Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων 2289/1995 και η τροπολογία του 4001/2011 προβλέπει ότι η Περιφέρεια όπου βρίσκεται το θαλάσσιο κοίτασμα και όχι το όλο θαλάσσιο οικόπεδο που μπορεί να αφορά περισσότερες, θα πάρει το 5% των απολαβών του Ελληνικού Δημοσίου και το 20% με στόχο περιβαλλοντικού και εκπαιδευτικού προγράμματος.
Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα ποσά μπορούν να βοηθήσουν έμπρακτα τις Περιφέρειες για την ανάπτυξη τους και αυτές πρέπει να τα αξιοποιήσουν στο έπακρον, αφού αποτελεί και μια δυνατότητα ανάκαμψης.
Με άλλα λόγια πρέπει οι Περιφέρειες όχι μόνο να ενημερωθούν, αλλά και να συμπεριλάβουν αυτό το ενεργειακό κομμάτι στη στρατηγική τους ανάπτυξη έτσι ώστε οι κάτοικοι να δουν με τον πιο πρακτικό τρόπο όλα τα οφέλη της αξιοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ ακόμα και σε τοπικό επίπεδο.
Έτσι θα έχουν ένα όραμα με προοπτικές για το μέλλον της περιοχής τους που θα ενισχύσει βέβαια και την Ελλάδα σε εθνικό επίπεδο.
Τώρα λοιπόν που περιμένουμε και την ψηφοφορία στη Βουλή των Ελλήνων είναι η κατάλληλη στιγμή για να παρθούν πρωτοβουλίες και να γίνουν κινήσεις που προετοιμάζουν το μέλλον από τις αρχές Σεπτεμβρίου που θα αναλάβουν τα καθήκοντα τους οι νέες Περιφέρειες.
8 comments
υπαλληλάκια της mobil ,τι έγινε ωρέ η συμμαχία με το ισραήλ , γιατί δεν διώχνουν το γεωτρύπανο απο την Πάφον; κορόιδο Έλληνα
“η Περιφέρεια θα πάρει το 5% των απολαβών του Ελληνικού Δημοσίου και το 20% με στόχο περιβαλλοντικού και εκπαιδευτικού προγράμματος”. Ποιές θα είναι οι απολαβές του Ελληνικού Δημοσίου; Δεν διευκρινίζεται.
Τι να τα κάνεις τα φράγκα άμα είσαι δούλος. Το μέγα θέμα παραμένει. Πότε η Ελλάδα θα ασκήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με βάση το συμφέρον της χώρας. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχει. Είναι υποχείρια κατά πρώτο λόγο των ΗΠΑ και κατά δεύτερο της Γερμανίας.
Υπογράψαμε ολόκληρη αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ με μόνο αντάλλαγμα μια δήλωση περί προστασίας σε περίπτωση απόβασης των Τούρκων σε ελληνικό νησί!
Οι Τούρκοι κάνουν κόσκινο τον ελληνικό εναέριο χώρο, την Κυπριακή ΑΟΖ, επιχειρούν να γκριζάρουν το μισό Αιγαίο και γι’αυτά πέρα βρέχει.
@ Γιώργος
Ανέλαβε ποτέ το Ισραήλ την υποχρέωση να υπερασπίζεται στρατιωτικά την Κύπρο, επειδή δεν μπορεί να το κάνει η Ελλάδα;
@ Ελευθέριος
Όντως δεν το διευκρινίζει. Το ελληνικό κράτος θα εισπράττει 25% των καθαρών εσόδων από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, εκ των οποίων το 20% θα παραμένει στο Δημόσιο και το 5% θα πηγαίνει στην Περιφέρεια (π.χ. Κρήτη).
Ως προς το ερώτημά σου “Πότε η Ελλάδα θα ασκήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με βάση το συμφέρον της χώρας”, αντερωτώ: Πότε το έκανε στα περίπου 200 χρόνια τής ιστορίας της, για να το κάνει και τώρα;
@ Πατριώτης, Ναι. Κάποοι μιλούσαν και για αεροπλανοφόρα προστάτες. Ποιο ήταν το αντάλλαγμα, τα χρήματα που δεν θα πάρουν , ή ” η ελάφρυνση του χρέους (χαχα)”
στα κρεοπωλεία λένε ”έχει κρέας , έχει και κόκαλο” , την συμφωνία με το ισραήλ την παρουσίαζαν (και σαφώς υπονοούσαν) , σαν ”θωράκιση” της Κύπρου. Μόνο που οι οβριοί αλλά και οι άλλες πετρελαϊκές (γαλλικές, αμερικανικές και λίγο ρωσικές) θέλουν τον πλούτο και όχι τα αίματα. Η προδοσία σε όλο το μεγαλείο . Καημένοι κύπριοι, θα αιματοκυλιστούν πάλι
@ Γιώργος
“Κάποοι μιλούσαν….” Αν νομίζεις ότι αυτό είναι συζήτηση και δη σοβαρή, λυπούμαι, αλλά διαφωνώ.
“οι οβριοί” Επίπεδο δάπεδο.
δάπεδο είσαι , διάβασε λίγο καημένε ”Πατριώτη”. Επιπλέον γιατί σε πειράζει η λέξη οβριός; σε πληρώνουν;
μιας που δεν μπορείς να πείς ότι αυτά που έγραψα είναι αληθινά , προσπαθείς να αλλάξεις πεδίο , να θολώσεις, γνωστή τακτική
και κάτι άλλο : η Ελλάδα δεν έχει μόνο 200 χρόνια ιστορίας όπως έγραψες
@ Πατριώτη
“Πότε το έκανε στα περίπου 200 χρόνια τής ιστορίας της, για να το κάνει και τώρα;”
Κοίτα, μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Η εξωτερική πολιτική του Ελευθέριου Βενιζέλου, μπορεί να ήταν στον αστερισμό της Βρετανικής επιρροής, καθώς μία μικρή χώρα οφείλει πάντα να λαμβάνει υπόψιν τους εκάστοτε συσχετισμούς ισχύος, στη διαμόρφωση της δικής της πολιτικής, ή και την ανάγκη στενότερης συμμαχίας με κάποιες εκ των ισχυροτέρων παγκοσμίως δυνάμεων, όμως πρώτιστα είχε ως στόχο αυτό να ωφελήσει τη χώρα, και πράγματι την ωφέλησε με την απελευθέρωση πάνω απ’ το μισό του εδάφους του σημερινού ελλαδικού κράτους. Άλλο πράμα όμως αυτό και παντελώς διαφορετικό να μην έχεις δική σου πολιτική. Η χώρα βρίσκεται από τότε, θα συμφωνήσω στη δεύτερη κατηγορία.
Ο μεγάλος Κρητικός πολιτικός ήταν σε θέση να παίρνει αποφάσεις και κυρίως να δρά μέσα σε κρίσιμες και ρευστές γεωπολιτικές συνθήκες, γι’αυτό και δεν απέφυγε τα λάθη, με το μεγαλύτερο κατά τη γνώμη μου την αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη χωρίς επίσημη συμφωνία με τους συμμάχους, στην πραγματικότητα παίζοντας το χαρτί των Άγγλων, αλλά σε βάρος τη φορά αυτή του ελληνισμού ολόκληρης της Μικρασίας που αναγκάστηκε να εκριζωθεί από την πατρώα γή μετά από χιλιετίες. Ωστόσο η ιστορία τον έχει κατατάξει και δικαίως, στους ήρωες αυτού του τόπου και οι σημερινοί, Τσίπρας και Μητσοτάκης όπως και οι χθεσινοί Σαμαράς, Γιωργάκης, Σημίτης είναι νάνοι μπροστά του και υπηρέτες των ξένων.
@ Ελευθέριος
Ναι, συμφωνώ. Η πολιτική Βενιζέλου μέχρι το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, με τα όποια μειονεκτήματα/λάθη της, υπήρξε φωτεινή εξαίρεση στον βίο και πολιτεία τού νεοελληνικού κράτους, που φτιάχτηκε για να είναι προτεκτοράτο. Δυστυχώς, οι λαοί δεν είναι άμοιροι των ευθυνών των, διότι, για ν’ ανέβει κάποιος στο σβέρκο σου, πρέπει να σκύψεις κι εσύ την πλάτη, όπως λέει μία λαϊκή ρήση. Οι Έλληνες έδιωξαν τούς Οθωμανούς από την χώρα των, όχι όμως και το ραγιαδισμό από την ψυχή των (“αγγλικόν’, “γαλλικόν”, “ρωσσικόν” κόμμα… καταλαβαινόμαστε, έτσι;). Επίσης, δεν αναφέρθηκα στον Καποδίστρια, διότι η θητεία του υπήρξε βραχυτάτη και ήταν ακόμη η αρχή. Ο Μεταξάς έδειξε μία κάποια ανεξαρτησία, αρνούμενος να συμμετάσχει στον Β’ΠΠ, έως ότου τού επεβλήθη από τούς Ιταλούς.
Σε γενικές όμως γραμμές ήμασταν πάντα κράτος-προτεκτοράτο και ως λαός δεν μπορέσαμε να σκεφτούμε τούς εαυτούς μας ως ελευθέρους και ανεξαρτήτους, αλλά πάντα πατροναρισμένους από κάποιον.