῖς Ἕλλησι] κοινωνοὶ καὶ διάδοχοι» (Β. Σπανδάγου-Ρ. Σπανδάγου-Δ. Τραυλού, Οι θετικοί επιστήμονες της βυζαντινής εποχής, σ. 117).

6. Στο α’ μισό του 10ου αι. ο Ιωσήφ Γενέσιος γράφει (Περί βασιλειών, Γ’, 9) ότι, κατά τη διάρκεια μιας μάχης μεταξύ Ρωμηών και Αράβων, έναν αιώνα πριν, το ηθικό των πρώτων αναπτερώθηκε επειδή κάποιος αξιωματούχος τους ανέφερε στους στρατιώτες του μια φράση από την Ιλιάδα (Ε, 529).

7. Ο Δημήτριος Κυδώνης γράφοντας στα 1345 στον Ιωάννη ΣΤ’ λέει «Στην Μακεδονία υπάρχουν και πόλεις μεγάλες και στρατός πολύς και συνηθισμένος να τρέπη σε φυγή τους βαρβάρους..και το όνομά της μόνο προξενεί φρίκη σ’αυτούς, επειδή θυμούνται τον Αλέξανδρο και τους λίγους Μακεδόνες που μαζί του σκέπασαν την Ασία. Δείξε λοιπόν σ’ εκείνους, βασιλιά μου, ότι υπάρχουν και οι Μακεδόνες και ο βασιλιάς Αλέξανδρος, μόνο που ζη σε άλλα χρόνια» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 101).

8. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ισίδωρος Γλαβάς (1380-1384) «εξιδανικεύει τους αρχαίους Έλληνες και τους προβάλλει στους χριστιανούς συμπολίτες του ως παράδειγμα “φιλαδελφείας”» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 210).

9. Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις ονόμαζε το κράτος της Νίκαιας Ελλάδα και υποστήριζε ότι «ἁπάσων τῶν γλωσσῶν τὸ ἑλληνικὸν ὑπέρκειται γένος». Θεωρούσε τους υπηκόους του απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, κι έγραφε επιγραμματικά «Ελλήνων χριστωνυμούμενον κλέος ου σβέννυται» (Κ.Μ. Πλακογιαννάκη, Δημόσιος και ιδιωτικός βίος και πολιτισμός των Βυζαντινών, σ. 157). Επίσης ονομάζει το βασίλειο της Νίκαιας «Ελληνικόν» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 77). Σε μια επιστολή του γράφει «τὰ ἔθνη μάχεται καθ’ ἡμῶν. καὶ τίς ὁ βοηθήσων ἡμῖν; Πέρσης πῶς βοηθήσει τῷ Ἕλληνι;… Μόνον δὲ τὸ Ἑλληνικὸν αὐτὸ βοηθεῖ ἑαυτῷ».

10. Ο Ιωάννης Βατάτζης, Ρωμηός αυτοκράτορας της Νίκαιας (στο διάστημα κατά το οποίο η Κωνσταντινούπολη ήταν υπόδουλη στους Φράγγους), γράφει στην απαντητική του επιστολή προς τον πάπα Γρηγόριο μεταξύ άλλων τα εξής: «Και ότι μεν από του ημετέρου γένους [= ελληνικού] η σοφία και το εκ ταύτης αγαθόν ήνθησε και εις άλλους διεδόθη, καλώς είρηται. (…) Οι γενάρχαι της βασιλείας μου, οι από του γένους των Δουκών και Κομνηνών, ίνα μη τους άλλους λέγω, τους από γενών ελληνικών άρξαντας επί πολλάς εκατοστύας ετών την αρχήν κατέσχον της Κωνσταντινουπόλεως, ούς και η της Ρώμης εκκλησία και οι ιεράρχαι προσηγόρευον Ρωμαίων αυτοκράτορας» (Αντ. Μηλιαράκη, Ιστορία του βασιλείου της Νίκαιας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου, σ. 276, 277).

11. Ο Νικήτας Χωνιάτης, σταματά προσωρινά την Ιστορία του με την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους, θεωρεί τους Ρωμαίους Έλληνες και ως αιτία του τερματισμού της διήγησής του έχει: «Πῶς ἂν εἴην ἐγὼ τὸ βέλτιστον χρῆμα, τὴν ἱστορίαν, τὸ κάλλιστον εὕρημα τῶν Ἑλλήνων, βαρβαρικαῖς καθ’ Ἑλλήνων πράξεσι χαριζόμενος». Οι βαρβαρικές πράξεις κατά των Ελλήνων, που γράφει ο Χωνιάτης, δεν είναι άλλες από τις πράξεις των Σταυροφόρων κατά των Ρωμηών. Ρωμηός και Έλλην ταυτίζονται.

12. «Ο ανώνυμος Αθηναίος ερμηνευτής της Ρητορικής του Αριστοτέλους μιλώντας για της λεηλασίες της Μ. Ασίας από τον εμίρη της Κασταμονής Τανισμάνη κατά τα τέλη του 11ου αι. λέγει εκφράζοντας την συμπάθειά του προς τους ελληνικούς πληθυσμούς της: “δεῖ λοιπὸν καὶ ἡμᾶς τοὺς Ἀθηναίους, ὅπως φροντίζωμεν πῶς ἂν οἱ ἄλλοι Ἕλληνες δοξάζωνται”» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 54).

13. Ο Μάρκος Ευγενικός λέει «κορυφὴ μὲν γὰρ τῆς καθ’ ἡμᾶς οἰκουμένης ἡ Ἑλλάς, ὀφθαλμὸς δὲ ἡ τοῦ Πέλοπος».

14. Ο κυπριακής καταγωγής Πατριάρχης Γρηγόριος ο Κύπριος (13ος αι.) αναφέρεται στους Έλληνες της Καππαδοκίας και στην καταπίεση των Ελλήνων της Κύπρου από τους Λουζινιάν. Πηγαίνοντας «στην Κωνσταντινούπολη ο Γρηγόριος γίνεται καθηγητής και το πρόγραμμά του είναι: τὸ χαρίεν, τὸ ἀστικόν, τὸ σεμνὸν καὶ τὸ ὄντως Ἑλληνικόν» (Beck, Η Βυζαντινή Χιλιετία, σ. 185).

15. Ο Γεννάδιος Σχολάριος σε γραπτά του αναφέρεται στην «πατρίδα Ελλάδα» («ἡ πατρὶς ἡμῶν Ἑλλὰς») και στους Έλληνες Κωνσταντινοπολίτες («πάντων τῶν ἐν τῷ κλίματι τῷδε Ἑλλήνων»), θεωρεί την Κωνσταντινούπολη «πατρίδα μοναδική και κοινή του τωρινού ελληνικού έθνους» («πατρίδος τῷ νῦν ἑλληνικῷ γένει μιᾶς τε καὶ κοινῆς») ενώ αλλού αναφέρεται σε «Γραικούς» για να δηλώσει το ίδιο έθνος. Αλλά και πριν την Άλωση «στον “παραμυθητικόν” προς τον Κωνσταντίνο που εξεφώνησε στα 1450 και έγραψε λίγο αργότερα “επί τη κοιμήσει” της μητέρας του Ελένης μεταχειρίζεται τα ονόματα «Ρωμαίος» και «Έλλην» μάλλον αδιάφορα («…καὶ ὅσοι τῶν Ρωμαίων ἢ τῶν Ἑλλήνων τοῦ πράγματος ὕστερον συναισθήσονται….» και «…οὕτω δὲ ὠφελιμωτάτη τῷ κοινῷ τῶν Ἑλλήνων καὶ χωρὶς ἑκάστῳ ἐντυγχανόντων γεγενημένη»), ενώ σε λόγο του προς τον Δημ. Παλαιολόγο χρησιμοποιεί μόνο το «Έλλην», καθώς και το παράγωγό του “ελληνικός”» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 305). Με τη σημασία του εθνικά Έλληνα ο ίδιος «γράφη στα 1449 ή στα 1450 στον βασιλιά της Τραπεζούντας Ιωάννη Δ’, ότι με την ακτινοβολία της αρχής και των αρετών του κοσμεί “τὸ γένος ἅπαν τῶν Ἑλλήνων”» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 305).

16. Όπως γράφει ο Δ. Κωνσταντέλος (Μαρτυρίες για την Ταυτότητα των Βυζαντινών και των Ρωμιών σε Ελληνικές Πηγές) «…

17. Ο Κωνσταντέλος γράφει: «Ο Θεοφάνης, ….

18. Τον 10ο αιώνα στη Βασίλειον Τάξιν του ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος αναφέρει την «Ελληνική Παιδείαν» και την «Ελληνική Μουσικήν» ως αντίθετες όχι προς αυτές των χριστιανών, αλλά προς αυτές των «Βαρβάρων».

19. Ο Ψελλός «περιγελά τον Ιωάννη Λογγιβάρδο για το γεγονός ότι είναι Ρωμαίος, παιδί της Ρώμης, ἀφ’ ἧς οὐδεὶς … ἐγεωμέτρησε πώποτε» (Τατάκη, Η Βυζαντινή Φιλοσοφία, σ. 188).

20. Ο Νικηφόρος Γρηγοράς χρησιμοποιεί το όνομα «Ελληνες» με εθνική σημασία (στην αλληλογραφία με τον Αθ. Λεπενδρηνό στα 1355), γράφει για τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Κύπριο (1282): «διαβόητος εν τοις τότε γενόμενος Έλλησι» (Ν.Γ. Πολίτη, Έλληνες ή Ρωμιοί, σ. 11), υποστηρίζει ότι «στ’ αλήθεια σοφός ήταν εκείνος που πρώτος σκέφτηκε και είπε …να μακαρίζεις τον εαυτό σου μ’ όλη σου την καρδιά γιατί δεν γεννήθηκες βάρβαρος αλλά Έλληνας» (Ρωμαϊκή Ιστορία, viii, 14).

21. Ο ηγεμόνας Μιχαήλ Άγγελος αποκαλεί το Δεσποτάτο της Ηπείρου «της Ελλάδος».

22. Ο Αγαθίας τον 6ο αι. γράφει (Ιστορίαι, Α’, 2) «Τώρα, όμως, η Μασσαλία, που ήταν ελληνική, έχει εκβαρβαριστεί, διότι έχοντας ξεχάσει το πατροπαράδοτο πολίτευμα, κυβερνάται με τους νόμους των κατακτητών [=Φράγγων]».

23. Ο Ιωάννης Αργυρόπουλος προσφωνεί τον Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο: «Ω της Ελλάδος ήλιε βασιλεύ».

24. Ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος σε ομιλία του υπογραμμίζει τη «δόξα της Ελληνικής παραδόσεως» και υπερηφανεύεται επειδή οι κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως: «Ου μιξοβάρβαρου λαού το φθέγμα φύρδην προϊεμένου».

25. Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης καλεί «Έλληνας» τους κατοίκους του κράτους και «Βασιλείς Ελλήνων» τους αυτοκράτορες.

26. Ο Μ. Δούκας χαρακτηρίζει τον λαό του Βυζαντίου «Τρυγίαν των Ελλήνων».

27. Στον Πανηγυρικό εις Μανουήλ και Ιωάννην Η’, τους Παλαιολόγους, κάποιου ανωνύμου, παρατηρούμε τη λέξη «Ρωμέλληνες».

28. «Ο Ιωσήφ Βρυέννιος π.χ. δημηγορώντας μετά το 1415 στο παλάτι εμπρός στους επισήμους και στον λαό ανατρέχει στα παραδείγματα του παρελθόντος: αρχίζει από τον Λυκούργο και τον Θεμιστοκλή και καταλήγει, μέσω των Ρωμαίων, στους διαδόχους των Βυζαντινούς αυτοκράτορες» (Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 214).

29. Ο Κωνσταντίνος-Κύριλλος, αδελφός του Μεθόδιου, τον 9ο αιώνα γράφει προς τους Μουσουλμάνους: «εξ ημών προήλθον πάσαι αι επιστήμαι» (ΙΕΕ τ. Η’, σ. 93 και 234 κ.ε.)· κι επειδή οι επιστήμες προήλθαν από τους αρχαίους Έλληνες, ο Κύριλλος αναγνώριζε την ελληνική καταγωγή του.

30. Ο πατριάρχης Γερμανός Β’ σε επιστολή προς τον πάπα Γρηγόριο Θ’ στα 1213 γράφει: «εἰ μὲν τοὺς Γραικοὺς ἡμᾶς κινδυνεύοντες ἀπολέσθαι…διὸ καὶ ἡμεῖς οἱ Γραικοὶ ἄπληγες…».

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 05:49

Φίλε μου Γιάννη,

Σου εξήγησα και παραπάνω: ηρέμησε, και άσε τις κωλοτούμπες…προσπερνάς όλα τα μηνύματά μου, και γράφεις τα τροπάριά σου…για δες τί έγραψα παραπάνω…

Δεν είμαι φίλος σου, ρωμανιδιστή Κ.Π., ούτε κολοτούμπες κάνω.
Εσύ θα εξηγήσεις την άποψη του Καβάσιλα, του Σχολάριου και του Πάριου, ή θα συνεχίσεις τις κολοτούμπες και τα λατινικά τσιφτετέλια;

Reply
Kyriakos Papadopoulos 30 March 2011 at 05:59

Φίλτατοι του Αντιβάρου, βλέπετε; Αξίζει κανείς να ασχολείται με τέτοια φθηνά φορα, και τέτοιες προπαγάνδες;

Δεν αξίζει…με μεράκι, αφιέρωσα από τον προσωπικό μου χρόνο, κι επικοινώνησα με φίλους medievalist. O ταλαίπωρος ο “Γιάννης” γκουγκλάρει και κάνει copy & paste σελίδες που τις γνωρίζω, και μπορείτε κι εσείς να βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο.

Εμείς μιλάμε με επιχειρήματα, με πηγές και με σύγχρονη έρευνα, και ο παραπάνω φίλος με φανατισμό, λες και είναι κανένας χουλιγκαν ομάδας…οπαδός της κακιάς ώρας…

Επειδή μάλλον δεν έχει πρόσβαση στο TLG, συμπάσχω μαζί του.

Τα περισσότερα από τα παραπάνω κείμενα είτε είναι ψευδεπίγραφα, είτε μεταφρασμένα από την λατινική, είτε νοθευμένα…δεν ήξερε, δεν ρώταγε…

Επειδή σκόπιμα θέλει να σκεπάσει την γκάφα του κυρίου Χολέβα, του Αντιβάρου, και όλων των υποστηρικτών του Ελληνοχριστιανισμού (και αρχαίοι και Χριστιανοί…όλα τα καλά στην ταυτότητα του νεο-Έλληνα…), παραθέτω για τελευταία φορά ότι το εν λόγω κείμενο του Ιωάννου του ΙΙΙ δεν είναι αληθινό, και το θέμα έχει ήδη κλείσει από το και μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας στο TLG, είτε με ένα μηνυματάκι στον πρόεδρο του Thesaurus….

Αν θέλει σκόπιμα να σκεπάζει την γκάφα αυτή, ας το κάνει…απλά θα ξέρουμε γιατί δεν πρέπει να επικοινωνούμε πια με εν Ελλάδι γραικούλους. Η παρακμή της χώρας έχει την αιτία της, και την ξέρουμε καλά όλοι.

Φίλε μου Γιάννη,

Σου εξήγησα και παραπάνω: ηρέμησε, και άσε τις κωλοτούμπες…προσπερνάς όλα τα μηνύματά μου, και γράφεις τα τροπάριά σου…για δες τί έγραψα παραπάνω…

Μόλις έλαβα ένα μήνυμα, από γνωστό μου Ιταλό κλασσικιστή, ιστορικό, όπου εργάζεται πάντω στον εμπόριο των Ενετών, πριν και μετά την ιταλική Αναγέννηση (λεπτομέρειες μπορώ να αναφέρω μόνο στο Αντίβαρο, προσωπικά, στο email).

Ψάξαμε μαζί την δήθεν επιστολή του Ιωάννη ΙΙΙ, και βρήκαμε (εύκολα) ότι έχει απορριφθεί από το TLG (την πλέον έγκυρη βάση δεδομένων που υπάρχει αυτή την στιγμή!), ως ψευδεπίγραφη. Μάλιστα, ο τελευταίος (σοβαρός) ιστορικός που την υπερασπίστηκε ήταν ο V. Grumel, στην εργασία του, 80 χρόνια πριν, με τίτλο:
L’authenticit de la lettre de Jean Vatatzes, empereur
de Nice, au Pope Grgoire IX’, _Echos d’Orient_ 29 (1930)

Δυστυχώς, πέρα από τον Βακαλόπουλο, θα επιμείνω ότι εκτιθέμεθα όλοι μας με τέτοια λάθη.

Ο κ. Χολέβας έγραψε το άρθρο του με την καλύτερη διάθεση, αλλά δυστυχώς εξυπηρετεί, έμμεσα, ιστορικούς που αποδομούν, διότι εύκολα ανακαλύπτουν τις “τρύπες” στον γραπτό μας λόγο.

Φίλτατοι, από το να κάνετε κωλοτούμπες και να πανηγυρίζετε κάθε φορά που βρίσκεται την λέξη “Έλλην” ή “Γραικός”, καλύτερα θα ‘τανε να στρωθείτε στην μελέτη, και να ρωτάτε και κανέναν ειδικό. Οι αιώνες 15ο-19ος, όπως γράφει και ο κορυφαίος ιστορικός Μάριος Φιλιππίδης, διέπονται από “χάος” Γίνεται “της νοθείας”, και δυστυχώς πολλά κείμενα που τα θεωρούσαν “παλαιά”, αποδείχθηκαν αρκετά νεότερα, με τις σύγχρονες μεθόδους έρευνας που άρχισαν να χρησιμοποιούνται στην ιστορία και την αρχαιολογία.

Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η (πλαστή) επιστολή αυτή ήταν το 1757 (Doelger).

Υπάρχουν μόνο ΔΥΟ κείμενα, στην ελληνική γλώσσα, που αναφέρονται στον Ιωάννη ΙΙΙ Δούκα Βατάτζη, δυστυχώς, που είναι γνήσια, και αφορούν (όπως θα διαβάσατε παραπάνω), περιουσιακά στοιχεία Μονής.

Αγαπητό Αντίβαρο, την έχετε ήδη την διεύθυνσή μου. Δεν θα καταδεχτώ να γράψω ξανά εδώ, διότι, όπως προέβλεψα και παραπάνω, καταθληπτικοί κολλημένοι εκτονώνονται σε τέτοια φορα.

Κρίμα που έχασα χρόνο από την εργασία μου…

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 06:15

Κ.Π.
εντάξει, το κατάλαβα: Όσες φορές κι αν σου ζητηθεί να σχολιάσεις για τον Καβάσιλα, τον Σχολάριο, τον Πάριο, το αποφεύγεις. Τι να πεις άλλωστε για αυτούς, κι εσύ κι οι όμοιοί σου (από την ανάποδη) αντιβυζαντινοί αρνητές της ελληνικότητας των Βυζαντινών; Συνέχισε τα λατινικά τσιφτετέλια -γίατί τσιφτετέλι είναι να σιωπάς δυο φορές όταν προκαλείσαι να μιλήσεις- να τα αποκαλείς όμως “επιστήμη”, για να πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι τσιφτετέλια.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 30 March 2011 at 06:25

Ταλαίπωρε, στα είπα παραπάνω: όταν μάθεις να διαβάζεις ελληνικά, μετά μπορείς να μας το παίξεις κι Έλληνας. Σου δίνω μέχρι και σύνδεσμο του TLG, και επιστολή κορυφαίου ιστορικού προς την ταπεινότητά μου, πάνω στην νοθεία κι εγκυρότητα των πηγών, καθώς και στον τρόπο εξεύρεσης των γνήσιων πηγών (στην διάθεση του Αντιβάρου οι λεπτομέρειες, δεν εκθέτω εδώ όνομα ανθρώπου που μου έγραψε προσωπικά).

Σε καλημερίζω, και σε χαιρετώ, διότι πρέπει να προλάβω το τραίνο…

(Tα ίδια που έγραψα για τον Ιωάννη ΙΙΙ, και την πλαστογραφημένη επιστολή του, ισχύουν για τέσσερις από τις παραπάνω πηγές που μας δίνεις, μέσω της ιστοσελίδας που τα πήρες. Τα υπόλοιπα είναι μεταφράσεις από λατινικές επιστολές. Δεν έχω χρόνο να σου απαντώ σε κάθε ανοησία χωριστά).

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 06:47

συνηθισμένα λάθη ή ψεύδη των ρωμανιδιστών
1. δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη σημασία της λέξης ρωμαίος, ρωμιός. Αρκεί να την δουν, για να αποδείξουν ότι αυτοί και οι σύγχρονοί τους προέρχονται, φυλετικά ή όχι είναι αδιάφορο, από την παλιά Ρώμη
2. Συστηματικά δογματίζουν για την χρήση του έλληνας και γραικός, ότι χρησιμοποιείται μόνο από δυτικούς και μόνο από φιλοδυτικούς βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς, σιωπώντας όταν χρησιμοποιούνται (τα γραικός και έλληνας ή και το ίωνας)
Α) από άραβες, τούρκους, αρμένιους, σλάβους, και γενικά από μη δυτικούς καθώς και
Β) από “πάνω απ’ όλα” προσκολλημένους στην Ορθοδοξία βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς Έλληνες

Reply
Γιάννης. 30 March 2011 at 06:49

Κ.Π.,
ο μόνος ταλαίπωρος είσαι εσύ, που κάνεις τουμπεκί ψιλοκομμένο τα σχετικά με Θεοφάνη, Σχολάριο, Πάριο, Καβάσιλα, όλους τους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας. Άντε τράβα στη Ρώμη (με το τραίνο), για να αισθανθείς Ρωμαίος αλλά μη Έλληνας-Ρωμιός

Reply
Φιλανθρωπηνός 30 March 2011 at 09:48

Αγαπητέ Κ.Π., εάν εξαρχής είχα αντιληφθεί το φορτωμένο πρόγραμμά σου να είσαι σίγουρος ότι δεν θα επέμενα. Άλλωστε, θα έχουμε και στο μέλλον καιρό να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε παρόμοια θέματα που ενδιαφέρουν αρκετούς εδώ. Ευχαριστώ, πάντως, που δεν επέμεινες στην αρχική σου πρόθεση να αποχωρήσεις και έτσι, όπως διαπίστωσες, δόθηκε η ευκαιρία να αποκαλυφθούν ζητήματα, που αλλιώς θα έμεναν στην αφάνεια. Κατ’ αρχήν, για την επιστολή του Ιωάννη Βατάτζη και την φερόμενη πλαστότητά της θα πρέπει να αναμένουμε την απάντηση του κου Χολέβα, τον οποίο θεωρώ αρκετά εγκρατή, ώστε να υποπέσει σε τέτοιο ατόπημα. Εξάλλου, για τα κείμενα του διαδόχου του Θεοδώρου Λάσκαρη, που έχουν τον ίδιο προσανατολισμό με την άνω “επιστολή”, έχει αναρτηθεί στον παρόντα ιστότοπο το από 22-6-2009 αναλυτικό κείμενο του κου Δημήτρη Μαυρίδη.
Αφού το θέμα άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τον σιδηρόδρομο, δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι μάλλον η συζήτηση εκτροχιάσθηκε. Για να μην μακρηγορώ και σπαταλώ τον πολύτιμο χρόνο σας, ακόμη περιμένω σύντομη απάντηση σε ένα απλό ερώτημα : από πού συνάγεται ότι οι Ελληνόφωνοι Ρωμαίοι της Δυτικής Μικράς Ασίας κατά την βασιλεία της δυναστείας των Λασκάρεων (μέσα 13ου αιώνα) δεν είχαν ελληνική καταγωγή, “το ίδιο αίμα με τους αρχαίους Έλληνες” όπως αναφέρθηκε ρητά σε προηγούμενο σχόλιο; Εάν η απάντηση εξακολουθεί να είναι απόλυτα αρνητική, εύλογα αναμένω να διευκρινισθεί ποιά καταγωγή είχαν και τι απέγιναν οι Ίωνες, Αιολείς και άλλοι Έλληνες, που κατοικούσαν στην εν λόγω περιοχή κατά την αρχαιότητα.

Reply
admin 30 March 2011 at 09:51

Ο λόγος που ζήτησα την ηλεκτρονική διεύθυνση του Κ.Π. ήταν ότι από το πρώτο κι όλας επεισόδιο της σειράς του ΣΚΑΙ, πέρα από όσα ήδη επισημάνθηκαν στα βίντεο αντικρούσεων που έχουμε φτιάξει (εξωραϊσμός Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ψευδο-απομυθοποίηση κλπ), σημαντικότερο θεωρούσα το γεγονός ότι κατά τη σειρά δεν υπήρχε καμία κοινή συνείδηση στους «πληθυσμούς» της περιοχής ούτε καν στα Ορλωφικά, και ότι αυτή η κοινή συνείδηση διαμορφώθηκε «τα πρώτα 20 χρόνια του 19ου αιώνα». (Δεν δόθηκαν ποτέ από την εκπομπή επαρκή δεδομένα για το τι και πώς διαμόρφωσε αυτή τη συνείδηση, πέρα από κάτι αοριστίες για τον Κοραή και τον διαφωτισμό, που όμως δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν σε μαζικό επίπεδο τα πρώτα χρόνια. Έτσι, τα μόνο στοιχεία που έμειναν ήταν η «υψηλή φορολογία» -λες και η υψηλή φορολογία μόνο μετά το 1820 λειτούργησε- και η ένταση και οι διωγμοί μετά τα Ορλωφικά, η οποία έδεσε τους «πληθυσμούς»).

Έτσι, ειλικρινά, το «βίντεο αντικρούσεων» που σκέφθηκα τότε να βγει, επρόκειτο να απαντήσει σ’ αυτό εδώ και να θέσει τον προβληματισμό μίας (όποιας) κοινής συνείδησης και ενδεχομένως μίας συνέχειας, από τότε που θεωρεί ο καθένας ότι ξεκίνησε η διαμόρφωσή της.

Επειδή όμως αυτό είναι τεράστιο θέμα, βγήκαν τα τρία βιντεάκια που έχετε δει όλοι.

Βλέποντας ότι υπάρχει ενδιαφέρον εδώ για το ίδιο θέμα, αντί να ζητήσω από τον Κ.Π. τη βοήθειά του και συνεισφορά του σ’ αυτό, θα ήθελα να ζητήσω από όλους όσους το επιθυμούν, να φτιάξουμε μία ηλεκτρονική λίστα και να συζητήσουμε αυτό το θέμα, πάντα με άξονα και γνώμονα τα ιστορικά ντοκουμέντα και τις πηγές. Όχι, ασφαλώς, με σκοπό να βγει το υποτιθέμενο βιντεάκι. Αυτό ξεχάστε το. Αν προκύψει, προέκυψε. Αλλά με σκοπό να συναντηθούν οι διαφορετικές οπτικές, να αποσαφηνιστούν και να καταλήξουμε τουλάχιστον σε μία κοινή ραχοκοκαλιά στοιχείων αυτής της κοινής συνείδησης και ταυτότητας και της πορείας της μέσα στους αιώνες μέχρι σήμερα.

Να προσθέσω ότι το Αντίβαρο κλείνει δέκα χρόνια τον Μάιο που μας έρχεται και όπως έγραφα στο πρώτο εκείνο εισαγωγικό κείμενο για το τι είναι, σκοπός του ήταν μία συζήτηση εθνικής αυτογνωσίας. Ας γίνει τώρα το επόμενο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, με όσους συμφωνούν ότι αξίζει τον κόπο.

Όποιος συμφωνεί, μου στέλνει μήνυμα (antibaro παπάκι antibaro τελεία gr) και αν έχω 2-3 συμμετοχές, ξεκινάμε τη λίστα. Χωρίς χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης. Ό,τι προκύψει…

Ανδρέας Στ.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 31 March 2011 at 00:21

Σε άλλο τόπο εντός του αντιβάρου είχα παρατηρήσει ότι ο διάλογος διεξάγεται μέσω συνδέσμων (links). Εδώ με αναφορές σε πηγές! Πέντε ο ένας, εφτά ο άλλος, έτοιμες κονσέρβες από διαφορετικά ράφια! Όποιος κατεβάζει περισσότερες κερδίζει! Προσοχή γιατί κυκλοφορούν και πολλές ληγμένες!
Η ικανότητα προσωπικής άποψης, κρίσης και θέσης, έστω με τις όποιες γνώσεις και εμπειρίες έχει αποκτήσει ο καθένας, θεωρείται ελάσσον ή μάλλον άκυρο στοιχείο διαλόγου!
Κάπου αλλού επίσης παρατήρησα ότι η εμμονή σε “πηγές” είτε κρύβει ιδιοτέλεια (αυτήν της με κάθε τρόπο επιβεβαίωσης και επικυριαρχίας ενός ήδη μορφωθέντος ιδεολογήματος) είτε οδηγεί στην παγίδα “ψάχνοντας για το δένδρο χάσαμε το δάσος!”
Συγνώμη, αλλά αυτό εγώ το έχω ακουστά ως “βυζαντινολογία” που δεν σκοπεί να δώσει απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα αλλά να θεμελιώσει δόγματα κάνοντας κύκλους περί εαυτόν!
Η απουσία εμβριθούς μελέτης “πηγών” (δεν νομίζω ότι κάτι με υποχρεώνει να είμαι βαθύς ιστορικός αναδιφητής για να έχω άποψη για την ταυτότητα μου) και η αδυναμία μου να επικαλεσθώ μακροσκελείς καταλόγους βιβλιογραφίας με κατατάσσει προφανώς στις αμελητέες ποσότητες αυτού του διαλόγου. Δικαίωμα σας! Δικαίωμά μου όμως και να εμπιστεύομαι την όποια αποκτηθείσα εμπειρία και κρίση μου πιο πολύ από τις “πηγές” σας!
Γιαυτό, επειδή μιλάμε για ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, θα κάνω στον εαυτό μου το ερώτημα που θα καλούσα να κάνετε και σείς στον εαυτό σας, στοχαζόμενοι λίγο μόλις κλείσετε τα βιβλία σας, ει δυνατόν και άδοντας το γνωστόν:
“Ποιός αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω!
με χίλιες δυό εικόνες στο μυαλό…”
Και απαντώ όσον με αφορά!
Έχω ονομασθεί Φαίακας, Σχερίος, Δρεπανιώτης, Κορκυραίος, Έλληνας, Γραικός, Ρωμηός, Κορφιάτης, Βενετσιάνος, Επτανήσιος, Γαλλο-Αγγλο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο υπήκοος, νεο-έλληνας, γραικύλος, γκρέκος κλέφτης και απατεώνας! Αν βάλω και μία πολύ παλιά επιβεβαιωμένη συνιστώσα μου από τη διαδρομή Κρήτη-Μάνη-Κέρκυρα άλλα πόσα ονόματα μπορώ να προσθέσω;
Σε πόσες “πηγές” πρέπει να ανατρέξω ο άμοιρος για να “τεκμηριωθώ”;
Απάντηση δική μου! Μόνο σε μία!Αυτήν της οικογένειας μου και της μικρής κοινωνίας που ζω! Η οποία έχει ταυτότητα και συνείδηση δια της ιστορικής συνέχειας! Η οποία δεν περιμένει τις “πηγές” για να ανακαλύψει ποιά είναι και που πάει αλλά το “φέρει στο DNA της”, δια μέσου της προφορικής και εθιμικής παράδοσης έχοντας διαμορφώσει ίδια ιστορική αυτογνωσία! Είναι αυτή που η ίδια ανα-γνωρίζει ότι είναι, χωρίς να ενδιαφέρεται γι αναλύσεις αίματος, αισθάνεται περήφανη να συμμετέχει σ’ αυτήν και επιθυμεί αυτής να είναι κοινωνός!
Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα να μου αποκαλύψει κάποια “έγκυρη πηγή” για παράδειγμα ότι είμαι γόνος Σαρακηνών πειρατών; Θα αρχίσω τώρα να αισθάνομαι Αλγερίνος ή Μαροκινός; Μόλις πριν ένα χρόνο ανακάλυψα, στην κάπως προχωρημένη ηλικία μου, ότι μιας γιαγιάς μου ο κλάδος έχει καταγωγή από Εβραίους της Ισπανίας (Σεφάρδοι) κάποιοι από τους οποίους, μετά τους διωγμούς, εγκαταστάθηκαν στο δίπλα χωριό από το δικό μου, τάχιστα εκχρισθιανισθέντες και γι αυτό μή άμεσα αντιληπτοί σήμερα. Μήπως αυτό εξηγεί γιατί ανέκαθεν μ’ άρεσε το φλαμένκο; Μήπως πρέπει να αρχίσω να συχνάζω και σε συναγωγή; Μήπως πρέπει να αλλάξω τις μέχρι τώρα αντιλήψεις μου περί ελληνισμού και ιουδαϊσμού; Θα μου χρεώσετε και τα πρωτόκολλα της Σιών;
Ε, λοιπόν, η απάντησή μου θα είναι ίδια μ’ αυτήν του Κ. Παπαρηγοπούλου στους ισχυρισμούς του Φαλμεράγιερ. Έ, καί;
Τελικά τι είμαι;
Μήπως όλα τα παραπάνω ή έστω τα 3/4 από αυτά;
Και αν από όλα τα παραπάνω επιλέγω σκοπίμως μία λέξη για να με χαρακτηρίζει, ικανή μονολεκτικά να περιγράφει την ταυτότητά μου και να γίνεται κατανοητή παγκοσμίως, την πιό ικανή να διατρέξει όλη μου την ιστορική συνέχεια, από Φαίαξ έως νεο-έλληνας, όπως ΕΛΛΗΝΑΣ π.χ., που είναι το ιστορικό μου λάθος;
Τελικά, φαίνεται να είσαι αυτό που θέλεις εσύ να είσαι! Η ταυτότητα μπορεί να σου παραδίδεται ως σκυτάλη τη στιγμή που γεννάσαι αλλά εξαρτάται από σένα αν θα την κρατήσεις, θα αγωνισθείς μ’ αυτήν στο χέρι ή θα την απορρίψεις! ΕΛΛΗΝΑ δεν λες τον δοσίλογο της Κατοχής!
Γι αυτό και εγώ ισχυρίζομαι ότι Έλληνας είναι όποιος θεωρεί εαυτόν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της χώρας, έχει συνείδηση ότι το γέννος του συνέβαλε στην συνολική ιστορική διαμόρφωσή της, θεωρεί καθήκον του την δική του συνεισφορά!
Δεν επιλέγει τμήματα της ιστορίας που τον βολεύουν ή δείχνει προτίμηση, αδιαφορώντας για άλλα, δεν προσπαθεί να προσαρμόσει την ιστορία ούτε στις δικές του ιδεοληψίες ούτε στην δική του ιδιαίτερη ιστορία βάσει “πηγών”. Αυτό κάνουν και οι Σκοπιανοί! Αν ήταν έτσι, εγώ σαν επτανήσιος θα ήμουν από τους πρώτους εκδιωχθέντες μιας “μοντελαρισμένης” και ομοιομορφισμένης ελληνικής ιστορίας! Το πολύ-πολύ, από λύπηση, να αποτελούσα μια καρικατούρα μέσα σ’ αυτήν!
Γιατί εγώ επιμένω να αυτοπροσδιορίζομαι ως ΕΛΛΗΝΑΣ και όχι Ρωμιός ή ότι άλλο; Το ίδιο δεν παραμένω όποια ταμπέλα και αν μου κρεμάσω; Βεβαίως, αλλά στην ελληνική οι λέξεις έχουν πάντα νοηματική καταγωγή! Δεν είναι αυθαίρετες όπως σε άλλες γλώσσες!
Εάν λοιπόν θέλω να θεωρώ κτήμα μου το σύνολο της ιστορίας που παρήχθη σ’ αυτόν τον τόπο, το σύνολο του πολιτισμού του από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα, η λέξη ΕΛΛΗΝΑΣ, με την σημερινή της έστω νοηματοδοσία, είναι πολύ πιό μεγάλη για να τα χωρέσει! Το ρωμιός παραπέμπει σε υποσύνολο αυτής! Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι οπαδοί της “ρωμαιοσύνης” εκκινούν στην ουσία την ιστορία τους από τον 2ο-3ο αι.μ.Χ.! Κάνοντας αυθαίρετη τομή στα 2000 τελευταία χρόνια από τα 2000 προηγούμενα!
Ο κύριος Κ.Π. έχει αποδυθεί σε λυσσαλέο αγώνα για να περάσει την επιλεκτική του προτίμηση της ιστορίας! Με απίστευτη εμμονή στην επίκληση “εγκύρων πηγών”, κατά τύχη όλες σχεδόν Κωνσταντινουπολεο-κεντρικές; Θέλοντας μάλιστα να ορίσει και γενική ταυτότητα για όλους την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε για να μην είμαστε αξιολύπητοι ως έθνος! Παράλληλες ιστορίες δεν αναγνωρίζει και κυρίως μην ακούσει για αρχαία ιστορία και πολιτισμό γιατί τον πιάνει σύγκρυο! Δόξα τω θεώ γι αυτόν, πρόκειται για εκπεσόντα είδωλα, που θα πάει, θα κατακάτσει και ο κουρνιαχτός τους και με λίγο φύσημα μακριά από μας! Εμείς; Ηλίθιοι προγονολάτρες!
Αντεπιτίθεμαι λοιπόν, γνωρίζοντας ότι θα δυσαρεστήσω κάποιους “ρωμιούς” αλλά είναι άποψή μου, άλλωστε και αυτοί δεν σταματούν να δυσαρεστούν εμέ!
ΕΛΛΗΝΑΣ, για έναν σοβαρότερο λόγο! Πέρα και από φυλετικές καταγωγές! Γιατί αν ψάξω στο σακούλι της ιστορίας να βρώ μια περίοδο που αυτός ο τόπος έλαμψε τα μέγιστα για τον τρόπο και την πράξη του και αναντίρρητα άκμασε ώστε το δημιούργημα του να θεωρείται παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και αποδεκτό ως φάρος φωτεινός ακόμα σήμερα, είναι η αρχαία περίοδος που ονομάζεται πλέον παντού ελληνική! Βρίθει ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος από ανθρώπους υψηλής μορφώσεως που δηλώνουν “ελληνολάτρες” -όντας αλλόφυλοι!-και εδώ κάποιοι “φτύνουν” στο άκουσμα “ελληνισμός”!
Δεν μιλώ για προγονολατρεία, δεν μιλώ για μίμηση! Μιλώ για σύγχρονη δημιουργική αφομοίωση διανόησης και παιδείας, τρόπου σκέψης και στάσης ζωής, λογισμού και ήθους! Ως επιστροφή μας στην “αφετηρία” για επανεκκίνηση προς το μέλλον, έχοντας σύμμαχο πλέον και την συσσωρευμένη ιστορική εμπειρία!
Στα βυζαντινά βαρύτιμα ενδύματα αντιπαραβάλλω χιτώνα και λιτό πλην χαριτωμένο ιμάτιον γυναικός, στο χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα κότινο ελαίας αθλητού, στον μισθοφόρο στρατιώτη τον πολίτη-μαχητή του Μαραθώνα, στον πλαδαρό καλοντυμένο ευνούχο καλλίγραμμο γυμνό σώμα σεμνού νέου, στις θεοκρατικές υμνολογίες προβληματισμούς φιλοσόφου, στην παλατιανή καμαρίλα και διαφθορά ανοιχτή διαλογική σύγκρουση στην αγορά μεταξύ Θεμιστοκλέους και Αριστείδη!
Τι σχέση έχουν αυτά με μας; Ευτυχώς λίγη ή καμία! Ο λαός μας συνέχισε σαν “υπήκοος” πλέον, αποτραβηγμένος στα χωριά του και στη φτώχεια του, να ζεί στους δικούς του ρυθμούς, κατά το δικό του τρόπο, μεταφέροντας έως και μας δια της λαϊκής παραδόσεως πολύ αρχέγονους τρόπους και ήθη! Αυτά που αρνούνται κάποιοι να τους αναγνωρίσουν ως αυθεντικά! Εξανίσταμαι όμως διαπιστώνοντας τέτοιες ρωμαίϊκες “δόξες” να “θαμπώνουν” ακόμα κάποιους!
Διατηρήθηκαν έτσι, πολλά ψήγματα έστω, του πολιτισμού αυτού και σε μας! Χάθηκε όμως ο πολιτισμός αυτός; Του έκλεισε η ιστορία την πόρτα; Στα καθ’ ημάς μάλλον ναι και μάλλον πολλοί “έλληνες” το ευχαριστιούνται και ιδιαιτέρως! Ευτυχώς όμως του άνοιξε πόρτα η Ιταλία! Και εκείθεν όλη η Ευρώπη! Για να κάνει εκεί παιδιά από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα! Όλα τα ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης έκτοτε, ακόμα και η άνθιση του αραβικού πολιτισμού δικά του παιδιά είναι!
Παιδιά ΝΟΘΑ, αλλά δικά του! Εδώ που μπορούν να γεννηθούν τα ΓΝΗΣΙΑ, αρνούμεθα τον γάμο! Τι παιδιά έκανε η “Βυζαντινή” αυτοκρατορία; Την Οθωμανική Αυτοκρατορία, εγώ άλλο δεν ξέρω, νιώθετε περήφανοι; Α! Και το σύγχρονο Ελληνικό κράτος -που όντως πήγε να εισαγάγει τον ελληνισμό καταντώντας τον προγονολατρεία- αλλά είναι ατόφιο γέννημα-θρέμμα του “βυζαντινισμού”!
Δεν απαξιώ την βυζαντινή περίοδο -ποτέ τίποτε δεν μπορεί να είναι τελείως αρνητικό- ούτε διαγράφω την οθωμανική, ενετική ή όποια άλλη, όπως δεν διαγράφονται από τη ζωή οι περιπέτειες και εμπειρίες! Είναι και αυτές οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, οι Κίρκες ή οι Φαίακες στον πηγαιμό για την Ιθάκη! Την προγονική γή! Που γέννησε, μεγάλωσε, δίδαξε δεξιότητες, εμφύσησε αξίες! Για να έχει εφόδια ο Οδυσσέας στο μακρυνό ταξίδι και να έρθει πιό ώριμος, κοσμογυρισμένος και γνωστικός. Στην πατρίδα! Ας προσέξουν κάποιοι να μην το παίζουν μνηστήρες!

Reply
mengeorgiou 31 March 2011 at 17:39

Εδώ ο Ι.Χ. ενώ “Δεν επιλέγει τμήματα της ιστορίας που τον βολεύουν ή δείχνει προτίμηση, αδιαφορώντας για άλλα…” , ή άλλως όπως γράφει καί ο Σ.Ράνσιμαν ” Ὁ ιστορικός έχει τίς προσωπικές του προτιμήσεις καί συμπάθειες καί ..ή πολυμάθεια έχει αποτέλεσμα αν την χειριστεί κανείς χωρίς προκαταλήψεις” (Η μεγάλη εκκλησία εν αιχμαλωσία),στό σχόλιο του όμως βλέπουμε μία αντίστροφη επιχειρηματολογία από αυτή του Κ.Π. απομονώνοντας έναν προσδιορισμό αυτό τού “φιλέλληνα” τελικά, αλλά παραδίδει άνευ όρων τήν συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας -Βυζαντίου στά νεοοθωμανικά σχέδια τών γειτόνων καί τών νεοφαναριωτών (κατά τά άλλα , ναί καί Βυζάντιο καί Ελληνισμός καί κατά τόν Ράνσιμαν καί κατά τήν Αρβελέρ σέ αλλεπάλληλα κεφάλαια στό βιβλίο “Πολιτική Ιδεολογία τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας” Κυριακέ).
Ξενίζει η παράθεση πηγών ,γιά τόσο σοβαρά θέματα που τίθενται εδώ γραπτά ,καί όχι σε κουβέντες σε καφενεία ,γιατί μάλλον όλοι έχουμε πάγιες θέσεις αδιαπραγμάτευτες ,χωρίς να επανεξετάζουμε αν είναι στρεβλές ή λανθασμένες ,χωρίς πηγές ,καί αφού ο ΙΧ είναι μηχανικός δέν νομίζω να ανέπτυξε προσωπική θεωρία , που την εφαρμόζει με επιστημονικούς όρους τύπου “…αλλά στην ελληνική οι λέξεις έχουν πάντα νοηματική καταγωγή! Δεν είναι αυθαίρετες όπως σε άλλες γλώσσες” ένας ισχυρισμός τής αντιεπιστημονικής Αλεξανδρινής γραμματείας , πού τρέφει σήμερα τήν θεώρησή μας ως περιούσιου λαού ενός αρχαίου πολιτισμού πού ξεπουλιέται σέ κινέζικα αγαλματάκια καί βαυκαλίζει σήμερα όσους επιλέγουν συνειδητά ή ασυνείδητα να περιοριστούμε στήν “Ελλάδα μέχρι τόν Βόλο.”
Επιλέγω νά είμαι καί ΄Ελληνας ορθόδοξος καί Ρωμαίος-Ρωμηός καί νά αγαπώ ότι έχει επιτύχει καί ή αρχαία Ελλάδα καί τό Βυζάντιο ιδέες γιά τίς οποίες ξεσηκώθηκαν οι ραγιάδες ( οι “αγράμματοι” Μακρυγιάννηδες τα λένε).
Απαξιώνεται κύριε Ι.Χ. ο Βυζαντινός πολιτισμός μέ την ευρηματικότητα στην αρχιτεκτονική ,την έμπνευση τής αποτύπωσης του αιώνιου στίς εικόνες ,που ενέπνευσε και τον Πικάσο και τον Αγγελόπουλο ,που γεμίζει πανεπιστημιακές έδρες σε πανεπιστήμια κολοσσούς παγκόσμια;
O Π.Μιχελής γράφει αρκετά γιά το πνεύμα τής βυζαντινής τέχνης στο “Αισθητική Θεώρηση τής Βυζαντινής τέχνης”
Τέλος , εάν η Ρωμαϊκή ιδέα μάς ενώνει ,τήν υποστηρίζω όχι σάν Μεγάλη Ιδέα πιά (άν καί θά ήταν αντίβαρο στήν στρατηγική τής νέας ανατολικής αυτοκρατορίας ) , αλλά ως αντίσταση στον οδοστρωτήρα τής εθνοαποδόμησης σέ μιά κοινωνία αρχαίας εκκλησίας ( Ο Ι.Χρυσόστομος γιά το Imperium Romanum του Κ.Μποζίνη)

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 31 March 2011 at 20:13

Κύριε Μενέλαε Γρωργίου,
μάλλον δεν καταλάβατε τίποτε από όσα έγραψα ή καταλάβατε και το αντίθετο! Σίγουρα είναι και δύσκολο (παρά το εκτενές του σχολίου μου) να είναι κανείς απόλυτα σαφής και διεξοδικός σε όλα όσα έχει κατά νου!
Το ότι έχω προτιμήσεις και συμπάθειες φυσικά και έχω, ιδεολογικο-φιλοσοφικού προσδιορισμού όμως, πάνω στο θέμα ελληνική ταυτότητα και διατυπώνω τις δικές μου προτάσεις για research & development που λέμε νεοελληνιστί! Δεν γράφω όμως ιστορία ούτε τεκμηριώνω με “πηγές” διότι δεν είναι “δουλειά” μου! Θα προσέξατε ότι πουθενά δεν επιχειρώ κάτι τέτοιο!
Δεν “επέλεξα” την αρχαιότητα σαν ιστορία μου συνεπώς, αδιαφορώντας για τις άλλες περιόδους και νομίζω ότι το επεσήμανα έστω και αν όχι διεξοδικά! Απλά τόνισα την παραγνώριση της στην Ελλάδα του σήμερα ως προς την δυνατότητα συνεισφοράς της στον ιδεολογικό, φιλοσοφικό, πνευματικό προσανατολισμό μας! Είμαι εγώ συνεπώς ο πρώτος που φωνάζει για τον εξευτελισμό της όταν την βλέπω να έχει καταντήσει ευτελές και μόνον εμπόρευμα, στην καλύτερη των περιπτώσεων σαν εισιτήριο σε μουσεία και χώρους με μαρμαροκολώνες, στη χειρότερη σε κινέζικα αγαλματάκια! Ούτε ονειρεύομαι “Ελλάδα μέχρι το Βόλο” καθαρής (εδώ γελάμε;)ράτσας όταν ακριβώς τονίζω τον οικουμενικό χαρακτήρα του ελληνισμού τον οποίο μόνο στην Ελλάδα δεν θέλουμε να κατανοήσουμε!
Ούτε έχω εγώ θεωρήσεις περί περιούσιου λαού διότι έχω πάρει από καιρό τις αποστάσεις μου από τον όποιο ιουδαϊσμό (original ή fake, κυρίως μασκαρεμένο). Απλά υπαινίσσομαι ότι ο Ελληνισμός ΕΔΩ μπορεί να αναπαραχθεί δημιουργικά και σε νέα, υγιή και ξανά οικουμενική μορφή, όχι πλέον σαν νόθο τέκνο, αλλά από τους ίδιους που τον επινόησαν και μπορούν να τον αντιληφθούν καλύτερα! Αρκεί να ξεπεράσουμε κάποιες καθεστηκυίες ιδεοληψίες!
Μήπως με διαβάσατε ανάποδα;
Η εκτενής ανάλυση που έκανα αφορούσε λοιπόν το τι είναι ελληνισμός διαχρονικά, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να τον επανενσωματώσουμε, πως θα αντλήσουμε ουσία (διανόηση, τρόπο και ήθος), όχι τύπους και άλλα νεοελληνικά καραγκιοζιλίκια!
Επιτέθηκα σε πρακτικές όπως του κ. Κ.Π. υπερπροβολής της “ρωμαιοσύνης” διότι πολύ απλά διαγράφουν μονοκονδυλιά ιστορία 2000 ετών μην θεωρώντας την δικό τους κτήμα! Καλά κάνουν όσον τους αφορά αλλά γιατί πρέπει να μας το κάνουν και εθνική προπαγάνδα!
Αν προσέξατε εγώ το “ρωμιός” το χαρακτήρισα υποσύνολο του Έλληνα! Μπορεί να διαφωνείτε στον μαθηματικό προσδιορισμό μου, εγώ όμως δεν τον πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων!
Επιγραμματικά ανέφερα ότι δεν απαξιώ την βυζαντινή περίοδο ούτε άλλες! Ιδίως την βυζαντινή δεν μπορώ να απαξιώσω αναλογιζόμενος την ελληνική συνεισφορά σ’ αυτήν! Όσο για την τέχνη της (αρχιτεκτονική κλπ.) μάλλον την γνωρίζω καλύτερα (και ως μηχανικός) από την αρχαία! (Παρεπιπτόντως, έχω εργασθεί κατά το παρελθόν τόσον σε Εφορεία Κλασσικών Αρχαιοτήτων όσον πιο πολύ σε Βυζαντινών-Μεταβυζαντινών όπου συμμετείχα στην σύνταξη μελετών και εκτέλεση των έργων). Επειδή όμως δεν θεωρώ ότι η ιστορία μου έχει σταματήσει εδώ, στατικά και δεδομένη, επειδή θα περάσει πολλές ακόμα “συμπληγάδες” (νεοταξισμούς κλπ.) και επειδή η πορεία προς το μέλλον πρέπει να χαρακτηρίζεται από “χάραξη ρότας”, χωρίς να αμφισβητώ την αξία και εμπειρία από όλους τους μέχρι τώρα σταθμούς, πρότεινα τον αυθεντικότερο και λαμπρότερο ελληνισμό ως βασική κατευθυντήρια γραμμή στην πορεία μας προς την Ιθάκη! Τον νέο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ του μέλλοντος δηλαδή! Διαφωνείτε;

Reply
Kyriakos Papadopoulos 31 March 2011 at 23:20

Επειδή παρακολουθώ το Αντίβαρο, ασχέτως αν δεν σχολιάζω (ξεκίνησα να σχολιάζω ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με αφορμή τις εκπομπές του ΣΚΑΙ, και ήδη νιώθω άσκοπα εκτεθιμένος σε κομπλεξικά άτομα).

Κύριέ μου Χονδρογιάννη, σταματήστε επιτέλους ν’ αναφέρεστε σε μένα ή, τουλάχιστον, αν αναφέρεστε προσέξτε πολύ τί γράφετε. Αυτά που γράψατε περί “προπαγάνδας” είναι άκρως προσβλητικά, και δεν θα έχουμε καλή κατάληξη αν συνεχίσετε να λασπολογείτε έτσι.

Έχω ξαναγράψει: υπάρχουν όρια στο διαδίκτυο, και άρση του απορρήτου, υπό προϋποθέσεις. Δεν σας επιτρέπω να αναφέρεστε σε μένα, χωρίς να με γνωρίζετε. Ήδη αποκαλύπτονται πολλά για μένα, από τον παραπάνω “διάλογο”.

Έχω αποχωρήσει ήδη από την συγκεκριμένη συζήτηση, διότι δεν μου ‘ναι ούτε εύκολο, ούτε και υπάρχω λόγος, να συζητώ με ανθρώπους που αμπελοφιλοσοφούν.

Είμαι ό,τι είμαι, και δεν έχω την ανάγκη κανενός. Εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου, προϊόν συστηματικής έρευνας, και δεν έχω την ανάγκη να προπαγανδίσω τίποτα.

Αν δεν ανακαλέσετε, τουλάχιστον ΜΗΝ αναφερθείτε ξανά σε εμένα. Δεν έχουμε τίποτα απολύτως να μοιραστούμε. Ελπίζω να έχουμε να κάνουμε με σοβαρό άνθρωπο, και να έχετε λάβει το μήνυμα.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 1 April 2011 at 00:17

Προς κύριο Κ.Π.
Το απόρρητον έχω εγώ άρει εξ’ αρχής εισερχόμενος στον διάλογο με ονοματεπώνυμο! Και αν το Ι. προβληματίζει σε Ιωάννης αναφέρεται! Την καταγωγή μου έχω επίσης δηλώσει, διευκρινίζω ότι αποτελεί και τη μόνιμη διαμονή μου! Γρήγορο εντοπισμό παρέχει επίσης η επαγγελματική μου ιδιότητα (επίσης δηλωμένη). Ένα τηλεφώνημα συνεπώς και δεν κοιμάμαι ούτε απόψε σπίτι μου!
Αυτά αν κατά λάθος εννόησα απειλή!
Εάν σεις θεωρείτε ότι σας λασπολογώ, ασφαλώς και θα ζητήσω ταπεινά συγνώμη, το οφείλω έστω και αν θεωρώ ότι παρεξηγείτε τις έννοιες! Θα δεχθώ επίσης και την απαγόρευση κριτικής σε δημόσιες αναρτήσεις σας και τοποθετήσεις εάν αυτό απαιτείτε από εμένα!
Του δικαιώματος μου όμως να έχω δική μου αντίληψη για το τι αποτελεί διάλογο και πως διεξάγεται επιτρέψτε μου να επιφυλάσσομαι έστω και αμπελοφιλοσοφώντας!
Ευχαριστώ!

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.