Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
Ελευθέριος Δικαίος Ελληνική πολιτική

H πρωθυπουργική πρόταση σύνταξης “Νέου Συντάγματος” με λαϊκό δημοψήφισμα ως έσχατο μέσο αποπροσανατολισμού του λαού και νομιμοποίησης της ήδη καταλυθείσας δημοκρατίας

του Ελευθέριου Δικαίου

Ο τακτικός ελιγμός της πρότασης για
σύνταξη νέου Συντάγματος μέσω δημοψηφίσματος δεν πείθει κανέναν. Αντίθετα
αποπροσανατολίζει από την ουσία της συζήτησης, που αφορά στο πραγματικό
υπόβαθρο και στις σκοπιμότητες  που
υποκρύπτονται πίσω από την ψήφιση του “Μεσοπρόθεσμου Πλαίσίου Δημοσιονομικής
Στρατηγικής”.

Η πρόταση αυτή μόνο κλαυσίγελο μπορεί
να προκαλέσει, αφού είναι προφανές ότι εξυπηρετεί ένα βαριά άρρωστο
επικοινωνιακό φαίνεσθαι, το οποίο όμως από πλευράς ουσίας έχει χάσει προ πολλού
την επαφή του με την πραγματικότητα και την υγιή κοινωνία.  Η δήλωση αυτή υποτιμά κατάφωρα τη νοημοσύνη
των Ελλήνων πολιτών που ζητούν σήμερα, αλλά είχαν ζητήσει και κατά το παρελθόν
δημοψήφισμα π.χ. για την καταφυγή της χώρας στους δανειακούς μηχανισμούς της ΕΕ
και του ΔΝΤ, στην υιοθέτηση του “Μνημονίου” και τη σύναψη της “Σύμβασης
Δανειακής Διευκόλυνσης” (που σημειωτέον ακόμη δεν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή,
αν και ακώλυτα και επαίσχυντα εφαρμόζεται σε ένα πολίτευμα, η δημοκρατική βάση
του οποίου έχει καταλυθεί) για το μεταναστευτικό, για την κάρτα του πολίτη, για
την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, για το “Μακεδονικό”, για την
ένταξη της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, για τη υιοθέτηση της Συνθήκης της
Λισαβόνας  και για πολλά άλλα κρίσιμα
θέματα που αφορούν στο παρόν και στο μέλλον του τόπου και όχι μόνο. Σε καμία
περίπτωση όμως, κατά την μεταπολιτευτική περίοδο, στο μεγαλύτερο διάστημα της
οποίας ο σημερινός πρωθυπουργός πολιτευόταν, το αίτημα των πολιτών για
δημοψήφισμα δεν εισακούστηκε. Αντίθετα, τα αιτήματα αυτά επιδεικτικά
περιφρονήθηκαν τόσο από τους πολιτικούς σχηματισμούς, όσο και από τον ΠτΔ.

Έρχεται λοιπον σήμερα ο πρωθυπουργός,
που ερήμην του λαού οδήγησε με τις μονομερεις αποφάσείς του τη χώρα σε
καθεστώς  πολιτικοιοικονομικής ομηρίας,
να πείσει τον λαό για τις αγαθές δημοκρατικές του προθέσεις σχετικά με τη
διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη σύνταξη νέου Συντάγματος.

Είναι όμως πλέον κάτι παραπάνω από
προφανές, οτι ο Γ. Α. Παπανδρέου γνωρίζει ότι έχει απωλέσει την αξιοπιστία του
στις τάξεις του λαού. Για το λόγο αυτό επιχειρεί σπασμωδικές κινήσεις,  εφευρίσκοντας τερτίπια που απλώς και μόνο
προδίδουν την αμηχανία του.  Ανεξάρτητα
από αυτό, η αποδοχή μίας τέτοιας πρότασης θα καθιστούσε τον λαό συνυπαίτιο στην
ήδη υφιστάμενη κατάλυση θεμελιωδών αρχών και στοιχείων του δημοκρατικού
πολιτεύματος, για την οποία κυρίως υπεύθυνοι είναι όλοι οι πολιτικοί
σχηματισμοί, αναλόγως της εξουσίας που άσκησαν και ασκούν. Η διεξαγωγή
δημοψηφίσματος για τη σύνταξη νέου Συντάγματος, θα νομιμοποιούσε τελικά την
κατάλυση του υφιστάμενου Συντάγματος, η οποία με πρόφαση τη σύνταξη ενός “νέου
Συντάγματος” θα ενδυόταν τον ψεύτικό μανδύα της νομιμότητας με την υπογραφή και
τη συναίνεση του λαού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά τα
ειωθότα και με βάση τα έως τωρα δείγματα γραφής της κυβερνητικής εξουσίας ένα
τέτοιο δημοψήφισμα για τη σύνταξη νέου Συντάγματος, θα ήταν κομμένο και ραμμένο
στα μέτρα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του και όχι του λαού. Αυτή η
μεθόδευση θα αποτελούσε έσχατο μέσο αναίμακτης εξόδου του πρωθυπουργού και της
σκιώδους κυβέρνησης του από τη σημερινή ιδιότυπη κατάλυση του Συντάγματος. Μία
κατάλυση του Συντάγματος η οποία λαμβάνει χώρα με το “βελούδινο πραξικόπημα”
υπαγωγής της χώρας ιδίως στο καθεστώς του “Μνημονίου” μέσω της παράτυπης
ψήφισης αυτού με απλή και όχι αυξημένη πλειοψηφία,  αλλά και με την εφαρμογή και εκτέλεση των
συνδεόμενων με το “Μνημόνιο”  επίμαχων
δανειακών συμβάσεων με τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ,  οι οποίες ουδέποτε ψηφίστηκαν, ως όφειλαν,
σύμφωνα με τις επιταγές  των άρθρων 36 παρ.
2 Σ και 28 παρ. 2,3 Σ, από την ελληνική Βουλή. Εντύπωση ωστόσο προκαλούν οι
χλιαρές αντιδράσεις των βουλευτών τόσο της κυβέρνησης, όσο  και της αντιπολίτευσης απέναντι στο παραπάνω
μείζονος σημασίας αυτό θέμα.

Αφορά δηλ. η κατάλυση του Συντάγματος
στη συνταγματικά ανεπίτρεπτη, υπό τα σύγχρονα δεδομένα, εκχώρηση συνταγματικών
εξουσιών στην Τρόικα, ως όργανο που εκπροσωπεί τους δανειστές της χώρας. Αλλά
ωστόσο ουδεμία νόμιμη εξουσιοδότηση έχει ως προς αυτό από τον ελληνικό λαό.

Η σύνταξη νέου Συντάγματος μέσω
δημοψηφίσματος νομιμοποιεί την κατάλυση του ισχύοντος Συντάγματος,  διότι εν προκειμένω ο λαός σύρεται με
πανουργία  στη σύνταξη νέου Συντάγματος,
που ήδη προβάλλεται προπαγανδιστικά ως “ευκαιρία για τη θωράκιση της
δημοκρατίας” από τους παράγοντες όμως που έχουν κουρελοποιήσει το ισχύον
Σύνταγμα. Με τη συμμετοχή του λαού σε μία τέτοια μεθόδευση,  αναγνωρίζεται στην ουσία και η εξουσία όσων
συντέλεσαν στη σημερινή κατάλυση της συνταγματικής τάξης.

Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτονται
φλέγοντα ζητήματα, όπως το ζήτημα της αναζήτησης των υπευθύνων που οδήγησαν τη
χώρα στην παρούσα συνταγματική εκτροπή και της επιβολής κυρώσεων στους
υπαιτίους, το ζήτημα  ομαλής  επαναφοράς της καταλυθείσας συνταγματικης
τάξης, το ζήτημα της επανάκτησης των ηνίων της πολιτικής και οικονομικής
διακυβέρνησης της χώρας, η οποία σε σημαντικό βαθμό  υποκαθίσταται πλέον  με τρόπο απαράδεκτο και αντισυνταγματικό από
την Τρόικα.

Κοντολογίς με ενα τέτοιο τέχνασμα
αντιπερισπασμού,  η  ευθύνη της κατεξοχήν υπαίτιας πολιτικής
ηγεσίας για τη σημερινή καταρράκωση του Συντάγματος και φυσικα του δημοκρατικού
πολιτεύματος  θα μετακυλιόταν στον λαό.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το υφιστάμενο Σύνταγμα δεν χρήζει βελτιώσεων,
ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ευθύνη των κυβερνητικών στελεχών, του Προέδρου της
Δημοκρατίας, των βουλευτών, αλλά και σε ό,τι αφορά στη δημοκρατικότερη
λειτουργία των πολιτικών-κομματικών οργανισμών, τον διαφανή έλεγχο της
οιονομικής τους κατάστασης, την ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας μέσω
δημοψηφισμάτων τόσο σε  επίπεδο
Επικράτειας, όσο και σε επίπεδο περιφέρειας, 
την παροχή στον λαό δυνατοτήτων ευχερέστερου ελέγχου των φορέων άσκησης
της πολιτικής εξουσίας, την αποτελεσματικότερη άσκηση της συνταγματικής
δικαιοσύνης π.χ. με τη συγκρότηση Συνταγματικού Δικαστηρίου κ.ά.

Η εν λόγω πρωθυπουργική πρόταση
διεξαγωγής δημοψηφίσματος για σύνταξη “νέου Συντάγματος” φαίνεται ότι
εξυπηρετεί μονόπλευρα τον υπόλογο πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και όχι τη
δημοκρατία και τον ελληνικό λαό.  Η
πρόταση αυτή αποτελεί απροκάλυπτη κοροϊδία του ελληνικού λαού, διότι στοχεύει
στο να εμφανίσει τους υπονομευτές του ισχύοντος Συντάγματος σε συνταγματικούς
αναμορφωτές και τιμητές της δημοκρατίας.

Ας γίνει κατανοητό, ότι η  “χρυσή ταμπακέρα” στο σημερινό εθνικό και
ευρωπαϊκό-διεθνές σκηνικό σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη χώρα μας, δεν είναι το
αστείο ζήτημα σύνταξης νέου Συντάγματος, μέσω δημοψηφίσματος. Το ελληνικό
Σύνταγμα δεν είναι χειρότερο ούτε πάσχει περισσότερο  σε σχέση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά Συντάγματα.
Το κύριο πρόβλημα του ελληνικού Συντάγματος έγκειται στο ότι όχι μόνο δεν
αξιοποιείται και δεν εφαρμόζεται κατάλληλα το περιεχόμενο του από την εξουσία
που έχει εκλεγεί για να το υπηρετήσει, αλλά μάλλον το περιεχόμενο του
παραβιάζεται κατάφωρα από την ανωτέρω εξουσία.

Το σημερινό πρόβλημα του ελληνικού
πολιτεύματος αποτελεί η  άνευ όρων και
αμετάκλητη παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στους δανειστές της, κατ’
αρχήν μέσω του “Μνημονίου” και των άρρηκτα συναρτώμενων με αυτό δανειακών
συμβάσεων, και τώρα πλέον μέσω της σχεδιαζόμενης εφαρμογής του ΄”Μεσοπρόθεσμου
Πλασίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής”, με την άκριτη επιβολή της άμεσης
υποχρέωσης εκποίησης  δημόσιας περιουσίας
μέσω βιαστικών  και αμφίβολης ποιότητας
και αποτελεσματικότητας αποκρατικοποιήσεων, με παράλληλη εφαρμογή οικονομικού,
κοινωνικού και πολιτικού προγράμματος εξαθλίωσης του ελληνικού λαού και της
ελληνικής κοινωνίας.

 Το “πυροτέχνημα” της εν λόγω πρωθυπουργικής
πρότασης στρέφει, κατά τη δεδομένη στιγμή, τη συζήτηση σε θέματα άσχετα με την
ουσία που “καίει” τον ελληνικό λαό, που εκτείνεται τόσο στις παρούσες όσο και
στις μέλλουσες  γενέες.  Και το ζήτημα αυτό δεν είναι άλλο παρά η
απεμπόληση της κρατικής κυριαρχίας, που εξωραϊστικά βαφτίζεται ανάπτυξη από
τους δανειστές και την εγχώρια ηγεσία, αλλά και ο εν γένει εξευτελισμός της αξιοπρέπειας
του ελληνικού λαού από όσους εθελοδουλα έχουν καταλύση την έννομη τάξη της
χώρας .

Συμπερασματικά:

Η πονηρή πρόταση του πρωθυπουργού για
σύνταξη “νέου Συντάγματος” με 
δημοψήφισμα είναι προφανές ότι δεν πληροί ούτε καν  τα στοιχειώδη εχέγγυα αξιοπιστίας και δεν
αντέχει σε ορθολογική κριτική εκτίμηση. 
Η κατόπιν εορτής δημοκρατική ευαισθησία του πρωθυπουργού δεν πείθει
κανέναν σκεπτόμενο πολίτη. Πώς είναι άραγε δυνατό ο πρωτοστάτης της τελικής
καταρράκωσης του ισχύοντος Συντάγματος, ο οποίος έχει με αυτόν τον τρόπο
προδώσει τον κυρίαρχο(;) ελληνικό λαό, ενώ όφειλε να τον υπηρετεί, να
εμφανίζεται ως δήθεν συνταγματικός μεταρρυθμιστής;  Το κίβδηλο αυτό εγχείρημα αποτελεί ίσως και
το κύκνειο άσμα του πρωθυπουργού, εκτός βέβαια και αν ο λαός αποδεχτεί άκριτα
και αυτή τη μεθόδευση…

24 comments

johnmic 22 June 2011 at 15:25

Δεν αισθάνομαι καμία ανάγκη να υπερασπιστώ τον πρωθυπουργό για την πρότασή του – αντιθέτως συμμερίζομαι απολύτως ορισμένες πολύ σκληρές κριτικές επ’ αυτής. Με ενδιαφέρει όμως να γίνεται κριτική για τους σωστούς λόγους. Και για να σιγουρευτώ ότι έχουμε τέτοια περίπτωση εδώ χρειάζομαι μερικές απαντήσεις από τον αρθρογράφο ή άλλο φίλο συνομιλητή:

1) Υπάρχει ανάγκη νέου συντάγματος ναί ή όχι;

2) Εάν ναί, η σχετική απόφαση οφείλει να τεθεί σε δημοψήφισμα ναί ή όχι;

3) Ποιά από τα ζητήματα για τα οποία γίνεται λόγος στο άρθρο (Μνημόνιο, Μετανάστευση, Κάρτα Πολίτη, Ταυτότητες και Θρήσκευμα, “Μακεδονικό”, ένταξη σε Ε.Ε., ένταξη σε Ευρωζώνη, Συνθήκη Λισαβόνας) όφειλαν να είχαν τεθεί σε δημοψήφισμα; Και ποιά ακριβώς θα ήταν η κατά περίπτωση διατύπωση του ερωτήματος;

4) Διαβάζοντας την φράση […Σε καμία περίπτωση όμως, κατά την μεταπολιτευτική περίοδο, στο μεγαλύτερο διάστημα της οποίας ο σημερινός πρωθυπουργός πολιτευόταν, το αίτημα των πολιτών για δημοψήφισμα δεν εισακούστηκε. Αντίθετα, τα αιτήματα αυτά επιδεικτικά περιφρονήθηκαν τόσο από τους πολιτικούς σχηματισμούς, όσο και από τον ΠτΔ….] τι ακριβώς πρέπει να συμπεράνω; Ότι ευθύνεται ο νυν πρωθυπουργός όταν ως μη έχων ισχύ και αρμοδιότητα δεν κίνησε ζήτημα δημοψηφισμάτων ή ότι ευθύνεται τώρα που έχων ισχύ και αρμοδιότητα κινεί;

5) Δεν ξέρω εάν η «κατάλυση του νυν συντάγματος» είναι συντελεσμένο γεγονός ή όχι. Διακεκριμένοι συνταγματολόγοι και ελληνικά δικαστήρια δεν συμφωνούν, αλλά δεν υπεισέρχομαι, μπορεί να είναι κι έτσι. Αναρωτιέμαι μόνον κατά ποία λογική ένα δημοψήφισμα για την σύνταξη νέου συντάγματος (για μια προσεχή δηλαδή πράξη) λειτουργεί νομιμοποιητικά για μια τρέχουσα (θα είναι παρελθούσα τότε) κατάσταση.

Εάν μεν είναι η κατάλυση του υφιστάμενου συντάγματος είναι συντελεσμένο γεγονός οι πολίτες ψηφίζουν για να κάνουν μια νέα αρχή. Εάν δεν είναι συντελεσμένο γεγονός οι πολίτες ψηφίζουν για να μεταβάλλουν τον καταστατικό χάρτη της χώρας. Το ότι ψηφίζοντας για νέο σύνταγμα νομιμοποιείς την (ίσως συντελεσμένη, ίσως όχι) κατάλυση του παλαιού, μου φαίνεται λογική ακροβασία.

6) Επίσης δεν καταλαβαίνω πως άραγε το δημοψήφισμα θα προσέφερε «αναίμακτη έξοδο» στον πρωθυπουργό. Θα καταργούσε το Μνημόνιο; Θα κατοχύρωνε αναδρομικά πιθανές παραβιάσεις του παλαιού συντάγματος;

7) Άραγε είναι η συζήτηση για το νέο σύνταγμα που εμποδίζει το έργο «αναζήτησης υπαιτίων»; Δηλαδή χωρίς την συζήτηση αυτή τι βλέπετε, θα τους πιάναμε τους υπαίτιους;

Εν πάσει περιπτώσει αυτά είναι τα ερωτήματά μου. Θα συμφωνούσα ότι η πρόταση δεν είναι επείγουσα, ότι είναι πιθανότατα αποπροσανατολιστική, ότι μπορεί δεδομένων των περιστάσεων να προκαλεί θυμηδία, ότι ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα μπορούσε να προγραμματιστεί πολύ αργότερα, ότι πιθανότατα δεν θα χρειαζόταν καν δημοψήφισμα, σ’ όλα θα συμφωνούσα. Και κυρίως ότι (κατά κανόνα) δεν είναι το Σύνταγμα εκείνο που μας εμπόδισε να έχουμε καλύτερη πολιτική ηγεσία όλα αυτά τα χρόνια ή αυτό που μας εμποδίζει να έχουμε καλύτερη κυβέρνηση εδώ και τώρα.

Για το εάν η κατάλυση του Συντάγματος λόγω του Μνημονίου είναι συντελεσμένο γεγονός ή όχι, δεν εκφράζω άποψη, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση των ειδικών.

Με την αβάσταχτη ελαφρότητα του ημιμαθούς διαισθάνομαι ότι εάν το Σύνταγμα έχει καταλυθεί, αυτό έχει συμβεί πολύ νωρίτερα από το Μνημόνιο. Πολύ νωρίτερα! Και μην με βάλετε να σας πω ημερομηνία γιατί παρά την ελαφρότητά μου δεν προτίθεμαι να εμπλακώ σε τέτοια κομματική – και ανούσια μέχρι απελπισίας – συζήτηση.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Reply
Kakarelidis 23 June 2011 at 19:20

Μερικές προσπάθειες απάντησης
1) Ναι χρειάζεται αναθεώρηση ή και αλλαγή διότι έχει καταντήσει μισθοδοτικός ή εσωτερικός κανονισμός. Κυρίως όμως γιατί δεν είναι αντιπτροσωπευτική δημοκρατία το πολίτευμα και ο τρόπος που περιγράφει το τρέχον.

2) Οχι δεν τίθεται σε δημοψήφισμα διότι προβλέπεται συνταγματική διαδικασία αλλαγής.

Αλλο πράγμα βέβαια είναι η Συντακτική Εθνοσυνέλευση που υποστηρίζει ο Γιανναράς, διότι εκπρόσωποι τού Εθνους κατά περιοχές θα συγκλιθούν για να συντάξουν την νέα Ελληνική ΔΗμοκρατία και μετά την επανίδρυση τής Δημοκρατίας θα εκπηγάσει νέα. κυβερνηση .
Τυπικά οι εκλογές πριν από κάθε αναθεώρηση εξέλεξαν ‘αναθεωρητικούς’ βουλευτές και οι κυβερνήσεις τους εκαναν τις αλλαγές.Στην πράξη όμως το εκλογικό ερώτημα ήταν για οτιδήποτε άλλο εκτός από ερώτημα αναθεώρησης. Συνεπώς οι εντολείς δεν έδιδαν τέτοια εντολή στους εκλεγόμενους βουλευτές.

3) Σε όλα τα θέματα αυτά τα ερωτήματα είναι ιδιαίτερα απλά και κατανοητά. όπως έγιναν και εις τας Ευρώπας.
ΠΧ
-συμφωνείτε να ενταχθούμε στην Ευροζώνη ΝΑΙ / ΟΧΙ (αφού εμφανιστούν στα κανάλια υποχρεωτικά και εξαντλητικά τα Γιατί ναί ή γιατί ΟΧΙ όλων τών κομμάτων κι όχι όπως έγινε στο θέμα τού ευρώ που το μονο που περιέγραφαν τα κανάλια ήταν οι ανόητες δηλώσεις κυβερνητικών αλλά και τού αμίμητου Σημίτη τι θα γίνει με την στρογγυλοποίηση στο δεύτερο δεκαδικό ψηφίο τών μετατρεπομενων τιμών !!!.
-Συμφωνείτε με την υποχρεωτική διαγραφή τού θρησκεύματος ή με την δυνατότητα ατομικής επιλογής Υποχρ. ΔΙΑΓΡΑΦΗ / ΕΠΙΛΟΓΗ
-Συμφωνείτε να αποδεχθεί η Ελλάδα το Ονομα της ΠΓΔΜ να εμπεριέχει τον ορο Μακεδονία ΝΑΙ/ΟΧΙ
-Αποδέχεσθε το σχέδιο τής Λισσαβώνος ως νέα συνθήκη τής ΕΕ ΝΑΙ / ΟΧΙ
εννοείται πάντα με παραχώρση ίσου χρόνου σε κάθε αποψη και όχι με τα ουρλιαχτά τρόμου τών καναλιών όπως στο Μνημόνιο.
Αν είχαν γίνει αυτά, τότε δεν θα είχαμε φθάσει σ’ αυτό το χάλι.
Φιλικά
Γιώργος Κακαρελίδης

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 June 2011 at 04:03

Τὸ πρόβλημά μας δὲν ἦταν ποτὲ ἡ σύνταξη καλυτέρων νόμων, ἑπομένως οὔτε συνταγμάτων. Τὸ πρόβλημά μας ἦταν καὶ εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῶν κειμένων νόμων. Ὀρθώτατα μάλιστα, ἀφοῦ τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου ἐξεγείρεται αὐτομάτως στὴν ἰδέα ὅτι θὰ σκύψει νὰ προσκυνήσει τὰ ἴδια τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του. Διότι ἔργο ἀνθρωπίνων χειρῶν εἶναι οἱ νόμοι. Ὅμως, γιὰ ἐντελῶς πρακτικοὺς λόγους, πρέπει νὰ ἔχουμε καὶ νόμους καὶ κάπως νὰ τοὺς τηροῦμε. Ὑποτίθεται ὅτι ἂν συμμετείχαμε ἐνεργώτερα στὴν σύνταξη τῶν νόμων αὐτῶν, θὰ μᾶς ἦταν εὐκολώτερο νὰ τοὺς τηρήσουμε. Ἀμφίβολο, λίαν ἀμφίβολο, ἀλλὰ ἂς τὸ δεχθοῦμε πρὸς ὥρας. Ἂν τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ συμμετοχή, τὸ πρῶτο ποὺ θὰ περιμέναμε θὰ ἦταν νὰ δοῦμε δημοψηφισματικὲς διαδικασίες στὸ ἐσωτερικὸ τῶν πολιτικῶν κομμάτων. Νὰ συνεζητεῖτο τὸ μνημόνιο καὶ νὰ ἐγκρινόταν ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ ΠΑΣΟΚ. Ἀντ’ αὐτοῦ, βλέπουμε νὰ ἔχει ἐκλεγεῖ ὁ ἀρχηγὸς καὶ τῶν δύο κομμάτων ἐξουσίας ἀπὸ τὴν μεγάλη μᾶζα τῶν ψηφοφόρων τους, ἀλλὰ ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα, καμμία ἄλλη πρόσκληση συμμετοχῆς τοῦ πλήθους στὶς ἀποφάσεις.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ μόνον, ἡ κατὰ τὰ ἄλλα καλὴ ἰδέα τῶν δημοψηφισματικῶν διαδικασιῶν σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο εἶναι, πρῶτον, ὑποκριτική καί, συνεπῶς, ἀποπροσανατολιστική.
Ὑπάρχει καὶ περίφημο ἱστορικὸ προηγούμενο. Τὸ αἵτημα γιὰ Σύνταγμα ποὺ κατὰ κόρον προέβαλαν οἱ πολιτικοὶ ἀντίπαλοι τοῦ Καποδίστρια καὶ τοῦ Ὄθωνος ἀπεδείχθη πανηγυρικῶς ὄμφαξ εἰς τοὺς ὀδόντας (ἀγουρίδα στὰ δόντια) τοῦ τότε πενομένου καὶ πεινῶντος λαοῦ. Διότι τὸν ἔριξε, ἀπὸ τὸ τηγάνι τῶν «τυράννων», Καποδίστρια καὶ Ὄθωνος, κατ’ εὐθεῖαν στὴν φωτιὰ τῶν προεστῶν καὶ τῶν προὐχόντων, στὴν ἀρχή, καὶ τῶν πλουσίων, ἀργότερα.

Reply
johnmic 24 June 2011 at 06:17

Κύριε Κακαρελίδη σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Η δυσπιστία μου προς τα δημοψηφίσματα προέρχεται κυρίως από την αμφιβολία μου για το κατά πόσον είναι δυνατόν να θέσεις ζητήματα εξ’ αντικειμένου πολύπλοκα σε μορφή διλήμματος. Δώσατε ικανοποιητικές απαντήσεις στα παραδείγματά σας.

Μια δεύτερη επιφύλαξή μου αφορά κατά πόσον η “λαϊκή αντίληψη”, η “κοινή γνώμη” θα εκφράσει την σωστή άποψη την κατάλληλη στιγμή. Τεράστιο ζήτημα ασφαλώς, σχετίζεται με τα ΜΜΕ, σχετίζεται με την ίδια την δημοκρατία – μεγάλη συζήτηση. Κι οι προϋποθέσεις που θέσατε περί υπεύθυνης ενημέρωσης είναι πολύ λογικές, όχι όμως αυτονόητο ότι θα μπορούσαν να εκπληρωθούν.

Η ιστορία δεν γράφεται με “αν”. Αλλά πείτε μου: πιστεύετε πραγματικά ότι δεν θα είχαμε φθάσει στην σημερινή κατάσταση εάν είχαν γίνει τα δημοψηφίσματα αυτά;

Φιλικά
Γιάννης Μικρός.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 June 2011 at 11:24

Στὰ ἴδια ἀποτελέσματα ἀκριβῶς θὰ εἴχαμε φθάσει, ἀλλὰ δὲν θὰ ἦταν κανένας στὴν πλατεῖα μεμφόμενος ἄλλους, ἀφοῦ θὰ ἦταν προφανὲς ὅτι ὁ ἴδιος φταίει.

Reply
ligoapelpismenos 3 August 2011 at 16:05

Ξεχάσαμε αυτό: Συμφωνείτε με την παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στους δανειστές μας με αντάλλαγμα οικονομική διευκόλυνση; (NAI/OXI)

Δημοψήφισμα; Eδώ η προηγούμενη δανειακή σύμβαση, που προβλέπει παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν έχει ακόμα περάσει από τη βουλή, και όμως εφαρμόζεται! Απλά, την υπέγραψε ο υπουργός!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 4 August 2011 at 04:22

Πράγματι τὸ ξεχάσαμε. Ἀλλὰ μήπως εἶναι κάπως ἀόριστα διατυπωμένο ; Ἰδοὺ πῶς μοῦ φαίνεται ὅτι θὰ ἧταν πιὸ κατανοητόν :
Συμφωνεῖτε μὲ τὴν κατάργηση τοῦ ἐθνικοῦ κυριαρχικοῦ δικαιώματος τῶν ψηφοφόρων-πολιτῶν νὰ διορίζονται σὲ ἀργομισθίες καὶ νὰ λαμβάνουν συντάξεις καὶ ἰατρικὴ περίθαλψη γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν πληρώσει μὲ ἀντάλλαγμα οἰκονομική διευκόλυνση από τοὺς δανειστὲς τῆς χώρας πρὸς τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο ; (NAI/OXI)

Reply
ligoapelpismenos 5 August 2011 at 14:30

Μάλλον δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι, δυστυχώς, πρόκειται για κάθε είδους κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδος, και όχι μόνο για τα σημεία που αναφέρθησαν. Το προβλέπει η δανειακή σύμβαση.

Αλλά βέβαια δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζουμε κιόλας. Για να μην ανοίξει η όρεξη των φίλων και εχθρών μας ακόμα περισσότερο…

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 6 August 2011 at 04:40

Εὐτυχῶς ποὺ δὲν θέλουμε νὰ τὸ καταλάβουμε, διότι πρόκειται γιὰ ἁπόπειρα τῶν βολεμένων νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ὑπολοίπους, ὥστε νὰ μὴν ἀλλάξει τίποτε.
Τὸ ἐθνικὸ κυριαρχικό δικαίωμα στὴν παρασιτιζομένη ραστώνη εἶναι τὸ μόνο ποὺ ἐνδιαφέρει τοὺς βολεμένους μ` αὐτό. Αὐτὸ καὶ μόνον αὐτὸ ἂν καταργήσουμε, διατηρούμε ἀλώβητα ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, ποὺ εἶναι καὶ τὰ δικαιώματα ὅλων τῶν κρατῶν τοῦ πλανήτη.

Reply
ligoapelpismenos 8 August 2011 at 20:23

Άρα, τουλάχιστον δεν μπορούμε πια να λέμε ότι η αλώβητη διατήρηση όλων των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων επιτυγχάνεται αυτόματα, χωρίς προσπάθεια.

Γενικότερα: Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην γίνονται και στην Ελλάδα δημοψηφίσματα για σημαντικά πολιτικά θέματα, από τη στιγμή που υπάρχουν ισχυρές διιστάμενες απόψεις. Πάντως, η Ελβετία τα έχει καταφέρει έως τώρα πάρα πολύ καλά με αυτή τη μέθοδο!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 9 August 2011 at 05:28

«Ἐὰν ὁ λαὸς δὲν εἶναι διατεθειμένος νὰ προβῇ εἰς τὰς θυσίας αἱ ὁποῖαι ἀπαιτοῦνται διὰ νὰ εἶναι ἀληθῶς κυρίαρχος, δέον νὰ ἀγωνισθῶμεν δι` ἄλλων μέσων ὅπως τοῦ ἐξασφαλίσωμεν ὅσα εἶναι δυνατὸν νὰ τοῦ ἐξασφαλισθοῦν.»
Αὐτὰ τὰ ἔγραφε ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς τότε ποὺ ἀγωνιζόταν νὰ ἐπαναφέρει τὴν λαϊκὴ κυριαρχία μετὰ τὴν δικτατορία (ἰδρυμένη μέ Γαλλικὲς λόγχες) Βενιζέλου τῶν ἐτῶν 1917-1920. Φυσικά, οἱ Ἕλληνες ψηφοφόροι προτίμησαν τὸν Γούναρη ποὺ δὲν ἔκανε λόγο γιὰ θυσίες. Καί, ἀργότερα, τὸν Τσαλδάρη καὶ τὸν Κονδύλη. Μὲ τί μοῦτρα, λοιπόν, θέλουμε καὶ κυριαρχία ;
Τὸ παράδειγμα τῆς Ἑλβετίας εἶναι μᾶλλον ἀποθαρρυντικό. Νομίζει κανεὶς ὅτι οἱ Ἕλληνες θὰ καταδίδουν ὅσους πετοῦν σκουπίδια στὸν δρόμο, ὅπως οἱ Ἑλβετοί ; Ἂν δὲν τὸ μποροῦμε, δὲν κάνουμε καὶ γιά δημοψηφίσματα. Δυστυχῶς !

Reply
ligoapelpismenos 9 August 2011 at 09:40

Οπωσδήποτε θα συμφωνήσω με το συγγραφέα του άρθρου Ε. Δικαίο για τη συγκεκριμένη περίπτωση και χρονική συγκυρία.

Γενικότερα όμως: Δεν νομίζω ότι μπορώ να κρίνω, όπως ίσως κάποιοι σχολιαστές, αν ένας λαός “κάνει ή δεν κάνει” για δημοψηφίσματα. Μπορεί να ερωτηθεί ο λαός. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μεθόδου μπορεί να φανούν μακροπρόθεσμα, σε ικανό χρονικό διάστημα μετά από την εφαρμογή της μεθόδου σε συγκεκριμένες περιστάσεις.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 9 August 2011 at 20:54

Θεωρεῖτε ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον νομοταγεῖς ; Ἄν ὄχι, τότε καὶ ἠ ἐτυμηγορία τῶν τυχὸν δημοψηφισμάτων θὰ καταλήξει ἐκεῖ ποὺ καταλήγει ἡ ψήφιση τῶν νόμων : στὴν πανηγυρικὴ ἀκύρωσή τους στὴν πράξη.

Reply
ligoapelpismenos 11 August 2011 at 17:50

Εφόσον πριν από την εφαρμογή συγκεκριμένων νόμων έχει προηγηθεί και το αντίστοιχο σχετικό δημοψήφισμα και ο λαός έχει ψηφίσει “NAI”, αυτοί μετά θα εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ευκολία και στην πράξη από την πλειοψηφία του λαού, και μάλιστα δεν θα χρειάζονται πιέσεις και θα εκλείψουν οι αντιδικίες! Αφού ουσιαστικά ο ίδιος ο λαός θα έχει δηλώσει την πρόθεσή του να τους τηρήσει!

Εύχομαι σε όλους Καλό Δεκαπενταύγουστο!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 13 August 2011 at 17:07

Αὐτὴ εἶναι ἡ θεωρία. Στὴν πράξη ὁ λαὸς ἄλλα ψηφίζει καὶ ἄλλα θέλει. Τὸ ἔχει διατυπώσει γλαφυρώτατα ὁ κάποτε πρόεδρος τῆς Γαλλικῆς Πολιτείας Μιττεράν : «Τὸ κακὸ μὲ τὰ δημοψηφίσματα εἶναι ὅτι θέτεις ἕνα ἐρώτημα καὶ παίρνεις τὴν ἀπάντηση σὲ ἕνα ἄλλο. Τυχαῖο ἄρα γε ὅτι ἐθνικὰ δημοψηφίσματα σὲ τακτικὴ βάση ἔχουν ἐλάχιστες χώρες;

Reply
ligoapelpismenos 23 September 2011 at 07:59

Δηλαδή, μήπως κάποιος δικτάτορας θα ήξερε καλύτερα τι θέλει ο λαός του; Δεν νομίζω! Το πολίτευμα της δημοκρατίας δεν είναι καλό, αλλά… δεν υπάρχει καλύτερο! Στα δημοψηφίσματα, μη λησμονούμε και το πλεονέκτημα της άμεσης παρέμβασης του λαού και, μακροπρόθεσμα, την παιδευτική τους αξία, αφού ο λαός… θα μπορεί να μαθαίνει πλέον, και από τα λάθη του! Δεν θα είναι πια περιορισμένος στην απλή επιλογή χρώματος κομματικού σχηματισμού, που μπορεί να μην τον εκπροσωπεί!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 24 September 2011 at 14:10

Δημοψηφισματικὴ δημοκρατία ἔχει μόνον ἡ Ἑλβετία. Ὅλες οἱ ἄλλες δημοκρατίες ἔχουν κυρίαρχα νομοθετικὰ σώματα, δηλαδὴ συλλογικές, ἐκλεγόμενες, ἀντιπροσωπευτικὲς δικτατορίες. Τυχαῖο εἶναι αὐτό ; Ἀκομματικὰ συστήματα ἔχουν δοκιμασθεῖ καὶ ἀπέτυχαν σὲ ἐλάχιστο χρόνο, τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἄμεση δημοκρατία (μὲ τὴν ἐξαίρεση τῆς Ἑλβετίας).

Reply
ligoapelpismenos 27 September 2011 at 10:26

Άρα λοιπόν, η δημοψηφισματική άμεση δημοκρατία έχει μόνο επιτυχίες στο ενεργητικό της! Αν συνεχίζαμε το παιχνίδι των ερωταποκρίσεων, θα ρωτούσαμε: Tυχαίο είναι αυτό; Tυχαίο είναι ότι οι Ελβετοί έχουν ίσως το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στον κόσμο; Θεωρείται επίσης ότι έχουν το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, αν λάβουμε υπόψη όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Τυχαίο; Ίσως. Και ούτω καθεξής…
Όσο για το… DNA τους, αυτό είναι, σύμφωνα με την επιστήμη, σε όλους τους ανθρώπους του κόσμου όμοιο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 99,999 τοις εκατό!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 27 September 2011 at 13:55

Οἱ Ἐλβετοὶ καρφώνουν τὸν παρανομοῦντα μὲ τὸ παραμικρό. Ἡ δημοτικὴ ἀστυνομία κυκλοφορεῖ μὲ πολιτικὰ γιὰ τὴν ἀπίθανη περίπτωση ποὺ κάποιος εἰδοποιήσει παρανόμως σταθμευμένους κὰι γλυτώσουν τὸ πρόστιμο. Ἐξωπραγματικὰ δὲν εἶναι ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας ;

Reply
ligoapelpismenos 25 May 2012 at 19:32

Όσες φορές έχω επισκεφθεί την Ελβετία, χωρίς να έχω παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο!
Τυχαίο; Ίσως.

Αλλά δεν νομίζω ότι έχει καμία σημασία. Ας αρχίσουμε εμείς με δημοψήφισμα για τα “μνημόνια” και βλέπουμε…

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 26 May 2012 at 04:02

Εἶμαι αὐτόπτης μάρτυς αὐτοῦ ποὺ ἔγραψα γιὰ τὶς μεθόδους τῆς δημοτικῆς ἀστυνομίας στὴν Ἑλβετία, ἂν καί, οὔτε κι ἐγὼ ἔχω μείνει στὴν χώρα παρὰ ἐλάχιστο χρόνο. Δὲν εἶναι, ὅμως, μόνον ἡ προσωπικὴ πεῖρα ποὺ μπορεῖ νὰ πείσει. Ἰδοὺ ἡ συγκεντρωμένη πεῖρα ἄλλων. Προσέξετε τὴν σχολαστικότητα καὶ τὴν ἀκρίβεια στὴν τήρηση τῶν νόμων.

Διερωτῶμαι πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ «ἀρχίσουμε ἐμεῖς μὲ δημοψήφισμα γιὰ τὰ «μνημόνια»», ὅταν δὲν εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἀπαντήσουμε οὔτε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πολυάριθμα τεκμηριωμένα ἐπιχειρήματα τὰ ὁποῖα ἀμφισβητοῦν τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν δημοψηφισμάτων παρὰ μόνον μὲ τὸ νὰ ἀμφισβητοῦμε ἐπανειλημμένως τὴν ἀξία τῆς ὅλης συζητήσεως («παιγνίδι ἐρωταποκρίσεων», «δὲν νομίζω ἔχει καμμία σημασία»).

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 26 May 2012 at 16:27

Καί νέο κροῦσμα, φρέσκο, σημερινὸ ἀπὸ τὴν Ἑλβετία : οἱ ἐλεγκτὲς εἰσιτηρίων στὸ τρὰμ ἐργάζονται καὶ Σάββατο. Ἐνῶ στὴν γαλανὴ Ἑλλάδα, εἶναι ἀκριβοθώρητοι καὶ τὶς καθημερινές,

Reply
ligoapelpismenos 29 May 2012 at 22:36

Mε το συγκεκριμένο “τεκμηριωμένο επιχείρημα”, φρέσκο μάλιστα, μας πείσατε!! Εννοείται ότι και στην Ελλάδα εργάζονται το Σάββατο. Γνωρίζετε τι σημαίνει το σύμβολο του ματιού σε πάμπολλα ελβετικά τρένα;;
Σημαίνει “αυτοέλεγχος”. Σημαίνει ότι ο επιβάτης πρέπει να κάνει αυτοέλεγχο, επειδή σε αυτά τα τρένα ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν μπαίνει ελεγκτής!!

Αν και ξεφύγαμε όλοι από το θέμα, το καλό είναι ότι διατυπώσαμε όλοι ελεύθερα και καθαρά τις απόψεις μας. Επομένως, από την πλευρά μου θα κλείσω εδώ τη συζήτηση.

Reply
ligoapelpismenos 29 May 2012 at 22:44

Με πολλή αγάπη σε όλους τους σχολιαστές και στον συγγραφέα του άρθρου Ελ. Δικαίο

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.