«…Πέραν ἐξ’ ἄλλου ἀπό τό Αἰγαῖο, τούς ἴδιους στρατηγικούς στόχους ὑπηρετεῖ ἡ τουρκική πολιτική καί στή Θράκη ὅπου, πολύ φοβοῦµαι, θά ἑστιαστεῖ µελλοντικά ἡ Ε/Τ ἀντιπαράθεση, ὅπως ἀπό πολλά χρόνια προσωπικά ὑποστηρίζω. Θυµᾶµαι ὅτι εἶχα ἐπισηµάνει τίς δυσοίωνες σχετικές προοπτικές στόν γ.γ. τοῦ ΝΑΤΟ Μ. Βέρνερ ἤδη ἀπό τό 1989 καί ὁ συνοµιλητής µου εἶχε πραγµατικά ἐντυπωσιασθεῖ ἀλλά δέν θέλησε, φυσικά, νά παραδεχθεῖ ὅτι θά ἦταν ποτέ δυνατόν νά πάρει τέτοιες διαστάσεις ἡ τουρκική ἀδηφαγία ἤ – γιά νά µήν τά ρίχνουµε ὅλα στούς Τούρκους – ἡ συµµαχική ἀνεκτικότητα. Καί ὅµως, χάρις καί στίς διεθνεῖς ἐξελίξεις γενικότερα καί στά Βαλκάνια εἰδικότερα – βλέπε καί Κοσσυφοπέδιο – καί µέ τό προσχηµατικό ἐπιχείρηµα τῆς προστασίας µειονοτικῶν δικαιωµάτων ὁµοεθνοῦς καί ὁµόθρησκου στοιχείου, πού ἠχεῖ συµπαθῶς στά ὦτα τῆς σύγχρονης διεθνοῦς κοινότητος, ἡ Τουρκία προωθεῖ συστηµατικά πλέον ἐπεκτατική καί διεκδικητική πολιτική στή Θράκη πού ἄν δέν ἀντιµετωπισθεῖ ἔγκαιρα καί ἀποτελεσµατικά, ἐνδέχεται νά καταλήξει σέ πολύ ὠµότερη ἐκδήλωση τουρκικῆς ἁρπακτικότητας…»

Πρόκειται γιά ἀπόσπασµα τῆς εἰσήγησης τοῦ πρέσβυ ε.τ. Χρήστου Ζαχαράκη, στήν παρουσίαση τοῦ ἐξαίρετου βιβλίου τοῦ πρ. ὑπουργοῦ Ἀναστάση Πεπονῆ “ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ” (Παλαιά Βουλή, 19/5/08).

Τό ἐπιλέξαµε γιατί εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό δεῖγµα τοῦ κλίµατος πού ἔχει διαµορφωθεῖ στήν Ἀθήνα, ἀπότοκο κάποιων φηµῶν πού ἔφτασαν καί στά δικά µας τ’ αὐτιά. Ἐπειδή λοιπόν πολλοί φίλοι, ἄνθρωποι σοβαροί καί καλοπροαίρετοι, ἐπικοινώνησαν µαζί µας γιά νά πληροφορηθοῦν τή γνώµη µας, καί ἴσως ἄλλοι νά τήν ἀναµένουν ἐπίσης, σπεύδουµε νά διευκρινίσουµε ὅτι:

Α) Πέρα ἀπό µία αὐξηµένη κινητικότητα τῶν προξενικῶν ἐγκάθετων καί πρωτοβουλιῶν δέν ἔχει ὑποπέσει στήν ἀντίληψή µας κάτι παραπάνω (χωρίς βέβαια αὐτό νά σηµαίνει ὅτι ἀποκλείουµε τό νά ὑπάρχει). Ἡ δυναµική βέβαια εἶναι δεδοµένη καί οἱ κακοί συσχετισµοί δυνάµων παραµένουν.

Β) Τό πρόβληµα εἶναι πώς, δυστυχῶς, ἡ Τουρκία ἔχει ὄντως τή δυνατότητα νά µᾶς ἀνακατέψει ἄσχηµα ὅταν θά τό θελήσει (τό γράφουµε ἀπό χρόνια ἐµεῖς στόν «Α», ἀλλά µόλις τώρα ἄρχισαν κάποια µυαλά νά καθαρίζουν ἀπό τά κατακάθια τῆς τουρκολαγνικῆς προπαγάνδας τοῦ ψευτοεκσυγχρονισµοῦ καί τοῦ ἀντιεθνικισµοῦ). Τό ζήτηµα εἶναι ἄν τό θέλει τώρα, δηλαδή ἄν τήν συµφέρει ἡ συγκυρία. Ἐµεῖς δέν βλέπουµε νά συµβαίνει κάτι τέτοιο.

Γ) Δέν λέω, πρέπει νά ἑτοιµαζόµαστε γιά κάθε ἐνδεχόµενο. Ὅµως πρῶτον δέν πρέπει νά τήν πάθουµε ὅπως ὁ βοσκός µέ τόν λῦκο – ἤ ἡ Αὐστρία µέ τόν Χίτλερ – καί δεύτερον δέν πρέπει νά µᾶς καθησυχάζει ἡ ἀποφυγή τῶν χειρότερων. Τά πράγµατα δέν εἶναι καλά οὕτως ἤ ἄλλως καί φταῖµε πρῶτα ἀπ’ ὅλους ἐµεῖς οἱ ἴδιοι. Νά ξυπνήσουµε πρίν ἐπιβεβαιωθοῦν τά πιό µαῦρα σενάρια. καί ἀντί νά µᾶς ἀδρανοποιοῦν οἱ φῆµες, ὥστε νά καταλήγουµε νά τίς ἐπιβεβαιώνουµε, πρέπει νά µᾶς κινητοποιοῦν ἀκόµη περισσότερο. Μποροῦν, ἄς ποῦµε νά µελετηθοῦν οἱ ποικίλες πλευρές τοῦ ζητήµατος, νά προγραµµατισθοῦν στοχευµένες δράσεις, νά πλησιάσει ὁ προϋπολογισµός τοῦ τοπικοῦ γραφείου τοῦ ΥΠΕΞ ἐκεῖνον τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου τῆς Κοµοτηνῆς; Ἄν ὄχι…

 

[Ἀντιφωνητής 28 ΜΑΙΟΥ 2008].