Η «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσυφοπεδίου (2/2008) από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης (ΗΠΑ, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Γερμανία) άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για μονομερείς αναγνωρίσεις (Ρωσία) «εθνικής κυριαρχίας» (Οσετία, Αμπχαζία) σε διάφορες γωνιές του κόσμου. Το Διεθνές Δίκαιο εφαρμόζεται (ή ακυρώνεται) με βάση τα στρατηγικά συμφέροντα των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας…(!).
Επιβεβαιώνεται – ακόμη μία φορά – ότι το Διεθνές Δίκαιο αποτελεί σύνολο κανόνων και εφαρμόζεται για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα… μέχρι τη στιγμή που τα συμφέροντα αυτά κρίνουν ότι εξυπηρετούνται με τη κατάργηση – παράβαση του Διεθνούς δικαίου.
Ο ρεαλισμός στις διεθνείς σχέσεις αποτελεί το μοναδικό κριτήριο λήψης αποφάσεων των κρατών. Τα μικρά κράτη οφείλουν να εκμεταλλεύονται τέτοια «κενά δικαίου» για να προωθούν τα συμφέροντα τους.
Ένα παράδειγμα: H Toυρκία δεν αναγνωρίζει τη βασική αρχή αυτοδιάθεσης των λαών για τους Κούρδους αλλά έσπευσε αμέσως να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Η αντιφατική της επιλογή βασίζεται στη λογική ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου είναι πλέον μία πραγματικότητα και οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία για διείσδυση στα Βαλκάνια. Παράλληλα απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε δυνατότητα αυτονομίας των Κούρδων της Τουρκίας.
Αντίθετα η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο διότι θεωρεί ότι θα χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα από τους Τουρκοκύπριους και ίσως απειλήσει και την υπόσταση της FYROM. (Ακόμα και ο Γκρουέφσκι αναγνώρισε τα διαβατήρια του Κοσόβου).
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι εφόσον οι μεγάλες δυνάμεις προκαλούν «μοναδικά κενά δικαίου» (χωρίς γενική εφαρμογή σε άλλες περιοχές του πλανήτη) με βάση τα συμφέροντα τους η Ελλάδα οφείλει να κερδίζει χώρους επιρροής και να αξιοποιεί ευκαιρίες διείσδυσης ανά πάσα στιγμή.
Η Ελλάδα θα πρέπει άμεσα να αναγνωρίσει το Κόσοβο και την Οσετία, Αμπχαζία (εφόσον δεν ενσωματωθούν στην Ρωσική Ομοσπονδία). Η Τουρκία έχει προχωρήσει ακόμα ένα βήμα: Χρηματοδοτεί και την ίδρυση Πανεπιστημίου στην Πρίστινα!
Αφού πλέον το διεθνές δίκαιο εφαρμόζεται κατά το δοκούν, το επιχείρημα «και τι θα γίνει με την Κύπρο» παύει να ισχύει. Αν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων δεν ευνοούν την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» αυτή δεν πρόκειται να γίνει.
Οι ηγεσίες που άργησαν να αποδεχτούν την νέα πραγματικότητα βρέθηκαν σε δυσμενή θέση.
Παράδειγμα: Όταν ο Ελ. Βενιζέλος έστελνε στρατιωτικές δυνάμεις για να καταστείλουν το κίνημα των Μπολσεβίκων στην Επαναστατική Ρωσία, ο Μουσταφά Κεμάλ είχε αποδεχτεί την Σοβιετική πραγματικότητα και «έκλεινε» συμφωνίες για αγορά πολεμικού υλικού και οριστική διευθέτηση συνοριακών διαφορών στον Καύκασο. Τα αποτελέσματα είναι σε όλους μας γνωστά…
Ερευνητής: Σύγχρονη Τουρκία, Τουρκική Διασπορά, Σχέσεις Τουρκίας – Μουσουλμανικού Κόσμου
.