Στίς 25 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί στίς 30 τοῦ ἰδίου μηνός τόν τιμοῦμε καί πάλι μαζί μέ τόν Μέγα Βασίλειο καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Πρόκειται γιά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, κορυφαίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας και προστάτες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Εἶναι κατάλληλη, λοιπόν, ἡ εὐκαιρία νά θυμηθοῦμε τίς ἀπόψεις τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ γιά τήν ἑλληνική παιδεία, τήν ἀρχαία γραμματεία καί γιά τό πολυσυζητημένο-σήμερα-ζήτημα τῆς ἑλληνικότητας.
Ὁ Ἅγιος τόν 4ο αἰῶνα μ.Χ. εἶχε νά ἀντιμετωπίσει δύο διαφορετικές ἀμφισβητήσεις. Ἀπό τή μία πλευρά εἶχε τούς «ὑπεράγαν Ὀρθοδόξους», οἱ ὁποῖοι πίστευαν ὅτι ὁ Χριστιανός δέν πρέπει νά μελετᾶ τά ἀρχαιοελληνικά κείμενα γιά νά μή ἀλλοτριωθεῖ ἡ πίστη του. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουλιανός, ὁ γνωστός καί ὡς Παραβάτης ἤ Ἀποστάτης, εἶχε ἀπαγορεύσει στούς Χριστιανούς καί νά διδάσκουν καί νά διδάσκονται τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα. Τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν βρίσκω κάποιες ἀντιστοιχίες μέ τίς συζητήσεις πού γίνονται στήν ἐποχή μας. Ἄν καί ἀπέχουμε 17 αἰῶνες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, ἔχουμε καί σήμερα ὁρισμένους πού μᾶς καλοῦν νά εἴμαστε μόνον Χριστιανοί καί νά μήν τονίζουμε τήν ἑλληνιότητά μας καί ἄλλους στήν ἀντίπερα ὄχθη πού ζητοῦν νά εἴμαστε μόνον Ἕλληνες καί ὄχι Χριστιανοί. Ἡ ἰσορροπία μεταξύ αὐτῶν τῶν δύο ἄκρων εἶμαι βέβαιος ὅτι βρίσκεται στά κείμενα τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατ’ἐξοχήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου.
Πρός τούς Χριστιανούς πού ἀπέρριπταν τήν κλασική ἑλληνική παιδεία ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ἄριστος μελετητής καί γνώστης τῶν ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ἀπαντᾶ μέ μία χαρακτηριστική ἐπισήμανσή του στόν «Ἐπιτάφιον εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον»(1), τήν ὁποία παραθέτω σέ νεοελληνική ἀπόδοση ἀπό τόν Καθηγητή Εὐάγγελο Θεοδώρου:
«Νομίζω πώς ἔχει γίνει παραδεκτό ἀπ’ ὅλους τούς συνετούς ἀνθρώπους ὅτι ἡ παιδεία εἶναι τό πρῶτο ἀπό τά ἀγαθά πού ἔχουμε. Καί ὄχι μόνο ἡ χριστιανική μας παιδεία, πού εἶναι ἡ ἐκλεκτότερη καί ἐπιδιώκει τή σωτηρία καί τό κάλλος τῶν θείων πραγμάτων, τά ὁποῖα μόνο μέ τόν νοῦ συλλαμβάνονται. Ἀλλά καί ἡ ἐξωχριστιανική παιδεία, τήν ὁποία πολλοί χριστιανοί, ἔχοντας σχηματίσει λανθασμένη ἀντίληψη γι’ αὐτήν, τήν περιφρονοῦν, ἐπειδή, λέγουν, κρύβει δόλιους σκοπούς, εἶναι ἐπικίνδυνη καί ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Γιατί ὅπως ἀκριβῶς δέν πρέπει νά περιφρονοῦμε τόιν οὐρανό, τή γῆ καί τόν ἀέρα, καί ὅσα ὑπάρχουν σ’ αὐτά, ἐπειδή μερικοί ἔχουν σχηματίσει λανθασμένη ἀντίληψη καί, ἀντί νά λατρεύουν τόν Θεό, λατρεύουν τά δημιουργήματά Του, ἀλλά ἀφοῦ πάιρνουμε ἀπ’ αὐτά ὅ, τι εἶναι χρήσιμο γιά τή ζωή καί τήν ἀπόλαυσή μας, ἀποφεύγουμε ὅ, τι εἶναι ἐπικίνδυνο…. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ἀπό αὐτά πού μᾶς προσφέρει ἡ ἐξωχριστιανική παιδεία παραδεχτήκαμε ὅ, τι εἶναι χρήσιμο στήν ἔρευνα καί στίς θεωρητικές ἀναζητήσεις, ἐνῶ ἀποκρούσαμε καθετί πού ὁδηγεῖ στήν εἰδωλολτρεία, στήν πλάνη καί στό βάθος τῆς καταστροφῆς. Μάλιστα ἀπό τήν ἐξωχριστιανική παιδεία ἔχουμε καί ὠφεληθεῖ στήν εὐσέβεια καί στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, γιατί γνωρίσαμε καλά τό ἀνώτερο ἀπό τό χειρότερο καί ἔχουμε κάμει δύναμη τῆς διδασκαλίας μας τίς ἀδυναμίες ἐκείνης. Λοιπόν δέν πρέπει νά περιφρονοῦμε τήν παιδεία, ἐπειδή μία τέτοια περιφρόνηση φαίνεται καλό σέ μερικούς. Ἀντίθετα πρέπει νά θεωροῦμε ἀμαθεῖς καί ἀμόρφωτους τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν αὐτή τήν ἀντίληψη».
Μ’ αύτόν τόν ὡραῖο τρόπο ὁ Ἅγιος συνιστᾶ τήν «θύραθεν» ἤ «ἔξωθεν» παιδεία, δηλαδή τά ἑλληνικά γράμματα ἀπό τόν Ὅμηρο μέχρι τούς κλασικούς συγγραφεῖς, ὠς εἰσαγωγική καί ὡς συμπληρωματική πρός τήν ἀνώτερη ἀγωγή πού εἶναι ἡ χριστιανική. Σχετικά μέ τό αἴτημα τοῦ Ἰουλιανοῦ νά μή διορίζονται οἱ Χριστιανοί ὡς δάσκαλοι τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων ὁ Γρηγόριος ἔγραψε δύο πολύ ἐνδιαφέροντα κείμενα μέ τόν τίτλο «Πρός Ἰουλιανόν Βασιλέα Στηλιτευτικός» καί μέ ἀρίθμηση Α΄καί Β΄ Στόν Α΄Στηλιτευτικό, ἀφοῦ ἀναλύει μέ θαυμαστή γνώση τί ἀπορρίπτουν οἱ Χριστιανοί καί τί διατηροῦν ἀπό τά κείμενα τῶν Ἀρχαίων, ἀπευθύνει πρός τόν Ἱουλιανό το ρητορικό ἐρώτημα: «Τίνος τοῦ ἑλληνίζειν εἰσίν οἱ λόγοι;»(2). Δηλαδή ποιός ἔχει τό δικάιωμα νά διδάσκει καί νά μελετᾶ τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα; Καί συνεχίζει: «Ἤ θά μᾶς πεῖς ὅτι εἶναι δικάιωμα μόνον τῶν ὀπαδῶν τῆς ἀρχαίας θρησκείας ἤ ὅλου τοῦ ἔθνους». Καί δίνει ἀμέσως ὁ Γρηγόριος τήν ἀπάντηση: «Δέν εἶναι δικάιωμα μόνον τῶν ὀπαδῶν τῆς ἀρχαίας θρησκείας ἡ διδασκαλία τῶν ἑλληνικῶν κειμένων».
Κατά τόν Γρηγόριο τό δικάιωμα αὐτό τό ἔχουν ὅσοι πιστεύουν ὅτι ἀνήκουν στό «ἔθνος» κατά τήν ὁρολογία πού ὁ ἴδιος χρησιμοποιεῖ. Πρόκειται γιά τόν πρῶτο χριστιανικό ὁρισμό περί ἔθνους, ὅπου ὁ Ἄγιος προσδίδει ἔννοια πολιτιστική, μορφωτική καί ὄχι φυλετική, βιολογική. Αἰσθάνεται ὅτι καί ὁ ἴδιος ἀνήκει σ’ αὐτό τό ἔθνος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού ὅπως μαρτυρεῖ καί ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως εἶναι κοινότητα ἠθῶν καί ἐθίμων ( ἔθνος: ἀπό τή λέξη ἔθος=συνήθεια). Μία πολιτιστική κοινότητα εἶναι ὁ Ἑλληνισμός κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο θεμελιωμένη ἐπάνω στήν ἑλληνική κλασική παιδεία καί στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική ἀγωγή. Αὐτό ἦταν καί τό μορφωτικό πρότυπο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τό ὁποῖο δυστυχῶς ἐγκαταλείπεται στίς ἡμέρες μας.
Τήν εὐγνωμοσύνη του γιά τήν Ἑλλάδα ὅπου σπούδασε ( Ἀθήνα) καί τήν ἐκτίμησή του γιά τούς Ἕλληνες πού γρήγορα καί ἀβίαστα δέχθηκαν τόν Χριστιανισμό ἐκφράζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος σέ ἕνα ἐπίγραμμά του ἀπό τή σειρά «Ἔπη εἰς ἑαυτόν»(3). Μιμούμενος ἀριστοτεχνικά τά ἀρχαιοελληνικά ἐπιγράμματα γράφει:
«Ἑλλάς ἐμή, νεότης τε φίλη, κί ὅσσα πέπασμαι καί δέμας ὡς Χριστῷ εἴξατε προφρονέως». Πού σημαίνει: Ἑλλάδα μου, ἀγαπημένη, ὅπου πέρασα τή νεότητά μου καί ὅσσα μέ συγκροτοῦν καί σῶμα μου, σᾶς ἀγαπῶ, διότι προθύμως δοθήκατε στόν Χριστό! Αὐτό εἶναι τό τελικό κριτήριο γιά κάθε παιδευτικό ἀγαθό πού προσφέρει ἡ ἑλληνική παιδεία, μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος. Ἡ ἀναφορά στόν Χριστό, ὁ πνευματικός προσανατολισμός μας πρός τόν ἀληθινό Θεό καί τό Εὐαγγέλιό του. Ἡ ἑλληνική παιδεία εἶναι ἕνα πολύ χρήσιμο ἐργαλεῖο ἀρκεῖ νά ὁδηγεῖ στήν Χριστιανική ἀγωγή καί νά μή μᾶς ἀοκόπτει ἀπό αὐτή.
Ἔτσι μέ τή βοήθεια τῶν μεγάλων Πατέρων καί μέ τήν συνεισφορά τῶν δασκάλων τοῦ Γένους καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ δημιουργήθηκε ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία. Σ’ αὐτό τό πνευματικό καί ἠθικό ἔρεισμα στηρίχθηκε ὁ Ἑλληνισμός σέ καλές ἀλλά καί σέ δύσκολες στιγμές καί αὐτό τό πολιτιστικό ἀγαθό προσέφερε μέ οἰκουμενική διάθεση σέ ἄλλους λαούς. Ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ταυτοχρόνως πανανθρώπινη καί ἑλληνική, διαχρονική καί ἐπίκαιρη. Γι’ αὐτό μπορεῖ νά μᾶς κρατήσει ὄρθιους καί σήμερα ἀπέναντι στήν ὑλιστική καί ἰσοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
(1)
Migne Ἑλληνική Πατρολογία , τόμος 36, σελ. 508-509.
(2)
Migne Ἑλληνική Πατρολογία, τόμος 35, παράγρ. 103-104.
(3)
Migne Ἑλληνική Πατρολογία, τόμος 37, ἐπίγραμμα ἀριθμ. 1449
Κ.Χ.
Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων
.
17 comments
“Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ἀπό αὐτά πού μᾶς προσφέρει ἡ ἐξωχριστιανική παιδεία παραδεχτήκαμε ὅ, τι εἶναι χρήσιμο στήν ἔρευνα καί στίς θεωρητικές ἀναζητήσεις, ἐνῶ ἀποκρούσαμε καθετί πού ὁδηγεῖ στήν εἰδωλολτρεία, στήν πλάνη καί στό βάθος τῆς καταστροφῆς.”
Η επιλογή στην βάση της χρηστότητας αποτελεί αίρεση!
Όπως αίρεση αποτελεί να λες: από τον Χριστιανισμό κράτησα ό,τι θεώρησα συμβατό με τον Ελληνισμό, έτσι, άιρεση είναι, να λες, από τον Ελληνισμό κράτησα ό,τι μου φάνηκε χρήσιμο.
Στο πιό πάνω κείμενο, αναφέρεται ότι: ”ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουλιανός, ὁ γνωστός καί ὡς Παραβάτης ἤ Ἀποστάτης, εἶχε ἀπαγορεύσει στούς Χριστιανούς καί νά διδάσκουν ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.”
ΨΕΥΔΟΣ !!
Ο Ιουλιανός όχι μόνο ΔΕΝ απαγόρευσε να διδάσκεται η Αρχαία Ελληνική γραμματεία στους χριστιανούς, αλλά όπως θα δείτε πιό κάτω λέει:
”ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΟΙΤΗΣΕΙ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο, να κλείσω το δρόμο σε παιδιά που ακόμα δεν ξέρουν τι κατεύθυνση να ακολουθήσουν”.
Απλά απαγόρευσε στους χριστιανούς διδασκάλους να διδάσκουν την Αρχαία γραμματεία, αφού θα την αλλοίωναν κατά το δοκούν, λόγω της αποστροφής τους προς την Αρχαία θρησκεία και τον Ελληνικό Παγανισμό.
Ας τα δούμε όμως λίγο πιό αναλυτικά:
Για του λόγου το αληθές, σας παραπέμπω στον πιό κάτω ιστότοπο:
Wikipedia/Ioulianos
Ο Ιουλιανός εξηγεί ότι θεωρεί ασύμβατη τη διδασκαλία και ερμηνεία των κλασικών με τις Χριστιανικές αντιλήψεις περί της Εθνικής Ελληνικής Θρησκείας:
“Παιδείαν ὀρθὴν εἶναι νομίζομεν οὐ τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν καὶ τῇ γλώττῃ πολυτελῆ εὐρυθμίαν, ἀλλὰ διάθεσιν ὑγιῆ νοῦν ἐχούσης διανοίας, καὶ ἀληθεῖς δόξας ὑπέρ τε ἀγαθῶν καὶ κακῶν, καλῶν τε καὶ αἰσχρῶν· ὅστις οὖν ἕτερα μὲν φρονεῖ, διδάσκει δὲ ἕτερα τοὺς πλησιάζοντας, αὐτὸς ἀπολελεῖφθαι δοκεῖ τοσούτῳ παιδείας, ὅσῳ καὶ τοῦ χρηστὸς ἀνὴρ εἶναι.” (Σωστή παιδεία, νομίζω, δεν σημαίνει το να χειρίζεσαι τις λέξεις με ευρυθμία, αλλά το να σε διακρίνει η υγιής νοητική διάθεση να σκέφτεσαι λογικά, να ‘χεις σωστές απόψεις για το καλό και το κακό, το ωραίο και το αισχρό. Αυτός, λοιπόν, που άλλα πιστεύει και άλλα διδάσκει σ’ όσους μαθητεύουν πλάι του, νομίζω έχει απομακρυνθεί τόσο από την παιδεία όσο και από την τιμιότητα.)
Ο Ιουλιανός θεωρεί πως η άρνηση των εθνικών θεών από τους χριστιανούς αποτελεί ασέβεια προς τους κλασικούς που τους τίμησαν:
“Τὶ οὖν; Ὁμήρῳ μέντοι καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Δημοσθένει καὶ Ἠροδότῳ καὶ Θουκυδίδῃ καὶ Ἰσοκράτει καὶ Λυσίᾳ θεοὶ πάσης ἡγοῦνται παιδείας· οὐχ οἱ μὲν Ἑρμοῦ σφᾶς ἱερούς, οἱ δὲ Μουσῶν ἐνόμιζον; Ἄτοπον μὲν οἶμαι τοὺς ἐξηγουμένους τὰ τούτων ἀτιμάζειν τοὺς ὑπ’ αὐτῶν τιμηθέντας θεούς· οὐ μὴν ἐπειδὴ τοῦτο ἄτοπον οἶμαι, φημὶ δεῖν αὐτοὺς μεταθεμένους τοῖς νέοις συνεῖναι· δίδωμι δὲ αἵρεσιν μὴ διδάσκειν ἃ μὴ νομίζουσι σπουδαῖα, βουλομένους δέ, διδάσκειν ἔργῳ πρῶτον, καὶ πείθειν τοὺς μαθητὰς ὡς οὔτε Ὅμηρος οὔτε Ἡσίοδος οὔτε τούτων οὓς ἐξήγηνται [***] καὶ κατεγνωκότες ἀσέβειαν ἄνοιάν τε καὶ πλάνην εἰς τοὺς θεούς.” (Τι λέτε, λοιπόν; Για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, το Δημοσθένη, τον Ηρόδοτο, το Θουκυδίδη, τον Ισοκράτη και το Λυσία, δεν ήσαν κεφαλές της παιδείας οι θεοί; Μήπως δεν θεωρούσαν προστάτες τους, άλλοι τον Ερμή και άλλοι τις Μούσες; Είναι λοιπόν παράλογο, έτσι νομίζω, κάποιοι που δουλειά τους είναι να ερμηνεύουν τα έργα όλων αυτών, συγχρόνως να καταφρονούν τους θεούς που εκείνοι τίμησαν. Και παρ’ όλο που το θεωρώ παράδοξο αυτό, δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να αλλάξουν ιδέες οι δάσκαλοι της νεολαίας. Τους αφήνω να επιλέξουν ανάμεσα στο να μη διδάσκουν αυτά που δεν θεωρούν αξιόλογα και σημαντικά ή, αν επιθυμούν να συνεχίσουν τη διδασκαλία, πρώτα απ’ όλα να κηρύξουν στους μαθητές ότι ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος ούτε κανείς από όσους ερμηνεύουν [λείπουν λέξεις] αφού μέχρι και για ασέβεια τους έχουν κατηγορήσει και για ανοησία και θεολογικές πλάνες.)
Με δεδομένες τις απόψεις του Ιουλιανού, πολλοί χριστιανοί θεώρησαν ότι το μέτρο τους απαγόρευε και να σπουδάζουν τα κλασικά γράμματα, ότι αποτελούσε δηλαδή αποκλεισμό των νεαρών χριστιανών σπουδαστών από την Παιδεία. Ωστόσο, στο τέλος της επιστολής ο Ιουλιανός διευκρινίζει:
“Τους μὲν καθηγεμόσι καὶ διδασκάλοις οὐτωσὶ κοινὸς κεῖται νόμος· ὁ βουλόμενος δὲ τῶν νέων φοιτᾶν οὐκ ἀποκέκλεισται. Οὐδὲ γὰρ εἰκὸς οὐδὲ εὔλογον ἀγνοοῦντας ἔτι τοὺς παῖδας ἐφ’ ὅ,τι τρέπωνται, τῆς βελτίστης ἀποκλείειν ὁδοῦ, φόβῳ τοῦ καὶ ἄκοντας ἄξειν ἐπὶ τὰ πάτρια·[…]” (Ιδού λοιπόν ο νέος νόμος που ισχύει για τους καθηγητές και διδασκάλους. Κανένας νέος που θέλει να φοιτήσει δεν αποκλείεται. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο, να κλείσω το δρόμο σε παιδιά που ακόμα δεν ξέρουν τι κατεύθυνση να ακολουθήσουν – από φόβο μήπως τα σπρώξω προς τα πατροπαράδοτα χωρίς να το θέλουν.)
Υ.Γ.
Ο Ιουλιανός αποτελεί φωτεινό φάρο για τους σημερινούς Έλληνες Παγανιστές και είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θα ολοκληρωθεί το έργο του από άξιους Έλληνες Παγανιστές.
Το έργο του Ιουλιανού ήταν ότι προσπάθησε να αναβιώσει την αρχαία ελληνική θρησκεία. Απέτυχε παταγωδώς. Γιατί; Επειδή ο κόσμος δεν τον ακολούθησε. Ό,τι και αν έκανε, ό,τι κι αν οργάνωσε σε παλιούς ή σε κανούριους ναούς, δεν υπήρξε ποτέ πλήθος να τον ακολουθήσει. Οργάνωνε τελετές και δεν πήγαινε κανείς.
“Απέτυχε παταγωδώς. Γιατί;”
για την ακρίβεια, απεβίωσε και ακόμη πιο συγκεκριμένα, τον σκότωσαν!
δεν απέτυχε επειδή δεν πρόλαβε, αν αυτό εννοείς. Το εξήγησα στην επόμενη φράση μου τι σημαίνει ότι απέτυχε. Ήτανε μόνος σου και δεν τον ακολουθούσε κανείς.
Εάν επ’ αυτού επικαλείσαι μαρτυρίες ανθρώπων που τον μισούσανε θανάσιμα θα μου επιτρέψεις να έχω τις αμφιβολίες μου.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω την απογοήτευσή μου για τον τρόπο που διαβάζετε τα άρθρα στο Αντίβαρο.
Για παράδειγμα το παραπάνω άρθρο μιλάει για τον Άγιο Γρηγόριο και όχι για τον Ιουλιανό.
Από κει και κάτω από τα σχόλια των αναγνωστών διαπιστώνω μια απίστευτη προκατάληψη.
Φίλε Imago αυτά που λες περί αιρέσεως δεν στέκουν. Φυσικά και η επιλογή στην παιδεία θα γίνει στη βάση της χρηστότητας. Τα άλλα περί ελληνισμου-χριστιανισμού είναι άσχετα με το θέμα.
Φίλε neoplatonike εσύ ξέφυγες τελείως. Η προκατάληψη σε έκανε να διαβάσεις και πράγματα που δεν υπάρχουν στο κείμενο του συντάκτη, όπως το ότι ο Ιουλιανός απαγόρεψε στους χριστιανούς να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά! Ή εγώ είμαι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε…. Και από μια λάθος θεώρηση φτιάχνεις ένα σχόλιο μεγαλύτερο του άρθρου που σχολιάζεις…
Πάντως, αγαπητό Αντίβαρο, κάποτε σε διάβαζα με ζήλο. Από τότε όμως που γέμισες με εμπαθείς και προκατειλημένους αναγνώστες – σχολιαστές, η ανάγνωση έχει γίνει απίστευτα κουραστική. Άλλα λένε τα άρθρα σου και αυτοί πιάνονται από ανοησίες για να βγάλουν όλη τη βρωμιά του “βόθρου” που έχουν στην ψυχή τους.
Κρίμα γιατί τα άρθρα σου είναι πάρα πολύ καλά στοχευμένα και εμβαθύνουν περισσότερο απ’ ότι σε άλλα site και blogs.
Εντωμεταξύ ήθελα να ρωτήσω: είναι τυχαίο όλοι οι σχολιαστές που δηλώνουν αντιχριστιανοί να βγάζουν συνεχώς μια κακία για ότι διαβάζουν; Δεν έχω δει τον imago και όλους τους άλλους “ελληνολάτρες” να σχολιάζουν κάτι θετικό στα άρθρα! Μα δεν βρίσκετε κάτι που να σας ενθουσιάζει βρε παιδιά; Δεν καταλαβαίνετε ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα στη ψυχή σας; Έλεος πια, σταματήστε!!!
Τι να πώ, μακάρι να αλλάξετε ύφος και περισσότερο να διαβάζετε από το να σχολιάζετε…
Καλή σας μέρα.
“Φίλε Imago αυτά που λες περί αιρέσεως δεν στέκουν. Φυσικά και η επιλογή στην παιδεία θα γίνει στη βάση της χρηστότητας.”
Πώς είναι δυνατόν να έχω άδικο, όταν και εσύ ομολογείς, ότι γίνεται επιλογή, δηλαδή αίρεση;
Φίλε Αεροπόρε, γράφεις:
”Φίλε neoplatonike εσύ ξέφυγες τελείως. Η προκατάληψη σε έκανε να διαβάσεις και πράγματα που δεν υπάρχουν στο κείμενο του συντάκτη, όπως το ότι ο Ιουλιανός απαγόρεψε στους χριστιανούς να ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ τα αρχαία ελληνικά!”
Στο κείμενό του ο κ. Χολέβας, γράφει:
”Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουλιανός, ὁ γνωστός καί ὡς Παραβάτης ἤ Ἀποστάτης, εἶχε ἀπαγορεύσει στούς Χριστιανούς καί νά διδάσκουν καί νά ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα.”
Και μετά λες:
”Ή εγώ είμαι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε”
Ε, λοιπόν ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ!!!
Δεν αρμενίζουμε καθόλου στραβά.
Ελπίζω να μην είσαι πραγματικός αεροπόρος, γιατί αλλοίμονό μας…
Συμπεριλαμβάνεις και εμένα στους ”εμπαθείς και προκατειλημένους”? Γιατί? Επειδή εντόπισα ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΕΜΑ στο κείμενο.
Επίσης αναφέρεσαι στην ”βρωμιά του βόθρου που έχουν στην ψυχή τους” και εννοείς την ψυχή μας.
Ας κρίνουν οι αναγνώστες ποιανού ψυχή έχει βρωμιά και αν η δική μου τοποθέτηση είναι υβριστική (η δική σου πάντως είναι).
Πάντως, επειδή όπως ο ίδιος σου απέδειξες, ΕΙΣΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ, δεν περιμένω σοβαρή απάντηση από σένα.
Ας απαντήσει ο συντάκτης του άρθρου σε αυτά που ανέφερα.
Ειδάλλως, δεν υπάρχει διάλογος.
Ας μας το πουν ότι μπορούν να γράφουν ότι θέλουν χωρίς να διαμαρτυρείται κανείς.
Να μας λεν ότι ο γάιδαρος πετάει και να το χάφτουμε… Άλλωστε ”πίστευε και μη ερεύνα”…
Τελικά τί είσαι φίλε μου, νεοπλατωνικός ή παγανιστής;
Μήπως μπορείς να μας θυμίσεις ποιά ακριβώς θρησκεία θέλησε να αναβιώσει ο Ιουλιανός; Γνωρίζεις επίσης να μας πληροφορήσεις ποια ήταν η κρατούσα θρησκεία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία με την οποία αντιπαρατάχθηκε (και επικράτησε) ο Χριστιανισμός;
Αγαπητέ νεοπλατωνικέ, καταρχήν η εμπάθειά σου φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις και ιδιαίτερα τα bold γράμματα που υποννοείς ότι “φωνάζεις” καθώς τα διαβάζεις. Τέλος πάντων. Εγώ θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι το κείμενο είναι για άλλο θέμα και άλλο πιάνετε και σχολιάζετε. Και αυτό είναι πολύ κουραστικό. Επειδή όμως δεν ανέχομαι και όσα λες για τον Ιουλιανό, σου παραθέτω το παρακάτω κείμενο με τις αντίστοιχες πηγές για να καταλάβεις τι “φωτεινός φάρος” ήταν (χαχαχα!!).
Επίσης δες τι λέει ο Σωζόμενος και ο Θεοδώρητος Κύρου στην ιστορία τους για την απαγόρευση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στους χριστιανούς. (Επί τη ευκαιρία να σου γνωρίσω ότι στο wikipedia γράφει κείμενα όποιος γουστάρει και δεν αποτελεί εγκυκλοπαιδικό κείμενο όπως θα ήθελες να είναι ).
—————————————————————————————-
Τι να πει κανείς για τον Ιουλιανό που απαγόρευε την ελεύθερη άσκηση επαγγελμάτων στους χριστιανούς, οι οποίοι, ακόμη και όταν ήθελαν να κινήσουν δίκη, έπρεπε να προσφέρουν θυσία στους θεούς, ρίχνοντας θυμίαμα στους εθνικούς θεούς; (Ιωαν. Χρυστοστ., P.G. 50,573) Τρομερή ανεξιθρησκεία!
Τί να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που απομάκρυνε τους χριστιανούς αξιωματικούς από το στρατό (Σωκράτης, 3,13 (PG 67, 412C-413A), Σωζόμενος, 5,18, Γρηγόριος Θεολ., PG 35 585C-D)!
«Εξέδωσε έδικτο ο Ιουλιανός διατάζοντας τους Χριστιανούς να εκδιωχθούν από το στρατό» (Θεοδώρητος Κύρου, Εκκλησιαστική Ιστορία Γ’, 4)
«Όσοι αρνούνταν να θυσιάσουν στους θεούς, τους στερούσε τα πολιτικά δικαιώματα και το προνόμιο να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις και στο φόρουμ˙ επίσης δεν τους επέτρεπε να είναι δικαστές ή κατώτεροι δικαστές ή να κατέχουν στρατιωτικά αξιώματα.» (Σωζόμενος Εκκλησιαστική Ιστορία Ε’ 18)
Τι να πει κανείς για τον ανεξίθρησκο Ιουλιανό, που με ειδικό νόμο επέβαλε την ονομασία «Γαλιλαίοι» στους χριστιανούς! (Γρηγ. Θεολ. Λόγ. Δ’,76, PG 35, 601: «Γαλιλαίους αντί χριστιανών ονομάσας τε και καλείσθαι νομοθετήσας». Ιουλ. Κατά Γαλιλαίων 39Α, 43Α)
Τι να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που εξ αιτίας του η αυτοκρατορία γέμισε πληροφοριοδότες που είχαν αρχηγό τους τον Magister officiorum, ο οποίος ηγείτο των αυτοκρατορικών ταγμάτων scholae palatinae, των διαδόχων των πραιτωριανών. Οποιαδήποτε αντίδραση καταπνιγόταν εν τη γεννέση της. Τόση ανεξιθρησκεία!
Τι να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που απειλούσε τους Αντιοχείς ότι θα αφεθούν στο μένος των Περσών! Τέτοια φροντίδα για τους αλλόθρησκους υπηκόους του!
Τι να πει κανείς για τον «Έλληνα» Ιουλιανό, όπως οι Ν/Π μας τον παρουσιάζουν, που οι θυσίες του ανάγονται στους Χαλδαίους, η μαγεία κι ο Μίθρας απ’ την Περσία, η μαντική από την Καρία! Τρομερή ελληνικότητα! Τόση, που ο «Έλλην» μας πίστευε πως μέσα του ξαναζούσε η ψυχή του Μ. Αλέξανδρου! (Σωκράτη, Εκκλ. Ιστ. 3,21)
Τι να πει κανείς για τον φαντασμένο πολεμοκάπηλο Ιουλιανό που απέρριπτε τις προτάσεις ειρήνης του Πέρση βασιλιά, γιατί, πεπεισμένος από έναν ανόητο παγανιστή μάντη, τον Μάξιμο, νόμιζε ότι οι κατακτήσεις του θα ήταν μεγαλύτερες κι από αυτές του Αλέξανδρου!
«Δίνοντας πίστη στις προφητείες του φιλόσοφου Μάξιμου ξεγελιόταν ότι τα κατορθώματά του όχι μόνο θα ήταν ίσα, αλλά θα ξεπερνούσαν αυτά του Αλέξανδρου του Μακεδόνα˙ έτσι, που απέρριπτε περιφρονητικά τις παρακλήσεις του Πέρση μονάρχη. Υπέθετε ακόμη, σύμφωνα με τα διδάγματα του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα για την μετεμψύχωση της ψυχής, ότι κατεχόταν από την ψυχή του Αλέξανδρου ή μάλλον ότι ο ίδιος ήταν ο Αλέξανδρος μέσα σε άλλο σώμα. Αυτές οι γελοίες φαντασίες τον ξεγέλασαν και τον έκαναν να απορρίψει τις διαπραγματεύσεις για ειρήνη που προτάθηκαν από το βασιλιά των Περσών» (Σωκράτης Γ’, 21)
«Ο Ιουλιανός ευχαριστιόταν στο χειροκρότημα του όχλου και επιθυμούσε έπαινο για τα μικρότερα πράγματα πέραν του μέτρου, κι ο πόθος για δημοτικότητα συχνά τον οδηγούσε να συναναστρέφεται ανάξιους ανθρώπους» Αμμιανός Μαρκελλίνος, (Εθνικός), XXV, 4, 18
Οι Νεο-Παγανιστές παρουσιάζουν τον Ιουλιανό ως «ήπιο» και «εστεμμένο φιλόσοφο», ωστόσο δεν μιλούν για τους διωγμούς και φόνους εναντίον των Χριστιανών που έγιναν κατά την διάρκεια της βασιλείας του –τις οποίες ο Ιουλιανός ανέχθηκε και κάποτε ενθάρρυνε-
«Στην Ασκαλών και στη Γάζα, πόλεις της Παλαιστίνης, ιερείς και παρθένες ξεκοιλιάστηκαν, οι κοιλιές τους γεμίστηκαν με κριθάρι και δόθηκαν ως φαί στα γουρούνια.» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3)
«Οι κάτοικοι της Ηλιούπολης, δίπλα στο όρος Λίβανο, ξεγύμνωσαν τις παρθένες που ποτέ δεν είχαν εκτεθεί σε πλήθος, και τις εξέθεσαν σε δημόσια θέα ως αντικείμενο αξιοθέατο και ως αντικείμενο καταφρόνησης. Μετά από πολυάριθμες άλλες προσβολές, τις ξύρισαν, τις ξεκοίλιασαν, και γέμισαν τα σπλάγχνα τους με τροφή που συνήθως δίνουν στα γουρούνια˙ και μια που τα γουρούνια δε μπορούσαν να ξεχωρίσουν, αλλά είχαν ανάγκη να φάνε, ξέσχισαν επίσης κομμάτια ανθρώπινου κρέατος».(Σωζόμενος Ε’ 10)
«Στη Σεβάστεια, άνοιξαν το φέρετρο του Ιωάννη του Βαπτιστή, έκαψαν τα οστά του και οι στάχτες σκορπίστηκαν έξω» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3).
«Ποιος μπορεί να πει χωρίς δάκρυα όσες διαβολικές πράξεις έγιναν στην Φοινίκη; Στην Ηλιούπολη του Λιβάνου ζούσε κάποιος διάκονος ονόματι Κύριλλος. Κατά τη βασιλεία του Κωνσταντίνου είχε σπάσει πολλά είδωλα εκεί. Τότε, άνθρωποι κακής φήμης, ενθυμούμενοι αυτά, όχι μόνο τον έσφαξαν, αλλά άνοιξαν την κοιλιά του και καταβρόχθισαν το ήπαρ του» (Θεοδώρητος Κύρου, Γ΄, 3)
Στην Γάζα οι Ευσέβιος, Νεκτάβως και Ζήνων χτυπήθηκαν άγρια από τον παγανιστικό όχλο και, παρόλο που είχαν φυλακιστεί, χωρίς καμία δίκη σύρθηκαν από αυτούς στο έδαφος ώσπου τα μέλη τους διασκορπίστηκαν.
«Οι παγανίστριες χτυπούσαν τα θύματα με βελόνες, οι παγανιστές τους έριχναν καυτό νερό. Όταν ξεσχίστηκαν οι σάρκες των μαρτύρων, οι παγανιστές συνέτριψαν τα κρανία και τα μυαλά τους χύθηκαν έξω. Έπειτα τα σώματα των Χριστιανών πετάχτηκαν σε έναν τόπο εκτός πόλης όπου πέταγαν πτώματα ζώων και ρίχτηκαν στη φωτιά. Όσα οστά δεν κάηκαν αναμίχτηκαν με στάχτες και οστά καμηλών, ώστε να μη βρεθούν.» (Σωζόμενος Ε’, 9)
«Στο Δορύστολο, φημισμένη πόλη της Θράκης, ο νικηφόρος αθλητής Αιμιλιανός ρίχτηκε στην πυρά από τον Καπιτωλίνο, κυβερνήτη της Θράκης» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3)
«όταν ο αυτοκράτορας πέρασε ξανά από εκεί η Πούμπλια είπε στις άλλες να ψάλλουν το «αναστηθήτω ο Κύριος και διεσκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού». Θυμωμένος ο Ιουλιανός διέταξε να φέρουν την Πούμπλια μπροστά του˙ και, δίχως να λυπηθεί για τα γκρίζα μαλλιά της είπε κάποιον από τους συνοδούς του να γρονθοκοπήσει τα αυτιά της.» (Θεοδώρητος Κύρου, Γ’ 14)
«Τον ίδιο καιρό ο αυτοκράτορας διέγραψε την Καισάρεια την μεγάλη και πλούσια μητρόπολη της Καππαδοκίας από τον κατάλογο των πόλεων και της στέρησε ακόμη και το όνομα της Καισάρειας. Επί καιρό έβλεπε τους κατοίκους της πόλης με πολλή απέχθεια, διότι ήταν με ζήλο προσκολλημένοι στο Χριστιανισμό. Διέταξε επίσης όλοι οι ιερείς να καταταγούν στο στρατό υπό το διοικητή της επαρχίας. Διέταξε το χριστιανικό πληθυσμό να αριθμηθεί, γυναίκες και παιδιά ξεχωριστά. Απείλησε ότι η οργή του δε θα πάψει, αλλά θα επιπέσει στην πόλη μέχρι κανείς Γαλιλαίος να μην υπάρχει.» (Σωζόμενος Ε’, 4) .
Υπενθυμίζουμε πως ο Σωζόμενος είναι μία από τις πηγές που χρησιμοποιούν οι “Εθνικοί” για να κατηγορήσουν τους Χριστιανούς για την Υπατία! Μάλλον δεν τον διάβασαν ολόκληρο!
«Περνώντας από τις Κάρρες πήγε σε ένα ναό τιμώμενο από τους ασεβείς και αφού εκτέλεσε διάφορες τελετές με τους συντρόφους του, κλείδωσε και σφράγισε τις πόρτες, τοποθετώντας φρουρούς με διαταγές να μην μπει κανείς εντός του ναού προτού επιστρέψει. Όταν τα νέα του θανάτου του έφτασαν και η βασιλεία της ασέβειας αντικαταστάθηκε από αυτήν της ευσέβειας, ο ναός ανοίχθηκε, και εντός του βρέθηκε μια απόδειξη της ανθρωπιάς, της σοφίας και της ευσέβειας του τελευταίου αυτοκράτορα. Διότι βρήκαν μια γυναίκα κρεμασμένη ψηλά από τα μαλλιά της και με τα χέρια της τεντωμένα. Ο απαίσιος είχε ανοίξει τα σπλάγχνα της και, υποθέτω ότι, έμαθε από το συκώτι της την νίκη του επί των Περσών» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’, 21).
Μαρτύρησαν επί Ιουλιανού, εκτός άλλων, οι στρατιώτες Ιουβεντίνος και Μαξιμιανός (βλ. Ομιλία του Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου γι’ αυτούς στο P. G., L, 571-77), Μακεδόνιος, Τατιανός και Θεόδουλος στη Φρυγία, Βασίλειος, ιερέας στην Άγκυρα. Ο ίδιος ο Ιουλιανός διέταξε να βασανιστούν και να θανατωθούν οι αξιωματικοί Ιουβεντίνος και Μαξίμινος επειδή σε ένα συμπόσιο εξέφρασαν τη διαφωνία τους με τις τακτικές του. (Θεοδώρητου Εκκλησιαστική Ιστορία Γ’ 11 και Ιωάννης Χρυσόστομος στο P.G. 50, 571-77)
Μετά την αναχώρηση του Ιουλιανού από την Αντιόχεια για να συγκρουστεί με τους Πέρσες, βρέθηκαν στον ποταμό Ορόντη πτώματα από ανθρωποθυσίες (Γρηγ. Θεολ., PG 35, 624). Λείψανα ανθρωποθυσιών ανακαλύφθηκαν και στα ανάκτορά του μετά το θάνατό του και ανήκαν σε παιδιά και παρθένες. (Ιωαν. Χρυσ., PG 50, 555).
«Αυτά τα λένε οι Χριστιανοί» απαντούν οι Νεοπαγανιστές. Α, έτσι ε; Δηλαδή, ό,τι λένε ο Λιβάνιος κι ο Ευνάπιος και οι Εθνικοί της εποχής εκείνης είναι αληθινό και δεν υπάρχει λόγος να το αμφισβητήσουν˙ ενώ όταν μιλάνε οι Χριστιανοί, αυτοί είναι αναξιόπιστοι! Σα δε ντρεπόμαστε λέω γω! Τέτοιο παραλογισμό έχουν οι Νεοπαγανιστές. ΞΕΧΝΟΥΝ, πως για τα όσα λένε για την ΥΠΑΤΙΑ, χρησιμοποιούν ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ! Ώστε έτσι λοιπόν; Όταν τους βολεύει , οι Χριστιανικές πηγές είναι ορθές, όταν δεν τους βολεύει , όχι;;; Και αν οι Χριστιανικές πηγές δεν δίστασαν να κατηγορήσουν τον “χριστιανό” αναγνώστη Πέτρο για το φόνο τής Υπατίας, γιατί θα έλεγαν άραγε ψέματα για τα εγκλήματα τού Ιουλιανού;
Άλλα κατορθώματα τού Ιουλιανού:
«Απαγόρευσε στα παιδιά των Χριστιανών να παίρνουν μέρος στη μελέτη της ποίησης, της ρητορικής και της φιλοσοφίας» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’, 4)
«Απαγόρευσε στα παιδιά των Χριστιανών να παρακολουθούν τα δημόσια σχολεία και να διδάσκονται τα γραπτά των Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων» (Σωζόμενος Ε’ 18)
—Μήπως ο κ. Χολέβας καλά τα λέει αδέρφια…. —————–
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν για τον ασεβή αποστάτη Ιουλιανό που τιμάτε τόσο οι Εθνικοί. Χάρισμά σας!
Κατά τα άλλα το κείμενο που σχολιάζουμε είναι για τον Άγιο Γρηγόριο…….
Επιπλέον θα ήθελα να τονίσω ότι το διάβασμα των κειμένων εδώ δεν είναι υποχρεωτικό. Αν δεν σας εκφράζουν αυτά που γράφονται πηγαίντε σε άλλο site και διαβάστε κάτι άλλο.
Εσείς διαμαρτύρεστε λες και σας επέβαλαν την ανάγνωση των άρθρων. Αλοίμονο αν καθόμασταν να αντικρούσουμε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη εκφράζεται στο διαδίκτυο από την δική μας.
Ε, δεν είμαστε καθόλου καλά μου φαίνεται…..
Μου θυμίζετε το ανέκδοτο με τον Τοτό και την έκθεση που ό,τι του έβαζε η δασκάλα αυτός έγραφε για το σκουλήκι. Έτσι κι εσείς: ό,τι και να λέει το άρθρο θα πιαστείτε από κάποια λέξη για να εκφράσετε το αντιχριστιανικό σας μένος.
Επι τη ευκαιρία είμαι πραγματικός αεροπόρος φίλε και δεν είναι ψευδώνυμο. Και είμαι πολύ πιο Έλληνας από τον καθένα σας, το έχω άλλωστε αποδείξει στη δουλειά μου, γι αυτό και στενοχωριέμαι που βλέπω αυτό το μένος εναντίον του ελληνισμού (στην ουσία εναντίον του ελληνισμού έχετε στραφεί και δεν το έχετε καταλάβει…. ως πιόνια της νέας εποχής).
Επιπλέον θα ήθελα να τονίσω ότι το διάβασμα των κειμένων εδώ δεν είναι υποχρεωτικό. Αν δεν σας εκφράζουν αυτά που γράφονται πηγαίντε σε άλλο site και διαβάστε κάτι άλλο.
Εσείς διαμαρτύρεστε λες και σας επέβαλαν την ανάγνωση των άρθρων. Αλοίμονο αν καθόμασταν να αντικρούσουμε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη εκφράζεται στο διαδίκτυο από την δική μας.
Ε, δεν είμαστε καθόλου καλά μου φαίνεται…..
Μου θυμίζετε το ανέκδοτο με τον Τοτό και την έκθεση που ό,τι του έβαζε η δασκάλα αυτός έγραφε για το σκουλήκι. Έτσι κι εσείς: ό,τι και να λέει το άρθρο θα πιαστείτε από κάποια λέξη για να εκφράσετε το αντιχριστιανικό σας μένος.
Επι τη ευκαιρία είμαι πραγματικός αεροπόρος φίλε και δεν είναι ψευδώνυμο. Και είμαι πολύ πιο Έλληνας από τον καθένα σας, το έχω άλλωστε αποδείξει στη δουλειά μου, γι αυτό και στενοχωριέμαι που βλέπω αυτό το μένος εναντίον του ελληνισμού (στην ουσία εναντίον του ελληνισμού έχετε στραφεί και δεν το έχετε καταλάβει…. ως πιόνια της νέας εποχής).
Επιπλέον θα ήθελα να τονίσω ότι το διάβασμα των κειμένων εδώ δεν είναι υποχρεωτικό. Αν δεν σας εκφράζουν αυτά που γράφονται πηγαίντε σε άλλο site και διαβάστε κάτι άλλο.
Εσείς διαμαρτύρεστε λες και σας επέβαλαν την ανάγνωση των άρθρων. Αλοίμονο αν καθόμασταν να αντικρούσουμε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη εκφράζεται στο διαδίκτυο από την δική μας.
Ε, δεν είμαστε καθόλου καλά μου φαίνεται…..
Μου θυμίζετε το ανέκδοτο με τον Τοτό και την έκθεση που ό,τι του έβαζε η δασκάλα αυτός έγραφε για το σκουλήκι. Έτσι κι εσείς: ό,τι και να λέει το άρθρο θα πιαστείτε από κάποια λέξη για να εκφράσετε το αντιχριστιανικό σας μένος.
Επι τη ευκαιρία είμαι πραγματικός αεροπόρος φίλε και δεν είναι ψευδώνυμο. Και είμαι πολύ πιο Έλληνας από τον καθένα σας, το έχω άλλωστε αποδείξει στη δουλειά μου, γι αυτό και στενοχωριέμαι που βλέπω αυτό το μένος εναντίον του ελληνισμού (στην ουσία εναντίον του ελληνισμού έχετε στραφεί και δεν το έχετε καταλάβει…. ως πιόνια της νέας εποχής).
1)Νομίζω ότι ή απόδοση τού έθνους είναι λάθος απ’ τόν συγγραφέα,στήν Αρχαία Ελλάδα σήμαινε κάτι τό τελείως διαφορετικό…
2)Έχω τήν εντύπωση – απ’ αυτά πού γνωρίζω βέβαια – ότι ό Ιουλιανός προσπάθησε νά κάνει τά σωστά πράγματα μέ λάθος όμως τρόπο.
3)Τό τραγελαφικό είναι ότι οί Έλληνες ανακάλυψαν τήν ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ , κάτι πού σημαίνει ότι εάν κατέχω τήν τέχνη τού λόγου , μπορώ μέσα σ’ ένα ηλιόλουστο πρωϊνό νά σέ κάνω νά πιστέψεις ότι είναι πίσα-σκοτάδι…Γιατί τραγελαφικό?Απλά κοιτάξτε τούς Έλληνες γύρω σας στή σημερινή Ελλάδα…
Κι αυτός πού διαθέτει νόηση…έ,…θά μέ νοήσει…
Έκανα την παρέμβασή μου απλώς επειδή εντόπισα ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΕΜΑ στο κείμενο του κ. Χολέβα.
Εάν ενοχλούν οι παρεμβάσεις, τότε να μην επιτρέπονται, από τον διαχειριστή του site, ή να τηρηθεί η λογοκρισία στα γραφόμενα, όπως αυτή των πρώτων χριστιανών.
Επίσης εάν θέλετε να μας κάψετε…, με την κατηγορία των ”μάγων”…, ε… τι να πω, κάντε ότι καταλαβαίνετε!
Και εσύ αεροπόρε…,
αεροπόρος είσαι…,
κάτι παραπάνω θα ξέρεις…!!
Να με συμπαθάς εμένα τον κοινό θνητό.
Δεν βλέπω όμως να απαντάει ο κ. Χολέβας.
Γιατί?
Δεν μας καταδέχετε??
Ας μας πεί ο κ. Χολέβας σχετικά με αυτά που γράφω (και αναφέρω για λόγους ευκολίας το Wikipedia), ότι δεν είναι έτσι και ότι δεν υπάρχουν τέτοιες πηγές.
Ας μας πει ο κ. Χολέβας ότι το πιό κάτω κείμενο που αποδίδεται στον Ιουλιανό, δεν υπάρχει και είναι ψευδές:
“Τους μὲν καθηγεμόσι καὶ διδασκάλοις οὐτωσὶ κοινὸς κεῖται νόμος· ὁ βουλόμενος δὲ τῶν νέων φοιτᾶν οὐκ ἀποκέκλεισται. Οὐδὲ γὰρ εἰκὸς οὐδὲ εὔλογον ἀγνοοῦντας ἔτι τοὺς παῖδας ἐφ’ ὅ,τι τρέπωνται, τῆς βελτίστης ἀποκλείειν ὁδοῦ, φόβῳ τοῦ καὶ ἄκοντας ἄξειν ἐπὶ τὰ πάτρια·[…]” (Ιδού λοιπόν ο νέος νόμος που ισχύει για τους καθηγητές και διδασκάλους. Κανένας νέος που θέλει να φοιτήσει δεν αποκλείεται. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο, να κλείσω το δρόμο σε παιδιά που ακόμα δεν ξέρουν τι κατεύθυνση να ακολουθήσουν – από φόβο μήπως τα σπρώξω προς τα πατροπαράδοτα χωρίς να το θέλουν.)
“Αν δεν σας εκφράζουν αυτά που γράφονται πηγαίντε σε άλλο site και διαβάστε κάτι άλλο.”
Πάντως φίλτατε, έχεις μια εμμονή να μας καλείς να φύγουμε από αυτό το site.
Αν δεν σου αρέσουνε τα σχόλιά μας, προτείνω να ακολουθήσεις την συμβουλή που δίνεις στους άλλους: φύγε!