Πόσο γρήγορα μεταβάλλονται τα ανθρώπινα! Το 2004 ο κυπριακός λαός, παρά την αποδοχή του σχεδίου Ανάν από τα κόμματα εξουσίας Κύπρου και Ελλάδας, το κατεψήφισε με το εντυπωσιακό ποσοστό του 76%. Σήμερα ο πρωτεργάτης του ΟΧΙ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο δεν ασκεί εξουσία, αλλά απήλθε από τον κόσμο μας. Οι Κύπριοι αδελφοί μας φαίνονται κουρασμένοι από την παράταση της εκκρεμότητας που τους ταλανίζει επί δεκαετίες. Αν λάβουμε υπ’ όψη τη θερμή έκφραση ικανοποίησης των Άγγλων για την εκλογική νίκη του ΑΚΕΛ στη Μεγαλόνησο, δύο τινά συμπεραίνουμε: Ή ότι οι Άγγλοι στρέφονται προς τα αριστερά ή ότι θεωρούν τον νέο πρόεδρο της Κύπρου ευάλωτο στο να εξυπηρετήσει τα ανθελληνικά αγγλοαμερικανικά σχέδια.
Οι πρώτες κινήσεις προσέγγισης προς τον Ταλάτ έδειξαν ότι στην Κύπρο επανήλθαμε στην παγιωμένη, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, πολιτική της υποτέλειας. Αυτό πρόσθεσε αλαζονεία στον Ταλάτ και ο πρόεδρος Χριστόφιας αναγκάστηκε κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσει την κωμικότητα του παιχνιδιού με τις προσφωνήσεις σύντροφος και κύριος προς τον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Πάντως η εκ του προοιμίου δήλωση εκ μέρους του Κυπρίου προέδρου ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει τη διάθεση να αναγνωρίσει τη νομιμότητα 50.000 εποίκων, δείχνει την υποχωρητικότητά μας, πριν καν αρχίσουν επίσημες συνομιλίες. Και οι έποικοι πλέον είναι πολλαπλάσιοι και δεν διαφαίνεται πραγματιστική λύση απομάκρυνσής τους από την Κύπρο, ακόμη και στην περίπτωση που αποδεχθούμε τους όποιους όρους ενός τροποποιημένου σχεδίου Ανάν.
Πενήντα χρόνια πέρασαν από τότε που τα παλικάρια της μεγαλονήσου όρθωσαν το ανάστημά τους στους Άγγλους αποικιοκράτες. Πενήντα και πλέον και είναι πάρα πολλά για τη βραχύβια ιστορική μας μνήμη, την οποία συντηρούν πλέον μόνο τα μουσεία αγνώστου αριθμού επισκεπτών από τη νέα γενιά. Αφού φθάσαμε στο κατάντημα να αποκαλέσουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ εθνικιστικό, προς μεγάλη ικανοποίηση των αποικιοκρατών, περιφρονούμε την επέτειο του αγώνα (1η Απριλίου) και την όποια αναφορά στους πρωταγωνιστές του πλέον προσφάτου έπους της ιστορίας μας. Ο Αυξεντίου δεν κατάφερε να καταλάβει κάποια θέση μεταξύ των πλέον σημαντικών προσώπων της Ελλάδος, σε αντίθεση προς ποδοσφαιριστές, τηλεπαρουσιαστές και νεότερους πολιτικούς. Ίσως και να αγνοούμε ότι υπήρξε Έλληνας! Και πώς να τον θυμούμαστε, όταν έχουμε λησμονήσει τους κατά πολύ πιο κοντά μας χρονικά ήρωες Σολωμό και Ισαάκ. Η προσοχή μας είναι στραμμένη προς τον προσεχή ευρωπαϊκό διαγωνισμό γλωσσικής και μουσικής υποτέλειας με εκπρόσωπό μας τον τραγουδιστή που τραγούδησε για τους Τουρκοκύπριους στην πράσινη γραμμή, εκεί που δολοφονήθηκαν τα παλικάρια μας!
Και ενώ ο εθνομηδενισμός εξαπλώνεται ως γάγγραινα στη χώρα μας, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος έδειξε τις προθέσεις του, προσγειώνοντας, ευτυχώς πολύ σύντομα, τους αιθεροβάμονες. Η Τουρκία, παρά την ταπείνωση των ΗΠΑ επί προηγουμένου προέδρου, παρά την αγέρωχη στάση του Ερντογάν έναντι του Ισραήλ στο Νταβός, αναβαθμίζεται σε πλέον σημαντικό στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τη νοτιανατολική Μεσόγειο. Τι να αναμένουμε λοιπόν; Ασφαλώς ένταση των προκλητικών κινήσεων στο Αιγαίο, απροκάλυπτη υποβοήθηση της μεταφοράς λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα, εγκατάσταση νέων εποίκων στην Κύπρο και αύξηση των πιέσεων για την έναρξη συνομιλιών για το Κυπριακό στη βάση ενός τροποποιημένου σχεδίου Ανάν. Ίσως, μάλιστα, να μη δοθεί καν στον κυπριακό λαό η ευκαιρία να αποφανθεί μέσω δημοψηφίσματος.
Η πολιτική ζωή στη χώρα μας έχει τελματωθεί. Οι πολίτες βομβαρδίζονται καθημερινά με αποτελέσματα δημοσκοπήσεων, η ακρίβεια και η ανεργία καλπάζει. Και είναι φυσικό ένας λαός, από τον οποίο έχουν φυγαδευθεί τα ιδανικά, να ενδιαφέρεται μόνο για τα οικονομικά του προβλήματα. Αλλά ακόμη και αν οι δυσοίωνες για τον ελληνισμό διεθνείς εξελίξεις δεν επιφέρουν τελικά οδυνηρά πλήγματα θα τα καταφέρουμε οι ίδιοι με την άφρονα τακτική μας που οδηγεί με καλπασμό στη δημογραφική συρρίκνωση. Έτσι δεν αποκλείεται, αν και οι Ελληνοκύπριοι δημογραφικά στέκονται πολύ πιο ικανοποιητικά από μας, να δούμε στο προσεχές μέλλον να θέτει η Άγκυρα θέμα αυτοδιάθεσης των Κυπρίων. Με τους ένθερμους υποστηρικτές της ίσως το πρόβλημα (η ύπαρξη του κυπριακού κράτους) να καταστεί απλούστερο από το αντίστοιχο του Κοσσυφοπεδίου.
Όλοι αυτοί που βυσσοδομούν κατά του ελληνισμού με την επικουρία μας ίσως τελικά αποτύχουν. Ο Θεός είναι παρών στην Ιστορία και θα μας βοηθήσει να υπερβούμε τη βαθειά παρακμή που βιώνουμε, έστω και με βαρύ, κατά τα ανθρώπινα μέτρα, τίμημα.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
.