Τί ζητά ο Βρετανός Πρωθυπουργός Κάμερον; Να διοργανώσει δημοψήφισμα για να ακουσθούν οι πραγματικές επιθυμίες των Βρετανών για την παρουσία τους στην Ευρ. Ένωση ή να υπονομεύσει την Ένωση για να εξυπηρετήσει αμερικανικά συμφέροντα; Αν αποχωρήσει η Βρετανία από την Ε.Ε. θα διασφαλίσει περισσότερο τα συμφέροντά της ή τότε θα αναπτυχθούν αποσχιστικές τάσεις, διότι η Σκωτία θέλει να παραμείνει στην Ε.Ε.; Έφθασε η εποχή των «μεταεθνικών» σχηματισμών ή το εθνικό κράτος και η εθνική κυριαρχία δεν ξεριζώνονται εύκολα από τη ψυχή των πολιτών και από το μυαλό των πολιτικών;
Αυτές οι σκέψεις είναι μία πρώτη αντίδραση στον ευρωσκεπτικισμό του Κάμερον και πολλών Βρετανών. Αντί για το GREXIT, την έξοδο της Ελλάδος από το ΕΥΡΩ, τώρα τα διεθνή ΜΜΕ ανακάλυψαν το BREXIT, δηλαδή την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι, πάντως, μία ευκαιρία να προβληματισθούμε γενικότερα για το παρόν και το μέλλον της Ένωσης. Προσωπικά θεωρώ απαραίτητη τη συμμετοχή της Ελλάδος στην Ε.Ε. , αλλά διαφωνώ με τους υπερ-ευρωπαϊστές που εξωραϊζουν θεσμούς και καταστάσεις.
Πόσο συνεπής είναι η Ένωση στα οράματα των ιδρυτών της; Οι θεμελιωτές οραματίσθηκαν μία Ένωση από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια με σεβασμό στις Χριστιανικές ρίζες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, στοιχεία που καθ’ οδόν νοθεύθηκαν. Ο Ντε Γκωλλ αναφερόταν στην Ευρώπη των Πατρίδων, ενώ σήμερα οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν αντιφατικές απόψεις για τον ρόλο των Εθνών και των εθνικών κρατών. Η Ένωση κατά καιρούς παρασύρθηκε από ακραίους φεντεραλιστές, όπως ο Μιττεράν, που ήθελαν να παρουσιάζονται οι χώρες-μέλη με μία κοινή σημαία και ένα κοινό ευρωπαϊκό ύμνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα πληθαίνουν οι φωνές που προέρχονται από το άλλο άκρο και ζητούν την ευρεία αυτονόμηση και απόσχιση περιοχών, όπως η Καταλωνία στην Ισπανία, η Φλάνδρα στο Βέλγιο κ.ά.
Πόσο πιστεύει η Ευρώπη στην αλληλεγγύη; Δεν εννοώ μόνο την οικονομική συμπαράσταση, αλλά και τη διπλωματική σε καίρια θέματα; Θυμίζω ότι η Ισπανία προ δεκαετίας αντιμετώπισε την εισβολή Μαροκινών σε βραχονησίδα. Η Γαλλία τότε στήριξε το Μαρόκο και όχι την Ισπανία, χώρα –μέλος της Ε.Ε., διότι το Παρίσι έχει μεγάλα συμφέροντα στη Β. Αφρική.
Πού βαδίζει η Ευρώπη; Φοβούμαι ότι ουδείς γνωρίζει την απάντηση.
Κ.Χ. 24.1.2013
1 comment
Τί ζητά ο Βρετανός Πρωθυπουργός Κάμερον; Αυτό που ζητά ο κάθε πολιτικός, να παραμείνει στην εξουσία. Ποιός είναι ο ουσιαστικός λόγος του δημοψηφίσματος; Να εκφράσει ο Βρετανικος λαός την επιθυμία του; Αυτό είναι άσχετο με τους στόχους οιασδήποτε πολιτικής εξουσίας.
Ο στόχος του Καμερον ειναι η αποδυνάμωση της αντιπολίτευσης και συγχρόνως η σταθεροποίηση της θεσης του, δίνοντας την εντύπωση στους περιθωριακους εντιευρωπαίους του κομματος του ότι κάτι πέτυχαν. Συγχρόνως ο ηγέτης των Εργατικών Μίλιμπαντ έχει βρεθεί αποκλεισμένος. Θα συνεχίζει την προσπάθεια να πείσει τον Βρετανικό λαό ότι τους αντιπροσωπεύει, εν αντιθέσει με τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών, αλλά δεν θα τους προσφέρει δημοψήφισμα, διότι πήρε θέση αντίθετη με τον Καμερον σε αυτό. Με άλλα λόγια θα εξηγεί ότι πρέπει να γίνουν ορισμένες αλλαγές αλλά ο λαός δεν έχει τον λόγο.
Εφ’ óσον το δημοψήφισμα θα γίνει μετά τις εκλογές του 2015, ο Καμερον έχει καταφέρει τκεκμειτ στον Μίλιμπαντ και τον “συνεργάτη” τού συνασπισμού του Κλεγκ. Οσο για τον χαρισματικό Φαραζ των ανεξάρτητων (UKIP), αν μη τι άλλο αναχαιτιστηκε η δημοτικότητα του με τον ποιό αποτελεσματικό και ανώδυνο τροπο. Ο Καμερον έδωσε σε όλους τους Ευρωπαίους πολιτικούς μάθημα πολιτικής μαεστρίας.
Οσο για τον αφελή ψηφοφόρο θα συνεχίσει να ψηφίζει χωρίς ενημέρωση και ουσιαστική πληροφόρηση, αλλά αυτό επιζητεί η δημοκρατία.