Η ώρα πριν ξημερώσει είναι η πιο σκοτεινή

 

 

 

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν έχει εξέλθει καπνός από την γ΄ συνάντηση του Μεγάρου Μαξίμου. Η λογική των γεγονότων πάντως δεν οδηγεί σε κάλπες.

Πρώτον, διότι «τρέμει ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη». Οι δύο ελάσσονες φοβούνται τις εκλογές γιατί δεν είναι σίγουροι ότι θα ξαναδούν Βουλή, ο άλλος επιχείρησε μία μάλλον αστόχαστη επίδειξη πυγμής με την ΕΡΤ και τώρα όλοι τους ψάχνονται  να εξηγήσουν τα «θέσφατα» του ΣτΕ.

Δεύτερον, οι κυβερνήσεις της χώρας από Μνημονίου και έκτοτε  ούτως ή άλλως είναι κατοχικές. Ο εξουσιάζων γερμανικός ηγεμονισμός εν όψει των δικών του εκλογών  του Σεπτεμβρίου δεν θα ήθελε αναταράξεις σε μία εύθραυστη περιοχή με ενδεχόμενο ντόμινο και πάντως αμαύρωση της πλασματικής ευτυχίας περί εξόδου από την κρίση που τις τελευταίες εβδομάδες καλλιέργησε προσπαθώντας να δώσει την εντύπωση ότι η θανάσιμη συνταγή του αποδεικνύεται…θεραπευτική.

Όχι, όχι η Μερκελ δεν θα θυσίαζε  επιπόλαια όπως θα επιθυμούσαν οι εγχώριοι υπηρέτες της όλο αυτό το κλίμα θετικών προσδοκιών που έστησε.

Πάντως τα διαδραματισθέντα, πάντα δε, έγιναν «δι΄ ασήμαντον αφορμή». Ενώ ενός εστί χρεία: πως θα σωθεί αυτή η πατρίδα τον λαό  της οποίας κατάντησαν κοινωνικοοικονομικό ερείπιο.

Η αποκάλυψη του ΔΝΤ – όχι άγνωστη βεβαίως – ότι Ευρωπαίοι και Κυβέρνηση ΓΑΠ, (η δεύτερη βασιλικότερη των πρώτων), δεν αποδέχθηκαν την πρόταση του Ταμείου για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν αποτελεί απλώς λάθος εκτός αν χρησιμοποιεί κανείς την Ταλευράνδια ρήση «δεν είναι έγκλημα, είναι λάθος». Εγκληματικό λάθος εις βάρος της Ελλάδος η υπαγωγή μας στο μηχανισμό της κατ΄ ευφημισμόν διάσωσης, χωρίς προηγουμένη αναδιάρθρωση. Η απόφαση απέβλεπε, όχι φυσικά στη σωτηρία της Ελλάδος, αλλά των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών και των ξένων ομολογιούχων ελληνικών κρατικών ομολόγων. Αυτοί κέρδισαν χρόνο, ξεφορτώθηκαν τα ομόλογά μας στην ΕΚΤ.

Τα είχαν πάρει μέχρι το 30% τη ονομαστικής τους αξίας και τώρα το ελληνικό κράτος τα επαναγοράζει από την ΕΚΤ στο ακέραιο. Όπερ σημαίνει ότι το χρέος δεν πέφτει με τίποτε ενώ με το μεταγενέστερο PSI τα Ασφαλιστικά μας ταμεία που είχαν εξαναγκαστεί να επενδύσουν σε ομόλογα έμειναν πανί με πανί. Είναι απίστευτο ότι σύσσωμη η τρικομματική δεν ψέλλισε λέξη για τα άπλυτα του μηχανισμού που έβγαλε το ΔΝΤ. Λάθος που δεν αποκαθίσταται είναι διπλό έγκλημα.

Η χώρα έχει μια ανεπαρκέστατη κυβέρνηση. Κακή αλλά πάντως κυβέρνηση. Μία πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα έχει ως αποτέλεσμα μακρά περίοδο ακυβερνησίας. Και αυτό σημαίνει ότι η εσχάτη πλάνη θα  είναι χείρων της πρώτης.

Αλλά  όσο ο λαός μας θα σέρνεται πίσω από το δόγμα του σοκ, αυτά θα συνεχίσουν να γίνονται

Τα περί πρωτογενούς πλεονάσματος είναι παραμύθια. Τα τελευταία υπολείμματα του κοινωνικού κράτους έχουν κατεδαφισθεί αλλά ο λαός παρακολουθεί ακόμη άπραγος τα συμβαίνοντα. Απελπισμένος και τρομοκρατημένος. Δεν αντιδρά, δεν αντεπιτίθεται, δεν εξεγείρεται.

Όσο όμως οι δράστες βλέπουν ανενεργό το θύμα τους θα συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο.

Εξέγερση συνειδήσεων με την πυρηνική δύναμη που έχει η σωστή ψήφος .

Η κατάσταση είναι άσχημη. Οι μαύρες οθόνες θυμίζουν τους στίχους του εθνικού μας ποιητή

«μαύρη μαυρίλα πλάκωσε / μαύρη σαν καλιακούδα»

Εν τούτοις, όπως μας δίδαξε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

«η τελευταία φάση της νυκτός, λίγο πριν φέξει και ανατείλει ο ήλιος

είναι η πιο σκοτεινή».

Μακάρι να είμαστε στην τελευταία φάση, της μαυρίλας. Από  μας εξαρτάται να περάσουμε από το σκοτάδι  στο φως.

 

 

 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ