Στις 07-04-09 διαβάσαμε στην Καθημερινή
Καταστροφική συνέπεια κλιματικής αλλαγής
“Ο κατακερματισμός μιας πελώριας λωρίδας πάγου-«γέφυρας» – στην Ανταρκτική, το Σαββατοκύριακο, ενισχύει τους φόβους για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη. Αυτή η γέφυρα πάγου θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς επί εκατοντάδες χρόνια κρατούσε σταθερή στη θέση της την παγοκρηπίδα Γουίλκινς, η οποία συρρικνώνεται διαρκώς από το 1990 έως σήμερα.”
Το ίδιο θέμα έκανε συγχρόνως τον γύρο του κόσμου. Πριν από ένα ακριβώς χρόνο το ίδιο θέμα παρουσιάσθηκε πάλι. Η παρακάτω εικόνα δείχνει τις δύο παρουσιάσεις:
http://www.guardian.co.uk/world/2009/apr/05/ice–shelf–wilkins–antarctic (2009)
http://www.msnbc.msn.com/id/23797247/ (2008)
Φαίνεται ότι δεν επανελήφθη μόνον η εικόνα αλλά και η ‘ιστορία’. Φαίνεται ότι το φαινόμενο επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αυτήν την εποχή. Μια προσεκτική ματιά στις εικόνες θα αποκαλύψει ότι δεν φαίνεται τήξη του πάγου αλλά θραύση από εφελκυσμό (λόγοι μηχανικής συμπεριφοράς του πάγου ως υλικού).
Υπάρχει πρόβλημα με τους πάγους στην Ανταρκτική;
Ο Καθηγητής John Turner σημειώνει (21.4.2009), ότι σύμφωνα με τελευταίες μελέτες η αύξηση του θαλασσίου πάγου στην Ανταρκτική κατά τα τελευταία 30 χρόνια οφείλεται σε αλλαγή του καιρού που προέρχεται από την την τρύπα του όζοντος. Και ο καθηγητής συμπληρώνει :“Τα αποτελέσματά μας δείχνουν την πολυπλοκότητα της αλλαγής του κλίματος σε όλη τη γή. Ενώ οι ενδείξεις πολλαπλασιάζονται ότι η απώλεια του αρκτικού θαλασσίου πάγου οφείλεται στις ενέργειες του ανθρώπου, στην Ανταρκτική η επίδραση του ανθρώπου μέσω της τρύπας του όζοντος είχε το αντίθετο αποτέλεσμα και οδήγησε σε περισσότερο πάγο.”
http://www.antarctica.ac.uk/press/press_releases/press_release.php?id=838
Ο Καθηγητής John Turner έχει βέβαια δίκιο, ο πάγος στην ανταρκτική αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς. Σύμφωνα με τον κρατικό οργανισμό NSIDC, κατά τα τελευταία 30 χρόνια η αύξηση της έκτασηςτου θαλασσίου πάγου στην Ανταρκτική πραγματοποιείται με ρυθμό 5% ανά δεκαετία με μέγιστο το 2008.
http://nsidc.org/data/seaice_index/images/s_plot.png
Βέβαια ο αρκτικός θαλάσιος πάγος συρρικνώθηκε ελαφρά τα τελευταία 30 χρόνια. Ομως, όπως φαίνεται και από το παρακάτω διάγραμμα, ο πάγος επανακάμπτει στα παλαιότερα μεγέθη.
http://nsidc.org/data/seaice_index/images/daily_images/N_timeseries.png
Βέβαια, ο θαλάσσιος αρκτικός πάγος, ακόμα και στα πρόσφατα χαμηλά του, είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι ήταν πριν από 1000 χρόνια, όταν ο Erik ο Ερυθρός (950-περ. 1003) ίδρυσε την πρώτη νορδική εγκατάσταση στη Γροιλανδία. Περίπου το 982, ο Erik απέπλευσε από την Ισλανδία και κατευθύνθηκε προς μια κάπως μυστηριώδη και ελάχιστα γνωστή νήσο όπου παρέμεινε τρία χρόνια εξερευνώντας την. Την ονόμασε μάλιστα “Γροιλανδία” είτε γιατί ήταν πράγματι μια πράσινη κατάφυτη περιοχή είτε εσκεμμένα προκειμένου να υπάρχει δέλεαρ για μελλοντικούς εποίκους από την Ισλανδία. Στην εποχή του Erik ο Ερυθρού δεν υπήρχε βέβαια ανθρωπογενής επίδραση στο κλίμα.
http://en.wikipedia.org/wiki/Erik_the_Red
.