Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Στην Κύπρο επειδή έχουμε ακόμα κατεχόμενα, η στρατηγική αναδίπλωση του Ελληνισμού δεν μπορεί να βασιστεί μόνο και μόνο στα δεδομένα της κυπριακής ΑΟΖ, πρέπει να περάσει το μήνυμα της αλλαγής φάσης σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι είναι σημαντικό να υπάρχουν πράξεις στα κατεχόμενα γιατί κανείς άλλος από εμάς δεν θα αναστηλώσει τα κοιμητήρια, δεν θα προστατέψει της εκκλησίες, δεν θα αναζητήσει τους αγνοούμενους, δεν θα βρεθεί μαζί με τους εγκλωβισμένους.
Όλες αυτές οι πράξεις και άλλες βέβαια είναι σημαντικές για να δούμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα εσωτερικά. Διότι η αναδίπλωση δεν χρειάζεται μόνο τις αλλαγές σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε κοινοτικό επίπεδο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να εγκαταλείψουμε την Κερύνεια χωρίς να την προστατεύουμε από πράξεις βαρβαρότητας οι οποίες εκ φύσης είναι μη αναστρέψιμες κινήσεις.
Δεν υπάρχει λόγος επίσης να αφήσουμε να μετατραπούν εκκλησίες σε τζαμιά. Το πρόβλημα είναι ότι όσοι μιλούν για κατεχόμενα ενώ δεν έχουν πάει ποτέ να δουν τους δικούς μας, την πραγματικότητα τους, και δεν έχουν εκτελέσει αποστολές, απλώς μας καθυστερούν στη διαδικασία απελευθέρωσης που έχει αρχίσει για γεωπολιτικούς λόγους.
Διότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία και την αξία της φυσικής παρουσίας σε μια περιοχή. Διότι αυτός που δεν είναι έτοιμος να παλέψει για τα δικαιώματα του, πρέπει να ξέρει ότι κανένα δεν θα του δοθεί.
Η Κερύνεια είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα διαχρονικής αντίστασης. Πρέπει όμως ν’ αποτελέσει και το παράδειγμα της έμπρακτης αναδίπλωσης του Ελληνισμού.