Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
Γιώργος Παπαθανασόπουλος Κοινωνία/Οικονομία

Να μη λυγίσουμε στη συμφορά

          Οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης,
μαζί με τον ομόλογο τους των ΗΠΑ, συνεδριάζουν έως και το Σάββατο, 17
Σεπτεμβρίου, για το μέλλον του Ευρώ και για τον (πολύ επώδυνο για τους Έλληνες)
τρόπο που θα εξέλθει η Ελλάδα από την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η
οικονομία της. Τα κτυπήματα που δέχονται πλέον τα ελληνικά νοικοκυριά δεν είναι
μόνο οικονομικά, έχουν σοβαρές επιπτώσεις και στην ψυχολογία των Ελλήνων. Ο
λαός μας έχει καταβληθεί ψυχικά με τις ύβρεις, τους σε βάρος τους βαρείς
χαρακτηρισμούς, τις λοιδορίες, την ανεργία, την ανέχεια, τη εκ μέρους του
δυσχέρεια εκτέλεσης των στοιχειωδών οικονομικών και κοινωνικών υποχρεώσεων του.
Είναι πολύ κρίσιμη η φάση που διερχόμαστε 
για το μέλλον της χώρας. Τώρα λοιπόν οφείλουμε να μείνουμε όρθιοι, να μη
λυγίσουμε από τη συμφορά που μας βρήκε και να μετατρέψουμε την αγανάκτηση και
τον θυμό μας σε θετικές πρακτικές ενέργειες.

         

Για
μια αντικειμενική αντίληψη της κρίσης δίδεται απάντηση σε ορισμένα γενικά και
καίρια  ερωτήματα.

     Η
Ελλάδα μόνο φταίει για την κρίση στην Ευρωζώνη και παγκοσμίως;

          Ασφαλώς όχι. Η κρίση ξεκίνησε από τις
Τράπεζες και τους κερδοσκοπικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ. Στη συνέχεια ήρθε η
επίθεση στο Ευρώ  και ως ο πιο αδύναμος κρίκος
των τραπεζικών ορνέων επελέγη  η Ελλάδα.
Είχε και έχει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος και από τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην
ΕΕ. Είχε επίσης πρωθυπουργό που διευκόλυνε με τις δηλώσεις του την εικόνα μιας
καταρρακωμένης ελληνικής οικονομίας, που είχε κοροϊδέψει τους δανειστές και
τους εταίρους της και μιας χώρας τεμπέληδων, που ζουν σε βάρος των   πολιτών των άλλων χωρών.

Από
τότε το πρόβλημα του χρέους και του ελλείμματος μετατράπηκε σε σοβαρότατο
πρόβλημα δανεισμού και στη ζωή μας μπήκαν άγνωστοι τραπεζικοί όροι, όπως τα
cds και τα spreads. Όμως ήταν σαφές ότι ο τελικός στόχος δεν
ήταν η Ελλάδα, αλλά το Ευρώ
. Και η διαχείριση του προβλήματος έδειξε και
ακόμη δείχνει τις αδυναμίες της οικονομικής διακυβέρνησης στην ΕΕ. Απόδειξη ισχυρότατη είναι πως εδώ και
δύο χρόνια ζούμε μια πανευρωπαϊκή οικονομική κρίση, που ακόμη δεν έχει
τιθασευτεί. Η Ελλάδα αποτελεί μόνο το 3%
του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και σε μια πραγματική κοινοπολιτεία θα είχε λυθεί άμεσα
και αποτελεσματικά το ζήτημα
. Η οικονομική κατάσταση στην Πολιτεία της
Καλιφόρνια ήταν πολύ χειρότερη από αυτή της Ελλάδας, αλλά η αποφασιστική
παρέμβαση της κυβέρνησης  των ΗΠΑ και
της  Ομοσπονδιακής Τράπεζας έλυσε το
ζήτημα. Οι αγορές και οι Τράπεζες έχουν πάρει από κάτω τις χώρες της Ευρωζώνης
και αυτές ακόμη δεν έχουν βρει τρόπο να αμυνθούν.

 

Τι μπορεί να περιμένει κανείς μετά τη συνάντηση στην
Πολωνία;

Με
τα σημερινά δεδομένα τίποτα! Το ουσιαστικό έγινε στην ανοικτή ακρόαση Μέρκελ –
Σαρκοζί – Παπανδρέου, με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ο τελευταίος και με τα νέα
χαράτσια που επέβαλε στους μη έχοντας και κατέχοντας. Οι εκπρόσωποι της Τρόϊκα
θα επανέλθουν, η νέα δόση του δανείου θα δοθεί και οι ξένοι σύμβουλοι θα
ρυθμίζουν τα πάντα, ώστε να κινηθεί ο κρατικός μηχανισμός και να περιοριστεί η
φοροδιαφυγή και η διαφθορά. Αν συμβεί θα πρόκειται για ιστορικό γεγονός.
Επίσης, επαναβεβαιώνοντας την ισχύ της απόφασης της 21ης Ιουλίου, θα
παροτρύνουν τις κυβερνήσεις να την επικυρώσουν στα Κοινοβούλια τους. Έως τώρα η
Φινλανδία και η Σλοβακία, που σημειωτέον έχουν από τις μικρότερες συμμετοχές
στο δάνειο, δηλώνουν επιφυλακτικές και πως θα καθυστερήσουν έως και τον
Δεκέμβριο να εγκρίνουν τη συμφωνία….Και οι ΗΠΑ “ανησυχούν” και
προτρέπουν τους Ευρωπαίους να ενεργήσουν ” δυναμικά και γρήγορα” για
να σωθεί η Ελλάδα και το Ευρώ…Γιατί; κάτι προφανώς φοβούνται, ή είναι κάλυψη
της ευθύνης τους για την κατάσταση παγκοσμίως.

 

Γιατί οι διαδικασίες κινούνται με τόσο αργό ρυθμό;

          Πράγματι πολλά θα είχαν αποφευχθεί αν
η αντίδραση των χωρών της Ευρωζώνης στις κερδοσκοπικές επιθέσεις ήταν άμεση. Δυστυχώς
η ΕΕ δεν λειτουργεί σε ένα ομοσπονδιακό μοντέλο, όπως οι ΗΠΑ, αλλά παράλληλα με
την λεγόμενη “κοινοτική αλληλεγγύη” λειτουργεί και το συμφέρον του
κάθε κράτους μέλους και βέβαια η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Με τη δημιουργία
του κοινού νομίσματος υποτίθεται ότι οι χώρες που το αποδέχθηκαν έχουν
παραιτηθεί της κυριαρχίας του εθνικού τους νομίσματος και έχουν στέρξει στη
διαχείριση του από τις γραφειοκρατικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως, με πρώτη τη Γερμανία, διατηρούν σε
ισχύ τα στενά εθνικά οικονομικά τους συμφέροντα και τη διαχείριση του
προϋπολογισμού τους.  Για τη δημιουργία
του Ευρώ δεσμεύτηκαν ότι θα ενεργούν μέσα σε ορισμένους κανόνες, τους οποίους
πρώτη η Ελλάδα και κάποιες άλλες χώρες παρέβησαν. Για να είμαστε στην ΟΝΕ
χρειαζόταν πράγματι από εμάς η επανίδρυση του κρατικού μηχανισμού, μόνο που
αυτή ποτέ δεν έγινε και τώρα μας επιβάλλεται.     

 

Η Ελλάδα μπορεί να σεβαστεί  τις δεσμεύσεις της;

          Υπάρχουν δύο θέματα. Το ένα είναι πως
η Ελλάδα θάπρεπε με κάθε τρόπο να αποφύγει τον σημερινό διασυρμό, αυτόν τον
εξευτελισμό. Δεν την άξιζαν οι πολίτες της και δεν την αντέχει η ιστορία της.
Μπήκαμε σε μια τραγωδία για όλους, λόγω της αδυναμίας, της αποδιάρθρωσης και
της διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό, τον οποίο έθρεψαν έτσι οι πολιτικοί μας
και κυρίως το κυβερνόν Κόμμα. Ό,τι και να πουν τώρα οι κ.κ. Γ. Παπανδρέου και
Ευαγ. Βενιζέλος ουδείς Έλληνας τους πιστεύει και γιατί να τους πιστέψουν οι
ξένοι; Η αποκάλυψη πως η Στατιστική Αρχή “μαγείρεψε” το έλλειμμα και
από 14% το 2009 το ανέβασε στο 15,6%, για να είναι πάνω από αυτό της Ιρλανδίας
και να πάρει μεγαλύτερη βοήθεια είναι και μια ακόμη ενέργεια που οι ξένοι
βλέπουν και μας χαρακτηρίζουν αναξιόπιστους. Αυτοί θέλοντας να εξασφαλίσουν τα
δάνεια και τα κεφάλαια τους κάνουν ότι δήθεν πιστεύουν τις δεσμεύσεις της
Ελληνικής Κυβέρνησης και όταν δεν τις υλοποιεί επιβαρύνουν κι άλλο τους
μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανάπηρους και τους ανέργους, αφήνοντας έξω
βιομηχάνους και επιχειρηματίες…Οι ίδιοι οι κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος δεν
νοιώθουν καμία επίπτωση από τα μέτρα, γιατί έχουν αρκετά χρήματα…Με τον τρόπο
που ενεργούν οι κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος και για να υπάρξουν κάποιες
πιθανότητες να τηρηθούν οι δεσμεύσεις θα πρέπει η ανεργία να φτάσει στο 25-30%,
και ο κάθε Έλληνας στο τέλος του 2011 θα είναι φτωχότερος τουλάχιστον κατά
15-20%!

 

Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα δεν πάρει το δάνειο;

          Θα πτωχεύσει ανεξέλεγκτα. Θα κάνει
στάση πληρωμών και θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη, γιατί στα αβάσταχτα χαράτσια θα
προστεθεί και η διακοπή της πληρωμής μισθών και συντάξεων, από όπου
συντηρούνται τα περισσότερα νοικοκυριά και βγαίνουν οι υποχρεώσεις τους.
Παράλληλα θα σταματήσει η πληρωμή των δανείων και των τοκοχρεολυσίων, όπως και
των υποχρεώσεων από αγορές στις οποίες έχει προβεί, με όποιες επιπτώσεις θα
έχει αυτό. Η πτώχευση θα “μολύνει” τους δανειστές και επενδυτές της.
Επί πλέον θα προκαλέσει ντόμινο στις άλλες χώρες που επίσης είναι
“ασθενείς κρίκοι” στην Ευρωζώνη, γιατί έως τώρα οι κερδοσκόποι έχουν
την Ελλάδα και επιτίθενται, όταν λείψει η χώρα μας, σειρά στην απληστία τους θα
έχουν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία και, γιατί όχι, η Γαλλία!
Τη γενικευμένη αυτή επίθεση δεν θα την αντέξει η Ευρωζώνη, θα διαλυθεί και το
Ευρώ θα πεθάνει, αφού τότε δεν θα είναι επίθεση στο 3,9% του ΑΕΠ, αλλά
τουλάχιστον στο 40%. Οι χώρες του Βορρά θα μπορούσαν να επιβιώσουν μιας τόσο
εκτεταμένης κρίσης, αλλά με πολλά τραύματα, οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά.
Γιατί σε πολιτικό επίπεδο λ.χ. το Γερμανικό Μάρκο, όσο ισχυρό κι αν θα είναι,
δεν θα έχει το βάρος στην διεθνή πολιτική σκηνή που έχει σήμερα το Ευρώ.

 

Τι πρέπει να γίνει για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση;

          Να αποκτήσουν οι χώρες μέλη της ΕΕ
συνείδηση μιας κοινής πορείας και κοινής μοίρας. Να θελήσουν να παραιτηθούν
προνομίων και να αποκτήσουν περισσότερη αλληλεγγύη, αλλά παράλληλα και
περισσότερη υπευθυνότητα, ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες. Πρέπει κάποτε να
αποβάλουμε την  αντίληψη του
“κουτόφραγκου” για τους εταίρους μας, που εμείς οι “μάγκες”
μπορούμε να τους κοροϊδεύουμε. Στην ΕΕ έχουμε κοινό νόμισμα, χωρίς να έχουμε
κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, χωρίς να έχουμε ενιαία οικονομική
διακυβέρνηση. Αλλά χωρίς αυτήν και χωρίς κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική δεν
μπορεί να προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα παραμείνει μια απλή συνεργασία
κρατών, στην οποία όλα θα είναι αίσια όταν ο καιρός είναι καλός και ο άνεμος
ούριος… Και στην Ελλάδα πρέπει να διδαχθούμε από την τραγωδία που περνάμε, να
μην είμαστε ευκολόπιστοι και να κοιτάμε όχι την επιφάνεια, αλλά το βάθος, όχι τη
συσκευασία, αλλά το περιεχόμενο, όχι την ονομασία, αλλά την ικανότητα.-

    

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.