[21-3-2016]
του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Η θηριώδης ήττα της Μέρκελ στις γερμανικές περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής, δεν οδηγεί μονοσήμαντα στην άνοδο της Σοσιαλδημοκρατίας. Αντιθέτως, νικήτρια των εκλογών είναι ουσιαστικά η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AFD), που καταγράφεται με διψήφια ποσοστά 11 έως 23% και εισέρχεται στα τοπικά κοινοβούλια της Βάδης-Βυτεμβέργης, της Ρηνανίας-Παλατινάτου και της Σαξονίας-Άνχαλτ.
Η άνοδος του AFD εκφράζει την ανασφάλεια και τον τρόμο της γερμανικής κοινής γνώμης έναντι του κινδύνου εξισλαμισμού της Ευρώπης από μαζικές ροές μεταναστών από την Ασία και την Αφρική.
Οι αναλύσεις των εκλογολόγων δείχνουν ότι το AFD κερδίζει ψήφους όχι μόνον από την συντηρητική δεξαμενή ψηφοφόρων (Χριστιανοδημοκράτες, Die Linke, ακροδεξιά μορφώματα κλπ.), αλλά και από την Σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους. Άλλωστε, έτσι εξηγείται και η ραγδαία άνοδός του, που αν δεν ανακοπεί θα το καταστήσει σύντομα κόμμα εξουσίας.
Η αιτία δεν είναι η υποτιθέμενη άνοδος του νεοναζισμού και του ρατσισμού, όπως λανθασμένα ή εσκεμμένα το παρουσιάζουν οι εκπρόσωποι των παραδοσιακών κομμάτων. Αλλά ο (άσχετος με την ακροδεξιά ή οποιαδήποτε ακραία ιδεολογία) διακομματικός πλέον φόβος των Γερμανών ότι, με τον σημερινό ρυθμό μετανάστευσης μουσουλμάνων στην Ευρώπη, σύντομα η ευρωπαϊκή ήπειρος θα υποστεί μόνιμη και ανεπανόρθωτη αλλοίωση του δημογραφικού και πολιτιστικού χαρακτήρα της. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι παραλλαγές αυτής της τάσης παρουσιάζονται σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, από την Νορβηγία μέχρι την Βουλγαρία.
Σε αυτήν την ανησυχία, η Μέρκελ δεν έδωσε πειστική απάντηση. Το μόνο της μέλημα ήταν να προασπίσει το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας, να μην υπονομευθεί από το μεταναστευτικό η μεταπολεμική κυρίαρχη γερμανική ιδεολογία και να μην κατηγορηθεί το γερμανικό κράτος για ρατσισμό. Ανησυχία εύλογη λόγω του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας, αλλά ξεπερασμένη πλέον από τις καταιγιστικές εξελίξεις. Και πάντως ανυπόστατη, αφού όσοι αντιτίθενται στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση δεν σημαίνει ότι ασπάζονται αυτομάτως και νεοναζιστικές αντιλήψεις.
Το παραδοσιακό γερμανικό πολιτικό σύστημα (Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες), όπως και ολόκληρο τα ευρωπαϊκό κατεστημένο, προσπαθεί, χωρίς επιτυχία, να υπονομεύσει την άνοδο του αντιμεταναστευτικού κινήματος, αποδίδοντάς του ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Αλλά αποφεύγει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στην ρίζα του, δηλαδή να εξαλείψει, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και την Ρωσσία, τον ακραίο ισλαμικό φονταμενταλισμό στην Εγγύς Ανατολή, και να χρηματοδοτήσει γενναία την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, ώστε να μείνουν οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών στην πατρίδα τους.
*Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης (δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο).
3 comments
Τόσο απλὸ ἦταν, λοιπόν ; «Να χρηματοδοτήσει γενναία την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, ώστε να μείνουν οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών στην πατρίδα τους.» Ὅπως, καλὴ ὥρα, χρηματοδότησε τὴν Ἑλλάδα καὶ εἴδαμε «οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη» ! Δὲν εἶναι ποτὲ τὰ χρήματα ποὺ λείπουν, ἀλλὰ ὁ κατάλληλος «δημογραφικὸς καὶ πολιτιστικὸς χαρακτήρας».
Ιστορικά οι διαφόρων ειδών πολιτικές “ενώσεις” έχουν κακό τέλος. Η Σοβιετική Ενωση διήρκεσε περίπου τρεις γενιές. Ας ελπίσουμε η Ευρωπαϊκή θα διαρκέσει περίπου το ίδιο. Είναι φανερό ότι ΕΕ = Γερμανία και η πολιτική της αποφασίζεται από την Μέρκελ της οποίας τα κίνητρα είναι μυστηριώδη. Πιο σημαντικό όμως είναι ότι η πολιτική του “καλωσορίσματος” μεταναστών άνευ ορίων, στοχεύει στην υποχρεωτική αναδιανομή τους στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ με προκαθορισμένα ποσοστά. Ίσως αυτή η πολιτική της προσποιητης φιλανθρωπίας επισπεύσει την αναπόφευκτη κατάρρευση της ανύπαρκτης “ένωσης”.
Συμφωνώ με τον αρθρογράφο ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η πολυμετανάστευση, είναι να εξαλειφθούν τα αίτια που την προκαλούν, ήτοι φτώχεια και πόλεμοι. Και αυτό ισχύει για όλον τον λεγόμενο τρίτο κόσμο και όχι μόνο για την Μ. Ανατολή.
Πιστεύω ότι ουδείς εγκαταλείπει ευχαρίστως την πατρίδα του, την εστία του, την οικογένειά του, εκτός κι αν είναι υποχρεωμένος. Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, π.χ. λιποταξία, φυγοδικία, απόδραση από φυλακές, αποστολή για εξισλαμισμό άλλων χωρών κλπ., αλλά αυτοί δεν είναι οι κύριοι λόγοι, που προκαλούν την μαζική φυγή, τον μαζικό ξεριζωμό από την πατρίδα σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Αν, λοιπόν, οι προηγμένες χώρες μπορούσαν να παράσχουν τεχνογνωσία και οικονομική βοήθεια απολύτως ελεγχομένη απ’ αυτές, ως προς την σωστή της χρήση, ίσως να μπορούσε να σταματήσει το φαινόμενο τής μετανάστευσης. Διαφορετικά, η δρακόντια φύλαξη των συνόρων και οι ανύψωση φρακτών, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι η επιβράδυνση τής ροής του μεταναστευτικού ποταμιού. Κανείς και με τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει την ροή του.
Το “έξοδο” για τις προηγμένες χώρες είναι ασφαλώς τεράστιο, αλλά τεράστιο θα είναι και το όφελος από την απαλλαγή τού εφιάλτη την προσφύγων/μεταναστών. Κάποτε πρέπει να γίνει μία δικαιοτέρα ανακατανομή τού πλούτου στον πλανήτη.