«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό»! Αυτή ή ατάκα/ανέκδοτο, αποτέλεσε αιτία ώστε μια αθλήτρια να αποκλειστεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου!
Πρόκειται για την αθλήτρια του “τριπλού” (όπως κανονικά κάνει στην γενική το “τριπλούν”) και μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου Βούλα Παπαχρήστου, η οποία κάπου διάβασε την συγκεκριμένη ανεκδοτική ατάκα και, όπως κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με τα διάφορα κοινωνικά δίκτυα, επειδή της άρεσε την αναδημοσίευσε στην προσωπική της σελίδα στο Twitter. Όμως αυτό, θεωρήθηκε έγκλημα καθοσιώσεως για κάποιους που το είδαν και την κατηγόρησαν πως έκανε “ρατσιστικό σχόλιο”!
Η δε κυβερνητική -κατά το εν τρίτον- Δημοκρατική Αριστερά (ναι, το κόμμα που έχει βουλευτίνα την κα Ρεμπούση με τον περιβόητο “συνωστισμό” των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης, για να μη ξεχνιόμαστε!) έβγαλε “αυστηρή” ανακοίνωση, που κατέληγε ως εξής «Βλέποντας από την τηλεόραση τους Ολυμπιακούς Αγώνες ας κάνει όσα άθλια “αστεία” θέλει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Λονδίνο», και στην οποίαν ανακοίνωση ζητούσε τον αποκλεισμό της από την ελληνική ολυμπιακή αποστολή, κάτι που τελικά πέτυχε, αφού η αθλήτρια διώχθηκε από την Εθνική Ομάδα Στίβου!
Η νεαρή αθλήτρια, τρομοκρατημένη από την διάσταση που έλαβε το θέμα (διότι, αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένα αθώο για τα δικά του μάτια -και τα μάτια των περισσοτέρων- ανέκδοτο στην προσωπική του σελίδα, θα μπορούσε να επιφέρει τέτοιες αντιδράσεις και τέτοιες εξελίξεις!), έσπευσε να διαγράψει το σχόλιο και να ζητήσει συγγνώμη προς όλες τις κατευθύνσεις, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι ποτέ δεν είχε σκοπό να προσβάλει κανέναν ούτε είναι στο ήθος της κάτι τέτοιο.
Και αναρωτιέται κανείς διαβάζοντας όλα τα παραπάνω: Γιατί ήταν ρατσιστικό το σχόλιο της νεαρής Βούλας; Μήπως απλώς επειδή αναφερόταν σε “Αφρικανούς”; Ή μήπως -ακόμα “χειρότερα”- επειδή αναφερόταν σε “Αφρικανούς στην Ελλάδα”; Ή μήπως τελικά επειδή έτσι αποφάσισαν και το ονόμασαν τα ΜΜΕ και κάποιοι φαντασιόπληκτοι αντιρατσιστές;
Αν είναι για το πρώτο, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ως ρατσιστικά όλα τα ανέκδοτα που κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει για μαύρους (π.χ. εκείνο το παλιό που λέει: «- Τι είπε ο Θεός, όταν έπλασε τον πρώτο μαύρο; – Φτού! Τον… έκαψα!»), αλλά και για λοιπές εθνικές ή φυλετικές ομάδες, όπως για τους “τσιγκούνηδες” Σκωτσέζους ή τους… “γκαφατζήδες” Ποντίους! Όμως ποτέ κανένας Έλληνας Πόντιος δεν διαμαρτυρήθηκε για ρατσιστική συμπεριφορά εις βάρος του λόγω αυτών των ανεκδότων, ούτε κάποιος άλλος βεβαίως ανέλαβε αυτόκλητος δικαστής για να προστατεύσει την… προσβεβλημένη τιμή των Ποντίων!
Μήπως όμως το πρόβλημα είναι ακριβώς επειδή πρόκειται για “Αφρικανούς” και όχι για άλλη φυλετική ομάδα; Αν δηλαδή υπήρχε ένα ανάλογου τύπου ανέκδοτο σχετικό με την πάλαι ποτέ «Ισπανική Γρίππη», θα σκεφτόταν ποτέ κανείς να κατηγορήσει αυτούς που θα το έλεγαν ως “ρατσιστές εις βάρος των Ισπανών”; Όχι βέβαια! Μήπως λοιπόν υπάρχει από κάποιους μια “υπερευαισθησία” αναφορικώς προς συγκεκριμένες φυλετικές ομάδες, ή, όπως θα το λέγαμε διαφορετικά, “δύο μέτρα και δύο σταθμά”;
Αν πάλι είναι το δεύτερο, δηλαδή το θεωρούμε “ρατσιστικό” επειδή αναφερόταν στους “Αφρικανούς στην Ελλάδα“, τότε προκύπτουν κάποια ζητήματα. Δεδομένου ότι όντως υπάρχουν “πολλοί Αφρικανοί στην Ελλάδα” (διότι, αν δεν υπήρχαν, δεν θα υφίστατο και το ανέκδοτο, ακριβώς όπως δεν θα υφίστατο αν δεν υπήρχε το κουνούπι του Δυτικού Νείλου!), υπάρχουν δύο τινά:
α) όταν αναπαρήγαγε το συγκεκριμένο ανέκδοτο, η αθλήτρια δεν είχε σκοπό να εκφράσει γνώμη για το συγκεκριμένο θέμα, παρά απλώς βρήκε χαριτωμένο το ανέκδοτο και θέλησε να το μοιραστεί με τους φίλους της στην προσωπική της σελίδα ή
β) η αθλήτρια έχει πολύ συγκεκριμένη –αρνητική– άποψη για τους Ξένους –και δη τους Αφρικανούς– στην Ελλάδα και όταν αναπαρήγαγε το συγκεκριμένο ανέκδοτο, το έκανε με σκοπό να περάσει ένα συγκεκριμένο “ρατσιστικό” μήνυμα.
Αν ισχύει το (α) τότε είναι σαφές το πόσο γελοίες είναι όλες αυτές οι αντιδράσεις, για να μη πούμε και επικίνδυνες. Διότι φτάνουμε σε “οργουελικές” καταστάσεις, όπου θα ελέγχεται η σκέψη και η οποιαδήποτε έκφρασή της, ακόμα και η πιο αθώα, εφ’ όσον αυτή δεν συμβαδίζει με τα αυστηρώς προκαθορισμένα πλαίσια του κάθε φορά “πολιτικώς ορθού”. Μια νέα κοπέλα, ένας οιοσδήποτε μέσος σύγχρονος άνθρωπος, ελέγχεται για το τι είδος χιούμορ εκφράζει μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα, και καλείται να λογοδοτήσει γι’ αυτό στους αυτόκλητους συμπλεγματικούς δικαστές της, που κανείς δεν θα τους έδινε την παραμικρή σημασία, αν δεν είχαν την δύναμη (ή, διαφορετικά, την εξουσία) να επηρεάζουν καταστάσεις σε βαθμό που να καταστρέφουν την ζωή της (διότι μην έχετε αμφιβολία ότι, αν δεν αντιδράσουμε και το αφήσουμε να περάσει έτσι, η καριέρα της συγκεκριμένης κοπέλας καταστράφηκε, αφού για έναν αθλητή, και μόνο η απαγόρευση στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του κόσμου, αποτελεί καταστροφή της καριέρας του), αλλά και να στερούν κάποια διάκριση για την Ελλάδα, καθώς πρόκειται για μια καλή αθλήτρια, η οποία πιθανότατα θα χάριζε στην χώρα μας και κάνα μετάλλιο.
Αν, πάλι, ισχύει το (β), δηλαδή εξέφρασε –μέσω του ανεκδότου πάντοτε, μη το ξεχνούμε– μια συνειδητή αρνητική διάθεση έναντι των μαύρων στην χώρα μας, τότε ίσως πράγματι ορισμένοι μετριοπαθείς να πουν ότι καλώς έγινε ό,τι έγινε και καλώς τιμωρήθηκε η αθλήτρια. Είναι όμως έτσι; Από πού και ως πού μια προσωπικώς εκφρασθείσα γνώμη είναι δυνατόν να επιφέρει την οποιαδήποτε ποινή; Διότι ξαναεπισημαίνω, δεν επρόκειτο για κάποια επίσημη δήλωσή της στα κανάλια (όπως π.χ. της Ολυμπιονίκου Φάνης Χαλκιά, που μετά την νίκη της στους Ολυμπιακούς του 2004, και υπό την επήρεια βεβαίως του ενθουσιασμού που αυτή η νίκη είχε επιφέρει, δήλωσε ότι «Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι» – και “φυσικά” χύμηξαν όλες οι “προοδευτικές φωνές” να την φάνε!), παρά για μια ανάρτηση στο προσωπικό της προφίλ, όπου υποτίθεται έχει να κάνει με φίλους κτλ.
Αλλά και δημοσίως αν είχε γίνει, υπάρχει κάποιος αθλητικός νόμος που να ορίζει ότι πρέπει να ελέγχονται κοινωνικές, πολιτικές οι οποιεσδήποτε άλλες απόψεις των αθλητών και να επιβάλλει τον αποκλεισμό τους αν εκείνες δεν είναι σύμφωνες με ορισμένα κριτήρια (που τα όρισε ποιος; ) ; Μήπως άλλωστε δεν είναι όντως πολλοί οι αφρικανοί και εν γένει οι μαύροι στην Ελλάδα; Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα στην συγκεκριμένη περίπτωση! Διότι ακόμα και αν δεν ήταν, θα αποτελούσε αναφαίρετο δικαίωμα αυτής της κοπέλας, αλλά και οποιουδήποτε άλλου, να το πιστεύει και να το εκφράζει, ακόμα και δημοσίως!
Άρχισαν κάποιοι να επικαλούνται, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το –γενικό και ερμηνευόμενο από τον καθένα όπως του αρέσει– “ολυμπιακό ιδεώδες”. Θα μπορούσαμε φυσικά να θυμίσουμε σε όλους αυτούς το γεγονός ότι στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν επιτρέπονταν, όχι απλώς “Αφρικανοί”, αλλά οποιοιδήποτε μη Έλληνες Λευκοί (και σε τελική ανάλυση –αν θέλουμε να “λαϊκίσουμε” και λίγο–ποιοι είναι καταλληλότεροι να ορίσουν το «ολυμπιακό ιδεώδες» καλύτερα από τους δημιουργούς των Ολυμπιακών Αγώνων!). Όμως δεν θα μπούμε καν σε αυτήν την λογική, διότι θα εισερχόμασταν σε περίεργες ατραπούς, οι οποίες δεν είναι στόχος μας.
Ούτε βεβαίως το επιχείρημα (που ανάμεσα σε άλλα επίσης επικαλέστηκε η Δημοκρατική Αριστερά) ότι δηλαδή «Ρατσιστικό χιούμορ και “αστειάκια” που αφορούν ανθρώπινες ζωές δεν είναι ανεχτά από την ελληνική κοινωνία», μπορεί να σταθεί, διότι μια χαρά έως τώρα λέγαμε ανέκδοτα π.χ. για λεπρούς, ενώ είχαν κάνει θραύση και τα ανέκδοτα σχετικά με το τραγικότατο (για όλη την ανθρωπότητα) γεγονός των “δίδυμων πύργων”.
Διότι το ζήτημα είναι ένα: ο εκφοβισμός του κόσμου, προκειμένου να μη τολμάει να εκφράσει (ούτε χάριν αστεϊσμού) οποιαδήποτε μη “πολιτικώς ορθή” άποψη, ούτε καν σε προσωπικές του χαλαρές στιγμές, όπως είναι όταν γράφει κανείς στον “τοίχο” του ενός κοινωνικού δικτύου, όπου αναρτήσεις ακόμα και του τύπου «βαριέμαι!» ή «Τι ζέστη είναι αυτή που κάνει σήμερα!» είναι κάτι το συνηθισμένο και φυσιολογικό!
Μια τέτοια λογοκρισία, το μόνο που μπορεί να φέρει στο μυαλό είναι την “επάρατο Χούντα”. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό από τότε: Μέσα σε ένα λεωφορείο οι επιβάτες παρακολουθούν καμιόνι του Ελληνικού Στρατού, με τα χαρακτηριστικά αρχικά Ε.Σ. σημειωμένα πάνω του, το οποίο σε κάποια στιγμή έκανε έναν περίεργο ελιγμό. Ένας επιβάτης του λεωφορείου αυτομάτως έκανε ένα χιουμοριστικό σχόλιο: «Ελληνικές Σκοτώστρες»! Ε, για κακή του τύχη, μέσα στο λεωφορείο ήταν και κάποιο όργανο του καθεστώτος, το οποίο και συνέλαβε τον άτυχο χιουμορίστα πολίτη!…
Μήπως λοιπόν και σήμερα βρισκόμαστε σε καταστάσεις Χούντας και δεν το γνωρίζουμε; Για να μη πω και σε χειρότερες! Διότι ακόμα και εκείνη την εποχή, που συνέβαιναν περιστατικά σαν το παραπάνω με το λεωφορείο και τις «Ελληνικές Σκοτώστρες», ανέκδοτα κατά του καθεστώτος κυκλοφορούσαν πάμπολλα, τα οποία στηλίτευαν διάφορα περιστατικά και καταστάσεις της εποχής.
Για παράδειγμα, ο Παπαδόπουλος, μια περίοδο, είχε συγκεντρώσει στο πρόσωπό του ουκ ολίγα αξιώματα, καθώς εκτός από «Πρόεδρος της Εθνικής Κυβερνήσεως», “Πρωθυπουργός” και “Αντιβασιλεύς” (στην θέση του παυμένου Γ. Ζωιτάκη) είχε αναλάβει και τα υπουργεία “Προεδρίας”, “Εθνικής Αμύνης”, “Εθνικής Παιδείας” και “Εξωτερικών”! Έτσι λοιπόν, λέει το ανέκδοτο, ήρθε ένας Κινέζος αξιωματούχος στην Αθήνα να συναντήσει διάφορα μέλη της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Συναντά τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κυβερνήσεως, τον Παπαδόπουλο. Συναντά τον Αντιβασιλέα, πάλι ο Παπαδόπουλος! Συναντά τον Υπουργό Εξωτερικών, ξανά ο Παπαδόπουλος! Συναντά τον Υπουργό της Εθνικής Παιδείας, για άλλη μια φορά ο Παπαδόπουλος, και ούτω καθ’ εξής. Ώσπου, έρχεται η ώρα που επιστρέφει στην πατρίδα του την Κίνα, και τον ρωτάνε οι υπόλοιποι αξιωματούχοι να τους πει τι απεκόμισε από την επίσκεψή του στην Ελλάδα. «Τι να σας πω», τους απαντά, «λένε για εμάς τους Κινέζους ότι είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά έπρεπε να δείτε τους Έλληνες πόσο έμοιαζαν μεταξύ τους!»…
Όταν λοιπόν τέτοια ανέκδοτα μπορούσαν και κυκλοφορούσαν επί Χούντας, είναι τραγικό να φοβάται κανείς να πει ανέκδοτα σήμερα, υποτίθεται επί δημοκρατίας, και να έχει επιπροσθέτως τόσο σοβαρές κυρώσεις λόγω αυτών, όταν μάλιστα ειπώνονται σε έναν “προσωπικό” χώρο! Σε μια προσωπική σελίδα, από αυτές όπου μπορούμε να σαχλαμαρίσουμε με τους φίλους μας αν θέλουμε…
Και στο κάτω-κάτω, σιγά το τρομερό και το «ρατσιστικό» που είπε! Κάλλιστα, θα μπορούσε να έχει ένα φίλο μαύρο, και να το λέει σε εκείνον το αστείο: «πρόσεχε, πού κυκλοφορείς, μη σε δουν τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου και σε θεωρήσουν… σπιτικό φαγητό!» και να γελούν και οι δύο! Όμως φαίνεται πως στην Ελλάδα του Μνημονίου, δεν τους φτάνει που μας στερούν τα χρήματά μας, την Εθνική μας Κυριαρχία, τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, τα ίδια μας τα σπίτια ενίοτε, θέλουν να μας στερήσουν και το πνεύμα μας και το χιούμορ μας και την ίδια την ελευθερία της ψυχής μας, όταν ο Έλληνας, ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες του, το χιούμορ του είναι αυτό που επιστρατεύει για να περάσει πιο ανώδυνα τις καταστάσεις που βιώνει!
Στο μέλλον, οι αθλητές θα καλούνται να παίρνουν άδεια από την Ολυμπιακή Επιτροπή, πριν δημοσιεύσουν κάτι, ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν θα χαρακτηριστεί εκ των υστέρων “ρατσιστικό”! Άσε που αργότερα, θα απαγορευτούν και τα ανέκδοτα με τις ξανθιές, μιας που θα χαρακτηριστούν “σεξιστικά” άρα επίσης μη “πολιτικώς ορθά”! Γενικώς θα πρέπει να βγει μια οδηγία, ώστε να ξέρει ο κάθε αθλητής τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται να αναρτά στις προσωπικές του σελίδες κοινωνικής διαδικτύωσης. Π.χ. δεν είναι απίθανο, στο μέλλον, να δούμε να αποκλείονται αθλητές, όχι για ένα ανέκδοτο, όπως η Βούλα τώρα, αλλά ίσως για ένα τραγούδι, π.χ. τον… ρατσιστικότατο “Αράπη” του Γιώργου Ζαμπέτα, ή πιθανώς για κάποιο τραγούδι αναφερόμενο στην Βόρειο Ήπειρο ή την Κατεχόμενη Κύπρο, με την κατηγορία του «εθνικιστικού»! Είναι να μη γίνει η αρχή με τις διώξεις του “politically correct”, διότι άπαξ και γίνει κανείς δεν ξέρει ως που θα φτάσει! Η Χούντα επανήλθε και μάλιστα στην χειρότερη μορφή της, την ίδια ώρα που αποκαλεί “φασίστες” όσους τολμούν να αμφισβητήσουν το “δημοκρατικό” περίβλημά της!…
Μηνάς Κασιμάτης
1 comment
Ποια δικαιοδοσία έχει η Ολυμπιακή Επιτροπή να κρίνει τα περί ρατσισμού;
Υπάρχει κάποιος νόμος βάσει του οποίου απέκλεισε την αθλήτρια και πιθανώς ζημίωσε την Ελλάδα από κάποια διάκριση;
Θα μπορούσε κανείς βάσει αυτής της ενέργειας να μηνύσει την Ολυμπιακή Επιτροπή για «διαφυγόντα κέρδη» έχοντας φυσικά έννομο συμφέρον ως Έλληνας;
Και τελικά ποιος είναι αρμόδιος να κρίνει τι είναι «politically correct», και με ποια κριτήρια;