Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Το κατάντημα μας πού θα σταματήσει; Στην Ευρώπη άλλοι μας οικτίρουν, άλλοι μας υβρίζουν και άλλοι μας συμπονούν. Την περασμένη Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου, ο Πρόεδρος της Ιταλίας, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, δήλωσε δημόσια πως “η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα”. Διασαφηνίζοντας τη δήλωση του τόνισε πως η χώρα του θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της έναντι των πιστωτών της και θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι η Ιταλία δεν θα γίνει Ελλάδα, που κοροϊδεύει τους πάντες, δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της και αποδεικνύεται ανίκανη να ξαναμπεί σε τροχιά ανάκαμψης της οικονομίας της. Εξάλλου προ ημερών τα γαλλικά ΜΜΕ χαρακτήρισαν τον σοσιαλιστή ηγέτη Φρ. Ολάντ, αντίπαλο του Νικ. Σαρκοζί στις προσεχείς προεδρικές εκλογές, ως τον ” τον Γιώργο Παπανδρέου της Γαλλίας”, γιατί, όπως έγραψαν, υπόσχεται στους πάντες τα πάντα για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Η Ελλάδα θεωρείται ανίκανη και αναξιόπιστη και ο Γιώργος Παπανδρέου το πρότυπο της.
Οι χαρακτηρισμοί γενικεύονται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Η Ελλάδα είναι ο καρκίνος της Ευρώπης” δήλωσε η Υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας Γιούτα Ουρπιλάϊνεν. “Δεν θα πληρώνουμε εμείς για τους Έλληνες, που είναι τεμπέληδες και ψεύτες” έγραψε η Ολλανδική εφημερίδα “Τέλεγκραφ”. Η απαξίωση μας ως λαού έφτασε στο έσχατο σημείο να προτείνει η Γερμανία, έστω ανεπισήμως, να ορισθεί στην Ελλάδα Επίτροπος που θα την διοικεί, υποβιβάζοντας τον αιρετό Πρωθυπουργό σε Έπαρχο και μετατρέποντας το Κοινοβούλιο σε γραφειοκρατικό μηχανισμό διεκπεραίωσης των εντολών του.
Αυτή η ταπείνωση, αυτός ο εξευτελισμός μας ως λαού δεν ενοχλεί κανένα από αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας. Ζούμε αυτό τον ζόφο. Φτάσαμε στο σημείο να μας θεωρούν οι εταίροι μας “τα σκουπίδια της Ευρώπης”. Αυτό είναι σήμερα το κατάντημα μας και κανείς από αυτούς που μας οδήγησαν στην κατάσταση αυτή δεν παραιτείται. Οι παραιτήσεις που σημειώθηκαν κατά την ψήφιση του νέου μνημονίου είναι αποτέλεσμα τακτικής, χωρίς ουσία. Όσοι από το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ καταψήφισαν τώρα, είχαν ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, που ήταν πολύ πιο σκληρό στους όρους και που μας έφερε στη σημερινή θέση. Οι της Νέας Δημοκρατίας βρήκαν λάθος στιγμή να δείξουν το “φιλολαϊκό” τους πρόσωπο και δεν πείθουν κανένα ότι είχαν κάποια άλλη πρόταση αντί του μνημονίου. Επίσης κανένας από τους 300 δεν δήλωσε μετάνοια, για ό, τι έκανε ή δεν έκανε έως τώρα και αποτελεί υποκρισία η δήλωση της Βάσως Παπανδρέου ότι, επί τέλους, ψήφισε κατά συνείδηση!… Δηλαδή σε όλες τις προηγούμενες κρίσιμες ψηφοφορίες δεν ψήφιζε κατά συνείδηση, αλλά με την ψήφο της μας έφερε στη σημερινή άθλια κατάσταση.
Οι διαρροές από την κομματική πειθαρχία στην πρόσφατη ψηφοφορία για το νέο μνημόνιο ίσως να είναι προμήνυμα νέων πολιτικών σχημάτων για την δήθεν ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Αλλά νέο σπίτι με παλιά υλικά δεν γίνεται. Είναι μια ακόμη εξαπάτηση της κοινής γνώμης. Το προνομιούχο πολιτικό σύστημα επιδιώκει την επιβίωση και διαιώνιση του, χωρίς να ενδιαφέρεται για το λαό. Αυτόν τον θεωρεί αγέλη άβουλων και κατευθυνόμενων όντων. Την ώρα που, κυριολεκτικά, καίγεται ο τόπος, οι πολιτικοί σκέπτονται τις επόμενες εκλογές και πώς θα εκλεγούν, ή θα επανεκλεγούν! Ναι, αποτελούν επαγγελματίες της πολιτικής, που δεν θέλουν να χάσουν τα πολλά και μεγάλης αξίας κεκτημένα τους. Είναι ένα σύστημα που οι ίδιοι επιδιώκουν να το κρατούν κλειστό, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Σ’ αυτή την κατάσταση ποια πρέπει να είναι η δική μας θέση, η θέση των Ελλήνων; Κατ’ αρχήν να θυμηθούμε την Ιστορία μας. Να σκεφθούμε ποιοι είμαστε, ποια η κληρονομιά μας, ποιες οι υποχρεώσεις μας έναντι της Ιστορίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που φτάνουμε στο τελευταίο σκαλί στου Κακού τη σκάλα, που γράφει ο Κωστής Παλαμάς. Ζήσαμε επί αιώνες υπό κατοχή, κατά τη Ρωμαιοκρατία και την Τουρκοκρατία και όχι μόνο επιζήσαμε, αλλά, μέσα στη δοκιμασία και στη δυστυχία μας, δημιουργήσαμε, επιβληθήκαμε και καταφέραμε να απελευθερωθούμε. Πώς έγινε αυτό; Ο διακεκριμένος ιστορικός, αείμνηστος Διονύσιος Α. Ζακυθηνός εξηγεί: ” Ο Οθωμανός κατακτητής, ως και ο Ρωμαίος κυβερνήτης ή αυτοκράτωρ παλαιότερον, είχεν επίγνωσιν της υπεροχής των κατακτωμένων, πολλαχώς δε υπέστη την γοητείαν και την επίδρασιν του κρατικού, του πολιτιστικού και του πνευματικού των συστήματος“. Οι Έλληνες τότε είχαν μνήμη, είχαν επίγνωση της ταυτότητας τους.
Σήμερα πού είμαστε; Τώρα είμαστε πάλι υπό κατοχή και στα τελευταία 30 χρόνια επιχειρείται συστηματικά να αποκοπούμε από τις ρίζες μας και να μην έχουμε μνήμη και ιδιοπροσωπία. Να γίνουμε κάτι σαν πολλούς Αφρικανούς, ή σαν τους κατοίκους της Σιγκαπούρης και να χάσουμε την αυτοπεποίθηση μας, την αξιοπρέπεια μας. Μέχρι τώρα οι δυνάστες μας τα καταφέρνουν. Από κάτοχοι μοναδικής κληρονομιάς καταντήσαμε “ιθαγενείς” που πρέπει να πειθαρχήσουμε στις εντολές τους ή να εξοντωθούμε. Αντί να είμαστε ηγέτες εξαχρειωθήκαμε και μετατραπήκαμε σε ουραγούς.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε προειδοποιήσει σχετικά: “Μεταβαίνουμε στην Ευρώπη όχι σαν πτωχοί συγγενείς, αλλά σαν λαός αρχόντων, δοκίμων χειριστών του πνευματικού ευρωπαϊκού πλούτου και αντάξιων των μεγάλων προγόνων μας, που έθρεψαν πνευματικά τους λαούς της Ευρώπης“. Όμως εμείς αντί να είμαστε πρωτοπόροι στις σωστές αποφάσεις για την εμβάθυνση της Ευρώπης, για τη διατήρηση του κοινού πολιτισμού, για την ανάπτυξη με ανθρώπινο πρόσωπο, για την επιβίωση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, εμείς φαινόμαστε ως “κουτοπόνηροι”, μικροκατεργάρηδες, που παίρνουμε τα λεφτά από την ΕΕ για να πλουτίσουν ορισμένοι, για να γίνουμε “τεμπέληδες”, για να βολευτούν οι “ημέτεροι”, για να χάσουμε το δημιουργικό μας δαιμόνιο και να αποκτήσουμε ως ιδανικό να κατοικοεδρεύουμε στο Δημόσιο και, καλύτερα, να απολαμβάνουμε τις θέσεις στα “ρετιρέ” – ΔΕΚΟ. Γίναμε ατομιστές και ηδονιστές. Καμία έννοια και καμία αλληλεγγύη για τον δοκιμαζόμενο διπλανό.
Ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης έγραψε πως “οι δυτικοί λαοί κινούνται είτε συνειδητά, είτε όχι μέσα στα όρια του χρόνου και του χώρου’ γι’ αυτό δεν οδηγούν τον εαυτό τους παρά στο θάνατο. Και αν οδηγούν τον εαυτό τους στο θάνατο, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κάνουν τους δάσκαλους και οδηγητές στους άλλους λαούς“. Κι όμως έγιναν δάσκαλοι και οδηγητές μας, γιατί εμείς τους το επιτρέψαμε και μας οδηγούν στον θάνατο! Ντροπή μας! Καταντήσαμε να ακουγόμαστε στο εξωτερικό από την ανικανότητα των πολιτικών μας και από τις καταστροφές των βάνδαλων εμπρηστών, που έχει εκθρέψει η κοινωνία και αδυνατεί να αντιμετωπίσει η Πολιτεία.
Το άλλο που μπορούμε να κάνουμε στο σημερινό κατάντημα μας είναι να δημιουργήσουμε εστίες πνευματικής αντίστασης και ιστορικής μνήμης. Και, όπου κι αν βρισκόμαστε, με τον τρόπο μας να δείχνουμε την αποστροφή μας σε όσους μας οδήγησαν στη σημερινή καταφρόνια. Μην ξεγελαστούμε και πάλι. Ας σηκώσουμε κεφάλι, ας δείξουμε ότι διαθέτουμε γνώση, μνήμη και αξιοπρέπεια και ας παύσουμε να είμαστε ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι.-