«Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον». Εκεί κλεισμένος ο Αντώνης μέσα στον κήπο των Χρυσανθέμων, δεν ακούει την βοή των πλησιαζόντων γεγονότων. Είπα να αναπνεύσω ιώδιο περπατώντας καμιά ώρα παραλιακά στην Βάρκιζα. Είναι ο κόσμος μου, αυτό το θεσπέσιο μέρος. Εδώ ζω το τελευταίο τέταρτο του αιώνα. Μια ώρα προγραμμάτισα, έγιναν έξη. Συνάντησα φίλους, κάθισα στους συλλόγους εκεί στο λιμανάκι, μετά μου φώναξαν για ένα ποτό σε παρακείμενο καφέ και μέχρι να πάω και να έλθω από την πλαζ μέχρι την άλλη άκρη, μίλησα με δεκάδες φίλους, γνωστούς και άλλους που τους συνόδευαν. Αποτυπώνω μερικά που άκουσα.
Όλοι –μα κυριολεκτικά όλοι– λέγανε τα ίδια ή παρόμοια. Αίσθηση ήττας, απογοήτευση, απόγνωση, αγωνία για το αβέβαια μέλλον, το δικό τους και των παιδιών τους. Ψυχική εξουθένωση, αίσθηση απώλειας της ελευθερίας και αίσθηση ταπείνωσης του πνεύματος. Για όποιον κατανοεί τι σημαίνει ταπείνωση του πνεύματος είναι το ισοδύναμο του θανάτου για τον άνθρωπο και του συλλογικού θανάτου για τα έθνη.
Ακόμη και υπό ξένη κατοχή το πνεύμα μένει ελεύθερο. Όταν όμως το καταστέλλουν εγχώριοι το πνεύμα αρρωστά και πεθαίνει. Το νόημα και οι σκοποί της ζωής χάνονται. Εξατμίζονται μέρα με την μέρα. Σκοποί και νοήματα βουλιάζουν μέσα στην καταστολή τους από την υποτακτική εθνοκτόνο διακυβέρνηση που κατάντησε έρμαιο ξένων. Την δίψα για ζωή, την δημιουργικότητα και το ένστικτο ότι πρέπει να επιβιώσουμε και να αφήσουμε απογόνους τα εξοντώνουν οι κατεξουσιαστικές οικονομικές αποφάσεις. Κτυπιέται αλύπητα η ιδιωτική τους σφαίρα. Δυναμιτίζουν τον μόχθο και τον κόπο γενεών και γενεών. Κλείνουν την πόρτα του σπιτιού τους αλλά τα εχθρικά ξενόβαλτα φιρμάνια είναι μέσα.
Η ένταση, μου είπαν πολλοί, διαιρεί και διχάζει. Δυσφορία και εντάσεις μέσα στις οικογένειες, διαζύγια και πλήγματα κατά των οικογενειακών δεσμών μεταξύ ανθρώπων που ποτέ δεν θα συγκρούονταν. Ανθρώπων που ποτέ και σε τίποτα δεν έφταιξαν παρά μόνο ατύχησαν να εμπιστευτούν κάποιο Κώστα, κάποιο Γιώργο, κάποιο Κωστάκη και κάποιο Μπένο.
Νοικοκυραίοι αλλά αναίτια χρεωκοπημένοι. Ο ένας άσκοπα και ανόητα μας έριξε στον λάκκο των λεόντων της ΟΝΕ (http://www.ifestosedu.gr/
Στους ανθρώπους πλέον διακρίνεις μια τάση για απάθεια και εγκατάλειψη. Οι πολίτες είναι κουρασμένοι από τις κακουχίες της εφορίας, των χαρατσιών, των «ειδικών εισφορών», κατασχέσεις μισθών και περιουσιών από φοβισμένους εφοριακούς, επιχειρήσεις που κλείνουν και ακριβοπληρωμένα μαγαζιά και διαμερίσματα που μένουν στο «ενοικιάζεται». Διογκωμένοι λογαριασμοί, περιουσίες που αργοπεθαίνουν γιατί «τίποτα δεν πουλιέται και τίποτα δεν αγοράζεται», κουρέματα μισθών, τηλεφωνήματα από άγνωστά τους κοράκια των τραπεζών που απειλούν να τους αρπάξουν τα σπίτια τους, τις επιχειρήσεις τους και τα υποστατικά τους.
Ξανά και ξανά ενώ περπατούσα παραλιακά στην Βάρκιζα, σταματούσα και μιλούσα και μετά ξεκίναγα για να μου φωνάξουν να καθίσω λίγο πιο κάτω. Άκουγα και ξανάκουγα τα πιο φρικτά πράγματα, τα ίδια που ακούμε πλέον ολοένα πιο συχνά. Μεταξύ άλλων, άκουσα φίλο να μιλά για φίλο του φαρμακοποιό που αυτοκτόνησε μόλις χθες. Οι αυτοκτονίες γίνονται κύρια αιτία θανάτου και η μετανάστευση κύρια αιτία εθνικής αποδυνάμωσης.
Φιλικό ζευγάρι που συνάντησα, επίσης με συγκλόνισε. Αυτή άνεργος αυτός με «κουρεμένο» μισθό, δεν τα βγάζουν πέρα και αναγκάστηκαν να κάνουν έκτρωση. Πάει το παιδί που ήξερα ότι τόσο πολύ ήθελαν. Αυτοί έκαναν έκτρωση. Άλλοι με τους οποίους επίσης αντάλλαξα μερικά λόγια, μου έλεγαν ότι μετάνιωσαν που έκαναν παιδιά. Είναι κατιτί που και αυτό ακούεται ολοένα και πια συχνά. «Τέτοιο άθλιο γένος που δέχεται να το υποτάσσουν και να μην αντιδρά», μου είπε ένας άλλος παλιός γνωστός μου, «δεν του αξίζει να αναπαράγεται». Για να συμπληρώσει: «Είναι ανεπίστροφο. Δεν έχουμε μέλλον. Μας υποτάσσουν, μας καταστέλλουν και μας εκποιούν στους ξένους».
Τον συνόδευε διευθυντής παραρτήματος τράπεζας που γνώριζε από δάνεια νοικοκυριών και τις επιχειρήσεων. Με πληροφόρησε: «Ναι μας εκποιούν. Κερδοσκόποι αγοράζουν τα δάνεια για 20% ή 30% με σκοπό να τα πωλήσουν στο μέλλον 40% ή 50% ή και 60 μελλοντικά. Να κερδίσουν έτσι κολοσσιαία ποσά». Και πως θα μας τα πωλήσουν, αντέταξα. Απορώντας για την ερώτηση απάντησε: «Ποντάρουν ότι αφού μας εξαθλιώσουν και καταντήσουν δουλοπάροικους θα εγκαθιδρύσουν εκτελεστές των συμφερόντων τους. Εγχώριους πραιτοριανούς χειρότερους από τους τωρινούς για να τους κάνουν τις βρωμοδουλειές τους».
Ότι άκουσα και ότι συζήτησα αποπνέει απώλεια εμπιστοσύνης στο κράτος και στο σύστημα διακυβέρνησης των περασμένων δεκαετιών. Αηδία για την δυσοσμία που αναδύεται από το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα. Ταυτόχρονα και απόγνωση γιατί δεν ξέρουν πως θα τους διώξουν. Απόγνωση γιατί οι πολίτες δεν γνωρίζουν τον τρόπο να πάρει η κοινωνία την εξουσία στα χέρια. Πως θα περάσουν τις πολιτικές συμπληγάδες. Στην μια πλευρά είναι οι υποτακτικοί που κατέχουν τώρα την εξουσία. Στην άλλη ο Αλέξης και η παρέα του των Εξαρχείων. Οι τελευταίοι θέλουν να κυβερνήσουν, αλλά δεν τίμησαν ούτε μια φορά την πατρίδα, οι αφιλότιμοι. Ούτε μια φορά δεν είπαν την φράση «Ελληνική Εθνική Ανεξαρτησία». Οι πρώτοι την παραδίδουν χειροπόδαρα δεμένη και οι δεύτεροι ροκανισμένοι από την εθνομηδενιστική λαίλαπα αισθάνονται αλλεργία μόνο και μόνο με το άκουσμά της φράσης «Εθνική Ανεξαρτησία».
Το καλύτερο το είπε ένας πρώην φοιτητής μου τώρα επιχειρηματίας με καταβολές σε δύο ευρωπαϊκά κράτη, την Ελλάδα και την Γερμανία. Εγώ είμαι πλούσιος, μου είπε, μπορώ να πάω στην Γερμανία όπου η οικογένειά μου έχει πολλά λεφτά. Όμως τι να τα κάνω στα ξένα. Και τι να κάνω εδώ όντας πλούσιος όταν βλέπω τους περισσότερους να δυστυχούν γύρω μου. Τους νοικοκυραίους να βουλιάζουν και τον μέσο Έλληνα να δυστυχεί. Δεν θυμάσαι τον Περικλή στις δημηγορίες του Θουκυδίδη, μου είπε με νόημα. Εάν η πολιτεία δεν πάει καλά όλοι βλάπτονται και όλοι δυστυχούν.
Είναι δε φιλειρηνικοί οι Έλληνες. Τι να κάνουν; «Να πάρουν τους δρόμους και να ανατρέψουν το κράτος», με ρώτησε ένας απεγνωσμένος νοικοκύρης. Το ίδιο μου είπε αλλά με διαφορετικά λόγια και ένας νομικός με διδακτορικό: «Ενώ το εγχώριο σύστημα πραιτοριανών της τροϊκανής κατοχής καταστέλλει καθημερινά την πολιτειακή νομιμότητα, τους νόμους, τα συντάγματα και αποδυναμώνει την κοινωνική νομιμοποίηση του κράτους, η βίαιη εξέγερση θα φέρει μια από τα ίδια». Πρέπει να γίνει κάποιο θαύμα, πρόσθεσε. Να εξαφανιστούν οι σάπιοι. Μια δεκάδα ανθρώπων να διακυβερνήσει την χώρα. Θυμόταν τι είχα γράψει στον Αντώνη Σαμαρά σε παρέμβαση που είχε τότε μεγάλης δημοσιότητας τον Φεβρουάριο του 2012. Στο «Διάγγελμα του δεκαεξάχρονου» (http://www.ifestosedu.gr/
Πρώτον, να πει στους Έλληνες Πολίτες ότι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια απαιτεί θυσίες. Να ζούμε με όσα παράγουμε (ακόμη και εάν χρειαστεί για ένα εξάμηνο να κυκλοφορούμε με μετρό και με λεωφορείο αντί αυτοκίνητα). Ταυτόχρονα, οι τράπεζες που πήραν αμύθητα ποσά πάνε στο δημόσιο. Το κράτος εγγυάται πως κανείς δεν θα εκποιήσει τις περιουσίες, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τις επιχειρήσεις ή άλλο ελληνικό πλούτο τον οποίο γενεές γενεών Ελλήνων μάζεψαν, φύλαξαν και επένδυσαν.
Δεύτερον, να δημεύσει τις περιουσίες των κλεπταποδόχων και φοροφυγάδων που έβγαλαν δεκάδες δισεκατομμύρια στο εξωτερικό (οι γνωστές «ληστές των λιστών») και να πιέσει αφόρητα τις ξένες κυβερνήσεις να επιστραφούν τα κλεμμένα.
Τρίτον, με την βοήθεια των αναρίθμητων λαμπρών επιστημόνων που διαθέτουμε να ιεραρχηθούν τα χρέη. Για παράδειγμα, να διαγραφούν όσα αποδεδειγμένα οφείλονται στην θηριωδία των κερδοσκόπων. Να τύχουν διαπραγμάτευσης για επιμήκυνση όσα θεμιτά τα χρωστάμε. Να απαιτήσει διαγραφές λόγω δικών τους εμπορικών πλεονασμάτων (πχ των Γερμανών) και δικών μας ελλειμμάτων (γιατί διαφορετικά η ΕΕ δεν είναι το υψηλό ιδεώδες που κήρυτταν αλλά μια παγίδα κρατών απατεώνων και κρατών ληστών). Χρησιμοποιώντας δικά τους λόγια να απαιτήσει διαγραφή όσων χρεών οφείλονται στα φρικτά ελλείμματα ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Και τα λοιπά.
Τέταρτον, να επιστρατεύσει τους σήμερα ανενεργούς λαμπρούς ανώτατους κρατικούς λειτουργούς για να γίνει διαπραγμάτευση πολλών επιπέδων και πολλών ειδών (http://www.ifestosedu.gr/
Πέμπτον, όπως και άλλα μικρότερα κράτη της ΕΕ στο παρελθόν να γίνει καταλύτης πρωτοβουλιών μεταρρύθμισης του τερατώδους υπερκρατικού συστήματος που δημιουργήθηκε και που κατάντησε να είναι όχι ένα υπερεθνικό σύστημα ειρήνης και ευημερίας αλλά ένας θηριώδης καταπιεστικός μηχανισμός εξόντωσης των κοινωνιών των λιγότερο ισχυρών κρατών. Έκτον, να ξυπνήσουμε και να δούμε ότι τα ερείσματά μας είναι κολοσσιαία. Είμαστε το μόνο σταθερό κράτος της περιφέρειας, το πιο ισχυρό, το πιο πλούσιο και δυνητικά μαζί με τη Κύπρο και το Ισραήλ κύριος παράγοντας σταθερότητας μιας περιοχής που είναι καταδικασμένη να είναι ένα εν ενεργεία ηφαίστειο για πολλές δεκαετίες. Οι διαπραγματευτικές δυνατότητες ενός τέτοιου κράτους είναι τεράστιες εκτός και εάν δεν το ξέρει. Τα πιο πάνω και μερικά άλλα παρελθουσών παρεμβάσεων θυμήθηκε ο πρώην φοιτητής μου. Επιστρέφοντας προβληματίστηκα βαθιά για όσα άκουσα αλλά και εντυπωσιάστηκα από την ψυχραιμία και την ωριμότητα του Έλληνα πολίτη. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου. Παθών και ώριμος πλέον μετά από πολλές δεκαετίες δεινών ο Έλληνας πολίτης είναι έτοιμος να υποστεί θυσίες για να ξανασταθεί όρθιος στα πόδια του. Απλά δεν ξέρει πώς να εκδιώξει αναίμαχτα το σαπισμένο παλαιοκομματικό περίγυρο. Δεν ξέρει πως θα φύγουν χωρίς να κατεδαφιστεί η πολιτειακή νομιμότητα. Για να αναλάβουν την εξουσία καμιά δεκαριά άξιοι Έλληνες. Να διαπραγματευτούν με σιδερένια αποφασιστικότητα και προσήλωση στο ελληνικό εθνικό συμφέρον και τίποτα άλλο. Αυτό για να το κάνουν κάποιοι άξιοι αντιπρόσωποί μας χρειάζεται οι Έλληνες να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, να συσπειρωθούν, να αρνηθούν την εκποίησή τους και με μια νέα αδιάφθορη διακυβέρνηση έξη μηνών ή ενός χρόνου η οποία θα διαπραγματεύεται με τους ξένους εδώ να φροντίσουμε να αλλάξει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό. Ενδεχομένως να έχουμε και Συντακτική Συνέλευση που θα διασφαλίσει μεγαλύτερη Δημοκρατία. Χρειάζονται κόμματα; Δεν μπορούμε να εκλέγουμε ανακλητούς αντιπροσώπους έξη μηνών που θα είναι υπόλογοι καθημερινά στα χωριά, στις πόλεις και στις περιφέρειες. Διακυβέρνηση δική μας όχι εγκάθετη των ξένων!! Το μέγα μας πρόβλημα σήμερα αυτό είναι. Όλα τα άλλα έπονται και είναι εφικτά.
12 comments
Εξορίσαμε τον Θεό από την ζωή μας και τώρα πληρώνουμε το κόστος των ανομιών ημών! Και πώς τον εξορίσαμε;Εκλέγαμε επι δεκαετίες άρχοντες κατά τας καρδίας ημών, που χάϊδευαν τα πάσης φύσεως πάθη μας! Της αλαζονείας μας, της αυταρέσκειάς μας, του άκρατου εγωϊσμού μας, της φιληδονίας μας πρός πάν το υλικόν αγαθό και πάει λέγοντας…
Συμφωνώ απολύτως με τις τραγικές διαπιστώσεις της πραγματικότητος που περιγράφει ο αρθρογράφος αλλά στο διά ταύτα λείπει το κυριώτερο: πράγματι οι Έλληνες είναι φιλειρηνικοί, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οφείλουμε να κάνουμε π ν ε υ μ α τ ι κ ή ειρηνική (και ως εκ τούτου νόμιμη) ε π α ν ά σ τ α σ η ! Η οικονομική κρίσις την οποία βιώνουμε δεν είναι η ασθένεια αλλά ο πυρετός της πραγματικής ασθενείας που λέγεται π ν ε υ μ α τ ι κ ή κ ρ ί σ ι ς ! Επιστρέφοντες στις πατροπαράδοτες αξίες της Ρωμηοσύνης (Ελληνισμός και Ορθοδοξία), θα πάρουμε φόρα (σαν τους αθλητές των αλμάτων) για να υπερπηδήσουμε τα πράγματι υψηλά εμπόδια που υπάρχουν εμπρός μας!
Διαβάζοντας για τον περίπατο του αρθρογράφου στη Βάρκιζα, έκανα τον συνειρμό για έναν άλλο περίπατο στον ίδιο ακριβώς τόπο που έκανε κάποτε η πολιτική ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ υπό τους Τσιριμώκο, Σιάντο, Παρτσαλίδη, τότε που συνυπέγραψαν την άθλια συμφωνία με την εγκάθετη από τους Άγγλους κυβερνητική αντιπροσωπεία για παράδοση των όπλων του μαζικότερου αντιστασιακού κινήματος στην Ευρώπη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που ουσιαστικά αποτελεί τη μέγιστη προδοσία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που αγωνίστηκαν και πολέμησαν στις γραμμές του για την ελευθερία της πατρίδας, εμπιστευόμενοι τη ζωή τους και το μέλλον της χώρας σε ανίκανη καθοδήγηση.
Έκτοτε ο πατριωτισμός κατάντησε στίγμα σε αυτή τη χώρα.
Διερωτῶμαι ἐὰν ὁ ἀρθρογράφος καὶ οἱ συνομιλητές του συλλαμβάνουν τὴν εἰρωνεία τῆς συμπτώσεως, ἡ ὁποία τοὺς φέρει νὰ ἀμπελοφιλοσοφοῦν περὶ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος μεταξὺ τυροῦ καὶ άχλαδίου, πιθανῶς στὴν ὡραιοτέρα παραλία τοῦ κόσμου. Γνωρίζω για ποιὰν Βάρκιζα γράφω, καθὼς πέρασα ἐκεῖ 18 ξένοιαστα καλοκαίρια. Παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες τῶν σημερινῶν οἰκιστῶν, τὸ μέρος ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπερέχει ὅσων ἔκτοτε γνώρισα. Καὶ φυσικά, κανεὶς φορολογούμενος ἀπὸ χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως δὲν ἔχει τὸ προνόμιο νὰ ἀμπελοφιλοσοφεῖ ἐπὶ ἑξάωρον σὲ τέτοιο ἐξαίσιο περιβάλλον. Αὐτὸν λοιπόν, τὸν διορίζει ἐχθρό μας ὁ κύριος καθηγητής ! Πρέπει νὰ μᾶς ταΐζει, ὥστε νὰ παραμείνουμε σταθερὸ κράτος ! Ἀφῆστε καὶ τὶς αἱματηρὲς θυσίες πού προτείνει ὁ κύριος καθηγητής : Νὰ πηγαίνουμε μὲ το μετρὸ ἢ τό λεωφορεῖο, ἀντὶ γιὰ τὸ ΙΧ, ἀλλὰ μόνον γιὰ ἕνα ἑξάμηνο. Τόσο ἀποτιμᾶ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, γιὰ τὴν ὁποία κόπτεται. Γκιντὶ ψευτοπατριῶτες ! Προσέξτε μὴν σχίσετε κανένα καλσόν. Ὁ πραγματικὸς πατριώτης θὰ δεχόταν νὰ περνᾶ μὲ παξιμάδι καὶ νερό ἐς ἀεί. Ἢ ὄχι ;
Παρακαλῶ τοὺς συναναγνῶστες νὰ διαβάσουν καὶ γιὰ μία δική μου ἐμπειρία :
Τo Σάββατο, 19 Οκτωβρίου, το πρωί βγήκα για καθάρισμα των ακαλύπτων χώρων κοντά στο σπίτι μου. Με πλησιάζει ένας, νέος, ψηλός, με ξυρισμένο κεφάλι και σκυλάκι στο λουρί και μου λέει : «Του Δήμου είσαι ;» «Όχι, καθαρίζω για να μην μένω δίπλα σε χωματερή» του λέω. «Πού είναι το κράτος ;» μου λέει. «Δεν έχει λεφτὰ» του λέω. «Τα φάγανε, ο Πάγκαλος και η κόρη του και δεν υπάρχει τιμωρία, δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Αν έπαιρνα πιστόλι να σκοτώσω τον Πάγκαλο και την κόρη του, θα τον λυπόσουν ;» μου λέει. «Θα λυπόμουν εσένα» του απαντώ. «Δεν λυπάσαι τους άλλους που αυτοκτονούν ; Δεν υπάρχει καμμία ελπίδα» μου λέει. «Ακριβώς γι αυτό, έπιασα την τσουγκράνα μόνος μου. Πιάσε κι εσύ, έχω δεύτερη» του λέω. «Και ποιός θα βγάλει την σκυλίτσα μου βόλτα ; Ψηφίζεις ακόμα, θὰ εἶσαι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Ἐγὼ δὲν ψηφίζω.» μοῦ λέει. «Δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα» μοῦ ξαναλέει «Χάϊλ Χίτλερ, Χάϊλ Χίτλερ !» καὶ φεύγει.
Πρώτη εκδοχή να είναι άρρωστος. Αλλά, αν δεν είναι άρρωστος, τί είναι ; Χρυσαυγίτης ή «αναρχικὸς-αντεξουσιαστής» και μου φώναξε «Χάϊλ Χίτλερ», όπως φώναξε ο Γιώργος Πάντζας στην Βουλή, υπονοώντας ότι εγώ είμαι ναζιστής ;
Λοιπόν, τί λέτε συναναγνῶστες ; Διαφέρει οὐσιωδῶς ἡ συμπεριφορὰ τοῦ κοντοκουρεμένου ἀπὸ τοῦ ἀρθρογράφου ; Ἀντὶ νὰ πιάσουν τὴν τσουγκράνα, προτιμοῦν τὴν κλάψα, ξάπλα. Αὐτοὶ εἶναι ἡ πραγματικὴ καὶ μόνιμη ἀπειλή. Οἱ ἴδιοι πού στοὺς Μύλους τοῦ Ἀναπλιοῦ ἤθελα ν’ ἀφήσει ἔξω ἀπὸ τὶς ὀχυρώσεις, νὰ τοὺς κόψει ὁ Μπραήμης σὰν τὰ σκυλιά. Δὲν φθάνει πού δὲν δουλεύουν οἱ ἴδιοι, δὲν θέλουν ν’ ἀφήσουν οὔτε τοὺς ἄλλους νὰ δουλέψουν.
Ὁ Μακρυγιάννης ἤθελε νὰ τοὺς ἀφήσει στὸν Μπραΐμη, ὄχι ἐγώ. Ἀλλὰ κι ἐγὼ αὐτὸ θὰ τοῦ συνιστοῦσα.
Δεν κατανοώ και πολύ την κριτική, ίσως είμαι πολύ βλάκας και δεν το γνωρίζω. Με δεδομένο πόσο σοβαρά ζητήματα θίγονται αποτελεί τουλάχιστον ατόπημα να μιλήσει κάποιος πιο πάνω για “τυρί και αχλάδι”. Για τους καλόπιστους μπορούν να δουν περισσότερα επιχειρήματα στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/111KatastasiEktaktouAnagkis.htm . Επίσης, σε παραπλήσιες σελίδες ιδίως το http://www.ifestosedu.gr/111EUNegotiation.htm (προσέγγιση διαπραγματεύσεων) αλλά και το http://www.ifestosedu.gr/130strategygeo.htm, το http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm και μερικά ακόμη. Εάν ο υψηλά καθήμενος πρώην παραθεριστής της Βάρκιζας ενδιαφέρεται μπορεί να αναζητήσει στα βιβλιοπωλεία καμιά δεκαριά χιλιάδες σελίδες θεμελιωτικών δημοσιεύσεων
Πότε αλήθεια θα μάθουμε να μην βρίζουμε τους άλλους. Δεν είναι ότι θίγομαι αλλά ενοχλούμαι λίγο όταν άνθρωποι στο επίπεδο της κοινωνίας αντί να δουν το επερχόμενο τέλμα μένουν κολλημένοι στις σάπιες εκλεκτικές τους φιλίες και στους φόβους τους.
Για αμπελοφιλοσοφίες πλην κάποιος έγραψε ως προειδοποιήσεις αξίας μερικών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων εδώ: http://www.ifestosedu.gr/111ONEGreeceWarning.htm
Εὐχαριστῶ πολύ γιὰ τὴν ἀπάντηση τὸν ἀρθρογράφο.
Ἐπισημαίνω ὅτι ὑπάρχουν χιλιάδες σελίδες ἀναλύσεων, οἱ ὁποῖες διατείνονται ὅτι ἡ διέξοδος ἀπὸ κρίσεις διαχρονικῶς ἐλλειμματικῆς παραγωγῆς, ὅπως εἶναι ἡ Ἑλληνική, δὲν εἶναι ἡ κλάψα-ξάπλα, ἀλλὰ τὸ νὰ πιάσουμε ζεστὰ τὴν δουλειά μας. Καλοπίστως δέχομαι ὅτι καὶ οἱ δύο σχολές ἔχουν τὰ ἐπιχειρήματά τους. Ἔχω, ὅμως, τὴν πολυτέλεια τοῦ χρόνου νὰ περιμένω νὰ γραφοῦν χιλιάδες ἀκόμη σελίδες χωρὶς νὰ ἔχω καὶ τὴν ἐγγύηση ὅτι θὰ καταλήξουν καὶ σὲ ὀρθὸ συμπέρασμα ; Δὲν τὴν ἔχω. Κατανοῶ, ὅμως, ὅτι τὰ κεκτημένα πολλῶν συμπολιτῶν μας, καὶ ἰδίως αὐτῶν πού ἔχουν τὰ μέσα νὰ μένουν μονίμως στὴν Βάρκιζα, τοὺς παρέχουν αὐτὴν τὴν πολυτέλεια. Δικαιολογημένη εἶναι καὶ ἡ ἀνησυχία τους ὡς πρὸς τὸ ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ διατηρηθοῦν τὰ κεκτημένα αὐτά. Ἡ ἀρχαία σοφία λέγει ὅτι «τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ χαλεπώτερον τοῦ κτήσασθαί ἐστιν». Συνεπῶς, καὶ ἡ διατήρηση τῶν κεκτημένων θέλει δουλειά. Ἡ κλάψα-ξάπλα εἶναι κακὸς σύμβουλος καὶ γιὰ τοὺς ἔχοντες καὶ κατέχοντες καὶ γιὰ τοὺς μὴ ἔχοντες καὶ μὴ κατέχοντες.
Απλά φίλτατε συνομιλητή ηθελημένα ή αθέλητα παρανοείτε τα λεγόμενα. Οι δεκάδες χιλιάδες σελίδες δεν αφορούν τους “τεμπέληδες Έλληνες” (αισχρό και επαίσχυντο “επιχείρημα” περί τεμπέληδων Ελλήνων). Οι Έλληνες είναι νοικοκυραίοι ή τουλάχιστον έχουν όσα ελαττώματα όσο και κάθε άλλος λαός. Τυγχάνει τον πλούτο τους να τον έχουν αποκτήσει ενάντια στις αναστολές και εμπόδια που τους επιβάλλει επί δύο αιώνες ένα ξενοκρατούμενο και φαύλο κράτος. Ναυτικοί, μετανάστες, γεωργοί, επιχειρηματίες και κάθε άλλος που παρήγαγε κόντρα στα τρωκτικά της ξενοκρατικής εξουσίας που φαίνεται να υπερασπίζεστε αποδίδοντας συλλογικές ευθύνες σε μια κοινωνία (η απόδοση συλλογικών ευθυνών ευθύνεται όπως όλοι γνωρίζουν για εκατομμύρια νεκρούς του φασισμού). Παρακάμπτω τις ειρωνείες για την Βάρκιζα. Λέω όμως ότι επειδή ζω εδώ ένα τέταρτο του αιώνα και όχι ως ζηλιάρης παραθεριστής, τα εξής: Όσους ξέρω εδώ είναι νοικοκυραίοι και σωστοί άνθρωποι. Είναι απίστευτο να ενοχοποιείται κάποιος επειδή μένει στην … Βάρκιζα. Τι έχει η Βάρκιζα διαφορετικό από την Βούλα, το Περιστέρι ή το Ψυχικό; Έλεος, θα έλεγα υπερασπιζόμενος όχι τον εαυτό μου αλλά τους κατοίκους μιας ωραίας κωμόπολης. Στέκομαι όμως στο εξής: Αποτελεί για εσάς και τους όμοιούς σας κατακριτέα στάση εάν υπερασπίζεται κάποιος το σπίτι του, το χωράφι τους, την εργασία του, τον μισθό του και γενικά τον μόχθο του και τον κόπο του κατά κλεπταποδόχων κερδοσκόπων και εγχώριων υπηρετών τους; Είναι κατακριτέο για εσάς και τους όμοιούς σας να αμύνεσαι κατά μιας τεχνόσφαιρας ξένων γραφειοκρατών εντολοδόχων των πιο θηριωδών στοιχείων του διεθνικού υπόκοσμου. Τους κερδοσκόπους, τα κοράκια των ηγεμονικών κρατών και κάθε άλλο αξιοθρήνητο υποκείμενο; Σύμφωνα με την τυπική λογική που απορρέει από την παρακμιακή αντίληψή σας, όποιος αμύνεται κατά της ξενοκρατίας και της ακύρωσης της πατρίδας του είναι ιδιοτελής υπερασπιστής κάποιων μυστηριωδών κεκτημένων (σπίτια, αυτοκίνητα, κήπους, “προνόμιο” να ζει παραλιακά κτλ. Πως άραγε γνωρίζετε τον τρόπο που εγώ ή κάποιος άλλος απέκτησε μια κατοικία για την οικογένειά του στην Βάρκιζα, στο Καβούρι ή στην Ανάβυσσο; Μήπως γνωρίζετε; Μήπως οι πράκτορες της τρόικα κυκλοφορούν προσωπικά δεδομένα. Εάν πάντως οι ελεεινές ειρωνείες περί “κεκτημένων” αφορούσαν εμένα η τρόικα διέδωσε … λάθος ή διαστρεβλωμένες πληροφορίες.
Τώρα, για τις χιλιάδες σελίδες δημοσιευμένων επιστημονικών κειμένων να φροντίζετε πρώτα να μαθαίνετε πριν εκτοξεύετε μύδρους. Επειδή όμως αυτά δεν τα λέω για εσάς αλλά για τους επισκέπτες της σελίδας, προσθέτω ότι η σωστή επιστημονική ανάλυση των δομών, λειτουργιών και τάσεων στην Ευρώπη ωφελεί δεν βλάπτει. Το αλφαβητάριο δεν ήξεραν αυτοί που κυβερνούσαν. Είχαν άλλες ενασχολήσεις. Αυτοί και οι αεριτζήδες επιχειρηματίες φίλοι τους που φυγάδευσαν δεκάδες δισεκατομμύρια δεν είχαν χρόνο να ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες. Αυτό το νόημα έχει η παραπομπή, για παράδειγμα, σε κάποια άρθρα όπως τα http://www.ifestosedu.gr/111ONEGreeceWarning.htm. Να καταδείξει ότι η ξενοκρατική εξουσία (όχι η “τεμπέληδες Έλληνες”) ασκούσε διακυβέρνηση και αποφάσιζε για την τύχη μας χωρίς να ξέρει το αλφαβητάριο. Αυτά δηλαδή που ξέρει ένας φοιτητής ή ακόμη και ένας φοιτητής Λυκείου.
Κατά τα άλλα να είστε καλά και να απολαμβάνετε τον δικό σας κόσμο.
Θεωρῶ ἀδύνατον, μὲ τὶς οἰκονομικὲς συνθῆκες πού ἐπεκράτησαν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1980 καὶ μετά, νὰ ὐπῆρξαν τόσοι πολλοὶ πού νὰ κέρδισαν τὴν παροῦσα εὐημερία τους μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους. Δὲν ἦταν ὐποχρεωτικῶς τεμπέληδες, ἀλλὰ μπορεῖ τὴν προσπάθειά τους νὰ τὴν ἑστίαζαν στὴν φοροδιαφυγή, στὴν εἰσφοροδιαφυγή, στὴν αὐθαίρετη δόμηση, στὴν ρύπανση τοῦ περιβάλλοντος, στὴν ὑπερτιμολόγηση ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν πού πωλοῦσαν στὸ Δημόσιο, στὸν ἰδιοτελῆ συνδικαλισμό, σὲ ἐξωπραγματικὲς διεκδικήσεις. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἐμπορικὸ ἰσοζύγιό μας ἦταν τόσο μονίμως καὶ ἐπιμόνως ἐλλειμματικό. Δὲν δουλεύαμε γιὰ νὰ προσφέρουμε κάτι πού χρειάζονταν οἱ διεθνεῖς ἀγορές, κάτι «κοινωνικῶς ἀναγκαῖο». Ἀκριβῶς οἱ δυσχέρειες καὶ τὰ προσκόμματα πού θέτει ἡ κοινωνία καὶ τὸ κράτος μας στὴν ὑγιῆ ἐπιχειρηματικότητα καθιστοῦν πολύ ἀμφίβολο τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ παρόντες ἔχοντες καὶ κατέχοντες δημιούργησαν τὰ παρόντα «κεκτημένα» τους διὰ τῆς εὐθείας καὶ στενῆς ὁδοῦ. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε καὶ δέχθηκαν τόσοι καὶ μὲ τὸσο λίγη διαμαρτυρία τὴν μείωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τους κατὰ 25% καὶ πολλοὶ καὶ περισσότερο. Τὸ ξέρουμε ὅλοι ὅτι «ἀνεμομαζώματα-διαβολοσκορπίσματα». Δὲν προτείνω νὰ τοὺς τὰ πάρει τὸ κράτος τὰ πλαγίως καὶ ἀντικανονικῶς κεκτημένα οὔτε ἄλλοι συμπολίτες μας, δὲν φθονῶ τὴν ἐπιτυχία τους. Θέλω νὰ τὰ διατηρήσουν καὶ νὰ τὰ αὐξήσουν. Ἐκεῖνο πού πιστεύω, ὅμως, καὶ θέλω νὰ ἐπισημάνω καὶ πάλι εἶναι ὅτι ἡ πτώση θὰ συνεχισθεῖ, ἐὰν δὲν προσπαθήσουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν κακὴ συνήθεια τῆς κλάψας. Δὲν δίδει διέξοδο, διότι αὐτὴ δημιούργησε τὸ σημερινό μας πρόβλημα.
Ὑπῆρξα, στὰ χρόνια τῆς ἐφηβείας, φανατικὸς μελετητὴς τῶν ἔργων τοῦ Γιανναρᾶ. Μιὰ δεκαετία/δεκαπενταετία μετά, ἄρχισα νὰ παρατηρῶ μιὰ ἀνακολουθία λόγου κι ἔργων στὸν συγγραφέα αὐτόν, μέχρι νὰ φτάσω στὸ σημεῖο τῆς πλήρους ἀπομυθοποίησης. Αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἀρκεῖ νὰ μοῦ πεῖ κανεῖς τίτλο ἔργου του καὶ τὰ περιεχόμενα, καὶ δὲν χρειάζεται κὰν νὰ μπῶ στὸν κόπο νὰ τὸν διαβάσω: ξέρω τὶ γράφει ἀπ’ ἔξω κι ἀνακατωτά.
Γιατὶ τὰ γράφω αὐτά; Διότι ὁ Γιανναρᾶς ἔχυσε τόνους μελάνης γιὰ νὰ μᾶς πείσει ὅτι γιὰ ὅλα φταίει
ὁ “ἀμοραλιστῆς Ἀνδρέας Παπανδρέου”, μὰ δὲν βρῆκε ποτὲ χρόνο νὰ σπαταλήσει οὔτε σταγόνα μελανιοῦ γιὰ τοὺς συνεργᾶτες τῶν ΝΑΖΙ, στὸν Β’ Παγκόσμιο. Τί γίνανε αὐτοὶ οἱ προδῶτες; Τιμωρήθηκαν; Ἀποδόθηκε δικαιοσύνη;
Ἀρνοῦμαι νὰ πιστέψω ὅτι ὁ Γιανναρᾶς ἦταν ἀπορροφημένος μὲ τὴν μελέτη, σὰν τὸν σχωρεμένο
τὸν (ἀνεκδιήγητο) Χριστόδουλο, καὶ τοῦ διέφυγε τὸ κεφάλαιο τῶν χιτῶν, τῶν ταγματασφαλιτῶν,
τῶν ἐπιχειρηματιῶν καὶ τῶν ἐφοπλιστῶν ποὺ θησαυρίσανε μέσα στὸν πόλεμο. Καὶ μετὰ ἐλέγχανε
τὰ μίντια καὶ ἀνεβάζανε καὶ ῥίχνανε κυβερνήσεις, ὑπὸ τὴν στενὴ συνεργασία μὲ τὸ Παλάτι καὶ τοὺς Προτέκτορες.
Βολεύει τὸ Σύστημα ὁ κ. Γιανναρᾶς μὲ αὐτὰ ποὺ λέει. Γι’ αὐτὸ καὶ γράφει σὲ ἔντυπα μεγαλοκαρχαριῶν, γι’ αὐτὸ φιλοξενεῖται καὶ τόσο συχνὰ σὲ ἐκπομπές τῶν καναλιῶν τους. Μὲ ἐξαίρεση τὴν ΕΡΤ3 καὶ τὸ βῆμα
ποὺ τοῦ ἔδινε ὁ Παντελῆς Σαββίδης, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε θαυμαστῆς καὶ αὐτὸς (οὐδεῖς ἄσφαλτος,
ποὺ θὰ ἔλεγε καὶ ἡ Ἄντζελα!).
~~~
Θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν κ. Ἥφαιστο: γνωρίζω ἀπὸ πρῶτο χέρι
τὶ ὑφίστανται αὐτὴ τὴν στιγμὴ τὰ πανεπιστήμια καὶ τὸ προσωπικό τους, γιὰ τὴν προσπάθεια
ὑποβάθμισης καὶ ὑποτίμησης τῶν καλύτερων ἰδρυμάτων στὴν χώρα (βλέπε Ε.Μ.Π.). Καὶ
ἄν ὑπῆρχε χῶρος γιὰ βελτίωση, δὲν βελτιώνεις κάτι διαλύοντάς το. Ζοῦμε πραγματικὰ
ἱστορικὲς στιγμές. Συγχαρητήρια λοιπὸν στὸν κ. Ἥφαιστο ποὺ κοντράρεται ἀνοιχτὰ μὲ
τὸ κατεστημένο, ἐπώνυμα καὶ ὁλομέτωπα, διακινδυνεύοντας, στοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε,
τὴν ἴδια του τὴν καριέρα. Διότι, ὅπως εἶπε καὶ ὁ Πάγκαλος, ὅλοι παρακολουθοῦν
ὅλους σὲ αὐτὸν τὸν καμμένο τόπο. Πολὺ ρουφιανιά…
Θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν Ἐλευθέριο ὅτι γράφουμε ἐδωμέσα σὲ βάρος τῆς ἐργασίας μας
καὶ τοῦ ὕπνου μας. Τὸ νὰ ἀφιερώσεις 15-20 λεπτὰ γιὰ νὰ γράψεις ἕνα σχόλιο δὲν εἶναι
εὔκολο. Κάποιοι ἐδῶ δὲν τὸ καταλαβαίνουν, διότι ἀπλὰ ἔχουν ἀπεριόριστο χρόνο καὶ _δὲν_
τοὺς ἐνδιαφέρει ὁ διάλογος. Λειτουργοῦν σὰν παπαγαλάκια τοῦ Συστήματος: τὸ θέμα
εἶναι, βγάζουνε τίποτα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες τους, ἤ τὸ ἐξυπηρετοῦν ἄνευ χρημάτων, ἀπὸ
καθαρὴ βλακεία; Ἐρώτημα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ τελευταία, βλέποντας νὰ κυκλοροφοροῦν
τραγικὰ ἄρθρα, τραγικὲς διακυρήξεις ὁμάδων νέων, ποὺ ζητοῦν τὴν στήριξη τοῦ
Φαήλου γιὰ νὰ ἐγκαθυδριθεῖ μιὰ ἰσχυρότερη Δεξιά, ποὺ θὰ μᾶς βάλει στὴν κατάψυξη,
καὶ ἀνεκδιήγητα σχόλια, ποὺ στηρίζουν μὲ πάθος τὴν πολιτικὴ φυσικῆς ἐξόντωσης τοῦ
λαοῦ μας.
Οὔτε σταγονίδιο μελάνης γιὰ τὸ ξεπούλημα γῆς καὶ ὕδατος (κυριολεκτικά), καὶ
τὴν πληθυσμιακὴ ἐξόντωση τοῦ λαοῦ.
Προφανῶς ὅσοι συμφωνοῦν μὲ κάποιον συγκεκριμένο σχολιαστὴ τὸ κάνουν εἰλικρινῶς, ἐνῶ οἱ διαφωνοῦντες διαφωνοῦν διότι πληρώνονται γι’ αὐτό ! Ὁπότε, οἱ «ἀνιδιοτελεῖς» σχολιαστὲς ἔχουν τὸ ἐλεύθερο νὰ γράφουν ἀβέρτα μπαροῦφες, ὕβρεις, τερατολογίες, παραλογισμούς, ἐνῶ οἱ «ἔμμισθοι» ἐλέγχονται γιὰ τὸ γράψιμό τους ἀπὸ τὸ σύστημα παγκοσμίου κυριαρχίας καί, ἂν γράψουν μπαροῦφες, ὕβρεις, τερατολογίες, παραλογισμούς, ὑφίστανται περικοπὲς στὶς ἀποδοχές τους. Βεβαίως ὑπάρχει καὶ ἡ ἐναλλακτικὴ ἑρμηνεία. Ὅτι, δηλαδή, τὸ σύστημα παγκοσμίου κυριαρχίας μισθοδοτεῖ προβοκάτορες ποὺ γράφουν διατεταγμένες μπαροῦφες, ὕβρεις, τερατολογίες, παραλογισμούς γιὰ νὰ ἐντοπίσει καὶ νὰ στοχοποιήσει, ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ, τοὺς πάντοτε ὀλιγαρίθμους, ἀκεραίους, ἀνιδιοτελεῖς, θαρραλέους καὶ σοβαροὺς ἀνθρώπους, τοὺς μόνους ποὺ μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν κυριαρχία του.
Ἂς διαλέξει ὁ άναγνώστης.
Νὰ μὴν ξεχάσω :
στὸ «ὀλιγαρίθμους, ἀκεραίους, ἀνιδιοτελεῖς, θαρραλέους, σοβαροὺς» πρέπει νὰ προσθέσω «ταπεινοὺς, ἀθορύβους καὶ μετριόφρονες» …
“Οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.”
(κατά Ματθαίον, XXIII, 27)