Ναπολέων Λιναρδάτος
Μετά την ανακοίνωση της απαράδεκτης απόφασης για τον “Γέροντα Παστίτσιο” περίμενα τις πρώτες αναφορές στο Ιράν. Αυτά τα 2 ή 3 δευτερόλεπτα θα φάνηκαν ως μια αιωνιότητα για αυτούς που εναγωνίως περιμένουν τις πεφωτισμένες συνειδήσεις αυτού του τόπου να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για την δικαστική απόφαση.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση όλα αυτά τα χρόνια είναι η εμμονή στο Ιράν, ενώ υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα λογοκρισίας στην δική μας ήπειρο. Για παράδειγμα υπάρχει η περίπτωση της Elisabeth Sabaditsch-Wolff που καταδικάστηκε από δικαστήριο της Αυστρίας για το έγκλημα της δυσφήμισης των διδασκαλιών μια αναγνωρισμένης θρησκείας. Όπως είχα γράψει τον καιρό της δίκης: Στην υπόθεση επειδή το δικαστήριο δεν μπορούσε να βρει στοιχεία ενοχής περί ρητορικής μίσους για την Wolff στο τέλος η δικαστής πρόσθεσε την κατηγορία της δυσφήμισης των διδασκαλιών μιας αναγνωρισμένης από το κράτος θρησκείας. Εδώ να σημειώσουμε ότι η δυσφήμιση προήλθε όταν η Wolff απλά ανέφερε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα και στις παρουσιάσεις της διάβασε από βιβλία και πηγές της συγκεκριμένης θρησκείας. Ούτε το δικαστήριο, ούτε και ο εισαγγελέας την κατηγόρησαν ότι οτιδήποτε είχε πει ήταν αναληθές.
Υπάρχει και η περίπτωση των Άγγλων πολιτών που έγραψαν αρνητικά σχόλια για το Ισλάμ στο Facebook και το Twitter μετά την δολοφονία πεζοναύτη από ισλαμιστές στο Λονδίνο. Τότε η αστυνομία εισέβαλε σε διαμερίσματα τα άγρια ξημερώματα για να κάνει συλλήψεις για έκφραση απαγορευμένων σκέψεων. Ή, πάρτε το πιο πρόσφατο παράδειγμα της «ιρανικής καταγωγής εικαστικού από τη Δανία [που] καταδικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κοπεγχάγης για δηλώσεις που έκανε κατά των μουσουλμάνων ανδρών. Η Firoozeh Bazrafkan χρεώθηκε με ρατσισμό, επειδή σε σχόλιο της στην εφημερίδα Jyllands-Posten το Δεκέμβριο του 2011, ανέφερε ότι ήταν «πολύ πεπεισμένη ότι οι μουσουλμάνοι άνδρες σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν το Ισλάμ για να δικαιολογήσουν τη βία τους κατά των γυναικών και των παιδιών”. «Αυτό είναι, κατά την άποψή μου, το αποτέλεσμα ενός ελαττωματικού και απάνθρωπου πολιτισμού και μιας απάνθρωπης θρησκείας, της οποίας το βιβλίο, το Κοράνι, είναι πιο ανήθικο, λυπηρό και τρελό από το συνδυασμό των ιερών βιβλίων των δύο άλλων παγκόσμιων θρησκειών “» (Lifo, 11/2013)
Αντί να λέμε «γίναμε Ιράν» γιατί δεν λέμε γίναμε Δανία, ή Αγγλία ή Αυστρία; Αν υπάρχει μια ήπειρος όπου οι νόμοι λογοκρισίας πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο αυτή είναι η Ευρώπη. Στην περίπτωση του “Γέροντα Παστίτσιου” η μήνυση έγινε από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά. Αυτό ήταν φυσικό αφού ο κ. Παππάς ως φασίστας θεωρεί ότι το κράτος πρέπει να τιμωρεί απόψεις που ίδιος θεωρεί απαράδεκτες. Ο “Γέροντας Παστίτσιος” είχε την συμπαράσταση της αριστεράς που πιστεύει ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να σατιρίζουν ότι η αριστερά θεωρεί άξιο σάτιρας – αλλά όχι οτιδήποτε άλλο. Φασίστες και αριστεροί πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να λογοκρίνουν απόψεις που δεν τους είναι αρεστές. Τίποτα καινούργιο εδώ.
Το πρόβλημα είναι με τους εν Ελλάδι “φιλελεύθερους”. Η βασική αρχή του φιλελευθερισμού είναι ότι ο συμπολίτης σου δεν είναι ιδιοκτησία σου. Έτσι μεταξύ άλλων δικαιωμάτων, μπορεί κάποιος να έχει και απόψεις τις οποίες εσύ κρίνεις ως απεχθείς, γελοίες, λανθασμένες και επικίνδυνες. Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα παραπάνω, είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πως για ορισμένες υποθέσεις λογοκρισίας οι Έλληνες φιλελεύθεροι αγρίως εξεγείρονται, ενώ για άλλες απλά σιωπούν. Τι είναι αυτό που από τη μια επιβάλει δεκάδες αναρτήσεις, σχόλια και άρθρα για την περίπτωση Παστίτσιου, αλλά από την άλλη η «άκρα του τάφου σιωπή» για την περίπτωση του “αντιρατσιστικού” νόμου λογοκρισίας;
Από την επανάσταση και μετά το ελληνικό έθνος πάσχει από δύο δεινά. Το πρώτο είναι ότι μπορεί μόνο να αντιγράφει. Το δεύτερο είναι ότι μπορεί να κάνει μόνο κακές αντιγραφές. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του φιλελευθερισμού. Έτσι στην Ελλάδα έχει επικρατήσει μια νηπιακή αντίληψη για το τι επιτάσσει αυτή η ιδεολογία. Κάτι σαν φτωχοί Βαλκάνιοι ιθαγενείς, οι εγχώριοι φιλελεύθεροι, καταλαβαίνουν τον φιλελευθερισμό και γενικότερα αυτό που λέμε Ευρώπη μέσα από κάποιες προσωπικότητες που είναι σε θέσεις εξουσίας ή επιρροής. Είναι μια ας πούμε πρωτόγονη κατανόηση της πολιτικής μέσα από πρόσωπα και όχι ως αξιολόγηση αρχών, αξιών και θεσμών. Έτσι ο φιλελευθερισμός δεν είναι μια ιδεολογία με συγκεκριμένες αρχές και αξίες, αλλά είναι ότι λέει ο Όλι Ρεν. Ευρώπη δεν είναι η ιστορία και οι παραδόσεις που δημιούργησαν έναν πολιτισμό ελευθερίας, αλλά είναι το γραφειοκρατικό υπερκράτος των Βρυξελλών.
Μακάρι κάποτε να χάσουμε αυτή την ψύχωση του Βαλκάνιου ιθαγενή και να αρχίσουμε να βλέπουμε τους άλλους στις κανονικές, ανθρώπινες τους διαστάσεις. Ίσως τότε, και αποκτώντας περισσότερη ωριμότητα, να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε την αξία και την αναγκαιότητα αρχών όπως το: ο συμπολίτης σου δεν είναι ιδιοκτησία σου.
9 comments
Απαράδεκτος είσαι και φαίνεσαι! Προβλέπει ο νόμος την τιμωρία όσων καθυβρίζουν τις γνωστές θρησκείες ή όχι; Ναι, την προβλέπει. Συνεπώς, τι θα πρέπει να γίνει; Να παραβεί το δικαστήριο τον νόμο, επειδή σου αρέσει εσένα; Σ’ αυτή τη χώρα ο κάθε άσχετος σχολιάζει από τον καναπέ του πράγματα για τα οποία δεν έχει ιδέα! Μεγάλη κατάντια! Μόνο η μετανάστευση θα ήταν λύση, αλλά έλα που δεν μπορούμε όλοι να μεταναστεύσουμε!
Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από συνήγορο υπεράσπισης και πολύ περισσότερο από ανθρώπινα δικαστήρια. Η πίστη μας είναι αγάπη και συγχώρεση o Θεός ἀγάπη ἐστί. Αντιπαλότητες και αντεκδικήσεις δεν αρμόζουν στην εκκλησία μας.
Από τη στιγμή όμως που έγινε μήνυση το δικαστήριο όφειλε να ενεργήσει βάσει του νόμου. Θεωρώ παράλογους του ισχυρισμούς ορισμένων πως ήταν μια λάθος απόφαση και πως πρόκειται για συντηρητικό νόμο όταν οι ίδιοι έχουν επικαλεσθεί πολλές φορές τον εν λόγω νόμο για την τιμωρία υβριστών άλλων θρησκειών. Μάλλον αυτό που ενόχλησε είναι πως ο νόμος εφαρμόστηκε αυτή την φορά για να προστατέψει τον χριστιανισμό, σε αυτό το θέμα θα αναφερθώ και παρακάτω.
Τώρα όσο αναφορά την χρυσή αυγή. Η μήνυση αλλά και η στάση της Χ.Α πολύ μακριά βρίσκονται από την αλήθεια της εκκλησία και είναι καταφανές πως δεν θίχτηκαν ξαφνικά τα θρησκευτικά τους αισθήματα. Θυμίζω πως υπάρχει βουλευτής στο κόμμα (Καιάδας) που καθυβρίζει σε τραγούδια του τον Χριστό και την Παναγία. Άλλος είναι ο σκοπός αυτών των ενεργειών, η ψηφοθηρία! Οι μέθοδοι της Χ.Α είναι λίγο πολύ γνωστές, με το παραπάνω περιστατικό όμως αναδεικνύεται η φαυλότητα και η υποκρισία των αριστερών και των φιλελευθέρων όπως εύστοχα επισημαίνει και ο αρθρογράφος.
Σε γενικές γραμμές ο ορισμός του ρατσισμού είναι η στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών, φυλετικών ή θρησκευτικών ομάδων και η εξύβριση σημαντικών προσώπων ή συμβόλων των ομάδων αυτών. Μπροστάρηδες κατά του ρατσισμού αυτοπαρουσιάζονται τόσο καιρό οι προαναφερθέντες, οι οποίοι υπεραμύνονταν το δικαίωμα του καθενός στον αυτοπροσδιορισμό και καταδικάζουν την καθύβριση θρησκευτικών συμβόλων.
Τόσο χρόνια χαρακτηρίζουν ως φασίστα και ζητούν την τιμωρία όποιου με οποιοδήποτε τρόπο προσέβαλε κάποια θρησκεία (και καλά κάνανε). Στην προκειμένη περίπτωση όμως συντάσσονται αμφότεροι στο πλευρό του υβριστή ο οποίος με ένα ευτελές και κακόγουστο χιούμορ πεζοδρομίου υποτίθεται ότι σατιρίζει την θρησκοληψία στη χώρα μας. Αν ένα παρόμοιος “σατυρικός” ισότοπος «σατίριζε» μαύρους, ομοφυλόφιλους ή εβραίους θα ήταν αποδεκτός από τους εν λόγω κυρίους και ο συγγραφέας του θα τους φαινόταν συμπαθής;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σύμφωνα με τους , όλοι οι θιγόμενοι έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν εκτός, ……αν είναι χριστιανοί. Στη σημερινή Ελλάδα, ο κάθε κομπλεξικός, που από μειονεξία ή αμορφωσιά πουλάει αθεϊσμό αναδεικνύεται άξιος προσοχής! «Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιπασμένο άνθρωπο που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του και ρεμπεύεται κιόλας γι΄ αυτό το κατόρθωμα» Φώτης Κόντογλου.
Ερωτήσεις προς κ. Λιναρδάτο:
1) Θα σου άρεσε να υπήρχε σάιτ με μονταρισμένη φωτογραφία σου, όπου στο πρόσωπό σου να υπήρχε π.χ. ένα λεμονάτο μοσχάρι; Υποθέτω όχι.
2) Θα σου άρεσε το σάιτ να λεγόταν π.χ. “ο κ. Λεμονάτος”; Υποθέτω όχι.
3) Από πότε έγινε “φιλελευθερισμός” το να κοροιδεύεις και να χλευάζεις, εμφανέστατα, πρόσωπα, θεσμούς, θρησκευτικά πιστεύω;
Βέβαια ίσως να ήταν προτιμότερο σε περιπτώσεις τύπου “παστίτσιου” αντί να γίνονται διώξεις και δικαστήρια, τα οποία δίνουν και αξία στον όποιον ανεγκέφαλο προβαίνει σε αυτού του είδους τις “σάτυρες”, απλά η υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος με τον αρμόδιο εισαγγελέα να προβαίνει σε κλείσιμο των εν λόγω ιστοτόπων. Αυτό μάλλον θα αρκούσε.
Υ.Γ.
Αλήθεια γιατί όπου γράφεις “παστίτσιος” το βάζεις “Παστίτσιος” με κεφαλαίο λες και πρόκειται για κανονικό πρόσωπο;
Βλέπεις ότι ο τύπος πέτυχε τον στόχο του να σου συνδέσει υποσυνείδητα το πρόσωπο του γέροντα Παΐσιου με το συγκεκριμένο φαγητό;
Βλέπεις ότι τα πράγματα δεν είναι τελικά τόσο “αθώα” και “παιδιάστικα” όσο αρχικά φαίνονται;
Ἡ δική μου ἐντύπωση εἶναι ὅτι ὁ ἀρθρογράφος συμφωνεῖ μὲ τὴν δικαστικὴ ἀπόφαση καί, γιὰ νὰ τὴν ὑποστηρίξει, ἐπικαλεῖται τὸ προηγούμενο δικαστικῶν ἀποφάσεων σὲ ἄλλα Εὐρωπαϊκὰ κράτη.
Στὸ δεύτερο μέρος τοῦ ἄρθρου ἐπισημαίνει τὴν ἀμηχανία τῶν «φιλελευθέρων», οἱ ὁποῖοι ἐξοργίζονται ἀπὸ τὴν λογοκρισία ὁρισμένης μορφῆς ἐλευθέρου λόγου (αὐτοῦ πού στρέφεται κατὰ Χριστιανῶν) καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν λογοκρισία ἄλλης μορφῆς ἐλευθέρου λόγου (αὐτοῦ πού στρέφεται κατὰ Μωαμεθανῶν). Μόνον πού ἡ ἀμηχανία δὲν ἀφορᾶ μόνον τοὺς «φιλελευθέρους» ἢ τοὺς «ἀριστερούς». Ἀφορᾶ ὅλους μας : Τί κάνουμε ὅταν μία μερίδα τοῦ πληθυσμοῦ θέλει νὰ ἐπιβάλει γιὰ τῆς κρατικῆς βίας σὲ ἄλλη μερίδα τοῦ πληθυσμοῦ νὰ μὴν μιλᾶ ἢ νὰ μιλᾶ μὲ συγκεκριμένο τρόπο ; Καὶ τί κάνουμε ὅταν οἱ ἐπίδοξοι λογοκριταὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ πεθάνουν γιὰ τὶς ἰδέες τους (καὶ φυσικὰ νὰ σκοτώσουν) ; Ἀξίζει ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως νὰ γίνει ἐμφύλιος πόλεμος ; Τὸ πρόβλημα, ὅσο κι ἂν φαίνεται νὰ τὸ νομίζει ὁ ἀρθρογράφος, δὲν λύεται μὲ τὸν νὰ κλείσουν τὸ στόμα τους οἱ «φιλελεύθεροι» καὶ μὲ τὸ νὰ ἀφήσουμε στοὺς εἰσαγγελεῖς τὸ καθῆκον νὰ τιμωροῦν ὅποιον ἐκφράζεται «ἄσχημα». Τὸ πρόβλημα τίθεται σὲ ὅλες τὶς δημοκρατίες, δεδομένου ὅτι ἡ οὐσία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος εἶναι ἡ ἀκώλυτος ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως. Δὲν εἶναι Ἑλληνικὸ καὶ συγκυριακό, ἀλλὰ παγκόσμιο καὶ αἰώνιο. Στὴν περίπτωση τῆς Ἰσλαμικῆς μανδήλας στὴν Τουρκία, τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ εἰρήνη στὸ κράτος εἶναι μεγαλύτερο ἀγαθὸ ἀπὸ τὸ δικαίωμα ἐκφράσεως γνώμης διὰ τῆς ἐνδύσεως. Ἀφοῦ, λοιπόν, δὲν ἔχει λύση, καλὸν θά ἦταν ὁ ἀρθρογράφος νὰ μὴν ἐμφανίζεται τόσο βέβαιος ὅτι φταῖνε οί φιλελεύθεροι.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ Σ’ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
1]ΤΟ ΟΤΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΙΑΣ ΤΩΝ 27- 35[ΧΟΜΟ ΠΑΣΟΚΟΥΣ] ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΟΠΩΣ Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙΣ.
2]ΟΤΙ ΤΗΝ ΜΗΝΥΣΗ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ.
3]ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΒΙΟ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΥΒΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.
4]ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΓΡΙΕΨΑΝ,ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΤΟΥ ΡΙΞΗ ”ΚΑΜΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΦΑΛΙΑΡΑ”ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΙΛΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΙ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ,ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ,Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΤΗΝ ΚΕΙΜΕΝΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ.
ΕΦ’ΟΣΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ”ΝΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΗΣ Η ΖΩΩΔΗΣ”ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ,ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΝΑ ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΩ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ,ΔΕΝ ΘΑ ΓΛΥΤΩΝΕ ΤΗΝ ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΜΟΥ[ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ].
Σε αυτό το κράτος τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Το να κάνεις σάτιρα με έναν πολιτικό, έναν αθλητή, έναν καλλιτέχνη, έναν οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο και – ιερείς ακόμα – που εκμεταλλεύεται την δημοσιότητα προς ίδιο όφελος ναι είναι θεμιτό και έχει μια βάση και λογική. Το να κάνεις όμως σάτιρα με έναν άνθρωπο που όχι μόνο κακό δεν έκανε αλλά έχει ωφελήσει χιλιάδες ανθρώπους που προσέτρεχαν για κάθε τους πρόβλημα σε αυτόν, είναι η πιο αήθης, ηλίθια, και βρομερή, πράξη που μπορεί να γίνει. Γιατί; Γιατί εσύ κερδίζεις εκμεταλλευόμενος ένα πρόσωπο που αν έγινε διάσημο με την ζωή του δεν το επεδίωξε και η οποία διασημότητα δεν του απέφερε απολύτως τίποτα. Ακόμα και το ράσο που φορούσε ήταν το ίδιο για πολλά χρόνια. Ορθά καταδικάστηκε. Ο ηλίθιος καταγγέλλει την όποια εκμετάλλευση – πάντως όχι του ιδίου του γέροντος – εκμεταλλευόμενος ο ίδιος για να βρεί βήμα και να βγεί από το τίποτα που ήταν. Ναι στην Σάτιρα αλλά υπάρχουν όρια. Αυτά τα όρια σταματούν μπροστά στα ιερά και την θυσία. Έχεις δικαίωμα να αμφισβητείς τα πάντα, να μην πιστεύεις, αλλά όχι να προσβάλεις. Γιατί τελικά – αποδεικνύεται – το ζητούμενο δεν ήταν η σάτιρα αλλά η προσβολή και κατ΄ επέκταση το κέρδος μέσω της προβολής.
Οι ελευθεριάζουσες απόψεις του κ. Λιναρδάτου δεν με εκπλήσσουν.Έχω ξαναδιαβάσει δικά του παρόμοια.
Ο κύριος αυτός ορθώς κατεδικάσθη κατά την κειμένη νομοθεσία.Οι ενέργειές του υπερέβησαν τα όρια της ελευθερίας της εκφράσεως ή της σάτιρας, και ήσαν σαφής χλευασμός ενός κεκοιμημένου προσώπου.
Λογική συνέπεια της πτωτικής εξελικτικής μας πορείας να χαρακτηρίζονται η ύβρις και η ασυδοσία ελευθερία του λόγου!
Από πότε η βωμολοχία και η συκοφαντία πρέπει να προστατεύονται στο όνομα της ελευθερίας του λόγου;
Εάν κάποιος δημοσίευε στο ιστολόγιο του ένα άρθρο που να παρουσίαζε τον αγαπητό Ναπολέοντα Λιναρδάτο ομοφυλόφιλο και έβαζε και την φωτογραφία του με ένα αντρικό μόριο στο στόμα (γίνεται εύκολα με προγράμματα επεξεργασίας εικόνας) πως θα αντιδρούσες φίλε Ναπολέοντα;
Θα το δεχόσουν αδιαμαρτύρητα για να μη θίξεις την ελευθερία του λόγου;
Πολύ θα ήθελα να μάθω την απάντηση σου.