Η πολεμολογική αξία του Ελληνισμού: Η στρατηγική της Καρυάτιδας

Είναι σπάνιο να εξετάζουμε την πολεμολογική αξία του Ελληνισμού, ενώ γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντικό ήταν στο πνεύμα. Ο Ελληνισμός δεν θεωρεί ότι η ειρήνη είναι κάτι το φυσιολογικό και γι’ αυτό το λόγο ήταν και είναι πάντα σε ετοιμότητα. Δίνει μια τεράστια σημασία στους δικούς του, διότι ξέρει ότι είναι ελάχιστοι και για να παραμείνουν ζωντανοί πρέπει να γίνουν σπάνιοι. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε και από την αρχαία εκπαίδευση. Κι αν μερικές φορές την διαχωρίζουμε είναι απλώς διότι απλοποιούμε μια ολότητα και την εκφυλίζουμε σε ειδικά μέρη δίχως να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχουμε πια μια σφαιρική εικόνα. Δίνουμε έμφαση στις διαμάχες και δεν βλέπουμε την ποικιλία. Δίνουμε έμφαση στους προδότες και δεν βλέπουμε τους ήρωες. Ενώ μια από τις πρώτες δημιουργίες του Ελληνισμού είναι ο ηρωισμός και αυτό έγινε σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν ταυτίζονται ως έννοιες για ξένους παρατηρητές. Έτσι ο Ελληνισμός προώθησε την ιδέα της άμυνας και μέσω αυτής της αντίστασης και της θυσίας. Διότι δεν βασίζεται στον επεκτατισμό και αντίθετα μάχεται και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις εναντίον του. Έτσι ο Ελληνισμός πολεμολογικά έδωσε το παράδειγμα και σε άλλους λαούς που θεωρούσαν ότι έπρεπε να υποκύψουν μπροστά στους ισχυρότερους. Άλλα πόσοι έχουν αντιληφθεί ότι δίχως τον Ελληνισμό, η Ευρώπη θα ήταν μια απλή προέκταση της Ασίας. Πόσοι έχουν καταλάβει ότι όλη η Ευρώπη είναι στην ουσία μια στρατηγική γωνιά. Στον χώρο των αξιών ο Ελληνισμός γέννησε τον Ουμανισμό και επειδή ο τελευταίος αποδέχτηκε ότι ήταν προέκταση έγινε ένα θετικό αξιακό σύστημα για όλη την Ανθρωπότητα. Στον τομέα της στρατηγικής το ίδιο ισχύει για τον Ευρωπαϊσμό μόνο που αυτό δεν έγινε αντιληπτό από όλους. Ενώ όταν οι Έλληνες μετατρέπονται σε Ακρίτες της Ευρώπης όλοι καταλαβαίνουν την σημασία του ρόλου τους. Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε και εμείς οι Έλληνες, πριν μετατραπούμε όλοι σε ραγιάδες λόγω μιας ανατολίστικης τάσης. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ στις επάλξεις, διότι ο Ελληνισμός είναι ένα μέτωπο καθαρό σαν το μάρμαρο, βαρύ σαν το φως, σκληρό σαν το θάρρος. Η αξία μας προέρχεται από τη νοημοσύνη και τη στρατηγική που δεν εγκαταλείπουν τίποτα ακόμα και σε άνισους πολέμους, διότι είμαστε το πνεύμα και η τέχνη.

Η στρατηγική της Καρυάτιδας δεν είναι απλώς μια νομικίστικη προσέγγιση, όπως θα ήθελαν μερικοί κύκλοι. Δεν μπορείς να εξετάσεις μόνο τα νομικά, όταν ξέρεις ότι ο αντίπαλός σου είναι ένα κράτος που δεν παραδέχεται τίποτα. Και δεν επαρκούν τα αρχαιολογικά επιχειρήματα, διότι κάθε φορά θα βρίσκουν καινούρια. Στην αρχή μας έλεγαν ότι το Μουσείο μας δεν ήταν αρμόδιο και τώρα κατασκευάσαμε το Νέο. Ύστερα μίλησαν για ενότητα των αρχαιολογικών συμπλεγμάτων, για να αποφύγουν την έννοια της κληρονομικότητας, αλλά και πάλι δεν ισχύει, διότι ο Παρθενώνας βρίσκεται στην Ακρόπολη και δεν είναι ένα μετέωρο άγαλμα που δεν ανήκει πουθενά. Τώρα προσπαθούν να προωθήσουν την έννοια της εγκυκλοπαίδειας παραλείποντας βέβαια να μιλήσουν για κλοπή. Επιπλέον όλη η Ελλάδα είναι μια εγκυκλοπαίδεια από μόνη της και μάλιστα εδώ και αιώνες. Στην πραγματικότητα η νομικίστικη οδός δεν έχει κανένα αποτέλεσμα εκτός από το να καθυστερεί την όλη διαδικασία. Γι’ αυτό το λόγο η έννοια της στρατηγικής της Καρυάτιδας είναι ριζικά διαφορετική. Η Καρυάτιδα δείχνει από μόνη της ότι ο εγκλωβισμός της στο εξωτερικό αποτελεί μια πράξη βαρβαρότητας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο Ελληνισμός πάντα προστατεύει την Ευρώπη και αυτό από την Αρχαιότητα. Όταν ένας διαχρονικός πολιτισμός είναι ικανός να αποτελεί ένα δώρο για την Ανθρωπότητα. Η αρπαγή των αγαλμάτων του που συμβολίζουν για όλους την έννοια της ομορφιάς του πολιτισμού, η κλοπή του δεν είναι απλώς ένα ανώδυνο έγκλημα. Είναι απαράδεκτο έγκλημα ειρήνης, διότι είναι μια προσπάθεια παραμόρφωσης της ιστορίας. Αν κάθε επισκέπτης του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης συνειδητοποιήσει ότι η απουσία της Καρυάτιδας αποδεικνύει το έγκλημα ειρήνης που έχουν διαπράξει, θα επινοήσουν και την αντίσταση του Ελληνισμού που δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Καρυάτιδα, διότι δίνει αξία και σημασία σε κάθε δικό του άνθρωπο. Η Καρυάτιδα είναι δικός μας άνθρωπος και πρέπει να ξαναβρεί τους δικούς της για να αποδειχτεί ότι απαγορεύεται η βαρβαρότητα.