Όπισθεν ολοταχώς από την Ιερά Σύνοδο, που αποφάσισε να ακολουθήσει τις εντολές του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Ενοχλημένοι οι Μητροπολίτες από την αυταρχική παρέμβαση στα εσωτερικά της Εκκλησίας της Ελλάδος
Όσοι ανέμεναν τη σφοδρή αντίδραση του Αρχιεπισκόπου στις «προσταγές» του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στη συνεχόμενη αμφισβήτηση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προχθές διαψεύστηκαν οικτρά.
Ο Ιερώνυμος και τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου υπέκυψαν στις εντολές του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ανέβαλαν, όπως πρόσταζε το Φανάρι, την προγραμματισμένη γι’ αυτήν την εβδομάδα σύγκληση της Ιεραρχίας, τις εκλογές στις νεοσύστατες Μητροπόλεις Κηφισίας και Ιλίου και παραπέμπουν τον καθηρημένο Μητροπολίτη πρώην Αττικής Παντελεήμονα Μπεζενίτη σε εκκλησιαστικό δικαστήριο δευτέρου βαθμού. Ψιλοπράγματα ήταν για τους Συνοδικούς και τον Αρχιεπίσκοπο ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη να τηρεί και τους νόμους του ελληνικού κράτους, όπως άλλωστε και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντίστοιχα τηρεί ευλαβικά τους νόμους της Τουρκίας.
«Στην Εκκλησία της Ελλάδος κανένας δεν θέλει να σπάσει αυγά, όλοι θέλουν να απολαμβάνουν την ησυχία τους» λέει χαρακτηριστικά Μητροπολίτης της ηπειρωτικής χώρας. «Στο όνομα της διατήρησης του κλίματος εμπιστοσύνης με το Οικουμενικό Πατριαρχείο», συνεχίζει, «έχουμε φτάσει σε σημείο να απεμπολούμε βασικά κυριαρχικά δικαιώματα της Εκκλησίας της Ελλάδος, να αμφισβητούμε ακόμη και το αυτοδιοίκητο».
Μπορεί η Ιερά Σύνοδος να αποφάσισε… άτακτη υποχώρηση μπροστά στα αιτήματα του Πατριαρχείου, όμως αυτή η απόφαση δεν φαίνεται να αντιπροσωπεύει το σύνολο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πολλοί αρχιερείς δεν κρύβουν την ενόχλησή τους γι’ αυτήν την εξέλιξη, επισημαίνοντας ότι ο Αρχιεπίσκοπος είχε λάβει (όπως τους είχε πει τουλάχιστον μέσα στη Σύνοδο) προσωπικές διαβεβαιώσεις από τον Βαρθολομαίο (κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα) ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το «έκκλητο» του πρώην Αττικής. Ο Πατριάρχης έκρινε, έλεγαν συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, επαρκείς τις θέσεις της Συνόδου για το θέμα, επομένως δεν ετίθετο κανένα ζήτημα περί ισχύος των ιερών κανόνων κ.λπ.
Τι άλλαξε
Όμως οι ατέρμονες παρασκηνιακές συζητήσεις των «πατριαρχικών» Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι παρεισφρήσεις τρίτων «παραγόντων» λέγεται ότι τίναξαν τη συμφωνία του Βαρθολομαίου και του Ιερωνύμου στον αέρα. Έτσι, από τη μία στιγμή στην άλλη, το Πατριαρχείο με τη γνωστή φαναριώτικη διπλωματία άλλαξε ρότα και απαίτησε από τον Αρχιεπίσκοπο να ανατρέψει όλα τα συμφωνημένα, να μη συγκαλέσει την Ιεραρχία και να μην προχωρήσει σε εκλογές αν δεν διευθετηθεί το θέμα της υπόθεσης του πρώην Αττικής. Τον οποίο το Πατριαρχείο «απαιτεί» εμμέσως να ξαναδικάσει σε δεύτερο βαθμό η Εκκλησία της Ελλάδος για να έχει μετά ο Μπεζενίτης το δικαίωμα να ασκήσει το «έκκλητο» και να τον… εξαγνίσουν επαναφέροντάς τον στις τάξεις των αρχιερέων. Αλήθεια, προς τι τέτοιος ζήλος από τον Οικουμενικό Θρόνο για την επαναφορά του πρώην Αττικής; Οι κακές γλώσσες λένε πως το Φανάρι δεν προασπίζεται μόνο τους ιερούς κανόνες, αλλά πρόκειται για ένα είδος εξόφλησης «χρεών» (πνευματικών βεβαίως…). Κάτι λοιπόν οι πιέσεις του Φαναρίου, κάτι της φιλοπατριαρχικής ομάδας που τον περιβάλλει (Ιωαννίνων, Φιλίππων, Μεσσηνίας, Περιστερίου, Μυτιλήνης κ.ά.) ο Αρχιεπίσκοπος υποχώρησε και αποφάσισε να ενδώσει στα αιτήματα του Φαναρίου, αμφισβητώντας όμως, όπως αναφέρουν εκκλησιαστικές πηγές, τα κεκτημένα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αυτά που αγωνίστηκε να προασπίσει πριν από έξι χρόνια ο Μακαριστός Χριστόδουλος και τώρα «βρήκε μπροστά του» ο Ιερώνυμος. Δεν είναι τυχαίο ότι σημαντική μερίδα ιεραρχών αναπολεί τα λόγια του Χριστόδουλου (που, ας σημειωθεί, πριν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος έτρεφε βαθύτατο σεβασμό στο Πατριαρχείο). Μέχρι όμως τη στιγμή που και ο Μακαριστός αντιλήφθηκε τις παράλογες ενίοτε απαιτήσεις του Οικουμενικού Θρόνου. Και τότε πολλοί (η πλειονότητα όσων βρίσκονται σήμερα στο πλευρό του Ιερωνύμου) τον κατηγορούσαν για «αντιπατριαρχικό μένος». Σήμερα, βεβαίως, σχεδόν άπαντες του δίνουν δίκαιο για όλους τους χειρισμούς του. Αντίθετα, ο Ιερώνυμος για να έχει την ησυχία του αποφάσισε εν τέλει να ακολουθήσει για ακόμη μία φορά τις επιθυμίες του Φαναρίου, αν και στην αρχή έδειξε ότι θα σήκωνε… μπαϊράκι. Καίτοι τα «παπαγαλάκια» του διοχέτευαν ότι διεμήνυσε στον Βαρθολομαίο ότι «ως εδώ ήταν η φιλία μας. Προχωρώ γιατί σέβομαι τον θεσμό του Πατριαρχείου, αλλά μη με υπολογίζετε πια». Μένει να αποδειχθεί αν είναι έτσι…
Έχουμε, λοιπόν, να περιμένουμε την εκδίκαση της υπόθεσης του Μπεζενίτη σε δεύτερο βαθμό και μετά την έκκλητο προσφυγή του καθηρημένου ιεράρχη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι εκλογές στις Μητροπόλεις Κηφισίας και Ιλίου αναβάλλονται επ’ αόριστον (;) ή τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση του πρώην Αττικής. Η υπόθεση βεβαίως έχει προκαλέσει αναταραχή στο εσωτερικό της Ιερ
αρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου δημιουργούνται πια νέες ομαδοποιήσεις που είναι βέβαιο ότι σύντομα θα προκαλέσουν απανωτές… εκρήξεις.
Να σημειωθεί, τέλος, πως οι εξελίξεις έχουν προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό σε συγκεκριμένα μέλη της κυβέρνησης και δυσφορία για τις δύο πλευρές. Και αυτό γιατί βλέπουν πως αφού έκαναν το χατίρι στον Αρχιεπίσκοπο και χώρισαν τη Μητρόπολη Αττικής μετά κόπων και βασάνων, παρακολουθούν πια ως θεατές μια νέα κόντρα μεταξύ Αθήνας και Φαναρίου, όπου η μεν Εκκλησία της Ελλάδος κινείται χωρίς μελέτη, το δε Πατριαρχείο επιμένει να αμφισβητεί την υποχρέωση της «θυγατρός» Εκκλησίας να παραμένει συνεπής με το ελληνικό δίκαιο.
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=50981&colid=&catid=26&dt=2010-02-21%200:0:0
7 comments
Εξαιρετικά μονόπλευρη θεώρηση. Υπάρχει και άλλη ανάγνωση: οι Μητροπολίτες μας κρύφτηκαν πίσω από την απόφαση ενός κρατικού οργάνου (δικαστηρίου) και δε θέλησαν “να σπάσουν αυγά” (εδώ έχει δίκιο ο ανώνυμος -γιατί όχι επώνυμος;- Μητροπολίτης της ηπειρωτικής χώρας). Αθώωσαν οι ίδιοι τον “αδελφό και συλλειτουργό” τους και περίμεναν τα κρατικά όργανα να δώσουν τη λύση. Με αυτήν την έννοια, το Πατριαρχείο έχει ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. Ας συνέλθουν λοιπόν, ας τον καταδικάσουν -εάν πρέπει να καταδικαστεί- εκκλησιαστικώς (αυτό δεν δυσχεραίνει σε τίποτε την συνεργασία με το κράτος) και έπειτα ας κατηγορήσουμε τον Πατριάρχη ότι θέλει να ξαναφέρει τον πρώην Αττικής. Πάντως, να καθαιρείται Μητροπολίτης με απόφαση κρατικού οργάνου, τη στιγμή που το εκκλησιαστικό τον αθώωσε είναι τουλάχιστον εξωφρενικό!!! Ας αναλάβουν λοιπόν κάποιοι τις ευθύνες τους. Δεν είναι “εις τύπον και τόπον Χριστού” μόνο για να απαιτούν την υπακοή του λαού, καιρός να γίνουν και ηγέτες. Διαφορετικά, οι φλογεροί λόγοι που καλούν σε “υπεράσπιση της ελευθερίας της Εκκλησίας της Ελλάδος” μόνο ως ανέκδοτο ακούγονται και μάλιστα κακόγουστο.
Για να μην παρεξηγηθώ: δεν ανήκω καθόλου στους υποστηρικτές του πρώην Αττικής. Θεωρώ μάλιστα (εάν μπορώ να εκφέρω άποψη) ότι το καλύτερο γι’ αυτόν θα ήταν να αποσυρθεί στο κελί της μετανοίας του, ακόμη και αν δεν έφταιξε, μόνο και μόνο επειδή σκανδαλίστηκαν ψυχές.
Ανώνυμε το διάβασες το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου; Είδες τι ζητάει; Πάρε μία γεύση εδώ από την Ελευθεροτυπία (ακραιφνής φιλο-Πατριαρχική, τουλάχιστον κατά την περίοδο Αρχιεπισκοπείας του Χριστόδουλου που χρησιμοποιούσαν ό,τι ήταν δυνατόν ή αδύνατον για να τον πλήξουν)
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=134550
Τελικά κάθε μέρα αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχε σε όλα ο Χριστόδουλος. Και αντίδραση από τον Πατριάρχη βρήκε, την οποία ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ο ίδιος ο Πατριάρχης (ζητώντας να ασκήσει ένα δικαίωμα που ποτέ δεν άσκησε μέχρι το 2003/04), και τον Αρχιεπίσκοπο “τιμώρησε” (χωρίς επαρκή λόγο), και τελικά ο Αρχιεπίσκοπος υποχώρησε ΠΡΩΤΟΣ με μία συγκινητική επιστολή, και του έμεινε η “ρετσινιά” ότι “τα βάζει με τον υπεράνω κριτικής Βαρθολομαίο” ενώ κατά βάση δρούσε Θεολογικά και Αγαπητικά.
Το Πατριαρχείο ναι, απαιτεί την προστασία μας. Ο Πατριάρχης όχι απαραίτητα. Αυτός κρίνεται ανάλογα με τις πράξεις του. Από την εποχή του Σεραφείμ ακόμα, η συμπεριφορά του συγκεκριμένου Πατριάρχη ως προς το ελληνικό κράτος χαρακτηρίζεται τουλάχιστον από αυθάδεια και θράσος. Μόνο μία εποχή “γαλήνης” πέρασε (όχι με το κράτος το ίδιο, αλλά με τα ΜΜΕ της Ελλάδας) όταν η δημοσιογραφικο-πολιτική νομενκλατούρα αποφάσισε να τα βάλει με τον Χριστόδουλο. Τώρα όμως που κατάφερε να εκλέξει τον Ιερώνυμο και έφυγε από τη μέση ο μισητός τους Αρχιεπίσκοπος, τώρα θα αρχίσουμε όλοι να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα αυτήν την θρασύτητα. Δείγμα αυτής η θεαματική στροφή της Ελευθεροτυπίας στο πιο πάνω άρθρο.
Ή δε διάβασες προσεκτικά την απάντησή μου ή δε χρησιμοποιούμε την ίδια γλώσσα. Να το πω απλούστερα: ο Πατριάρχης (όπως και καθένας που διαχειρίζεται εξουσία) οφείλει να λειτουργεί μόνο θεσμικά και ποτέ προσωποληπτικά. Το ότι τώτα η Ελευθεροτυπία στρέφεεται εναντίον του ή ότι στενοχώρησε το φίλο του Ιερώνυμο, μάλλον επαινετικό είναι για τον Πατριάρχη, αφού φαίνεται ότι κρίνει με κριτήρια εκκλησιαστικά και μόνο. Αν χαριζόταν στον Ιερώνυμο χάριν φιλίας θα μπορούσαμε να του προσάψουμε τα μύρια όσα. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι τσιράκι του ΠΑΣΟΚ (θυμάστε ασφαλώς ότι ήταν η ευρύτατα διαδιδόμενη κατηγορία την εποχή της σύγκρουσης με το μακαριστό – έχω ακούσει έναν από τους στενότερους συνεργάτες του μακαριστού να τον κατηγορεί πως κάνει το χατίρι “των Σηφουνάκηδων” και της “Αριστεράς”).
Πάμε να δούμε λοιπόν, την ιστορία ως προς το εκκλησιαστικόν του πράγματος. Έχουμε έναν κατηγορούμενο Μητροπολίτη που αθωώνεται από την εκκλησιαστική δικαιοσύνη αλλά καραδικάζεται από την κοσμική. Έρχεται λοιπόν η Εκκλησία και, παρόλο που τον θεωρεί αθώο (κατά τεκμήριο και με βούλα εκκλησιαστικού δικαστηρίου), τον καθαιρεί γιατί δε θέλει να συγκρουστεί με τις κρατικές αρχές. Κανονικά θα έπρεπε ή να τον καταδικάσει η ίδια ως ένοχο ή να τον υπερασπιστεί με κάθε τίμημα και να μη “τον δώσει” στην κρατική εξουσία. Δυστυχώς, τέτοιες παλληκαριές δεν μπορούμε μάλλον να περιμένουμε από τους ταγούς μας, αν κρίνουμε από ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος. Να θυμίσω μόνο τους Μητροπολίτες που καθαίρεσε εν μιά νυκτί η χούντα και που πήγαν άκλαυτοι από τους “αδελφούς” τους (ούτε καν το επιτίμιο του Αττικής κ. Νικοδήμου δεν έχουν άρει ακόμη -και έχει και ο μακαριστός τις ευθύνες του, Θεός σχωρέσ’τον). Βέβαια, ξέρουμε ότι δεν θεωρούν τον καταδικασθέντα αθώο, αλλά εν προκειμένω χρησιμοποιούν την κοσμική δικαιοσύνη για να κάνει αυτό που οι ίδιοι δε θέλουν ή δεν μπορούν (το γιατί δεν σε απασχολεί;).
Εάν νόμισαν ότι σ’ αυτό το θέατρο μπορούν να κάνουν συνένοχό τους τον Πατριάρχη επειδή είναι “φίλος” μάλλον γελάστηκαν. Δε σκέφτοναι άραγε ότι δεν μπορεί ο Πατριάρχης να κρίνει με άλλα κριτήρια τη μια και με άλλα την άλλη περίπτωση; Και τι θα κάνει ο Πατριάρχης όταν μεθαύριο ένα οποιοδήποτε κοσμικό καθεστώς για δικούς του λόγους καθαιρέσει κάποιον Μητροπολίτη χωρίς να υπάρχει καταδίκη από εκκλησιαστικά όργανα; Είναι δυνατόν ο Πατριάρχης να μην υπερασπιστεί την κανονική τάξη και να εκτίθεται επειδή ο Αρχιεπίσκοπος και οι Συνοδικοί δε θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους; Στο κάτω-κάτω ούτε ο Ιερώνυμος ούτε οι Μητροπολίτες βρέθηκαν στο θρόνο με το ζόρι.
Εν κατακλείδι: εάν πρέπει να καταδικαστεί ο κ. Παντελεήμων και να καθαιρεθεί ας το κάνει επιτέλους η Εκκλησίας με τα όργανά της. Εάν έπειτα κι απ’ αυτό ο Πατριάρχης τον αθωώσει (γιατί το κείμενο του Πατριαρχείου δε λέει πουθενά ότι είναι αθώος) τότε έχουμε περιθώρια να τον κρίνουμε για τις αποφάσεις του. Για την ώρα, η ελευθερία της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος κινδυνεύει από την ατολμία και τις συναλλαγές των ταγών της και διόλου από τις εύλογες απαιτήσεις του Πρώτου του Γένους.
Πρώτα να λύσω μία παρερμηνεία. Στην πρώτη σου παράγραφο θεωρείς χωρίς να το λες ότι ο Πατριάρχης είναι “κάτω” από τον Αρχιεπίσκοπο ή της “αριστεράς”. Έτσι δεν κατάλαβες αυτό που λες ότι άκουσες. Η κατηγορία δεν ήταν ότι ο Πατριάρχης κάνει ό,τι του λέει η “αριστερά”, αλλά ότι η “αριστερά” βρήκε επιτέλους έναν αντίπαλο του Μακαριστού και υιοθετεί όλες του τις θέσεις ανεξάρτητα από το αν είναι ορθές. Το λέω για να το καταλάβεις. Και με την αλλαγή στάσης της Ελευθεροτυπίας και εγώ επαναλαμβάνω το ίδιο μοτίβο. Ναι, η “αριστερά” στην κόντρα της με τον Χριστόδουλο έγινε νεροκουβaλητής του Πατριάρχη. Όχι του Πατριαρχείου αλλά του συγκεκριμένου Πατριάρχη. Και σήμερα που εκλείπει ο Μακαριστός, καταλαβαίνουν και εξανίστανται για πράγματα που προ τριετίας θα τα έκαναν σημαία. Άρα ένα το κρατούμενο της υποκρισίας της “αριστεράς” και των “προοδευτικών” και όλων των αντικληρικαλιστών κοκ.
Δεύτερον, επί της ουσίας εμένα δε με ενδιαφέρουν οι νόμοι, οι κανόνες και τα δικαιώματα βάσει των χαρτιών. Εμένα με νοιάζει που το ίδιο το ποίμνιο του Αττικής τον έχει καταδικάσει. Πολύ πριν φτάσει το θέμα στην επικαιρότητα. Και για να ακριβολογών, και το θέμα του Αττικής εμφανίστηκε στα ΜΜΕ την εποχή της συντονισμένης επίθεσης κατά του Χριστόδουλου. Για να πλήξει τον ίδιο. Εγώ λοιπόν συμφωνώ μαζί σου ότι το Εκκλησιαστικό Δικαστήριο θα έπρεπε να καταδικάσει τον Αττικής. Κακώς δεν το έκανε. Και είναι γνωστό ποιοι τον αθώωσαν, και ποιοι ψήφισαν αθώος εκεί, και άρα ποιοι τον κάλυψαν 100%. Σε ΑΥΤΟΥΣ πες τα λοιπόν. Γιατί ΑΥΤΟΙ είναι που διοικούν ΣΗΜΕΡΑ την Αρχιεπισκοπή. Μην τα λες σε μας. Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να τον καταδικάσει επειδή όπως είπα είχε ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του ίδιου του του ποιμνίου.
Τρίτον, ο Πατριάρχης ναι έχει “σταθερές”. Μπορεί να αναζητά στηρίγματα δεξιά κι αριστερά, αλλά η μόνιμη σταθερά του είναι η διάθεση να εμπλέκεται όσο περισσότερο μπορεί στα ενδο-Ελλαδικά. Αυτή η εμπλοκή ενθαρρύνθηκε τότε από τα ΜΜΕ. Σήμερα υπάρχει αμηχανία. Αλλά επειδή το παρατραβά βλέπουμε ήδη δείγματα όπως αυτό που έστειλα.
Το τι λεγόταν για τον Πατριάρχη το ξέρω πολύ καλά. Χρησιμοποιήθηκε κάθε τακτική της προπαγάνδας για να εμφανισθεί ως ένας σκληρός ηγεμόνας που διεκδικεί τα των άλλων. Από το ότι έχει στο μάτι του το ταμείο της Μητροπόλεως Θεσ/νίκης! (αυτό σε γραπτό κείμενο άλλου στενότατου συνεργάτη του μακαριστού…) μέχρι ότι τον χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για να ζημιώσουν την Ελλάδα! Αηδίες!!!
Ως προς τα υπόλοιπα, όντως δε θα συνεννοηθούμε, διότι δε σε νοιάζουν ούτε οι νόμοι ούτε οι κανόνες. Σε νοιάζει ποιος ήταν τότε και ποιος είναι τώρα στην Αρχιεπισκοπή. Εμένα δε με νοιάζει αν αυτοί που φταίνε άνθρωποι είναι της μιας άλλης ή της άλλης πλευράς, γιατί δε θέλω να συζητώ τα εκκλησιαστικά με όρους οπαδών. Δυστυχώς, οι θερμοί οπαδοί του μακαριστού (και δεν αναφέρομαι αναγκαστικά σε σένα), κάνουν οτιδήποτε μέχρι σήμερα για να δείξουν πόσο κακό κάνει στην Εκκλησία η προσωποληψία…
Όσο για τον Πατριάρχη, κάνει πολύ καλά που είναι θεσμικός μπας και καταλάβουν και οι δικοί μας ότι με κάποια πράγματα δεν παίζουμε. Αν εδώ συνέρχονται οι σύνοδοι ή συστήνονται τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ελαφρά τη καρδία, ας μάθουν ότι κάποτε θα αναγκαστούν να είναι σοβαροί απέναντι στο θεσμό που εκπροσωπούν…
Τα περί “ενδο-Ελλαδικών” τα αντιπαρέρχομαι ως ανάξια λόγου. Ο Πατριάρχης είναι ο Πρώτος του Γένους μας και καμία κοντόθωρη μικροελλαδίτικη νοοτροπία του αθηναϊκού “κέντρου” (κούνια που μας κούναγε) δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Η καρδιά μας χτυπάει στην Πόλη των ονείρων μας, εκεί όπου οι “λίγοι γενναίοι” φυλάττουν τις Θερμοπύλες του Γένους. Αν κάποιοι στην Αθήνα εξακολουθούν να παίζουν ως παιδάρια, καιρός να μεγαλώσουν.
Γιατί παραποιείς αυτά που λέω; σε ποιον απευθύνεσαι και νομίζεις ότι καλλιεργείς εντυπώσεις εις βάρος του συνομιλητή σου;
Εγώ είπα ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι “δε με νοιάζουν οι κανόνες” σε ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ με το ότι με νοιάζει η γνώμη του ποιμνίου.
Ε λοιπόν το ποίμνιο του πρώην Αττικής είχε προ πολλού αποφανθεί για τον ίδιο. Πολύ πριν το ζήτημά του χρησιμοποιηθεί ως όπλο.
Εσύ αγνόησες τον λόγο που το είπα, αφαίρεσες τη γενική εικόνα και το παρουσίασες σαν να με νοιάζει μόνο η υστεροφημία ενός ανθρώπου.
Οι θεωρίες σου στο τέλος με αφήνουν αδιάφορες, επειδή είναι προκατασκευασμένες.
Η ουσία είναι ότι περιέργως συμφωνούμε!
Και οι δύο λέμε ότι η απόφαση της τύχης του Αττικής θα έπρεπε να είναι απολύτως στα χέρια της Εκκλησιαστικής δικαιοσύνης. Μόνο που εσύ ως Εκκλησιαστική δικαιοσύνη στα της Ελλαδικής Εκκλησίας δέχεσαι να ανακατευτεί ως μη όφειλε ο Πατριάρχης.
Και οι δύο λέμε ότι ΚΑΚΩΣ οι ιεράρχες τον αθώωσαν. Μόνο που εγώ αποδίδω την ευθύνη για αυτήν την κακή απόφαση στα πρόσωπα που την πήραν ενώ εσύ όχι.
Η δική μου θέση είναι καθαρή:
1. δεν συμφωνώ με την ανάμειξη αστικής δικαιοσύνης στα Εκκλησιαστικά. Εδώ είμαστε μαζί
2. δεν συμφωνώ με τη συνεχή εμπλοκή του Πατριάρχη στα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Εδώ είμαστε απέναντι. Η δική μου θέση είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ προσώπων. Την ίδια θέση είχα επί Μακαριστού, την ίδια έχω σήμερα. Για σένα δεν είμαι σίγουρος.
3. δεν συμφωνώ έμπρακτα με την συγκεκριμένη απόφαση. Εδώ είμαστε πάλι μαζί, αλλά εσύ δεν τολμάς να καταδικάσεις αυτούς που την πήραν. Μήπως για λόγους προστασίας τους και υποστήριξής τους σε άλλα; Δεν το ξεκαθάρισες.
Ο Πατριάρχης δεν είναι ούτε χθεσινός ούτε ο οποιοσδήποτε. Τα δικαιώματα που ασκεί είναι ΟΛΑ κατοχυρωμένα από ιερούς κανόνες και γραπτά κείμενα (Τόμος του 1850, Πράξη του 1928). Δεν είμαι λοιπόν εγώ αυτός που δέχεται να ανακατεύεται ο Πατριάρχης στα της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά οι ίδιοι οι ιεροί κανόνες, ούτε κι εσύ αυτός που θα κρίνει πότε η επέμβασή του είναι θεμιτή (“ως μη όφειλε”).
Ούτε είχε δίκιο σε όλα ο Χριστόδουλος ούτε έδρασε στη συγκεκριμένη περίπτωση και τόσο αγαπητικά και θεολογικά, έστω κι αν έγραφε “συγκινητικές” επιστολές. Υπακοή έκανε επειδή ακριβώς οι ενέργειές του ήταν εκτός κανονικότητας -και πολύ καλώς την έκανε, έστω και την ύστατη ώρα. Αν κάποιοι Πατριάρχες παλαιότερα δεν ασκούσαν όλα τα δικαιώματά τους και ανέχονταν να θεωρούνται διακοσμητικά στοιχεία (βόλευε αρκετούς Ελλαδίτες η θεωρία της “εν αιχμαλωσίας Μεγάλης Εκκλησίας” που -η καημένη!- δεν μπορεί να κάνει τίποτε παρά απλώς να υφίσταται), ο συγκεκριμένος έχει την εύλογη αξίωση να τιμήσει όλα όσα προβλέπονται από το υψηλό διακόνημά του -ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ!
Αυτό δε συνιστά καμία απειλή για την ανεξαρτησία κανενός. Το “έκκλητον” είναι κατοχυρωμένο από κανόνες Οικουμενικών Συνόδων και όχι μόνο και -τι να κάνουμε;- δεν μπορεί να το έχουν όλοι. Δεν είναι ΔΙΟΛΟΥ το ίδιο ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι μπορεί ο Πατριάρχης να επεμβαίνει αδιακρίτως κατά πώς του γουστάρει. Ούτε ο ίδιος το επιδιώκει ούτε πρέπει ποτέ να γίνει, γιατί στην ορθοδοξία δε χρειαζόμαστε Πάπα.
Το αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας μας είναι απολύτως εξασφαλισμένο και αν προσπαθώ κάτι να πω τόσην ώρα είναι ότι ο μόνος κίνδυνος προέρχεται από την ανεπάρκεια, τα παιχνίδια εξουσίας και τις “κάτω από το τραπέζι” συναλλαγές των δικών μας εκκλησιαστικών ταγών. Δεν πρόκειται καθόλου λοιπόν για “συνεχή εμπλοκή του Πατριάρχη στα της Ελλαδικής Εκκλησίας”, εκτός εάν δεν τον θέλουμε ούτε ως επισκέπτη στο ελληνικό έδαφος. Στο κάτω-κάτω, είναι κι αυτός Έλληνας (κι ας είναι “Τούρκος υπήκοος”;) και μάλιστα πολύ περισσότερο από όλους εκείνους που εκ του ασφαλούς κάθονται και δίνουν μαθήματα πατριωτισμού και εθνικής δράσεως. Φυλάττει Θερμοπύλες και σηκώνει σταυρό αιώνων. Αν μη τι άλλο ας μη τον λοιδορούμε.
Αδερφέ μου, δεν είναι ο Πατριάρχης το πρόβλημα της Εκκλησίας μας. Στη δε συγκεκριμένη περίπτωση -σχώρα με αν θα το πω τολμηρά- είναι μάλλον η λύση του, αφού θα αναγκάσει (ελπίζω) τους ιεράρχες μας να βγάλουν οι ίδιοι την καταδικαστική απόφαση του “αδελφού και συλλειτουργού τους”, μήπως και μετανοήσει και ο ίδιος ο φταίχτης, και γαληνέψει και ο λαός. Το ότι αρνήθηκε ο Πατριάρχης να μπει στο παιχνίδι τους (εμείς θα τον αθωώσουμε, αλλά θα μας κάνει τη δουλειά το κοσμικό δικαστήριο και έτσι θα έχουμε “και την πίτα αφάγωτη και το σκύλο χορτάτο”) προσγείωσε ανώμαλα κάποιους, αλλά καιρός είναι να σοβαρευτούν -καλό θα τους κάνει. Δεν είναι η Εκκλησία ξέφραγο αμπέλι…
Τώρα, για το αν η ευθύνη της αθώωσης είναι θέμα μόνο προσώπων, έχω κάποιες αμφιβολίες. Δυστυχώς, οι ταγοί μας έχουν δείξει ότι ισχύει και γι’ αυτούς το “κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει”. Ούτε ο μακαριστός το άλλαξε αυτό (ούτε απλούς ιερωμένους δεν τόλμησαν να καθαιρέσουν, ενώ η περίφημη αυτοκάθαρση κατάντησε ανέκδοτο) και δεν είμαι διόλου αισιόδοξος ότι μπορεί να αλλάξει. Ο κατασκανδαλισμός του λαού μάλλον δεν τους πολυαπασχολεί ενώ τα μοναδικά επιτίμια που επιβάλλονται είναι όταν κάποιος κληρικός κάπου έρθει σε κόντρα με το Δεσπότη του. Εκεί μάλιστα, επεμβαίνουν δραστικότατα και τους επαναφέρουν όλους τάχιστα στην τάξη.
Εννοείται, τέλος, ότι δε θέλω ούτε να υποστηρίξω κανέναν πολύ δε περισσότερο όσους έσπευσαν να αθωώσουν κάποιον που κατασκανδάλισε το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Η ανεπάρκειά τους (ο όρος είναι επιεικέστατος) είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Ο Θεός να λυπηθεί κι αυτούς, και τον πρώην Αττικής, και όλους μας.
Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!