Λανθασμένα συμπεράσματα εξάγονται από την αποκλειστική εστίαση της ανάλυσης της περιβόητης πλέον σύγκρουσης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες στο Φόρουμ του Νταβός και τη θεαματική αποχώρηση του Ερντογάν από αυτό, σε εκλογικές σκοπιμότητες του μετριοπαθούς ισλαμιστή πρωθυπουργού. Οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρότερες για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και υπερβαίνουν σαφώς την αναμενόμενη επιβράβευση της στάσης του Ερντογάν στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου, η οποία θα είναι άλλωστε απολύτως δικαιολογημένη, αφού ο Ερντογάν εναρμονίστηκε με τις διαθέσεις της τουρκικής κοινής γνώμης. Και εμείς άλλωστε θα ήμασταν υπερήφανοι αν είχαμε έναν πρωθυπουργό που θα τολμούσε να καταγγείλει σε διεθνές φόρουμ, και με τον ευθύ τρόπο που το έκανε ο Ερντογάν, τα εγκλήματα που διέπραξε το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά αυτό αποτελεί όνειρο… χειμερινής νυκτός.
Από ζήλια, φθόνο ή επιπολαιότητα πολλοί σχολιαστές υποτίμησαν το γεγονός ότι η στάση του Ερντογάν κατά τη διάρκεια των σφαγών αμάχων Παλαιστινίων που διέπραξαν τα αιμοσταγή ισραηλινά στρατεύματα στη Γάζα υπήρξε βιαιότατα και με συνέπεια καταγγελτική εναντίον του Τελ Αβίβ.
«Εγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας» χαρακτήρισε τη δράση των Ισραηλινών, υπογραμμίζοντας ότι «ο κόσμος δεν πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια στην αγριότητα του Ισραήλ». Με έμμεσο, αλλά σαφέστατο τρόπο έθεσε θέμα ακόμη και… αποβολής του Ισραήλ από τον ΟΗΕ (!) λόγω της εισβολής του στη Γάζα, λέγοντας «πώς μπορεί να επιτρέπεται να διαβαίνει το κατώφλι του ΟΗΕ μια τέτοια χώρα, η οποία αγνοεί παντελώς και δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ;». Ολα αυτά, υπενθυμίζουμε, εβδομάδες πριν από το επεισόδιο στο Νταβός.
Πηγαίνοντας πιο πίσω, στο 2004, θα θυμίσουμε ότι ο Ερντογάν αποκάλεσε δημοσίως το Ισραήλ «κράτος-τρομοκράτη», όταν το Τελ Αβίβ δολοφόνησε τον τυφλό ιδρυτή της Χαμάς, σεϊχη Αχμέντ Γιασίν, καθώς έβγαινε από ένα τζαμί. Επίσης, η τουρκική κυβέρνηση όχι μόνο διατηρεί σχέσεις με τη Χαμάς, αλλά επιπλέον ο Ερντογάν είναι ο μόνος ηγέτης χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ που έχει προσκαλέσει το 2006 στην πρωτεύουσά του και έχει δημοσίως συναντηθεί με τον εξόριστο στη Συρία ηγέτη της Χαμάς, Χαλέντ Μεσχάαλ.
Επιπροσθέτως, η Αγκυρα έχει την απολύτως σωστή, αλλά μισητή στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ θέση ότι κανενός είδους ειρήνη δεν είναι εφικτή στη Μέση Ανατολή, αν δεν συμπεριληφθεί στις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό η Χαμάς.
Με όλα αυτά όμως η στρατηγική σχέση Τουρκίας – Ισραήλ στον στρατιωτικό τομέα, που με τόσο κόπο έχουν οικοδομήσει οι Αμερικανοί, έχει αρχίσει να κλονίζεται σοβαρά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της Αγκυρας και του Τελ Αβίβ μετά το Νταβός.
Το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ» έθετε ευθέως το θέμα μία ημέρα νωρίτερα – και μάλιστα ήδη από τους τίτλους σχετικής ανάλυσής του: «Η ειδική σχέση ανάμεσα στο τουρκικό και στο εβραϊκό κράτος βρίσκεται σε κίνδυνο», έγραφε.
Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου υπογραμμίζουν επίσης ακόμη ένα πρόβλημα για την αμερικανική πολιτική που αναδύεται μέσα από αυτή τη σύγκρουση Αγκυρας – Τελ Αβίβ: καθώς ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έχει καταστήσει σαφές πως θέλει να κάνει άνοιγμα στους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, η σύγκρουση του Ερντογάν με τον Πέρες στο Νταβός «αναδεικνύει την έκταση στην οποία η σύγκρουση στη Γάζα έχει δηλητηριάσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και τους μετριοπαθείς στον ισλαμικό κόσμο», τονίζει η βρετανική εφημερίδα.
ΣΟΒΑΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
Ο Ερντογάν ήρωας Αράβων και Ισλάμ
Καθόλου αδιάφορο για την Ελλάδα και τα συμφέροντά της δεν μπορεί να είναι το γεγονός ότι λόγω της στάσης του στο Παλαιστινιακό ο Ερντογάν αναδείχθηκε δικαίως σε ήρωα του αραβικού και γενικότερα του μουσουλμανικού κόσμου. Αν μάλιστα συγκρίνει κανείς τη στάση του Ερντογάν με την άθλια θέση που τήρησε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στο ίδιο θέμα και την ουσιαστική εγκατάλειψη της κάποτε κραταιάς αραβικής πολιτικής της Αθήνας, μαύρες σκέψεις επικρατούν ως προς τις προοπτικές απήχησης των ελληνικών θέσεων για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό απέναντι στις τουρκικές, στους κόλπους των δεκάδων αραβικών και μουσουλμανικών κρατών.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8777&pubid=2366805
.