Η ελληνική παιδεία, από την άλλη μεριά, έχει μια αντιφατική λειτουργία: Υπό την προσοφιστική μορφή της (Όμηρος και Τραγικοί) προωθεί την εξατομίκευση. Υπό την σοφιστική – σχετικιστική μορφή της προάγει την αποσύνθεση της ατομικότητας. Και συγχρόνως αποπροσανατολίζει το Άτομο από την τριαδική του προοπτική. Εξ ου και η διαρκής έναντί της φοβία των καλογέρων.