Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Κοινωνία/Οικονομία Ραφαήλ Καλυβιώτης

Μεταναστευτικό ώρα μηδέν!

του Ραφαήλ Καλυβιώτη

Ο διακεκριμένος Έλληνας ακαδημαϊκός
σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης, στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του με τίτλο «Η Ελλάδα
των κρίσεων
»
, αναφέρει ότι «ένα κύμα δυσαρέσκειας έχει αρχίσει να επιδεινώνεται
στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, εν μέρει λόγω του αυξανόμενου αριθμού μεταναστών-νόμιμων
ή παράνομων-, αλλά και εν μέρει επειδή, αντίθετα με προηγούμενες γενιές, οι
νεοεισερχόμενοι περιμένουν ότι η χώρα υποδοχής θα προσαρμοστεί στα ήθη και στα
έθιμά τους και δεν δέχονται ότι οι ίδιοι οφείλουν να προσαρμοστούν στα δικά
της»
. Στο ίδιο μήκος κύματος πριν ένα μήνα 
ήταν και η τοποθέτηση ενός κορυφαίου δικαστικού λειτουργού της χώρας του
Προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Καλαμίδα ο οποίος στο πλαίσιο του συνεδρίου με
θέμα « Μετανάστευση και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που έλαβε χώρα στη Μυτιλήνη
στις 5 Ιουνίου  δήλωσε ότι η
«λαθρομετανάστευση συνιστά τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για το έθνος μας
μεγαλύτερο ακόμα και από αυτό της οικονομικής κρίσης»
. Οι διαπιστώσεις αυτές οι
οποίες έρχονται να προστεθούν στην έκδηλη ανησυχία που έχει αναπτυχθεί στη
κοινή γνώμη[1]  για το μεταναστευτικό
πρόβλημα ενισχύουν τις φωνές,που πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια, και κάνουν
λόγο για  την ανάγκη να εφαρμοστεί μια
πιο αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική.                                                

Στην κατεύθυνση αυτή, η Ελλάδα δύναται
να διδαχθεί πολλά εκ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, Ισπανία και Ιταλία, καθώς
εμφανίζουν τα ίδια χαρακτηριστικά (δημογραφικό πρόβλημα, υψηλή ζήτηση
ανειδίκευτου προσωπικού, εκτεταμένη παραοικονομία) και αποτελούν μαζί με τη
χώρα μας τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. Όπως προκύπτει από το βιβλίο του
Κωνσταντίνου Καλοφωλιά «Το μεταναστευτικό ζήτημα στη Μεσόγειο» ο έλεγχος των
ανεπιθύμητων μεταναστευτικών ροών κατέστη εφικτός σε σημαντικό βαθμό από την
Ισπανία και την Ιταλία τα τελευταία χρόνια μόνον όταν εφηρμόσθηκε μια
ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική. Μια πολιτική που περιλαμβάνει ρυθμίσεις
τόσο για τους μετανάστες που επιθυμούν να εισέλθουν μελλοντικά στο εσωτερικό
τους, όσο και για αυτούς που βρίσκονται ήδη σε αυτό. Δηλαδή έχει επιβληθεί ένα
σύστημα επιλογής και υποδοχής των νόμιμων μεταναστών τους οποίους έχει ανάγκη η
αγορά εργασίας τους, αποθαρρύνοντας παράλληλα την παράνομη μετανάστευση.  Έτσι όσοι υπήκοοι τρίτων χωρών επιλέγουν να
εισέλθουν «χωρίς έγγραφα» στην επικράτειά των δυο αυτών κρατών, γνωρίζουν ότι
αν δεν απελαθούν το ταχύτερο δυνατόν. ουδείς θα μπορέσει να τους προσφέρει μια
θέση εργασίας και στέγαση χωρίς να υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες του νόμου. 

Αντίθετα, στην Ελλάδα μέχρι σήμερα,
όσοι μετανάστες παραβιάζουν τα σύνορα της χώρας, δύσκολα απελαύνονται και στη
συνέχεια απορροφώνται από την παραοικονομία μέχρι τελικά να νομιμοποιηθούν. Η
πρακτική αυτή ήταν συνήθης για τους μετανάστες και στις άλλες δυο χώρες, μέχρι
που οι ηγεσίες τους αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά το πρόβλημα της
παράνομης μετανάστευσης. Κοντολογίς, θέσπισαν αντικίνητρα για την παράνομη
μετανάστευση, προώθησαν την ενσωμάτωση των νόμιμων μεταναστών, ενίσχυσαν τη
φύλαξη των συνόρων τους και ανέπτυξαν σχέσεις συνεργασίας με τις χώρες
αποστολής και διέλευσης των μεταναστών.                                                                                

Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί ότι
η Ισπανία και η Ιταλία προκειμένου να επιτύχουν την μείωση των ανεπιθύμητων
μεταναστευτικών ροών από την Αφρική παρέχουν σημαντική οικονομική βοήθεια στις
χώρες της Βόρειας Αφρικής προκειμένου αυτές να αυξήσουν τα μέτρα ασφαλείας των
συνόρων τους αποτρέποντας την έξοδο των παράνομων μεταναστών. Παράλληλα, οι
συνεργαζόμενες χώρες δέχονται στο έδαφός τους και όσους μετανάστες από την
υποσαχάρια Αφρική  απελαύνονται από την
Ισπανία και την Ιταλία. Στο άλλο άκρο του φάσματος η Ελλάδα αν και αποτελεί την
κυριότερη «πύλη εισόδου» των μεταναστών προς την Ε.Ε συναντάει την άρνηση της
Τουρκίας να δεχτεί στην επικράτειά της όσους μετανάστες συλλαμβάνονται να
επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα μας παραβιάζοντας τα θαλάσσια και
χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα. Συνεπώς η απέλαση των παράνομων μεταναστών
καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής με τον αριθμό αυτών να ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια
αντοχής της ελληνικής κοινωνίας.  Σε
γενικές γραμμές, αν η Ελλάδα δεν θέλει να δει τη «βραδυφλεγή βόμβα του
μεταναστευτικού»
να εκρήγνυται, έτσι χαρακτήρισε το ζήτημα ο Υπουργός
Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής
σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία(22/5/2011),
οφείλει να αναλάβει δραστικές πρωτοβουλίες, το ερώτημα ωστόσο που παραμένει
είναι ένα η συγκεκριμένη κυβέρνηση διαθέτει την πολιτική βούληση;

Διότι πέραν των ποσοτικών στοιχείων,
είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι οι χώρες του Νότου ήταν προετοιμασμένες
ψυχολογικά, με το έθνος κράτος να αποτελεί αναμφισβήτητο άξονα κεντρώας
τοποθέτησης, να αντιμετωπίσουν με πλήρη αποφασιστικότητα το γεγονός. Το να
λαμβάνεις μέτρα με ένα ευθυτενές και συλλογικά οργανωμένο σχέδιο σημαίνει ότι έχεις
νομιμοποιήσει ιδεολογικά τις κινήσεις αυτές. Στην χώρα μας αντιθέτως, ήταν οι
χρόνιες ιδεοληψίες και οι προεκτάσεις αυτών, οι οποίες απονομιμοποιούσαν
οικονομικά δεδομένα μέτρα, τα οποία θα εξασφάλιζαν και την κοινωνική συνοχή.
Αυτό απεδείχθη από το γεγονός ότι έπρεπε πρώτα να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και
οι πολίτες κυριολεκτικά να παίζουν πετροπόλεμο και έπειτα να μπει στα σκαριά
ένα στοιχειώδες πλάνο!

 

[1] Το
59% των ερωτηθέντων σε έρευνα της
Public Issue το
2010
απάντησε ότι η μετανάστευση μάλλον βλάπτει τη χώρα. Επιπροσθέτως, 88% των
ερωτηθέντων σε έρευνα της
Marc
για το Έθνος της Κυριακής (16/01/2011) απάντησε
ότι συμφωνεί με τις προβλέψεις του Νόμου 3907/2011 για την άμεση απέλαση όσων
δεν δικαιούνται νόμιμης διαμονής στη χώρα.

2 comments

Πατριώτης 10 July 2011 at 17:02

>Στην κατεύθυνση αυτή, η Ελλάδα δύναται να διδαχθεί πολλά εκ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών…< Μα θέλει η Ελλάδα να διδαχθεί; Την ενδιαφέρει, ή μήπως υποθάλπει την λαθρομετανάστευση για λόγους που έχουν αναλυθεί πολλές φορές; Ο νόμος της απελάσεως έχει ατονίσει εντελώς. Τι ακριβώς συμβαίνει; ΥΓ: Όταν λέμε “Ελλάδα”, σαφώς εννοούμε την κυβέρνηση της Αθήνας διαχρονικώς.

Reply
Φιλανθρωπηνός 11 July 2011 at 12:12

Όσο εμείς ασχολούμαστε με την οικονομική κρίση, τις αιτίες και τις συνέπειές της, εκατοντάδες άγνωστοι χωρίς κανένα ατομικό έγγραφο εισέρχονται καθημερινά στην χώρα. Δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει η δίνη της ελληνικής οικονομίας. Μπορούμε όμως να είμαστε απολύτως βέβαιοι πως όποτε και με όποιον τρόπο τελειώσει, οι κοινωνικές εντάσεις που θα προκληθούν από την δήθεν ακούσια πολυετή εγκατάσταση εκατομμυρίων μη αφομοιώσιμων και την εκ μέρους τους συλλογική διεκδίκηση πολιτικών δικαιωμάτων θα κάνουν την σημερινή κρίση να φαντάζει υγιής περίπατος στην εξοχή. Ας σταματήσουν πλέον τα παραμύθια των ποσοστών ανεργίας, της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Ακόμη και εάν ανακάμψει η οικονομία και δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, οι Έλληνες ελάχιστα θα ωφεληθούν σε σχέση με τις (υπάρχουσες και επερχόμενες) στρατιές των πεινασμένων, που ευτυχείς απασχολούνται ανασφάλιστοι και με αποδοχές πείνας. Οι Έλληνες πρέπει να φύγουν όχι πια γιατί δεν μπορεί να τους θρέψει η χώρα τους, αλλά επειδή πρέπει να αφήσουν χώρο για τους πανταχόθεν εισβάλλοντες που έχει σχεδιασθεί να χτίσουν την “Ελλάδα (;;;) του μέλλοντος”, όπου οι ελάχιστοι γηγενείς εργοδότες θα εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι ένα ακαθόριστο πλήθος απασχολήσιμων. Όπου οι τελευταίοι δεν θα έχουν πια απολύτως κανένα δικαίωμα, αλλά θα νιώθουν ευτυχείς επειδή έτσι τουλάχιστον δεν θα πεινάνε. Όχι, κύριοι… για ελεύθερους (και ενοχλητικούς) Έλληνες δεν προβλέπεται πλέον στην πατρίδα τους χώρος.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.