Wednesday 24 April 2024
Αντίβαρο
Βιβλία Ευαγγελία Κ. Λάππα

Ο ακρίτας της Αδριατικής – «Εστίν ουν Ελλάς» και ο Αυλών …στη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο (Βιβλιοπαρουσίαση)

(Βιβλιοπαρουσίαση)

(εικονογράφηση: Σπύρος Ζαχαρόπουλος)

 

Δρ. Ιωαν. Σ. Παπαφλωράτος

Νομικός-Διεθνολόγος

καθηγητής στρατιωτικών σχολών

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα έχει απασχολήσει εκτενώς την ελληνική βιβλιογραφία, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Πολλοί έχουν γράψει αξιόλογα βιβλία και μελέτες, βασισμένες σε πλήθος πηγών και μαρτυριών. Εντούτοις, έως σήμερα, ο αδούλωτος ελληνισμός της βορείου Ηπείρου αναζητάει τη δικαίωσή του από τους ισχυρούς της γης, οι οποίοι του στέρησαν το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, το θέμα της εθνικής αυτοδιαθέσεως των αδελφών μας της βορ. Ηπείρου δεν βρίσκεται στην επικαιρότητα.

Μολαταύτα, υπάρχει μία ανήλικη δεσποινίς και δόκιμη συγγραφέας, η δίδα Ευαγγελία Κ. Λάππα, η οποία ασχολήθηκε με το θέμα, μετουσιώνοντας σε λόγο τον πόθο όλων των Ελλήνων για ένωση της μαρτυρικής βορ. Ηπείρου με την μητέρα-Ελλάδα. Το βιβλίο που έχω την τιμή να προλογίσω υπό τον τίτλο «Ο ακρίτας της Αδριατικής, “Εστίν ουν Ελλάς” και ο Αυλών» δεν είναι άλλη μία συγγραφική προσπάθεια επί του εθνικού αυτού ζητήματος. Είναι ένα ξεχωριστό πόνημα, γραμμένο σε έμμετρο λόγο, που διακρίνεται για την αρτιότητα και την ιστορική του ακρίβεια. Η συγγραφέας βασίστηκε σε πλήθος δευτερογενών πηγών και με ικανότητα, που θα ζήλευαν πολλοί απόφοιτοι Φιλοσοφικών Σχολών, αποτύπωσε στο χαρτί γεγονότα και καταστάσεις. Επικεντρώνεται στην πόλη του Αυλώνος διαμέσου της ιστορίας, αλλά κατ’ ουσίαν αναφέρεται σε όλο τον ελληνισμό της βορ. Ηπείρου.

Έχει προηγηθεί η έκδοση δύο πολύ αξιόλογων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Το ημερολόγιο του Μοναστηρίου» και «Το μοιρολόϊ του Μοναστηρίου», αφιερωμένων σε περιοχές του ελληνισμού, ορισμένες εκ των οποίων παραμένουν αλύτρωτες έως σήμερα. Ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται από την λυρικότητα της γραφής και τον γλαφυρό, ταυτόχρονα όμως και μεστό, λόγο, που ταιριάζει σε πολύπειρο συγγραφέα. Εν τούτοις, η δίδα Ευαγγελία Κ. Λάππα εξελίχθηκε και στο νέο της, πολυσέλιδο αυτή την φορά, βιβλίο, αγγίζει υψηλές πνευματικές κορυφές. Η αποτύπωση των γεγονότων, η περιγραφή των προσωπικοτήτων, η βαθειά χριστιανική πίστη, που διαπνέουν όλο το έργο, καθηλώνουν τον αναγνώστη. Το βιβλίο αυτό είναι άξιο μελέτης και όχι απλής αναγνώσεως.

Παραδίδω, λοιπόν, στο αναγνωστικό κοινό αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, συγχαίροντας από καρδιάς την συγγραφέα αλλά και απονέμοντας τα εύσημα στους γονείς της, που την ανέθρεψαν, σεβόμενοι την ελληνοχριστιανική παράδοση του λαού μας. Ευχαριστώ δε τον πατέρα της για την τιμή που μου έκανε να προλογίσω το παρόν και είμαι βέβαιος ότι η δίδα Ευαγγελία Κ. Λάππα θα μας παραδώσει και νέα δείγματα του συγγραφικού ταλέντου της στο εγγύς μέλλον.

Αθήνα, Ιανουάριος 2022

 

Ευαγγελία Κ. Λάππα

17 ετών

Όλοι γνωρίζουμε την σημασία των Αλησμόνητων Πατρίδων για το Έθνος μας. Σε όποια κατεύθυνση και να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω στο χάρτη θα συναντήσεις μία ή περισσότερες από αυτές. Έχει όμως μεγάλη σημασία, όχι μόνο να μην τις ξεχνάμε αλλά και να μελετάμε την ιστορία τους. Την ΕΛΛΗΝΙΚΗ τους ιστορία.

Το βιβλίο «Ο ακρίτας της Αδριατικής – “Εστίν ουν Ελλάς” και ο Αυλών …στη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο» γράφτηκε για να αναδειχθεί η ελληνικότητα της Ηπείρου και συγκεκριμένα της Βορείου Ηπείρου, γεγονός αδιαπραγμάτευτο, με επίκεντρο τον ακρίτα της Αδριατικής, την πόλη του Αυλώνος.

Ο Αυλών είναι μια μεγάλη παραθαλάσσια πόλη περιβαλλόμενη από βουνά στον ομώνυμο κόλπο – μια εσοχή της Αδριατικής θάλασσας – απέναντι από το Οτράντο (αρχαία Ελληνική αποικία Υδρούς), βόρεια της Χιμάρας που και σήμερα είναι, όπως και όλη η Βόρειος Ήπειρος μας, στη κατοχή των Αλβανών1. Αποτελεί σημαντικό γεωστρατηγικό σημείο της Αδριατικής.

Σε αυτό το βιβλίο εξιστορείται η ζωή ενός νεαρού αγοριού, του Αυλώνος, (ο οποίος ενσαρκώνει την ομώνυμη πόλη της Βορείου Ηπείρου), που μέσα στους αιώνες, ζει κάθε γεγονός πλάι στη μάνα του την Ελλάδα και θαυμάζει τους ήρωές της. Παράλληλα παλεύει και αντιμετωπίζει χιλιάδες ξένους εισβολείς και επιδρομείς που τον επιβουλεύονται γιατί όποιος τον πάρει, θα ‘χει υπό τον έλεγχό του την Αδριατική θάλασσα και αργά ή γρήγορα και όλα τα παράλιά της. Κάποια στιγμή σκλαβώνεται στους Τούρκους μαζί με τ’ άλλα αδέλφια του (τις άλλες Ελληνικές πόλεις) και προσπαθεί να απελευθερωθεί σε πείσμα των εχθρών και των επιβουλέων αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει. Την ιστορία του τη διηγείται, μαζί με τη δική της, η Σάσων, η αδελφή του, η οποία ενσαρκώνει το ομώνυμο νησί, που στον χάρτη βρίσκεται ακριβώς απέναντι του και οι κάτοικοι των πόλεων εμφανίζονται σαν βοηθοί τους.

Η ιστορία τους ξεκινάει από την ίδρυσή του Αυλώνα και φτάνει έως και την σημερινή εποχή. Μια ιστορία, με προσωποποιημένες πόλεις και χώρες, βασισμένη στην αληθινή και μακραίωνη ιστορία της πόλης του Αυλώνος, της νήσου Σάσωνος και προπαντός της αλύτρωτης Βορείου Ηπείρου.

Έλληνες! Έλληνες, κει πάνω, κάποια αδέλφια σας, σας περιμένουν!

5 Ιουλίου 2022

 

Οι ενότητες του βιβλίου:

  • Στα βάθη των προ Χριστού αιώνων (π. Χ.)
  • Τα πρωτοχριστιανικά χρόνια (μ. Χ.)
  • Στα χρόνια της Ρωμανίας
  • Τουρκοκρατία
  • Τα επαναστατικά χρόνια
  • Αγώνας κατά των έξωθεν προπαγάνδων
  • Βαλκανικοί Πόλεμοι
  • Βορειοηπειρωτικός Αγώνας
  • Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
  • Τα σκοτεινά χρόνια του μεσοπολέμου
  • Το ένδοξο έπος του ’40 και ιταλική κατοχή
  • Τα πέτρινα χρόνια του κομμουνισμού
  • Τα μετακομμουνιστικά χρόνια (μέχρι και τη σημερινή εποχή)

Ποίημα:

ΑΥΛΩΝ

Θρήνο δεν έφτιαξε κανείς;

Λόγο ποιος έκανε, θαρρείς;

Μείναν να κλαίγουνε, σέ, Αυλών

νέφη και θάλασσες Ρωμιών.

***

Σένα τα Γιάννενα πονούν.

Άρτα, αχ! Πρέβεζα σιωπούν.

Σούλι βοά, Κόνιτσα θωρεί.

Νίτσα2 – να! –  ύψωσε φωνή.

Πάργα αχ! άφησε κραυγή!

***

Στέναξε!

Έφριξε!

***

Χρόνια σε παίρνανε πολλοί

Φράγκοι και Βούλγαροι εχθροί.

Κάθε μια βάρβαρη φυλή

όμως δεν άλλαξες ψυχή!

***

Τέλος σε πήρανε δειλοί

Τούρκοι, πιο άπιστοι, κακοί.

Αιώνες τέσσερις, σκλαβιά

που ήταν για σένανε βαριά.

***

Μέρα μον’ πρόσμενες κρυφά

μέρα στα χρόνια τα πικρά

Τούρκοι να φύγουνε μακριά

Θάσαι ω! λεύτερος συ πια!

***

Ούννοι3 και Αύσονες4 δειλοί

ήρθαν, σε πάτησαν σκληροί.

Όσο κ’ αν έβγαλες κραυγή

άφησαν να σβήσει και αυτή.

***

Θρήνο δεν έφτιαξε κανείς;

Λόγο ποιος έκανε, θαρρείς;

Μείναν να κλαίγουνε, σέ, Αυλών

νέφη και θάλασσες Ρωμιών.

***

Σένα τα Γιάννενα πονούν.

Άρτα, αχ! Πρέβεζα σιωπούν.

Σούλι βοά, Κόνιτσα θωρεί.

Νίτσα2 – να! –  ύψωσε φωνή.

Πάργα αχ! άφησε κραυγή!

***

Στέναξε!

Έφριξε!

***

Διότι συ έμεινες μακριά

μέσα στη βάρβαρη σκλαβιά

όταν ην λεύτερη στιγμή5

όλοι αχ! να χαίρονταν μαζί!

***

Πήραν το θάρρος οι εχθροί

πήγαν και πάτησαν πιο κει

Πάει η Ήπειρος – αλί! –

Έτσι μας έμεινε μισή!

***

Πότε θα φύγει ο εχθρός;

Λένε πως έρχεται καιρός!

Ευαγγελία Κ. Λάππα

16 ετών

25 Οκτωβρίου 2020

 

 

Αφιερωμένο σε όλους όσους

Αγωνίστηκαν να είναι η Βόρειος Ήπειρος

Ελεύθερη και Ελληνική

 

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο:

Στην ένδοξη ακριτική πόλη του Αυλώνος και τη νήσο Σάσωνα, που προσωποποιημένοι πρωταγωνιστούν σε αυτό το βιβλίο.

Σε ολόκληρη τη Βόρειο Ήπειρο, στους ανώνυμους Έλληνες που έχουν υποστεί ή και υφίστανται ακόμα και σήμερα το καθεστώς ανελευθερίας του αλβανικού κράτους και σε όλους όσοι αγωνίστηκαν ή και θυσιάστηκαν για να είναι η Βόρειος Ήπειρος ελεύθερη και πάλι στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας.

Στη μνήμη του λαμπρού αγωνιστή για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία μας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ.

Στον ήρωα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, εκδιωχθέντα από το αλβανικό καθεστώς στη Δίκη των Πέντε.

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε:

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Νάμα» και μπορείτε να το προμηθευτείτε από τον παρακάτω σύνδεσμο: https://namabooks.gr/product/o-akritas-tis-adriatikis-estin-oyn-ellas-kai-o-aylon-sti-sklavomeni-voreio-ipeiro/

Επίσης μπορείτε να το προμηθευτείτε από όλα τα βιβλιοπωλεία που συνεργάζονται με τις εκδόσεις «Νάμα».

__________________

  1. Οι Αλβανοί, σαν φυλή, ουδεμία σχέση έχουν με τη χερσόνησο του Αίμου. Η πλειοψηφία αυτών, που αυτοαποκαλούνται έτσι, είναι κυρίως γόνοι εξισλαμισμένων Ελλήνων, που με το πέρας του χρόνου έχασαν και την εθνική τους συνείδηση. Ελάχιστοι από τους κατοίκους, της λεγόμενης Αλβανίας, είναι γνήσιοι Αλβανοί, εκ μεταναστεύσεως από την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Παραθέτω μερικά χωρία που μαρτυρούν την προέλευση τους:

Πλούταρχος, 46–119 μ.Χ.  (βίοι παράλληλοι):

«… Καταλιπὼν δὲ φρουρὸν Ἀρμενίας Ἀφράνιον αὐτὸς ἐβάδιζε διὰ τῶν περιοικούντων τὸν Καύκασον ἐθνῶν ἀναγκαίως ἐπὶ Μιθριδάτην. Μέγιστα δὲ αὐτῶν ἐστιν ἔθνη Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες, Ἴβηρες μὲν ἐπὶ τὰ Μοσχικὰ ὄρη καὶ τὸν Πόντον καθήκοντες, Ἀλβανοὶ δὲ ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὴν Κασπίαν κεκλιμένοι θάλασσαν. Οὗτοι πρῶτον μὲν αἰτοῦντι Πομπηΐῳ δίοδον ἔδοσαν· …»

Στράβων, 64 π.Χ. –24 μ.Χ. (Γεωγραφία):

«… ἐν αὐτῇ δὲ τῇ Ἀρμενίᾳ πολλὰ μὲν ὄρη πολλὰ δὲ ὀροπέδια, ἐν οἷς οὐδ” ἄμπελος φύεται ῥᾳδίως, πολλοὶ δ” αὐλῶνες οἱ μὲν μέσως οἱ δὲ καὶ σφόδρα εὐδαίμονες καθάπερ τὸ Ἀραξηνὸν πεδίον, δι” οὗ ὁ Ἀράξης ποταμὸς ῥέων εἰς τὰ ἄκρα τῆς Ἀλβανίας καὶ τὴν Κασπίαν ἐκπίπτει θάλατταν, καὶ μετὰ ταῦτα ἡ Σακασηνὴ καὶ αὐτὴ τῇ Ἀλβανίᾳ πρόσχωρος καὶ τῷ Κύρῳ ποταμῷ, εἶθ” ἡ Γωγαρηνή·
Προσάρκτια δέ ἐστι τὰ ὑπερκείμενα τῆς Κασπίας θαλάττης ὄρη τὰ τοῦ Παραχοάθρα καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες καὶ ὁ Καύκασος ἐγκυκλούμενος τὰ ἔθνη ταῦτα καὶ συνάπτων τοῖς Ἀρμενίοις, συνάπτων δὲ καὶ τοῖς Μοσχικοῖς ὄρεσι καὶ Κολχικοῖς μέχρι τῶν …»

Φλάβιος Αρριανός, 95-175 μ.Χ. (Ἀλεξανδρου ἀνάβασιν), όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου:

«Ὡς δὲ ὁμοῦ ἤδη τὰ στρατόπεδα ἐγίγνετο, ὤφθη Δαρεῖός τε καὶ οἱ ἀμφ” αὐτόν, οἵ τε μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται, κατ” αὐτὸν Ἀλέξανδρον τεταγμένοι καὶ τὴν ἴλην τὴν βασιλικήν. ἦγε δὲ ὡς ἐπὶ τὸ δεξιὸν τὸ αὑτοῦ Ἀλέξανδρος μᾶλλον, καὶ οἱ Πέρσαι ἀντιπαρῆγον, ὑπερφαλαγγοῦντες πολὺ ἐπὶ τῷ σφῶν εὐωνύμῳ.»

  1. Ηγουμενίτσα
  2. 3. Ούννοι λέγονται οι Γερμανοί. Εδώ εννοούνται οι Αυστριακοί και οι Ούγγροι, που συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς, στο σχεδιασμό της αρπαγής της Βορείου Ηπείρου! (Βλ. René Puax, Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος, Εκδόσεις Τροχαλία)
  3. 4. Αύσονες εννοούνται οι Ιταλοί
  4. 5. Στιγμή λευτεριάς

1 comment

Ιωαννης Σπυροπουλος 18 July 2022 at 11:39

Συγχαρητηρια, Ευαγγελια!

Βορειε Ηπειρε, εσυ και τα βουνα σου!

Επη ενδοξα στις πλαγιες σου εγραφησαν
Και κοκκαλα ηρωων ακομα δεν εταφησαν
Δικαιοσυνη οι νεκροι μας περιμενουν
Και οι Ηπειρωται Αναστασιν προσμενουν!

Βορειε Ηπειρε, εσυ και τα βουνα σου
Ακομα περιμενεις και συ τη λευτερια σου!

Το ΟΧΙ του ηγετου μας σε δοξαζει
Και μια νεα πορεια για μας χαραζει
Ιωαννης Μεταξας ειναι το ονομα σου
Και το ΟΧΙ ειναι το αιωνιον σφραγισμα σου

Βορειε Ηπειρε, εσυ και τα βουνα σου
Ακομα περιμενεις και εσυ τη λευτερια σου!

Δια γλωσσα και σημαια!

Βαρεια η γλωσσα η ελληνικη
για τον Αριστοτελη Γκουμα
Για αυτο και οι Αλβανοι
τον εξαπλωσαν στο χωμα.
Του ενεβολησαν οι Αλβανοι τη μηχανη
Και λειωνοντας τον του πηραν τη ζωη.

Δυο Ηπειρωτοπουλα εφονευθησαν αθωα
Δια γλωσσα και σημαια! Δια γλωσσα και σημαια

Αλλα και του Κατσιφα η Σημαια
Ηθελε να κυματιζη ωραια.
Ετιμησε ο Κατσιφας
της Σημαιας το χρωμα

Και εδωσε για αυτην
ολο του το αιμα.
Τον επετυχαν μες την καρδια
Αχ! Τι πικρη λαβωματια!

Ειπαν πως ειναι αυτοκτονια
Αχ! Τι μεγαλη αδικια!
Και την υποθεσι την εκλεισαν
Και τον Κωνσταντινο μας ηδικησαν!

Δυο Ηπειρωτοπουλα εφονευθησαν αθωα
Δια γλωσσα και σημαια! Δια γλωσσα και σημαια!

Και εδεχθη τους νεους το Ηπειρωτικον το χωμα
Με λεπτη παρουσια απο το ελληνικον το σωμα.
Και η Μανα Κλωσσα περι ναρκομανων τυρβαζη
Ως κακια μητρια: «Ασ το» λεει, «δεν πειραζη»

Αχ! πατρις εις κοσμον μιαν
Ο εις πουλαει τα νησια
Και αλλος την Μακεδονιαν!

Δυο Ηπειρωτοπουλα εφονευθησαν αθωα
Δια γλωσσα και σημαια! Δια γλωσσα και σημαια!

Κυρα Βασιλικη

Κυρα Βασιλικη, κυρα Βασιλικη
Του Γενους μας Μητερα
Ο θανατος του Κωνσταντη
Μας συνεθλιψε ως περα

Ηταν των Ελληνων το καμαρι
Ω! Τι Θαρραλεον παλλικαρι!

Το ΟΧΙ του ηγετου μας
Ηθελε να εορταση
Και την Ελλαδα μας
Δεοντως να δοξαση

Ηταν των Ελληνων το καμαρι
Ω! Τι Θαρραλεον παλλικαρι!

Εναν Λεβεντη επηρανε

Στεναζουν τα βορειο-ηπειρωτικα βουνα
Στεναζει και της Πολης η Αγια-Σοφια
Εναν Λεβεντη επηρανε εναν και εφαγανε
Εις τας Βουλιαρατας τα Αλβανικα θερια
Εναν Λεβεντη επηρανε εναν και εφαγανε
Και ειπαν πως το βολι ηταν απ την Τουρκια!

Εναν Λεβεντη επηρανε, ενα παλλικαρι
Ενα γνησιο Βορειο-Ηπειρωτικο Λιονταρι.
Εναν Λεβεντη επηρανε, ενα παλλικαρι
Ενα της Σημαιας το ολορθο το κονταρι.

Εναν Λεβεντη επηρανε, ενανε Καστριωτη
Εναν γνησιο Βορειο-Ηπειρωτη πατριωτη
Εναν Λεβεντη επηρανε, εναν Πυρρο Βασιλεα
Εναν Αγωνιστη δια γλωσσα και σημαια

Ως και ο Χαροντας λυπαται
Για αυτη του την ψαρια
Τι θες εδω Ακριτα μου
Συρε εις τα ηπειρωτικα βουνα

Τη δικη σου βλεπω, Χαροντα
Τη δικη σου, βλεπω, τη θωρια
Δια γλωσσα και σημαια εκοντα
Με επηρανε τα αλβανικα θερια

Και απο του Αδου τη σπηλια
Ο Διγενης τονε θωρει
Τι θες εδω βρε λεβεντια
Τι θες εδω βρε Κωνσταντη;

Φιλτατε μου Διγενη και κοσμοξακουσμενε
Περηφανε Ακριτα μου και πολυαγαπημενε
Αι καναι των Αλβανων εναντι μου εστραφησαν
Και εγω ως αλλος Λεωνιδας “Μολων λαβε” ελαλησα

Παρεκει στεκει και ο Βασιλευς Λεωνιδας κι αγροικα
«Μολων λαβε» σαν ακουσα απο τα Ηπειρωτικα βουνα
«Ή ταν ή επι τας» εις την ενδοξον Λακεδαιμονα αντηχει
«Αερα» και «Με τη Νικη» εις την Ηπειρωτικην την Γην!

Παρεκει και ο Αρχιεπισκοπος παρεστη
Κι εψαλλε ο Σεβαστιανος: Χρηστος Ανεστη!
Κι εψαλλε ο Σεβαστιανος: Ελλας Ανεστη!
Κι εψαλλε και η Βορειος Ηπειρος Ανεστη!

Ο επιταφιος θρηνος της κυρα-Βασιλικης επι του μνηματος Κωνσταντινου Κατσιφα

Η εξ Αθηνων Σιωπη!

Ο Ηλιος βασιλευοντας απεκρυψεν τας δικας του ακτινας
Και ακρα του ταφου σιωπη θα βασιλευη εις τας Αθηνας
Δια τον Μονογενη μου τον υιο, δια τον Κωνσταντη μου
Δια το Μονακριβο, το εκτελεσμενο δολια, το παιδι μου

Εμαραθηκαν τα κρινα, εβασιλεψεν ο αυγερινος
Και ο κοσμος μου εγινε ηδη ακομα πιο σκοτεινος
Εβασιλεψεν ο αυγερινος, εμαραθηκαν τα κρινα
Και μηνυμα παρηγοριας δεν ελαβα απο την Αθηνα!

Το βολι εις την καρδιαν!

Ηλιε μου! Εδυς πισω απο τα Βορειο-Ηπειρωτικα βουνα
Βολι αλβανικον σε ηυρε μεσα εις την δολια σου καρδια
Κλαιγω και θρηνω σε, πικραται μου η μαυρα μου χολη
Κλαιγω και θρηνω σε, με τη στρατιωτικη σου τη στολη.

Ηλιε μου! Εδυς πισω απο τα Βορειο-Ηπειρωτικα βουνα
Βολι αλβανικον, δολιο, σε ηυρε, γιε, εις την καρδια
Κλαιγω και θρηνω σε, πικραται μου, μαυρη η χολη
Κλαιγω και θρηνω σε, με τη στρατιωτικη σου τη στολη.

Υπερ Σημαιας

Πως να σε κηδευσω, γλυκυτατε μου Κωνσταντη;
Συ, της Σημαιας της Ελλαδος εσωσας την τιμην!
Μετα σπλαχνων σπαραγμενων δακρυα χυνω γοερα
Ατιμαι σφαιραι εκτελεστων σε εδιωξαν μακρυα!

Ο Μελας ο Παυλος εδολοφονηθη περι Μακεδονιας
Και συ, μονακριβε μου Κωνσταντη, υπερ της Σημαιας
Στις δωδεκα τ΄ Οκτωβρη του ΄στησε ο Χαροντας καρτερι
Και σενα, γιοκα μου, Οκτωβρη σε πηγε σ΄ αλλα μερη

Στερουμαι αει πλεον του Φωτος των Οφθαλμων σου
Και θλιβουμαι κατα τον τελευταιον ασπασμον σου
Υπερ της ελληνικης Σημαιας και του ΟΧΙ εθυσιασθης
Και την πολυτιμον ζωην και νιοτη σου δεν ησπασθης!

Φριττει ο Ηλιος, φριττει η Γης εις τα Ηπειρωτικα βουνα
Για τον λεβεντη που μου εφαγανε τα αλβανικα θερια!
Για τον λεβεντη που μου εφαγανε τα αλβανικα θερια
Πικρα βελη μου σπαραττουν την δολια μου καρδια!

Φριττει ο νους μου, φριττει τε και αυτος ο λογισμος μου!
Θεε μου! Διατι ταχα τες να ηταν τουτος ο ορισμος μου;
Μονογενη μου σε ειχα, Μονογενης, υιε μου, μου μενεις
Και νεκρος την Αναστασιν της Ηπειρου μας προσμενεις!

Το σπιτικον και το χωριον

Ω Κωνσταντη! Της καρδιας μου χαρα και ηδονη
Πως να αντεξω, γιε μου, την δολια σου την θανην;
Νεκρο θωρω σε, γιοκα μου, εκειθε και λαβωμενο
Και το σπιτι μας, Λεβεντη μου, φανταζει ωρφανεμενο.

Δακρυα ρεουσι βροχη δια σε τον ακριβον Μονογενην μου
Γαλα, παστουρμα και μελι εταϊζα σε μεσα στο παχνι μου
Με Σημαιες εστολιζες και με καμαρι το ορεινον χωριον μας
Και το καμαρι του χωριου ησουν ως σαν το φυλαχτο μας

Μεσα εις το μνημα σου θωρω σε και κλαιγω σε πικρως
Ακομα δεν ημπορω να πιστεψω, πως μου εισαι νεκρος!
Μικρο-μικρο εις την αγκαλη σε ειχα, μωρο μου, νανι νανι
Τωρα σε τρωγει η μαυρα γης, και ο νους μου δεν το βανη!

Ω νιε μου, ως σαν τα κρυα και ολοδροσα Ηπειρωτικα νερα
Ο χαμος σου εχει φερει στη ζωη μου απεραντον απελπισια
Ως σαν γαργαρον νερον, τεκνον μου, το προσφορον σου
Ολοι σε υπεραγαπαμε εις το πανεμορφον χωριον σου.

Βαριοι κλαυθμοι, οδυρμοι και πικροταται οιμογαι
Κομματιαζουν την ψυχη μου, ακριβωτατε μου γιε!
Εχασαμεν εις την Βορειο Ηπειρο εν Ελληνικον Λιονταρι
Και κλαιμε ολοι εις τας Βουλιαρατας αυτο το παλλικαρι!

Σε κλαινε αι Βουλιαραται, σε κλαιγει και ολη η ανθρωποτης
Μα εσυ δεν εφυγες μητε ως σκλαβος, μητε ως προδοτης!
Της Ηπειρου μας τα σκλαβωμενα χωματα εμεις τα πατουμε
Και την Ελευθερια της Πατριδος μας ποτε δεν λησμονουμε!

Ο Χαρος

Ηρθε ο Χαροντας και τη μορφη σου, γιοκα μου, εζηλεψε
Και ο Ηλιος πισω απο τα ορη τα Ηπειρωτικα εβασιλεψε
Ημερα του ενδοξου ΟΧΙ και εσυ, Κωνσταντη μου, εχαθης
Ως των στρατιωτων, ουτως και η ψυχη σου δεν ανεπαυθη!

Και προς τον Αχερωντα, Κωνσταντη μου, μαυρα βολτα εκινεις
Και καταμαυρον οβολον, τω Χαροντι, Μονακριβε μου, διδεις!
Τω Χαροντι ψυχη σου στελλει, τω Χαροντι ψυχη σ΄ κουβαλαει!
Βαρκαδα εις τον Κατω Κοσμον στους προγονους μας εσενα παη!

Ολη η Ελλαδα δακρυσε κατα τον τελευταιον σου ασπασμον
Ολη η Ελλαδα δια σε ραγισε απο τον ακρατον της θαυμασμον
Αγαπημενε μου Κωνσταντη, συ, Οφθαλμε μου των Οφθαλμων
Ποιος να μηνυσει τη θανη; Ποιος αντεχει τετοιον σκωτομον;

Ηλιε μου! εδυς πισω απο τα Βορειο-Ηπειρωτικα βουνα
Και το Καλλος των οφθαλμων σου για παντα μου επηρε
Αχ! Φως μου! Ματα-αναστησου μου παλι και ξανα
Και τον χορο των Αρχαγγελων πρωτος πρωτος συρε!

Πονους αφορητους απο την αδικον θανην σου φερω
Και παρηγορια η αμοιρος που να ευρω δεν ξερω
Οδυρομαι η δυστυχης και αδιαλειπτως ολο κλαιγω
Και ευθυς ο πονος μου εθνικος θυμος ας γινη λεγω!

Ιωαννης Σπυροπουλος

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.