Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 5 Οκτωβρίου 2016.
Σάρωσε τον χώρο της κεντροαριστεράς ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κι ας μη δηλώνει ιδεολογική συνάφεια με τον χώρο αυτόν ή με τους εκπροσώπους του λεγόμενου «μεταρρυθμιστικού κέντρου». Το Μεγάλο Ποτάμι της ΝΔ τους αγκαλιάζει όλους. Επειδή όμως πολιτική δεν είναι μόνον η οικονομία, η χώρα μένει κουτσή.
Η ορολογία που χρησιμοποιεί, η έμφαση σε συγκεκριμένα ζητήματα και η αποσιώπηση άλλων θεμάτων από τον δημόσιο λόγο του, όσο καλά δομημένος, μετριοπαθής και προσεγμένος κι αν είναι, παραπέμπει σε αρχηγό μονοθεματικής παράταξης που προβάλλει απλώς έναν συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης της οικονομίας· όχι σε κόμμα εξουσίας, το οποίο υποτίθεται ότι απαντάει και σε άλλου είδους ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων και αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
Πότε θα μιλήσει η ΝΔ για την απόπειρα κατάργησης της προσευχής στα σχολεία; Ποια η άποψή της για την θεμελιώδη αλλαγή ύφους στο μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, για πρώτη φορά από την εποχή του Καποδίστρια! Πώς σχολιάζει την υποβάθμιση των αρχαίων ελληνικών και την οργή φιλολόγων και διεθνών ακαδημαϊκών κλασικών σπουδών; Έχει αντιληφθεί ότι η γενοκτονία των Ποντίων τέθηκε εκτός σχολικής ύλης; Ποια η γνώμη του γενικότερα για το επίπεδο των εγχειριδίων που εισήλθαν στη δημόσια παιδεία από την εποχή Σημίτη; Το βιβλίο Ιστορίας Στ’ Δημοτικού αποσύρθηκε μεν, αλλά τα υπόλοιπα παραμένουν. Ιδού ορισμένα δείγματα: αντικαθίστανται μύθοι του Αισώπου από «οδηγίες συναρμολόγησης καφετιέρας» στο Δημοτικό, προβάλλεται κείμενο υπέρ της παιδεραστίας στην Α Γυμνασίου, προβλέψεις αστρολόγων στη Β Γυμνασίου, κατηγορητήριο κατά της Ελλάδας για καταπίεση εθνικών μειονοτήτων στη Γ Γυμνασίου. Ποια η θέση του για την επικείμενη αλλαγή του Συντάγματος και τις προτάσεις αφαίρεσης του προοιμίου, αλλά και ριζικής αλλαγής των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας και του διωγμού που προοιωνίζεται σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας. Θα τοποθετηθεί για την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών;
Γιατί αποφεύγει αναφορές στα εθνικά θέματα και στην εξωτερική πολιτική; Πότε θα θέσει τα καίρια ζητήματα τάξης και ασφάλειας της χώρας; Ποιος θα αναδείξει τις αντιρρήσεις, για παράδειγμα, στην ανέγερση μεγάλου τζαμιού από το Ελλαδικό κράτος; Οι μουσουλμάνοι είναι χωρισμένοι στα τρία: Σιίτες, Σουνίτες και Αλεβίτες. Ποιο κομμάτι ή ποια χώρα (πχ Σ. Αραβία ή Τουρκία) θα αποκτήσει επιρροή εκεί; Ποιος θα επισημάνει το παράδοξο άνθρωποι που δηλώνουν φιλελεύθεροι από τη μία ή θιασώτες του άθρησκου κράτους από την άλλη να βάζουν το δημόσιο να χτίζει θρησκευτικούς χώρους; Μόνοι τους δεν έχτισαν οι Έλληνες ομογενείς Ορθόδοξους ναούς; Τι πιο φιλελεύθερο από την θέση: «συλλέξτε χρήματα και χτίστε μικρά τζαμιά μόνοι σας, για τα μέτρα σας, με στοιχειώδη έλεγχο ότι δεν ενθαρρύνονται ακραία στοιχεία». Αυτή τη θέση εφαρμόζουν πολυπολιτισμικά κράτη με μακρά παράδοση ανοχής, όπως η Μ. Βρετανία.
Δεν αρκεί απλώς να νοικοκυρευτεί η οικονομία. Το συλλογικό υποκείμενο που ονομάζεται ελληνισμός έχει αναδείξει μία ιδιοπροσωπεία με αξίες, παραδόσεις, σύμβολα, ήθη και έθιμα, τρόπο βίου και ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, και δεν είναι διατεθειμένο να παρακολουθεί όλα αυτά είτε να τίθενται στο περιθώριο, να ευτελίζονται και να αντικαθίστανται από παράγωγα του μηδενισμού, είτε να αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης από εγκληματικά στοιχεία. Όσο η στόχευση του Κ. Μητσοτάκη είναι μυωπική σ’ αυτόν τον άξονα, τόσο θα δυσκολεύεται να συσπειρώνει τον παραδοσιακό χώρο από τον οποίον αντλεί στήριξη η παράταξή του.
17 comments
Δυστυχως ο κυριος Σταλιδης εχει απολυτο δικιο.
Απορω ομως με την εμφαση που δινει σε θεματα θρησκειας. Λες και εχει καμμια σημασια το θεμα της….σχολικης προσευχης. Οταν εμμενουμε στα μαλλον ασημαντα θεματα της θρησκειας, μοιαζουμε μαλλον με τους Βυζαντινους λογιους που τσακωνονταν για το φυλο των αγγελων, οταν ο Τουρκος βρισκοταν προ των Πυλων της Βασιλευουσας.
Το προβλημα με τον Κουλη δεν ειναι οι θεσεις του στα μαλλον δευτερευοντα θεματα θρησκειας. Το προβλημα ειναι οτι λατρευει τους αλλοφυλους εποικιστες-λαθρομεταναστες, οτι αδιαφορει για τ ην Εθνικη Ασφαλεια, τις Ενοπλες Δυναμεις, την Κυπρο, την τουρκικη επιθετικοτητα. Γενικως ειναι ΣΥΡΙΖΑίος σε ολα τα θεματα πλην της Οικονομιας.
Αλλα ουτε στην Οικονομια εχει εντελως ξεκαθαρες θεσεις. Ειναι βιωσιμο το Χρεος κυριε Κουλη, ή σπαιτειται βαθυ κουρεμα; Και τι πρεπει να κανουμε αν το αρνηθουν οι “ευρωπαιοι εταιροι”;
Ποσο μπορει να συνεχισει η χωρα με 25 % ανεργια και 60 % ανεργια τω νεων; Τι θα κανεις για να φερεις πισω τον τεραστιο αριθμο νεων που μεταναστευσαν μετα το 2010; Η μηπως θα τους αντικαταστησεις απλως με…. Συρους “προσφυγες”;
Αγαπητέ NF, ο τρόπος γραφής της παρατήρησής σας («Απορω ομως με την εμφαση που δινει σε θεματα θρησκειας. Λες και εχει καμμια σημασια το θεμα της….σχολικης προσευχης. Οταν εμμενουμε στα μαλλον ασημαντα…») μου δείχνει ότι έχετε μία οπτική άνωθε, δηλαδή από πάνω προς τα κάτω. Θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει «ιδεολογική οπτική». Το βάζω σε εισαγωγικά, για να το διαχωρίσω όρο από αυτό που συνήθως καταλαβαίνουμε με τη λέξη. Δηλαδή δεν υπονοώ κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Εννοώ ότι βλέπετε τα πράγματα (ίσως σφάλλω βέβαια, επαναλαμβάνω ότι από τη διατύπωση βγάζω το συμπέρασμα) υπό τον εξής άξονα: έχουμε έναν νου, ο οποίος βλέπει τα πράγματα παρατηρώντας τα, παράγει θεωρίες και ιδέες για το πώς να βελτιωθεί η κατάσταση, και προσπαθεί να εφαρμόσει αυτά που σκέφτηκε στο περιβάλλον του.
Ο δικός μου οπτικός άξονας είναι αντίστροφος. Βλέπω τα πράγματα, αλλά δεν παράγω θεωρίες ή ιδέες που προσπαθώ να εφαρμόσω. Το σκεπτικό μου είναι απλώς να αντιληφθώ τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα, και κατόπιν (αν κατασταλλάξω ως προς αυτό), να τα αξιολογήσω και να τα ιεραρχήσω.
Έτσι, δεν είμαι «εγώ» που «δίνω έμφαση» σε θέματα θρησκείας. Δεν είμαι «εγώ» που βρίσκω «σημασία» σε θέματα «μάλλον ασήμαντα» (για σας). Εγώ απλά διαπιστώνω ότι αυτά τα θέματα είναι «σημασίας» και αξίζουν την «έμφασή μας» στο συλλογικό υποκείμενο με το οποίο ασχολούμαστε, δηλαδή στον ελληνισμό.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να το αποσαφηνίσω.
Ο Έλληνας, κατά τη δική μου οπτική, πάντοτε έβλεπε τα κοινά με μία μεταφυσική ματιά. Πάντα, όταν συνερχόταν σε πολιτεία, πρώτα απευθυνόταν στα Θεία και μετά έκανε το έργο του. Τι να κάνουμε τώρα; Ποιοι είμαστε εμείς για να το αλλάξουμε; Είμαστε οι ανθυποτελευταίοι μίας μακράς σειράς σκυταλοδρομίας γενεών. Θα παραδώσουμε στους επόμενους. Μπορεί να άλλαξε πολιτιστικό υπόδειγμα του συλλογικού αυτού υποκειμένου που ζει στη συγκεκριμένη γωνιά της Ευρώπης, αλλά οι αναφορές αυτές παρέμειναν σταθερές και αμετάκλητες στους αιώνες και στις χιλιετηρίδες. Γι’ αυτόν τον λόγο σήμερα ορκιζόμαστε, κάνουμε αγιασμούς κλπ. Αυτό δεν είναι άνωθεν επιβολή. Είναι στοιχειώδες συστατικό του τρόπου του βίου, της ιεράρχησης αναγκών του συλλογικού μας υποκειμένου.
Ανδρέας.
Αγαπητέ κ.Σταλίδη είναι δόκιμα τα ερωτήματα που θέτετε στην παρέμβασή σας αυτή. Δεν σας κρύβω πως κι εμένα με προβληματίζαν κάποτε.Ωστόσο επιτρέψτε μου να θέσω έναν προβληματισμό.Ορισμένες εκφράσεις που χρησιμοποιείτε στην ανάλυσή σας θυμίζουν έναν, εξαιρετικά συγκεκριμένο, επιφυλλιδογράφο. Για παράδειγμα:
” Το συλλογικό υποκείμενο που ονομάζεται ελληνισμός έχει αναδείξει μία ιδιοπροσωπεία (sic!) με αξίες, παραδόσεις, σύμβολα, ήθη και έθιμα, τρόπο βίου και ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων,…”
” Ο Έλληνας, πάντοτε έβλεπε τα κοινά με μία μεταφυσική ματιά”
“τρόπου του βίου, της ιεράρχησης αναγκών του συλλογικού μας υποκειμένου. ”
http://www.kathimerini.gr/852150/opinion/epikairothta/politikh/e8nikos-karnavalos-kai-idioproswpeia
(προτείνω να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο μια ανάλυση για τον αντιαισθητικό νεολογισμό (ουσιαστικά,κομμουνιστικό ιδεολόγημα) “ιδιοπροσωπεία”)
O επιφυλλιδογράφος, λοιπόν, που μιλάει με παρόμοιο ύφος τυχαίνει να έχει εκφράσει πολλές φορές τον βαθύ θαυμασμό του για την προσωποποίηση της νεοελληνικής παρακμής, τον κ.Αλέξη Τσίπρα.Θεωρούσε (και ίσως εξακολουθεί να θεωρεί) πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος και αυτό που εκφράζει η ύπαρξή του (η φάτσα του δηλαδή) αντιπροσωπεύει όλα αυτά που αντέγραψα από το κείμενό σας. Αυτό αποτέλεσε και το τέλος του δικού μου προβληματισμού πάνω στα ζητήματα αυτά. Αφού ο φιλόσοφος εκείνος που είναι ο βασικός εισηγητής αυτής της ανάλυσης της ελληνικότητας θεωρεί πως οι ιδέες αυτές ενσαρκώνονται στο πρόσωπο του κ.Τσίπρα (και της συμμορίας του) τότε η αξία αυτών των ιδεών είναι μηδενική.Γιατί πράγματι πιστεύοντας στα αλήθεια ο “Έλληνας” τον πολιτικό λόγο αυτής της συμμορίας διέψευσε την άποψη σύμφωνα προς την οποία “πάντα έβλεπε τα κοινά με μία μεταφυσική ματιά”. Μάλλον τα έβλεπε πάντα με μια παραφυσική ματιά.
Και μια συμβουλή. Μην υποτιμάτε τον φιλελευθερισμό θεωρώντας τον απλά μια οικονομική θεωρία.Γιατί ο πατριωτισμός σε αυτήν την χώρα ήταν πάντα ταυτισμένος με τον φιλελευθερισμό. Δεν ήταν ούτε εθνικιστικός και φυσικά ακόμη λιγότερο κομμουνιστοσυμμοριτικός.Ιστορικά, η χώρα αυτή χρωστά την ύπαρξή της, πρωτίστως στην φιλελεύθερη παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου και αργότερα σε συγκεκριμένο κομμάτι της (πραγματικά αντι-κομμουνιστικής) Δεξιάς.
Αγαπητέ Δεξιέ,
Εν γνώσει μου χρησιμοποιώ αυτήν την ορολογία. Πράγματι, ο Γιανναράς είναι ο άνθρωπος που έχω διαβάσει περισσότερο. Το να εφευρίσκω άλλη ορολογία για να πω τα ίδια πράγματα δεν με ενδιαφέρει, και ας δίνω την στάμπα της επιρροής. Ως εκεί όμως. Θεωρώ χαώδη τη διαφορά μεταξύ του Γιανναρά των βιβλίων και του Γιανναρά των επιφυλλίδων. (όταν λέω ότι τον έχω διαβάσει, εννοώ τα βιβλία του). Δεν σημαίνει δηλαδή ότι όποιος βρίσκει ψωμί σε όσα έχει γράψει ο Γιανναράς στα βιβλία τα τελευταία 40 χρόνια, θα πρέπει να συμφωνεί και με τις πολιτικές του κρίσεις το 2015. Για τον Τσίπρα, εφόσον έχει πει όσα λέτε, κάνει τεράστιο λάθος και έχω εκ διαμέτρου αντίθετη γνώμη. Ο Τσίπρας είναι προϊόν κι αυτός της μήτρας του εθνομηδενισμού. Είναι μόνο παροδικές πολιτικές ισορροπίες που τον συγκρατούν από το να αμολήσει τον Φίλη (και άλλους) σε έναν γενικευμένο πόλεμο αξιών. Και έτσι όμως, προχωρούν αρκετά γοργά και πρέπει να υπάρξει δημόσιος αντίλογος.
Όσο για τον φιλελευθερισμό, το δικό μου προσωπικό στίγμα είναι σαφές και είναι αυτό που λέγεται «φιλελεύθερος στα οικονομικά, συντηρητικός στα κοινωνικά». Αυτό δεν επηρεάζει καθόλου το εύρος της αρθρογραφίας στο Αντίβαρο, το οποίο περικλείει και άλλες απόψεις. Όταν η ΝΔ γίνεται φιλελεύθερη και στα κοινωνικά, νιώθω υποχρέωση να το επισημαίνω. Θα θυμάστε ένα κείμενό μου τον Ιούνιο, όπου ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στους μαθητές ως «τους πραγματικούς πελάτες της παιδείας» (http://www.antibaro.gr/article/15234 ) . Η αντίληψη αυτή δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνο, δηλαδή το να προβάλλουμε οικονομική ορολογία σε κοινωνικά ζητήματα.
Ανδρέας.
Έσεις στηρίξατε με πάθος την ΝΔ για να φύγουν οι κομμουνιστές του Σύριζα. Η χαριεντιζόσασταν με τα ευρύτερα εκσυγχρονιστικά μέτωπα της σαμαροβενιζελικής διακυβέρνησης. Γιατί παραπονιέστε;
αγαπητέ NF
Δε θεωρώ τα ζητήματα της θρησκείας δευτερεύοντα. Προσωπικά ως πατέρας ανηλίκων τέκνων με απασχολεί περισσότερο η θέση του Μητσοτάκη πάνω στα θέματα αυτά παρά οι θέσεις του στα ζητήματα της οικονομίας. Ο τρόπος που βλέπουμε σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά μυωπικός, καθώς περιοριζόμαστε στα της οικονομίας και μόνο, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε τις συνέπεις του να παραδίνουμε στην κοινωνία εις το εξης άτομα “χωρίς Θεό”.
Όσο για τους Βυζαντινούς, μπορεί σήμερα με πολλή δόση ειρωνείας οι Νεοέλληνες να αναφερόμαστε στις συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων κτλ αλλά θα πρέπει αγαπητέ να σου πω ότι όπως οι αρχαίοι Έλληνες φιλοσοφούσαν, έτσι και οι Έλληνες του μεσαίωνος θεολογούσαν. Αντιθέτως οι Νεοέλληνες περιορίζονται στο να αναπαράγουν σκέψεις και απόψεις που ακούν ή διαβάζουν από δω κι από κεί, είτε είναι του καφενείου, είτε του Λαζόπουλου, είτε του Μπογδάνου.
Για το θέμα των θρησκευτικών ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει ήδη «Θα ήθελα μια αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών», και επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω ότι η αναμόρφωση αυτή θα είναι επί το ομολογιακότερον.
Αγαπητέ Ανδρέα,
ορθές οι διαπιστώσεις σου, αλλά είναι προφανές ότι ο εν λόγω αρχηγός επιμένει να κινείται στα ζητήματα που αισθάνεται ότι, διαφοροποιούμενος σαφώς, έχει σαφή υπεροχή έναντι του βασικού του αντιπάλου. Στα υπόλοιπα που θέτεις είναι πολύ περιορισμένο το πεδίο ελιγμών του, καθώς τα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας, που με καμάρι χτίζει η Νέα Εποχή επί δεκαετίες, έχουν στενέψει επικίνδυνα. Με το παραμικρό στραβοπάτημα είναι πιθανό να χάσει ψήφους και δεν το ρισκάρει. Το πρόβλημα είναι πως όταν το καράβι βουλιάζει, ο κυβερνήτης (και ο υποψήφιος) πρώτα διασφαλίζει την επιβίωσή του και έπειτα ασχολείται με τις επιδόσεις του. Και αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή οικονομική ανάπτυξη χωρίς συνολική ανόρθωση. Η ελπίδα κάποιας ευμάρειας στο μέλλον δεν αρκεί πλέον.
Το πρόβλημα είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ, ούτε καν τη δεκαετία του ’70, πατριωτικό και δεξιό (με την ευρύτερη έννοια του όρου) κόμμα. Ήτανε πάντα ένα προσωποκεντρικό κόμμα που βασικά εξέφραζε την μη αριστερή-κομμουνιστική ελιτ της χώρας (εκδότες, εφοπλιστές, επιχειρηματίες κλπ.) και εξυπηρετούσε τις φιλοδοξίες των εκάστοτε αρχηγών της να αναδειχθούν στην εξουσία (Καραμανλής Ά, Β΄, Μητσοτάκης Ά,Β΄, Σαμαράς και ενδιαμέσως ο περιορισμένων ικανοτήτων Έβερτ). Ειναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των υποψηφίων της είναι συγγενείς πρώτου βαθμού πρώην βουλευτων, υπουργών και πολιτευτών σε κάθε μα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση; !!
Ο περιβόητος Καραμανλισμός στην πραγματικότητα εντέχνως καρπώθηκε τους ψήφους των συντηρητικών Ελλήνων του δόγματος πατρίς-θρησκεία-οικογένεια ενώ στην πραγματικότητα ο ίδιος δεν εστερνιζόταν σε καμία περίπτωση κανένα από τα τρία. Απλώς η συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη στιγμή που δεν υπήρχε αυθεντικός κεντροδεξιός ή και δεξιός πόλος στο προσκήνιο. Για τους δε Μητσοτάκηδες είναι πολύ γνωστές οι απόψεις τους και η εμμονή τους στον οικονομικό φιλελευθερισμό, περιφρονώντας παντελώς οποιεσδήποτε ευαισθησίες και θρησκευτικές,πολιτισμικές ιδιαιτερότητες του Ελληνικού έθνους. Σαν αποτέλεσμα σε θέματα εθνικά και θρησκευτικά συντάσσονται πλήρως με τους συριζαίους.
Υ.Γ 1 @NF Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αν ο Μητσοτάκης είχε ευαισθησίες περί των ασήμαντων όπως λέτε θρησκευτικών θεμάτων, θα είχε τις ίδιες ανησυχίες με εσάς στα υπόλοιπα θέματα εξωτερικής και εθνικής πολιτικής, προσφυγικό κλπ. Είναι αλληλένδετα αυτά.
By the way, περιμένετε να ασχοληθεί σοβαρά με την Κύπρο όταν η αδελφή του εξύβριζε μονίμως τον Τάσσο Παπαδόπουλο εξαιτίας της στάσης του στο σχέδιο Ανάν; ή με την Μακεδονία όταν ο πατέρας του το θεωρούσε από τότε ασήμαντο θέμα;
Υ.Γ 2 @leon11gr Έχετε απόλυτο δίκιο και συμφωνώ μαζί σας!
Αγαπητέ Θωμά, μπορείτε να στηρίξετε με κάποια δεδομένα μία λέξη από αυτά που γράφετε;
“Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”
πάνω σ’αυτό δομηθηκε το νεώτερο Ελληνικό κράτος.
Όχι και χαώδης η διαφορά μεταξύ του Γιανναρά των βιβλίων και του Γιανναρά των
επιφυλλίδων. Δεν θα ήταν λογικό άλλωστε αυτό. Αυτό που μάλλον συμβαίνει
είναι ότι ο φιλόσοφος, λόγω και της ηλικίας του ίσως, πιάνεται με απελπισία από
κάποιους σαν σανίδες σωτηρίας. Έχει κάνει κι άλλες γκάφες τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που είναι χαώδες είναι η απόσταση που χωρίζει τον μεγάλο Γιανναρά από
τους δεξιούς πολιτικάντηδες (όπως και τους αριστερούς φυσικά) και μοιάζει
ακατανόητο το πώς εσείς συνδυάζετε τον θαυμασμό για τον έναν με μια κάποια
εκτίμηση για τους άλλους.
Ο Κυριάκος δεν ήρθε από το πουθενά.
Είναι μέλος μιας ‘δεμένης’ οικογένειας που υπάρχει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας για σχεδόν 70 χρόνια.
Έχουν σταθερές θέσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και στις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας. Η συμμετοχή τους στα μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας περιορίζεται σε κουμπαριές (γάμους και βαφτίσια) για να διευρύνεται η πολιτική τους πελατεία.
Οι θέσεις τους στα θέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, στο Κυπριακό (σχέδιο Ανάν), αλλά και στο Μακεδονικό είναι γνωστές. Η οικογένεια είναι απάτριδες και σε σημαντικό βαθμό άξεστοι.
Η υπόθεση με την Siemens δείχνει το ήθος τους.
Δεν θα αλλάξουν και δεν θα ακολουθήσει διαφορετική πορεία ο Κυριάκος.
Προς τι η περισυλλογή και η συζήτηση για θέματα ληγμένα;
Δυστυχώς οι άστεγοι Δεξιοί είναι πλέον η πλειοψηφία….!!!!
Ἀγαπητὲ κύριε Σταλίδη,
Σᾶς προτείνω νὰ ἀπογαλακτισθεῖτε ἀπὸ τὸν πνευματικό σας καθοδηγητή. Εἶσθε ἐνῆλιξ, πλέον. Τοῦ ὀφείλετε πολλά, τοῦ ὀφείλουμε πολλά, τοῦ ὀφείλουμε, ὅμως, καὶ αὐτὸ πού ὀφείλει κάθε πραγματικὸς μαθητὴς στὸν κάθε πραγματικὸ δάσκαλο : Νὰ τὸν ξεπεράσῃ, ὅταν «ἡ ὥρα του πιὰ γέρνει». Μάλιστα, τὸ καθῆκον αύτὸ, ἰστορικῶς, δικαιώθηκε μόνον πρόσφατα, στοὺς Χριστιανικοὺς χρόνους. Προηγουμένως, ἡ φιλοσοφικὴ διδασκαλία, σὲ ὅλους τοὺς γνωστοὺς πολιτισμούς, ἐρευνοῦσε τὶς αἰώνιες καὶ πάγιες καὶ ἀενάως ἐπαναλαμβανόμενες ἀλήθειες. Ὁ Χριστιανικός, ὅμως, κόσμος, δὲν ἐπαναλαμβάνεται. Ξεκίνησε ἀπὸ κάπου καὶ πηγαίνει κάπου ἀλλοῦ. Καί ἡ Φυσικὴ καὶ ἡ παρατήρησις τοῦ σύμπαντος μᾶς φανερώνουν ὅτι, πράγματι, ἐκεῖ ἔξω δὲν ὑπάρχει ἡ τάξις καὶ ἁρμονία τῆς νευτωνείου καὶ φωταδιστικῆς φυσικῆς, ἀλλὰ ὅτι γίνεται χαμός.
Δὲν συμφωνεῖτε ὅτι ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ πρώτη προτεραιότης τῆς σημερινῆς Ἑλλαδικῆς κοινωνίας ; Πιστεύετε, δηλαδή, ὅτι πρέπει καὶ μπορεῖ τὸ Ἑλλαδικὸ κράτος νὰ συνεχίσῃ τὴν ἀναξιοπρεπῆ ζητιανιὰ καὶ τὴν συνακόλουθη ξένη οἰκονομικὴ, καὶ ὄχι μόνον, ἐπιτροπεία, ὑπὸ τὴν ὁποία διατελεῖ ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του ; Ἡ τρέχουσα χρεωκοπία μας εἶναι ἡ ἐνάτη σὲ διάστημα ἐκατὸν ἐνενῆντα πέντε ἐτῶν. ´Η, μήπως, πιστεύετε, ὅτι μποροῦμε νὰ χρεωκοποῦμε κάθε τόσο καὶ δὲν θὰ ὐποστοῦμε καὶ ἄλλου εἴδους ἐθνικὲς μειώσεις ;
Δεύτερον, πιστεύετε ἢ ὄχι ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς ἀξίες καὶ οἱ Ἑλληνικὲς ἀξίες, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ἔχουν νὰ δώσουν κατι στὸν σύγχρονο κόσμο; Ἤ, μήπως, εἶναι ἁπλῶς πιὸ πλουμιστοὶ φερετζέδες ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ φοροῦν ἄλλοι λαοὶ καὶ πολιτισμοί ; Ἐὰν πιστεύετε τὸ πρῶτο, πιστεύετε ὅτι θὰ βοηθήσῃ τὴν ἐπιβίωση καὶ διάδοσή τους μία κοινωνία, κύριο στοιχεῖο τῆς ἰδιοπροσωπείας τῆς ὁποίας εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μαζέψῃ τὰ σκουπίδια της ; Μᾶλλον θὰ τὶς δυσφημήσῃ, ὀπότε, ἂν τὶς τιμοῦμε, πρέπει νὰ τὶς ἀπομακρύνουμε ὅσο γίνεται ἀπὸ τὴν μπόχα τῶν σκουπιδιῶν.
Τρίτον, πόσο βέβαιος εἶσθε ὅτι αὐτοὶ πού φωνασκοῦν γιὰ τὶς Ἑλληνικὲς καὶ Χριστιανικὲς ἀξίες πράγματι τὶς πιστεύουν καὶ δὲν ἐπιλαμβάνονται αὐτῶν ὡς περικαλυμμάτων τῆς ἐξουσιολαγνείας των ; Κι ἂς μαρτυροῦν τὸ ποιόν τους τὰ τρισβάρβαρα Ἑλληνικά τους … Μετρῆστε πόσοι τέτοιοι ἔχουν παρελάσει άπὸ τὸ «Ἀντίβαρο». Χτυποῦν τὴν «Νέα Δημοκρατία», διότι ἐκεῖ μέσα, βλέπουν, τὰ πόστα εἶναι πιασμένα. Μπορεῖ κι ἀπὸ χειροτέρους ἀπὸ τοὺς συγγράφοντες στὸ «Ἀντίβαρο», βεβαίως. Οὔτε οἱ πρῶτοι, ὅμως, οὔτε οἱ δεύτεροι χρησιμεύουν σὲ κάτι γιὰ τὸ εύρύτερο κοινωνικό σύνολο. Ὁ καυγᾶς εἶναι ἀποκλειστικῶς γιὰ δικούς τους ἰδιοτελεῖς σκοπούς.
Πράγματι, ἡ «Νέα Δημοκρατία» δὲν εἶναι σήμερα καλύτερη άπὸ τὶς ὑπόλοιπες συμμορίες, τὶς ὁποῖες στὴν Ἑλλάδα ἀποκαλοῦμε πολιτικὰ κόμματα. Πῶς θὰ τὸ μποροῦσε, μὲ δεδομένο τὸ ἐπίπεδο τοῦ μέσου ψηφοφόρου ; Ὁ Κυριάκος, ὅμως, ἔχει πάρει πολλὲς πρωτοβουλίες ὥστε ἡ συμμορία νὰ ἀνοιχθῇ σὲ κάποιον διάλογο μὲ τοὺς πολίτες. Ἐσεῖς, τολμήσατε νὰ πᾶτε σὲ μιὰ τέτοια σύναξη καὶ νὰ πῆτε τὰ Ἑλληνοχριστιανικά σας ; Τὰ γράψατε σὲ καμμία άπὸ τὶς δημόσιες διαβουλεύσεις, τὶς ὁποῖες ἔκανε ἡ Νέα Δημοκρατία ; Ὄχι βέβαια. Θέλετε νὰ βγῇ πρῶτος ὁ πρόεδρος νὰ διασαλπίσῃ τὰ Ἑλληνοχριστιανικά σας καὶ ἐσεῖς νὰ κρύβεσθε στὶς πτυχὲς τοῦ παντελονιοῦ του. Ἂς κρίνῃ ὁ ἀναγνώστης πόσο τὰ πιστεύετε σεῖς ὁ ἴδιος.
ΥΓ Ἔχω τὴν φρικτὴ ὑποψία ὅτι ὁ Γιανναρᾶς ἐστράφη στὸν Τσίπρα, πρῶτον διότι τὸν ἀπεγοήτευσε ὁ καὶ τάχα μακεδονομάχος Σαμαρᾶς σὲ προσωπικήν τινα ἐξυπηρέτηση καί, δεύτερον, διότι κατακρημνίσθηκε, ὅπως καὶ πλήθους ἄλλων, ἡ σύνταξή του. Τὶς εὐθύνες του, τούλάχιστον γιὰ τὸ δεύτερο, θά ‘πρεπε νὰ τὶς ἀναλάβῃ ὁ Γιανναρᾶς (πόσα «δημοκρατικὰ πέντε» ἔβαλε ἄρα γε 😉 καὶ τὸ πρῶτο δὲν ἔπρεπε, ἂν ἦταν γνησίως δάσκαλος, νὰ τὸ ζητήσῃ.
Αυτά θα έπρεπε να λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να κηρύττει η Νέα Δημοκρατία.
Αλλά τα γράφει ένας αριστερός, ο Στάθης Σταυρόπουλος :
http://www.enikos.gr/stathis/413009,Oi-tipotenioi.html
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα, απαντώ στις ερωτήσεις σας
Είναι λίγο οξύμωρο ο χρήστης Γ.Π. να μου χρεώνει ανύπαρκτο «χάος» μεταξύ βιβλίων και επιφυλλίδων , κι εσείς να με καλείτε να απογαλακτιστώ από τον Γιανναρά. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο. Πρώτον η απόσταση που διέκρινα αφορά στην απόσταση μεταξύ του κυρίως έργου και των επίκαιρων πολιτικών κρίσεων (οι οποίες δεν είναι και σταθερές), και δεύτερον καμία «γαλακτική εξάρτηση» δεν έχω. Πάντα ο άξονας είναι να κρατάμε από τον καθένα τα θετικότερα και πιο ωφέλιμα.
Με ρωτάτε «Δὲν συμφωνεῖτε ὅτι ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ πρώτη προτεραιότης τῆς σημερινῆς Ἑλλαδικῆς κοινωνίας ; » Απαντώ. Έχω και δημοσίως θέσει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια την προτεραιότητα των ζητημάτων κατά τη γνώμη μου. Ιδού, για παράδειγμα – http://www.antibaro.gr/article/13998
Αν το έχετε ξεχάσει, σας τα θυμίζω: υπόσταση, ταυτότητα, οικονομία. Στο άρθρο τα αναπτύσσω. Δεν είναι τυχαίο ότι επρόκειτο για ένα από τα 3 πρώτα άρθρα στο βήμα που μου δόθηκε. Άρα, θεωρώ βασικό και την προτεραιότητα και το να είναι γνωστή η ιεράρχηση αυτή, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα υπόλοιπα που λέει κανείς δημοσίως.
Δεύτερο σκέλος απάντησης. Στο παρόν άρθρο γράφω και στην πρώτη και στην τελευταία παράγραφο ότι πολιτική «δεν είναι μόνο/δεν αρκεί» η οικονομία. Αυτό δεν σημαίνει ότι η οικονομία είναι αδιάφορη, ούτε ότι ανά περιόδους δεν μπορεί πράγματι να είναι ακόμη και «πρώτη προτεραιότητα». Στην πρώτη παράγραφο του άθρου στο οποίο σας παρέπεμψα πιο πάνω, ορίζω επίσης με σαφήνεια τη διαφορά μεταξύ των επειγουσών και σημαντικών προτεραιοτήτων. Αντιγράφω τις πρώτες παραγράφους για υπενθύμιση
Συνεχίζω. Άλλοι θα έκαναν τον διαχωρισμό σε τακτική και στρατηγική, βάζοντας τον παράγοντα χρόνο. Δηλαδή: ναι, στην παρούσα φάση, υπό τις παρούσες συνθήκες, πράγματι είναι επείγον να διορθωθεί η οικονομία. Ας μην αμελούμε όμως τα υπόλοιπα.
Για τις ελληνικές αξίες, συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας, ναι, η απάντησή μου είναι θετική. Δεν θα επεκταθώ προς το παρόν. Ακόμα και σε περιόδους δικής μας παρακμής, δημιουργούνται νέες ελληνικές λέξεις στον κόσμο. Όχι από εμάς.
Για το πόσοι πιστεύουν όσα λένε δημοσίως, δεν βλέπω αυτό τι σχέση έχει με το θέμα που συζητάμε. Ο άξονας σκέψης είναι ο εξής: να συγκρίνουμε τα λόγια με τα έργα. Όταν κάποιος έχει αναλάβει επίσημη θέση, μετρούν τα έργα του και όχι τα λόγια του (πριν ή αφού ανέλαβε την θέση).
Όσο για την τελευταία σας ερώτηση, νομίζω η λειτουργία του Αντίβαρου από το 2001 και οι δράσεις τους έχουν ποικίλο αντίκτυπο.
Να συμπληρώσω και το εξής. Έδωσα το ιδεολογικό στίγμα μου με σαφήνεια. Πιστεύω ότι πράγματι αυτό είναι που δυσκολεύει τη συσπείρωση της ΝΔ στην παρούσα φάση. Οι λεγόμενοι «άστεγοι δεξιοί», οι οποίοι δεν πείθονται ότι η ΝΔ είναι ένα κόμμα που εκφράζει τις αρχές τους, και υπάρχει ο φόβος να μετατραπεί σε ένα «Μεγάλο Ποτάμι», όπως γράφω. Αυτό είναι το μήνυμα. Διαφωνείτε; Ρωτώ τη γνώμη σας ως παρατηρητής, όχι ως ερχόμενος «από πάνω» να πείτε τι είναι ορθόν και πώς πρέπει να αλλάξει ο ψηφοφόρος κλπ. Αυτά είναι εύκολο να τα πει κανείς.
Να κάνω και ένα μεγάλο LIKE στο κείμενο του Στάθη που είχε την καλοσύνη να μας μεταφέρει ο κ. Θεμελής.
Ανδρέας.
Δυστυχῶς, στὸν παρόντα κόσμο, τὸν ἀνωφελῆ καὶ μάταιον, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαχωρισθῇ στὴν πράξη ἡ ὕλη ἀπὸ τὸ πνεῦμα, ὅπως εὔκολα διαχωρίζεται σὲ ἒνα ἄρθρο ἐφημερίδος. Συνεπῶς, ἂν θέλουμε νὰ ἤμεθα φορεῖς τῶν Χριστιανικῶν καὶ Ἑλληνικῶν ἀξιῶν στὸν κόσμο αὐτό, καὶ ὄχι στὸν ἐπέκεινα, πρέπει νὰ βροῦμε ἕναν τρόπο νὰ ἐπιβιώσουμε καὶ ὑλικῶς. Τρόπο νὰ ἐπιβιώσουμε ὑλικῶς χωρὶς ἁρπαγὴ καὶ ἐπαιτεία, δὲν ἔχουμε βρεῖ στὰ 195 χρόνια τοῦ νέου Ἑλλαδικοῦ κράτους. Νομίζω εἶναι Ἑλληνικὸ καὶ Χριστιανικὸ νὰ τὸν βροῦμε, πρὶν ἀπὸ κάθε τι ἄλλο. Εἶναι καὶ σημαντικὸ καὶ ἐπεῖγον, πρῶτα γιὰ τὴν δικὴ μας ἀξιοπρέπεια καὶ αὐτεκτίμηση. Καὶ εἶναι ψέμμα ὅτι οἱ Ἑλληνοχριστιανικὲς ἀξίες πᾶνε τάχα ἐνάντια στὸν σύγχρονο κόσμο, τὴν παγκοσμιοποίηση καὶ ὅσα παρόμοια διαδίδουν οἱ ἐπαγγελματίες ἀπατεῶνες. Καί, ναί, ὁ Σώϋμπλε εἶναι πιὸ κοντὰ στὶς Ἑλληνοχριστιανκὲς ἀξίες ἀπὸ συντριπτικὸ ποσοστὸ τῶν ποτὲ παρουσιασθέντων στὸ «Ἀντίβαρο» συγγραφέων ἀρχικῶν ἀναρτήσεων καὶ σχολιαστῶν. Ἐκτὸς κι ἂν μᾶς ἱκανοποιεῖ ἡ βεβαιότης ὅτι οἱ Ἑλληνικὲς καὶ Χρισττιανικὲς ἀξίες, μεῖον βεβαίως τὴν «ἀξία» τοῦ παρασιτικῶς ζῆν, θὰ ἐπιβιώσουν τῆς ἐξαφανίσεώς μας.
Ἐπὶ τοῦ πολιτικοῦ ἐρωτήματος, δέν ἔχει καμμία σημασία, ἐὰν οἱ αὐτοπροσδιοριζόμενοι ὡς «ἄστεγοι δεξιοὶ» μείνουν ἐκτὸς Νέας Δημοκρατίας. Μὲ τὴν παροῦσα σύνθεση τῆς Ἑλλαδικῆς κοινωνίας, ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν τὴν πολυτέλεια νὰ ψηφίσουν «ἀπὸ ἰδεολογία» ἤ, ἂν προτιμᾶτε, «βάσει ταυτότητος», εἶναι πολύ λίγοι. Καί, ὅποιος τοὺς κολακεύσῃ, ὥστε νὰ τὸν ψηφίσουν, θὰ διώξῃ πολλαπλασίους πού, δικαιολογημένως, μισοῦν αὐτοὺς ποὺ ἔχουν τὴν πολυτέλεια νὰ ψηφίζουν «ἀπὸ ἰδεολογία».
Τὸ «Ποτάμι» ἀπέτυχε διότι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν δὲν θέλει ἰδεολογήματα, ὅσο προικισμένοι καὶ διακεκριμένοι κι ἂν εἶναι οἱ φορεῖς τῶν ἰδεολογημάτων αὐτῶν. Μισεῖ τὴν νομιζομένη ὑπεροχή τους. Γιὰ νὰ τὸ κάνω λιανά, τὸ «Ποτάμι» θὰ ἀπετύγχανε ὁμοίως ἢ καὶ χειρότερα, ἐὰν ἔβγαινε μὲ ἀκραιφνῶς Ἑλληνοχριστιανικὲς ἀξίες. Ὁ ντιλετταντισμός, «νεοταξίτικος» ἢ «καὶ τάχα Ἑλληνορθόδοξος» εἶναι συνταγὴ άποτυχίας. Στὴν πράξη, τὸ «Ποτάμι» τὸ ψήφισε μιὰ μικρὴ μερίδα πασόκων ποὺ πίστευαν, χωρὶς καμμία βάση στὴν πραγματικότητα, ὅτι τὸ πασὸκ ἦταν ἰδέα πού, μάλιστα, ἄξιζε νὰ ἐπιζήσει τῶν ἐφθαρμένων μέχρι τότε ἐκφραστῶν της, ἐνῶ τὸ πασὸκ ἦταν ἀποκλειστικῶς πελατειακὲς παροχές καὶ τίποτε ἄλλο.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλοὶ δημοκόποι ἔκαναν σταδιοδρομία πατῶντας πάνω σὲ προφανῆ χαρακτηριστικὰ «ταυτότητας» τῶν ψηφοφόρων. Ὄχι, ὅμως, μέχρι σήμερα στὴν Ἐλλάδα. Σᾶς ἀφήνω νὰ ἀναλογισθῆτε τὸ γιατί ἡ «πολιτικὴ τῆς ταυτότητος» (identity politics) δὲν συμβιβάζεται μὲ τίς, ἀπὸ καταβολῆς τους, οἰκουμενικὲς Χριστιανικὲς καὶ Ἐλληνικὲς ἀξίες. Καὶ ἡ περηφανεστέρα δικαίωσις τῆς «πολιτικῆς τῆς ταυτότητος», τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ, ἐπῆλθε ὡς ἀποτέλεσμα πράξεων τρίτων καὶ μὲ ἀκαταμέτρητο άνθρώπινο κόστος (τὸ ὕψος τοῦ ὁποίου ἐξακολουθεῖ νὰ ἀνεβαίνῃ !).