Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Ανδρέας Σταλίδης Ευρώπη

Η μεθόδευση της Ελλάδας εκτός Ευρώπης

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε σε ένα φανταστικό ελικόπτερο και να υψωθούμε πάνω από τα γεγονότα για να τα δούμε καθαρότερα στην ολότητά τους, κατά δύναμιν. Τι βλέπουμε; 

α. Βλέπουμε ένα Μνημόνιο, δηλαδή ένα μεγάλο δάνειο από την Τρόϊκα: ΔΝΤ, ευρωγκρούπ, ΕΚΤ. O ρόλος του δανείου είναι ουσιαστικά ο μετασχηματισμός μέρους των δανειστών από τυπικούς κατόχους ομολόγων (ιδιώτες) σε κράτη και διακρατικούς οργανισμούς (κράτη ευρωζώνης, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ). Θα το ξαναγράψω: αυτό ακριβώς είναι το Μνημόνιο, μεταφορά δανειστών. Γι’ αυτό και οι δόσεις δεν είναι ισόποσες, αντίθετα με τα τυπικά δάνεια. Οι δόσεις αποσκοπούν στο να αποπληρώσουν τα κουπόνια παλιών ομολόγων που λήγουν ανά τρίμηνο. Οι δόσεις μένουν στη χώρα μισή ώρα. Έρχονται στις 10 το πρωί, φεύγουν στις 10.30.

β. Εφόσον η χώρα είναι δεμένη στο άρμα του ευρώ, δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί το κύριο μέτρο αυτών των περιπτώσεων: η υποτίμηση του νομίσματος. Έτσι, επιλέγεται η υποτίμηση ολόκληρης της οικονομίας μέσω δραστικών μειώσεων των μισθών, συντάξεων κλπ.

γ. Η πλέον σώφρων άποψη τον Μάϊο του 2010 έλεγε ότι αν δεν μπορούμε να σωθούμε με το Μνημόνιο, καλύτερη η χρεωκοπία/αναδιάρθρωση/κούρεμα τότε, παρά το μαρτύριο της σταγόνας. Ποιος ο λόγος που δεν μας το επέτρεψαν οι λοιποί Ευρωπαίοι; η έκθεση των (ιδιωτικών) τραπεζών τους σε ελληνικά ομόλογα. Έτσι, χρησιμοποιήθηκε το επόμενο 18μηνο για να μεταπωληθούν τα ελληνικά ομόλογα κάτω από την ονομαστική τους αξία, με έκπτωση από 10% ως 30%. Είναι παγκοίνως γνωστό αυτό. Τώρα που μειώθηκε η έκθεση, μπόρεσε να γίνει το κούρεμα.

δ. Εντωμεταξύ, τα δάνεια του Μνημονίου δεν υπόκεινται σε αναδιάρθρωση. Για την ακρίβεια, όλη η περιουσία του δημοσίου λειτουργεί ως εγγύηση. Απολαύστε το άρθρο 14, παράγραφος 5 του Μνημονίου

Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή έκτελέσης δικαστικής αποφάσης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.

ε. Φτάνουμε στον Οκτώβριο του 2011, όπου το χρέος 165% με κούρεμα 50% μειώνεται στο 140% με στόχο το 2020 να γίνει 120%, δηλαδή όσο και το 2009.  Η αριθμητική που έμαθα στο Δημοτικό λέει ότι το 50% του 165% είναι πολύ μεγαλύτερο του 25% που μειώνεται το χρέος. Και η δική σας; Το μυστικό είναι ότι διακρατικά δάνεια, δάνεια από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ κλπ δεν υπόκεινται σε αναδιάρθρωση. Σίγουρα λεφτά για τους δανειστές. Βάλτε και την επανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων για να αποφευχθεί η χρεωκοπία τους και νά ‘το το αποτέλεσμα. Αν είχαμε κάνει κούρεμα 50% στο χρέος των ιδιωτών τον Μάϊο του 2010, τότε το χρέος του 120% θα έπεφτε στο 70% του ΑΕΠ. Με απόλυτα νούμερα: τα 80 δις (ή όσα είναι) που «έχουμε εισπράξει» αυτό το διάστημα για να πληρωθούν ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων θα μας γλύτωναν από 40 δις χρέος επιπλέον. 40 δις ίσον 8 πολυνομοσχέδια! (το πλέον πρόσφατο κομίζει θεωρητικά, και αν όλα πάνε καλά, 5 δις ευρώ στον κορβανά).

στ. Εντωμεταξύ, η κυβέρνηση αποτυγχάνει σε όλα και κυρίως σε τούτο: εξαντλεί όλα τα αποθέματα «κατανόησης» και πολιτικού κόστους, για να μην κάνει ούτε μία μεταρρύθμιση! Ούτε καν να επιβάλλει τις (ελάχιστες) ψηφισμένες. Η κυβέρνηση κατάφερε να έχουν σχεδόν απόλυτο δίκιο και οι δύο πλευρές κριτικής: και ως προς τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία μάλιστα σκοτώνουν την οικονομία και βαθαίνουν την ύφεση, και ως προς το ότι κανένα μακροπρόθεσμο μέτρο δεν έχει παρθεί για να βγει από το σκοτεινό τούνελ. Πώς το κατάφερε; με την πολιτική της, η οποία συνοψίζεται σε τρεις μόνο λέξεις: φόροι, εισφορές, τακτοποιήσεις. Δεν είναι εξωφρενικό σήμερα λοιπόν να αμφισβητείται ευθέως από τον κόσμο το ίδιο το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο αποδίδεται εν πολλοίς η ευθύνη.

ζ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει απωλέσει κάθε αξιοπιστία και στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό ό,τι υπόσχεται αποδεικνύεται ψέμμα: λεφτά υπάρχουν, δεν θα μπούμε στο ΔΝΤ, αυτά είναι τα τελευταία μέτρα (καμιά 10αριά φορές), η εισφορά είναι έκτακτη (4-5 φορές), δεν θα γίνει αναδιάρθρωση, κοκ. Ομοίως και στο εξωτερικό. Τον Μάΐο του 2011 στη σύνοδο των υπουργών οικονομικών είχε καθυστερήσει λίγο ο Παπακωνσταντίνου και την εισήγηση για την Ελλάδα – το κεντρικό θέμα της συνόδου! – την έκανε ο Τόμσεν του ΔΝΤ! Αν η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα δίκιο στο ότι δεν ευθύνεται η ίδια για την όλη οικονομική κατάσταση της χώρας, εφόσον την κληρονόμησε μετά από 35 χρόνια ζωής του μοντέλου της μεταπολίτευσης, και ειδικότερα μετά από 28 χρόνια εντός ΕΟΚ/ΕΕ (διότι το 1981 είχαμε χρέος 20% και τότε ξεκίνησε η οικονομική εκτροπή), εν τούτοις διατηρεί ακέραια την ευθύνη για τη μονιμοποίηση της επιτροπείας. Διότι η επιτροπεία δεν έχει να κάνει με την οικονομία της χώρας, έχει να κάνει με την αξιοπιστία της χώρας.

η. Φτάνουμε στο σήμερα. Έγινε το περιβόητο 50% κούρεμα, το οποίο ουσιαστικά είναι πολύ, πολύ μικρότερο, όπως είπαμε. Η Γερμανίδα Καγκελάριος δηλώνει επίμονα δημοσίως ότι «δεν είναι ταμπού η αναθεώρηση των Συνθηκών της Ευρώπης» και ότι «αλλαγές πρέπει να γίνουν μέσα στο επόμενο 12μηνο». Σε ποιες αλλαγές αναφέρεται; Δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή. Νομίζω όμως ότι είναι προφανές: δρομολογεί την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη.

Το «δημοψήφισμα» του πρωθυπουργού εκεί ακριβώς αποσκοπεί: να εμφανίσει το αίτημα ως λαϊκή επιταγή, ενώ πρόκειται για το αντάλλαγμα της Μέρκελ να «μας σώσει»(!) με την τελευταία δανειακή σύμβαση.

Η ουσία είναι πως όλες οι μακροπρόθεσμες επιλογές του τελευταίου 18μηνου ήταν οι χειρότερες δυνατές. Μία λάθος πολιτική, μπορεί να ωφελήσει τελικά εφόσον είναι συνεπής. Μία σωστή πολιτική δεν πρόκειται ποτέ να ωφελήσει εφόσον δεν είναι συνεπής. Χωρίς να κρίνουμε το σωστό ή το λάθος εδώ (το αφήνουμε για τους πλέον ειδικούς), η πλήρης ασυνέπεια και η αναξιοπιστία της κυβέρνησης ήταν η συνταγή της αποτυχίας, ίσως δε και καταστροφής.

26 comments

Δημήτριος Χατζηνικολάου 1 November 2011 at 08:45

Κύριε Σταλίδη, θεχθείτε σας παρακαλώ τα θερμά μου συγχαρητήρια για το έξοχο αυτό άρθρο. Επιτρέψτε μου δε να προσθέσω και τα εξής. Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο μου (“Μακεδονία” 12-7-2011,
http://www.makthes.gr/news/opinions/77009/)τόνισα ότι η επιστροφή στη δραχμή πρέπει να γίνει με αυστηρή μυστικότητα και απότομα (αφού γίνουν οι απαραίτητες τεχνικές προετοιμασίες), όπως έγινε κατά την υποτίμηση του 1953, και ΟΧΙ με συζητήσεις επί των συζητήσεων στα τηλεοπτικά
παράθυρα (και εννοείται όχι με δημοψηφίσματα). Ο
λόγος είναι γνωστός: Όσοι εκτιμήσουν ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι όχι στα μνημόνια και στο ευρώ, θα βγάλουν τα λεφτά τους έξω και θα υπάρξει πολύ σοβαρότερο πρόβλημα ρευστότητας απ’ ό,τι υπάρχει τώρα. Τελικά, για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι ο Γ. Παπανδρέου κάνει ακριβώς ό,τι απαιτείται για να καταστραφεί τελείως ο τόπος. Μόνον ο Θεός μπορεί να μας σώσει.

Reply
Φιλανθρωπηνός 1 November 2011 at 09:30

κε Σταλίδη, μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος εξέλιπαν και οι τελευταίες αμφιβολίες για τις προθέσεις της άρχουσας δυναστείας. Η αποστολή που ανέλαβαν εξετελέσθη επιτυχώς : ο πατέρας ανέλαβε οικοδομή υπό ανέγερση και παρέδωσε λυόμενο, ο δε υιός επιθυμεί διακαώς να απομακρύνει τα ερείπια για να παραδώσει οικόπεδο. Είναι πλέον προφανές ότι η Ελλάδα προορίζεται να διαδραματίσει τον ρόλο του πειραματόζωου για την επιβολή της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων. Πρέπει, λοιπόν, η χώρα να φτάσει στο ναδίρ ώστε ό,τι κι εάν συμβεί μετέπειτα να θεωρηθεί επίτευγμα. Δοκιμασμένη η τακτική της παραλαβής καμμένης γης, μόνο που τώρα θα είναι καμμένη ολοσχερώς. Ουδόλως ενδιαφέρεται για το μέλλον της χώρας διότι, κατά τα φαινόμενα, ουδέποτε ταυτίστηκε μαζί της και τον λαό της τον θεωρεί υποχείριο. Λέγεται ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα είναι η νέα δανειακή σύμβαση. Αφού για όλες τις προηγούμενες πολύ σημαντικότερες αποφάσεις οι ίδιοι ουδέποτε θέλησαν να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό και λοιδορούσαν όποιον ζητούσε δημοψήφισμα, τώρα γιατί το θυμήθηκαν; Απλούστατα, διότι τώρα πλέον η αποστολή τους ολοκληρώθηκε και ανεξαρτήτως αποτελέσματος η Ελλάδα είναι δεμένη χειροπόδαρα : εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό θα εγκριθούν όλες οι μέχρι σήμερα “επιτυχημένες” ενέργειές τους και ο λαός θα καταστεί συνυπεύθυνος, εάν είναι αρνητικό θα μπορέσουν επιτέλους να απαλλαγούν από την ωρολογιακή βόμβα που οι ίδιοι ενεργοποίησαν, επικαλούμενοι ότι έπραξαν το καλύτερο, αλλά ο “αχάριστος” λαός δεν τους άφησε να ολοκληρώσουν το έργο τους. Εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει ο Γεώργιος Β, οχυρωμένος πίσω από τα τείχη της κληρονομικής αλαζονίας του, είναι πως αυτή τη στιγμή είναι τέτοια η “δημοφιλία” του στον ελληνικό λαό ώστε ακόμη κι αν το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν “στον παράδεισο μαζί μας ή οπουδήποτε αλλού χώρια”, ελάχιστοι θα έκλιναν υπέρ της πρώτης επιλογής. Άσχετα από δανειακές συμβάσεις ο λαός αντιλαμβάνεται ότι το πραγματικό διακύβευμα είναι η έγκριση όλων των μέχρι σήμερα ερήμην του ληφθεισών αποφάσεων και θεωρώ ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποδεχθεί τον διετή εμπαιγμό.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 1 November 2011 at 10:02

Πιστεύετε, κύριε Σταλίδη, ὅτι στόχος τῆς μέχρι σήμερα διαχειρίσεως τῆς κρίσεως ἀπὸ πλευρᾶς Γερμανίας εἶναι νὰ ἀποβάλει τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Εύρωζώνη καί, ἴσως, καὶ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ; Ἐὰν τὸ πιστεύετε, τί θὰ συνιστούσατε στὸν λαὸ νὰ ψηφίσει στὸ ἐπερχόμενο δημοψήφισμα ;
Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ σᾶς βεβαιῶ ὂτι κατανοῶ τὴν ἐνδεχομένη ἐπιλογή σας νὰ μὴν ἀπαντήσετε.

Reply
admin 1 November 2011 at 10:34

Όχι ακριβώς. Πιστεύω, και αυτό είναι ίσως το μοναδικό καινούριο πράγμα που γράφω, διότι τα υπόλοιπα είναι απλώς απεικόνιση των ήδη γνωστών, ότι στην τελευταία αυτή φάση δηλαδή _μετά_ την παραδοχή για την αποτυχία και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, ότι αυτός κατέστη ο στόχος της Γερμανίας: η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Δεν πιστεύω ότι αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή.

Βασίζω την πεποίθησή μου αυτή στις πρόσφατες δηλώσεις της κας Μέρκελ που περιλαμβάνω στο κείμενο. Και ασφαλώς, διατίθεμαι να αλλάξω γνώμη αν κάποιος μου δώσει ικανοποιητική απάντηση ως προς το τι εννοεί με τις αλλαγές των συνθηκών και μάλιστα στο επόμενο 12μηνο.

Σχετικά με το δημοψήφισμα, νομίζω ότι τύποις είναι αντισυνταγματικό (δημοψηφίσματα προβλέπονται για κρίσιμα ή εθνικά θέματα, εξαιρουμένων των δημοσιονομικών – αυτό είναι σαφές στο Σύνταγμά μας), ενώ ως προς την ουσία είναι παντελώς άσκοπο διότι ο κοινός νους αντιλαμβάνεται ότι η απάντηση θα είναι στον ερωτών[τα] και όχι στο ερώτημα. Ακόμα κι αν ρωτηθεί ο λαός «ανατέλει ο ήλιος από την ανατολή;», ο λαός θα απαντήσει όχι.

Ανδρέας Σ.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 1 November 2011 at 11:32

Ἡ λογικὴ συνέπεια τῆς πολιτικῆς τῆς Γερμανίας, ἂν δεχθοῦμε τὴν ἄποψή σας, εἶναι ἡ ἀποβολὴ καὶ πολλῶν ἄλλων χωρῶν, τὰ έλλείμματα τῶν ὁποίων εἶναι πολύ μεγαλύτερα σὲ ἀπόλυτα μεγέθη ἀπὸ τὰ ἐλλείμματα τῆς Ἑλλάδος. Θεωρεῖτε ὅτι τὸ συμφέρον τῆς Γερμανίας ἐξυπηρετεῖται μὲ τὸν τρόπο αὐτό ; Ἂν ὄχι, δέχεσθε ὅτι ἡ Γερμανία ἀκολουθεῖ πολιτικὴ αὐτοκτονίας της ;
Ἐὰν ναί, τότε γιατί δὲν ἀπαντᾶτε εὐθέως καὶ στὸ ἐρώτημα γιὰ τὴν ψῆφο στὸ δημοψήφισμα ; Μὲ τὶς θέσεις ποὺ ἔχετε λάβει, εἶναι ἀπολύτως ὀρθολογικὸ νὰ ψηφίσετε νὰ μὴν ἀκολουθήσει ἡ Ἑλλάδα τὴν Γερμανία στὴν αὐτοκτονία. Δέν χρειάζεται νὰ ἐπικαλεσθεῖτε τὴν ὀργή τοῦ λαοῦ, διότι ἡ λογικὴ φθάνει καὶ παραφθάνει.

ΥΓ «ἡ ἀπάντηση εἶναι στὸν ἐρωτῶν[τα]» θέλατε προφανῶς νὰ γράψετε, ἀλλὰ καὶ πάλι, κάθε ἀπάντηση στὸν ἐρωτῶντα ἀπευθύνεται …

Reply
admin 1 November 2011 at 11:50

Δε μετράει η θέση, αλλά η ταχύτητα. Δηλαδή όχι το πού βρίσκεσαι αλλά το προς τα πού κινείσαι. Τα απόλυτα μεγέθη είναι αδιάφορα. Και το ποσοστό χρέους είναι αδιάφορο, ουσιαστικά. Αυτό που μετράει είναι αν έχεις πρωτογενή ελλείματα και πόσα είναι αυτά. Το Βέλγιο με χρέος κάπου στο 130% τη δεκαετία του 1990 επιβίωσε μια χαρά. Διότι δεν είχε ελλείματα και ανέκαμψε. Αν χρωστάς 100 και βγάζεις 100 τον χρόνο έχεις χοντρικά την ίδια δυνατότητα να καλύψεις το χρέος σου με το αν χρωστάς 150 και βγάζεις 150 τον χρόνο. Επίσης, την περασμένη Τετάρτη κατά τη συμφωνία των Ευρωπαίων στο παράρτημα περί Πορτογαλίας, Ιρλανδίας και Ισπανίας ήτανε απόλυτα ικανοποιημένοι για την καλή πορεία τους. Συνεπώς, δε νομίζω να σκέπτονται την αποβολή όλων όσων «χρωστάνε». Η εκτίμησή μου είναι ότι η Μέρκελ θέλει να φτιάξει μία πόρτα εξόδου από την ευρωζώνη. Αυτό το θεωρώ σχεδόν βέβαιο. Το αν θα θελήσει να τη χρησιμοποιήσει άμεσα και για πόσους, συμφωνώ ότι είναι προς διερεύνηση.

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος ακόμα εκκρεμεί. Τι ακριβώς θέλετε να σας πω; (εκτιμώ βέβαια ότι θα έχουμε εκλογές πριν το δημοψήφισμα, όμως αυτό είναι άλλο θέμα)

ΥΓ. Δεκτή η διόρθωση. Επί του περιεχομένου νομίζω το παράδειγμά μου είναι σαφές

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 1 November 2011 at 12:11

Μὰ δὲν μιλᾶμε γιὰ τὰ ἐλλείμματα παραγωγῆς ; Ἡ Ἱσπανία πρόβλημα παραγωγῆς ἔχει, ὄχι δημοσιονομικό. Δέστε αὐτὸ ἐδῶ κι ἐδῶ ποὺ εἶναι καταλυτικό. Συνεπῶς, ἐρωτῶ καὶ πάλι, δεδομένου ὂτι ἡ οἰκονομία μαθηματικῶς ἐξαφανίζει τὰ πλεονάσματα μὲ τὸν ἴσο ρυθμὸ ποὺ έξαφανίζει τὰ ἐλλείμματα, πιστεύετε ὅτι ἡ Γερμανία βαδίζει στὴν αὐτοκτονία κολημμένη μὲ τὰ πλεονάσματα παραγωγῆς ; Τὄχει ξανακάνει τὸ 1931 καὶ ἔφερε τὸν Χίτλερ.
Δέχεσθε τὸν ἀνωτέρω συλλογισμό ; Ἂν ναί, τότε προφανῶς σὲ τυχὸν δημοψήφισμα θὰ ψηφίσετε ὄχι. Ἁπλῶς ἐπιβεβαιῶστέ το κι αὐτό, ἂν θέλετε.

Reply
Φιλανθρωπηνός 1 November 2011 at 12:20

κε Σταλίδη, επί της από 14:50 απαντήσεώς σας επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι πρόθεση της κας Μέρκελ και των λοιπών ισχυρών, εκτός από τη δημιουργία θύρας εξόδου από την Ευρωζώνη για τις ανυπάκουες χώρες, είναι : α) η χρήση της Ελλάδας ως παραδείγματος προς αποφυγή για τις υπόλοιπες χώρες, υπό τύπον αποδιοπομπαίου τράγου, β) η ενίσχυση των μηχανισμών της ΕΕ ώστε αυτή να αποκτήσει περισσότερες εξουσίες σε καίριους τομείς των μελών-κρατών με αντίστοιχο περιορισμό της εθνικής τους κυριαρχίας, με πρόσχημα την αποτροπή επανάληψης του ελληνικού φιάσκου. Τα χρήματα που έχουν επενδύσει αγοράζοντας τα χρέη μας, δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να τα χάσουν, αφού βάσει του μνημονίου έχουν πλήρη δυνατότητα προνομιακής ικανοποιήσεως σε όλη την δημόσια περιουσία, παρούσα και μελλοντική. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι αφού ολοκληρώθηκε ο κύκλος, τώρα “ανακαλύπτονται” ακίνητα και κοιτάσματα ανά την Ελλάδα, τα οποία περιέργως στο παρελθόν, λόγω δήθεν γραφειοκρατικών και άλλων εμποδίων, έμεναν ανεκμετάλλευτα. Νομίζω ότι οι ανωτέρω σκοποί συνιστούν πολύ δυνατό κίνητρο για τους ισχυρούς της ΕΕ και η ανευθυνότητα των Ελλήνων εξυπηρετεί άριστα τα σχέδιά τους.

Reply
admin 1 November 2011 at 12:30

Απαντώ ότι θα επανέλθω το βράδυ. Εδώ που βρίσκομαι δεν μπορώ να ανοίξω σελίδες ιστολογίων, ώστε να δω τις πηγές σας. Επίσης, δεν είναι η ειδικότητά μου και δεν είμαι βέβαιος για το ότι η οικονομία εξαφανίζει τα πλεονάσματα με τον ίσο ρυθμό που εξαφανίζει τα ελλείματα. Αν καταλαβαίνω καλά τι λέτε, τα ελλείματα -νομίζω- εμφανίζονται πολύ πιο επίμονα. Εξάλλου, τις τελευταίες δύο δεκαετίες τα ελλείματα είναι λίγο «της μόδας» (και αυτό ίσως είναι το πραγματικό υπόβαθρο για τη σημερινή -συστημική- κρίση). Τέλος, δυσκολεύομαι να κατανοήσω τον συλλογισμό σας ότι η Γερμανία οδεύει στην αυτοκτονία κολημένη με τα πλεονάσματα παραγωγής. Ειλικρινά λέω ότι δεν τον κατανοώ, όχι ειρωνικά με την έννοια ότι τον απορρίπτω. Εγώ απλώς ισχυρίζομαι ότι η Γερμανία θέλει να μας δει με πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να πειστεί ότι μπορούμε να μειώνουμε το χρέος. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν είναι «κόλημα» για το δικό της πλεόνασμα. Είναι κόλημα για να αποδεχτεί τη βελτίωση των οικονομικών του δανειζόμενου δικών της χρημάτων. Δεν βρίσκω τόσο μεγάλη σχέση ανάμεσα στα δύο. Εν πάση περιπτώσει, θα δω τις πηγές σας το βράδυ και θα επανέλθω.

Reply
Δημήτρης Σταθακόπουλος 1 November 2011 at 12:39

http://www.antibaro.gr/node/3064
Συνοδοιπόροι ΑΝΤΙΒΑΡΙΣΤΕΣ, απόλαυσα τις παραπάνω τοποθετήσεις σας και ειλικρινά, όπως έγραψα και αλλού, πάνε την σκέψη μου παραπέρα και εκ του λόγου αυτού σας ευχαριστώ.
Τώρα αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι, είχα γράψει μία άποψη τον Μάϊο του 2011, που μάλλον επαληθεύεται, όμως σε κάθε περίπτωση είτε εντός ευρώ και ευρωζώνης, είτε εκτός, μέσω επανάστασης, δημοψηφίσματος, εκλογών. ή ότι δή, στο τέλος το μάρμαρο θα το πληρώσουμε εμείς.
Οι πολιτικοί , οι παρατρεχάμενοί τους και οι μεγαλο…. ( οτιδήποτε ) την έχουν ήδη βολέψει.
Με εκτίμηση σε όλους
Δημ. Σταθακόπουλος

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 1 November 2011 at 12:48

Έτσι ακριβώς!
Η τελευταία παράγραφος όμως μου φαίνεται να αποπνέει μια “αγνότητα” καλών προθέσεων τουλάχιστον, που “ατύχησαν” στην πράξη και μια αποκλειστικά θεωρητική εξέταση της κατάστασης. Σκόπιμα υποθέτω εκ μέρους σας και καλά κάνατε!
Δύσπιστος και “πονηρός” εγώ θα επιχειρήσω μια πιό πρακτική εξήγηση και χωρίς να μασάω λόγια.

Το πολιτικό μας σύστημα τα τελευταία 30 χρόνια που εγώ τουλάχιστον μπορώ να γνωρίζω και να κρίνω, ιδίως αυτό της στενής κυβερνητικής κλίκας, χειρίστηκε αριστοτεχνικά το άλλοθι της λαϊκής επιδοκιμασίας (επιστήμη γαρ η χειραγώγηση των μαζών) αλλά την πραγματική του ισχύ αντλούσε από ξένες ισχυρότατες πλάτες.
Οι πολιτικές του (λάθος ή σωστές για ποιόν τελικά;) δεν είχαν ποτέ σαν κύριο μέλημα την τύχη του ελληνικού λαού. Παρεμπιπτόντως ίσως! (Και το γάτο χορτάτο και την πίτα ολάκερη!). Δούναι και λαβείν με τα “κολλητάρια”!
Οι “διεθνείς οργανισμοί” όριζαν κυβερνήσεις στην Ελλάδα και μας έστελναν τους υπαλλήλους τους να αναλάβουν υπουργοί! Αποκορύφωμα του θράσους και της ξεδιαντροπιάς αυτής η σημερινή κυβέρνηση!

Τι πήγε λάθος;
Τίποτα κατά τη γνώμη μου. Μέχρι στιγμής έχει εκτελεσθεί μέχρι κεραίας η συμφωνημένη πολιτική και επιμένουν σθεναρά ακόμη. Απλά μέχρι εδώ ήταν οι δυνάμεις τους και οι ικανότητές τους και πολύ που τράβηξαν με έναν ΓΑΠ επικεφαλής!
Και πλέον ευρίσκονται αμήχανοι και εγκλωβισμένοι μεταξύ σφύρας και άκμονος διότι δεν υπολόγισαν καλά την λαϊκή αντίδραση.
Βρισκόμαστε σε ένα bras de fer μεταξύ “διεθνούς κοινότητας” (Ο θεός να την κάνει!) και Ελληνικού λαού. Ή θα βρεθεί άλλος καταλληλότερος να βγάλει τη δουλειά ή ο Ελληνικός λαός θα αρχίσει να παίρνει την τύχη του στα χέρια του. Οψόμεθα!

Τούτοι ξόφλησαν και από μας αλλά και από τους υποστηρικτές τους που έχουν αρχίσει να τους τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια. Τούς κατηγορούν πλέον ότι δεν “βγάζουν τη δουλειά”. Εμείς βεβαίως τους κατηγορούμε γιά άλλα. Άχρηστοι πλέον όπως και να το πάρεις!
Το μόνο που μπορούν να ελπίζουν από τις “πλάτες” είναι μια “αναίμακτη” αποχώρηση. Τους την οφείλουν τουλάχιστον για τις υπηρεσίες τους.
Το “Δημοψήφισμα” μπορεί να αποτελέσει και αυτό έναν εύσχημο τρόπο!

Reply
Eleftherios 1 November 2011 at 13:16

Ευχαριστούμε για το επεξηγηματικό άρθρο.

Από την άλλη, οι προσεκτικά επιλεγμένοι κυβερνώντες ξέχασαν να μας ρωτήσουν εάν θέλαμε να χάσουμε την κυριαρχία μας (Συνταγματική αναθεώρηση 2001, 2008) και να την αποδώσουμε σε ομιχλώδη κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών. Ο πρωθυπουργός το 2000 επίσης ξέχασε να μας ρωτήσει εάν αποδεχόμαστε την δημιουργική λογιστική που έκανε μαζί με την Γκόλντμαν Σακς για την εξαπάτηση της Ευρώπης (και των Ελλήνων) και την εισαγωγή της Ελλάδος στο κοινό νόμισμα από όπου και άρχισε η πενία της χώρας μας (Τάιμς της Νέας Υόρκης 2009).

Κανένα πρόβλημα λοιπόν εάν βγούμε εκτός του Ευρώ. Πίσω στο νόμισμα των
2,500 ετών που μας στέρησαν χωρίς να μας ρωτήσουν. Ανάκτηση της Εθνικής κυριαρχίας. Το άρθρο 1 του Συντάγματος επεξηγεί τι εννοώ.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 1 November 2011 at 14:19

Δύο ἐρωτήματα :
Οἱ ἀπανταχοῦ τοῦ κόσμου σκοτεινὲς δυνάμεις τῆς ἀνωμαλίας δὲν ἔχουν ἄλλη δουλειὰ νὰ κάνουν ἀπὸ τὸ νὰ ταλαιπωροῦν τὸν περιούσιο λαὸ τῶν Ἑλλήνων ; Αὐτὸ εἶναι ὁ μῦθος τῶν Καλλικαντζάρων, ποὺ ὁλημερὶς κι ὁλονυχτὶς πριονίζουν τὸ δένδρο τῆς ζωῆς, μέ σύγχρονο ἔνδυμα.
Τὸ κυρίαρχο Ἑλληνικὸ κράτος τί ἀκριβῶς ἔχει ἐπιτύχει μέχρι σήμερα στὰ 180 χρόνια ὑπάρξεώς του τὸ ὁποῖο δὲν ἐπέτυχε ὁ Ἑλληνισμὸς στὰ πολύ περισσότερα ἀπὸ 1000 χρόνια ποὺ ἔζησε ὑπὸ ξένη κυριαρχία ; Προσοχή, ρωτῶ γιὰ τὸ κράτος …

Reply
Δημήτρης Σταθακόπουλος 1 November 2011 at 17:23

Αντιληπτό το ερώτημα.
Αφήνω έξω τις έννοιες ελληνισμός, ρωμιοσύνη, πατρίδα, έθνος, λαός , ελληνική κοινωνία, διασπορά κ.λ.π και μιλάμε “ξερά” για τη διοικητική οργάνωση που καταχρηστικά ονομάζεται ελληνικό κράτος.
Ε, αυτό το κράτος στα 180 χρόνια της υπάρξεώς του δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα , αντιθέτως είναι το πρώτο βαθιά μισελληνικό, και αυτό γιατί ήταν εξαρχής καταδικασμένο ως προτεκτοράτο γεωπολιτικής και μόνον αξίας των λεγομένων “προστάτιδων δυνάμεων”, οι οποίες με διαφορετικούς μανδύες με κάποιο τρόπο ήταν πάντοτε εδώ παρούσες, αφήνοντάς μας μιά ψευδαίσθηση “ανεξαρτησίας”. Το έλεγχαν και το ελέγχουν μέσω των δανείων και των Επιτρόπων/ εγγυητών της επιστροφής των δανείων τους που “έστηναν” πάντοτε εδώ, αρχής γενομένης από τον Οθωνα και μετά από τους φιλο.. ( κάτι ) “έλληνες πολιτικούς” .
Η ελλάδα ως κράτος/ όργανο/ πιόνι , ποτέ δεν ήταν ανεξάτητο / αυτόνομο κράτος, πάντοτε στο άρμα κάποιων και πάντοτε παρατημένη στο τέλος, σαν το παιχνίδι που βαριέσαι.
Θα μου πείτε και τι θα έκανε μόνη της και τόσο σπιθαμιαία, κάπου έπρεπε να ενταχθεί, σε μιά ομάδα … Απο εδώ και πέρα μόνον υποθέσεις εργασίας μπορούμε να κάνουμε. Αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Καποδίστριας, άν δεν είχε γίνει η Μ.Ασιατική καταστροφή, άν είχε επικρατήσει η αριστερά, άν δεν είχε γίνει η χούντα, άν δεν είχαμε χάσει την Κύπρο, αν δεν είχαμε μπεί στην ΕΟΚ, αν είχαμε μπεί στην ΟΝΕ αλλά κάναμε ότι μας έλεγαν και όχι του κεφαλιού μας , … άν … άν … άν .. Ισως να είμασταν καλλίτερα, ίσως και χειρότερα. Ομως κανείς δεν ξέρει … με τα άν. Το μόνο που ξέρω , και αυτό εκ του αποτελέσματος, είναι πως όλες οι επιλογές του προτεκτοράτου που καταχρηστικά θέλει να λέγεται ελλάδα, ήταν λάθος ( γιατί ακόμα και το προσωρινό μας κέρδος το εξανεμίζαμε ), έστω και εάν σήμερα έχουμε αυτό το κράτος ( όπως τέλος πάντων είναι , με τα λάθη του κ.λ.π ) και δεν είμαστε κάτι σαν τους παλαιστίνιους που ακόμα ζητούν την αναγνώριση, ή σαν τις πρώην χώρες του ανατολικού μπλόκ ( παρά την όποια ανάπτυξή τους ) κ.λ.π. Εχουμε κάτι, αλλά όχι αυτό που μας αξίζει και γι’ αυτό ευθύνονται πολλοί και ποικίλοι παράγοντες ( εσωτερικοί και εξωτερικοί ), σίγουρα όμως και ο καθένας από εμάς κατά την αναλογία του και κυρίως οι διαχρονικές πολιτικές μας ηγεσίες, που δεν μπόρεσαν να παιδαγωγήσουν τους “αεί παίδες” ελληνες, ούτε να χειριστούν τους εξωγενείς διεθνείς παράγοντες προς το ολοκληρωτικό ανεξάρτητο και αξιοπρεπές μας συμφέρον..
Με εκτίμηση,
Δ.Σταθακόπουλος

Reply
admin 3 November 2011 at 00:10

Τα ίδια (σε σχέση με το δημοψήφισμα και τη Μέρκελ) γράφει σήμερα και ο Καραμπελιάς
http://www.antibaro.gr/node/3460 (αναδημοσίευση από το σάιτ του Άρδην και της Ρήξης)

Τα ίδια γράφουν σήμερα και εδώ
http://neilbehrmann.net/2011/11/greek-referendum-first-step-towards-default-euro-exit-a-secret-deal/

Ενώ ΠΡΟ ΟΛΙΓΟΥ ανακοίνωσαν Σαρκοζύ και Μέρκελ δημοψήφισμα στην Ελλάδα στις 4 Δεκεμβρίου!! Πριν το ανακοινώσει ο πρωθυπουργός.

Ανδρέας.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 3 November 2011 at 05:49

Κύριε Σταλίδη,
Δέν ἐπανήλθατε ὂπως εἴχατε γράψει παραπάνω, ὀπότε σᾶς ἐρωτῶ ξανά :
Εἶναι ἡ παραμονὴ στὴν Εὐρωζώνη πρὸς τὸ συμφέρον τῆς Ἑλλάδος ἢ ὄχι ;
Πῶς αἰτολογεῖτε τὴν γνώμη σας ;
Τὸ τί θέλει ὁ Παπανδρέου, ἡ Μέρκελ, ὁ Σαρκοζύ, ὁ Ὀμπάμα, ὁ Σαμαρᾶς εἶναι δικό τους θέμα καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι δὲν θὰ τὸ μάθουμε ἀπὸ τὸ «Ἀντίβαρο». Ἐδῶ εἶναι βῆμα γιὰ τὴν δικὴ μας αἰτιολογημένη γνώμη, τὴν γνώμη τῶν συναναγνωστῶν.

ΥΓ Ὁ Καραμπελιᾶς, ὅπως εἶναι φανερό, στριμώχθηκε ἀπὸ τὴν πρόταση Παπανδρέου καὶ κρύβει πολύ αδέξια τὴν ἀμηχανία του. Δὲν εἶναι ὁ μόνος.
ΥΓ2 Ἡ ἀνάρτηση τοῦ Behrman στὴν ὁποία παραπέμπετε, εἶναι ἐπιεικῶς ἔργον ξυλοσχίστου. Προτείνει Εὐρωζώνη σκληροῦ πυρῆνος ποὺ θὰ περιλαμβάνει τὴν Γαλλία (δύσκολο) καὶ τὴν Ἰταλία (ἀπολύτως ἀδύνατον). Μιὰ ματιὰ στα περιθώρια κινδύνου τῶν Ἰταλικῶν ὁμολόγων φθάνει γιὰ νὰ μὴν χάνει κανεὶς ἄλλο χρόνο μαζί του.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 3 November 2011 at 06:24

Μιὰ ματιὰ στὶς δημοσκοπήσεις πρὶν ἀναγγείλει ὁ πρωθυπουργὸς τὸ δημοψήφισμα :
58% κρίνουν άρνητικῶς ἢ σχετικῶς ἀρνητικῶς τὸ πρόγραμμα έλεγχομένης χρεωκοπίας τῆς 27ης Ὀκτωβρίου 2011.
72% θέλουν νὰ μείνει ἡ Ἑλλάδα στὴν Εὐρωζώνη.

Ὑποτίθεται ὂτι εἴμαστε μεγάλα παιδιά. Καὶ νὰ παρέλθει τὸ ποτήριον τῆς ἐλεγχομένης χρεωκοπίας καὶ νὰ μείνουμε στὴν Εὐρωζώνη δὲν γίνεται. Εἶναι εὐλογία τὸ ὅτι μποροῦμε νὰ διαλέξουμε ἐμεῖς καὶ ὄχι ἄλλοι γιὰ λογαριασμό μας.

Ἐπὶ πλέον, ἡ μέθοδος δέν εἶναι χωρὶς προηγούμενο. Στίς περιφερειακὲς καὶ νομαρχιακὲς ἐκλογὲς τοῦ 2010 (πρῶτες μετὰ τὸ Μνημόνιο) ὁ πρωθυπουργὸς ἔθεσε τὸ ἴδιο ζήτημα συγκεκαλυμμένως. Τότε τοῦ βγῆκε (καὶ τῆς χώρας). Τώρα ;

Reply
Δημήτρης Σταθακόπουλος 3 November 2011 at 07:50

Οπως σαφώς προέκυψε από την χθεσινή Σύνοδο των G20 στις Κάννες, οι ηγέτες των μεγάλων λεγομένων Κρατών και μόνον στο άκουσμα της λέξεως Δημοψήφισμα και της πιθανολογούμενης δυνατότητας να δημιουργηθεί “κακό” προηγούμενο , στο οποίο οι λαοί θα αποφασίζουν απευθείας για το εάν θέλουν ή όχι, τα σκληρά μέτρα που τους προετοιμάζουν, έδειξαν το σκληρό πρόσωπό τους, μετατρέποντας/ επιβάλοντας το ερώτημα στο ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ, κάτι για το οποίο δεν είχε τεθεί ποτέ θέμα.

Τι κατορθώνουν έτσι: Να φοβίσουν τον απλό καθημερινό άνθρωπο με μία φιλολογία καταστροφής και άμεσης πτώχευσης, χωρίς εναλλακτική και προοπτική άλλου είδους ανάπτυξης ( πέραν την τραπεζομονατεριστικής ) , ούτως ώστε να “το βουλώσει” , να μην ζητάει ποτέ Δημοψήφισμα ( γιατί πάντα θα του θέτουν διλήμματα ψευδή και εκβιαστικά για την άμεση καθημερινότητά του ) και έτσι να υπομένει ραγιαδικά το “σαμάρι ” που θα του φοράνε τα συμφέροντα που ελέγχουν ακόμα και τις κυβερνήσεις των ισχυρών.

Για να δούμε πώς θα βγούμε από αυτό τον φαύλο κύκλο, δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε την ιστορία / μύθο του Σπηλαίου του Πλάτωνα.

Δημήτρης Σταθακόπουλος

Υ.Γ: Το θέμα των εκλογών ακούγεται καλό μεν, αλλά δεν θα φέρει άμεση ουσιαστική λύση, σύμφωνα με τα διδάγματα της ιστορίας, παρά μόνον στιγμιαία εκτόνωση, που σύντομα θα ξαναοδηγήσει σε φαύλο κύκλο και περαιτέρω “υποδούλωσή μας” , με ψευδαίσθηση ελευθερίας και τότε δεν θα έχουμε καμμία δικαιολογία, όταν θα βιαζόμαστε και θα λέμε, μας αρέσει κιόλας, γιατί εμείς το επιλέξαμε. Εδω που φτάσαμε μόνη διέξοδος, το Πλατωνικό παράδειγμα του Σπηλαίου. Σπάσιμο αλυσίδων, έμπνευση και αναγέννηση σαν τον Φοίνικα, να κάνουμε την έκπληξη, να δώσουμε ελπίδα στον εαυτό μας και σε άλλους λαούς με το παράδειγμά μας μπας και φύγει/ σπάσει το παγκόσμιο κατεστημένο. Αν αποτύχουμε θα έχουμε αυτοκτονήσει, αλλά θα έχουμε γλυτώσει την εξευτελιστική εκτέλεση. Αν όμως πετύχουμε …. για σκεφτείτε το … !!! θα μιλάει η ανθρωπότητα για άλλα 2000 χρόνια για εμάς και την οπτική που της δώσαμε. Βέβαια το ζητούμενο είναι ποιός θα ηγηθεί αυτού του τολμήματος και μάλιστα με αρετή ; Από το παρόν πολιτικό σκηνικό ουδείς, γι’ αυτό η μόνη λύση είναι η άμεση λαϊκή ετυμηγορία και πρωτοβουλία, κάτι που οι παμπόνηροι ευρωπαίοι, ώς άλλοι Μέτερνιχ, φρόντισαν να αφαλοκόψουν εξ αρχής … !!!
Οταν σηκώσαμε κεφάλι μετά το 1821, φρόντισαν αμέσως να μας αφαλοκόψουν, επέβαλαν δανεισμό και τοποτηρητή τον Οθωνα. Από τότε η ιστορία των δανείων και των τοποτηρητών συνεχίζεται.
Αποψη μου βέβαια η οποία μπορεί να είναι λάθος, όμως δεν βλάπτει κανέναν παρά μόνον τον εαυτό μου ίσως, οι άποψεις όμως των ελλήνων και ευρωπαίων πολιτικών και συμφερόντων, στην παρούσα φάση μας θίγουν όλους. Για σκεφτείτε το ..

Reply
Ι. Χονδρογιάννης 3 November 2011 at 22:09

Από το άρθρο του κ. Γιάννη Βαρουφάκη
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9927
αντιγράφω τα εξής ορθότατα ερωτήματα προς κρίσιν των “ευρωλιγούρηδων” και των ευκόλως υποκυπτόντων εις εκβιαστικά διλήμματα των ξένων και ντόπιων νταβατζήδων:
• Από πού κι ως πού η διαφωνία ενός λαού με ένα συγκεκριμένο πακέτο μέτρων για την Κρίση ταυτίζεται με εθελούσια έξοδο από τη ίδια την Ευρώπη;
• Με ποιο δικαίωμα απαγορεύεται σε έναν λαό να διαφωνήσει με τις ανόητες συνταγές τους υπό την απειλή ότι η διαφωνία θα τιμωρηθεί με αποπομπή;
• Πώς αποφάσισαν οι δύο ηγέτες να γράψουν, κατά το δοκούν, στα παλιά τους τα παπούτσια την Συμφωνία της Λισαβώνας η οποία ρητώς λέει πως δεν υπάρχει διαδικασία αποπομπής χώρας-μέλους της ευρωζώνης;

Όταν οι Έλληνες επιλέγουν ΝΑΙ στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη δεν μπορεί κανείς να το μεταφράζει με ΝΑΙ στο Δ’ Ράϊχ της κ. Μέρκελ!
Η λέξη “εταίρος” στην Ευρώπη δεν σημαίνει “γιουσουφάκι” όσον αφορά εμάς και “αφεντάδες” τύπου Merkel-Sarkozy!
Δεν είναι αυτή η Ευρώπη στην οποία εμείς εισήλθαμε πριν 30 χρόνια και δεν είναι αυτή η Ευρώπη που πιστεύουμε και προσδοκούμε για το μέλλον!
Κάποιοι ασήμαντοι τυραννίσκοι κάνουν σήμερα κατάχρηση δυνάμεως και είναι ΑΥΤΟΙ που βάζουν δυναμίτη στην ενότητα και την υπόσταση της Ευρώπης και όχι εμείς! Από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Ευρώπη τους ανήκει, ότι είναι τσιφλίκι τους και εμείς θέλουμε να συμμετέχουμε γιατί δεν τους την χαρίζουμε! Είναι και δικιά μας και την ακριβοπληρώνουμε και ας μας κουνάνε το δάκτυλο προσπαθώντας να μας την βγουν και από πάνω!
Αυτός που μπορεί να “σώσει” την Ευρώπη, να ανακατευθύνει την πορεία της, θα είναι όποιος μια ώρα αρχύτερα γκρεμίσει αυτό το θλιβερό δίδυμο με τους σφωγγοκολαρίους του συμπαρασύροντας όλο το οικοδόμημα των πολιτικών και πρακτικών του! Είναι τόσο σαθρό που ένα φύσημα θέλει!
Εύχομαι να είναι η χώρα μας! Σίγουρα πάντως η λύση θα έρθει από την Μεσόγειο. Από τα PIGS θα την πάθουν τα γουρούνια!
Θα διαλυθεί η Ε.Ε. λέτε; Σιγά που η Ευρώπη γράφει στην ούγια “Merkozy”!

Reply
Δημήτρης Σταθακόπουλος 3 November 2011 at 23:56

:-)))
Τέλειο … Τα συνυπογράφω … τα συμπεράσματα του καθηγ. Βαρουφάκη

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 4 November 2011 at 07:37

Θὰ θυμίσω μόνον τὸ ἱστορικὸ προηγούμενο τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφής. Ἡ ἡγεσία τῆς Ἐλλάδος δέν πίστευε πὼς ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου στὸν θρόνο θά διετάρασσε τὴν συμμαχία μας μὲ τὴν Ἀντάντ, ἐφ´ ὅσον ἠ ἐπαναφορὰ δὲν συνεπήγετο καὶ ἀλλαγὴ πολιτικῆς. Πράγματι οἱ ἀνταντικοὶ, Ἄγγλοι, Γάλλοι καί Ἰταλοὶ ἔμειναν κατ’ ὄνομα σύμμαχοί μας, ἀλλὰ μᾶς ἔκοψαν τὴν χρηματοδότηση ὅλοι, ἐνῶ οἱ Γάλλοι καὶ οἱ Ἰταλοὶ ἐνίσχυσαν τὸν Κεμάλ. Δέν τοὺς ἄρεσε, ἀλλὰ ἡ ἀποστράτευση τῶν δικῶν τους στρατῶν καὶ ἡ ἄρνηση τῶν λαῶν τους νὰ πολεμήσουν ἄλλο, δὲν τοὺς ἔδινε ἄλλη δυνατότητα. Μᾶς ἀρέσει νὰ φανταζόμαστε ὅτι οἰ Μέρκελ καὶ Σαρκοζὺ ἔχουν ἕνα πουγκί λεφτά καὶ δὲν μᾶς δίνουν ἀπὸ διάθεση νὰ μᾶς τυραννήσουν. Πολύ πιθανώτερο εἶναι ὅτι κι αὐτοὶ θεωροῦν τὴν συμφωνία τοῦ Ὀκτωβρίου κακό, ἀλλὰ ἀναγκαῖο κακὸ καὶ τὸ καλύτερο ἐφικτὸ γιὰ τὶς περιστάσεις. Εἶναι εὔκολο νὰ κατακρίνεις καθισμένος στὸ καθηγητικὸ γραφεῖο. ´Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ εἶσαι μέσα στὴν διαπραγμάτευση. Ἔτσι ἐξηγεῖται θαυμάσια ἡ ἀντίδραση τῶν Μέρκελ καὶ Σαρκοζὺ στὴν κίνηση τοῦ πρωθυπουργοῦ, χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ προσθέτουμε ὑποθέσεις ἀπὸ τὸ κεφάλι μας.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 4 November 2011 at 17:58

ΙΚΑ: 32.000 «άφαντους» συνταξιούχους εμφάνισε η απογραφή
Τριάντα δύο χιλιάδες «άφαντους» συνταξιούχους εμφάνισε η απογραφή των συνταξιούχων του ΙΚΑ μέσω των τραπεζών, η οποία ξεκίνησε την 1η Ιουλίου και ολοκληρώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου. Στο διάστημα αυτό περί, τις 80.000 συνταξιούχοι δεν εμφανίστηκαν στις τράπεζες. Η Διοίκηση του ΙΚΑ έδωσε τη δυνατότητα στους «ξεχασιάρηδες» να προσέρχονται στα υποκαταστήματα του Ιδρύματος να απογράφονται και να εισπράττουν τη σύνταξη τους.
Ωστόσο και μετά την καταβολή της σύνταξης του Νοεμβρίου εξακολουθούν να υπάρχουν 32.000 αναπόγραφοι συνταξιούχοι.
Οι υπηρεσίες του Ιδρύματος τους αναζητούν και το ενδιαφέρον εστιάζεται στα αποτελέσματα του ετήσιου ελέγχου καταβολής των συντάξεων που διενεργείται από τις υπηρεσίες του Ιδρύματος. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελέγχων, το τελευταίο πεντάμηνο του 2011, που συμπίπτει χρονικά με την απογραφή των συνταξιούχων μέσω των τραπεζών, δηλώθηκαν 34.000 περισσότεροι θάνατοι από όσους δηλώθηκαν το τελευταίο πεντάμηνο του 2010.
Στελέχη του Ιδρύματος πιστεύουν ότι μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει πλήρως, ενώ η διοίκηση του Ιδρύματος έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι θα προσφύγει στη δικαιοσύνη για να διεκδικήσει τα ποσά αυτά ως «αχρεωστήτως καταβληθέντα».

Καὶ μετὰ φανταζόμαστε συμπαιγνίες τῆς Μέρκελ. Ἐδῶ «πέθαναν» τοὺς τελευταίους πέντε μῆνες 34.000 περισσότεροι συνταξιοῦχοι ἀπ’ ὅτι τὸ ἀντίστοιχο πεντάμηνο πέρισυ. Μᾶλλον τὸ ἀδιέξοδο μνημόνιο τοὺς πέθανε τῆς πείνας … Μετὰ μᾶς φταῖνε οἱ πολιτικοί !

ΥΓ Τὸ κόστος τῆς ἀπάτης εἶναι τοὐλάχιστον 180 ἑκατομμύρια εὐρὼ τὸν χρόνο, πιθανώτατα πολύ μεγαλύτερο. Τὶ τιμωρία προτείνετε γιὰ ὅσους ἀποδειχθεῖ ὅτι ἐξαπατοῦσαν τὸ ΙΚΑ ;

Reply
admin 5 November 2011 at 09:46

Αγαπητέ κ. Γεωργάνα,

προ ολίγου διάβασα τους δύο συνδέσμους που παραθέσατε. Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία περιλαμβάνουν. Θα τα αναδημοσιεύσω τα κείμενα.

Reply
Δημήτρης Σταθακόπουλος 5 November 2011 at 11:53

Case study πολιτικο/κομματικού και αρχηγο/πρωθυπουργικού «τακτικισμού» αδειάσματος πολιτικο/κομματικών αντιπάλων και λαού

Από την άνοιξη του 2011 και με κορύφωση την 26η Οκτωβρίου μέχρι και σήμερα 5 Νοεμβρίου 2011, όλοι μας ζήσαμε έναν «πρωτότυπο » και τυχοδιωκτικό στα όρια της ακροβασίας πολιτικό/κομματικό τακτικισμό , ο οποίος προς το παρόν «βγήκε» στον πρωθυπουργό, με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο σαν άλλος μάγος που βγάζει το «κουνέλι » από το καπέλο.
Θα έχει όμως καλά ξεμπερδέματα ;
Πριν πιθανολογήσω επ’ αυτού, ας δούμε τι κατάφερε μέχρι σήμερα:
1) Ατόνησαν και τελικά απονευρώθηκε το κίνημα των αγανακτισμένων και των «δεν πληρώνω», είτε με τον φόβο της πτώχευσης, είτε με μέτρα καταστολής από το άλλοθι που έδωσαν οι μπαχαλάκηδες.
2) Με την «μπλόφα» του δημοψηφίσματος , καταλάγιασε αρχικά η οργή του κόσμου ( χωρίς κομματική ποδηγέτηση ) που εκδηλώθηκε την 28η Οκτωβρίου, διότι ο λαός πίστεψε πως θα ακουστεί η φωνή με ένα Όχι στη δανειακή σύμβαση των σκληρότερων μέτρων. Αμέσως όμως τόσο οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης, όσο και τα κόμματα , αλλά και οι ευρωπαίοι έδειξαν το αληθινό πρόσωπό τους, δηλ. την μπλόφα τους. Φόβισαν με σαθρά επιχειρήματα τον κόσμο, λέγοντας πως το Δημοψήφισμα ( δηλ. το ύψιστο και μοναδικό μέσο άμεσης σύγχρονης Δημοκρατίας ), είναι καταστροφικό !!!!, κάνοντας έτσι τον λαό να απεμπολήσει το δικαίωμά του αυτό και δημιουργώντας κακό προηγούμενο για το μέλλον, αφού ήδη δημιουργήθηκε «νομολογία» μη διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και μάλιστα με την συναίνεση του λαού !
3) Όλα τα κόμματα απέδειξαν με την στάση τους αυτή πως δεν αντέχουν την φωνή του λαού και ειδικά την αχρωμάτιστη ακομμάτιστη ψήφο και πως θέλουν να μας έχουν όλους σε πλήρη έλεγχο, με ψευδαίσθηση ελευθερίας και επιλογών. Δηλαδή μόνον εκλογές , με επιλογές προκαθορισμένες ( τα ίδια κόμματα , οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες στείρες ιδέες που μέχρι σήμερα δεν έφεραν καμμία λύση , μόνον προβλήματα ). Φαύλος κύκλος. Ο θύτης μας είναι και σωτήρας μας !!! ( υπάρχει ειδική ψυχιατρική μελέτη για αυτό ).
4) Με τον τακτικισμό της καταστροφής , του δημοψηφίσματος , της παραίτησης, των εκλογών , της συναίνεσης , του ήξεις αφήξεις και γενικά της δημιουργίας πανικού στους «αντιπάλους» κατορθώθηκε να εκτεθεί η αντιπολίτευση, η οποία από ανένδοτο αγώνα κατά του μνημονίου τελικά δέχθηκε να υπογράψει , αν χρειαστεί, τη δανειακή σύμβαση, αλλά όχι τον εφαρμοστικό νόμο !!! δηλ. κάτι που ουσιαστικά δεν γίνεται. Επίσης κατορθώθηκε να χάσουν τα όπλα αντιλόγου τους τα λοιπά κόμματα, τα οποία βρέθηκαν να αντιφάσκουν μιας και ούτε το ένα , ούτε το άλλο ήθελαν. Όχι μνημόνιο, αλλά ναι στα λεφτά, όχι στην ετυμηγορία του λαού μέσω του δημοψηφίσματος , ναι στην ετυμηγορία του λαού μέσω εκλογών. Όχι στην παρούσα βουλή, ναι σε μία άλλη μελλοντική και αόριστη που θα κάνει τι άραγε ; θα εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα ; μα αυτό γίνεται , θα γίνει και με την παρούσα . άρες μάρες κουκουνάρες !!!
5) Ο πρωθυπουργός, κατόρθωσε επίσης να εκθέσει , στο εσωτερικό του κόμματός του, τους «λοχαγούς» που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες, στη θέση του χαλίφη, λέγοντας πως είναι επικίνδυνος , τελειωμένος κ.ά, και τελικά να μαζευτούν όλοι στο μαντρί, σαν να μην τρέχει τίποτα !!! και «βγήκαν όλοι νικητές». Στο τέλος πήρε και πανηγυρική ψήφο εμπιστοσύνης και όλα μέλι γάλα !! Δεν υπάρχει λόγος δημοψηφίσματος, εκλογών ή συνεργασίας με άλλα κόμματα, αφού η κυβέρνηση χαίρει εκτίμησης, τα άλλα κόμματα αδειασμένα και εκτεθειμένα πλέον δεν συναινούν σε συγκυβέρνηση και φυσικά η 6η δόση και τα νέα μέτρα θα έρθουν, «ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος».

Από αυτή την συμπτωματική ή ηθελημένη ταχυδακτυλουργική τακτική βγήκε – «στιγμιαία» θέλω να πιστεύω -, νικητής ο πρωθυπουργός και το εν γένει ιδιοτελές κομματοκεντρικό πολιτικό αντικοινωνικό, πελατειακό εκμαυλιστικό σύστημα της Ελλάδας, το οποίο αν και έχασε σε εσωτερικό επίπεδο από τον πρωθυπουργό, εν τέλει διασώθηκε στο σύνολό του, ως αναγκαίο κακό, ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα και ξεχνώντας ( νομίζουν ) , ο λαός τα προβλήματά του ασχολούμενος με τις κομματικές τακτικές, οι οποίες αν και κοινωνικά ανήθικες, είναι μεν αξιοπρόσεκτες και διδακτέες σε σχολές πολιτικών επιστημών, αλλά δεν δίνουν λύση στο διαρκές αίτημα της κοινωνίας για λύση του προβλήματος , την κοινωνική δικαιοσύνη και την ευδαιμονία. { η συνευθύνη της κοινωνίας, η χαλαρότητα και η ανοχή στον εκμαυλισμό της που οδήγησε στην ιδιωτεία της ( βλακεία αρχαιοελληνιστί ) είναι ένα σημαντικό κομμάτι της συζήτησης }.

Κατά την άποψή μου όμως κερδίσαμε και εμείς οι υπόλοιποι, οι εκτός παιχνιδιού, κάτι . ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ !!!!!
Όποιος συνεχίσει και τους πιστεύει, ή βλέπει λύσεις από τους θύτες ( αγορές, τράπεζες, μονεταριστική ευρώπη, κόμματα κλ.π ) είτε αποτελεί μέρος τους, είτε πλανάται πλάνην οικτρά !!!
Η μόνη λύση είναι η άρνηση στα πάντα, για να τους δημιουργήσουμε χάος ( έχει κόστος και πόνο και για εμάς ) , προκειμένου να υπάρξει κάτι νέο, μια αναγέννηση , και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως όπως λέει ο Κάλβος. Και όπως λέει ο λαός: «Αν δεν βρέξεις κ… δεν έχει ψάρι !!!»
Το Νέο υπάρχει και το μόνο που αναμένει είναι η αντίδραση για να υπάρξει η δράση του. Πρέπει η Ελλάδα να γίνει το ντόμινο που θα καταστρέψει το παγκόσμιο σαθρό και κερδοσκοπικό σύστημα για να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους που πνίγονται παγκοσμίως από αυτό. Θα μας μακαρίζουν οι λαοί. Θα μιλάνε για εμάς άλλα 2000 χρόνια αν γίνουμε η αφορμή της αλλαγής, έστω και εάν χρειαστεί να γίνουν μεγάλες θυσίες από αξιοπρεπή και τιμητική επιλογή μας και όχι γιατί μας επέβαλαν αργό θάνατο, ή εκτέλεση οι θύτες / ψευδοσωτήρες μας. Δεν το ξέρω ακριβώς ποιο είναι αυτό το προσδοκώμενο ΝΕΟ , σίγουρα όμως ξέρω πως δεν θέλω άλλο από αυτό το σύστημα.
Όλους αυτούς τους τακτικισμούς τους είχα «προβλέψει» εδώ: http://www.antibaro.gr/node/3064 ,ήδη από τον Μάϊο του 2011, ενώ κάποιους άμεσους ( σίγουρα υπάρχουν πάμπολλοι άλλοι και δεν έχετε παρά να τους δείτε στο διαδίκτυο σε διεθνή sites & Blogs ) τρόπους εναλλακτικής διακυβέρνησης, δημοκρατίας, ανάπτυξης κ.λ.π είχα ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς αναφέρει εδώ :

http://www.antibaro.gr/node/2954
http://www.antibaro.gr/node/2982
http://www.antibaro.gr/node/3058
Τέλος σας προτείνω να δείτε αυτή την «ελπιδοφόρα» γαλλική ταινία: http://www.youtube.com/watch?v=- E96Ffv0Ktg&feature=channel_video_title
Μην λιγοψυχείτε . Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία !!!
Πειραιάς 05.11.2011
Δημ. Σταθακόπουλος

Reply
admin 12 November 2011 at 22:04

Το περιοδικό Der Spiegel που θα κυκλοφορήσει μεθαύριο (Δευτέρα 14 Νοεμβρίου) θα έχει το εξής άρθρο. Εδώ μεταφρασμένο στα αγγλικά από το σάιτ του ίδιου του περιοδικού

Berlin Prepares for Possible Greek Exit from Euro Zone

he German government has been simulating a range of scenarios to prepare for a possible exit of Greece from the euro zone. Under a worst-worst-case scenario, the country could descend into a vicious circle of misery that could last decades.
Info

The German government is preparing for Greece’s possible exit from the euro zone in the event that the country’s new government decides not to continue with the previously agreed austerity programs. Experts at the German Finance Ministry have been simulating a variety of scenarios based on different assumptions, SPIEGEL has learned.

A so-called baseline scenario is based on the expectation that the situation does not get too bad. Under this scenario, Greece’s exit from the monetary union could even contribute to the strengthening of the euro zone in the long term, following an initial period of turbulence. The thinking goes that the currency union could be more stable without its weakest member.

Admittedly, peripheral euro-zone members like Spain and Italy would still face challenges, but the assumption is that they would be better able to tackle their problems without the additional burden of the Greek crisis. According to the assessment of German government experts, these countries may currently be struggling to get access to money, but unlike Greece they are not close to insolvency.

Under the Finance Ministry experts’ worst-case scenario, developments in the euro zone would be less favorable. In this case, Italy and Spain would find themselves in the crosshairs of the global financial markets, and their borrowing costs would rise. In this simulation, the European backstop fund, the European Financial Stability Facility (EFSF) would be forced to supply those countries with fresh money. For this to succeed, the experts argue, the EFSF should be expanded as quickly as possible so that it has an effective lending capacity of €1 trillion ($1.4 trillion).

Vicious Circle

In addition, the government experts also looked at a so-called worst-worst-case scenario. In this model, Greece’s new currency would dramatically devalue against the euro. That would have the positive effect of making the country’s exports cheaper, but the negative effects would outweigh the benefits. The country’s national debt would rise despite a haircut, because Greece’s debts would still be denominated in euros. The country’s credit rating would be immediately downgraded again, and Greek companies would struggle to get access to money because the country’s banks would also be cut off from international capital markets.

Many firms would go bankrupt because their debts would also be denominated in euros, with the result that many more workers would lose their jobs. Domestic consumption would collapse, aggravating the downturn. The country could take decades to free itself from this vicious circle, and other nations might also be drawn into the vortex. The German government experts do not, however, consider this scenario to be the most likely one.

Editor’s note: Visit SPIEGEL ONLINE International on Monday for the full story.

dgs/SPIEGEL

http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,797399,00.html

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 13 November 2011 at 05:42

Τὸ ἄρθρο ὁμολογεῖ ὅτι ἡ Γερμανία δὲν ἔχει κανένα τρόπο νὰ διαλύσει τὴν εὐρωζώνη, ἀκόμη κι ἂν τὸ ἤθελε. Μπορεῖ νὰ τὴν ταλαιπωρήσει, ἀλλὰ ἂν τὴν διαλύσει, πρώτη ἡ Γερμανία πέφτει στὴν ἄβυσσο.
Ἀλλὰ τὸ ἄρθρο ἀποκαλύπτει ἀθελήτως (ἀπὸ τὸν ἐρασιτεχνισμὸ τῶν σεναρίων ποὺ περιγράφει) καὶ ὅτι τὸ περιοδικὸ δὲν ἔχει πρόσβαση σὲ σοβαρὲς πηγές. Εἴτε, λοιπόν, μίλησε μὲ δεύτερα νούμερα, εἴτε τἄβγαλε ἀπὸ τὸ κεφάλι του ὁ δημοσιογράφος, εἴτε ὀμορφοταίριαξε ὅσα ἀπὸ δεύτερο ἢ τρίτο χέρι ἄκουσε. Λογικό, διότι οἱ σοβαροὶ εἰδικοὶ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ δὲν προφθαίνουν οὔτε νὰ κοιμηθοῦν καὶ δὲν ἔχουν χρόνο νὰ μιλήσουν μὲ δημοσιογράφους, ἀκόμη κι ἂν εἶχαν διάθεση. Καὶ διάθεση δὲν ἔχουν, διότι ἡ διαχείριση τῆς κρίσεως ἐγείρει πολλὰ ἐρωτήματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸ ἐρώτημα τῆς διαφθορᾶς.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Ἑλλάδα κλείνει τὰ διπλᾶ της ἐλλείμματα καὶ οἱ ἄλλες ἐλλειμματικὲς χῶρες στὴν Εύρωζώνη τὰ δικά τους, ἡ Γερμανία κινδυνεύει μὲ καταλυσμιαία κρίση. Εἶναι ζήτημα ἂν ἔχει τὴν δυνατότητα καὶ τὸν χρόνο νὰ ἀλλάξει πορεία. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα τῆς Γερμανίας καὶ ἐξηγεῖ καὶ τὸν ἄλλως ἀνεξήγητο ἐκνευρισμὸ τῆς ἡγεσίας της μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς ὑπολοίπους. Μὲ τὸν τρόπο τους εἶναι κι αυτοὶ ἀγανακτισμένοι, διότι τὰ ἐλλείμματα καὶ ἡ διαφθορὰ τῆς Ἑλλάδος πολλοὺς ἐβόλευαν.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.