Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
Απόστολος Παπαδημητρίου Ταυτότητα

Νεοελληνική ταυτότητα

Οι Νεοέλληνες καυχόμασταν ως πριν από λίγες δεκαετίες για το επίτευγμά μας να σχηματίσουμε ένα από τα πλέον αμιγή εθνικώς κράτη στην ευρωπαϊκή ήπειρο με ελάχιστο μειονοτικό πληθυσμό. Πέραν του ότι η καύχηση αυτή στα πλαίσια των πολυπολιτισμικών κοινωνιών θεωρείται ξεπερασμένη, αποδεικνύεται και κενή περιεχομένου, καθώς σε βάθος ανάλυση αποδεικνύει ότι οι συνεκτικές του κοινωνικού σώματος δυνάμεις εμφανίζονται εξασθενημένες σε μεγάλο βαθμό και μόνο για ενότητα δεν μπορεί να γίνεται λόγος στον καιρό μας. Αλλά ενότητα ως προς τί; Είναι το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει από την προηγούμενη θέση.

Η απάντηση στο ερώτημα είναι σαφέστατα φορτισμένη από θρησκευτική πίστη (και θεωρώ και τον υλισμό μορφή θρησκευτικής πίστης) και ιδεολογήματα. Αν κάνουμε ιστορική αναδρομή στην αυτοκρατορία της Ρωμανίας (Βυζάντιο), θα διαπιστώσουμε ότι τα συνεκτικά στοιχεία της ήταν η θρησκευτική πίστη (Ορθοδοξία) και η αποδοχή της κεντρικής εξουσίας (αυτοκράτωρ). Το εθνικό στοιχείο ήταν υπολανθάνον. Μόνο κατά τον 19ο αιώνα με το σχηματισμό των εθνικών κρατών στη Δυτική Ευρώπη το στοιχείο αυτό καταλαμβάνει κυρίαρχη θέση στο κράτος. Η αίρεση αντιμετωπίζεται από την κεντρική εξουσία ως εξ ίσου επικίνδυνη με την αμφισβήτησή της εκ μέρους των κατά τόπους οικονομικά ισχυρών. Ο διωγμός των αιρετικών οδήγησε σε επικρίσεις της Εκκλησίας, την οποία αρκετοί ιστορικοί ταυτίζουν με την “θεοκρατική” εξουσία, αγνοώντας την ύπαρξη μαρτύρων της πίστεως και κατά την περίοδο αυτή. Ο διωγμός των οικονομικά και κοινωνικά ισχυρών ερμηνεύεται ως διαπάλη οικονομικών συμφερόντων. Αξίζει να τονιστεί ότι η υλιστική ερμηνεία της ιστορίας θεμελιώνεται αποκλειστικά στην αναζήτηση οικονομικών κινήτρων πίσω από κάθε ανθρώπινη ενέργεια. Χωρίς να είναι εξ ολοκλήρου εσφαλμένη η μέθοδος αυτή, αδυνατεί, λόγω πίστεως των ερευνητών, να δει τη διαχρονική υπέρβαση των ανθρωπίνων μικροτήτων από κάποια αναστήματα, αγίους της Εκκλησίας αλλά και υλιστές. Αδυνατεί δηλαδή να διακρίνει τον ήρωα μέσα στο πλήθος των δειλών και προσκυνημένων, τον ελεήμονα που διαθέτει και το τελευταίο λεπτό μέσα στο πλήθος των απλήστων, εκείνους που θυσιάζονται από αγάπη για την πίστη τους και την πατρίδα τους από τους άλλους που ξεπουλούν τα πάντα για να σώσουν το τομάρι τους, όπως χαρακτηριστικά εκφράζεται ο λαός μας.

Η σύγχρονη “επιστημονική” έρευνα εστιάζει την προσοχή της στην κοινωνικοπολιτική αντιπαράθεση. Και ο σχετικά πρόσφατος εμφύλιος πόλεμος στη χώρα μας παρέχει άφθονη τροφή στους ερευνητές. Εκείνο που δεν θέλουν να προσέξουν είναι ότι ο λαός μας που παρασύρθηκε από τη δίνη των αντιπαραθέσεων σε παγκόσμια κλίμακα είχε δείξει την ομοψυχία του, θρησκευτική και εθνική μόλις λίγα έτη ενωρίτερα γράφοντας το τελευταίο ελληνικό έπος. Ελάχιστα γνώριζαν οι αντιμαχόμενοι από ιδεολογίες. Στην ελληνική ύπαιθρο, που πρωταγωνίστησε στα γεγονότα, οι άνθρωποι του μόχθου, με τις όποιες αδυναμίες αλλά και το πλήθος των πατροπαράδοτων αρετών του λαού μας, ονειρεύονταν έναν δικαιότερο κόσμο και μια κοινωνία περισσότερο δική τους, καθώς το νεοελληνικό κράτος, που είχε σχηματιστεί κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, ελάχιστα τους εξέφραζε. Και ας μη παραβλέπουμε χάριν ιδεολογικών σκοπιμοτήτων ότι οι αντιπαρατασσόμενες ιδεολογίες είχαν γεννηθεί από δυτική μήτρα.

Ο λαός μας άντεξε, μένοντας πιστός στην παράδοσή του, ώς το τέλος της δεκαετίας του 1950. Τότε ετέθη σε εφαρμογή το τελευταίο μέρος τόσο του θρησκευτικού όσο και του εθνικού αποχρωματισμού του. Τα μεταναστευτική εμβάσματα στην αρχή, το τουριστικό συνάλλαγμα στη συνέχεια και η εντυπωσιακή σε σύντομο χρονικό διάστημα ανόρθωση της οικονομίας (κι ας μη είχαμε δώσει την δέουσα τότε σημασία) οδήγησαν στη σταδιακή υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής, του καταναλωτικού με “αβανταδόρο” του εκμαυλισμού την Πολιτεία. Οι νικητές του εμφυλίου πολέμου, δεμένοι στο άρμα των ισχυρών προστατών τους είχαν κάθε λόγο να επισπεύδουν τις διαδικασίες κοινωνικού μετασχηματισμού. Η Διοικούσα Εκκλησία έχουσα ταχθεί με το μέρος των νικητών προς αντιμετώπιση από κοινού του αθέου κομμουνισμού, ωσάν ο καπιταλισμός να ήταν ιδεολογία από Θεού, ελάχιστα έπραξε για την εθνική συμφιλίωση. Η αστική διανόηση, με σαφώς εχθρικές κατά κανόνα ως προς την Εκκλησία θέσεις, διολίσθησε προς το μαρξιστικό στρατόπεδο, παρά την γνώση των συνεπειών. Και ενώ αυτή υποβοηθούσε τις προσπάθειες των φιλοδυτικών κυβερνήσεων της χώρας στον εκδυτικισμό της ελληνικής κοινωνίας, η Διοικούσα Εκκλησία έχανε τη δυνατότητα να αρθρώνει ευαγγελικό λόγο, ώσπου ήρθε η δικτατορία των ΗΠΑ και εμωράνθη πλήρως ταυτισθείσα με τους ανερμάτιστους του συνθήματος “Ελλάς Ελλήνων χριστιανών”!

Η μεταπολίτευση σημαδεύτηκε από μία άνευ προηγουμένου ενορχηστρωμένη επίθεση κατά της Εκκλησίας (προσοχή όχι κατά προσώπων που με τη στάση τους την κηλίδωσαν). Ο κοινωνικός μετασχηματισμός φαινόταν πιό εφικτός παρά ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Η Δύση φάνταζε ως η οραματίστρια και η δυναμένη να εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη των λαών υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας και επαρκούς κοινωνικής δικαιοσύνης. Η κατάρρευση του κομμουνισμού χαιρετίστηκε ως ο θρίαμβος του ελευθέρου κόσμου! Και τότε σιγά σιγά ο καπιταλισμός άρχισε να δείχνει τα αιχμηρά δόντια του! Απάτες διαδέχονταν η μία την άλλη, αλλά ο λαός, έχοντας εξασφαλίσει σημαντική οικονομική επιφάνεια στην πλειονοψηφία του, δεν είχε τη διάθεση να αφουγκραστεί ή να υποψιαστεί μήπως η ευμάρεια εκείνη ήταν επίπλαστη.

Έχοντας αποκτήσει και ο λαός υλιστική συνείδηση ερμηνείας της ιστορίας και μη διαθέτοντας σε επάρκεια πνευματικούς καθοδηγητές, επιδόθηκε με πάθος στο στημένο καταναλωτικό παιχνίδι της σπατάλης και του τζόγου. Στο τέλος τα έχασε όλα. Όλα; Όχι βέβαια, απομένει η ελπίδα. Ποτέ δεν είναι αργά να ξαναγυρίσουμε στις πηγές μας και να ριζώσουμε ξανά στην παράδοση, που τόσο άφρονα απεμπολήσαμε. Βέβαια το σύστημα λυσσομανά πλέον κατά της παραδόσεως αυτής. Η εκπαίδευση είναι φανερά εχθρική προς την πίστη και την πατρίδα, βδελύσεεται μάλιστα κάθε τι το εθνικό ως παρωχημένο και επιζήμιο στην προοπτική της ειρηνικής συνύπαρξης των μαζών υπό την συνθλιπτική πίεση της κρεατομηχανής της νέας τάξης πραγμάτων! Όλοι αυτοί που κατασπατάλησαν τον πλούτο του λαού μας μιας τριακονταετίας (1951-1980) σε μια δεύτερη τριακονταετία (1981-2010) εμφανίζονται τώρα ως οι μάγοι που θα τα ξαναφτιάξουν όλα ρόδινα! Όλοι αυτοί οι υποτελείς στη Δύση, οι οπαδοί του δυτικού υλιστικού πνεύματος και υπέρμαχοι του δυτικού πολιτισμού, αυτοί που έχουν εξασφαλισθεί στη Δύση, επιχειρούν να καταφέρουν τελειωτικά κτυπήματα στον ψυχορραγούντα, όπως νομίζουν, λαό μας. Και ανθρωπίνως ψυχορραγούμε, αν λάβουμε υπ’ όψιν και τη δημογραφική γήρανση, στην οποία μας οδήγησε η απεμπόληση της παράδοσής μας και η υιοθέτηση ξένων προτύπων διαβίωσης, αλλά και το πλήθος των μεταναστών, που η απληστία των δυτικών φίλων μας εξωθεί, σε μια κίνηση απελπισίας ή ελπίδας, στη χώρα μας.

Εκείνο που δεν λαμβάνουν υπ’ όψη οι κατεργαζόμενοι το τέλος των εθνών και λαών, είναι οι κρυμμένες δυνάμεις, οι οποίες ενεργοποιούνται σε κρίσιμες καταστάσεις.

Συνέλληνες, ας πάψουμε να πιστεύουμε σε σωτήρες. “Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ εστι σωτηρία”, γράφει ο ψαλμωδός. Ο Θεός μόνο σώζει, Αυτός, στον οποίο στήριζαν οι πρόγονοί μας τις ελπίδες τους, και τον οποίο εμείς καταφρονήσαμε περιφρονώντας τις σωτήριες εντολές Του. Ας λάβουμε απόφαση για ένα νέο ξεκίνημα. “ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”

.

12 comments

nectos 15 June 2010 at 09:03

Το ελληνικό έθνος μπορεί να αντέξει τον σκληρό γεωπολιτικό ανταγωνισμό και να επιβιώσει
μόνο εάν μπορέσει να καταλάβει οτι οφείλει να ενωθεί γύρω από τις συνισταμένες της
κλασικής γραμματείας,της ορθόδοξης παράδοσης,της κοινωνικής συνοχής και της εδαφικής
ακεραιότητας.
Την κρίση θα την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.Η αυτονόμηση ατόμων ή και ομάδων από το
κοινωνικό σύστημα μόνο αναρχία και αποσταθεροποίηση μπορούν να οδηγήσουν.`Οποτε στο
παρελθόν είχαμε έξαρση του “εγώ” είχαμε είτε εμφυλίους πολέμους είτε και εθνικές
συμφορές (Ρωμαιοκρατία,Τουρκοκρατία)
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης

Reply
imago 15 June 2010 at 11:59

“Ο λαός μας άντεξε, μένοντας πιστός στην παράδοσή του”

Τώρα εάν ήμουν κακός θα μπορούσα την παραπάνω φράση να την μετασχηματίσω ως:

“ο λαός μας δεν πρόκοψε, μένοντας πιστός στην παράδοσή του”

και πώς να προκόψει, όταν η ονομαζόμενη, ορθόδοξη παράδοσή του, από τότε έως σήμερα αρνήται την ύπαρξη του ελληνικού έθνους;
Μπορεί ένας λαός να ενωθεί και οργανωθεί πολιτικά στην βάση των επιταγών διατήρησης μιας αυτοκρατορίας;

Reply
Γιάννης3 15 June 2010 at 12:18

Κι εγώ θα μπορούσα να πω κάτι για σένα imago αλλά δεν το λέω. Επειδή είμαι λιγότερο κακός από σένα που αυτό που “θα έλεγες αν ήσουν κακός” μας το λες μια χαρά.

Το κατάλαβες;

Reply
Ανώνυμος 16 June 2010 at 20:15

ο ποταπός και εκ διοβολου ιμαγκο πρεπει να τιμωρηθει ως ελληνιστης και αρχαιολατρης. οι ενδοξοι βυζαντινοι ειχαν αντιμετωπισει αποτελεσματικά τετοια μιάσματα.
ορθοδοξια ή θανατος (στους μή ορθοδοξους)
Γαβριήλ

Reply
Δημητρης 16 June 2010 at 23:08

Γαβριηλ με το ξενικο ονομα που μιλας για Ελληνισμο, καλυτερα πρωτα να ξυπνησεις απο τον ληθαργο στον οποιο εχεις επελθει και να δεις τι πραγματικα σημαινει Ελλαδα οταν διαβασεις Αριστοτελη και Πλατωνα. Εως τοτε το μονο πραμα που θα σε φερει ο δικος σου Χριστιανισμος ειναι ακροτητες και ρατσισμους στους ιδιους τους συνανθρωπους που θα επρεπε να αγαπας συμφωνα με την πιστη σου. Ατομα σαν και εσενα εγδαραν και εκαψαν την υψιστη Υπατια.

Γιαννη, δεν βλεπω τι απο αυτα που ειπε ο imago δεν ειναι αληθεια. Αγυρτες ειμαστε ολοι οι Νεο Ελληνες συμπεριλαμβανομενου και του ευατου σου. Η ορθοδοξη παραδοση μπορει να εχει πολλα καλα στην πραγματικοτητα ομως γεννηθηκε στις σταχτες του ενδοξου αρχαιοελληνικου πνευματος. Το μονο που καταφερε η Εκκλησια και η Χριστιανικη παραδοση μεσα σε 2000 χρονια ειτανε να μιμιθουν αυτα που καταφεραν οι αρχαοι προγονοι μας και να μεταδωσουν μονο αυτα που τους συνεφεραν πχ απο τα δημοκρατικα πολιτευματα στις αυτοκρατοριες του Βυζαντιου.

Καληνυχτα
Δημητρης

Reply
ΚΕΡΑΥΝΕΙΟΣ 17 June 2010 at 05:47

Και ο Χριστιανισμος εχει τους δικους του Ταλιμπαν οπως αλλωστε και καθε ειδους φανατισμος.

Reply
imago 17 June 2010 at 06:21

φίλτατε Δημήτρης,

Ο Χριστιανισμός και ειδικά η Ορθοδοξία, επέλεξαν την γλώσσα από τον ελληνικό πολιτισμό, όπως και επίσης ορισμένες μόνο φιλοσοφικές τάσεις αλλά και έθιμα από την ελληνιστική περίοδο. Όλα τα υπόλοιπα, απορρίφθηκαν.
Καταλαβαίνεις τώρα, γιατί είναι τόσο σημαντικό για κάποιους να πιστέψουμε όλοι, ότι “Ελληνισμός είναι πολιτισμός και τίποτε άλλο”. Όλα τα στοιχεία τα οποία θα μπορούσανε να συνθέσουνε μια εθνική ταυτότητα και ιστορική συνέχεια, σε βιολογική βάση (δηλαδή μακριά από την στόχευση μιας θρησκευτικοπολιτιστικής οικουμενικότητας, η οποία εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το Φανάρι και τους απογόνους των λερωμένων δυνατών του Βυζαντίου, τους σημερινούς εφοπλιστές και επίδοξους συνδιαχειριστές του Αιγαίου), καλύπτονται από μια αερογέφυρα δύο και πλέον χιλιάδων χρόνων.
Αυτή την αρρωστημένη και ανθελληνική αντίληψη ακολουθεί και ο, παντελώς ατεκμηρίωτος, ισχυρισμός, ότι ο Ελληνισμός επέζησε μέσα στην Ορθοδοξία μέχρι σήμερα, ο οποίος όμως δεν μας εξηγεί, πώς είναι δυνατόν να ισχύει “Ελληνισμός = Ορθοδοξία” αλλά να μην ισχύει “σημερινή ηθική και πολιτική παρακμή = Ελληνισμός = Ορθοδοξία” άρα και “σημερινή ηθική και πολιτική παρακμή = Ορθοδοξία”. Για αυτό τον λόγο έχει εφευρεθεί μια άλλη αερογέφυρα από το 1453 μέχρι το 1821, η οποία ανάγει τα σημερινά μας προβλήματα απευθείας στην ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και τα αποσυνδέει από την ολέθρια, σκοταδιστική και εγκληματική, συνειδητή επιλογή της τουρκικής κατάκτησης η οποία προηγήθηκε!

Reply
Φώτης 17 June 2010 at 09:12

Εάν μου επιτρέπετε , μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι διαφορές σας γύρω από την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό θα λυθούν εάν ακούσετε προσεχτικά την ομιλία του κ. Χολέβα , που έχει αναρτηθεί πριν λίγες ημέρες στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ. Αξίζει να το επιχειρήσετε . Θα βρείτε τις απαντήσεις που ψάχνετε αντλημένες μέσα από αξιόπιστες πηγές και όχι με βάση τις τυχόν προσωπικές μας εκτιμήσεις ή ιδεοληψίες .
Το κατά πόσο η Ορθοδοξία ακυρώνει την Ελληνικότητα , και κατά πόσο ο Ελληνικός πολιτισμός είναι ασύμβατος με την Ορθοδοξία , μας το ξεκαθαρίζουν υπεύθυνα συγκεκριμένες πληροφορίες , που αντλούνται από αναγνωρισμένες ιστορικές ΠΗΓΕΣ . Αυτές τις ΠΗΓΕΣ μας τις αποκαλύπτει στην ομιλία του ο κ. Χολέβας (Ομιλία για τη Διαχρονική Συνέχεια του Ελληνισμού http://www.antibaro.gr/ . )

Reply
imago 17 June 2010 at 10:03

“Θα βρείτε τις απαντήσεις που ψάχνετε αντλημένες μέσα από αξιόπιστες πηγές και όχι με βάση τις τυχόν προσωπικές μας εκτιμήσεις ή ιδεοληψίες .”

“Προσωπική εκτίμηση” είναι να πιστεύετε, ότι η ομιλία του κ. Χολέβα, δίνει απαντήσεις στα ζητήματα τα οποία με απασχολούνε, και “ιδεοληψία” να υποθέτετε, έτσι αβασάνιστα, ότι δεν την έχω ακούσει ακόμα.

Reply
imago 17 June 2010 at 10:09

Και για να τονίσω άλλη μια φορά:

Δεν υπάρχουνε διαφορές ανάμεσα στην Ορθοδοξία, ως Θρησκεία, και στον Ελληνισμό, ως Έθνος. Το πρόβλημα ξεκινάει από την στιγμή την οποία η Ορθοδοξία (σόνι και καλά) μετατρέπεται σε πολιτική ιδεολογία, ή/και πολιτισμό. Σήμερα είμαστε πιστεύω σε θέση να διαπιστώσουμε, ότι αυτή η νοοτροπία, δεν ενισχύει ούτε την Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, ούτε την εθνική μας ταυτότητα.

Reply
Ανώνυμος 17 June 2010 at 19:39

Το πρόβλημα ξεκινάει από την στιγμή την οποία η Ορθοδοξία (σόνι και καλά) μετατρέπεται σε πολιτική ιδεολογία, ή/και πολιτισμό.
Ὅλα τελικὰ προβάλλονται κατ᾿ ἀνάγκηνστὸ ἐπίπεδο τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς πολιτικῆς. Τὸ ζητούμενο, πιστεύω,εἶναι ἄν πράγματι ἐπιδιώκουμε νὰ ἀκοῦμε ἀλήθειες, ἤ νὰ αὐτοεπιβεβαιωνόμεθα (διάλογος μεταξὺ κουφῶν). Ἡ ἱστορικὴ γνώση μπορεῖ νὰ μᾶς διαφωτίσει καὶ πάλι ἐὰν….
Ἐρωτόμεθα ὅμως… καὶ διερωτώμεθα… Ὁ περίφημος Ἑλληνισμὸς μας γιατὶ δὲν διεσώθη στὴν Καλαβρία, ἤ στοὺς Καλὰς, ἤ στὸν Πόντο;

Reply
imago 17 June 2010 at 20:23

“Ὅλα τελικὰ προβάλλονται κατ᾿ ἀνάγκηνστὸ ἐπίπεδο τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς πολιτικῆς.”

σόρρυ αλλά ο όρος “Ελληνορθόδοξος” δεν αποτελεί εφεύρεση δική μου ξέρετε και φυσικά εδώ μας ενδιαφέρει η πολιτική (κρίση) στην Ελλάδα.
Θα είχε λοιπόν ενδιαφέρον να ακούσω την απάντηση προς το ερώτημα το οποίο παραθέτετε.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.