Friday 29 March 2024
Αντίβαρο

[…]Το Σπαρτιατικό τραγούδι, -είμαστε ό,τι εσείς ήσασταν, θα γίνουμε ό,τι είστε τώρα-, είναι μέσα από την απλότητά του, ο σύντομος εθνικός ύμνος για κάθε πατρίδα. Μακράν πιο πολύτιμο από τα κοινά έθιμα και σύνορα, που προσαρμόζονται σε στρατηγικές ιδέες, είναι το γεγονός του να μοιραζόμαστε, όσον αφορά στο παρελθόν, μια ένδοξη κληρονομιά μαζί και με απογοητεύσεις και του να έχουμε στο μέλλον (ένα κοινό) πρόγραμμα, για να το θέσουμε σε ισχύ, ή το γεγονός του να έχουμε υποφέρει, διασκεδάσει και ελπίσει μαζί. Αυτά είναι δεδομένα που μπορούν να γίνουν κατανοητά παρά τις διαφορές της φυλής και της γλώσσας. Μόλις τώρα μίλησα για το να “έχουμε υποφέρει από κοινού” και όντως το να υποφέρεις από κοινού ενώνει περισσότερο απ’ ό,τι η χαρά. Όσον αφορά στις εθνικές μνήμες οι αποτυχίες είναι πιο πολύτιμες από τους θριάμβους, επιβάλλουν καθήκοντα που απαιτούν μια κοινή προσπάθεια. Ένα έθνος είναι επομένως μια αλληλεγγύη μεγάλης κλίμακας, που συνίσταται από το αίσθημα των θυσιών που κάποιος έκανε στο παρελθόν και από αυτές που κάποιος προετοιμάζεται να κάνει στο μέλλον. Προϋποθέτει ένα παρελθόν. Συνοψίζεται παρ’ όλα αυτά, στο παρόν από ένα χειροπιαστό γεγονός. Ονομαστικά συνιστά την καθαρά εκπεφρασμένη επιθυμία να συνεχιστεί μια κοινή ζωή. Η ύπαρξη ενός έθνους είναι εάν μού επιτρέψετε την μεταφορά, ένα καθημερινό δημοψήφισμα, όπως η ύπαρξη ενός ατόμου είναι η συνεχής απόδειξη της ζωής. […]