Wednesday 16 August 2023
Αντίβαρο
Δημήτρης Νατσιός Εκκλησία

Το Άγιο Φως και οι…μπαλαούρες

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς.

 Μπαλαούρας: τι ενδιαφέρον όνομα!! Και επειδή είμαστε λαός που μας αρέσει να παίζουμε -“αεί παίδες εισί οι Έλληνες”- ενίοτε με τα ονόματά μας και τα ετυμολογικά τους… γενέθλια, θα αναζητήσουμε τα λεκτικά…”γενοτόπια” του  “μπαλαούρα”. Εκ πρώτης όψεως συνίσταται, εκ των κάτωθι δύο συνθετικών: μπάλα + ούρα, γενική μπαλαούρας. Η μπάλα, ίσως παράγεται από το ρήμα πάλλω, που σημαίνει σείομαι, αναπηδώ, σκιρτώ – αλλά μάλλον είναι παρετυμολογία – ή από το ρήμα άλλομαι που σημαίνει πηδώ, εξού και άλμα. Τέλος πάντων το πρώτο συνθετικό δεν μας ενδιαφέρει και τόσο. Το δεύτερο επιφυλάσσει εκπλήξεις, απρόσμενες…

Το δεύτερο, λοιπόν,  συνθετικό “-ούρας” επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Να είναι από την ουρά, το οπίσθιον άκρον του κορμού των ζώων, όπως γράφουν τα παλιά, καλά λεξικά; Τότε ο τόνος θα ήταν στη λήγουσα οπότε θα λεγόταν ο… λεγάμενος “μπαλαουράς”. Το κρατάμε…

 Μήπως είναι λεκτικό λείψανο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μας παραπέμπει στα “ουρί”, τις ογδόντα και τόσες ωραίες παρθένες που αναμένουν τους  καλούς  μωαμεθανούς στον παράδεισο; Να ήταν, λοιπόν, “μπαλαουρίς” ή “μπαλαούρις”, δηλαδή ο σκιρτών από χαρά, αναλογιζόμενος το τι τον περιμένει μετά τον θάνατον; Πολύ πιθανόν!!

Προχωρούμε στις ετυμολογικές περιηγήσεις. Είπαμε, το όνομα προσφέρεται…

Υπάρχει ένα επιφώνημα το οποίο κυριαρχούσε τις παλαιότερες εποχές. Το “ούρρα”, που ταυτίζεται με το τωρινό “ζήτω”.

Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, οι ενθουσιώδεις όχλοι, οι ζητωκραυγαστές το επαναλάμβαναν εν χορώ, τρεις φορές: ούρρα, ούρρα, ούρρα!! Βεβαίως με την πάροδο του χρόνου λησμονήθηκε, διότι, προφανώς,  πολλάκις οι λόγοι των αγορητών-πολιτκών παρέπεμπαν  στο εκκρινόμενον εκ των νεφρών και συναθροιζόμενον εις την γνωστήν κύστιν, υγρόν. Μας προβληματίζουν και τα δύο “ρο” στην λέξη, αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί. Η τάση απλοποιήσεως της ζωής μας, δεν άφησε στο απυρόβλητο και την ταλαίπωρη γλώσσα μας. Θυμάμαι, κάποιος ευφυής μαθητής μου, που με αφόπλισε, όταν εγώ επέμενα ότι η λέξη “Αττική” γράφεται με δύο “ταυ”, λέγοντας μου ότι και με ένα “ταυ” πάλι Αττική είναι. Αν δεχτούμε την προαναφερόμενη ετυμολογική εξήγηση, τότε η λέξη σημαίνει κυριολεκτικώς “ζήτω ο αναπηδών, ο ασπαίρων, ο φρικιών”. ( Ο λεξικογράφος, Δημητράκος μας δίδει και αυτές τις ερμηνείες για το ρήμα πάλλω). Επιλέγω, εκ των τριών, το σπάνιο ρήμα ασπαίρω, που σημαίνει σπαρταρώ, τινάσσομαι σπασμωδικώς επειδή ταιριάζει με την αντίδραση του κ. Μπαλαούρα. Ασπαίρει, ενώπιον του Εσπερινού Φωτός του Κυρίου, φρίττει.

Συνεχίζουμε…

Έχουμε την αρχαία λέξη “ούρος”, αρσενικού γένους, με τρεις σημασίες:

Πρώτη: ούρος, που επέζησε στην φράση “ούριος άνεμος”, δηλαδή ο ευνοϊκός, ο επιτυχής.

Δεύτερη: ούρος, που σημαίνει φύλακας, φρουρός, επόπτης. Αυτή παράγεται από την λέξη ώρα, με “ψιλή” που σημαίνει φροντίδα, πρόνοια, εξού και θυρωρός. Από αυτό το “-ουρός” έχουμε λέξεις όπως ο κηπουρός, οικουρός (= o φυλάττων τον οίκο).

Τρίτη: ούρος, που σημαίνει άγριος βους, άγριο βόδι.

Προσωπικά θα επέλεγα την τρίτη σημασία για το όνομα “μπαλαούρας”. Οπότε μας βγαίνει μια πολύ παραστατική φράση. “Ο αναπηδών σαν άγριο βόδι”. Πολύ καλό!!

Μας έμειναν και άλλα δυο συνθετικά, ουδετέρου γένους αυτή την φορά, τα οποία εντόπισα στα λεξικά μας.

Το ούρον.

Το βρίσκουμε, εν πρώτοις, με την σημασία του ορίου, του συνόρου, του τέρματος.

Και η συχνόχρηστη δεύτερη, η οποία απαντάται συνήθως στον πληθυντικό αριθμό:  τα ούρα, το χύδην λεγόμενο κάτουρο.

(Θυμήθηκα κάτι. Η λέξη “κάτουρο” είναι κακόηχη. Όταν όμως την διαβάζεις σε κείμενα ανθρώπων που το σώμα τους ήταν γεμάτο πληγές για την ελευθερία της πατρίδας, που έγραφαν με το γιαταγάνι τους και όχι με την πένα, δακρύζεις. “Σταυρούς έχω κολλημένους εις το σώμα μου, όπου μου τους έδωσαν τα ντουφέκια των Τούρκων”, έλεγε για τα τραύματά του. Είναι του “τοκογλύφου” Μακρυγιάννη, όπως τον χαρακτήρισε κάποιος Αθανασιάδης, σύμβουλος του υπουργείου… απαιδείας. Τι να πει κανείς; “O καθείς την μύξα του για βούτυρο την έχει”). Κάποτε η Διοίκηση διορίζει τον Μακρυγιάννη “αρχηγό των Αθηναίων”. Τον πλησιάζει ο Γρόπιος (Gropius), πρόξενος της Αούστριας, και του λέει να δεχτεί τον “Γκόρδον”, τον Άγγλο, ως αρχηγό, διότι θα βάλει τα χρήματα. Απαντά ο πατριδοφύλακας στρατηγός: “Σύρε πες του, όποιος είναι αυτός οπού θα βαλει τα χρήματα, όχι αρχηγόν τον κάνω καμπούλι (= δέχομαι να γίνει), διά την αγάπη της πατρίδος μου, αλλά όπου κατουράγει να μου δίνει να πίνω εγώ το κάτουρο. Το κάνω αυτό και του το δίνω εγγράφως”. (Απομνημονεύματα, εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 483). Αυτά τω καιρώ εκείνω. Τω καιρώ ετούτω “οπού έγιναν καμπόσοι κόντηδες (και βουλευτές) οπού ήταν καντιποτένιοι”, πίνουν το αίμα της πατρίδας μας και λοιδορούν τα ιερά και τα όσιά της. Ο κάθε κρανιοκενής ιστοριογράφος του εθνομηδενισμού, ο κάθε μπαλαούρας αμολάει τις τιποτολογίες, τις…ουρολογίες του, γιατί ζει στην χώρα της ατιμωρησίας.

Ερώτηση: Γιατί δεν λένε τις παλαβομάρες τους και για το Ισλάμ; Όταν οι μωαμεθανοί αυτομαστιγώνονται και ρέει το αίμα στους δρόμους, δυστυχώς και της πατρίδας μας, γιατί δεν βγαίνουν οι όρνιθες της προόδου να καταδικάσουν το βάρβαρο έθιμο;

Τις ψευτοπαλληκαριές τους, οι σαπιοκοιλιές, που θα έλεγε και ο Καραισκάκης, τις περιορίζουν στα δικαιώματα των κίναιδων, στην προσβολή της Ορθοδοξίας, στο μάθημα των θρησκευτικών, στις παρελάσεις των εθνικών εορτών, στους ήρωες, στο Κρυφό Σχολειό, στο Άγιο Φως.

Ο κ. Μπαλαούρας και όλοι αυτοί που επιδίδονται σε γελοίους λεονταρισμούς ας βγάλει το σκασμό και ας πάει να ψηφίσει, με χέρια και ποδάρια, τα μνημόνια της ντροπής και της υποταγής, που κόβουν “σύρριζα” τις συντάξεις των γερόντων γονιών μας που έχυσαν ιδρώτα και αίμα για να στήσουν τούτη την πατρίδα.

Όταν προσβάλλουν την πίστη μας, την αγία Ορθοδοξία, προσβάλλονται “άπαντες σχεδόν οι Έλληνες, οι πραγματικοί αγωνισταί, οι κτίσαντες το ελληνικόν αυτό έθνος με λάσπη ζυμωμένην από τα αίματα των και με λίθους κτιρίου από τα κόκκαλά των, οι στρώσαντες το αιμοσταγές αυτό τραπέζι διά να το τρώγουν οι κηφήνες”. (Από σημείωση στα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, η οποία προέρχεται από το “φυλλάδιο της ιστορίας Ν. Κριεζώτου”).

Να κλείσω με κάτι όμορφο που διάβασα στα “Άπαντα” του Δ. Σολωμού. (εκδ. “Μέρμηγκας” σελ.131)

“Ως γνωστόν ο Σολωμός εθέλγετο από τα αυτοσχέδια ποιήματα του τυφλού Ζακύνθιου επαίτου Νικ. Κοκονδρή. Μίαν εσπέραν, ενώ ο ποιητής διήρχετο από ένα οινοπωλείον, βλέπει εκεί  άπειρον κόσμον προσεκτικόν. Σταματά. Ήτο μέσα ο επαίτης ραψωδός και διηγείτο την πυρκαϊάν που είχε συμβεί εις τα Ιεροσόλυμα. Ήτο η πρώτη φορά που ο Σολωμός την ήκουε. Μένει σιωπηλός και προσεκτικός. Αφού ο επαίτης ετελείωσεν, ο Σολωμός προχωρεί σοβαρός και παρακαλεί τον αυτοσχέδιον ποιητήν να επαναλάβη το ωραίον ποίημα, του οποίου εσώθη μόνο το ωραίο δίστιχο:

Ο άγιος τάφος του Χριστού, εκείνος δεν εκάει .

Εκεί που βγαίνει τ΄ Άγιο Φως, άλλη φωτιά δεν πάει.

Μόλις ετελείωσεν, ο Σολωμός συγκινημένος και με σοβαρότητα είπεν εις τον οινοπώλην: Κέρασε όλους, όσο κρασί πιούνε απόψε, είναι όλο δικό μου, έλα αύριο σπίτι να σε πληρώσω. Και έφυγε ενθουσιασμένος”.

Εκείνοι ήταν “αληθείς Ορθόδοξοι Έλληνες” όπως έλεγε ο Παπαδιαμάντης στην “Εξοχική Λαμπρή” του…

Καλή Ανάσταση, αδελφοί!!

 

15 comments

Γιώργος Μάτσος 12 April 2017 at 14:22

Καλή Ανάσταση κύριε Νατσιέ. Σας ευχαριστούμε για το άρθρο και για την όλη συμβολή σας στην αντίκρουση των Αντίχριστων.

Reply
Ανθίππη Μάρκου Φιαμού 13 April 2017 at 00:07

Μπαλαούρο λένε οι ναυτικοί τη φυλακή. Λέτε να έχει κάποια σχέση με τον λεγάμενο;

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 13 April 2017 at 07:12

Ἡ ἐτυμολογία, ἰδίως τῶν κυρίων ὀνομάτων, εἶναι πάντοτε παρακινδυνευμένη ἱστορία καὶ δίδει, ἐνίοτε, καὶ κωμικὰ ἀποτελέσματα. Ἐμένα ὁ Μάκης, στὸ ἐπώνυμο, μοῦ θυμίζει τὸν Ἐντουάρ Μπαλλαντύρ, πρωθυπουργό τῆς Γαλλία, γεννημένον στὴν Σμύρνη ἀπὸ οἰκογένεια καταγομένη ἀπὸ τὸ Ναχισεβὰν τῆς Ἀρμενίας, σήμερα μέρος τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν. Κατὰ τὴν ἄποψη Τούρκων ἐτυμολόγων (κάποιοι ἐκ τῶν ὁποίων ἰσχυρίσθηκαν ὅτι τὸ ὄνομα «Ὀμὲρ» εἶναι παραφθορὰ τοῦ «Ὅμηρος» !) τὸ ὄνομα προέρχεται ἀπὸ τὴν τουρκο-μογγολικὴ ρίζα ba’aour καὶ σημαίνει «γενναῖος».
Ἀλλά, βεβαίως, ἄλλο νὰ εἶναι κανεὶς παλληκάρι καὶ ἄλλο νὰ κάνῃ, ἁπλῶς, παλληκαρισμούς. Δηλαδὴ δὲν άποκλείεται νὰ ἔχῃ εἰρωνικὴ σημασία τὸ ἐπώνυμο, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τὸ ἐπώνυμο «ντερτιλῆς» για τοὺς ἐρωτύλους καὶ αἰσθηματίες. Γιὰ τὸν συγκεκριμένο Μάκη, ὑπάρχουν μαρτυρίες ἀπὸ τὴν σταδιοδρομία του ὡς ἐργατοπατέρος ἐργατῶν πολυτελείας (τραπεζοϋπαλλήλων) καὶ πέραν ἀπὸ τὴν ὑπόθεση τοῦ Ἁγίου Φωτός, ὅτι, πράγματι, ἡ είρωνικὴ ἐκδοχὴ τοῦ «γενναῖος» εἶναι ἡ πιθανωτέρα.
Διότι, ἀκόμη καὶ ἂν ὀ συγκεκριμένος πίστευε ὅτι τὸ Ἅγιον Φῶς εἶναι ἀγυρτεία, ὁ γνησίως γενναῖος θὰ ἐπέλεγε κάποιαν μεγαλυτέρα καὶ πιὸ βλαπτικὴ ἀγυρτεία, στὴν ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιτεθῇ. Γιὰ παράδειγμα στὴν ἰδέα ὅτι ἡ ἀπληστία καὶ ἡ ἁρπαγή, ἰδίως στὴν συντεχνιακή τους ἐκδοχή, μποροῦν νὰ βελτιώσουν τὶς συνθῆκες ζωῆς τῆς Ἑλλάδος …

Reply
Louis coutas, 13 April 2017 at 12:20

Δεν χρειαζόταν καθόλου το άρθρο αυτό. Ειναι περιττό και δεν συμβάλλει καθόλου στην κριτική για τα όσα λέγει και υποστηρίζει ο κύριος αυτός. Θα κρίνουμε δηλαδή κάποιον απο την ετυμολογία του επωνύμου του ή απο τον λόγο και τις πράξεις του; Ελάτε τώρα, γίνετε πιο σοβαροί, μιλήστε για το Άγιο Φως και οχι για την ςτυμολογία του Μπαλαοϋρα.

Reply
καροτακιας 13 April 2017 at 18:42

Πολιτιστικός Μαρξισμός: Η ιστορία της πολιτικής ορθότητας
16 Μαρτίου 2017
μαρξισμος, πολιτικη ορθοτητα, πολιτιστικος μαρξισμος, σχολη της φρανκφουρτης

Από τον Β παγκόσμιο πόλεμο και μετά και ειδικότερα τις τελευταίες δεκαετίες οι Ευρωπαϊκοί λαοί βιώνουν ένα καθεστώς πολιτιστικής τρομοκρατίας. Μια ιδιόμορφη αντιστροφή αξιών κυριάρχησε παντού. Ότι εθεωρείτο καλό, παραδοσιακές αξίες που ίσχυαν για αιώνες τώρα αναθεωρούνται η ακυρώνονται. Ήθη, έθιμα και θεσμοί που χρειάστηκαν αιώνες για να πάρουν μορφή, τώρα γελοιοποιούνται και ανατρέπονται κάτω από αυτή την ιδιότυπη πολιτιστική τρομοκρατία που έχει επιβληθεί στην Λευκή χριστιανική Ευρώπη. Ο Δυτικός πολιτισμός και η χριστιανική ηθική θεωρούνται το απόλυτο κακό. Ο Λευκός χριστιανός άνδρας της δύσης μισείται ως η εικόνα που ενσαρκώνει το απόλυτο κακό.

Κάθε κριτική σε αυτή την νέου τύπου ιερά εξέταση αντιμετωπίζεται με ψυχιατρικούς όρους. Όποιος αμφισβητεί τις καινοφανείς και αντιφυσικές αξίες της πολιτικής ορθότητας θεωρείται ομοφοβικός, ξενοφοβικός ρατσιστής, φασίστας…, ανάλογα την περίπτωση.
Κάθε τι το παραδοσιακό, κάθε τι που καθρεφτίζει τις αξίες του Δυτικού πολιτισμού πρέπει ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ. Αυτή είναι η πολιτική ορθότητα. Είναι ένας πολιτιστικός μαρξιστικός αυταρχισμός που έχει εκ των άνωθεν επιβληθεί στην Ευρώπη και που για να τον νικήσουμε πρέπει να βρούμε την άκρη του νήματος…

Πολιτιστικός Μαρξισμός
Η ιστορία του πολιτιστικού μαρξισμού πάει πίσω στα 1919. Η κλασική Μαρξιστική θεωρία ήθελε τους εργάτες έτοιμους να ξεσηκωθούν και να διώξουν τους αστούς με το που θα ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη. Οι εργάτες όμως, αντιθέτως με τις προβλέψεις του Μαρξ, συντάχθηκαν πίσω από τις σημαίες των χωρών τους και πολέμησαν στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Στα 1919 ο πόλεμος ήδη είχε τελειώσει και κομμουνιστική επανάσταση υπήρχε μόνο στην Ρωσία, μια χώρα καθυστερημένη και εκτός Μαρξιστικών προβλέψεων…

Αυτό ήταν κάτι που προβλημάτισε έντονα τους Μαρξιστές διανοούμενους. Δύο κυρίως από αυτούς ο Ιταλός Αντόνιο Γκράμσι και ο Ουγγροεβραίος Λούκατς σχημάτισαν την πεποίθηση ότι το κυριότερο εμπόδιο για να κατακτηθεί η εξουσία από την εργατική τάξη ήταν ο Δυτικός πολιτισμός και η χριστιανική θρησκεία. Για τον Γκράμσι η πορεία προς την εξουσία έπρεπε να είναι μια μακριά πορεία κατάκτησης της κοινωνίας εκ των έσω και άλωσης όλων των θεσμών της, μέσα από την εκπαίδευση κυρίως.

Ο Γκράμσι ήταν στην πραγματικότητα ο εισηγητής της θεωρίας του πολιτιστικού μαρξισμού. Ο Λούκατς όμως έβαλε πρώτος σε εφαρμογή τα σχέδια αυτά. Έγινε υπουργός πολιτισμού στην κομμουνιστική κυβέρνηση του Μπέλα Κούν στην Ουγγαρία και εφάρμοσε ένα σχέδιο απελευθέρωσης των σεξουαλικών ηθών μέσα από τα σχολεία. Οι Ούγγροι εργάτες όμως δεν βοήθησαν καθόλου τα σχέδια των μαρξιστών και ο Λούκατς κατέφυγε στην Γερμανία. Εκεί, στην Γερμανία, ο Λούκατς μαζί με κάποιον εκατομμυριούχο Γερμανοεβραίο ονόματι Weil δημιουργούν στην Φραγκφούρτη ένα Τhik tank, ένα ινστιτούτο κοινωνικών ερευνών, το οποίο έμελλε να γίνει γνωστό ως ”Η σχολή της Φρανκφούρτης”.

Η σχολή της Φρανκφούρτης
Το μεγάλο Μπαμ της σχολής γίνεται λίγα χρόνια αργότερα. Συγκεκριμένα από το 1930 και μέχρι το 1934, όπου ο Χίτλερ τους έδιωξε από την Γερμανία. Στα 1930 έρχεται στην σχολή κάποιος σκηνοθέτης ονόματι Χορκχάιμερ, αυτός φέρνει μαζί του τον φέρελπι Αντόρνο και τους Εριχ Φρόμ Βίλχεμ Ράιχ και Χέρμπερτ Μάρκούζε.
Το κοινό στοιχείο όλων ήταν η Ιουδαϊκή καταγωγή και η μαρξιστική κουλτούρα. Αυτοί είχαν την αντίληψη ότι έπρεπε ο Μαρξισμός να συνδυαστεί με τον φροϋδισμό για να επιτευχθεί η πλήρης κοινωνική απελευθέρωση.
Η σχολή της Φραγκφούρτης κάτω από την διεύθυνση του Χορκχάιμερ ήρθε σε σύγκρουση με παραδοσιακές αντιλήψεις της Μαρξιστικής σκέψης. Ο Χορκχάιμερ είπε ότι το πολιτιστικό εποικοδόμημα είναι ανεξάρτητο και πολύ πιο σημαντικό από ότι πίστευε ο Μάρξ και ότι στο μέλλον οι εργάτες δεν θα είναι αυτοί που θα κάνουν την επανάσταση.

Με τους Χορκχάιμερ, Αντόρνο Φρόμ και Μαρκούζε θεμελιώνεται η αρχική ιδέα του πολιτιστικού Μαρξισμού και μετασχηματίζεται σε θεωρία. Η θεωρία αυτή λέει ότι όπως οι εργάτες καταπιέζονται στον καπιταλισμό, έτσι όλοι οι άνθρωποι καταπιέζονται κάτω από τον χριστιανικό, πατριαρχικό πολιτισμό της Δύσης. Συνεπώς πρέπει να αποδομηθεί ο δυτικός πολιτισμός για να υπάρξει απελευθέρωση. Απελευθέρωση θρησκευτική, ηθική, σεξουαλική, κάθε είδους…
Χρόνια μετά γύρω στα μέσα του 60 τα κείμενα του Μαρκούζε διαβάζονταν από πανεπιστημιακούς καθηγητές μέχρι χίπηδες και όλα μιλούσαν για την περίφημη απελευθέρωση. Η αρχή είχε γίνει στην Φρανκφούρτη την δεκαετία του 30…

Η σχολή μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ μετά την εκδίωξη της από την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Με τον Αντόρνο στις ΗΠΑ έγινε προσπάθεια για πρώτη φορά στην ιστορία να καθοριστεί το πόσο φασίστας είναι κάποιος. Η κλίμακα f του Αντόρνο (f από το facism) ψυχιατρικοποιούσε ορισμένα παραδοσιακά χαρακτηριστικά.
Σήμερα όποιος διαφωνεί με την πολιτική ορθότητα είναι φασίστας…
Στις ΗΠΑ με τον Μαρκούζε πλέον επικεφαλής η σχολή απάντησε στο ερώτημα του ποιο θα είναι το επαναστατικό υποκείμενο του μέλλοντος. Ο Μαρκούζε ισχυρίστηκε ότι θα είναι ένας συνασπισμός όλων των ομάδων που καταπιέζονται από τον χριστιανικό πατριαρχικό πολιτισμό της Δύσης. Ένας συνασπισμός ομοφυλόφιλων, λεσβιών, Μαύρων, γυναικών και φοιτητών θα ξεθεμελίωνε εκ των έσω τον Δυτικό πολιτισμό. Αυτός ο συνασπισμός Μαύρων, ομοφυλόφιλων, γυναικών και φοιτητών υπήρξε και ο πυρήνας της εξέγερσης των φοιτητών της δεκαετίας του 60 και ο πυρήνας του κινήματος των χίπυς. Το Γούντστοκ έγινε κάτω από την επιρροή των «απελευθερωτικών» ιδεών του Μαρκούζε. Χιλιάδες κορμιά αναζήτησαν την απελευθέρωση από τα δεσμά της πατριαρχίας σε μια μαζική συνουσία. Το βιβλίο του Μαρκούζε «Έρως και πολιτισμός» πραγματευόταν την απελευθέρωση του μη παραγωγικού έρωτα και μιλούσε για «πολύμορφη διαστροφή». Σήμερα οι προστατευόμενοι της θολοκουλτούρας και των επαγγελματιών επαναστατών της πορτοκαλί Αριστεράς είναι ακριβώς αυτές οι ομάδες «θύματα», οι καταπιεσμένοι από τον ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, γκέι γυναίκες, Μαύροι κ.λ.π… το επαναστατικό υποκείμενο κατά Χέρμπερτ Μαρκούζε…

Από το Γούντστοκ και τις φοιτητικές εξεγέρσεις της δεκαετίας του 60 ξεπηδάει η Νέα Αριστερά. Είναι η πορτοκαλί Αριστερά που πλέον βάζει πρώτη προτεραιότητά της τα διάφορα ποικιλόχρωμά κοινωνικά κινήματα με αίτημα την απελευθέρωση (π.χ. γκέι) και θέτει σε δεύτερη μοίρα τα παραδοσιακά εργατικά αιτήματα.
Αυτή η Νέα Αριστερά δραστηριοποιείται και στην χώρα μας φυσικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα νεοταξικής Αριστεράς στην χώρα μας γιατί εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της μαγικής νεοταξικής εξίσωσης…

Η νεοταξική εξίσωση
Ελεύθερη οικονομία + πολιτιστικός μαρξισμός + πολιτική ορθότητα= Παγκοσμιοποίηση. Αυτή είναι η μαγική εξίσωση της Νέας τάξης. Με απλά λόγια η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η ιδεολογία του one world, είναι η ελεύθερη οικονομία (ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και χρήματος), ο πολιτιστικός Μαρξισμός όπως τον εισηγήθηκε η σχολή της Φρανκφούρτης και η πολιτική ορθότητα που εκφράζεται με την Νέα Αριστερά.
Από αυτήν την εξίσωση διαπιστώνει κανείς και το πως προέκυψε η ανίερη συμμαχία κάποιων «δεξιών» ή νεοσυντηρητικών με την Αριστερά. Ο κόσμος που δεν γνωρίζει την ιστορία του πολιτιστικού Μαρξισμού δεν μπορεί να κατανοήσει πως γίνεται φιλελεύθεροι Δεξιοί και Αριστεριστές να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις στα κοινωνικά ζητήματα, να μιλάνε και οι δύο για «ανοχή» και «πολυμορφία».
Η Δεξιά με την υλιστική-οικονομικιστική της αντίληψη, όπως έλεγε ο Αλλαίν ντε Μπενουά, οδήγησε από μόνη της τις δυτικές κοινωνίες στην αγκαλιά του Μαρξισμού, αφού πρώτα απομυθοποίησε κάθε παραδοσιακή αξία… Καμία αντίσταση δεν μπορεί να προβάλει η φιλελεύθερη Δεξιά στην επέλαση του πολιτιστικού μαρξισμού που έχει αλώσει τις Δυτικές κοινωνίες, γιατί δεν έχει το απαιτούμενο ιδεολογικό βάθος, αντιθέτως έχει αποκηρύξει τις παραδοσιακές αξίες έχει αποδεχτεί τους όρους ψυχιατρικοποίησης της πολιτικής, όπως τους εισήγαγε η σχολή της Φρανκφούρτης..

Αντίσταση και ανακατάληψη των δυτικών κοινωνιών…
Η φάμπρικα έχει στηθεί πολύ καλά από τους αιώνιους εχθρούς της Λευκής χριστιανικής Δύσης. Μέσω της θεωρίας του πολιτιστικού Μαρξισμού που εισηγήθηκε η σχολή της Φρανκφούρτη έβγαλαν τον Μαρξισμό από τα Εργοστάσια και τον έβαλαν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και αργότερα μέσω της βιομηχανίας του θεάματος κατέστησαν τις αντιφυσικές τους ιδεοληψίες κυρίαρχο δόγμα…
Η ανακατάληψη των πανεπιστημίων και των σχολείων με σκοπό την επανεκπαίδευση των κοινωνιών μας φαντάζει αδύνατη. Επίσης το ίδιο τιτάνιο έργο φαντάζει και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός μέσω εκλογών. Ίσως το μόνο που μπορεί να αποδώσει μακροπρόθεσμα είναι η δημιουργία παράλληλων θεσμών όπως το κίνημα του Home schooling στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει αποχωρισμό από τα επίσημα θεσμικά όργανα που είναι στα χέρια των πολιτιστικών Μαρξιστών.
Υπό αυτό το πρίσμα οι όποιες προσπάθειες για δημιουργία κρυφού σχολειού διάπλασης των παίδων η δημιουργίας ανοικτού εθνικού πανεπιστημίου από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα κρίνονται θετικές και είναι φυσικά αναμενόμενες οι αντιδράσεις Δεξιών και Αριστερών “δημοκρατών”…

Reply
Corrupted Soul 13 April 2017 at 20:36

“Άγιο” φως χαχαααχααχα. Και μόνο που το γράφω γελάω. Συνεχίστε να υποστηρίζετε τέτοιες γελοιότητες εσείς. Αν δεν υπήρχαν οι απανταχού θρησκόληπτοι θα βρισκόμασταν τώρα τεχνολογικά, έτη φωτός μακριά. Ο σκοταδισμός όμως δισεκατομμυρίων(δυστυχώς) προβάτων κρατάει πίσω όλη την ανθρωπότητα.

Reply
Δεξιός 13 April 2017 at 22:34

Συμφωνώ με τις περισσότερες από τις παρατηρήσεις του “καροτάκια” σχολιαστή. Πράγματι η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς δεν είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’60. Μάλιστα οι Νέες Δεξιές δυνάμεις που αναδύονται παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια αντιστρατεύονται ακριβώς αυτήν την ηγεμονία. Βεβαίως στο ρωμαίικο αυτή η ηγεμονία εμπλουτίζεται με όλα τα παρακμιακά χαρακτηριστικά μιας παλαιοκομμουνιστικής, ακόμη και σταλινικής, στις πιο περιθωριακές εκδοχές της, αντίληψης του μαρξιστικού υλισμού που έχει σαφώς ξεπεραστεί στις χώρες της προωθημένης Νέας Αριστεράς. Αλλά αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την μεταπολιτευτική ιστορική συγκυρία και με τον τρόπο που γαλουχήθηκαν οι ντόπιοι φορείς της Αριστερής σκέψης οι οποίοι στην πλειοψηφία τους αποτελούν ορφανά των ηττημένων του ελληνικού συμμοριτοπολέμου και βεβαίως κουβαλούν στον ψυχισμό τους όλα τα αφηγήματα εκείνης της φάσης ανάπτυξης της Αριστερής ιδεολογίας.
Θεωρώ ωστόσο πως εμάς τους αντι-κομμουνιστές (και επιμένω να χρησιμοποιώ αυτόν τον παραδοσιακό όρο της δεκαετίας του ’50 μολονότι αναφέρομαι σε εμάς τους αντιτιθέμενους στην ιδεολογική ηγεμονία της Νέας Αριστεράς της δεκαετίας του ’60) θα πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο ένα αμιγώς ελληνικό φαινόμενο που αυτό πράγματι δεν παρατηρείται πουθενά άλλου. Συγκεκριμένα, το πώς είναι δυνατόν άτομα όπως ο αρθρογράφος αλλά και οι όμοιοί του π.χ. στο μόρφωμα των ΑΝΕΛ (βλέπε Καραμανλή), μολονότι εκ πρώτης όψεως θα τους τοποθετούσαμε στην δική μας πλευρά, να έχουν στηρίξει, και μάλιστα με πάθος, τον πιο χαρακτηριστικό εκπρόσωπο αυτής της Νέας Αριστεράς, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ ! Πράγματι θυμάμαι όλους αυτούς να στηρίζουν με πάθος τους νεοκομμουνιστές στον αγώνα που έκαναν κατά της, οικονομικά φιλελεύθερης μεν αλλά σαφώς αντικομμουνιστικής, Κυβέρνησης Σαμαρά-Γεωργιάδη-Βορίδη. Ναι, ακόμα και αυτόν τον ίδιο “παραδοσιακό”, “ορθόδοξο” αρθρογράφο που εξανίσταται σήμερα με τις αντιλήψεις του…Μπαλαούρα! Βεβαίως αν εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα γραπτά του εκείνης της περιόδου θα διαπιστώσουμε πως περισσότερο τον ενοχλούσαν θέματα όπως η αξιολόγηση στα σχολεία, (και συγκεκριμένα στο δικό του σχολείο), ο ΕΝΦΙΑ, τα διόδια, και άλλα τέτοια ζητήματα υλικής φύσεως. Αλλά δεν δίσταζε να στηρίξει ακόμα και τους ομοϊδεάτες του Μαρκούζε προκειμένου να τα προωθήσει και σήμερα βεβαίως η διάψευση των προσδοκιών του σε αυτά τα ζητήματα είναι που τον πονάει περισσότερο και πολύ λιγότερο έως καθόλου οι… αντιλήψεις του Μπαλαούρα. Από την άλλη φυσικά, οι όμοιοί του, των ΑΝΕΛ (βλέπε Καραμανλή), που έχουν καλύψει τα δικά τους, υλικής φύσεως, προσωπικά ζητήματα δεν παραπονιούνται, φυσικά, για τίποτα.
Αυτό λοιπόν το φαινόμενο είναι αμιγώς ελληνικό. Παρακολουθώ, για παράδειγμα, την προεκλογική περίοδο στην Γαλλία και μολονότι πολλοί Δεξιοί είναι αντίθετοι με τον οικονομικό φιλελευθερισμό που προωθούν Δεξιοί σαν τον Fillon ωστόσο κανένας δεν διανοήθηκε ποτέ να στηρίξει έναν νεοκομμουνιστή σαν τον Mélenchon, ούτε, ακόμα χειρότερα, θεωρούν πως σοσιαλιστές σαν τον Macron που ασπάζονται τον οικονομικό φιλελευθερισμό, έχουν…”προδώσει τα οράματα της Αριστεράς” όπως λένε οι δικοί μας Καραμανλικοί “Δεξιοί” για τους σοσιαλιστές τύπου Σημίτη, ή για τον, μνημονιακό πλέον, ΣΥΡΙΖΑ! Επίσης, στις ΗΠΑ, τυχαίνει να παρακολουθώ εδώ και χρόνια ένα εξαιρετικό συντηρητικό site, το The American Conservative. Πολλοί αρθρογράφοι αυτής της ιστοσελίδας μολονότι είχαν εναντιωθεί σε απόψεις του Donald Trump κατά την διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου, ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε να στηρίξει τον νεοκομμουνιστή Bernie Sanders αντιθέτως τον αντιμετώπιζαν με την μεγαλύτερη δυνατή απέχθεια όπως είναι φυσιολογικό να κάνει ένας κανονικός Συντηρητικός αντι-κομμουνιστής υποστηρικτής της παραδοσιακής κοινωνικής συγκρότησης, απέναντι σε έναν ακροαριστερό.
Θεωρώ λοιπόν πως εμείς οι Δεξιοί αντι-κομμουνιστές θα πρέπει να ασχοληθούμε πρωτίστως με την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου και μάλιστα ίσως από εκεί να πρέπει να ξεκινήσουμε τον αγώνα εναντίον της Νέας Αριστεράς.

Reply
Κυριάκος Κατσιμάνης 14 April 2017 at 11:45

Για την πολιτική ορθότητα ως παράγοντα που οδηγεί σε «γάμου κοινωνία» τον άκρατο φιλελευθερισμό με τη Νέα Αριστερά, βλέπε τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://professors-phds.com/academics/books-of-academics/books-of-academics-2017/dr-katsimanis-books-2017/%ce%be%ce%b5%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%ad%ce%bf%ce%bd-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be%cf%8d-%ce%b1/

Reply
καροτακιας 14 April 2017 at 11:53

να και ενας δεξιος που ξερει να σκεφτεται και εχει ιδεολογικη καταρτηση….. πραγμα πολυ σπανιο….
αγαπητε δεξιε θα πρεπει να συμφωνησεις μαζι μου οτι η χαζονουδουλα της καρπαζιας αυτο το καραμαλικο εκτρωμα, αυτοςο σακος του μποξ που βλεπει αριστερο απο χιλιομετρα και τα κανει πανω του, κατεστρεψε τη δεξια παραταξη(σκοπιμως οχι μονο λογω βλακειας), οπως και το δικο μου πασοκ κατεστρεψε δυστυχως το βενιζελικο εθνικο κεντρο!
οι αριστεροι ρεπουσιοι μισελληνες εκαναν ΕΙΣΟΔΙΣΜΟ σε ολα τα κομματα ακομα και στο λαοσ-ισως το κανουν ακομα και στη χρυσαυγη στο μελλον….και εχουν την απολυτη εξουσια 43 χρονια τωρα.
πως θα αντιμετωπιστει η κοκκινη πανουκλα ο απολυτος εχθρος του ανθρωπου η πιο αρωστημενη θρησκεια που εμφανιστηκε ποτε στον πλανητη?
ολοι οι χριστιανοδεξιουληδες δεν εχουν ιδεα απο αυτα, τα περιφρονουν κιολας(ιδεολογικοπολιτικες συζητησεις) και κανουν και εκκληση στον εχθρο(τον αριστερο) για ενοτητα και για να ερθει μαζι τους!!!!!!!
μονη λυση εκτος νομου και ιδυωνυμο ο μπολσεβικισμος-αναρχοκομουνισμος οπως εκανε και ο μεγας βενιζελος και οπως λεει και σημερα μονο ο τζημερος δυστυχως…ουτε η χα τολμαει να το πει μιας και περιμενουν να παρουν ψηφους και απο τους αναρχοκομουνιστες οπως ειχε παρει ολους τους γερμανους κομουνιστες και ο πανιβλαξ αδολφον…..

11-3-1965, Γ.Παπανδρέου : “Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός του Έθνους και της Δημοκρατίας”
11-3-1965 κοινοποιείται στα σχολεία η αντικομμουνιστική Εγκύκλιος 1010 της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.Η εγκύκλιος έγραφε, ανάμεσα στα άλλα:

«Πανταχόθεν καταγγέλλεται ότι η Κομμουνιστική Νεολαία Λαμπράκη καταβάλλει μεγάλας προσπαθείας προσεταιρισμού μαθητών των Γυμνασίων.

Βεβαίως, εφ’ όσον διεπιστώθη ποσοστόν 12% οπαδών της ΕΔΑ κατά τας τελευταίας εκλογάς, ευνόητον είναι ότι θα υπάρχουν και μαθηταί εμποτισμένοι από τας οικογενείας των με αριστεράν ιδεολογίαν.

Και αυτούς βέβαια, κατά πρώτον λόγον, θα χρησιμοποιεί η Κομμουνιστική προπαγάνδα προς προσηλυτισμόν των Νέων.

Εφιστώ διά τούτο και πάλιν την προσοχήν όλων των Καθηγητών των Γυμνασίων και τους καθιστώ υπευθύνους διά πάσαν σχετικήν δραστηριότητα της Νεολαίας Λαμπράκη.

Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Τούτο πρέπει να καταστή συνείδησις της Νέας Γενιάς.

Ο εθνικός φρονηματισμός, καθώς και η ηθική και πολιτική αγωγή των μαθητών είναι η πρώτη αποστολή του Διδασκάλου. Και εις αυτήν οφείλουν να επιδοθούν.

Τα δικά μας ιδανικά είναι τα ιδανικά του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Εθνική και Πολιτική) και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΓΑΠΗ και ΘΥΣΙΑ. Αυτά είναι τα ιδεώδη μας και μ’ αυτά πρέπει να εμποτισθή η Νέα Γενεά, ΕΛΛΑΣ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αληθής Δημοκρατία.

Πάσα εκτροπή πρέπει να κολάζεται αυστηρότατα. Κι αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι όχι ανήκοντες, αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν εις την Εκπαίδευσιν.

Οσοι πιστεύουν εις τα Ιδεώδη των τα υπερασπίζουν. Και την υπεράσπισιν των ιδανικών μας και την έμπνευσιν της Νέας Γενεάς, έχει αναθέσει η Ελληνική Δημοκρατία εις τον Εκπαιδευτικόν κόσμον.

Γνωρίζω ότι έχουν μέχρι τούδε εκδοθή υπό του Υπουργείου Παιδείας πολλαί σχετικαί εγκύκλιοι. Αλλά επεθύμουν, λόγω της μεγάλης σοβαρότητος του θέματος, να επικοινωνήσω και εγώ προσωπικώς μεθ’ υμών.

Παρακαλώ όπως εις το τέλος εκάστου μηνός υποβάλλητε (Υπουργείον Παιδείας – Γραφείον Υπουργού) εμπιστευτικώς σχετικήν έκθεσιν».

Reply
Πατριώτης 14 April 2017 at 16:44

καροτάκια,

α) Όταν παραθέτεις ένα κείμενο, οφείλεις να δίνεις και την πηγή, άλλως θεωρείται κλεψίτυπο.

β) Τι σχέση έχει το κείμενο με το άρθρο; Συγγνώμη, δεν έχω τον καιρό να το διαβάσω όλο και μάλιστα προσεκτικά, αλλά απ’ όσο διάβασα, δεν είδα καμμία σχέση.

Βεβαίως και τα επόμενα σχόλια δεν έχουν σχέση με το άρθρο, πλην αυτού τού Corrupted Soul, το οποίο δεν λέει και πολλά.

Όσον αφορά στο άρθρο, το σχόλιο τού Louis coutas, 13 April 2017 at 12:20, με καλύπτει πλήρως.

Ο Δάσκαλος οφείλει να ασκήσει κριτική στα όσα λέει και ο Μπαλαούρος, διότι δεν τα λέει μόνον αυτός(*), και όχι να παίζει με τ’ όνομά του.

(*)Χρήστος Γιανναράς:

Θρησκευτικός Πρωτογονισμός

Αμφίστομος θρησκοληψία

“Περιττό να προστεθεί ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Eκκλησία, αλλά ούτε και με τη στοιχειώδη ανθρώπινη σοβαρότητα, τα καραγκιοζιλίκια των δήθεν εθίμων «πρώτης ανάστασης» το πρωί του Mεγάλου Σαββάτου. ΄H ο θρησκευτικός πρωτογονισμός του τακτού, κατά παραγγελίαν «θαύματος» της αφής του «αγίου φωτός» στα Iεροσόλυμα – η έκρηξη βίας και αλλοφροσύνης που συνοδεύει την ενστικτώδη ανάγκη για είδωλα.

Σε αυτό τον πρωτογονισμό το κρατικό Eλλαδιστάν αποδίδει τιμές «αρχηγού κράτους». Συμβολικότατα” (το τέλος από την δεύτερη επιφυλλίδα).

Αυτές οι τιμές «αρχηγού κράτους» συνιστούν, κατά την άποψή μου, τελεία διάσυρση τού όλου κακόγουστου και δυσεβούς, αν θέλετε, θεάματος. Πραγματική κατάντια! Πριν την δεκαετία τού ’80, οπότε το καθεστώς τού αλήστου μνήμης Παπανδρέου καθιέρωσε αυτά τα μασκαραλίκια, πώς κάναμε Ανάσταση, δηλαδή;

Reply
NF 14 April 2017 at 21:42

1. Aν καταλαβα καλα το σχολιο που διαβασα πριν, ο κ. Νατσιος ητο …..συνοδοιπορος των ΣΥΡΙΖΑίων επι Σαμαρα;

2. Το “Αγιο Φως” ειναι ΜΟΥΦΑ. Επιτελους να τελειωνει αυτη η ιστορια. Η δε εικονα του Στρατου να……παρουσιαζει οπλα στο Αγιο Φως οταν καταφθανει αεροπορικως απο την Ιερουσαλημ ειναι μεν κωμικη, αλλα μας εκθετει ως λαο.

Reply
Βησσάρης 17 April 2017 at 00:50

Κύριε Νατσιέ, το ύφος σας δεν αρμόζει σε δάσκαλο και χριστιανό. Έχετε μαθητές με χειρότερα ονόματα, τους κοροϊδεύετε;
Και είναι χριστιανική συμπεριφορά η κοροϊδία του ονόματος κάποιου;
Δυστυχώς μας απογοητεύετε.

Reply
Δημήτρης Νατσιός 17 April 2017 at 10:22

Δεν κοροϊδεύω αγαπητέ. Προσπαθώ με τρόπο αριστοφανικό θα έλεγα να ελέγξω τον “πειραστή” της Πίστης μας. Πολλές φορές άγιοι και Πατέρες εκφράστηκαν με χειρότερα λόγια για πολεμίους. Λυπάμαι που δεν το καταλάβατε και μην ανακατεύετε τους μαθητές μου. Αν δεν ήμουν χριστιανός θα εκφραζόμουν με πολύ χειρότερο τρόπο.
Δ.Νατσιός

Reply
καροτακιας 18 April 2017 at 16:01

αλλο ενα φοβερο αρθρο που δειχνει που το παει ο πολιτισμικος μαρξισμος
ολα εχουν σχεση και με τους μπαλαουρες…

«Πολιτική ορθότητα» και «ομοφοβία»

Η είδηση του θανάτου του αμερικανού ψυχολόγου Τζορτζ Γουάινμπεργκ απασχόλησε (σε σχετικό βαθμό) τα ΜΜΕ, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο «νονός» του «πολιτικά ορθού» όρου της «ομοφοβίας». Αναφερόμενος ο ίδιος για τους λόγους γέννησης του συγκεκριμένου όρου είχε δηλώσει ότι «Επινόησα τη λέξη ομοφοβία εννοώντας ότι αφορούσε μια φοβία για τους ομοφυλόφιλους. Ένα φόβο που φαινόταν να σχετίζεται με το φόβο της μόλυνσης, ένα φόβο για την υποτίμηση της οικογένειας. Ήταν ένας θρησκευτικός φόβος και είχε οδηγήσει σε μεγάλη βαρβαρότητα, όπως πάντα ο φόβος οδηγεί».

Από τον τρόπο αιτιολόγησης και μόνο της επινόησης του όρου «ομοφοβία» φαίνεται ξεκάθαρα το κενό στην θεωρία του εν λόγω ψυχολόγου. Ένας όρος, ο οποίος, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν έχει καμία επιστημονική βάση, καθώς δεν μπορεί να συγκριθεί με τις υπαρκτές φοβίες ορισμένων ανθρώπων για τα ύψη, τα φίδια, τα τρωκτικά, τις κατσαρίδες κ.τ.λ. Πιθανά αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να γεννήσει η ομοφυλοφιλία είναι η απέχθεια, η αηδία, η δυσφορία, ο θυμός, αλλά όχι ο φόβος. Θα μπορούσε, λοιπόν, ως δεύτερο συνθετικό στην λέξη «ομο» να προστεθεί μια από τις προαναφερθείσες λέξεις, όχι όμως αυτή του φόβου.

Φερόμενος σαν… κομπογιαννίτης και… αλμπάνης ο Γουάινμπεργκ όχι μόνο δεν πείστηκε για το ανύπαρκτο περιεχόμενο της θεωρίας του, αλλά αντεπιτέθηκε λέγοντας ότι η «ομοφοβία» είναι μια παράλογη φοβία. Το θράσος του, μάλιστα, έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να υποστηρίζει ότι ο συγκεκριμένος όρος θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στον επίσημο κατάλογο με τις ψυχικές διαταραχές(!), κάτι το οποίο βεβαίως και δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Και χρησιμοποιούμε την χρονική έκφραση «μέχρι σήμερα», καθώς τίποτα δεν αποκλείεται στην σημερινή εποχή της κυριαρχίας της «πολιτικής ορθότητας».

Από κάτι τέτοιους αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας «επιστήμονες» φτάσαμε πλέον σ’ ένα σημείο, που το περιεχόμενο της θεωρίας της «ομοφοβίας» έχει ξεχειλώσει (και ξεσαλώσει) σε απίστευτο βαθμό. Μια προέκτασή της είναι και η θεωρία της αποδόμησης, η οποία θέλει να καταργήσει την κλασική φυσική αντίληψη του κόσμου και φτάνει μέχρι του σημείου άρνησης της ύπαρξης των βιολογικών φύλων, καθώς σύμφωνα με το θεώρημα αυτό δεν υπάρχει κάτι φυσικό, αλλά όλα είναι ένα κοινωνικό, ιστορικό και εκπαιδευτικό κατασκεύασμα.

Σύμφωνα με την αντιφυσική αυτή θεώρηση, τα πάντα αποτελούν γέννημα της κοινωνικής ανάγκης για ρόλους και ταυτότητες, ενώ τα άτομα γεννιούνται «ουδέτερα»(!) και δεν τους επιτρέπεται το… δικαίωμα να επιλέξουν στην πορεία το φύλο τους! Οι «καθιερωμένες» (γι’ αυτούς) αντιλήψεις, οι οποίες συνδέουν τον πόλεμο, τον στρατό, το κυνήγι με το ανδρικό φύλο και την θηλυκότητα και την μητρότητα με το γυναικείο φύλο, πρέπει να καταργηθούν ως προϊόν καταπίεσης αιώνων. Ένα μικρό αγόρι δεν θα πρέπει να παίζει αποκλειστικά με ψεύτικα ξίφη ή να του αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά μπορεί να ντύνεται όπως τα κορίτσια και να παίζει κι αυτό με κούκλες… Να μην κατευθύνονται, δηλαδή, τα παιδιά με βάση το φύλο που τους έδωσε η Φύση, αλλά να αφήνονται «ελεύθερα» να επιλέξουν με τον καιρό την ερωτική τους ταυτότητα και επιλογή.

Πριν από μερικά χρόνια κάτι τέτοιες απόψεις θεωρούνταν απλώς ανεδαφικές και ευρισκόμενες στο πλαίσιο μιας, νοσηρού περιεχομένου, δομής επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα, είναι έτοιμες να επιβληθούν στο νομικό πλαίσιο και να επεκταθούν αργότερα στον εκπαιδευτικό τομέα.

Μέσα σ’ όλα αυτά είχαμε και την δημόσια εμφάνιση, για πρώτη φορά, ενός ομοφυλόφιλου αστυνομικού, ο οποίος είναι αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. – υπαστυνόμος Α’. Υπηρετεί ως αναπληρωτής τμηματάρχης στο Τμήμα Δίωξης Ρατσιστικής Βίας της Ασφάλειας Αττικής, με σαφές περιεχόμενο στο αντικείμενο ενασχόλησής του. Έχει ενδιαφέρον η αναφορά σε κάποιο «Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας» κατά την διάρκεια συνέντευξης που έδωσε πριν από λίγο καιρό στην «Καθημερινή». Αναφερόμενος στην μεγάλη απόκλιση που υπάρχει ανάμεσα στα στοιχεία που καταγράφει η ΕΛ.ΑΣ. και σ’ αυτά που δίνει η προαναφερθείσα οργάνωση διαβάζουμε τα εξής: «Το Δίκτυο δημιουργήθηκε το 2011, από την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του υπουργείου Δικαιοσύνης σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες». Ενώ αμέσως μετά ακολουθεί η… εξομολόγηση του ομοφυλόφιλου αστυνομικού: «Δεν έχει χτιστεί ακόμη ικανό κλίμα εμπιστοσύνης προς την ΕΛ.ΑΣ., παρότι συνεργαζόμαστε ήδη με την Color Youth, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, την πακιστανική κοινότητα της Αθήνας και το ΚΕΕΡΦΑ».

Reply
Kostas A. Dimopoulos 25 April 2017 at 22:03

Ροή σχολίων…και φυσικά οι εκτός τόπου και χρόνου κομπλεξικοί (θαυμαστές των απανταχού μπαλαουραίων) με τα ατυχή σχόλιά τους για το Άγιο Φως…..Ανάθεμά με αν θα υποστήριζαν με τέτοια θέρμη την γυναίκα τους….ή και την ίδια τους τη μάνα….

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.