Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Ένα στοιχείο που μας θύμισε ο Ραφαήλ (Rafe Iza) Ρωμιός από τη Συρία στη χθεσινή εκπομπή είναι η μελέτη του Synvet, όπου το 1878 στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας είχαν καταγραφεί 125.000 Έλληνες. Πέραν αυτών υπήρχαν και 35.000 «Ελληνοκαθολικοί».
(Ολόκληρη η εκπομπή εδώ – https://www.youtube.com/watch?v=rfPhjMlD51s την οποία οργάνωσα εγώ με καλεσμένους τον Γιώργο Μανωλόπουλο, από το ΔΣ της Επιτροπής Ελληνισμού και τον Ραφαήλ Ηλία Ήσσα, Ρωμιό με καταγωγή από τη Συρία και κάτοικο Σουηδίας)
Για να γίνει μία σύγκριση του αριθμού και να γίνει αντιληπτός καλύτερα, στην ίδια μελέτη, οι Έλληνες της Θεσσαλίας (η οποία προσαρτήθηκε στην Ελλάδα 3 χρόνια αργότερα, το 1881) είχε 247 χιλιάδες Έλληνες, δηλαδή περίπου διπλάσιους. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μιλάμε για υψηλά νούμερα.
Λέω ότι μας θύμισε, διότι η μελέτη αυτή μας είναι γνωστή και μπορείτε να την βρείτε ολόκληρη στον γνωστό σύνδεσμο με τις πηγές που είχα ανακαλύψει την περίοδο 2018/19 και διαθέτω δωρεάν.
Εδώ ο κατάλογος – https://www.antibaro.gr/article/21535
Εδώ ο σύνδεσμος στην εν λόγω μελέτη – https://drive.google.com/file/d/1nn-boYcRZmHjFkGz-u_p_t0RLNqQUk6p/view
«Τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι;», αναρωτιέται με καημό.
Ξεχασμένοι Έλληνες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ζουν ανάμεσα σε άραβες που η ιδεολογία του αραβισμού προσπάθησε να τους αφομοιώσει και σήμερα στη Συρία και στον Λίβανο πλησιάζουν το 1 εκατομμύριο, χώρια η Διασπορά τους σε όλον τον κόσμο, και ειδικά στη Νότια Αμερική. Διψούν για Ελλάδα.
Πρέπει κι αυτούς να τους σκεπάσει η Ελλάδα. Κανονικά όμως και με όλες τις τιμές.
Πώς; Ως εξής:
1. Να ζητήσει αναγνώρισή τους ως μειονότητα και όχι ως θρησκευτική σέχτα εντός των Αράβων
2. Να τους δώσει διεθνή φωνή (εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο)
3. Να στηρίξει περισσότερα ελληνικά σχολεία (τα οποία σήμερα στηρίζει μόνο το Πατριαρχείο Αντιοχείας)
4. Να στηρίξει ανταλλαγές επισκέψεων με μαθητές από τη Συρία και τον Λίβανο στην Ελλάδα, αλλά και μαθητές από την Ελλάδα εκεί
5. Να ενθαρρύνει πολιτιστική, κοινωνική, αλλά και οικονομική συνεργασία της Ελλάδας με την περιοχή αυτή
Ένα εξαιρετικό δίδαγμα για όλους τους Έλληνες που παρήχθη από την εκπομπή ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε για το πώς βλέπει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Παρόλο που ρωτήθηκε να σχολιάσει την σημερινή κατάσταση και τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια ειρήνη, ο άξονας σκέψης του δεν ξέφυγε ούτε χιλιοστό από τους Έλληνες της Παλαιστίνης.
Είπε ότι πρόκειται για μειονότητα μέσα στη μειονότητα, η οποία θα έχει κακή τύχη, όποιος και αν βγει κερδισμένος από την κλιμακούμενη βία.
Μας επανέφερε λοιπόν εκεί που θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας στα διεθνή θέματα και στους πολέμους που ξεσπούν γύρω μας.
Ο νους μας να μένει προσκολλημένος στους συγγενείς πληθυσμούς, στους Έλληνες και στους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Να μην παρασυρόμαστε από οπαδοποίηση και ταύτιση με τη μία πλευρά σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα που θα μας κάνει να χαρούμε αν κερδίσει ή να στεναχωρηθούμε αν χάσει. Μέριμνά μας να είναι οι ελληνικοί πληθυσμοί και όχι οι χώρες ή οι ηγέτες τους.
Η προσπάθεια εξωστρέφειας της Ελλάδας στις εκπομπές που έχω αναλάβει θα συνεχιστεί τις επόμενες εβδομάδες με καλεσμένο έναν φιλόλογο από τους ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας.