Για τα ευρωελληνικά το Βερολίνο, εφαρμόζει την έμπρακτη συμβουλή του τυράννου της Μιλήτου Θρασυβούλου στον ομότεχνό του Περίανδρο της Κορίνθου. Κατά την αφήγηση του Ηροδότου (Ε, 92) ο Κορίνθιος ζήτησε από τον Μιλήσιο να του υποδείξει τον ασφαλέστερο τρόπο να ελέγχει αποτελεσματικά την πόλη του. Ο Θρασύβουλος οδήγησε τον απεσταλμένο του σ’ένα αθέριστο χωράφι και όσο τον κουβέντιαζε για άλλα άσχετα κορφολογούσε και ποδοπατούσε συνεχώς κάθε στάχυ που εξείχε, «Εκόλουε αιεί όκως τινα ίδοι των ασταχύων υπερέχοντα».
Ο επικυρίαρχος μερκελισμός θέλει να πνίξει εν τη γενέσει του το ελληνικό πείραμα, φοβούμενος μην επιτύχει και τον πνίξει αυτό. Γι’ αυτό πασχίζει να υπονομεύσει την προσπάθεια για ανασυγκρότηση της χώρας και αποκατάσταση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Η αξιοπρέπεια δεν είναι νταϊλίκι ( = ψευτοπαλληκαρισμός ). Είναι ιδιότητα των ελευθέρων ανθρώπων. Υποβάλλουν την Ελλάδα σε μαρτύριο Ταντάλου, μηδενική σχεδόν αύξηση ορίου ρευστότητας μέσω ELA, απαγόρευση έκδοσης εντόκων ομολόγων, χρηματοδοτική συναξία. Τώρα ο Ντράγκι μοιράζει 60 δισ. το μήνα. Σε όλους πλην ημών! Ενώ ο Ρέγκλιγκ της ΕSΜ μας προειδοποιεί ότι κινδυνεύουμε (= μας σπρώχνουν) να βυθιστούμε ξανά σε πρωτογενή ελλείμματα. Το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα κερδοσκοπεί ασύδοτα σε βάρος των εθνικών οικονομιών και μηχανεύεται χιλίους τρόπους να τις αφαιμάξει. Λεηλατεί όσο οι αδύνατοι δεν έχουν κατορθώσει να στήσουν διαπραγματευτικές συμμαχίες.
Αντέξαμε τα χειρότερα, όπως π.χ. την τριπλή Κατοχή 1941 – 44. Και πάντως ξέρουμε εκείνο το « αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».Και των άλλων … φίλων. Μάλλον «φίλων» !
Ο δρόμος μας σίγουρα δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα.
Όσο θα αφυπνίζονται όμως και οι άλλοι και θα αντέχουμε αντιστεκόμενοι εμείς, οι δανειστές θα εξαναγκάζονται εκ των πραγμάτων να χαλαρώνουν…
«Δεν θέλομεν παύσει ποτέ να απαιτώμεν το εις ημάς ανήκον»
του Στέλιου Παπαθεμελή*
Στην ολιγοήμερη ως τώρα άσκηση της εξουσίας της η Κυβέρνηση έναντι εταίρων και δανειστών κινείται «ιματισμένη και σωφρονούσα». Παλεύει να εκπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες δανειακές της υποχρεώσεις μέχρι κεραίας. Δεν αμφισβήτησε ούτε το κανονικό, ούτε όμως και το επονείδιστο χρέος.
Βάναυσα προκλητική και ως μη όφειλε ακραία εμπαθής η όλη συμπεριφορά του Σόϊμπλε. Ενορχήστρωσε μιαν αφηνιασμένη επιθετικότητα, προσωπική του και των γερμανικών μίντια. Αν όμως δεν λυγίσουμε εμείς θα υποχωρήσουν εκείνοι.
Είναι αυταπόδεικτα : Πρώτον ότι το γερμανικό κράτος είναι έν και το αυτό. Έχει συνέχεια ασχέτως διαδοχής των Ράϊχ, και το σημερινό ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με εκείνο της περιόδου 1940 – 45. Δεύτερον : Οι οφειλές του, είτε προέκυψαν από τα εγκλήματα πολέμου, είτε είναι ενοχικές π.χ. κατοχικό δάνειο δεν παραγράφονται.
Ο ελληνικός και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί που υπήρξαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στάθηκαν εξαιρέτως γενναιόδωροι την επομένη του πολέμου απέναντι του γερμανικού. Τον περιέθαλψαν, τον απήλλαξαν από τα βάρη του ηττημένου, συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση και απεδέχθησαν την ενοποίηση της χώρας του. Ειδικά εμείς είμαστε οι μόνοι που δεν εισπράξαμε όσα επεδίκασε η Διασυμμαχική Διάσκεψη του Παρισιού.
Οι θυσίες μας, όπως τις αποτιμά η Ειδική Επιτροπή του Γεν. Λογιστηρίου είναι : – 70.000 νεκροί στρατιώτες – 488.000 νεκροί άμαχοι – 120.000 ανάπηροι ( βλ. Πόσα μας χρωστάει η Γερμανία, σ. 9).
Ανάλογη η καταγραφή του Μανώλη Γλέζου (Και ένα μάρκο να ήταν … σ. 89 επ.) : – 45.697 νεκροί από πολεμικά αίτια, 600.000, από την πείνα και τις ασθένειες του υποσιτισμού, – 56.225 εκτελεσθέντες, 105.000 που πέθαναν στα στρατόπεδα.
Πέρα από τις αναντικατάστατες ανθρώπινες ζωές οι υλικές καταστροφές στις υποδομές, η λεηλασία των Ταμείων, το πλιάτσικο του κρατικού θησαυροφυλακίου, ο κλεμμένος χρυσός της Τράπεζας Ελλάδος και η διαρπαγή κάθε τζιβαϊρικού πολυτίμητου στην έκφραση του Μακρυγιάννη ξεπερνούν τα όρια της Ύβρεως.
Ιδιοποιήθηκαν επίσης ελληνικούς θησαυρούς από τους οποίους θησαυρίζουν διαρκώς. Πρόκειται για ένα παραθεωρημένο κεφάλαιο, αυτό των ελληνικών αρχαιοτήτων που κοσμούν τα Μουσεία της Γερμανίας και αποφέρουν στους αποδέκτες των προϊόντων του εγκλήματος ετησίως ιλιγγιώδη ποσά, μηδέποτε αποδοθέντα στους πραγματικούς δικαιούχους τους.
Η επισήμανση του Μαυροκορδάτου, Γ. Γραμματέα της «Προσωρινής Διοικήσεως» του Επαναστατημένου Ελληνισμού προς Ολλανδό συνταγματάρχη που «αγόραζε» αρχαιότητες αποτυπώνει το λησμονημένο καθήκον μας :
«Το έθνος το οποίον χύνει καθ’ εκάστην ποταμούς αιμάτων δια να αποκτήσει αυτά πάλιν (τις αρχαιότητες) δια των όπλων και να τας ανασκάψη εκ των σπλάχνων της γης … έχει αναμφιβόλως επ’ αυτάς ιερώτατα και αναμφισβήτητα δικαιώματα …Η εξαγωγή παντός αρχαίου πράγματος είναι εμποδισμένη δια νόμου. Η ισχύς ημπορεί να παραβιάση τον νόμον αυτόν, πλην δεν θέλομεν παύσει ποτέ να απαιτώμεν το εις ημάς ανήκον» (Ι.Ν.Ε. «Ξενιτεμένες» ελληνικές αρχαιότητες, σ. 28).
Τώρα που ξεκινούν οι διεκδικητικές αγωγές κατά Γερμανίας είναι ώρα να αναζητηθούν και οι κλεμμένες ελληνικές αρχαιότητες. Και τα διαφυγόντα εξ αυτών κέρδη.
Το αποδεικτικό υλικό για τις διαρπαγές της Κατοχής είναι συγκεντρωμένο στην «Έκθεση πολέμου και θυσιών της Ελλάδας 1940 – 44» (το κείμενό της εμπλουτισμένο με πλήθος πρόσθετων στοιχείων στο : Γιώργου Λεκάκη, Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής, Κάδμος χ.χ. ).
Η Γερμανία στραγγαλίζει την ελληνική οικονομία. Η Ελλάδα αντιστέκεται και αντεπιτίθεται, αφού καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση…
Οι Γερμανοί οφείλουν και μπορούν να πληρώσουν για τα εγκλήματα, απαίτηση μας νόμιμη, δίκαιη και ηθική.