Κάθε πολιτισμός διαμορφώνει την δική του θρησκεία θέλοντας να συνοψίσει στην αντίληψη περί θείου τα εσωτερικά κοινά γνωρίσματα του λαού που τον δημιούργησε. Όπως κάθε λαός έχει κάποια κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά: χρώμα δέρματος, μαλλιών, ματιών, ύψος κλπ, έτσι έχει και κάποια κοινά εσωτερικά χαρακτηριστικά. Ποια είναι όμως τα κοινά εσωτερικά χαρακτηριστικά των Γερμανών ή των Ελλήνων; Είμαστε και οι δύο πνευματικοί λαοί, σε αντίθεση με Άγγλους ή Ολλανδούς ή Αμερικανούς που είναι down to the earth υλιστές. Αυτό που διαφοροποιεί τους πνευματικούς λαούς από τους υλιστές είναι ο τρόπος επίτευξης της αθανασίας που είναι κοινή επιδίωξη όλων των ανθρώπων. Μπορείς να επιτύχεις την αθανασία είτε μέσω της υπέρβασης των περιορισμών της θνητής φύσης, όσο μπορείς, είτε με το να μετέχεις σε κάτι που σε ξεπερνάει και δεν υπόκειται σε φθορά.
Η ιστορική εμπειρία έχει βρεί μόνο δύο εξωσωματικά γεγονότα δυνατά μετοχής: την κοινότητα και το ιερό. Στην κοινότητα μετέχεις ισότιμα με κάθε άλλον, στο ιερό μετέχεις ιεραρχικά με κάποιους από πάνω σου και κάποιους από κάτω σου. Η κοινότητα είναι ένα είδος συλλογικής ευφυίας (collective intelligence), το ιερό είναι ένα είδος υπερανθρώπινης ευφυίας. Και τα δύο είναι προσβάσιμα μόνο μέσω της εμπειρίας και όχι της διανόησης. Σε τέτοιου είδους κοινωνίες ο άξονας αναφοράς είναι πάντα μεταφυσικός, και είναι φύσει κλειστές κοινωνίες! Ιστορικά μας καθοδηγούν δύο μεγάλα επιτεύγματα: οι Έλληνες το ονόμασαν Πόλις, οι Ρωμαίοι και οι Γερμανοί Ordo Rerum. Στον αντίποδα βρίσκεται το Αγγλοσαξωνικό επίτευγμα που ονομάστηκε Industrial Revolution.
Τώρα τι έχουν να κάνουν όλα αυτά με το δημοψήφισμα των θρησκευτικών; Σε ένα Αγγλοσαξωνικό πολιτισμό η επιδίωξη της αθανασίας μέσω της υπέρβασης των περιρισμών της θνητής φύσης κατορθώνεται αποδοτικότερα στα πλαίσια μιας κοινωνίας ατόμων μέσω του καταμερισμού εργασίας, της οικονομίας κλίμακος κλπ. Ο συνεκτικός ιστός όμως αυτής της πραγματικά ανοικτής κοινωνίας δεν είναι μεταφυσικός, εφόσον δεν υπάρχει τίποτε που να ξεπερνάει τα άτομά της, αλλά είναι η κοινωνική ηθική: μια συγκεκριμένη αντίληψη περί καλού και κακού. Καθ’ ότι στην Γερμανία πλέον δεν έχουν Γερμανικό πολιτισμό αλλά Αγγλοσαξωνικό, δεν αποτελείται από Γερμανούς αλλά από πανσπερμία υποτίθεται ισότιμων λαών, καλά θα κάνουν να αντικαταστήσουν τα θρησκευτικά με την ηθική αν θέλουν να διατηρήσουν την στοιχειώδη κοινωνική συνοχή.
Δημήτρης Ζιαμπάρας
Δικηγόρος, ΜΒΑ, DiplEng
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής Δημοκρατικών
www.dimokratikoi.gr
.