Η Κρίση είναι τεχνητή. Δεν είναι οικονομική αλλά καθ’ ολοκληρίαν πολιτική. Την κατασκεύασε η διεθνής των τοκογλύφων ως εργαλείο καθυπόταξης λαών. Οι αρχιτέκτονές της με το δόγμα του σοκ πραγματοποιούν εμφύτευση συνενοχής στις κοινωνίες.
Πρόκειται για το φαινόμενο που η εύψυχη μας Ναόμι Κλάιν με όρους κοινωνικής παθολογίας ονομάζει «πλασματική ισοδυναμία» . Το εκλαΐκευσε ο ημέτερος Πάγκαλος («μαζί τα φάγαμε»), αλλά έλαβε την πληρωμένη απάντηση «μαζί τα φάγαμε μας λες / εσύ χαβιάρι και εμείς ελιές»!
«Σας εκπαιδεύουν για να αισθάνεσθε ένοχοι γι΄ αυτό που είσθε» μας είχε προειδοποιήσει η Κλάιν.
Το βιώνουμε και το επιβεβαιώνουμε.
Μας φόρτωσαν ένα πρόγραμμα ψευδώνυμης διάσωσης. Το τροφοδοτούν με το αίμα της ψυχής μας. Μας σπρώχνουν από ταπείνωση σε ταπείνωση στο απόλυτο τίποτε.
Σε τέτοιες ώρες αείποτε, όπως μας πληροφορεί ο Θουκυδίδης (Γ,83) ‘οι φαυλότεροι γνώμην ως τα πλείω περιεγίγνοντο”, οι πνευματικά κατώτεροι επικρατούν. Και τότε και τώρα…
Ένας φωτισμένος Γερμανός στοχαστής ο Hans Magnus Enzensberger ανατέμνει τα εσώψυχα της πολιτικής τάξης στην πατρίδα του, αλλά οι παρατηρήσεις του ισχύουν γενικώς. Κατά τον αναλυτή ο επαγγελματίας πολιτικός είναι κατά κανόνα ένας άνθρωπος χωρίς κανένα επάγγελμα. Χωρίς ένσημα. Παιδί του κομματικού σωλήνα σε ένα κομματοκρατικό , πελατειακό και τελικά κλεπτοκρατικό σύστημα. Θεωρεί περιττό να ζητήσει οποιαδήποτε βιοποριστικό επάγγελμα. Οι ομιλίες των πολιτικών δεν λένε τίποτε. Είναι χείμαρροι λέξεων, έστω σε καλή συντακτική σειρά με καταφανή την «απώλεια της ικανότητος λόγου». Βρίσκονται σε διαρκείς συνεδριάσεις. “Συσκέπτονται” κατά την στερεότυπη απόκριση των γραμματέων τους – γι΄ αυτό και δεν σκέπτονται. Επιστημονικά έχουν «απώλεια αισθητηριακής αντίληψης», παραμορφωμένη γλώσσα, απουσία πραγματικότητας, ιδρυματισμό και φαντασιώσεις ισχύος. (Όλο το σχετικό συναρπαστικό κεφάλαιο “Έλεος για τους πολιτικούς” στο δοκίμιο του Enzensberger Πολιτική και πολιτισμός, Εκδ. Scripta σ.45 επ.).
Σε μια φάση ραγδαίας γεωπολιτικής ρευστότητας και δομικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή μας, εμείς προσκυνούμε το είδωλο της από μακρού προδομένης από την άλλη πλευρά ελληνοαμερικανικής φιλίας.
Η Ουάσιγκτον κατά σύστημα και κατ΄ εξακολούθηση ταυτίζεται με τον τουρκικό σε βάρος μας επεκτατισμό, πάντως δε πράττει το παραμικρό προς ανακοπή του.
Ο Ερντογάν γίνεται δεκτός ώς αυτοκράτωρ στον Λευκό Οίκο, ενώ ο δικός μας εκλιπαρεί ματαίως να τον δεχθούν. Οι εχθροί της Κύπρου (Αγγλοαμερικανοί, Νατοϊκοί, Ε.Ε. ΟΗΕ –αυτός ο κακοφορμισμένος τάχα εγγυητής της ειρήνης και της δικαιοσύνης- και φυσικά Τούρκοι), σε μία άθλια συμπαιγνία θεωρούν παράθυρο ευκαιρίας τον μνημονιακό εξανδραποδισμό της Μεγαλονήσου για να επιβάλουν βιαίως το κατάπτυστο σχέδιο ευθανασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι μεθοδεύσεις Ντάουνερ – Αμερικανών σέρνουν το νέο Πρόεδρο της Κύπρου «σαν έτοιμο από καιρό» (τράβα με κι ας κλαίω), στην αποδοχή της δυσώνυμης ανανικής “επανένωσης”, όρο «για ν΄ αρθούν τα εμπόδια για τις έρευνες και την εξόρυξη φυσικού αερίου και πετρελαίου»(Γ.Γ. ΝΑΤΟ Ράσμουσεν-εφα).
Χριστόφιας και Αναστασιάδης έκαψαν το ρωσικό και το κινέζικο χαρτί. Χωρίς αυτά η Λευκωσία εξωθείται σε ομηρία της Άγκυρας. Ισχνή η αξίωση της Κύπρου. Κασουλίδης προς Κέρι: «θα ήταν καλύτερο να μην γίνεται τουλάχιστον δημοσίως σύνδεση του Κυπριακού με το φυσικό αέριο». Και ο συνομιλητής του “εμφανίστηκε να το κατανοεί”. Αφερίμ!
Οι ξένοι σε μεταχειρίζονται όπως τελικά εσύ με τη δική σου συμπεριφορά επιθυμείς.
«Ανήκομεν εις την Δύση». Και άλλοι το ίδιο π.χ. Τούρκοι, αλλά είναι πολυδιάστατη η εξωτερική τους πολιτική. Προσδιορίζεται δηλαδή από τα εκάστοτε συμφέροντά τους.
Εφω και μολονότι θεωρούνται κολλητοί των ΗΠΑ προχωρούν στρατηγική συνεργασία με Ρωσία και Κίνα (χωρίς φυσικά να ρωτούν την Αμερική).
Ουδείς θα μας πάρει στα σοβαρά αν δεν γίνουμε σοβαροί. Πρωταρχική προϋπόθεση να πάψουμε να είμαστε δεδομένοι.
Έχουμε αναντικατάστατα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα, αν τα «παίξουμε» χωρίς ερασιτεχνισμό.
Μονόπλευρες προσδέσεις βλάπτουν δεινά. Ζήτημα κοινής λογικής να αναζητήσουμε στρατηγικούς εταίρους στις αναδυόμενες Κίνα, Ρωσία.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ
1 comment
(1) “Την κατασκεύασε η διεθνής των τοκογλύφων ως εργαλείο καθυπόταξης λαών.
Δηλαδή, ο αλήστου μνήμης Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο υπηρέτησε πιστά ο κ. Παπαθεμελής, δανειζόταν αλόγιστα (μιλώ για τα καθ’ ημάς), επειδή του το επέβαλε η … διεθνής των τοκογλύφων (sic) και όχι για να τρέφει τις στρατιές των αργόμισθων πρασινοφρουρών του και να σκορπά δεξιά και αριστερά, βάζοντας τα θεμέλια της οικονομικής κρίσης που σήμερα ζούμε; Ποιον προσπαθεί να πείσει; Δεν τα ήξερε, δεν διέβλεπε πού θα πάμε; Δεν διάβαζε π.χ. «Οικονομικό Ταχυδρόμο» της εποχής;
(2) Διερωτώμαι αν ο κ. Παπαθεμελής δεν γνωρίζει (είναι δυνατόν;) τον νόημα της φράσης «Ανήκομεν εις την Δύση», ή λαϊκίζει κι αυτός, όπως ο τότε αρχηγός του.