Δεδομένου ότι η Μέση Ανατολή βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος θα σας διηγηθώ μία ιστορία, η οποία μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη και για τα δικά μας εθνικά θέματα. Όταν διελύθη η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε η διανομή των εδαφών, τα οποία κατείχε στη Μέση Ανατολή. Το 1920 οι Γάλλοι και οι Βρετανοί συμφώνησαν στη δημιουργία δύο προτεκτοράτων ή ορθότερα εδαφών υπό εντολήν (mandate). Οι Γάλλοι ανέλαβαν υπό τον έλεγχό τους την Συρία και τον Λίβανο και οι Βρετανοί την τότε Παλαιστίνη και το Εμιράτο της Υπεριορδανίας. Τον Μάρτιο του 1946 η Βρετανία αποφάσισε να παραχωρήσει την ανεξαρτησία στην Υπεριορδανία, δηλαδή στο αραβικό κράτος που κατελάμβανε τα εδάφη ανατολικώς του Ιορδάνη ποταμού. Μόλις πέρασαν δύο μήνες, δηλαδή τον Μάιο του 1946, το νέο αυτό κράτος αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του. Απέβαλε την πρόθεση Υπέρ και κράτησε μόνο την λέξη Ιορδανία., Έτσι δημιουργήθηκε το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας, το οποίο γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα.
Γιατί διηγήθηκα αυτή την ιστορία; Για να θυμίσω ότι οι προθέσεις και τα προσφύματα δεν αντέχουν για πολύ καιρό μπροστά στο όνομα κρατών και εθνών. Οι Ιορδανοί μόλις αισθάνθηκαν ανεξάρτητοι έδιωξαν το «Υπέρ» και κράτησαν την λέξη Ιορδανία που έχει γι’αυτούς ιστορική σημασία, διότι ο ποταμός Ιορδάνης είναι πανάρχαιο ιστορικό και θρησκευτικό σύμβολο για πολλούς λαούς. Το ίδιο είμαι βέβαιος ότι θα συμβεί αν διαπράξουμε το λάθος να υπογράψουμε μία σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια. Είτε Άνω Μακεδονία είτε Βόρεια Μακεδονία είτε Νέα Μακεδονία συμφωνηθεί, η ονομασία αυτή θα είναι προσωρινή. Μετά από λίγα χρόνια -αν εν τω μεταξύ δεν έχει διαλυθεί μεταξύ Σλάβων και Αλβανών- το γειτονικό μας κράτος θα αποβάλει το ασθενές μέρος του ονόματος , δηλαδή τον γεωγραφικό ή ιστορικό προσδιορισμό και θα κρατήσει απλώς το όνομα «Μακεδονία»», το οποίο έχει ιδιαίτερο ιστορικό βάρος και εξυπηρετεί τις εθνικιστικές απόψεις της σλαβικής νομενκλατούρας, η οποία κυβερνά. Όποιες συμφωνίες κι αν έχουμε υπογράψει ουδείς θα τιμωρήσει τα Σκόπια γι’αυτή την αλλαγή. Όπως ουδείς τους τιμώρησε για την συνεχή προπαγάνδα με χάρτες, δηλώσεις και δημοσιεύματα, με τα οποία παραβιάζουν συνεχώς την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995. Έτσι, λοιπόν, εάν ακολουθήσουμε την πρόταση των οπαδών του δήθεν ρεαλισμού και βάλουμε την υπογραφή μας σε μία σύνθετη ονομασία θα έχουμε παραχωρήσει στα Σκόπια τα πάντα χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Επιμένω ότι δεν έχουμε κανένα λόγο και κανένα συμφέρον να δεχθούμε όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Οι τρεις προτεινόμενες εναλλακτικές λύσεις, με τις οποίες φαίνεται ότι ερωτοτροπεί και ο κ. Μάθιου Νίμιτς, έχουν μόνο μειονεκτήματα για την Ελλάδα. Δηλαδή:
Α) Το όνομα «Άνω Μακεδονία». Όταν θα ακούεται διεθνώς η ύπαρξη ενός κράτους με αυτό το όνομα και μάλιστα με την δική μας υπογραφή, τότε θα νομιμοποιείται η σκοπιανή προπαγάνδα που λέει ότι υπάρχουν αλύτρωτοι Μακεδόνες και αλύτρωτα εδάφη στην Ελλάδα. Η Άνω Μακεδονία προϋποθέτει την ύπαρξη μιας «Κάτω Μακεδονίας», με την οποία κάποια στιγμή θα ενωθεί, όπως ενώθηκε η Δυτική με την Ανατολική Γερμανία. Εξάλλου υπάρχει και μία σύγχυση με την σλαβική απόδοση του όρου. Προτείνουν ορισμένοι το Gorna Makedonija ή Gornomakedonija για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Μόνο που ό όρος Gorna στην βουλγαρική διάλεκτο των Σκοπίων δεν σημαίνει Άνω ούτε αντιστοιχεί με τον αγγλικό όρο Upper. Σημαίνει ορεινή Μακεδονία . Η λέξη Γκόρα – Gora στις περισσότερες σλαβικές γλώσσες σημαίνει όρος, βουνό , γι’αυτό και το Μαυροβούνιο λέγεται Τσέρνα Γκόρα. Με τον όρο Γκόρνα Μακεντόνια εμείς θα βαυκαλιζόμαστε ότι βρήκαμε τη μέση λύση με τους γείτονες, εκείνοι όμως μετά από λίγα χρόνια νομιμοποιούνται να αποβάλουν το πρώτο συνθετικό με το απλό επιχείρημα :Δεν είμαστε Ορεινή Μακεδονία, διότι δεν αποτελείται το έδαφός μας μόνο από βουνά Έχουμε και πεδιάδες και ποτάμια. Είμαστε σκέτο «Μακεδονία».
Β) Το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» επίσης νομιμοποιεί την προπαγάνδα του ψευδομακεδονισμού. Σε διεθνές επίπεδο όπου κι όποτε υπήρχε χώρα με το επίθετο Βόρεια κάποια στιγμή προσπάθησε να ενωθεί με τη ομώνυμη Νότια. Οι Βορειοβιετναμέζοι τα κατάφεραν με πόλεμο. Οι Βορειοκορεάτες το προσπάθησαν, αλλά δεν επέτυχαν. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της σκοπιανής προπαγάνδας. Ότι η «Μακεδονία του Βαρδάρη» δημιουργήθηκε για να ενωθεί με την «Μακεδονία του Αιγαίου», δηλαδή την ελληνική και με εκείνη του Πιρίν (εκ του ελληνικού ονόματος του όρους Πυρήν) που βρίσκεται στην Βουλγαρία.
Γ) Τέλος το όνομα «Νέα Μακεδονία» ταυτίζεται πλήρως με την προπαγάνδα του Τίτο, ο οποίος μόλις κατασκεύασε τον Αύγουστο του 1944 το τεχνητό «Μακεδονικό» έθνος ίδρυσε και την εφημερίδα «Νόβα Μακεντόνια», δηλαδή Νέα Μακεδονία, ως επίσημο κομματικό και προπαγανδιστικό όργανο. Αν αποδεχθούμε ένα τέτοιο όρο είναι σαν να ομολογούμε ότι εμείς κρατάμε απλώς την δόξα και την περικεφαλαία των Αρχαίων Μακεδόνων , αλλά παραδεχόμαστε ότι η παλαιά Μακεδονία έσβησε, χάθηκε και σήμερα υπάρχει μία Νέα Μακεδονία, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τον Ελληνισμό. Είναι σαν να διαγράφουμε με δική μας ευθύνη κάθε σύνδεσμο του Ελληνισμού με την τρισχιλιετή ιστορία της Μακεδονίας και να παραχωρούμε ένα θεμελιώδες συστατικό της εθνικής μας ταυτότητος σε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα που ονομάσθηκε «μακεδονικό έθνος» από μία κομμουνιστική δικτατορία.
Το κλειδί είναι η υπογραφή της Ελλάδος. Εμείς δεν πρέπει να νομιμοποιήσουμε τον τυχοδιωκτισμό της σκοπιανής ηγεσίας υπογράφοντας μία σύνθετη ονομασία. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Και τα Σκόπια συντόμως θα κρατήσουν μόνο το όνομα «Μακεδονία», όπως η Υπεριορδανία έμεινε απλώς Ιορδανία.
Πολιτικός Επιστήμων
Κ.Χ. 5-7-2008
.