Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Οικονομία

Ο λόγος της αποτυχίας του μνημονίου

Οι πολιτικοί πρέπει να λαμβάνουν
αποφάσεις κατόπιν σοβαρής μελέτης των δεδομένων, του εθνικού στρατηγικού
σχεδιασμού και των υφιστάμενων εναλλακτικών επιλογών. Όταν δεν υπάρχει
στρατηγική υποστήριξη, το στρατηγικό γίνεται τακτικό, επίπεδου ‘όσα παίρνει ο άνεμος’,
με συνέπεια την επιλογή βάσει τυχάρπαστης biased γνώμης και άποψης επί της
συνδιακύμανσης των εκάστοτε θεωρούμενων εταίρων, οι οποίοι, προφανώς, δουλεύουν
για το δικό τους εθνικό συμφέρον.

Η Τουρκία, για παράδειγμα, βασίζει την
ανάπτυξή της σε έναν ισχυρό μηχανισμό στρατηγικού σχεδιασμού και, ως απότοκο,
μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδιασμού, μια υγιώς αναπτυσσόμενη –με βάση τη
βιομηχανία– παραγωγική βάση, και μια διεθνοποιημένη κάστα εκατομμυριούχων και
δημιουργών λόμπυ στα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Η Ελλάδα δανείζεται για να
επιβιώσει.

Ως μηχανισμοί διαμόρφωσης πολιτικής,
διεθνούς φήμης ινστιτούτα προωθούσαν την ιδέα της ολιστικής απαξίωσης εδώ και
λίγα χρόνια στην Ελλάδα, ακολουθώντας την per se απαξίωση που είχαν επιβάλλει
με οικονομικούς όρους (ευκολία χρηματοοικονομικής κάλυψης καταναλωτικών αναγκών
και μηδενική ανάπτυξη παραγωγικής βάσης) και ψυχολογικούς όρους (πρότυπα ζωής
και κατανάλωσης χαμηλού ηθικού και πνευματικού βάθους και μακριά από
κοινωνικούς ιστούς όπως η οικογένεια).

Το γεγονός ότι η διαχείριση της
διαρκώς αυξανόμενης απώλειας εθνικής κυριαρχίας είναι ακόμα στα χέρια αυτών που
εν γνώσει και ανοχή τους επετράπη αυτή η επιβολή των σχεδίων εθνικής
αλλοτρίωσης είναι απτή απόδειξη ότι, προσδιορίζοντας on the spot τα εθνικά
συμφέροντα ως απότοκο υποταγής στρατηγικών συμφερόντων άλλων, εξασφαλίζεται η
υφιστάμενη εκθετικά πτωτική πορεία.

Μπορεί να πάσχουμε από μοντέλα
αντιμετώπισης κρίσεων, μοντέλα μεταναστευτικής πολιτικής, και άλλα
εξειδικευμένα μοντέλα που αποτελούν εξειδίκευση υποσυνόλων του εθνικού
στρατηγικού σχεδιασμού, αλλά από μοντέλα–γραμματείς, μοντέλα–συνεργάτιδες,
μοντέλα–ειδικούς επιστήμονες και τα συναφή καλά πάμε. Και να μην είναι ακριβώς
μοντέλα, αν κάνουν τα προβλεπόμενα αρκούν. Όταν δεν αρκούν, η πολιτική της
‘πάπιας’ δίνει τη θέση της στην πολιτική του ‘παπαγάλου’: επαναλαμβάνω λέξεις
(π.χ. ‘στρατηγική’) που δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν επειδή ένα… πουλάκι μου
είπε ότι είναι της μόδας, μόνο και μόνο μήπως με πάρουν οι αγορές και τα
ανθρωπάκια στα σοβαρά.

Δεν έχουν καν το μυαλό να σκεφτούν ότι
μέχρι τώρα οι αγορές πίστευαν πως υπάρχει μη δημοσιοποιημένος στρατηγικός
σχεδιασμός (απλά είναι για τα σκουπίδια) ενώ τώρα διαπίστωσαν πλέον με
αποδείξεις ότι ούτε καν υπάρχει η στοιχειώδης γνώση μιας δομής στρατηγικού
σχεδιασμού…

Ο λόγος που απέτυχε το μνημόνιο είναι
ο ίδιος με αυτόν που ήρθε: η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.

Πάντα περιμένουμε από κάποιον άλλο να
μας υποδείξει τί είναι το σωτήριο για μας, προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που μας
υποδεικνύει αλλά καταλαβαίνουμε ότι δεν παράγονται τα σωτήρια αποτελέσματα που
ελπίζαμε, συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει φως, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας,
και ψάχνουμε κάποιον καινούργιο από μηχανής Θεό για να μας λύσει τα προβλήματα
– τα οποία πηγάζουν εξ’ολοκλήρου από τον εγωϊσμό, την έλλειψη ουσιαστικής
συνεργασίας και την αυθυποβολή μέσω γελοίων φράσεων όπως «υπήρχαν προβλήματα
αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα», όχι για να αξιοποιήσουμε τα υγιή στοιχεία που
υπάρχουν αλλά για να μην αλλάξουμε τη δομή από την οποία πηγάζει η εξουσία
αυτών που μας έφεραν εδώ.

Κάποιοι έδωσαν το αίμα τους για μας
και η γενιά του Πολυτεχνείου πήρε τα Cayenne, τα κότερα και τα εξοχικά στην
Αράχωβα και στη Μύκονο με το αίμα των τρισέγγονών μας. Αυτό δεν συγχωρείται.

Σε αυτούς που θα σπεύσουν να
επαναλάβουν την ατάκα «κάθε μέρα έχουμε πόλεμο λόγω μνημονίου», απαντώ ότι δεν
έχει καμία αξία η ποιότητα της απάντησης αν είναι σε λάθος ερώτημα. Ακόμα
δε και για την ποιότητα της απάντησης, ας σημειώσουμε ότι “We can’t solve problems by using the same kind of
thinking we used when we created them.”,
όπως είπε ο Αϊνστάιν.

Έχετε προσέξει τις φράσεις περί
διάχυσης ευθυνών, «όλοι μαζί τα φάγαμε», την εναλλαγή πατριωτών–προδοτών κάθε 4
χρόνια; Είναι όλα μέρος της προσπάθειας κομματικοποίησης του κρίσιμου εθνικού
ζητήματος: το βαθύ κράτος, ανεξαρτήτως κόμματος, θέτει ένα εξευτελιστικά
χαμηλό, εθνικά καταστροφικό και πλέον μη βιώσιμο άνω όριο στους πολιτικούς, οι
οποίοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν έχουν κουράγιο να σπρώξουν προς τα πάνω.

Το σύστημα συνειδητοποιεί το τέλος του
και κάνει πλέον σπασμωδικές κινήσεις. Αν το ρωτήσεις βέβαια, η απάντηση που θα
πάρεις είναι «δεν άλλαξε τίποτα τόσες δεκαετίες, τώρα θα αλλάξει;»… Μαγικές
λύσεις δεν υπάρχουν, όσο και να τις ψάχνουν μερικοί για να εξασφαλίσουν θέση
στη λίστα των ανακυκλώσιμων, μήπως ξαναδούν φως κάποια στιγμή όταν περάσει η
μπόρα.

Πατριωτικά σκεπτόμενοι, τα τρία
στρατηγικά ζητήματα προς διευθέτηση είναι τα κάτωθι:

1. Κρίση θεσμών και εφαρμογής της
νομοθεσίας.

2. Πληθυσμιακή κατάρρευση σε επίπεδο
όγκου, ηθικής και πνευματικής ποιότητας.

3. Δομική ανικανότητα των μηχανισμών
του κράτους να υποστηρίξουν ένα υψηλό επίπεδο πολιτικών αποφάσεων.

Όλα τα υπόλοιπα έπονται ως
δευτερεύοντα απότοκα.

Άρα δεν μπορεί να προκύψει λύση από το
ίδιο το βαθύ κράτος ή, έστω, να υλοποιηθεί με την έγκρισή του.

Ministre plénipotentiaire

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_4293.html

15 comments

johnmic 6 June 2011 at 20:01

Και άρα;

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 6 June 2011 at 20:41

Άρα μας παράτησε στα βαθιά και μας είπε βρείτε εσείς προς τα πού είναι η στεριά! Εγώ το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι θα βγείτε κολυμπώντας!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 7 June 2011 at 04:43

Καὶ αύτὸ εἶναι άποτυχία ; Ἐπιτυχία εἶναι, μετὰ ἀπὸ 190 χρόνια ἐλευθέρου βίου, νὰ καταφέρουμε νὰ κολυμπᾶμε χωρὶς σωσίβια δανεικά. Καὶ δὲν μᾶς ζητοῦν νὰ βγοῦμε (νὰ ἐξοφλήσουμε τὸ χρέος). Ἴσα, ἴσα νὰ μάθουμε, ἐπὶ τέλους νὰ κολυμπᾶμε, νὰ ἐπιπλέουμε (νὰ πληρώνουμε τοὺς τόκους).
Τώρα τὰ περὶ «στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ» εἶναι ἡ κατακουρασμένη κοινοτοπία «δὲν ὑπάρχει ὁλοκληρωμένο σχέδιο». Ποτὲ δὲν ὑπάρχει σχέδιο. Ὑπάρχει μόνο θέληση γιὰ κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία. Αὐτή, ὀρθολογικώτατα, δὲν ὑπάρχει ὅσο ὑπάρχουν τὰ φθηνὰ δανεικά. Τώρα ποὺ ἔλειψαν, ξανάρχεται.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 7 June 2011 at 07:42

Τι απίστευτη ικανότητα κ. Γεώργιε σε νοηματικά άλματα κατά το δοκούν!
Εγώ χρησιμοποίησα την παρομοίωση για να σχολιάσω το άρθρο. Για να υπονοήσω ότι ο συγγραφέας δεν μας λέει τίποτα παραπάνω από αυτά που ήδη ξέρουμε. Και ότι διέξοδο ούτε καν μπαίνει στον κόπο να προτείνει. Απλά κολυμπάτε για να σωθείτε! Προς όπου σας φωτίσει ο θεός!
Πως με αφορμή αυτό το σχήμα σεις φθάσατε να καταλαβαίνετε το κολύμπι ως πληρωμή τόκων, τη στεριά ως εξόφληση χρέους και ποιός μας παράτησε στα βαθιά να ψάχνουμε να βρούμε (η κ. Μέρκελ ίσως; οι “κηδεμόνες” των παραστρατημένων ορφανών κ. Σόιμπλε, Όλι Ρεν, Γιούνκερ, Τρισέ κλπ.; ο ΓΑΠ και οι γιάπηδες του;) αυτό ξεφεύγει της δικής μου νοητικής επάρκειας!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 7 June 2011 at 10:33

Πιστεύω ὅτι ὅταν κανεὶς πνίγεται, πρέπει νὰ κολυμπήσει. Τοὑλάχιστον νὰ ἐπιπλεύσει. Εἶναι ἡ μόνη διέξοδος. Καὶ κάθε βοήθεια εἶναι εὐπρόσδεκτη μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ ὄχι μὲ ὕβρεις.
Καὶ ναί, δὲν φταίει καθόλου ἡ Μέρκελ ποὺ ἐμεῖς βουλιάξαμε τὸ καράβι μας, οὔτε ὁ ΓΑΠ καὶ οἱ γιάπηδες. Φταίει τὸ ἄπειρο κοπριταριὸ ποὺ ἀνεχόμαστε ἀκόμη στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες καὶ ὀργανισμούς. Αὐτοὶ τὴν Μέρκελ ψήφισαν καὶ τοὺς διόρισε ; Αὐτὴ ἔδωσε τὶς ἀπειράριθμες πρόωρες καὶ ἀναπηρικὲς συντάξεις ;
Ἂν τὸ πιστεύετε, πράγματι ἔχετε ζήτημα νοητικῆς ἐπαρκείας. Παρεμπιπτόντως, καὶ αὐτὸ δὲν τὸ θεωρῶ κακό. Αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν μὲ παρεξηγήσετε.

Reply
johnmic 7 June 2011 at 10:55

Τι θα πεί ακριβώς “ποτέ δεν υπάρχει σχέδιο” κ. Γεώργιε; Και κατά τί αντιφάσκει η ύπαρξη σχεδίου με την “θέληση γιὰ κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία”;

Αλληλοαναιρούνται; Τα έχετε ξαναπεί περί του σχεδιασμού: σας κουράζει, δεν σας εμπνέει, ότι θέλει πολλές λέξεις κλπ.

Ισως το λέτε γιατί ως σχέδιο αντιλαμβάνεστε το χάος των λεπτομερειών που πρέπει να ρυθμιστούν, οργανωθούν κλπ κλπ. Ε, όχι λοιπόν. Επιμένω! Υπάρχει δρόμος! To χάος των λεπτομερειών μπορεί να οργανωθεί και συμπυκνωθεί σε 3 συγκεκριμένες – πολλλαπλών αποτελεσμάτων, ιδεολογικά αποφορτισμένες, πολιτικά ανώδυνες (πλην της τρίτης), εφικτές, δουλειές. Με αρχή μέση και τέλος. Διαχειρίσιμες πολιτικά, οικονομικά, επιχειρησιακά. Μπορούμε να πηδήξουμε γενιά, να προσπεράσουμε το οργανωτικό χάος δεκαετιών και να βρεθούμε στην εποχή μας με πρωτόγνωρη ταχύτητα. Εχω πεί (http://www.antibaro.gr/node/3059#comment-7360) πως για να πετύχουμε όσα κατά καιρούς προτείνονται απαιτούνται τρία πράγματα:

Ι) Ενιαίο αρχείο πολιτών, μεταναστών, κατοίκων και επισκεπτών της χώρας με διασύνδεση όλων των μηχανογραφικών συστημάτων του δημοσίου
ΙΙ) Διαρκής κωδικοποίηση νομοθεσίας και διοικητικών πράξεων
ΙΙΙ)Νέο κρατικό οργανόγραμμα: δηλαδή α) υπουργικά χαρτοφυλάκια «θεματικής» προσέγγισης των ζητημάτων (άμυνα, υγεία, παιδεία, οικονομικά κλπ) και β) περιφερειακές δομές με αποστολή την γεωγραφική προσέγγιση.

Χωρίς λεπτομέρειες: Ιδού πως η τριάδα αυτή γίνεται “χρηστική” σε οτιδήποτε πέφτει κατά καιρούς στο τραπέζι. Ας πιάσουμε τον κ. Ορέστη που τον έχουμε πρόχειρο κι ας συσχετίσουμε τις προτάσεις του με την εφαρμογή τους. Λέει ο άνθρωπος:
………………..
“1. Κρίση θεσμών και εφαρμογής της νομοθεσίας”.

Για την κρίση θεσμών, για ιστορικές αιτίες, για αξίες, για παιδεία ας μιλήσουν οι μορφωμένοι. Περιορίζομαι να πω ότι εάν δεν εφαρμόζουμε την νομοθεσία δεν θέλει και πολύ να πάθουν κρίση οι θεσμοί. Και ένας καλός λόγος που δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία είναι ότι αντί να είναι “σύστημα κανόνων” (με τα παράθυρά τους βρε αδελφέ, με τις φωτογραφίσεις τους, με το σπέρμα της διαφθοράς μέσα τους, δε βαριέσαι) είναι ότι είναι ένα χάος που θέλει συμμάζεμα.

Σημειώσατε λοιπόν: Η εφαρμογή νομοθεσίας απαιτεί κωδικοποίησή της [=Εργο ΙΙ].
………………..
“2. Πληθυσμιακή κατάρρευση σε επίπεδο όγκου, ηθικής και πνευματικής ποιότητας”.

Ε εντάξει τώρα, το “πληθυσμιακή κατάρρευση σε επίπεδο [..] ηθικής και πνευματικής ποιότητας” δεν βραβεύεται για την σαφήνεια αλλά το αντιπαρέρχομαι. Υποπτεύομαι ότι ο κ. Ορέστης αναφέρεται κυρίως στους μετανάστες και διευρύνει την διατύπωση για το εύηχον και το ευρύτερον της προσεγγίσεως.

Λοιπόν, εντάξει, μετανάστες. Ερωτώ: πως διάολο θα εφαρμόσεις οιαδήποτε πολιτική εάν δεν ξέρεις τι σου γίνεται κι αν δεν βάλεις την απλούστερη δυνατή μέθοδο να αρχίσεις να μαθαίνεις; Πως όταν τους ελέγχεις στο δρόμο θα διασταυρώνεις αμέσως ποιόν ελέγχεις; Αν δεν τον έχεις καταγραμμένο που στην οργή θα τον καταγράψεις; Κι αν έχεις μαζέψει με την σκούπα καμμιά διακοσαριά, που θα καταγράψεις τους αδήλωτους; Πως θα διασταυρώνεις ποιοί έχουν παιδάκια να θρέψουν; Πως θα ξέρεις ότι κάποιου του έχεις δώσει 30 μέρες; Οτι εκκρεμεί άσυλο; Οτι έχει ΙΚΑ; Οτι πρέπει να πάει για σούτ αμέσως; Οτι πρέπει να τον μαχαιρώσεις δημόσια; Οτι πρέπει να του δώσεις την κόρη σου για σύζυγο ή να του κάνεις άγαλμα; (Βλέπετε ότι δεν ανακατεύω ιδεολογία, ό,τι θέλετε κάντε – αλλά ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΣΩΣΤΑ!)

Σημειώσατε λοιπόν: Η μεταναστευτική πολιτική απαιτεί κατ’ αρχήν να ξέρεις τι σου γίνεται [=Εργο Ι]
………………………..
3. “Δομική ανικανότητα των μηχανισμών του κράτους να υποστηρίξουν ένα υψηλό επίπεδο πολιτικών αποφάσεων”.

Καλά, εδώ δεν θέλει φιλοσοφία – μάλιστα η αναφορά του κ. Ορέστη σε “υψηλό επίπεδο πολιτικών αποφάσεων” είναι αβρότητα. Ούτε χαμηλό δεν μπορούν.

Σημειώσατε: Οργάνωση μηχανισμών του κράτους = [Εργο Ι + Εργο ΙΙΙ]

Λοιπόν ακούστε: Δεν έχω την αφέλεια να πιστέψω ούτε ότι θα πείσω τον κ. Γεώργιο, ούτε πως “κάποιος από τους αρμοδίους θα με ακούσει”. Δόξα τω Θεώ, έχω την ευκαιρία να εφαρμόζω τις ιδέες μου και μάλιστα επ’ αμοιβή.

Μου είναι όμως σημαντικό, να προσπαθώ να εξηγώ (σ’ όσους δεν έχουν σκυλοβαρεθεί) ότι “το σχέδιο”, η “οργάνωση του κράτους”, δεν είναι απαραιτήτως ένα “κολοσσιαίο έργο” έναντι του οποίου κουνάμε το κεφάλι, λυγάνε τα πόδια μας και “πάμε για άλλα…”.

Ούτε είναι (αποκλειστικώς) κάτι που οδηγεί σε θανάσιμες ρήξεις “που δεν αντέχει η κοινωνία”. Πολλά, πάρα πολλά μπορούν να γίνουν δωρεάν. Δωρεάν από οικονομικής πλευράς, δωρεάν από πλευράς “πολιτικού κόστους”.

Εν ολίγοις: Θέλουμε ήθος, αποφασιστικότητα και ικανότητα.
Ασχολούμαι μόνο με το τελευταίο.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 7 June 2011 at 14:04

Εσείς τι εννοείτε με την έννοια σχεδιασμός το έχετε αποσαφηνίσει κ. Μικρέ.
Εγώ πασχίζω ακόμη, πέραν της γενικότερης αδυναμίας μου να συλλάβω το πνεύμα του κ. Γεωργίου, να εννοήσω τι σημαίνει “θέληση γιὰ κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία” και γενικώς να “νιώσω στο πετσί μου” αυτόν τον “βούρδουλα” που μας επισείει συνεχώς “να δουλέψουμε οι κοπρίτες!”
Συγχέοντας όλον τον κόσμο, και εμάς προφανώς, με κάποιους του δημοσίου, έστω και εάν έχουμε δηλώσει πολλαπλώς ότι εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα!
Τεμπέληδες, ακαμάτηδες ή ακόμη χειρότερα, αργόμισθοι όλοι λοιπόν (να μου δείξει έναν που τρελάθηκε να με πληρώνει και να κάθομαι και εγώ θα του φιλήσω το κατουρημένο παντελόνι για πρόσληψη!). Αυτός που πληρώνει τέλος πάντων, δεν δουλεύει; Που τα βρίσκει; Και ο τελευταίος εστιάτορας ζει και πληρώνει αδρά αργόμισθους με δάνεια και επιδοτήσεις των “εταίρων” μας;
Αλλά ποιά είναι η “κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία”; Εγώ νόμιζα ως τώρα, ΟΛΕΣ, και οι δικές μας μέσα, εκτός από αυτήν του εμπόρου ναρκωτικών, του διαρρήκτη και του “νταβατζή”, αν και για την τελευταία επιφυλάσσομαι μη γνωρίζοντας ακριβώς εις τι συνίσταται! Αντελήφθη όσους γύρω του, να ασκούν τοιαύτα επιτηδεύματα, να γίνονται ουρές για πρόσληψη ή να αποτελούν όνειρα ζωής κάθε φερέλπιδος νέου ή κοπιώντος μεσήλικος;
Μας λείπει η “θέληση”; Ένας βουρδουλοφόρος στον καθένα μας! Οι μισοί θα παράγουν και οι άλλοι μισοί θα εκτελούν “κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία”! Με τον κ. Γεώργιο αρχιεπιστάτη!
Δουλέψτε! Κι αν δεν έχετε δουλειά δουλέψτε ο ένας τον άλλον! Και μακριά από τον ίσκιο!
Δηλαδή, γενικώς και αορίστως να κολυμπάμε γιατί πνιγόμαστε! Ας είναι και στα σκ..ά!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 7 June 2011 at 14:59

Ἐν τάξει κανένα πρόβλημα. Μὴν κολυμπᾶτε μέσα στὰ περιττώμματα, ἀλλὰ ἀφεθεῖτε νὰ πνιγεῖτε μέσα σ`αὐτά. Οἱ περισσότεροι, πιστεύω, ἐπιλέγουμε νὰ ἐπιζήσουμε.
Ἄλλωστε δέν εἶσθε καθόλου μόνος σας. Καὶ οἱ ἀρχαῖοι Σπαρτιάτες προτιμοῦσαν τὸν διαρκῆ κίνδυνο τοῦ θανάτου ἀπὸ ἐξέγερση τῶν εἱλώτων, παρὰ νὰ δουλέψουν γνησίως. Καὶ ὅσοι ἦσαν γνήσιοι τεμπέληδες στὸ περίφημο τεμπελχανεῖο τῆς Καβάλας, εὐαγές ἵδρυμα δωρηθέν στήν γενέθλιο πόλη ἀπὸ τὸν μεγάλως εὐδοκιμήσαντα γόνο της Μεχμὲτ Ἀλῆ, ἐπέλεγαν νά καοῦν πάνω στὴν φλεγομένη ψάθα, παρὰ νὰ σηκωθοῦν νὰ φύγουν. Δέστε τὰ Χριστούγεννα τοῦ Τεμπέλη τοῦ Παπαδιαμάντη γιὰ νὰ καταλάβετε ὅτι τὰ ἴδια κουρασμένα στερεότυπα τά ἔχει ἀπαθανατίσει καὶ ἄλλος πολὺ εὐγλωττότερος ὅλων μας. Καὶ ὁ Καρκαβίτσας στὸν Ζητιάνο τὸ ἴδιο. Δέν γίνεται, λέτε, νά ξεκολλήσουμε κάποτε ;

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 7 June 2011 at 16:40

Ότι θέλει ο καθένας καταλαβαίνει, ότι του περάσει από το μυαλό αραδιάζει!
Και Σπαρτιάτες και Μεχμέτ Αλή και Καρκαβίτσας και Παπαδιαμάντης! Μας τιμάτε ιδιαίτερα αναγνωρίζοντας και εμάς στα εν λόγω παραδείγματα! Σεις, προφανώς θα αναγνωρίζετε τον εαυτόν σας εις θέσιν επάξιαν Περικλέους ή έστω Καλλικράτη, Ιουστινιανού ή έστω Ανθεμίου, καταϊδρωμένου κοτζάμπαση αντί τεμπελχανά κολλήγου, εθνικού ευεργέτη αντί ζητιάνου!
Τι είναι “κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία” κατ’ εσάς για να πειστούμε και εμείς ότι αποτελούμε κοινωνικά παράσιτα; Πως την βρίσκει κανείς; Εγγυάσθε ότι προσφέρει δια βίου πλήρη απασχόλησιν; Ή πόσες πρέπει να γνωρίζουμε για να επιτευχθεί αυτό;
Πως θα διαπιστώνεται η “θέληση” μας, από ποιόν και πως θα τονώνεται και με τι μεζούρα θα μετράται εν είδει πυρετού;
Και αν περιχαρείς διαπιστώσουμε ότι δεν μας αξίζει ο κατ’ εσάς στιγματισμός με ποιό τρόπο θα διασφαλίσουμε ότι τους κόπους μας δεν θα καρπώνονται άλλοι, παχέστεροι και ακαματώτεροι ημών και εμείς μόνον την κακοσμίαν ιδρώτος και πόνο στα κόκκαλα;
Ωχ, παρασύρθηκα πάλι από το γνωστόν μικρόβιον! Τέτοια πράγματα λέγουν όσοι δεν θέλουν να δουλέψουν!
Δώστε επιτέλους εσείς μια σαφή απάντηση και αφήστε τις αόριστες παραινέσεις και την εκ του ασφαλούς κριτική και ηθικολογία!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 7 June 2011 at 18:47

Δυστυχῶς γιὰ σᾶς ὑπάρχει σαφεστάτη ἀπάντησις : Δισεκατομμύρια ἄνθρωποι ἐξασφαλίζουν τὰ πρὸς τὸ ζῆν κάθε μέρα συμμετέχοντας στὴν παγκόσμιο ἀγορὰ ἐργασίας. Γιὰ κανέναν δὲν ὑπάρχει ἐξασφάλισις ὅτι καὶ αὔριο θὰ ἔχει δουλειά, ὅπως καὶ ὂτι, ἂν ἔχει, αὐτὰ ποὺ θὰ κερδίσει θὰ μπορέσει νὰ βρεῖ ἀγαθὰ καὶ ὑπηρεσίες στὰ ὁποῖα θὰ τὰ δαπανήσει γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες του. Καὶ ὅμως, ἡ παγκόσμιος οἰκονομία λειτουργεῖ καὶ ἀπασχολεῖ κάθε χρόνο περισσοτέρους καὶ παράγει κάθε χρόνο περισσότερα καὶ καλύτερα ἀγαθὰ καὶ ὑπηρεσίες. Λοιπόν, τί λέτε, δὲν μποροῦν καὶ οἱ Ἕλληνες νὰ συμμετάσχουν στὸ παγκόσμιο αὐτὸ σύστημα παραγωγῆς καὶ καταναλώσεως ; Πρέπει ὑποχρεωτικῶς νὰ κάθονται πίσω άπὸ γραφεῖο μέχρι νὰ πάρουν σύνταξη καὶ νά πατοῦν κάθε τόσο μιὰ σφραγῖδα ; Καί ὅμως, αὐτὸ εἶναι τὸ ἰδανικό γιὰ πολλούς, ἴσως τοὺς περισσοτέρους ἀπὸ μᾶς : Νὰ «τακτοποιηθοῦν». Ἔ, λοιπόν, αὐτὸ μᾶς τελείωσε. Δέν εἶναι κοινωνικῶς ἀναγκαῖο, εἶναι σπατάλη. Τὸ κοινωνικῶς άναγκαῖο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ μπορεῖ νὰ έπιζήσει ἐκτιθέμενο στὸν διεθνῆ ἀνταγωνισμό. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀψευδὲς κριτήριο. Τὸ ἴδιο ποὺ μᾶς δίδασκαν γιὰ ἀτομική μας χρήση οἱ γονεῖς μας : Νὰ εἴμαστε χρήσιμοι, νὰ μὴν ἐπιβαρύνουμε τὴν κοινωνία.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 7 June 2011 at 20:25

Επιτέλους το κατάλαβα! Κατάλαβα και το λάθος μου!
Δεν είχα ενταχθεί στην παγκόσμια οικονομία, περιοριζόμενος στην Ευρωπαϊκή (με 10% μέσον όρο ανεργίας-21% η Ισπανία) και ειδικότερα στην ελληνική (με πορεία προς το 20% ανεργίας σε μισθωτούς και πολλαπλάσιο ποσοστό απελπισμένων αυτοαπασχολούμενων και “επιχειρηματιών” που πουθενά δεν καταγράφονται!)
Αύριο πρωί λοιπόν θα πάω στην παγκόσμια οικονομία να ζητήσω δουλειά! Εν ανάγκη και νέα, δέχομαι και απλήρωτη μαθητεία ενός έτους! Και αν δεν γίνεται εδώ, πάω και στην Κίνα, όπου οπωσδήποτε θα βρώ!
Τι κάθομαι να περιμένω σύνταξη (γιατί, θα πάρω;) κι ούτε μια σφραγίδα δεν μου τυχαίνει να πατώ κάθε τόσο! Τα ιδανικά της ζωής μου εκπλήρωσα, ως “τακτοποιήμένος”! Τώρα λοιπόν που αυτό μας τελείωσε έχω δύο λύσεις! Ή Κίνα, για να είμαι χρήσιμος ή κόβω το λαιμό μου για να μην επιβαρύνω την κοινωνία!
Ως “Έλλην” όμως να συμμετάσχω στο παγκόσμιο σύστημα παραγωγής, μόνος αδυνατώ! Λάδι π.χ. που πουλούσε ο παππούς μου στο “παγκόσμιο σύστημα” εγώ δεν μπορώ και ας έχω τα ίδια ελαιόδενδρα! 1,5 € το κιλό πληρώνεται και τα έξοδα ξεπερνούν τα 2! Λίγο μόνο “για μας”! Παραγωγική επιχείρηση που είχε ο πατέρας μου … αφήστε είναι πολύ πικρή ιστορία! 83 ετών και ακόμα τρέχει στα δικαστήρια! Απόπειρες δικές μου, ναυάγησαν ευτυχώς πριν ξεκινήσουν και με στείλουν φυλακή!
Ωραία τα ευχολόγια κ. Γεώργιε, αλλά “κράζει” ότι είστε παντελώς άσχετος από “πραγματική” ζωή! Δεν έχετε ιδέα τι γίνεται “εκεί έξω”!
Μήπως τελικά εξ’ ιδίων κρίνετε τα αλλότρια, μήπως εσείς είστε του Δημοσίου που αποτελεί συνεχές σημείο αναφοράς σας για να γνωρίζετε και τόσα γι’ αυτό;

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 7 June 2011 at 20:41

Υ.Γ.
Θέλω επίσης πολύ να κατανοήσω ο δυστυχής (τι τολμώ!) την οικονομική θεωρία σας με ανάπτυξη του προτεινομένου μοντέλλου σας “Απασχόληση δια μέσου των απολύσεων”. Αν δεν κάνω λάθος, δεν είστε υπέρμαχος σαρωτικών απολύσεων στο Δημόσιο; Με ενδεχόμενη “θέλησή” η “κοινωνικώς αναγκαία εργασία” μας εξηγείτε πως λαμβάνει σάρκα και οστά; Ή στην Κίνα κι αυτοί, να έχω και παρέα;

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 8 June 2011 at 08:53

Δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ κατανοήσετε ‘σεῖς κάτι. Μπορεῖτε καὶ νὰ μὴν θέλετε νὰ κατανοήσετε ὂτι τὸ 90% (λέμε) ποὺ βρίσκει δουλειὰ εἶναι 9 φορὲς μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ 10% (λέμε) ποὺ δὲν βρίσκει. Νὰ σημειώσουμε, βέβαια, ὅτι στὸ 10% αὐτὸ περιλαμβάνονται ἀρκετοὶ ποὺ δηλώνουν ἄνεργοι χωρὶς νὰ εἶναι εἴτε γιὰ νὰ παίρνουν ἐπίδομα ἀνεργίας εἴτε διότι ἀπασχολοῦνται στὸν ἀνεπίσημο τομέα τῆς οἰκονομίας καὶ θέλουν νὰ ἀποφύγουν νὰ πληρώνουν φόρους καὶ εἰσφορές. Καί, φυσικά, ἕνα ποσοστὸ ἀνεργίας εἶναι ἡ ἀνεργία τριβῆς.
Σὲ κάθε περίπτωση, ἡ συγκάλυψη τῆς πραγματικῆς ἀνεργίας μὲ ἀργομισθίες στὸ εὐρύτερο δημόσιο δὲν ἀποτελεῖ πλέον λύση. Μπορεῖ στὸν κόσμο ὁ ὁποῖος εἶναι ἐφικτὸς στὴν φανατασία σας αὐτὸ νὰ συμβαίνει. Στὴν Ἑλλάδα τοῦ 2011 εἶναι ἀσυγχώρητη σκληρότητα νὰ ἐξαπατοῦμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ὅτι κάτι τέτοιο μπορεῖ νὰ γίνει.

ΥΓ Ἀπεχώρησα οἰκειοθελῶς ἀπὸ μόνιμη θέση διοικητικοῦ ὑπαλλήλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς στὸ τέλος τοῦ 1994.

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 8 June 2011 at 19:01

Τελευταία απάντηση γιατί το συγκεκριμένο θέμα έχει νομίζω εξαντληθεί και μας εκτρέπει από τη γενικότερη συζήτηση.
Το 90% που λέτε ότι βρίσκει δουλειά (αυτό έλειπε να καθόμασταν κι όλοι!) πέραν του ότι αναφέρεστε στην Ευρώπη προφανώς και όχι στην Ελλάδα, αφορά μισθωτούς εργαζόμενους. Σωστά; Που έχουν μπεί ήδη στην αγορά εργασίας με χαρτιά κλπ. Το 10% αναφέρεται δηλαδή κυρίως σε απολυμένους. Όσοι δικαιούνται παίρνουν επίδομα ανεργίας αλλά –ξεχνάτε!- για περιορισμένο διάστημα!. Ως «βόηθημα», όχι ισάξιο μισθού!
Για τη διατήρηση τέτοιου «υψηλού» βαθμού απασχόλησης, συμβάλλει κυρίως το Δημόσιο. Ναί; Ενώ απολυμένους εξ’ αυτού για να μπούν στο 10% δεν έχουμε πέραν ελαχίστων (εποχιακών σε πυροσβεσττική, αρχαιολογία κλπ,) .
Το 10% που κυρίως αναφέρεται; Στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ τομέα! Δηλαδή στους μισούς περίπου από μας και με ελληνικά δεδομένα θα εκτιναχθεί αμέσως στο 30%! Να δούμε τώρα τι ΔΕΝ μετράει.
ΔΕΝ μετράει των ανηψιό μου (23 ετών) και τόσους νέους σαν κι αυτόν που δεν έχουν καταφέρει να εισέλθουν από την «πόρτα» στην αγορά εργασίας! Με τα ελάχιστα σαλταδόρικα μεροκάματα που κάνει πότε ως βοηθός υδραυλικού, πότε σαν σερβιτόρος, πότε σαν σιδεράς ούτε χαρτιά έχει, ούτε ασφάλιση ούτε κανένα επίδομα δικαιούται, ούτε τον λογαριάζει το κράτος σαν άνεργο. Πόσοι άλλοι όμοιοι του σε κάθε επαγγελματική και εκπαιδευτική βαθμίδα;
ΔΕΝ μετράει «μερικώς» απασχολούμενους με κανονικά χαρτιά. Θεωρείται ότι δουλειά έχουν κι ας αντιστοιχεί σε 5-10 μεροκάματα το μήνα!
ΔΕΝ μετράει αυτοαπασχολούμενους! Αυτοί θεωρείται ότι έχουν πλήρη απασχόληση από την στιγμή που έχουν επαγγελματική άδεια ή ΑΦΜ σε ισχύ! Έτσι το αν «βαράει μύγες» ο ηλεκτρολόγος, ο υδραυλικός, ο «εργολάβος», ο μαγαζάτορας, ο βιοτέχνης, ο δικηγόρος, ο μηχανικός κλπ. ΔΕΝ θεωρείται άξιον λόγου!
Έχουμε λοιπόν ένα απροσδιόριστο ΚΛΑΣΜΑ του 90% του συνολικού ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ (και όχι μισθωτών που επικαλείσθε) να εργάζεται ήδη επαρκώς και φιλοτίμως για τον επιούσιο.
Η σε εκνευριστικό βαθμό προτροπή σας «δουλέψτε κοπρίτες» σε ποιούς απευθύνεται;
Σε όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα; Αυτοί δουλεύουν ήδη και με το παραπάνω! Δεν νομίζω και εκεί να κατηγορείτε για «αργομισθία»!
Στους επίσημους άνεργους αλλά και όσους απελπισμένους περιέγραψα ανωτέρω και που σχεδόν αποκλειστικά ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα; Πηγαίνετε ή να τους δώσετε τα φώτα σας τι να κάνουν ή απασχολείστε τους σεις! Υποδείξτε π.χ. σ’ έναν οικοδόμο που έχει μήνες να το «κόψει», τι σημαίνει «θέληση για κοινωνικώς αναγκαία εργασία»!
Απευθύνεται υποψιάζομαι μόνον σε εκείνο το ποσοστό -που εσείς δείχνετε να γνωρίζετε, εγω ομολογώ όχι- των «αργόμισθων» δημοσίων υπαλλήλων! Τι ποσοστό είναι αυτό επί του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ της χώρας μας;
Είμαι έτοιμος να δεχθώ οποιοδήποτε ποσοστό, ακόμη και να πλησιάζει το ποσοστό του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων. Σαν να μην έχουν εργασθεί ΟΛΟΙ, ΠΟΤΕ τους ούτε μια ώρα που λέμε!
Τους «βάζουμε» λοιπόν να δουλέψουν, μέ «θέληση» ή «στανιό». Τους ανεπίδεκτους στέλνουμε να αυξήσουν το προηγούμενο 10% ή 30 ή 40% και ας κάνουν τους ζητιάνους.
Η βαθυστόχαστη λοιπόν οικονομική πρότασή σας που μας «μαστιγώνετε» μέρα νύχτα είναι να «εργασθεί» αυτό το ποσοστό «αργομίσθων» που δεν ανήκει καν στην πρωτογενή παραγωγή; Δηλαδή θα πάμε μπροστά σαν κράτος αν αυτοί βάζουν περισσότερες σφραγίδες, διεκπεραιώνουν ημερησίως περισσότερα έγγραφα;
Μακράν λοιπόν του να θεωρήσω εαυτόν προστάτη των «αργομίσθων» έχω απαυδήσει από αυτό το «βιολί». Το οποίο είναι το μόνο που ξέρετε να παίζετε και μάλιστα ασταμάτητα! Παντού, σε κάθε ευκαιρία! Με «ακομπανιαμέντο» τη λαχτάρα σας μη χάσουν οι δανειστές κάνα ευρώ (εμείς ας τα χάσουμε όλα, φταίμε δε φταίμε μας αξίζει!) και ανομολόγητα όνειρα ξένης «επιτροπείας» στην Ελλάδα!
Και θέλετε να με πείσετε ότι νοιάζεστε -γνωρίζετε μάλιστα!- το καλό της χώρας!
Επιμένω, “κράζει” ότι είστε παντελώς άσχετος από “πραγματική” ζωή! Ότι δεν έχετε ιδέα τι γίνεται “εκεί έξω”! Γιατί δεν θέλω να εξετάσω οτιδήποτε άλλο!
Η παραίτησή σας από το «δημόσιο» και η όποια νέα ενασχόλησή σας δεν σας βοήθησε καθόλου να κατανοήσετε τον κόσμο γύρω σας!
Τελεία, παύλα από μένα!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 8 June 2011 at 19:28

Τό ποσοστὸ τῶν ἀργούντων γιὰ διαφόρους λόγους στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα εἶναι ἀντίστοιχο, ἂν ὄχι ὑψηλότερο, ἀπ` ὅτι ἦταν στὶς χῶρες τοῦ σοβιετικοῦ συνασπισμοῦ. Διότι κι ἐκεῖ ἀντίστοιχο πλέγμα κινήτρων ἀντιμετώπιζε ὅποιος ἤθελε νὰ ἐργασθεῖ γνησίως.
Δεύτερον, ἐπειδή μερικοὶ νομίζετε ὂτι κήδομαι τῶν συμφερόντων τῶν δανειστῶν, τί λέτε ; Περισσότεροι σὲ μιὰ κοινωνία ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν εἶναι οἱ δανειστές ἢ οἱ ὀφειλέτες ; Μὰ φυσικὰ οἱ ὀφειλέτες καὶ στὴν δική μας οἱ ὀφειλέτες τύπου Χατζηνικολάου, Κουρῆ καὶ Τεγοπούλου. Λοιπόν, ἐσεῖς φοβόσαστε μήπως μπατιρίσουν ; Ἔννοια σας, ἔχουν κάνει τὶς κατάλληλες κινήσεις καὶ δὲν χρειάζονται τὴν βοήθειά σας. Ἡ ἐπίσημη χρεωκοπία καὶ ἡ διάλυσις καὶ διαφθορὰ ποὺ ἀναγκαστικῶς θὰ φέρει, θὰ μεταφέρει μαζικῶς πόρους ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους στοὺς ὀλιγωτέρους. Καὶ γι`αὐτὸ μόνον εἶναι ἀπευκταία.
Καὶ μὴν σταματᾶτε τοὺς ἀπαξιωτικοὺς χαρακτηρισμούς. Δείχνουν τὴν ἀνατροφή σας καὶ τὴν πίστη ποὺ ἔχετε στὰ ἐπιχειρήματά σας. Καὶ ἡ πολυλογία τὸ ἴδιο.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.