Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ
τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια
τον πρωθυπουργό και αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Καραμανλή
τους αρχηγούς των κομμάτων στη Βουλή:
του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργο Παπανδρέου
του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκο Αλαβάνο
του ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα
του ΛΑΟΣ κ. Γιώργο Καρατζαφέρη
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας
Αξιότιμοι αρχηγοί των κομμάτων στην ελληνική βουλή
Η τελική πρόταση του κατ’ ευφημισμό διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών και κατ’ ουσία πράκτορα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ εναντίον της Ελλάδας δεν άργησε να έρθει.
Η πρόταση «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» καθιερώνει σταδιακά την επικράτηση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που αποτελεί διεθνώς την νομιμοποίηση της διεκδίκησης ολόκληρης της γεωγραφικής περιοχής με το όνομα «Μακεδονία» από τα Σκόπια, γιατί το ο όρος «Δημοκρατία» δεν είναι προσδιοριστικός της εθνότητας και της γλώσσας, όπως ο όρος «Μακεδονία». Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν λέγεται Βόρεια ή Άνω ή Νέα, σημασία έχει ότι λέγεται «Μακεδονία. Κι αν λεγόταν π.χ. «Δικτατορία της Βόρειας Μακεδονίας» τι θα άλλαζε στο θέμα της εθνότητας και της γλώσσας, στο θέμα δηλαδή της ταυτότητας αυτού του κράτους; Απολύτως τίποτε. Φαίνεται ότι ο made in USA διαμεσολαβής Νίμιτς μας περνάει εκτός από εθελόδουλους και υποτακτικούς των ΗΠΑ και ηλίθιους.
Η πρόταση αυτή στην ουσία υπονομεύει την εθνοπολιτιστική διάσταση και ιστορική συνέχεια της Μακεδονίας και νομιμοποιεί με τον τρόπο αυτό την ύπαρξη ξεχωριστής από την Ελλάδα εθνοτικής και γλωσσικής οντότητας. Αυτός ήταν ο στόχος της όλης διαπραγματευτικής διελκυστίνδας, τον οποίο προσπάθησαν να επιβάλουν με αφόρητες πιέσεις από τα παρασκήνια οι ΗΠΑ.
Θα πρέπει συνεπώς να συνειδητοποιήσουμε ότι το όνομα είναι το όχημα του αλυτρωτισμού και του επεκτατισμού. Συνεπώς ούτε η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις μας κατοχυρώνει. Οποιαδήποτε ονομασία φέρει το όνομα «Μακεδονία» αποτελεί αρχή του τέλους για την ελληνική Μακεδονία.
Κανονικά το γειτονικό κράτος πρέπει να αποκαλείται «Vardaska». Όμως αφού μιλούμε για συμβιβασμούς, τότε η τελευταία γραμμή υποχώρησης μπορεί (και όχι πρέπει) να είναι: «Slavomakedonski», για να ξεχωρίζει η σλαβική -έστω- από την ελληνική Μακεδονία.
Ο Γκρούεφσκι σ’ ένα ξέσπασμα και σ’ ένα κλίμα επικίνδυνης υπερεθνιστικής υστερίας κλιμακώνει τις αλυτρωτικές του διεκδικήσεις για την ελληνική Μακεδονία, προβάλλοντας νέες απαιτήσεις για την αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας, που αποτελούν την άλλη όψη της διεκδίκησης του ονόματος «Μακεδονία». Γιατί είτε αναγνωρίσουμε τους γείτονές μας με απλή ή σύνθετη ονομασία, που να περιέχει τον όρο Μακεδονία, είτε αναγνωρίσουμε μακεδονική εθνότητα και γλώσσα είναι ένα και το αυτό πράγμα.
Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για την μονοπώληση της μακεδονικής ταυτότητας
Ανιστόρητοι και ανίδεοι είναι για το λόγο αυτό όσοι αποδέχονταν επίσης τον γεωγραφικό προσδιορισμό ως Άνω ή Νέα Μακεδονία ή Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας ή οποιοδήποτε άλλο όνομα που να περιέχει το όνομα Μακεδονία για το κράτος των Σκοπίων, γιατί οι Σκοπιανοί δε θα πάψουν ποτέ να ισχυρίζονται ότι υπάρχει η λυτρωμένη Άνω ή Βόρεια Μακεδονία ή η Νέα Μακεδονία και η αλύτρωτη, που σημαίνει ότι πρέπει να απελευθερωθεί η Νότια ή η Κάτω ή η Παλιά Μακεδονία, που είναι υπό κατοχή
Κι ας μην ισχυριστεί κανείς ότι είναι πολύ αδύναμοι και μικροί για να μας κάνουν κακό. Ασφαλώς μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε χωρίς την στήριξη των πατρώνων τους Αγγλοαμερικάνων. Γνωστή είναι η ρήση του Κλαούζεβιτς: «Τα μικρά κράτη έχουν τόση δύναμη, όση η ταύτισή τους με τα συμφέροντα των μεγάλων». Συνεπώς δεν είναι οι Σκοπιανοί που μας απειλούν, αλλά οι Αγγλοαμερικάνοι και οι Τούρκοι που τους στηρίζουν. Βέβαια όχι οι λαοί τους.
Δεν θα πάψουν ποτέ να διεκδικούν την ελληνική Μακεδονία, την Μακεδονία του Αιγαίου, όπως την αποκαλούν. Μόνιμος στόχος τους είναι και παραμένει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και η έξοδός τους στο Αιγαίο, εφόσον καταφέρουν, με δική μας ευθύνη, (ο δούρειος ίππος είναι πάντοτε εντός των τειχών) να φέρουν το τίτλο «Μακεδονία», ως κρατική τους οντότητα.
Επειδή ακόμη οι Έλληνες ψευτο- εκσυγχρονιστές και οι ψευτο -διεθνιστές έχουν την άποψη ότι το κράτος έχει δημιουργήσει το έθνος, τότε αυτομάτως δημιουργούν και αποκτούν μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα, γιατί ένα κράτος που φέρει το όνομα «Μακεδονία» – και δεν μιλάμε για επαρχία «Μακεδονία», αλλά για κράτος,, δημιουργεί σύμφωνα με τη δική τους θεωρία, αλλά και αντικειμενικά, σύμφωνα με διεθνώς καθιερωμένα και μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα. Οπότε κοντά στην από Ανατολάς απειλή, θα έχουμε και την μόνιμη πια απειλή και από Βορά. Δηλαδή μόνοι μας θα βγάλουμε τα μάτια μας.
Οποιαδήποτε συνεπώς ονομασία που να περιέχει τον όρο «Μακεδονία», υποθηκεύει το μέλλον της ελληνικής Μακεδονίας και δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης και κίνδυνο για μελλοντική πυροδότηση απρόβλεπτων εξελίξεων στην περιοχή μας, γεγονός που για οποιονδήποτε άνθρωπο, που είναι υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των Λαών στην περιοχή, αποτελεί πρόκληση.
Ο Γκρούεφσκι, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι ο Σαακασβίλι των Βαλκανίων. Γιατί πίσω από την αμερικανοσπουδαγμένη ηγεσία των Σκοπίων, όπως ακριβώς και στην Τυφλίδα, βρίσκεται ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός, που χρησιμοποιεί τους εμφυτευμένους αυτούς «δημοκρατικούς» δικτατορίσκους ως μαριονέτες για την επίτευξη των γεωστρατηγικών τους συμφερόντων. Δεν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στους λαούς της Ελλάδας και των Σκοπίων, αλλά εναντίωση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, που δημιουργούν τα προβλήματα.
Η τελική πρόταση του κατ’ ευφημισμό διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών και κατ’ ουσία πράκτορα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ εναντίον της Ελλάδας Μάθιου Νίμιτς δεν θα αργήσει να έρθει και θα είναι σαφώς υπέρ των Σκοπίων. Όλες ανεξαιρέτως οι προτάσεις που θα έχουν ως δεύτερο συνθετικό τον όρο «Μακεδονία» αποτελούν στην πράξη και διεθνώς την νομιμοποίηση της διεκδίκησης ολόκληρης της γεωγραφικής περιοχής με το όνομα «Μακεδονία» από τα Σκόπια. Η απόφαση αυτή υπονομεύει την εθνοπολιτιστική διάσταση και ιστορική συνέχεια της Μακεδονίας και νομιμοποιεί με τον τρόπο αυτό την ύπαρξη ξεχωριστής από την Ελλάδα εθνοτικής και γλωσσικής οντότητας. Αυτός ήταν ο στόχος της όλης διαπραγματευτικής διελκυστίνδας, τον οποίο προσπάθησαν να επιβάλουν με αφόρητες πιέσεις από τα παρασκήνια οι ΗΠΑ.
Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα και στον κίνδυνο να ακρωτηριαστεί η Ελλάδα στα βόρεια σύνορά της, υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελληνικής Μακεδονίας στις αλυτρωτικές και συνεπώς επεκτατικές ορέξεις των γειτόνων μας, θα πρέπει η Ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα της ελληνικής βουλής, να βροντοφωνάξουν ένα ηχηρό «ΌΧΙ», διακηρύσσοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, προς «άσπονδους φίλους και συμμάχους» και εκφρασμένους εχθρούς της πατρίδας μας, ότι δεν διαπραγματεύομαστε το όνομα Μακεδονία.
Η κυβέρνηση έχει ιστορικό χρέος να προβεί σε δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο κυρίαρχος Λαός στο ερώτημα που να διασυνδέει την ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με συγκεκριμένους όρους για την ονομασία, που να κατοχυρώνουν διεθνώς και στο διηνεκές την ιστορική αλήθεια και εδαφική ακεραιότητα της ελληνικής Μακεδονίας.
.